วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

โมทนาสาธุอย่างยิ่งทุกประการในกุศลเจตนา บุญทานกองการกุศลทั้งปวงครับ

แล้วอีตอนระเหเร่ร่อนแถไปแถมาในวัฏสงสาร ยังไม่บรรลุมรรคผลเข้าถึงซึ่งพระนิพพานเพียงใด หากว่าผมบังเอิญไปพบคุญน้อง นอนแอ้งแม๊งหมดเรี่ยวหมดแรงถอนหายใจเฮือกๆอยู่ ณ ที่ตรงใหน ผมจะช่วยลากไปเองครับ

สำหรับผมเองก็เหมือนกันทำซ่าเติมความพิเศษในสายตาชาวบ้านเขา หากว่าหมดแรง น้ำมันหมดระหว่างทางที่ตรงใหน คุณน้องก็ช่วยยันๆ หน่อยก็แล้วกัน ยังไงๆผมก็ต้องการพวกพ้องน้องพี่จำนวนมาก ขอเป็นคนที่ชื่อว่ามีเอาไว้ก่อน

 

*****************************
เอามาฝากท่านธัมมะสามีค่ะ

วันที่เธอไม่สบาย - เอิ้น พิยะดา (AP)

https://www.youtube.com/watch?v=nNtPiPs1esw

 

({) สวัสดีครับ ท่านธัมมะสามี พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน หลายวันแล้วที่ไม่ได้เข้ามาครับ อนุโมทนาสาธุ บุญ ๆทุกๆบุญครับ มัวแต่ยุ่งๆเรื่องของท่านแม่ผม และท่านแม่ผม ท่านได้ จากลาละโลกนี้ไปแล้ว อย่างไม่มีวันกลับมาครับ และผมเองก็ภูมิใจได้ ระดับหนึ่ง ถึงแม้จะไม่รู้ว่าท่าน ไป สวรรค์ พรหมชั้นไหน หรือไปถึงพระนิพพานหรือไม่ แต่รู้ว่าท่านจากไปด้วยดี ด้วยอาการสงบ และในหลายๆคน เจอสภาวะ ไม่เหมือนกัน จึงมาเล่าสุ๋กันฟัง เป็นอุทาหรณ์ และจะนำก๊อปปี้ไปไว้ ในห้องกระทู้ต่างๆของผมครับเพื่อให้คนบางท่านได้อ่านกัน เผื่อมีประโยชน์ ต่อท่านบางคน


และให้ท่านธัมมะสามี หายจากโรคภัยไข้เจ็บ และทุเลาเบาบางลงโดยพลันครับ

 

({) สวัสดีครับ อาซือเจ๊ ต้อย พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน อนุโทนาสาธุบุญทุกๆบุญครับ ผมเองอยู่ใกล้ๆ ไม่ต้องโอน ทำบุญกับซือเจ๊นะครับ ส่วนบัญชีของ อ. ติงๆเคยทำบุญกันบ่อยๆระยะหลังๆ ไม่ค่อยได้ คุยกัน เลยเหิรห่างไปหน่อยครับ ผมเองก็ยุ่งๆอยู่อ่ะครับ ส่วนแม่ชี ที่เห็นหน้าอยู่นี้ รู้จักกันมานานแล้ว ชื่อจริงไม่รู้จัก แต่รู้จัก ในนาม แม่ชีแต๋วเล็ก พ.ศ. ๒๐ เศษๆครับ เดี๋ยววันนี้ มีเวลาพอ จะเล่า เรื่องของแม่ผมให้ฟัง และอ่านกันครับผม

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ PCO_
สำหรับแม่ที่นอนป่วย พี่เปิดเทปเสียงหลวงพ่อเบาๆให้ฟังประจำ จะทำให้ท่านเพลินไปกับเสียงของหลวงพ่อ อย่าให้ใครรบกวน แล้วนำด้ายชาตรี มาผูกข้อมือท่านไว้ป้องกันผีอื่น หรืออกุศลกรรมเข้าแทรก อุทิศส่วนกุศลให้พ่อปู่และบริวารที่รักษาเขตนี้ และขอฝากแม่ให้ท่านช่วยสงเคราะห์ ช่วงสุดท้ายขออย่าให้อารมณ์หลง พร้อมทั้งช่วยกันผีอื่นๆที่เป็นมิจฉาทิฐิให้ด้วย แม่กับพ่อของผม ผมเคยทำแบบนี้ เมื่อท่านตายปั๊ปที่โรงพยาบาล ท่านตรงมาหาผม และกอดผมแน่นก่อนทันที สว่างจ้ายิ่้งกว่าเรามอง สปอรตไล๊ ความสว่างนี่จ้าขนาดมองไม่เห็นท่านเหมือนเรามองสวนหลอดไฟสปอตไล๊ ไม่เห็นด้านหลังของหลอดไฟ แค่รู้ว่าเป็นแม่มาหา


