แมวเหมียวมงคลฟีล์ม ภูมิใจเสนอ!"เทพผู้พิทักษ์ทั้งสี่"น.64

รู้จักคุณนายท่านหนึ่งเป็นภรรยาท่านรองผู้กำกับ คุณนายท่านนี้ชอบปฎิบัติธรรมมาก ครั้งหนึ่งไปปฎิบัติธรรมที่วัดวังทองฯ จ.เพชรบูรณ์ วัดนี้มีแม่ชีหลายคน ทันใดนั้นเองสิ่งที่ไม่คาดฝันก็บังเกิดขึ้น!...

"ข้ารอเจ้าอยู่นานแล้ว น้องหญิงของข้า แต่นี้ไปเราจะไม่พรากจากกัน" (เสียงแม่ชีรุ้งแหบพร่า คล้ายเสียงผู้ชาย)
คุณนายสัมผัสได้ว่า เป็นพญานาคราชตนหนึ่งกำลังอาศัยร่างแม่ชีรุ้งเพื่อสื่อสารสัมพันธ์รักครั้งเก่าก่อน ทว่าคุณนายออกเรือนแล้วไม่สามารถรับน้ำใจของพญานาคราชตนนั้นได้

หยาดน้ำตาแห่งความอาลัยรัก กำลังไหลพรั่งพรูออกมาพร้อมด้วยคำตัดพ้อต่างๆ ขณะนั้นแม่ชีรุ้งไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะ เมื่อสบตาสีหม่นคู่นั้นคุณนายรู้สึกชาไปทั้งตัวใจคอหายแวบ เป็นจังหวะเดียวกับท่านรองฯเดินเข้ามา เพราะสังเกตุเห็นคณะแม่ชีกำลังจับกลุ่มคุยอะไรกันอยู่ เมื่อทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้วท่านรองฯถึงกับหัวเสีย จนเกือบหยุดอารมณ์ไว้ไม่อยู่!...

"นี่มันสมัยไหนกันแล้ว ฮะ จะมายึดติดอะไรกับอดีตนักหนา สมัยนั้นเธอจะเป็นภรรยาของใครผมไม่สน แต่ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของผมโดยถูกต้องแล้ว"

เจอแบบนี้เข้าไป แม่ชี้รุ้งเลยรู้สึกตัวขึ้นมาได้ จิตของนาคราชตนนั้นจึงเลื้อยกลับขึ้นเขาไป คิดแล้วก็น่าสงสารเหมือนกัน แต่ก็จริงของท่านรอง เพราะอยู่กันคนละภพจะมัวยึดติดอดีตทำไม สมบัติผลัดกันชมแท้ๆ จะมีสิ่งใดเป็นของเรายั่งยืนถาวร เฮ้อ!!...

 

มาติดตามนิทานนาคราช
จากท่านปราชญ์แต่งเติมเพิ่มสีสันต์
ทั้งบทกลอนร้อยแก้วเชื่อมเข้ากัน
สอดสัมพันธ์เล่าเรื่องเมืองบาดาล

 

ความถวิลชำแรกจิตสุดเจ็บช้ำ
ตอกและย้ำซ้ำเติมเพิ่มรอยแผล
มิอาจกลืนฝืนระทมขมดวงแด
จึงพ่ายแพ้ให้แก่นางในดวงใจ

ดวงใจนี้พี่มีเพียงหนึ่งนางน้อง
คอยประครองรักมั่นมิห่างหาย
เฝ้ารำพันเพ้อพร่ำทุรนทุราย
แม้ชีพวายมิขอคลายหน่ายรักเธอ

ประจวบวันมงคลมหาสมัย
เพ็ญสุขใจยลโฉมนางมารศรี
เด่นเดือนงามพราวฟ้าไร้ราคี
พรรณีพักตร์น้องสกาวพราวกว่าเดือน

ยากจะหักอาลัยใจดวงนี้
ทอดไมตรีเถิดแม่จ้าวศรีสมร
วรพวงทองบังอรน้องนาคีศรีสุนทร
อย่าคลายคลอนทำฝันข้านี้ให้เป็นจริง

แล้วก็มีพญานาคราชตนหนึ่งกระทำผิดกฎแดนพรหมจรรย์เข้าจนได้ เมื่อรักนี้มิอาจทนสะกดกลั้นอารมณ์ ดั่งพญาช้างสารตกมันไร้ซึ่งสิ่งกางกั้นใดจักทานทนไหว ทั้งสองจึงอยู่ร่วมกันเป็นเหตุให้เกิดเหตุอาเภทมลทินโทษ!...

