ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

เขียน ๒๒.๐๖

แหม..เจ๊ เอาเจ้าสิงห์มาอ้าง เอาป่านเนี้ยนะ
ศาลไม่รับฟังแน่เลย คำแก้ตัวแบบนี้อ่ะนะ หึหึหึ
ปล่อยให้เค้ารอมาตั้งนาน โน่น...สิบแปดเดือนเจ็ดโน่นแน่ะะะะะะ

หน้า หนึ่งหกหก เบอร์ สามสามศูนย์แปด วันนี้ สามสี่สามสอง
เค้ารอตั้ง สามสิบสี่วัน รอมาแล้ว หนึ่งร้อยยี่สิบสี่โพสท์ เองอ่ะ หึหึหึ
บ่นซะหน่อยละกัน ๕๕๕ แก้เบื่อหน่ายอันมากมาย

เอ้า...ตัดใจ เจียดเงินให้ห้าร้อยละกัน
แฟนคลับในนี้ เค้าให้มาหลายพัน ว่าจะไว้ซื้อโน๊ตบุ๊คตัวใหม่ ที่ไม่ใหม่
สองเดือนกว่าแล้ว ไม่ได้ซื้อซะที มีโน่นนี่นั่น เลยรอไปเรื่อยๆ อ่ะนะ

ห้าร้อย ดูหมอซะหน่อยดีกว่า เจ๊ดู แล้วพูดใส่มือถือ
เป็นไฟล์เอ็มพีสาม แล้วเอามาโพสท์ในนี้ดีไม๊อ่ะ
ประจานออกสื่อกันไปเล้ยยย ๕๕๕

ใครห้ามกดฟังนะ นี่เป็นสมบัติส่วนตัวอ่ะ หึหึหึ
ใครอยากฟัง ต้องจ่ายตังค์ให้แม่หมอด้วย ขอบอก เค้าหวงนะตัวเอง ๕๕๕
ร้อยนึง ค่าฟังความลับของนักรบแสง ห้าสิบ สำหรับคนจน
และคนจนมากกก อนุญาติให้จ่ายชาติหน้าได้ครับ ร้อยนึงเท่ากัน
ติดแม่หมอไว้ก่อน ชาติหน้าค่อยมาจ่ายก็ได้ ไม่มีดอกเบี้ยด้วย ขอบอก หึหึหึ

เวิร์ดไม๊เนี่ย แม่หมอว่าไง ถ้าโอเค วันจันทร์จะออกไปกดเงินโอนให้
วัดอยู่หลังเขา ไกลจากตู้เอทีเอ็ม เกือบยี่สิบโลแน่ะ
รถก็ไม่มีใช้ วันจันทร์อาจจะยืมรถใครได้ มั้งนะ
ถ้าได้รถ จะออกไปโอนให้ ห้าร้อยบาท แบ่งกันใช้นะ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

ขอดูด้วยคน อะไรก็ได้ตามแต่จารุเห็น และPMมานะคะ ไม่ต้องออกอากาศ บอกหมายเลขบัญชีมาด้วยค่ะ มีตังค์ไม่มากเหมียลกัลล แต่แบ่ง ๆ กันได้นิดหน่อยค่ะ

 

ดึกดื่นนอนไม่หลับ นั่งจิ้มโทรศัพท์เพราะไอไม่หยุด

เนื่องจากด้วยเหตุหลายประการ อาทิตย์ที่แล้วป่วยทั้งอาทิตย์
ไข้ขึ้นสูงไม่หาย เป็นๆหายๆ และอาการเพิ่งดีขึ้นเมื่อวานนี้เอง
เจ็บคออย่างหนัก มีเสลด กินยาไปซักพัก

ช่วงก่อนเป็นไข้จะมีอาการประหลาด คือ เหงื่อไหลท่วมเลย
เหงื่อเม็ดใหญ่มาก มันผุดออกมาจากทั่วทั้งกาย อาการคล้าย
รับพลังงานมาอย่างไม่หยุด จนสุดท้าย เกือบธาตุไฟแปรปรวน
จนเป็นไข้อย่างหนัก