พี่ก็ลองดูนะครับพี่


สวัสดีครับพี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ขอบคุณครับที่แนะนำ ผมเองก็อยากทำอย่างนั้น แม้พระเอาคล้องคอ ทางโรงพยาบาลยังให้เอาออก ยิ่งฟังเทปหลวงพ่อ ยิ่งแล้วใหญ่ แต่ท่านอยู่ในห้อง ไอซียู เขาให้เยี่ยม เช้ากลางวันเย็น ผมจะผัสกับแฟน ไป เช้าเย็นครับ ทีแรก ๒ วัน ผมก็เอาเหรียญท้าวเวสสุวัณ ไปไว้ ข้างตัวท่าน พอเข้าห้องไอซียู ก็เป็นเรื่องยาก แต่ดีครับ ที่พี่แนะนำ ได้ชาตรี เพราะว่ามีอยู่แล้ว ดีเหมือนกัน เผื่อ ผีที่เป็นอันทพาลมารังแก ขอบคุณครับ



สวัสดีครับ พี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ผมตอบพี่แล้ว ผมจะก๊อบปี้ไปไว้ให้คนอ่านในกระทู้ของผมต่อไป เผื่อมันมีประโยชน์ต่อคนบางคนครับ ท่านแม่ผม ท่านได้ สิ้นใจเมื่อ ตอนเช้าที่ ๘ สิงหาคม ๕๘ เวลา ๔ โมงเช้า ๔๐ นาที เวลา โมงเช้าเศษๆ ผมกำลัง หยุด ซื้อขนมและอาหาร เพื่อไปให้น้องๆที่เฝ้า ท่านแม่ผมที่โรงพยาบาล ซึ่งมาผัสกับหลาน สาว ๒ คน ซึ่งผมให้มาเฝ้าแทนผม แม่ค้ากำลัง หยิบขนมให้ ก็ได้ยินเสียง โทรศัพ ดังขึ้น ผมรับเปิดโทรศัพ ก็มีเสียงน้อง พูดมาว่า พี่ทิด แม่ลมหายใจหยุดเต้น ผมเองตอบน้องไปว่า เอ่อ เดี๋ยวกำลังจะไป


พอไปถึง โรงพยาบาล ท่านแม่ผม พื้นขึ้นมาแล้ว โดยหลับตา หายใจแรง หอบ ก่อนจะถึง โรงพยาบาล พร้อมกับนึกในใจว่า ขอแม่ฟื้นขึ้นมา ให้ผมเห็นใจหน่อยนะแม่ พร้อมนึกถึง หลวงปู่หลวงพ่อท่าน ต่างๆ เมื่อเข้าไปหาแม่ พร้อมกับยกมือไหว้ท่านแม่ผม ดังที่เคย ไหว้ทุกวัน เมื่อเข้าไปหาแม่ ทั้งๆท่านไม่เห็นนี้แหละ เพราะเมื่อก่อนๆโน้น ไม่ได้ไหว้ท่านแบบนี้เลย ด้วยความเป็นทิฏฐิของผม มาคราวนี้ ผมเห็นอะไรหลายๆอย่าง ที่ผมภูมิใจ ที่ว่าจะทำไม่ได้ แต่ก็ได้ทำได้แล้วระดับหนึ่ง ที่เห็นอาการแบบนั้นครับ

 