"บังอาจมากเป็นถึงเจ้าพญา ข้าผิดหวังจริงๆ...แต่นี้ไปข้าจะผนึกเจ้าไว้ในประตูคุกมิติทิพย์วังวารีแห่งนี้ จนกว่าข้าจะกลับมาปลดเปลื้องเจ้า จงยอมรับชะตากรรมนั้นแต่โดยดี"

"ข ข ข้าผิดไปแล้ว โปรดให้ข้าได้พานพบแม่นางพวงทองบังอรนาคีอีกสักครั้งนึงเถิดเพื่อลำลาเป็นครั้งสุดท้าย"

"ข้าทำเช่นนั้นไม่ได้ เจ้าก็รู้อยู่ว่ามันเป็นกฎ... แต่เห็นแก่ความรักแท้จริงของเจ้าทั้งสอง ข้าอนุญาตให้เพียงสื่อสัมผัสเสียงทิพย์เท่านั้น จงพร่ำพรรณากันเป็นครั้งสุดท้าย พ่อท้าวพญาเสนาบดีเอกแห่งกองทัพนาคราช" (ปล.ถ้าขึ้นต้นด้วย"พญา"แสดงว่าเป็นผู้มียศตำแหน่งสำคัญไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ถ้าเรียกขานว่า"นาคราช"เฉยๆนั้นแสดงว่าเป็นแค่พลเรือนไม่มียศตำแหน่งสำคัญใดๆ เช่น เหล่านาคราช,เหล่านาคี,นางนาค,เป็นต้น)

ทางฝ่ายแม่พวงทองบังอรนาคีนั้นก็ถูกท่านมันตาเทวีผู้มเหสีของท่านพญาเอกทัสพันธนาการไว้ในมิติธาราทิพย์ ใต้โคนต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของแดนทั้งสอง

"แม่พวงทองฯเอ๋ย แม่รับใช้ฉันมานานนมแต่สมัยครั้งยังเป็นมนุษย์ มาบัดนี้ฉันมิอาจทนเห็นแม่ต้องระทมทุกข์ในรักได้ แต่จะทำเช่นไรในเมื่อมันเป็นกฎ เพื่อทำคุณไถ่โทษฉันได้รับคำสั่งให้ผนึกแม่ไว้เพื่อบำเพ็ญประโยชน์...แต่ประโยชน์นั้นเป็นอย่างไรฉันเองมิอาจล่วงรู้ได้เนื่องจากเป็นคำสั่งเบื้องบน(โองการสวรรค์) ประเดี๋ยวแม่เองก็จะได้รับรู้ในกาลภายหลัง"

ในความเป็นทิพย์นั้น จิตญาณของท่านผู้น้อยกว่ามิอาจล่วงรู้จิตญาณของผู้ที่สภาวะธรรมสูงกว่า ดังนั้นท่านพญานาคราชทั้งสอง จึงเฝ้าดูแลรักษาแดนพรหมจรรย์นี้สืบต่อไปจนกว่าจะหมดวาระตามหน้าที่ของตน...

คุกมิติปิดลงไห้อาลัยน้อง
แม่บังอรครวญคร่ำถวิลหา
ระลึกอยู่ติดกรรมพันธนา
เฝ้ารักษาธาราน้ำแต่เดียวดาย

กาลเวลาผันผ่านยาวนานนัก
บังอรภักจงรักเดียวแต่พี่หนา
กาลบัดนั้นครั้นองค์พระศาสดา
เสด็จมาประทานโปรดสงบเย็น

ประทับรอยพระบาทซ้ายกลางธารน้ำ
เกิดจิตญาณสว่างใสในวิถี
แต่นั้นมาบำเพ็ญกิจพิทักษ์ปฐพี
คุ้มธรณีแดนสรวงเชื่อมบาดาล!

ใครได้สงสนานดื่มธาราน้ำ
ก็จักคลาดพ้นโพยภัยโรคาหาย
ใครได้มาบำเพ็ญจิตสงบกาย
สงัดคลายได้ถึงอรรซึ้งรสธรรม!...