คิดเอาว่า โหว. นี่แค่หางๆที่ไปยุ่งกับกรรมชาวบ้าน ยังแทบคลาน

สงสัยจะไม่รอดนะเรา

ช่วงเคราะห์ซ้ำกรรมซัด

 

มีเคสหนึ่งที่น่าจะเป็นสาเหตุ
เป็นเรื่องของเด็กผช.คนนึง ที่จิตวิญญานหนีมาเกิดก่อนวาระ จุติจิตจึง
ไม่เต็ม จิตที่ทำแบบนี้ได้ ต้องมีบารมีในระดับหนึ่ง

เราก็ดูให้หลายอย่าง รู้สึกเป็นห่วง
จึงให้ตั้งบายศรี ขอขมาเทพพรหม เจ้ากรรมนายเวร
รายละเอียดมากมาย สุดท้ายก็ให้นำไปลอยน้ำ กับพระแม่คงคา

จากนั้นก็ป่วยไข้ทันได

ถัดมาไม่กี่วันพ่อเด็กก็โทรมา บอกเค้าทำไม่ครบมั้ย ทำไมลูกเค้าทั้งป่วย
ทั้งนอนละเมอ ทั้งพูดแปลกๆ สงสารลูกมาก

เลยทำพิธี ทั้งสวด ทั้งจัดการ กับเจ้ากรรมนายเวร
ทั้งสมาธิ ทั้งสังขารล้ามาก

เจ้ากรรมนายเวรอภิมหากาพย์ เป็นพญานาคสายดำ
ที่สามารถเรียกภูติผี ปีศาจ ยักษา และมารชั้นกลาง
มาเป็นกองทัพ ทั้งพ่นพิษ พ่นไฟบรรลัยกัลล์

เล่นเอาเราลิ้นห้อย สุดจะดิ้นรน เลยเชิญท่านพญายม
และท่านท้าวเวสสุวรรณมารับกองทัพนั้นกลับไปที่ที่มา

เผลอป้องกันตัวทำร้ายไปหลายตน

เสี่ยงเรื่องภพภูมิ

เจ้ากรรมตัวการดูอาฆาตพยาบาทมาก เค้าบอกว่า อย่ามายุ่ง
รู้ไหมว่าข้ารอมาเนิ่นนาเท่าใด และมันทำอะไรไว้บ้าง

เราก็มิรู้จะตอบประการใด แต่ขอพักยกไว้ก่อน โดยห้ามใช้
สิ่งนอกเหนือกฏแห่งกรรม เช่น ภูติผี มนต์นาคา

และก็เอ่ยถึงบุญที่พ่อเด็กสัญญาว่า เมื่อครบเจ็ดขวบจะให้เด็กบวช

และกรรมที่ไปยุ่งเรื่องเค้าก็รับไป เลยทั้งพิษพญานาค
มนต์ดำ และกสิณไฟ

พญานาคที่เห็นเป็นเผ่าสีดำ ดุร้าย พยาบาทสุดๆ

มันคุ้มไหมน้อ เพียรถามตัวเอง

แต่เมื่อรับปากแล้วก็ทำต่อไป

 

โม้ไปบ้างต้องขออภัย แต่โม้ต่อไป ว่าการสู้ครั้งนี้ ใช้ธนูไฟ
สู้อย่างเดียว ยิงไปสลายไป อีกฝ่ายก็เรียกมาใหม่ ผุดขึ้นมาไม่หยุด

ตัวในเห็นท่าไม่ดี เปลี่ยนธนูกลายเป็นจักร คือตอนนั้นกายนอกจะพับแล้ว
จะตีหนึ่ง แต่ก็บอกตัวในที่ดุเหลือเกิน จะบั่นคอเจ้ากรรม ฝ่ายเจ้ากรรมก็
ไม่ถอยจิตแตกก็ยอม จะเอาคืนให้ได้ มีการพยาบาทถ้าเราทำเค้า ก็ผิดกฏ
เค้าก็จะมาเป็นเจ้ากรรมเราแทน

