พื้นที่ปลอดภัยยามเกิดอภิมหันตภัย ในจังหวัดต่าง ๆ ของประเทศไทย

แล้วภัยพิบัติทางธรรมชาติ ก็ยังไม่รู้จะเกิดวันไหน ไม่มีใครรู้ได้
มีแต่บอกว่า เกิดขึ้นแน่นอน ส่วนภัยสงคราม ก็เริ่มขยับเข้ามา
ใกล้บ้านเรา เอาเป็นว่า เราเตรียมการอย่างพอเหมาะแล้วกัน
อะไรเกิด ก็ต้องเกิด อย่างน้อย เรามีธรรมะกำกับอยู่กับตัวเป็นอันใช้ได้
ดังนั้น ถ้าเกิดสงคราม ต้องใช้ปรมาณูหรืออาวุธชีวภาพ ระเบิดลงลูกแรก
แถบบ้านเราเมื่อไร ก็เตรียมอพยพเข้าถ้ำอย่างเดียว ปลอดภัยที่สุด

 

เลือกดูถ้ำที่อยู่ลึก ๆ ซับซ้อนหน่อยก็ดี จะได้จุคนได้เยอะ
และปลอดภัยจากกระแสลม มลพิษต่าง ๆ ที่ยกตัวอย่าง
เขาช้างหาย ในเมืองตร้ง ก็เราเป็นคนในพื้นที่่ อยู่ตรงนั้น
และรู้ดีว่า เขาช้างหายมีทางเข้าออกได้หลายทาง ช่องทาง
ตกสำรวจก็ยังไม่มีใครรู้ แต่เราก็แอบรู้มา สามารถบรรจุคนได้เยอะ
น้ำท่าก็บริบูรณ์ เพราะมีน้ำใต้ถ้ำ เป็นน้ำใสบริสุทธิ์ หลายที่นำไป
ทำเป็นน้ำมนต์ ประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ รวมทั้งเป็นถ้ำศักดิ์สิทธิ์
มาแต่โบร่ำโบราณ

 

และบริเวณรอบ ๆ ถ้ำเขาช้างหาย ก็เป็นพื้นท่ี่ทำนาของจังหวัดตรัง
ข้าวปลาอาหารก็บริบูรณ์ ถ้าเกิดภัยมลพิษทางอากาศ ไม่สามารถ
นำข้าวในนามาทานได้ เราก็ยังมีตัวเลือก โดยการเพาะเห็ดในถ้ำ
เห็ดมีคุณค่าประโยชน์มากมาย แถมการเพาะก็ไม่ต้องใช้แสงแดด
ยิ่งในถ้ำ อุณหภูมิเหมาะกับการเพาะเห็ดเสียด้วย หลาย ๆ คน
ควรศึกษาเรื่องเพาะเห็ดไว้ล่วงหน้า เมื่อถึงเวลาจะได้รู้ว่าจะเอา
ตัวรอดได้อย่างไร

 

สำหรับพวกที่ไม่ใช่มังสวิรัติ ต้องลงแดงกันละคราวนี้
ให้กินแต่เห็ด หน้าต้องเป็นเห็ดแน่ๆ ก็ยังมีตัวช่วยอีก
นั่นก็คือ แมลง ยังมีแมลงหลายพันธ์ที่สามารถนำมา
ทานได้ รายละเอียดนั่นก็มี หมั่นศึกษาไว้ ดูไว้
ว่าในท้องถิ่น ๆ ที่เราอาศัยอยู่ มีแมลงชนิดใดที่สามารถ
นำมาเป็นอาหารได้ ดังนั้น เรื่องอาหารการกินก็หมดห่วง
ไม่ต้องไปตุนเสบียงกันมากมาย แต่ผุ้เขียนขอยอมกินเห็ด
ให้หน้าบานเป็นเห็ดดีกว่า ไม่กล้ากินจริง ๆ กับแมลงน่ะ
เห็นแล้วสงสาร ยิ่งเห็นคนเอาใส่ปากเคี้ยว..เคี้ยว..แล้ว
ไม่กล้ามองเลยล่ะ