สวัสดีครับ พี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ก็ว่าต่อความเดิม ตอนข้างบนเลยแล้วกันนะครับ เมื่อผมเข้าไปหาท่านแม่ผม ผมก้เข้าไป นวด ฝ่าเท้า ซึ่ง เหงื่อ กาลที่ไหลออกมาตอน หมดลมหายใจ น้องบอกว่า เหงื่อแตก ออกมา มาก ไหลแตกเม็ดใหญ่ๆ นางพยาบาล ได้ ช่วยกัน ปั๊มหัวใจ และอีกคนตัวอ้วนๆขึ้นไปช่วยกันปั๊ม น้องกลัว ตัวแม่จะหักสงสารแม่ ต่างร้องไห้ น้ำตาไหล สงสารแม่ ผมเองไม่เห็นตอนนั้น แต่ยังเห็นน้องๆตาแดงๆอยู่ ผมก้เข้าไป นวด ไห้ ถูที่ฝ่าเท้า เปียกๆแฉะ ออกเหม็นๆ เนื้อ แบบงู ลอกคาบ หลุดออกมา ยุ่ยๆ เป็นกอง พร้อมกับนวดที่แขนมือ ให้ท่านๆ ลืมตามาดู ผมบอกแม่ ในหลายๆอย่าง ให้ท่านคลายตัวลง ได้สักพัก ท่านก็หลับตาลง ด้วยอาการ สบายๆ เมื่อเวลาผ่านไปสักชั่วโมงเศษๆ ผมจึงบอกลาน้องกับบ้าน ที่บ้านเพนด้า


และการนวดครั้งนี้ เป็นกาลนวดลา ท่านแม่ผม เป็นครั้งวาระสุดท้าย ที่ต้องจากกัน ตลอดกาล ไม่มีวันเจอกันอีกครับ นี่ก็ผมขอท่าน กับมา ขอดูใจท่านเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อผมกับบ้าน ได้สักชั่วโมงเศษๆ ผมได้ โทรบอกพี่น้อง ให้มาดูใจท่านเป็นครั้งสุดท้าย ได้แล้ว ซึ่งก็อยู่ในที่ต่างๆกันไป พี่ๆน้องๆก็คือ ลูกๆนั่นเองครับ พอดีน้องสาว โทรมาบอกว่า พี่ทิด จะให้ นางพยาบาล ปั๊บหัวใจแม่อีกไหม ผมตอบน้องไปว่า ไม่ต้องแล้ว ถ้าปั๊บหัวใจแม่ จะทำให้ท่านแม่ กระดูกหักได้ และตัวช้ำไปเปล่าๆ หรือทำให้ ท่านมีทุกขเวทนา มากไป จึงบอกไปว่า ให้แม่ไปอย่างสงบเถอะ ไหนๆท่านก็จะไปแล้ว อย่าได้ให้นางพยาบาล ปั๊มหัวใจอีกเลย ยังไง คงหนีไม่พ้นแน่นอน คือตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

อีกสักพัก น้องผมก็โทรมาหา บอกว่า พี่ทิด แม่สิ้นใจแล้ว เออไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวทิดจะไป ให้ เตรียม ทำเรื่องให้พร้อม เพื่อย้ายแม่ กลับบ้าน เดี๋ยวจะไปหา ซื้อโลงศพ ทางน้องบอกมีคนทางโรงบาลบอก ที่โรงบาลมีหลายราคา ผมบอกเดี๋ยวไปดู เตรียมตัว เตรียมไป เบิกเงิน จัดงานศพ และเอาศพกับบ้านกล้วย ด่านช้าง ใกล้ห้วยขาแข้ง ไปเผา วัดบ้านกล้วย เมื่อผม ไปถึงโรงบาล ต่างสนธนากันหลายๆคน มีคนถามว่า จะเอารถ อะไรไปส่ง ศพ ผมตอบไม่ลังเลสงสัย ก็รถผมนี้แหละ ไม่เห็นไปไรเลย แม่ผม เสียอย่าง เอาศพไปได้สบาย ในไม่ช้า ผมก็ตายเหมือนท่าน นี้แหละ