 

ครั้นหมดวาระกรรมของท่านพญาเอกทัสนาคราชและพระมันตาเทวีนาคีนาคราชแล้ว(เมื่อรอยพระพุทธบาทปรากฎ) ทั้งสองก็ได้อยู่ครองคู่กันในมิติลี้ลับถ้ำทองน้ำทิพย์วังวารีสืบมา และได้พยานรักเป็นพญานาคราชน้อยตนหนึ่ง...แต่นิทานก็คือนิทาน หินสลักจารึกแห่งรักของทั้งสองนั้น ก็ได้มีผู้มาบำเพ็ญกิจแกะสลักไว้เพื่อเป็นพุทธบูชา!...

หยกไร้ใจ แต่จ้าง ช่างศิลป์
สลักหิน พุทธคินทร์ ค้าฟ้า
ธรรมะซ่อนอยู่ในหิน ดินทั่ว โลกแล
เพ่งเพิ่มพลังขลังกล้า ข้าจะสลักไว้ บนปฐพี ๛

 

อนิจจาติดพันในความรัก
เป็นทุกข์หนักฤทัยยากไถ่ถอน
เป็นถึงพญา แต่ต้องมาแพ้ราญรอน
รักสั่นคลอนหมองเศร้าเฝ้าเดียวดาย
ติดในบ่วงแห่งรักจำพันผูก
ทำให้ถูกจองจำซ้ำหนักหนา
ต้องเฝ้ารอองค์พระศาสดา
เสด็จมาประทานโปรดให้สงบเย็น

 

แม้ความเสน่ห์ของ นาคี นาคา จะมั่นคงดุจกระแสนที สุดท้ายก็ถูกกระแสวัฏฏะ ซัดพัดพา ให้เปลี่ยนแปลง

 

คือเวรกรรม ปางก่อน ย้อนมาหา
หลั่งน้ำตา รินหยาด เกินคาดหมาย
พบเพื่อพราก จากจร ร้อนใจกาย
ด้วยสิ้นท้าย ผลบุญ ที่หนุนเรา
ผ้ากาษา ผืนนี้ พี่ห่มไว้
ด้วยตั้งใจ สู่แดนธรรม นำตัวเข้า
สร้างกุศล ผลแผ่ แม้บางเบา
เพื่อน้องเจ้า ยุพิน จงสิ้นกรรม
สายน้ำโขง เป็นพยาน บุณทานรัก
จงประจักษ์ ดวงไฟสอง ส่องยามค่ำ
เกิดชาติใหม่่ ให้รู้ คู่บุญทำ
ได้ชักนำ เรามา พาพบเจอ
..........
ภ.ภาพวาด

 

น้ำบุษใจลอย ละห้อยหา
เรียกพี่ยาคืนกลับวัง ถิ่นสถาน
ด้วยลาลับหายจากทู้ จักรวาล
ทิ้งห้องนิทานแฟนคลับ ให้วังเวง

ด้วยยามนี้พี่ยามุ่ง บำเพ็ญจิต
หวังเปลื้องปลิดอดีตกรรม ที่หนักหนา
มิได้คิดจากไกล น้องมันตา
ยังห่วงหาเป็นแรงใจ ให้เธอ

เดือนสิบสองผ่านพ้น มาดลแล้ว
มันตาแก้วคงเห็นแล้ว ใช่ไหม
พิธีเปิดถ้ำมิติ เย็นสุขใจ
แสงยองใยทะยานฟ้า นาคบรม

ก่อนนั้นย้อนกาลผ่าน ไม่นานนัก
ปัจเจกธาตุสถิต ประดิษฐาน
อีกวิสุทธิ์พุทธโสธร คู่บารมีญาณ
สุวรรณสัณฐาน เอกองค์พระนาดูน!

สามร้อยยอดเขาพระปัจเจกโพธิ
บำเพ็ญจิตวิเวกแท้ ท่านเอ๋ย
ด้วยโพธิจิตฟุ้ง หมดกันเลย
ได้แต่เชยชมถ้ำงาม ศิลามงคล!

 

สายลมหวีดหวิวผ่านซอกขุนเขา พัดทิวสนโยกสะบัดกรีดเสียงวังเวงโหยไห้ ชายชราผิวแห้งผากมีโลมชาติชูชันทั่วสารพางค์กาย แหงนมองลอดช่องประตูสวรรค์หน้าโรงเจลุ่ยอิมยี่ ฉากเบื้องหลังเป็นแนวเทือกเขาสูงชันที่คุ้นเคย รำลึกถึงอดีตเศร้าวัยฉกรรจ์ ครั้งนั้นตนและพ่อเคยเป็นพรานป่าล่าสัตว์เลี้ยงชีพ แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็พลันบังเกิดขึ้น!

