saipote

อ้าว เราอิ่มเรารู้ตัวไหม ว่าเราอิ่ม รู้ได้ด้วยตัวเอง นะ หนูถามให้ละเอียด นิดนะ ลุงแก่แล้ว ตามไม่ทัน ที่หนูถาม นี่เรื่อง ความเป็นทิพย์ หรือ วิปัสนา

การแยกกายกับจิต ถ้าได้ฌาน ๔ ก็ถือว่าแยกแล้ว หรือ มโนมยิทธิ ก็เรียกว่าแยก (วิชชา ๓ ยังไม่จัดว่าแยก) เราฝึกมโนมยิทธิ ดีกว่า นะ เขาจะได้หรือไม่ได้ เรื่องของเขา วิธีการฝึก ก็มี เพียงแค่วางอารมณ์ ให้ถูก อย่าให้นิวรณ์ มากินใจ ก็เป็นใช้ได้ อะไรที่มานอกพุทพจน์ บทพระบาลี ก็ควรปล่อยวาง นะ เจ้ากระต่ายน้อย ไม่ใช่หมู 555+

ทำเป็นห่วง รู้ไส้ รู้พุง หรอก เตือนกันจัง เรื่องกินข้าว เนี่ย ทีเรื่องเงิน มะเห็นมีใครเป็นห่วง เลย 555+ เด๋วกินข้าวก่อน นะ

เอ้าว่าไง อ่านหรือยัง ที่ส่งไปน่ะ

[IMG]

[IMG]

อนิจัง ช่วงนี้อย่าประมาท กับชีวิตประจำวันนะ คุณพี่ไซ ^^..

คอมไม่ดี น่ะ เด๋วว่างเล่าให้ฟัง นะ คอม .. มันหนึดมาก ๆ เลย

จัดว่าเป็นบัวประเภท ที่ ๔ นะ พวกนี้ เอาดีไม่ได้

พิสูจน์ หมอดู หรือ พิสูจน์ ผลการปฏิบัติ
คนที่ทุกข์ หนูคิดว่า ควรแก้ด้วยการ ดูหมอ หรือแก้ด้วยพระธรรม คำสั่งสอน ล่ะ คนที่เราไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวด้วย คือพวก ปทปรมัถ นะ (ไม่แน่ใจ คำสะกด)

ไอ้คนคุยฟุ้งน่ะ เขาไม่ได้นะ ถึงได้ก็เสื่อม ยิ่งมีเรื่องเพศตรงข้าม ยิ่งแล้ว มันเป็นผลประโยชน์ ในการหากิน ของเขา การพิสูจน์ ต้องพิสูจน์ ย้อนหลังในชาตินี้ เอาแค่ 5 ปี 10 ปี พอ ส่วนลงอบาย มันเรื่องของเขา นะ ถ้าเราเอาใจไปยุ่ง จิตจะหมอง

แล้วบางคนที่คิดว่าได้ฌาณ แล้วไปตั้งกระทุ้ ดูดวง เปิดกรรม แล้วอย่างนี้จริงหรือหลอกคะ เราจะพิสูจน์ ได้อย่างไร แล้วอย่างนี้ล่อแหลมต่อการตกอบายไหมลุง

อย่าลืมว่า การฝึกปฏิบัติ ก็เพื่อให้ กิเลส ตัณหา อุปทาน มันเบาบางลงไป ถ้ายิ่งฝึก ยิ่งปฏิบัติ นิวรณ์ ยิ่งกิน ก็ควรหันมาปฏิบัติ ในแนวทางของ สุกขวิปัสโก แต่ตรงนี้ จะหนักหน่อย แต่นิวรณ์ น้อย

มโนมยิทธินี่ ในครั้งแรก ๆ ต้องมีครูคุมอารมณ์ เมื่อชำนาญแล้วก็ฝึกเอง อะไรทีมานอกพุทธพจน์ นอกครูบาอาจารย์ คือไม่ใช่ อุปทานมันอยู่ ของมันเฉย แต่เราเอามันมา ยึดมั่น ถือมั่นเอง การรู้ การเห็น สำคัญ ที่การวางอารมณ์ ภาพที่เกิดต้องเป็นภาพที่โพล่ง ขึ้นมาเอง อารมณ์ จิต แต่ละคนไม่เสมอกัน ฉะนั้นการรู้ การเห็น ย่อมมีแตกต่าง เป็นธรรมดา

การได้แห่งมโนมยิทธิ ฌาณโลกีย์ เขาก็ทำกันได้ และ ยังเสี่ยงกับอบายภูมิ ถ้ายังมี กิเลส ตัณหา อุปทาน มากินใจ การปฏิบัติ เราต้องการมรรค ผล เรื่องความเป็นทิพย์ เป็นกีฬ่าสมาบัติ อย่าไปยึดมั่น ถือมั่นกับสิ่งนี้ นะ

ที่สุด ของการฝึกมโน ก็เพื่อต้องการให้ อาสวกิเลส หมดสิ้นไป ด้วยการรู้ การเห็น ภพภูมิต่าง ๆ เช่น นรก สวรรค์ พรหม นิพพาน และพิสูจน์ คำสอนในเรื่องกฏของกรรม ขององค์สมเด็จ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ส่วนตรงไม่ตรง อยู่ที่เรามีนิวรณ์ หรือ มีอุปทานกิน หรือ ป่าว

ทันหลวงพ่อ แต่ไม่ได้เป็นศิษย์ พิเศษ หรือไกล้ชิด แต่อย่างใด และ ปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อ การปฏิบัติโดยไม่มี ครูบาอาจารย์ ก็เหมือนการสร้างบ้าน โดยไม่มี แบบแปลน หรือ เหมือนคนปิดตาเดินคลำทาง ปริยัติ และปฏิบัติ ต้องควบคู่ กันตลอด และลุงเอง ก็ยังไม่ได้อะไร จากผลของปฏิบัติ

555+ เข้าใจคิด นะ ลุงเอง เป็นนักปฏิบัติ ที่ปฏิบัติ ตามคำสอนของหลวงพ่อ นะ เอาสิ่งที่อยากรู้ และเป็นประโยชน์ กับตัวเอง ดีกว่า นะ

ลุงอยู่ พระนครศรี อยุธยา นะ เรื่องมโนมยิทธิ ถ้าหนูมีปัญหา มาคุยกัน นะ

โมทนา ด้วยครับ ทำตามที่ท่านสอน นะ เพียรละสังโยชน์ ในเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย ให้จบกิจ ในชาตินี้ นะ แม้นไม่จบ ก็ไม่เป็นไร นะ ทำให้ถึงที่สุด ของเรา ..

หลวงพ่อท่านรัก ลูกศิษย์ทุกคน ถ้าเราเคารพท่าน ทำตามที่ท่านสอน ท่านก็มา สงค์เคราะห์ การพบหลวงพ่อ มี สองวิธี นะ คือ ไปหาท่าน และ ท่านมาหา การได้พบหลวงพ่อ แม้นเป็น นิมิตฝัน นั่นแสดงว่า เราสามารถ ทำที่สุดของความพ้นทุกข์ได้ ในชาตินี้ นะ