เห็นท่าไม่ดี เลยเชิญท่านท้าวเวสสุวรรณมา. ไม่งั้นจารุคงอ้วก

จารุไม่ได้ทำเจ้ากรรม ทำแต่บริวารที่เค้าเรียกมา
แต่เจ้ากรรมเล่นตูเต็มๆเลย

ฤาษีนาคชุดขาว ผมยาวเครายาว ผิวคล้ำเหี่ยว
ตาเป็นประกายแดง น่าขนลุกมาก

คงอยู่มานานมากกกกกก

 

หลังจากคืนนั้น อาการไข้ก็หายไป ดีขึ้น เหลือแต่อาการคอเจ็บ
พ่อเด็กก็บอกว่าน้องดีขึ้น ไม่ละเมออีก

ท่านท้าวเวสสุวรรณ คงส่งคนไปดูแล

ทั้งเราและเด็ก ช่วงนี้ก็สวดมนต์สมาธิทุกวัน

กลัวโดนเล่นทีเผลอ เพราะโดนไปอ่วมเหลือเกิน
กายในแข็งแกร่ง แต่กายนอกอ่อนแอ พุงพลุ้ย

เลยต้องฟิตร่างกายด่วน

ปล ร้องไห้หนักมากก
ปล2 เจ็บคอคันคอ จะพ่นไฟจากคอได้แล้ว ตอนสู้กับฤาษีนาค
โกรธมากๆ จิตในใจสั่งว่า ให้พ่นไฟกลับบ้าง จะได้รู้สึก
เราก็ไม่กล้า
ปล3 จากศึกครั้งนี้ รู้ว่า มิน่าใครๆว่า เจ๊โหด แต่ละภาพในหัว
ที่จิตในอยากทำ เนี่ยมันอำมหิตเหลือเกิน ถ้าทำแล้วจะต่างกับมารร้าย
ตรงไหน และคงยุ่งเหยิงเกี่ยวพันอีกนาน จิตบอกให้เรียกยักษ์มารมาสู้กัน
ให้สมศักดิ์ศรีเป็นกองทัพ. อยู่ดีๆ จะเป็นนางพญามารซะงั้น ไม่เรียกโว้ย

 

เมื่อวานช่วงเช้าวันอาทิตย์ไปทำบุญมา เชิญร่วมอนุโมทนาบุญ

ป.ปลา ที่ปล่อยไป มาขอบคุณ มันว่ายวนเวียนตั้งนาน กว่าจะว่ายออกไป

นกยูงที่วัดจับกระแสจิตอันอ่อนโยนของเด็กได้ มารุมกันเต็ม ปกติคนให้อาหารมันจะรอคนไปก่อนค่อย
ออกมา วันนี้ มาให้ชมอย่างจุใจ

หลวงตาให้ล็อคเก็ตพิเศษมา ไม่ได้ทำไว้ให้บูชาทั่วไป ท่านว่าเห็นมาทำบุญด้วยใจจริง
เอาไว้คุ้มครองตัว หลวงตาสวดพุทธคุณกำกับ ไม่รู้กี่ร้อยรอบ โยมจะได้ไม่เป็นอันตราย

ซึ้งใจมากมาย

ปล สังเกตุดูเส้นลายมือของจารุ ตัดเป็นเส้นตรงเลยทีเดียว

 

วันนี้มาเล่นเน็ตที่ม. ที่เรียนอยู่ จะลองเขียนเรื่องสิงห์ดูซักตอน

ขอบคุณท่านพี่ gratrypa ที่เป็นห่วง แต่คิดว่าตอนนี้
มีเรื่องอื่นที่จำเป็นต้องใช้มากกว่าค่าเน็ตบ้านค่ะ
ถึงแม้จะได้เงินมาจากหลายๆความช่วยเหลือ แต่ก็นะ