"นั้นๆ เจอรังมันแล้ว เอ็งรอดักซุ่มยิ่งมันอยู่ตรงนี้แหละนะ เดี๋ยวพ่อจะเข้าไปไล่มันออกมาเอง"

"ครับพ่อ"

"อู๊ดๆๆ อ๊อดๆๆ แค็รกๆๆ" เสียงหมูป่าแว่วผ่านกอไผ่ซึ่งภายในเป็นโพรงถ้ำแหล่งพักพิง พรานไพรวัยฉกรรจ์รู้ดีว่ามันคงอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่แน่ คราวนี้แหละข้าจะได้เงินมาปลดหนี้สินได้อิ่มไปอีกหลายวัน ความคิดฟุ้งเตลิดไปไกลลิบ ลิงโลดใจที่จะได้เนื้อหนังมังสาผู้อื่นมาบำรุงบำเรอตน ในมือเล็งจับประทับหัตมัจจุราชพร้อมปลิดชีพกุลชาติโอชาเนื้อ!

"เฮ้ย ๆ ๆ " เสียงพรานเฒ่าแผดก้องเลียนเสียงคำรามร้องราชสีห์
ลูกน้อยสุกรกุลสะดุ้งหวาด โดดวิ่ง
"ปั้ง"พรานหนุ่มซุ่มยิง ผงะไกพลาดวิถี
"ปั้ง"ตัวที่สองเร็วรี่วิ่งแฉลบผ่าน พลาดอีกหน
"ปั้ง"ตัวที่สามตื่นเสียงกำปนาท ร้อนรน
"ปั้ง"ตัวที่สี่ให้ฉงนฉมังแท้ ดับอนาถพ่อพราน!!

"ปั้งๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงประทัดไหว้เจ้าสะท้านขุนเขา ชายชรายกมือปิดป้องโสตประสาทเดินจากมาด้วยความหนาวเหน็บสุดขั้วหัวใจ นี่กระมังที่เขาเรียกว่ากรรมนิมิต คอยติดตามหลอกหลอนจิตผู้ประพฤติผิดศีลธรรม กี่ร้อยกี่พันชีวิตแล้วที่เราได้พรากมา บัดนี้คงถึงคราวหยุดทำบาปได้จริงๆเสียที ชายชรากระชับผ้าจีวรเดินกลับวัด ภัตตาหารเช้ามื้อนั้นหลวงตาเยื้อนฉันด้วยความกล้ำกลืน เมื่อรำลึกถึงบิดาผู้ล่วงลับคราวใด ก็ให้นึกสลดสังเวชสะเทือนใจยิ่งนัก ตั้งแต่นั้นมาท่านก็มิได้ออกรับบิณฑบาตเหมือนเช่นเคย คงรับฉลองศรัทธาอยู่ในวัดเนื่องด้วยวัยที่ชราภาพมากแล้ว...

นิโลบลปทุมชาติชูช่อกลางบึงใหญ่ แสงทองฟ้าวันใหม่คงเป็นการเริ่มต้นชีวิตที่ดีอีกครั้ง อุทยานแห่งชาติสามร้อยยอดด้านทิศตะวันตกมีแหล่งศึกษาธรรมชาติที่ลงตัว ระหว่างแดนน้ำเค็มกับบึงน้ำจืดที่มีเทือกเขากั้นอยู่ตรงกลาง ช่างเป็นดินแดนที่สุดแสนวิเศษมหัศจรรย์ ชวนให้หลงใหลและน่าค้นหาอยู่มิใช่น้อย...

เมื่อได้ลงสถานที่จริงและคำบอกเล่าจากคนพื้นที่ เรื่องราวเร้นลับที่อยู่ภายในถ้ำหินนับหมื่นๆปี ตำนานพระธาตุไข่ในหินที่ชาวไตหวันและชาวต่างชาติเสาะแสวงหา จะมีพลังอานุภาพยิ่งใหญ่เพียงใด เชิญท่านสัมผัสได้จากนิทานแมวเหมียว ณ บัดนี้ ! ! !

