เรื่องจริงไม่อิงนิทาน ประสบการณ์ตั้งแต่ 3 ขวบ จนถึงอายุ 57 ปีของผม

สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ก็ มาคุยกันต่อ ความเดิมตอน เมื่อคืนนี้ นอนค้างอยู่ที่ หมู่บ้านคลองเจ็ก ขึ้น อ.บางเลน หรือนครชัยศรี จำได้ไม่แน่ชัดครับ ถ้าตอนนี้ น่าจะเปลี่ยนเป็น อ.พุทธมณฑลแล้วครับ แยกมาจาก อ.นครชัยศรี เพราะว่า เป็น อำเภอที่กว้าง และมีพลเมืองมาก อยู่ติดกับ กรุงเทพ วันนี้ ก็ต้องเดินทางกลับ กับมาอยู่บ้าน ครับ เรื่องจริงๆ มันเกิดเหตุการณ์ มากมายจนจำไม่ได้ครับ จึงคัดลอกมาจากใจ จริง ที่จำได้ครับ ที่เล่ามานี้ ถ้า ๑๐๐ เปอร์เซ็น มันก็เล่าแค่ ๕ เปอร์เซ็นเท่านั้นครับ ไม่ถึง ๑๐ เปอร์เซ็น เมื่อเสร็จ จากการทำงาน กะเดียด ข้าวลงเรือและเป็นคนคัดท้ายเรือแล้ว ก็กลับบ้าน ดอน บ้านดอนนี้หมายถึง ไม่มีแม่น้ำ ถ้าบ้านอยู่ใกล้แม่น้ำ คนเขาจะเรียก คนแม่น้ำ ผมคงมาช่วย ท่านพ่อแม่ ทำนาต่อไป ส่วนใหญ่แล้ว ท่านพ่อผมป่วย เป็นโรค กะเพาะอาหาร และลำใส้ เป็นแผล เกิดมาจากกรรม และท่านพ่อผม เลิกรักษาคนมานาน เพราะ ยุคหมอ โบราณ มันเปลี่ยนไป


เมื่อก่อน ขอพูด ย้อนหลัง ลงไปอีกครับ ว่า เมื่อผมตอนเด็กๆ พ่อจะจัดงานไหว้ครู ที่บ้านทุกๆปี บางปีก็พักพวกท่านพ่อ จะพากันมากิน จนบางปี บ้านหักก็มี มาครั้งหนึ่ง หลายสิบคน ส่วนใหญ่ จะเป็นพวกนักเลง เสียส่วนใหญ่ แต่คนให้ความยำเกรง คนพวกเพื่อนๆท่านพ่อ เขาเรียก คนใจนักเลง บางปี ก็ เมื่อไหว้ครูบาอาจารย์ แล้ว จะมีมหรสพ ให้ชม ส่วนใหญ่ ท่านพ่อผม จะจัดให้มีงาน หนังตะลุง เราเพราะว่าราคาไม่แพง ครูบาอาจารย์ ท่านก็ชอบ น่าจะเป็นเช่นนั้นนะครับ ท่านพ่อผม จึงจะนิยมให้มีหนังตะลุง เสียส่วนใหญ่ และขอพูดย้อนหลังสักนิดว่า ในสมัยก่อนโน่น ในคืนเดือนมืด ผมมักจะเจออะไร แปลกๆ เช่น ดวงไฟ เท่าลูกตะเกียง ลอยเหนือต้นไม้ ลอยไปบางที่ก็ลอยเร็ว บางทีก็ลอยไปช้าๆ บางทีก้ไปแตก ตามหมู่บ้าน

 

ผู้เฒ่าผู้แก่ จะบอกว่า กลางคืน เมื่อเห็นอะไร ห้ามทักหรือบอกคนอื่น มันจะไปเข้าท้องหมู ท้องหมา บางคน ก็บอก พวก เทวดา หมดบุญ ไปหาที่เกิด ไปทักเข้า จะเข้าท้องหมูหมา นี่ เป็นคำพูดของคนโบราณ เมื่อในสมัยเด็ก ผู้คนยุคนั้น ยังชอบเล่น คุณไสย คุณคน กันเยอะ พอสมควร คนยุคนั้น แม้ท่านพ่อแม่ผม ปู่ย่าตายาย มักจะสอนไว้ เสมอๆว่า เมื่อเห็นอะไร หรืออะไรด้ง ห้ามทักเป็นอันขาด ถ้าทัก ถ้าเรามีเคราะ ของเหล่านั้น จะเข้าตัว ผู้ทักทันที แล้วอีกอย่าง ของที่เขาปล่อย คุณไสยคุณคน ออกมา มันถูกปล่อยไป ถ้าใครไปทัก มันจะเข้าตัวคนทักทันที ถ้าเราไมของป้องกัน ก็ซวยไปครับ นี่คือ คนแต่ก่อน เขาระวังกันมากเรื่องนี้ครับ ไปทำธุระก่อน เดี๋ยวมาต่อครับผม