เลยพยายามใช้สิ่งที่มีดีกว่า

วันนี้จะนั่งตัดแปะ เริ่มจากหน้าแรกต้นฉบับของสิงห์ เนื่องจากอารมณ์จะได้มาแบบต่อเนื่อง
หวังว่าคงเสร็จนะ ตัดแปะลงใน word

ปล.อ่านไปซักพักตาลาย โอ้ว เขียนไรไปตั้งมากมาย

เพิ่งจะผ่านไป ยี่สิบหน้า สลบแป๊บ

เป็นผญ ที่ใจโลเลมาก เขียนเรื่องนู้นไปเรื่องนี้ บ้าบอ ปวดหัวกับตัวเอง 555

 

เป็นกำลังใจให้ครับ

 

เพิ่งผ่านไป 100 หน้า ตาลายมากก

ในที่สุดก็จบจนได้

กระทู้นี้ ไปไกลมาก 5555

อ่านแล้วคิดว่า คนเขียนมันบ้าาาาา

 

จารุจุณ เค้ามาช้าไปนิด แต่เค้ามาติดตามแล้ว เด๋วจะอ่านให้ทันนะ
----นู๋นุ้ยเองจ้า----

 

เร็วๆนี้ ป่วยไข้อย่างหนัก ตอนป่วยดันเห็นตัวเองนอนอยู่
ระหว่างนอนก็กำหนดจิตไปถึงดวงแก้วกลางศูนย์กลางกาย
เห็นร่างตัวเองนอน รับรู้จากศูนย์กลางขึ้นไปที่ศรีษะ
ลงมาจรดปลายเท้า เห็นพลังงานที่วิ่งวน
กำลังแยกกายกับใจที่ป่วยและรุ่มร้อนด้วยพิษไข้ออกจากกันได้
เจ็บป่วยก็เจ็บไป เราคือผู้รู้ผู้ดู
แล้วก็เริ่มมีควันลุกจากใต้ร่าง ควันสีขาว แต่ไม่มีไฟ
ควันหนาแน่นมาก พยายามกำหนดจิตว่าเป็นแค่นิมิต
จิตก็มองดู วางเฉย

และไฟก็เริ่มติดที่ขา

จิตเริ่มตระหนก เฮ้ย ยังไม่ตาย เผากันทำไม

ไฟเริ่มลุก ควันเริ่มท่วม ตัวในจะลุกหนี ทิ้งร่างสังขาร

จิตเริ่มส่ายไหว ห่วงร่าง

คราวนี้เห็นกายทิพย์ตัวเอง กำลังค่อยๆลุกขึ้น
ด้วยความตกใจ กลัวจิตหลุด เลยยกกายเนื้อตามไป
จิตกลับร่างปุ๊บ สอบตกปั๊บ
จบ ไม่ได้เรื่องเลยง่ะ

น่าจะทิ้งให้มันไหม้เป็นจุลไปเลย ใจไม่ถึง ห่วงลูก

ถ้าไม่มีกายเนื้อนี้ คงไม่มีห่วงมากมาย แต่ถ้าไม่มีกายสังขารนี้ ก็ไม่มีความรู้สึกทางอายตนะทั้ง5 ให้รู้เห็นทุกข์เห็นธรรม

 

กลับอโยธยา

ย้อนๆๆ

"จงเบิ่งตาขึ้นเถิด คืนนี้ ข้าจักให้พวกเจ้าได้ยล ฤทธิ์ของเวทย์ และคาถา"
แล้วจิตสิงห์ก็รวมลง เริ่มบริกรรม คาถาเรียกลม
"วาโย กสิณัง สิทธิ วาโย ภะลาเตชา อิทธา วาโยมะมะมามา"
จิตตั้งภาพ ตั้งมั่นอยู่ในพายุหมุนงวงช้างขนาดเล็กในใจ ที่ค่อยๆหมุนเร็วขึ้น
ใหญ่ขึ้น ท่าบริกรรมคาถาของสิงห์แปลกนัก ตั้งเข่าตั้งฉากข้างหนึ่ง อีกข้างคุกเข่า
ดวงตามิได้รับ แต่มองไปข้างหน้าว่างเปล่า ปากกระซิบบริกรรมคาถา
หนักแน่น ไม่เร็วไม่ช้า ทุกห้วงลมหายใจ คือพระคาถาหนึ่งห้อง
เหมือนลมในคืนนั้น จะหยุดนิ่ง เมื่อสิงห์บริกรมคาถา