แมวเหมียวมงคลฟีลม์ ภูมิใจเสนอ "สามร้อยยอดมิติลี้ลับแดนธาตุกายสิทธิ์"

 

มาร่ายมนตราภาษากลอน
แล้วอย่าจำลอนไกลห่าง...อีกหนา^_^..

 

โฮ้...นิทานจัดหนักเลย
เรื่องจริง...ก็เจ็บปวดนะ
เหตุหลัง...ฝังดิน
เจ้าคุณมีเมียหลายคน
เจ้าคุณชอบแม่ทองสร้อยเด็กในบ้าน
ห้ามให้มันมีผัว....จับขัง
...ตัวก็ไปเป็นผัวซะเอง....
ทรมานแม่ทองสร้อย.....
จนแม่ทองสร้อยท้อง
....และหนีไป
ทำยังใงดีคุณหญิง....ปรึกษาเมียใหญ่
แม่ทองสร้อยไม่รักฉันเลย...
ใจเย็นๆคะท่าน
....ฉันหาจนทั่วแล้วคุณหญิง...ไม่เจอ...
เจ้าคุณทดท้อและเฝ้าคิดถึงแม่ทองสร้อย
....
แม่ทองสร้อยตอนแรกก็จะหนีไปบวช....แต่ด้วยตั้วท้องจึงต้องเลี้ยงดูลูกเอง.....
ครั้นวันถามหาพ่อเวียนมาถึง...ถามแล้ว..ถามอีก
จนผู้เป็นแม่....
...อดไม่ได้....
พาไปแอยดูผู้เป็นพ่อ....
โอ้โฮ..พ่อผมยิ่งใหญ่ตังครับแม่....
...เห็นแล้วใช่มั๊ย...ครับ
กลัยบ้านกันเถอะ
....จนแม่ทองสร้อยป่วยหนักใกล้ตาย
ได้สั่งเสียว่า...หากตนตายไปแล้วก็ให้ลูกกลับไปหาพ่อ..,...
และบอกว่ทผมเป็นลูกแม่ผมชื่อนี่.......
ครั้นแม่ทองสร้อยตาย
ลูกชายก็กลับไปหาพ่อ....
เจ้าคุณก็ดี.....
แต่ก็ยังตัดพ้อแม่ทองสร้อย...ว่าไม่รักท่าน
คุณหญิงเมียเอก..ก็ปลอบใจว่า
ไม่รักแล้วจะมีลูกให้ได้ใง.....
...........
ผ่านไป1ชาติ
สำหรับ....
บางคน...

 

ไปแวะเวียนห้องผี แต่กระทู้นี้ปล่อยร้างลาเสียแล้วนะคะ

 

อันว่าความรักแม้เป็นสิ่งที่ทำให้ใครหลายคนชื่นสุข แต่ก็กลับมีทุกข์โทษมหันต์หากมันเป็นไปในฝ่ายโลกียรมณ์เพียงถ่ายเดียวมิอาจนำพาความสุขที่แท้จริงมาให้ ชนผู้ถูกราคะครอบงำเป็นอันมากแล้วไร้ซึ่งแสงประทีปส่องทางย่อมตกจมลงสู่โลกที่ชั่ว เพราะขึ้นชื่อว่า"ตัณหา"ไม่มีใครสามารถเติมให้เต็มบริบูรณ์ได้ ต่างจากความรักแท้ที่หยิบยื่นให้กันโดยไม่หวังผลตอบแทน ขอเพียงแค่ได้มีส่วนร่วมในกิจอันเป็นกุศลแม้เหนื่อยยากลำบากกายสักเพียงใด ใจก็เป็นสุขเอิบอิ่มเต็มบริบูรณ์อยู่เสมอ
เรื่องราวความรักกับการบำเพ็ญของท่านผู้มีปณิธานยังคงดำเนินต่อไป บนเส้นทางอันเต็มไปด้วยขวากหนาม วิบากนานับประการที่ท่านต้องฟันฝ่ายากจะหาผู้ร่วมเดินทางสัมผัสได้เข้าถึงทุกความรู้สึกส่วนลึกภายใน มีเพียงหนึ่งเดียวเคียงข้างใจ ขอตามติดพิศบุญญา ตราบเขาคีรีเขตแหลกราบพนาสูญ ยังมิหวั่น ใจคงมั่นมุ่งบำเพ็ญเพียรเคียงข้างเธอ!