 

มาต่อครับ ในสมัยนั้น ผมจะไปหาปลา ชอบอยู่ ตามแนวชายป่า และตามท้องทุ่งนา อยู่จนดึกดื่น บางครั้ง จะเห็น ดาวดวงใหญ่มากๆ ใหญ่ขนาดเท่ากระด้งขนาดใหญ่ ลอย อยู่เหนือ ต้นไม้ เห็นอยู่ไกล อันนี้ ตอนระยะหลัง ที่ได้ยินประสบการณ์ ส่วนใหญ่ จะเป็น พระธาตุ เสด็จ ลอยทำให้ คนบางคนได้เห็น แสดงว่ ในจุด บริเวรตรงๆนั้นอาจมีพระธาตุ หรือบริเวรนั้น เคยเป็นเจดีย์ หรือวัดมาก่อนครับ ท่านจึงแสดง อานุภาพ ให้เราได้เห็นกัน ในสมัยก่อนโน้น ไม่มี ไฟฟ้ามีเฉพาะในตัวเมืองเท่านั้น ตามบ้านอก ชานเมืองจะไม่ได้พบ ไฟฟ้าเลย นอกจาก ในวัด หรือบานคนมีเงิน หรือเป็ครูบาอาจารย์ ที่มีเงิน จะซื้อเครื่องกำเนิด ไฟฟ้ามาปั่นเพื่อดูทีวีกัน บ้านคนมีฐานะ กับที่วัด ผู้คนจะมากมาย เพราะ จะไปดูหนังบ้าง มีมวยไปดูมวยกัน


เรื่องไฟฟ้า นี่แถวบ้านอก บ้านผมจะมีไฟฟ้า ตอนเมื่อ พ.ศ. ๒๐ เองครับ ถ้าพูดถึง บ้านผมที่อยู อ.ด่านช้าง ห้วยขาแข้ง พึ่งได้ใช้ไฟฟ้ากันก็ตอน ปี ๒๕๔๒ นี่เองครับ แต่ละที่นี่ คงไม่เหมือนกันครับ ดูข่าวเมื่อเช้า ทางจังหวัด ทางอิสาน ไม่มีไฟใช้กันตั้ง ๓๐ กว่าหลังคาเรือน ปีหน้า ถึงจะได้ใช้ เพราะจะได้งบปีหน้า ไอ้เราก็นึกว่า มีครบทั่วประเทศแล้วเสียอีก ขนาดในป่า จริงๆ ยังมีกันเลย แม้ อยู่ในดงดิบจริงๆ ยังใช้ โซล่าเซล แต่แถวอิสานไหนเป็นเช่นนั้น ถึงยังมีไม่ทั่วถึง เอ่นี่ มันยังไงหว่าบ้านเมือง เมื่อรัฐบาลก่อนบอก มีทั่วประเทศแล้ว ไหนยังมีหลงอีก เล่าครับ

 

({) สวัสดีครับ พ่แม่พี่นอ้ง ลุงป้าน้าอา ลูกหลานโหลนเหลน วันนี้ก็มาพบกันใหม่ ในประสบการณื ชีวิต ที่มีแต่ ความเหนื่อยยาก แต่ ทั้ง มีชีวิต อย่างคับแค้นใจ แต่ต่อมาภายหลัง ได้ คิดใคร่ครวน ดูแล้ว และมีชีวิต ที่ดีขึ้น และข้อสำคัญ มีความรู้ ที่หาเรียน ไม่ได้ ทีไหนเลย ไม่มีโรงเรียน ประถม ร.ร.วิทยา มหายาลัยเทคนิค หรือ มหาวิทยาลัยต่างๆใดๆในโลก จะมีเรียน อันนี้ถือ ว่าเป็นความรู้ พิเศษ และความสามารถ ต่างๆเฉพาะตัว จริงๆ ครับ จึงจัดได้ว่า ภูมิใจที่สุด ในชีวิตนี้ครับ

