ร่างกายมนุษย์ก็ทำลายตัวเองเช่นกัน

ร่างกายของคนเราแม้จะถนุถนอม
ดูแลให้ดีเท่าดีด้วยอาหาร การออกกำลังกาย
และการพักผ่อนตามหลักการแพทย์ 100%
แต่ก็อ๊อกซิเดชั่น จนทรุดโทรมและหยุดทำ
งานไป ในที่สุด
อย่างสอดคล้องกับกฏไตรลักษณ์ของศาสนาพุทธ

 

ทุกอย่างย่อมเสื่อมลงๆ เป็นอนิจจัง คือ ความไม่เที่ยง
แม้ภูเขา เมื่อเวลาผ่านไป หลายล้านปี โดนลม ฝน ย่อมถูกกัดกร่อน สลายไปได้

 

จริงๆผมก็คิดว่ามันมีเรื่องกรรมมาเกี่ยวด้วยมากเลย จากที่สังเกตุบางคนอายุยังน้อยก็เป็นมะเร็งเป็นเอดส์ทั้งๆที่ร่างกายน่าจะแข็งแรงอยู่ได้อีกนานก็ตายก่อนเวลา เร็วๆก็มีดาราที่ตายจากไข้เลือดออก ทั้งๆที่ดูแล้วก็ยังหนุ่มแน่นแข็งแรง เพื่อนผมอายุ 40 ต้นๆก็ป่วยตาย ย่าผมตายตอนอายุ 82 แกเป็นเนื้องอกทับกระเพาะปัสสาวะ ทำให้ต้องฉี่บ่อยถ้าแกยอมรับตรงนี้ทนไปเรื่อยไม่ไปผ่าแกก็น่าจะมีชีวิตต่ออีกหลายปี เพื่อนที่ทำงานบางคนเกิดในตระกูล DNA ดีอายุจะ 60 แล้วยังดูหนุ่มกว่าผมซะอีก ย้อนไปดูพ่อพี่เค้าอายุ 92 ยังเดินเหินได้ไม่หลงๆลืมๆ บางคนเกิดในตระกูลมีโรคประจำตัวเห็นอายุ 30-40 ก็บ่นกันแล้ว ทั้งความดัน เบาหวาน ไตกีเซอไร โรคเก๊า โรคตับ โรคหัวใจ มากันเป็นแพคเกต

การออกลังดูแลตัวเอง ไม่ดื่มเหล้า ไม่เปลี่ยนคู่นอน มันก็ป้องกันตัวได้ส่วนนึง แต่ปัจจัยหลักๆผมว่าก็อย่างที่รู้ๆกันเรามีกรรมเป็นของตัว เค้าคงกำหนดหนทางตายไว้ให้แล้ว แต่วันนี้มันยังไม่ถึงเวลาก็ต้องดูแลสังขารนี้ไปก่อน พามันออกกำลัง หาอาหารดีๆให้มันไป ถ้าถึงเวลาต้องไปจริงๆจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด ถือว่าดูแลดีที่สุดแล้ว มันถึงเวลาของเราแล้วจริงๆ

 

ท่านคุยดี คุยยาวและเป็นสัจธรรมทั้งน้านฮะ

 

ร่างกายนั้น แม้ให้ดูแลอย่างดี ก็ยังเสื่อม ..
ดังนั้น การประคองร่างกายไปวันๆ อาจจะไม่ใช่วัตถุประสงค์ที่ลุงกล้วยแมวลงมาเกิด

 

การประคองขันธ์ ๕ เพื่อชดใช้กรรมเก่าแล้วขณะเดีบวก็
สำรวมระวังไม่สร้างอกุศลกรรมใหม่ ๆ สะสมเข้ามาอีก
คงเหลืออีกไม่กี่ชาติก็เกมโอเวอร์แล้วฮะ

และเพียรสร้างปัจจัยให้ได้เข้าถึงพระนิพพานด้วยก็ช่วยเร่งเกมส์ได้อีกทางหนึ่ง
นิพพานะ ปัจจโยโหตุ.

 

การเกิดเลือกไม่ได้
แต่การตายและวิธีตายมีทางให้เลือกหลากหลาย
วิธีตายที่ปราชญ์เเสวงหาและปรารถนาจะเลือกคือ
ตายอย่างตัดตอนไม่มาเกิดอีก
ลุงกล้วยแมวก็เล็งวิธีนั้นอยู่ฮะ