เมื่อเอาศพแม่ ใส่โลงแล้วผมก็ขับรถ มาที่บ้านผมหมู่บ้านเพนด้าน ไว้สักครึ่ง ชั่วโมง เพื่อเตรียมตัว เสื้อผ้า ไปงานเตรียมงานศพ และผมโทรสั่ง ทางน้องๆที่อยูบ้านกล้วย ให้ไปเตรียมตัว ปักกวาด เช็ดถู ติดต่อกับพระให้เรียบร้อย ไม่ต้องรอ เดี๋ยวจะไม่ทันการ ให้ทุกคน ช่วยกัน ทำโดยเร็ว จะได้ อาบน้ำ ศพ ทันเวลา ดีนะที่ ทางการได้ ลาดยาง ทางลาดชันที่ขึ้นเขา หมดแล้ว คงเดินทางสดวกขึ้น เพราะ บ้านกล้วยเลย อ.บ้านไร่ไป ๓๐ ก.ม. เลย ด่านช้าง ๘๐ โล เพราะมันค่อนข้าง มาทาง อ.บ้านไร่ จึงใกล้กว่าเยอะ เป็นทางลัดครับ

 

เมือมาถึง วัดบ้านกล้วย ก็เตรียมตัว กันยกใหญ่ เมื่อเวลา ผ่านไป ใกล้จะ ๕ โมงเย็น จึงยกศพ ออกจาก โลงศพ ขอพูดย้อนหลังนิดหนึ่งครับ หลังจากตาย ๔ โมงเช้า ๔๐ นาที เอาศพ มาถึง วัดบ้านกล้วย ตก ๔ โมงเย็น เมื่อใกล้ ๕ โมงเย็น ยกศพลงมามาขึ้น เตียงรดน้ำศพ ตัวท่านแม่ผม ยังอุ่น นิ่มอยู่เลย ผมจับมือท่าน ก็โอนเอนอ่อนไปมา ซึ่ง ศพ หรือสัตว์ ทั่วไป เมื่อตายแล้ว ๑ -๒ ชั่วโมงนี่ ตัวแขนขา แข็งทื่อแล้ว จับงอไม่ได้ แน่นอน เพราะเคยไปเผาศพ มานับ เป็นร้อยๆศพแล้วเหมือนกัน ถ้าพูดแบบนี้ ๑ ในพัน หรือ ๑ ในหลายๆหมื่น จึงจะเจอะ สักศพ หรือบางคน แก่ ใกล้ตายแล้ว ยังไม่เคยเห็นเลย ก็มี บางคนเขาพูด เกิดมาไม่เคยเห็นแบบนี้เลย


ส่วนผมเคยเห็นมาแล้ว พ่อผมครับ แต่พ่อผมฉีดยากันศพเน่า แต่ก็ยังแข็ง แต่ไม่มาก แบบท่านแม่ผม ส่วนท่านแม่ผม เหมือนคนนอนหลับ ตอนนัน ไม่มีใครคิด และจากหลานชาย เอาโทรศัพ มือถือมาถ่ายไว้บ้าง เดี๋ยว วันหลังคงต้องไปขอไปถ่ายมาไว้ สักหน่อยครับ และเมื่อครบกำหนด วันเผา ตายวัน วันเสาร์ เผาวันอังคาร ตรงกับ วันที่ ๑๑ สิงหาคม ๕๘ ขอลัดๆหน่อยครับ เดี๋ยวจะไป ธุระ ไปเอาคอมให้พระวัดท่าซุงท่านๆ ทำหนังสือธรรมมะ ส่งของ ยังมีเหตุอีก หลายประการ โปรดติดตามอ่านกันต่อไปครับ

 

เมื่อพระเทศ และ สวดพระอภิธรรม จบ พระที่บวชหน้าไฟ และพระที่นิมนต์มา ๓ วัด บ้านกล้วย ๙ รูป หมดวัด วัดม่วงฆะ ๕ รูป ถ้ำเขากะจี ๕ รูป และบวชเณรหน้าไฟ ๖ รูป ผม ได้เคลื่อศพไป ที่เมรุ อีกฝั่งของวัด ก่อนเสร็จ ทางน้องๆได้ ซื้อผ้าไตรมา ๕ ไตรใหญ่ส่วนผม บูชาผาติกรรมที่วัด ครบพระเณรทุกๆองค์ ที่นิมนต์มา ผาติกรรม ไตรละ ๒๐๐ บาท เท่าวัดท่าซุง เป็นต้นแบบ และถวาย สังฆทาน มีพระพุทธรูปไตร จีวรครบชุด อีก ทุกๆคืน ที่สวด พระธรรม วันสุดท้าย อีก ๖ ชุด ๓ ไตร พระเณร ทั้งหมด ๒๕ รูปถวายผ้าบังสกุล ครบ ชุดใหญ่ เรียกว่า บ้านนอก ไม่เคยมีใครจัดมาก่อนเลย


