พี่เต้ร้อนคริสตัลเสร็จแล้วใช่ไม เก่งจังเลยน่ะครับ บอกแล้วไม่ยากเลยง่ะ เกิดมาชาติหน้าต้องหล่อกว่าเดิมแน่นอนเลย อิอิอิอิ ทำบุญร่วมกันคงได้เจอกันอีก แล้วพี่สันโดษช่วยทำด้วยรึเปล่า คริคิริคิริคิร อิอิอิ 5555+
ใน กินททสูตร สัง. สคาถ. ข้อ ๑๓๘ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า การให้ข้าวและน้ำ ชื่อว่า ให้กำลัง การให้ผ้า เครื่องนุ่งห่ม ชื่อว่า ให้ผิวพรรณ การให้ยานพาหนะ ชื่อว่า ให้ความสุขทั้งกายและใจ การให้ประทีบดวงไฟ ชื่อว่าให้ดวงตา การให้ที่อยู่อาศัย ชื่อว่า ให้ทุกอย่าง คือให้กำลัง ให้ผิวพรรณ ให้ความสุข และให้ดวงตา แต่การพร่ำสอนธรรม คือการให้ธรรมะ ชื่อว่าให้สิ่งที่ไม่ตาย เพราะบุคคลจะพ้นจากความตาย ไม่ต้องเกิดอีกได้ ก็เพราะอาศัยการได้สดับตรับฟังธรรม ด้วยเหตุนี้พระพุทธองค์จึงตรัสว่า การให้ธรรมะชนะการให้ (สิ่งอื่น) ทั้งปวง แม้การจะทำทานให้ถูกต้องก็ต้องอาศัยการฟังธรรม
[IMG] 我想拥有一千双眼，每双眼都很友善 ว่อเซี่ยงโย่งโยว่อีเชียนชั่วเยียน เหมื่ยซวงเยี่ยนโตว่เฮอโยว่ซาง ฉันเป็นห่วงจะดูแลด้วยตาทั้งพันคู่ เปรียบอนึ่งตาทั้งคู่จะดูแลเหมือนเพื่อนที่ดี 南無觀世音菩薩 หน่านหวู่กวานซืออินผู่ซ่า ขอนอบน้อมแด่องค์พระโพธิสัตว์กวนอิม...นโมอริยอวโลกิเตศวรโพธิเยมหาโพธิเยสวหา
ที่สุดขอบฟ้า ทะเลหมอกบนดอยกำลังจะลอยลับ ระยิบระยับน้ำค้างกำลังจะพร่างพราว หนาวฉันหนาวซะจนเหน็บใจ ทำไมดวงดาวดวงเดือนกำลังจะหลบลี้ ทำไมเวลาวารีจึงมีแต่ลับไป ใจหนอใจมันช่างอ่อนล้า ก็ใครกันทำให้ดอกไม้บาน ใครกันทำให้มีน้ำตา ใครกันที่เคยสัญญา แล้วหลงลืมกันไป ใครคอยกระซิบทุกวัน ฝากถ้อยคำรำพันจะรักกันจนตาย คนดีจะลืมหรือไร ว่ามีใครยังคอยที่สุดขอบฟ้า ก็ยอมให้เธอไปหมดแล้ว ไม่มีเหลือแล้วทุกๆอย่าง ได้แต่รอแต่หวังให้เธอคืนกลับมาหา วันเดือนปีผ่านไป ยังจดจำทุกคำสัญญา แต่ละหยดน้ำตารู้ไหมว่าฉันไม่ลืม ทะเลหมอกบนดอยกำลังจะลอยชัด ตะวันจะลัดจะเลาะมาทอเป็นแสงทอง มองแหงนมองฟ้ายังมืดดำ ทำไมอะไรดีๆถึงลืมกันง่ายดาย ทำไมอะไรร้ายๆจึงยังคงฝังจำ ขำน่าขำเสียจนขื่นใจ ก็ใครกันทำให้ดอกไม้บาน ใครกันทำให้มีน้ำตา ใครกันที่เคยสัญญา แล้วหลงลืมกันไป ใครคอยกระซิบทุกวัน ฝากถ้อยคำรำพันจะรักกันจนตาย คนดีจะลืมหรือไร ว่ามีใครยังคอยที่สุดขอบฟ้า ก็ยอมให้เธอไปหมดแล้ว ไม่มีเหลือแล้วทุกๆอย่าง ได้แต่รอแต่หวังให้เธอคืนกลับมาหา วันเดือนปีผ่านไป ยังจดจำทุกคำสัญญา แต่ละหยดน้ำตารู้ไหมว่าฉันไม่ลืม
ธรรมะที่ควรพิจารณาเนืองๆ สตรี บุรุษ คฤหัสถ์ หรือบรรพชิต ควรพิจารณาเนืองๆ ว่า มีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้ ๑ เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความ เจ็บไข้ไปได้ ๑ เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้ ๑ เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น ๑ เรามีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง จักทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม เราจะเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น ๑ [IMG]