มันเริ่มมาจากจุดไหนกันนะ สกุณตราเทพธิดาเจ้ารำพึง ทันใดนั้นภาพในอดีตชาติก็พลันปรากฎวานรน้อยเติบใหญ่ถูกฝูงวานรทั้งหลายกลั่นแกล้ง เธอเที่ยวแสวงหาอาหารเดียวดาย ถึงกระนั้นก็ยังนำอาหารมาแบ่งปันแม่ลิงเฒ่าผู้ตาบอด สกุณีน้อยเห็นแล้วประหลาดใจจึงบินรี่เข้าไปหาโพธิสัตว์ลิงน้อย

"เจ้าทำแบบนี้หิวตายเป็นแน่ประโยชน์อะไรเล่าท่านเอย"

"ประโยชน์นั้นมีแน่ แม่ข้ากิน ข้าก็อิ่มเอมสุขใจ"

สกุณีน้อยเปล่งเสียงกังวานใส บินอยู่ข้างกายพ่อลิงน้อยตาลายใกล้วายปราณเต็มทีเพราะท้องกิ่วหิวอาหาร นางโบยบินจากไปเกาะต้นไทรใหญ่คาบผลไทรมาให้

"เจ้าทำแบบนี้ประโยชน์อะไรล่ะ แม่คุณ"

"ประโยชน์นั้นมีแน่ ท่านได้กินข้าก็อิ่มเอมสุขใจ"
ตั้งแต่บัดนั้นวานรน้อยก็มีสกุณีโบยบินอยู่เคียงข้างมิจางห่างหาย คราวนั่นมหันตภัยแล้งมาเยือนหมู่สัตว์ล้มตายเป็นอันมาก ไม่เว้นแม้แต่ฝูงวานรใหญ่หัวหน้าผู้เจนจบป่าดงพงไพร

"ข้ามิอาจนำฝูงหมู่เจ้าให้อยู่รอดปลอดภัยจากภัยแล้งครั้งนี้ได้ หากตนใดสามารถก็จงนำทางไปให้พบแหล่งอาหาร ข้าจะยกตำแหน่งหัวหน้าผู้นำให้ปกครองดูแลฝูงวานรทั้งปวง"

บัดนั้นลิงโพธิสัตว์เจริญวัยเป็นหนุ่มใหญ่ได้โอกาสจึงขันอาสาตกปากรับคำพญาลิง ใช่เพราะเห็นแก่ตำแหน่งสำคัญก็หาไม่ แต่เพราะสงสารเพื่อนวานรทั้งฝูงเกรงจะถึงแก่ความวิบัติเพราะความหิว แม่สกุณีก็แสนรู้ใจบินไปไกลแสนไกล เช้าจรดเย็นไม่มีหยุดพัก นำข่าวดีมาบอกเทือกเขาแดนทักษิณนั้นยังอุดมเต็มไปด้วยแหล่งอาหารพรรณไม้นาๆชนิด ท่านจงไปทิศนี้เถิด <a href="http://www.mx7.com/view2/z0XOY5dMOPhYjAJx" target="_blank"><img border="0" src="http://www.mx7.com/t/bde/eTNAYo.jpg" /></a>

ด้วยอายุไขยของสกุณีนกน้อยช่างแสนสั้นนัก นางคาบข่าวมาบอกแล้วก็ถึงแก่มรณกาลจากไป!

ฝูงวานรพบชีวิตใหม่ในเทือกเขาแห่งนั้น มีต้นไม้และท้องถ้ำมากมายให้พักอาศัย คุณของแม่สกุณีช่างยิ่งใหญ่นักจำเราจักต้องทำกิจบางอย่างเพื่อเป็นการตอบแทนคุณ ก็เทือกเขาแห่งนั้นเป็นสถานที่บำเพ็ญของพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย พระองค์ท่านทราบวาระจิตพญาวานรโพธิสัตว์แล้ว ครั้นจะโปรดให้เธอได้อานิสงส์ใหญ่ไพศาล จึงเนรมิตตนเป็นนางสกุณีน้อยเปล่งเสียงกังวาลใส พญาวานรเห็นก็จำได้อุทานตอบไปว่า

"แม่นกน้อยของข้าเจ้ากลับมาแล้วๆ"