ผมถือว่า จะส่งท่านแม่ผม เป็นครั้งสุดท้าย จนสิ้งขบวนความ เมื่อสักเร่อ ไปเปิดฝาโลง ดู ที่ทำตามแบบฉบับ ของเขา แต่ที่ผมทำกันมา ไม่ได้ มัดตาสังท่านแม่ผม เหมือนศพอื่นๆครับ ผมยื่นมือไปจับ มือแม่ ดู มือยังนิ่ม อยู่เลยไม่แข็ง ผมจับแข่วงไปมาให้คนหลายๆคนดู ทุกคนเข้ามาดูกัน พร้อมบอกว่า แปลกนะ ศพไม่เหม็น ไม่แข็ง เหมือนคนนอนหลับ ยังไงยังงั้น ศพหลายๆสพ ที่ผมเคยไปเผา บางศพหรือหลายๆศพ มีหนอนขึ้นไตร่ ยั้วเยี้ยไปหมดเต็มหน้า บ้างก็เหม็นจนทนไม่ได้ ต้องออกมาจากศพ จะอาเจียร เดี๋ยวมาต่อ วันนี้จะมาต่อให้เสร็ขไปธุระก่อนครับสวัสดี

 

... สวัสดีครับพี่บุญทรง ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

 

พี่บุญทรง ผมก็ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ

อิทังปุญญะผลัง ผลบุญใด ที่ข้าพเจ้า ได้บำเพ็ญมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงบัดนี้
และที่จะมีเกิดขึ้น ต่อเนื่องไปในอนาคตกาลอันเอนกอนันต ในการปรารถนาพระโพธิญาณนั้น
ขออุทิศส่วนกุศลทั้งหมดนี้ ให้กับคุณแม่ของพี่บุญทรง
ขอคุณแม่ของพี่บุญทรง จงโมทนาส่วนกุศลทั้งหมดนี้
พึงได้รับซึ่งประโยชน์ ความสุข เช่นเดียวกับข้าพเจ้า จะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด

 

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณบุญทรง คุณทำทันจริงๆ หายากนะครับ ผู้จะทำเข้าจุดให้แก่ผู้ไปได้ถูกจังหวะ

โมทนายินดีกับผู้ไป ที่มีบุตรฉลาด ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะดักหน้าดักหลังได้ทันกาล

เพราะ ความตายไม่แน่นอน ญาติ พี่น้อง แห่งผู้ไป โปรดอย่าเสียใจไปเลย เพราะไปสบายกว่าอยู่มากนัก

มีผู้คนอีกมากมาย ไม่รู้จะทำอะไรให้ผู้กำลังจะไป ได้ไปอย่างดีมีสุขในสัมปรายภพ เป็นการเสียประโยชน์แท้

มีบุตรเช่นนี้แล เป็นการมีลาภอันประเสริฐ เพราะถึงแม้ในคราวสุดท้ายแห่งวาระ ก็คิดส่งเสริมเกื้อหนุนให้ไปสู่ที่ดี

ความเสียใจนั้นธรรมดาต้องมี แต่ "ท่านไม่ได้ไปต่ำ สงสัยจะไปขอไม่กลับอีก" โมทนายินดีด้วยขอรับ

ในบุญบารมีแห่งการกระทำ "กตเวฑิตาต่อผู้มีคุณอันประเสริฐ" เช่นนี้หายากนัก คนทั้งโลก มีสักกี่ท่านทำเช่นนี้

หวังความสุขให้แก่ผู้มีคุณแม้ในเบื้องหน้า อานิสงส์เหล่านี้เคยปรากฏมาแล้วว่า เยี่ยมยอด

"บุคคลประเภทนี้ จะปราถนาพระโพธิญาณก็ย่อมได้"

อันบุคคลทั้งหลายควรดูเป็นตัวอย่าง

พ่อแม่ จะด่าจะว่าเช่นไร เราทั้งหลายยังเป็นปุถุชน ธรรมดายังมีโกรธ มีเจ็บ ขอให้อดออมประหยัดใจไว้เถิด

