ขอธรรมะสำหรับคนจะติดคุกหน่อยครับ

กำลังจะต้องติดคุกทหารรับสงกรานต์ 55+ (น่าจะเป็นช่วงสิ้นเดือน) เพราะการตัดสินใจไม่รอบคอบ ใครมีธรรมะบทไหน จะช่วยปกป้องจิตใจเราจากคนพาล และการกระทำของคนพาลที่ผมจะต้องอยู่ด้วยอย่างน้อยหนึ่งปี เรื่องร่างกายไม่สนใจเท่าไร ตายไปกลับสบายเรา (วิภวตัณหา 55+) หลักๆ คือ ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเท่าไร กลัวว่าจะทนความทุกข์ไม่ไหวจะทิ้งธรรมไป ช่วยแนะนำหน่อยครับ

งอแงขอให้พระท่านช่วยมาหลายวันล่ะ 555 ไม่รู้จะไปปรับทุกข์กับใคร เพราะคนในครอบครัวไม่ปฏิบัติธรรม เลยทุกข์มากกว่าเราเสียอีก คนจะติดคุกกลับต้องมาปลอบใจคนไม่ติด ขำดี สุดท้ายได้แต่มาระบายไว้ ณ ที่นี้

พอรู้ว่าจะต้องติดคุก สิ่งแรกที่เกิดในใจก็คือ ความกลัว ความกังวล ที่จะต้องอยู่ร่วมกับคนพาล แต่เพราะฝึกตนตามคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแบบไม่ค่อยขยันเท่าไรมาหลายปี ยังพอมีความดีอยู่บาง เลยจับความทุกข์ที่เกิดมาพิจารณาเป็นกรรมฐานไปซะเลย ก็เอาจิตไปดูๆ หวังว่าจะเห็นต้นเหตุแห่งความกลัว ดูเป็นร้อยๆครั้ง แต่ก็ยังไม่เห็นซักที ผมทำผิดวิธีรึเปล่าก็ไม่ทราบ ก็มั่วๆไป ต้วมเตี้ยมตามพระท่านไป สักวันต้องสำเร็จ

แต่ก่อนฝึกแต่การนั่งสมาธิ ตอนนี้ว่าจะลองฝึกกายานุสติว่าจะเอาไปใช้ตอนเค้าเกณฑ์นักโทษไปทำงาน และอยากฝึกดูจิตเพื่อปกป้องจิตใจไม่ให้เสื่อม เมื่อเจอกับความทุกข์ความลำบาก ใครมีแนวทางหรือคำสอนของครูบาอาจารย์ท่านไหน ช่วยแนะนำหน่อยครับ

 

สิ่งที่เรานำมาปกป้องตัวเราเองนั้นก็เป็นความกลัวอย่างหนึ่งครับ

การอ้างคนรู้จัก อ้างผู้อยู่สูงกว่า หรือ อ้างไปถึงพระ
เพื่อนำมาปกป้องคุ้มครองคุ้มกันเราก็เป็นเพราะความกลัว

หากสมมุติ หากเราไปเข้าป่ากับพระในป่าแล้วไปพบเจอเสือมองมาทางเราแล้ววิ่งเข้ามาหา
เราจะให้พระไปยืนบังหน้าเราเพื่อได้คุ้มครองเรา หรือ เราจะไปยืนบังหน้าพระเพื่อคุ้มครองพระ

การที่ต้องคอยหาอะไรมาเป็นสิ่งกำบังให้กับตัวเรา ก็เป็นเสมือน ลูกกรงดีๆนี้เอง
สติ คือ เรา เรา คือ สติ หากสติไม่สามารถเผชิญหน้ากับปัญหาได้แล้ว
ความมืดบอดที่ต้องคอยหลบอยู่แต่ข้างหลังหรือความกลัวนั้นหละ
มันจะปิดบังเรา หรือ ปิดบังสติ เมื่อสติเพชิญหน้าอยู่ปัญญานั้นจะคอยช้วยแก้ปัญหา
หากแก้ไม่ออกนั้นขาดสมาธิ กำลังเลยมีไม่พอที่จะแก้

ปกป้องคุ้มครองพระได้ก็รักษาธรรมเอาไว้ได้
รักษาธรรมเอาไว้ได้ธรรมนั้นย่อมรักษาเราด้วยเช่นกัน

ไม่รู้จักการเสียสละก่อนจะได้รับความช้วยเหลือได้อย่างไร
ความตระหนี่ ความหวงแหน ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งแห่งความกลัว
กลัวการสูญเสีย กลัวการเสียหาย ที่จะบังเกิดขึ้นแก่ตัวเราเอง

การขาดความเชื่อ ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งของความกลัว กลัวความล้มเหลว กลัวความผิดพลาด