บินไปถ้ำหนึ่งสู่อีกถ้ำหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่บำเพ็ญของพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งห้าร้อยพระองค์ ธรรมดาโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายเป็นผู้มีปัญญา มากไปด้วยการพิจารณา พญาวานรโพธิสัตว์ครั้นเห็นนิมิตรแม่นกนำพาไปแล้วก็เกิดจิตเป็นกุศลในพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย จึงพาบริวารพร้อมด้วยผลไม้น้อยใหญ่เข้าไปถวายจนครบทั้งห้าร้อยพระองค์ เมื่อละจากอัตภาพวานรแล้วไปบังเกิดบนสรวงสวรรค์ด้วยผลแห่งมหาทานนั้น การที่ฝูงพญาวานรมีใจเลื่อมใสในพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย ไม่ใช่เรื่องที่จะบังเกิดขึ้นได้โดยง่าย เมื่อกาลเวลาผ่านไปภายภาคหน้า พวกเขาเหล่านั้นจะต้องได้กลับมายังสถานที่แห่งนี้อีก ดังนั้นเพื่อเป็นการอนุเคราะห์อย่างต่อเนื่องพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลายจึงพร้อมใจกันอธิษฐานธาตุของตนให้เป็นกายสิทธิ์ธาตุมงคล ด้วยเหตุจากผลไม้ต่างๆที่ลิงนำมาถวาย ท่านบริโภคเข้าไปหนึ่งผลย่อมมีหนึ่งเมล็ด ในหนึ่งเมล็ดเมื่อนำไปปลูกย่อมเจริญงอกงามได้ไม่มีที่สิ้นสุด!

กาลเวลาผ่านไปฝูงพญาวานรส่วนใหญ่ได้ลงมาเกิดเป็นมนุษย์ในหมู่บ้านท้องถิ่นระแวกนั้นเอง ครั้นขึ้นไปล่าสัตว์บนเทือกเขาสามร้อยยอดก็ได้ไปพบกับเม็ดพระธาตุขนาดต่างๆมากมายอยู่ในหินตามถ้ำน้อยใหญ่ มีลักษณะกลมสีขาวฯเล็กบ้างใหญ่บ้างเจริญงอกงามขยายขนาดได้เอง จึงนำลงมาเพื่อเป็นที่สักการะบูชา...และในที่สุดชาวบ้านก็ยึดอาชีพแกะสลักหินขึ้นรูปเป็นพระพุทธรูปบูชาบ้างเทพเจ้าบ้าง สัตว์มงคลบ้าง ผลไม้และวัตถุมงคลต่างๆบ้าง สุดแล้วแต่ศิลปะและจิตนาการตามความเชื่อของแต่ละบุคคล
<a href="http://www.mx7.com/view2/z0XPDcKTIv7cKD2I" target="_blank"><img border="0" src="http://www.mx7.com/t/9bc/9qFkGv.jpg" /></a>

ส่วนพญาวานรโพธิสัตว์เจ้านั้นไปบังเกิดเป็นเทพเซียนประทานในโรงเจลุ่ยอิมยี่ระแวกนั้นเอง ซึ่งชาวบ้านส่วนใหญ่ให้ความเคารพนับถือมากและเชื่อกันว่าท่านเป็นเทพเจ้าผู้ดูแลเทือกเขาสามร้อยยอดแห่งนี้ มีเรื่องเล่าก่อนที่ชาวบ้านทั้งหลายจะยึดอาชีพแกะสลักหินพระธาตุเป็นอาชีพหลัก ชาวบ้านโดยทั่วไปประกอบอาชีพล่าสัตว์เนื่องจากมีสัตว์ป่าชุกชุมโดยเฉพาะเลียงผา วันหนึ่งนายพรานฝันไปว่ามีเทพเจ้ามาบอกให้เลิกอาชีพทำบาปเสีย หินในถ้ำต่างๆเป็นของศักดิ์สิทธิ์มีอานุภาพมากเจ้าจงนำไปแกะสลักเพื่อเป็นวัตถุไว้บูชาจะเจริญรุ่งเรือง นับแต่นั้นนายพรานก็วางศาสตราวุธหันมาจับเครื่องไม้เครื่องมือแกะสลักหินแทน ก็ได้รับความเจริญรุ่งเรืองขึ้นตามลำดับเป็นที่อัศจรรย์จนเท่าทุกวันนี้...