 

ขออนุญาตแจมนิดครับ

ผมนึกถึง ส.ค.ส. ปี 57 หรือ 58 ที่พระเจ้าอยู่หัวทรงพระราชทาน
ใน สคส มีรูประเบิดอยู่รอบๆประเทศไทย

 

ขอบคุณนะค่ะ ที่เข้ามาแจม เข้ามาเยอะ ๆ เลยค่ะ
ผู้เขียนจะเขียนได้จบหมดทั้งประเทศก็เกรงว่าจะไม่ทัน
อยากให้คนในท้องถิ่น พื้นที่นั้น ๆ สำรวจและบอกกล่าวเป็น
วิทยาทานว่า มีถ้ำตรงไหนบ้าง ที่ดูแล้วปลอดภัย
มีแหล่งน้ำ แหล่งอาหาร ที่พอจะประคับประคองชีวิตได้
จะให้ผู้เขียนลงไปทุก ๆ ที่ ก็เกรงจะไม่ไหว ทุกคนช่วยกัน
คนละไม้ละมือดีกว่าค่ะ

 

ส่วนเรื่องพืชพันธ์ธัญญาหาร ก็ไม่ต้องห่วง ที่บอกให้ปลูกผัก
ปลูกต้นไม้ ตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง ก็เพื่อให้พืชพันธ์เหล่านี้
ไว้สำหรับเป็นอาหารในภายหน้าได้ ยังไม่เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
ก็เก็บกิน เก็บขาย เมื่อมีเหตุการณ์ร้ายแรง เราจำเป็นต้องหลบภัย
ก็ปล่อยทิ้งไว้ก่อนได้ เดี๋ยวพวกมันก็แพร่พันธ์ ขยายพันธ์กันเอาเอง

 

ถ้าหลังภัยพิบัติทุกอย่างเป็นพิษ เช่น ดิน น้ำ อากาศ จะทำไงครับ คริ คริ

 

เพื่อนเก่าเพื่อนแก่มาทักทาย ไม่ได้ปะกันนานเลยนะคะ
ปู่ไกรก็รู้ทางแก้อยู่แล้วยังจะมาถามอีก น่าตีจริง ๆ

 

แค่เพื่อนเก่าก็พอ อย่าถึงเพื่อนแก่เลย เอิ๊ก เอิ๊ก

เดวนี้พวกข่าวภัยพิบัติเขาไม่ค่อยเล่นกันตามเว็ปแล้ว

เขาไปสร้างกระแสกันในเฟชบุ๊ค

 

ไม่อยากปั่นกระแสในเฟสหรอก ปู่ไกรเอ้ย เฉพาะเฟสงานกับเฟสส่วนตัว
ก็ทำงานไม่หวาดไม่ไหวแล้ว เราทำงานตามบุญ ตามกรรมแล้วกัน
มีเวลาว่างก็มาโพส ไม่ว่างก็แอบอ่าน ถือว่าบันทึกไว้เป็นความทรงจำ
เผื่อรุ่นลูก รุ่นหลานก็แล้วกัน อ้ายอย่างเรา พรุ่งนี้ มะรืนนี้ก็จะไปกันแล้ว
ดูอย่างรุ่นพ่อรุ่นแม่เราสิ ล้มหายตายจากกันไปทีละคน สองคน

 

อีกอย่างพวกเราก็ผ่านบทเรียนกันมาเยอะ ทั้งบททดสอบทางโลกและทางธรรม
จนเห็นความเป็นไปของกรรมดีและกรรมชั่วจากบุคคลต่าง ๆ ที่เราพานพบ
ต่อให้เราพยายามกู้โลกขนาดไหน แต่ถ้ายังกู้ตัวตนของเราเองไม่ได้
ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยทั้งสิ้น ไม่ยึดติดเรื่องภัยพิบัติก็ดีแล้ว
ยึดมากก็ทุกข์มาก เอาแค่เตรียมการไว้เฉย ๆ ก็พอ จะได้ไม่ทุกข์