วาโยหรือลมนั้นโดนดูดสู่ศูนย์กลางบังคับด้วยจิตของสิงห์ ทุกคนในบริเวณที่สิงห์บริกรรมคาถา
รู้สึกราวกับถูกดูดลมหายใจ ลมหายใจไปไม่ทั่วท้อง มันอึดอัดอยู่ในอก
ขนลุกขนพอง ขนทั้งหลายในตัวตั้งชันขึ้นเอง ไม่มีใครเอ่ยอันใด
ทุกคนตกอยู่ในวังวนของจิตอันเต็มไปด้วยอำนาจของสิงห์
กระแสจิตของสิงห์ ไม่เหมือนกระแสจิตของการบริกรรมคาถาทั่วๆไป
มันเข้มข้น ลึกล้ำ กดดัน จิตของสิงห์จดจ่อ เหี้ยมเกรียม เป็นด้านสุดของส่วนดำมืด

จิตนั้น แผ่ขยายไปทุกทิศ ทุกทาง ไม่ใช่ แผ่แบบแนบระนาบ การแผ่กระแสจิตเช่นนี้
ถ้ามีการประลองกัน อาจทำให้ผู้ต่อต้าน จิตแตก หรือ เป็นบ้าไปได้
หมดหนทางต่อสู้ โดนล้อมกรอบทางจิต จะขึ้นสูงหรือหนีลงต่ำ ก็ไม่พ้น คลื่นจิตแบบนี้

หรือจะให้พูดลึกล้ำไปอีก กระแสจิตของสิงห์ มันหมุนได้ หมุนแบบไร้ทิศทาง
มันเป็นการแผ่กระแสจิต แบบ ยืดหด ตามจังหวะการเต้นของหัวใจ
ไม่เป็นทรงกลม เหมือนการยิดและหดตัวของการระเบิดของแสง

ถ้าใครมองไปเห็นสิงห์ตอนนั้น ด้วยสายตาใน มองเห็นด้วยจิต
สิงห์ในตอนนั้น เหมือนมีออร่า เป็นสีเทาดำ เป็นคลื่นควันออกมา

นั่นคือเคล็ดลับ สิงห์แลกจิต กับความแน่วแน่ที่จะเป็นฆาตรกรเลือดเย็น ชั่วร้าย
พระคาถาหลายคาถา จึงทรงพลานุภาพ
(แต่สุดท้ายก็แพ้พุทธคุณ พุทธมนต์ กฏแห่งกรรม)
หรือจะพูดได้ว่า เคล็ดวิชา ของจอมขมังเวทย์

ใจเดียว เด็ดเดี่ยว ดำดิ่ง ไม่ลังเล

 

สิงห์รับรู้ได้ถึงลมที่หมุนวนรอบๆร่าง ค่อยๆหมุนเร็วขึ้น เร็วขึ้น หมุนจากจุดศูนย์กลาง
ทวนเข็มนาฬิกา ลมในใจ และลมในอากาศ เริ่มหมุนไปทางเดียวกัน

ความกดอากาศเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เมฆเคลื่อนตัว เริ่มจากไร้ทิศทาง
สิงห์ปั่นนิมิตในใจจนเร็วจี๋ อกเหมือนจะระเบิด ด้วยพลังงานที่อัดแน่น
รู้สึกได้ถึงลมที่พุ่งขึ้นเป็นสาย ออกจากทุกรูขุมขน ทุกรูขุมขนบนหัว เส้นผมและ
เนื้อหนังราวกับมีชีวิตจิตใจของมันเอง รู้สึกถึงตัวที่ขยายและหดอย่างรวดเร็ว
รู้สึกถึงแรงเต้นของหัวใจ ไม่ช้า ไม่เร็ว สม่ำเสมอ มันดังตุบๆ อย่างเดิม ไม่สั่นไหว
ไม่ครั่นคร้ามกับบรรยากาศรอบตัวที่เปลี่ยนไป หูไม่สดับเสียงใด รู้สึกเข้าไปใน
กายและใจตนเองเท่านั้น เห็นเหมือนไม่เห็น ได้ยินเหมือนไม่ได้ยิน

ยิ่งสมาธิดำดิ่งเท่าไหร่ บรรยากาศภายนอก รอบตัวสิงห์เริ่มเปลี่ยนไป
นอกจากเมฆที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ลมพัดหมุนวนในอากาศ

นอกจากสายลม เมฆดำ และบรรยากาศเหมือนจะบ้าคลั่ง เริ่มมีสายฟ้าเล็กๆ
พร้อมเสียงคำรามของท้องฟ้า เหมือนเสียงคำรามในใจสิงห์

เอวัง ราชะสีโห มะหานาทัง สีหะนาทะกัง
สีหะนะเม สีละเตเชนะ นามะ ราชาสีโห
อิทธิฤทธิ์ พระพุทธังรักษา สารพัดศัตรู อะปะราชะยัง
อิทธิฤทธิ์ พระธัมมังรักษา สารพัดศัตรู อะปะราชะยัง
อิทธิฤทธิ์ พระสังฆังรักษา สารพัดศัตรู อะปะราชะยัง

ตอนนั้นกสิณลมเข้าสู่ที่สุด ในจิตของสิงห์กลับเปลี่ยนคำบริกรรมเอง
รับรู้ได้ถึงรอยสักสิงห์ที่หน้าอก มันมีชีวิต มันเหมือนมีจิตวิญญาน ภาพในจิต
เห็นรอยสักรูปสิงห์ลอยขึ้นมาจากอก ตามด้วยหน้าขรัวอินทร์เพียงแวบเดียว

แล้วนิมิตแห่งกสิณไฟ ก็ติดทันที เพียงได้มองเข้าไปในตาขรัวอินทร์

 

ทางฝ่ายกองทัพทมิฬ หัวหน้ากอง ชักม้าหยุด เมื่อเกือบถึงหมู่บ้าน
หัวหน้ากองทัพทมิฬ ถึงแม้ไม่ใช่จอมขมังเวทย์ ก็รู้ถึงเวทย์คาถาอยู่บ้าง
รู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบ เนื้อตัวสั่นไหว จิตใจครั่นคร้าม เหมือนจะเดินเข้าลานประหาร
รู้สึกไม่อยากโจมตีหมู่บ้านรวมทั้งเจ้าม้าทั้งหลายก็พยศ เหมือนจะบ้าคลั่ง
กองทัพเริ่มสับสนวุ่นวาย

สิงห์เริ่มกสิณไฟในจิตอย่างเข้มข้น ส่วนความรู้สึกของผู้ที่หมอบอยู่ข้างสิงห์
ทั้งเข้มและชาวบ้านสุดจะบรรยาย ทุกคนไม่กล้ามองสิงห์ ที่นั่งชันเข่าบริกรรม
เหมือนรู้สึกว่ามองผีห่าซาตานมากกว่า มันน่ากลัว กับสิ่งที่สิงห์ทำกับฟากฟ้าในคืนนั้น

เจ้าภูติมากระซิบข้างหูสิงห์ว่า พวกมันจะหนีแล้วเจ้านาย

ภาพในนิมิตผุดขึ้น กองทัพทมิฬเตรียมชักม้ากลับ

สิงห์ยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก จิตบริกรรมคาถาไม่หยุด

ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา ที่ยอดไม้ข้างๆ พวกกองทัพทมิฬ แล้วจิตของสิงห์ก็เพ่งไป
ไฟลุกติดต้นไม้ บริเวณข้างๆ อย่างรวเร็ว เจ้าม้าทั้งหลายรับรู้ เห็นภูติพราย
อันน่ากลัว ทางที่เจ้านายมันสั่งให้มันไป พวกมันชักหัวกลับเอง
วิ่งตรงไปสู่ทางเข้าหมู่บ้าน หนีจากความร้อนและภูติผีที่น่ากลัวเหล่านั้น

นำเจ้านายมันไปสู่ ขุมนรก ที่สิงห์ขุดรอไว้

 

สิงห์หันไปมองเข้ม ดวงตาตอนนั้น เข้มถึงกับตกใจ มันดำสนิทมาก
ตาแทบไม่เหลือตาดำด้านใน เหมือนสิงห์คนนี้ที่หันมามอง ไม่ใช่น้องของตน

พี่เข้ม จงไปจุดไฟที่คอกม้า และให้ชาวบ้านไปจุดไฟ ข้าสั่งไว้แล้ว

เข้มรีบไปตามที่สิงห์สั่ง พวกชาวบ้านก็แยกย้ายไปเตรียมจุดไฟ

สิงห์สั่งให้ชาวบ้านทั้งหลาย กองฟางไว้ตามจุดต่างๆ ของหมู่บ้าน

เมื่อจุดไฟแล้วควันมากมาย ก็ลุกท่วมหมู่บ้านนั้น ลอดเข้าไปตามกระดานไม้

พ่อหนวดดุ และพวก ที่นอนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ตามที่สิงห์วางแผนไว้
ก็เริ่มสำลักควัน และตื่นขึ้นมาด้วยความตระหนก รีบลนลานออกจากห้อง

เป็นเวลาเดียวกับที่พวกกองทัพทมิฬ ที่ถูกไล่ต้อนโดยสิ่งที่มองไม่เห็น
ควบม้ามาอย่างรวดเร็ว เข้ามาทางด้านหลังหมู่บ้าน ท่ามกลางควันไฟ
ความชุลมุนวุ่นวาย และความตายก็เริ่มขึ้น

 

ป.ล.ขนาดเขียนตอนกลางวันแสกๆ ยังเสียวสันหลัง คนเขียนบ้าด้วย อินด้วย

 

ท่ามกลางควันไฟ เจ้าม้าที่ไร้การควบคุม ก็วิ่งไปกลางลานหมู่บ้าน
แล้วขวานแลมีดใหญ่ แม้แต่หินก็พุ่งออกมากลางควันไฟ เด็ดชีวิตพวกมันบางส่วน
ม้าบางตนโดนฟันขาหัก ก็ล้มพับลง ทิ้งให้เจ้านายพวกมัน ตกสู่พื้นดินอย่างไร้ทิศทาง

หัวหน้ากองได้สติ ร้องขึ้นว่า จัดแถวเป็นวงกลม

พวกมันตั้งทัพเป็นวงกลม ตอนนั้นควันเริ่มจางลง ทุกสรรพเสียงเงียบสนิท

แล้วพวกมันก็เห็นเงาของคนคนหนึ่ง เดินเข้ามาหาพวกมัน ในลักษณะย่างสามขุม

ชายร่างกำยำสูงใหญ่ ที่โพกผ้าปิดหน้าปิดตา แต่ที่สะดุดตา คือยันต์หนุมาน
และยันต์สิงห์ที่หน้าอกกำยำ

หัวหน้ากองทัพทมิฬ ที่เสียลูกน้องไปไม่ต่ำกว่าสิบแล้ว เริ่มหวั่นไหว
มันส่งแม่ทัพมาช่วยหรือนี่ เราโดนลวงเสียแล้ว คงต้องฝ่าออกไป
แล้วกำดาบแน่นในมือ เตรียมเด็ดหัวสิงห์ แล้วก็ได้ยินเสียงม้าร้อง