 

สวัสดีค่ะท่านกวีเทพ แวะมาทักทาย สุขสบายดีนะคะ(f)

 

นกละคะ??ไปบังเกิดที่ไหน

 

สวัสดีครับ ความสบายก็พอมีบางครับแต่ไม่มากเท่าไหร่ ^_^

ก็ไปเกิดเป็นเทพสกุณตราไงครับ คอยช่วยเหลือชาวบ้านอยู่แถวนั้นแหละ เพราะโพธิสัตว์ยังไม่มาเกิดเป็นมนุษย์ตราบใด ฝ่ายนางแก้วก็ยังไม่อุบัติเป็นมนุษย์ตราบนั้น ลักษณะเช่นนี้นัยว่าทั้งคู่บำเพ็ญบารมีธรรมร่วมกันมายาวนานแล้ว ย่อมจะไม่พลัดพรากจากกันง่ายๆ และนางแก้วก็จะไม่แปดเปื้อนมลทินผิดคู่กับใครให้มัวหมองด้วย

 

ครั้งก่อน ฝันเห็นพญานาคสีดำอยู่กลางน้ำ
โบสถ์สีขาวล้อมรอบด้วยน้ำ เราเข้าไปในโบสถ์อีกครา
ต่อมาเราก็ได้ไปที่โบสถ์กลางน้ำจริง ที่นั่นมีรูปปั้นพญานาคคล้ายที่เราเห็น
ครั้งนี้ก็พญานาคสีดำ มาปรากฏกายในฝัน ลำตัวยาวมากมาย
เราจับมือแม่เดินข้ามสะพานที่มีน้ำไหลเชี่ยวกราก แต่ดูเหมือนจะตัดหน้าพญานาค ที่เลื้อยตัดหน้าเราไปด้วยความรวดเร็ว แต่ในฝันแม่ไม่เห็น มีเราเห็นคนเดียว บอกกับแม่ว่านี่เป็นมังกรดำนะแม่ ตัวยาวมาก
เราฝันเห็นพญานาคบ่อยจริงๆ ในช่วงนี้ ส่วนมากฝันตอนใกล้เวลาตื่นนอน

 

เป็นนิมิตที่ดีงาม คุณแม่เรามีบุญสัมพันธ์กับท่านท้าวพญากัณหาโคตมะซึ่งดูแลรักษาศาสนสถานธรรมแห่งนั้น แต่คุณแม่ยังสัมผัสไม่ได้จึงต้องใช้คุณลูกเป็นสื่อพาไป เพราะคุณลูกมีจิตมุ่งเพียรปฎิบัติในอันที่จะข้ามสะพานห้วงน้ำแห่งความทุกข์ ด้วยเหตุที่ความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณเป็นสิ่งที่บัณฑิตชนทั้งหลายพึงกระทำ

อุโบสถแห่งนั้นปรากฎเป็นสถานที่ที่มีอยู่จริงได้ เพราะเป็นแดนบุญเขตสถานธรรมอันศักดิ์สิทธิ์เป็นที่ผลิตเนื้อนาบุญอันประเสริฐท่านแล้วท่านเล่าได้ถืออุบัติขึ้น ณ สถานที่แห่งนั้น และจะอุบัติถือกำเนิดขึ้นอีกในการต่อไป

เธอรู้กิจอันควรในสถานที่แห่งนั้นแล้วก็จึงควรเร่งขวนขวายในกิจนั้นด้วยความไม่ประมาทตามกำลังวาสนาบารมีตน แล้วอุทิศบุญกุศลนั้นแผ่ไปให้เหล่าบรรดาท่านผู้ดูแลรักษาทั้งหลายได้โมทนาเกษมศานต์ทั่วหน้ากัน ^_^

 

ไปเข้าคอร์สปฎิบัติวิปัสสนาหลักสูตร10วันของท่านอาจารย์โกเอ็นก้ามาครับ กายเบาจิตเบามากมาย ขอสรรพสัตว์ทั้งหลายจงมีส่วนในบุญกุศลของข้าพเจ้าโดยทั่วกัน ได้พบกับความสุขอันแท้จริง ความสงบอันแท้จริง มิตรไมตรีอันแท้จริง /_\

 

ผมเคยฝันเห็นงูเผือกที่หน้าถ้ำ ถามว่า อ้าวมาทำอะไรเหรอ