คราวใดหากส่งเสริมได้ ตอบแทนท่านได้ก็อย่ารีรอ รีบทำเข้าไว้ ขึ้นชื่อว่าความดีประเภทนี้ ทำยาก

ต้อง อดทน เพียรพยายาม ตามหลักแห่งบารมี ๑๐ ทัศน์ ถ้ากำลังใจไม่ถึงธรรมอยู่ก็ทำไม่ไหว ไม่มีเวลา ไม่ว่าง ตามแต่จะหาเหตุมา

แต่ทว่าท่านทั้งหลาย "ความตาย เคยว่างกับโลกหรือไม่?" เวลาความตายนั้นมาสู่ ไม่มีนิมิตหมายแน่นอน ขออย่าได้ประมาทกันอีกเลย


สุดท้าย ขอบุญบารมีที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่อดีตจนอนาคตกาลข้างหน้า จะพึงมีผลกับข้าพเจ้าเพียงใด

มารดาของท่าน บุญทรง จงโมทนา และได้รับผลเดียวกับข้าพเจ้าจะพึงได้รับ ขอท่านท้าวมหาราชได้โปรดสงเคราะห์บอกกล่าวด้วยเถิด


เจริญในธรรมทุกท่าน

 

({) สวัสดีครับ ท่านธัมมะสามี ไม่เป็นไรครับ ผมยิ้มรับ อยู่แล้ว เพราะยังไงๆ ท่านก็ไม่รอด อยู่แล้วหนีไม่พ้น เป็นธรรมดาของทุกๆคนต้องตายเหมือนกันหมด หนีไม่พ้น

 

({) สวัสดีครับครับ อาซือเจ๊ ที่เป็นห่วง และโทรมาแนะนำเป็นอย่างดี มันมีผล ครับ ผมมีโอกาศที่ผมอยากพูดได้พูด บางอย่างเราไม่ได้รู้ไปทุกๆเรื่องหรอกครับ จึงบอกขอขอบคุณซือเจ๋มากครับ

 

({) สวัสดีครับครับ พี่พีซีโอ ผมว่าที่พี่มีเจตนาแบบนี้ ท่านรับรู้แน่นอนครับ อนุโมทนาสาธุด้วยครับ ท่านไปมีความสุขแน่นอน อย่างไม่ต้องสงสัย แต่จะถึงไหน ผมไม่รู้เพราะไม่มีญาณ หยั่งรู้ครับ

 

({) สวัสดีครับคุณ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบพระคุณ ที่บรรยาย ให้กำลังใจอีกหลายชั้น มีทั้งธรรมะบรรเทิง เชิงอรรถกถา ทั้ง อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา อีกทั้ง เชิดชู บารมี ๑๐ ให้เป็นที่ประจักแก่ใจผม ไม่มีคำที่มากกว่านี้อีกแล้ว จึงขอขอบคุณไว้ มา ณ. โอกาศนี้ครับ

 

สวัสดีครับ พี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ ก็ต่อความเดิม ที่แล้วมาเมื่อวานนี้ ว่าจะมาต่อให้เสร็จ ผลสุดท้ายก็ไม่ได้เข้ามาต่อ เพราะมีธุระ เช้านี้ จึงเข้ามาต่อ เล่าเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น กับท่านแม่ผม ที่แต่ละคนมีเหตุการณ์ ต่างๆกันไป ขอเล่าลัดๆ ที่จำได้ พอเป็นสังเขป ดังนี้ คือวันพระ ก่อนที่ท่านแม่ผม จะสิ้นใจเพียง ๒-๓ วัน น้องสาว ที่อยู่นครปฐม ลูกสาวเขาก็ ป่วยมาเป็นเดือน ไม่สามารถมาเยี่ยมแม่ได้ แต่พอจะพาลูกมาไม่ทันการ แม่สิ้นใจก่อน แต่เขาได้ สวดมนต์ ไหว้พระ แผ่เมตตาให้แม่ ตรงกับวันพระ ตี ๕ น้องสาวเล่าว่า แม่ จะทรมาน ลูกๆทำไม จะไปก็ไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วง และแม่จะทรมาน ตัวเองทำไม มีแต่เวทนา น้องสาว เขาก็ได้ยินเสียง ของท่านแม่ผม ตอบมาอย่างชัดเจน