วาจาสุภาษิต บุคคลพึงกล่าวแต่วาจาที่ไม่เป็นเหตุยังตนให้เดือดร้อนและไม่เป็นเหตุเบียดเบียนผู้อื่น วาจานั้นแลเป็นสุภาษิตบุคคลพึงกล่าวแต่วาจาอันเป็นที่รักที่ชนทั้งหลายชื่นชม แล้วไม่ถือเอาคำที่ชั่วช้าทั้งหลายกล่าวแต่วาจาอันเป็นที่รักแก่ชนเหล่าอื่น พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 317 นำธรรมะมาฝากค่ะก่อนนอน ไปฟังเพลงมาแล้วค่ะ เพราะดี
เชิญเป็นเจ้าภาพทำบุญโดยโอนเงินเข้าบัญชี ชื่อ สมทบทุนสร้างพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐม ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร (ธกส.) สาขาร่อนพิบูลย์ จ.นครศรีธรรมราช บัญชีเลขที่ ๙๑๕ – ๒ -๘๕๖๑๒ – ๒ สำนักปฏิบัติธรรม ธรรมเจริญ โทร. ๐๘๓ – ๖๓๔๔๕๑๓ ประสานงาน โทร. ๐๘๙ – ๗๔๘๙๔๔๖
พี่เต้ เป็นไงบ้างสบายดีนะ ปวดหัวหน่อยนะพี่กับงาน อย่าเครียดมากไปนะ มีคนเป็นห่วง ส่วนคนที่พี่ห่วงอะเขาสบายดีนะ เขาก็ห่วงพี่นะ
ปลูกต้นธรรม...หลวงปู่ดู่พรหมปัญโญ ครั้งหนึ่งหลวงพ่อเคยเปรียบการปฏิบัติธรรมเหมือนการปลูกต้นไม้ ท่านว่า... ปฏิบัตินี้มันยาก ต้องคอยบำรุงดูแลรักษาเหมือนกับเราปลูกต้นไม้ ศีล.......คือ ดิน สมาธิ....คือ ลำต้น ปัญญา...คือ ดอก ผล ออกดอกเมื่อใดก็มีกลิ่นหอมไปทั่ว การปฏิบัติธรรมก็เช่นกัน ผู้รักการปฏิบัติต้องคอยหมั่นรดน้ำพรวนดินระวังรักษาต้นธรรม ให้ผลิดอก ออกใบ มีผลน่ารับประทาน ต้องคอยระวัง ตัวหนอน คือ โลภ โกรธ หลง มิให้มากัดกินต้นธรรมได้ อย่างนี้...จึงจะได้ชื่อว่าผู้รักธรรม รักการปฏิบัติจริง
มันมีเหตุผลหลายอย่าง ที่เราจำเป็นต้องหักห้ามใจไม่ให้รักใครสักคน เหตุผลของคนเราย่อมไม่เหมือนกัน บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะรู้ตัวว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ บางคนอาจต้องห้ามใจ เพราะกลัวใจตัวเองจะถลำลึกและเจ็บปวดมากไปกว่านี้ บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะมีคนที่รักคนที่เรารักมาก่อน และคนคนนั้นก็คือคนที่เรารู้จัก และเราก็ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของคนคนนั้น บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะเขาอาจไม่ได้คิดและรู้สึกเหมือนกับเรา ทุกข์ทรมานแค่ไหนที่เรารักเขา แต่ต้องพยายามฝืนใจถอยห่างออกมา เราต้องเงียบ ต้องเฉยชา ต้องเลี่ยง ต้องหลบหน้า ต้องทำหน้าตาบึ้งตึงใส่ เพื่อจะย้ำเตือนให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกอะไรใดๆ กับเขา มันเจ็บแทบบ้าที่ต้องทำร้ายตัวเองด้วยวิธีการนี้ แม้จะดูเป็นวิธีการโง่ๆ แต่หากจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องตัวเอง เพื่อไม่ให้ใจของตัวเองต้องบาดเจ็บ