คนเราจึงต้องมีที่พึ่งทางความเชื่อ พุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ
ไม่ตระหนี่ต่อร่างกายก็เป็นทั้ง จาคานุสสติ มรณานุสติ

หากร่างกายจะต้องพัง ต้องแตกสลาย ก็มี สติ ที่รักษาในสิ่งที่ดีๆ
และ สิ่งที่ดีๆก็จะช้วยให้เจริญขึ้นเรื่อยๆ สติดีย่อมเสมือนเมล็ดพันธุ์ที่ดี
พื้นที่ๆรักษาหากอยู่ในเขตพระพุทธศาสนา ย่อมเป็นเสมือนดินที่อุดมสมบูรณ์

ขอให้มีความสุขต่อสิ่งที่ต้องเผชิญนะครับ

 

ขอบคุณครับ จะนำไปพิจารณาดูครับ

เรื่องร่างกายไม่สนใจเท่าไร ตายไปกลับสบายเรา (วิภวตัณหา 55+) หลักๆ คือ ตอนนี้ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเท่าไร กลัวว่าจะทนความทุกข์ไม่ไหวจะทิ้งธรรมไป

 

ติดคุกเพราะตัดสินใจไม่รอบคอบ....
ผลจากการกระทำนั้นร้ายแรงมากเหรอคะ ถึงต้องติดคุกตั้งปีนึง???

อยากจะฝากไว้เท่านี้ ไม่รู้จะเป็นประโยชน์มั้ย
ให้สำนึกผิดให้มาก
ให้ขออโหสิกรรมให้มาก
ให้อภัยให้มาก
ขอขมาเจ้ากรรมนายเวร ให้เลิกแล้วต่อกัน
อย่าได้มีสิ่่่่่่่่่่งใดติดค้างต่อกัน
ถ้าคุณไม่ทิ้งธรรม ธรรมจะไม่ทิ้งคุณ
ขอให้ธรรมรักษา ขอให้คุณผ่านพ้นไปได้นะคะ

 

ไม่มีใครเป็นอะไรหรอกครับ แค่ลงโทษตามตัวหนังสือ
แค่ปัญหาเล็กๆที่ไม่ได้แก้ไขอย่างถูกต้อง

ไม่ทราบเหมือนกันว่าเป็นกรรม หรือเพราะประมาทเอง หรือเพราะถูกความกลัวปิดบังสติไว้? จำได้ว่าตอนนั้นยังถามตัวเองอยู่ว่าประมาทรึป่าว ดันตอบตัวเองไปได้ว่าไม่ประมาท ถ้าตอนนั้นพิจารณาให้รอบคอบ หรือไปปรึกษาคนอื่นก็คงไม่มีอะไรแล้ว ไม่รู้ตอนนั้นคิดยังไง

แต่ก็ชั่งมันเถอะ ถือซะว่าเป็นการสอบอารมณ์ไป ทนไว้ก็ทน ทนไม่ไว้ก็งอแงขอให้พระท่านช่วย ท่านจะช่วยหรือไม่ก็แล้วแต่ความเมตตาของท่าน ต้องขอบคุณเรื่องนี้เหมือนกันที่ทำให้ผมได้รู้จักหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี หลังจากฟังธรรมะ ปฏิบัติธรรมมาช่วงหลายวันนี้ ความทุกข์ลดลงไปเยอะแล้ว แค่ยังไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไร อยากปรึกษาอาจารย์บาสเหมือนกัน แต่เกรงใจแก เป็นช่วงวันหยุดด้วย

ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว อยากให้เพื่อนๆ มองเป็นธรรมทาน เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ชีวิตหาความแน่นอนอะไรไม่ได้ ต้องมีการพลัดพรากจากของรักของชอบใจเป็นธรรมดา ภัยอันตรายอาจเกิดขึ้นได้ทุกขณะ อยู่ดีๆอาจถูกจับขังเหมือนผมก็ได้ 55+ พระอริยะเจ้าท่านยังเจ็บ ยังแก่ ยังตาย เรามีความดีน้อยกว่าท่านมากจะรอดได้อย่างไร ขอเพื่อนๆญาติๆทางธรรมทั้งหลายตอนที่ยังมีโอกาสนี้ เร่งสร้างความดี และดำรงตนอยู่ด้วยความไม่ประมาทเถิด

 

ถ้ามองทางธรรม ทุกสิ่ง ทุกอย่างล้วนมีเหตุ มีปัจจัย... เหมือนมีหนี้ก็ต้องใช้... ถ้าใจไม่ทุกข์ซะอย่าง เดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ 1 ปีเร็วมากๆ.. สร้างเมตตาเยอะๆ สู้ๆครับ ^^