ว่า กู นั้นอยากตาย แต่มันไม่ตาย จะทำอย่างไร

 

และมีคุณยาย ชื่อยาย ฮันยา อยู่ จ.ปัตตานี แต่มา เช่าบ้านอยู่หน้าวัดท่าซุง คอยมาทำบุญสวดมนต์ไหว้พระ ที่วัดท่าซุง รู้จักกันดี ไปไหนมาไหน ด้วยกันบ่อยๆ ผมได้ พาแม่ไปรู้จัก ที่พาท่านแม่ไปทำบุญ แกเล่าว่า คืนหนึ่ง ก่อนท่านแม่ผม จะตาย ไม่เกิน ๓ วัน เป็นอย่างมาก แกบอกนอนไม่เคยมีใครมาทำอะไรเลย อยู่ๆ แกบอกว่า คล้ายแม่ผม มาดึง แขนขาแก แกเลยสดุ้ง นี่แค่เล่าให้ฟัง ค่าวๆครับ


ส่วนวันสิ้นใจ ก่อน สิ้นใจ ช่วง ท่าน หัวใจหยุดเต้น ที่ผมคำนวนดู แฟนผม ที่ผมถามดู เธอเล่าว่า ในระหว่างที่ผมไป โรงพยาบาล นั้น เธอเห็นท่านแม่ผม มาเดิน อยู่ในบ้านผม เดินเข้าๆออกๆ ในบ้านผม อยู่แบบนั้น หลายเที่ยว โดยเดิน สวนกับเธอ ไปมา (เห็นด้วยตาเนื้อ นะครับ) นี่ก็ส่วนหนึ่ง ที่มาเล่าสู่กันฟัง

 

และก็ พระ อ.ณัฐวุฒิ อยู่ถ้ำเขากะจี อ.สว่างอารมย์ จ.อุทัยธานี ท่านกว่าวว่า เอ่ อยู่ๆก็ท่านแม่ผม ไปหา ท่านเล่าว่า จิตไม่เคย คิดถึงกัน เพียงผมเคยพาไปหล่อพระที่ สำนัก ท่านเท่านั้น ไม่กี่ครั้ง ท่านเล่าว่า ท่านฝัน คุณยายเธอไปหา คือท่านแม่ผม นุ่งขาว ห่มขาวไปหา ท่านไปพูดคุย หลายเรื่อง ท่านจะโทรมาถามผม ไม่ได้ ทันโทร ผมโทรไปก่อน ท่านเลยเล่าให้ฟัง พร้อมบอกว่า คุณยายเธอไปที่ดีแล้ว


และวันไปเผา ท่านแม่ผม ผมนิมนต์ท่านไปด้วย ๕ องค์ และท่านได้บอก ให้น้องสาว ที่อยู่นครปฐม ตัดผมท่านแม่ผม ไว้บูชา สัปเร่อ ตัดให้นิดเดียวผมเลยขอมีดขี้เท่อ สัปเร่อ ตัดให้ไปอีก ๑ กระจุก และผมขอแม่ ตัดอีก กรกจุกใหญ่ ผมกะจะตัดให้หมด ที่ผมกำไว้ ผมกับตัดเข้าไปไม่หมด คือ ที่กำไว้ เลยบอก ได้แค่ไหนเอาแค่นั้นพอ ผมเลย ปล่อยวางลง เลยได้มากะจุกใหญ่ และได้ เอาพานใส่ไว้ในตู้ ส่วนในวันเผา แปลกนะ ไม่มีใคร คอยแล ดูศพเลย แม้แต่สัปเล่อ ตอนช่วงก้นกบ กับ สมอง ไม่ไหม้ ในเวลา ๒ ชั่งโมงเศษๆ ผมคอย กับกลิ้ง เขี่ย ใช้ไม้ไผ่ กระแทก ให้มันสมอง กระจาย จะได้ติดไฟ ง่ายๆ ผมใช้ไม้ไผ่กระแทก ทีไร ไฟจะลุกโชน ขึ้นทันที ทำแบบนี้อยู่ ๒ ชั่งโมงกว่า จึงคิดในใจว่า ใครไม่มาดู ไม่ใส่ใจ ขอเราส่งท่านแม่เป็นครั้งสุดท้ายเป็นพอแล้ว ใครไม่เห็นไม่เป็นไร