เจ้านิลกาฬวิ่งมาอย่างรวดเร็ว สิงห์วิ่งไปกระโดดขึ้นมา ได้ในจังหวะเดียว
แล้วชักดาบออกมาจากปลอกด้านหลัง ดาบของสิงห์ส่องประกายในความมืดคืนนั้น
ดูงดงาม และแวววาว

เสียงสิงห์ตะโกนก้องว่า บุกกกกกกกกกก

พวกชาวบ้าน รวมทั้งพ่อหนวดดุ ที่ขึ้นม้ารออยู่ ก็บุกกระหนาบตี เป็นวงรอบ

สิงห์และเจ้านิลกาฬเป็นใจเดียว ควบม้าเข้าไปหาหัวหน้ากองทัพทมิฬ
หัวหน้ากองทัพทมิฬ สู้อย่างสุนัขจนตรอก แม้ใจจะหวาดกลัว
แต่ก็คลั่งแค้นหมายเด็ดหัวสิงห์ แม้ต้องตาย ก็จะเป็นผีมาติดตาม ให้สมแค้นที่โดนลวงอย่างหมดท่า

สิงห์ควงดาบเดียวนั้น หมุนวน อย่างชำนาญ ข่มขวัญแม่ทัพทมิฬ

 

เสียงร้อง ย้าก หลุดออกมาจากลำคอสิงห์ เมามันและรู้สึกสนุก
ที่จะได้เห็นภาพหัวคนกระเด็นหลุดจากปาก ตอนนั้นการฆ่าคน คือเกมกีฬา
เลือดและชีวิตของศตรูคือรางวัล ของสงคราม

เมื่อม้าทั้งคู่ เข้ามาไกล้ที่จะตวัดดาบ สิงห์ยกขาจากอานข้างหนึ่ง ขึ้นมาเหมือนงอ
บนตัวม้า อีกข้างก็เอาออกจากโกลนม้า เจ้าดำทมิฬม้าแสนรู้ ก็ชะลอฝีเท้าโดย
ฉับพลัน ส่วนม้าแม่ทัพทมิฬ ที่ควบสุดฝีเท้ามา เหมือนเสียจังหวัด เพราะแม่ทัพตกใจ
ดึงสายจูงขึ้น หัวของมันทิ่มต่ำลง เพราะโดนสั่งหยุด ในจังหวะนั้น ร่างของแม่ทัพเหมือนเลื่อนลง ต่ำกว่าสิงห์ ที่กระโดดขึ้นบนอานม้า แล้วตวัดดาบลงไปอย่างแรง

ด้วยสัญชาตญาณ แม่ทัพเอี้ยวหลบ แต่ก็ไม่พ้น หัวไม่หลัดจากบ่า แต่ผันลงไป
ตรงด้านหน้าอก แล้วตกจากหลังม้า หงายหลัง แล้วเอียงร่วงลงไป

เลือดไหลกระฉูด แม้ไม่ตายในทันที ภาพที่เห็นริบหรี่ คือสิงห์ควบม้ากลับ
แล้วกระโดดลงมาพร้อมดาบสองมือครบ คร่อมร่างมันไว้ แล้วดาบก็ตวัด
หัวมันขาดกระเด็ดในหนึ่งเพลง

พวกลูกน้องกองทัพทมิฬ แม้สู้รบอยู่ เมื่อเห็นหัวหน้าเป็นสภาพเช่นนั้น
พวกมันที่เหลือไม่ถึงสิบคน ก็ชักม้ากลับ แล้วหนีเตลิด กลับไปทางเดิม

พ่อหนวดดุทำท่าจะชักม้าตาม แต่สิงห์ขึ้นม้ามาแล้วตะบึงควบมาประกบ

หยุด ห้ามตามมัน เราต้องเร่งอพยพชาวให้กลับไปก่อน

พ่อหนวดดุ ได้สติ แล้วจึงมารวมตัวกันที่กลางหมู่บ้าน

 

พอก่อนละกัน หวังว่าแฟนๆ โดยเฉพาะท่านกระต่ายป่า คงพอใจ

ยะฮู้