 

มาขอพูดด้วย จริงใจว่า เอ่อาจจะมีคนถาม หรือคิดในใจว่า ทำไม้ผมจึงพูด ว่า บ้านโน้น บ้านนี้ คือว่า อย่างนี้ นะครับ ท่านพ่อผมนี่ ตอนที่อยู่ จ.นครปฐม ที่ผมจำความได้ ท่านน่าจะย้ายบ้าน ไปอยู่บ้านโน้นบ้าง หมู่บ้านนี้บ้าง หรือ หมู่บ้านเดียวกัน ไปอยู่จุดต่างๆนี่ก้ ตก เป็น เกือบ ๑๐ แห่ง แต่เมื่อผม เป็นตัวขอวตัวเองแล้ว อย่างเต็มตัว ไม่ห่วงผู้ใดแล้ว นอกจากท่านแม่ผม หรือนานๆครั้ง เพราะท่านก็ มีครอบครัว ในส่วนของท่าน พี่ๆน้องๆก็ไม่เป็นห่วงเท่าใด เพราะทุกคน มีชีวิตที่จะเอาตัวรอดกันได้แล้วครับ ถึงคนเล็ก คนสุดท้อง พวกน้องๆ ที่หางานทำกัน ก็จะช่วยกันส่งเสีย เลี้ยงเขาต่อไป ให้เรียน แต่เขาไม่ชอบ ก้ต้องปล่อยไป ตามบุญกรรมของเขา แต่มีคอบครัว ก็ต่างคนต่างทำมาหากินกันไปครับ

 

ส่วนผม เมื่อถึงเวลาอันควร ก็ต้องเนรเทศ ตัวเองออกจากบ้านที่นครปฐม เพื่อเข้าสู่วัด แต่ด้วย ชีวิตนี้ มีกรรม สร้างกรรมไว้มาก จึงต้องเดินทาง สู้ชีวิต ไปใช้กรรม ชั่วที่เคยทำ ไว้ในอดีด และไปสร้างทำกรรมดี เพื่อ ชีวิตตนเองต่อไปครับ และด้วยเหตุนี้ จึงย้าย สถานที่บ้านช่อง หรือไม่ย้ายก็ต้องไปอยู่ในจุดต่างๆ ต่อไปครับ แม้ในปัจจุบัน ก็ต้องย้าย อยู่บ่อยๆเหมือนกัน ด้วยเหตุ ที่ย้ายนี้ ไม่แน่นอน ไปอยู่แล้ว ถึงได้รู้ว่า ตัวผมเอง ไปสร้าง ทั้งกรรมดี และกรรมชั่ว แต่ว่า เมื่อผมรู้แล้ว ทำความชั่ว ไม่ดีแน่ เพราะมีแต่ความทุกข์ จึงหลีกเร้น ทำความดี ให้สุดขั้ว หนีชั่ว ให้สุดขีด


ณ ปัจจุบัน บ้านผมอยู่ อุทัย ๑ แห่ง ๒ อยู่ที่ อ.ด่านช้าง สุ๑๐๐๐บุรี ใกล้ห้วยขาแข้ง เดี๋ยวนี้ ไม่ได้ไปอยู่ ตก ๑๐ ปี ดินหุน ขึ้นไปกิน บนหลังคาแล้วครับ จะขายก็หาคนเอายาก ขนาดขาบไม่แพง นะครับ อากาศดี คล้ายภาคเหนือครับ หรือผมว่า อากาศ ดีกว่าภาคเหนือ บางจังหวัด ด้วยซ้ำไปครับ

 

ไม่ว่าผมจะไปอยู่ ณ ที่แห่งใด ตำบล หมู่บ้านใด จังหวัดไหน ของประเทศไทย สิ่งที่ขาดไม่ได้คือ วัด และส่วนรวม ต้องมาก่อนครับ เรื่องครอบครัว ก็เป็นหนึ่ง ของเราเหมือนกัน แต่ คนละแบบ กัน เรื่องส่วนตัวนี่ มันก็ต้องทำอยู่แล้ว ใช่ไหม ไม่ทำก็ต้องทำ ไม่ทำใครจะมาทำให้ จริงไหม ครับ จะป่วย หรือมันจะตายก็ต้องทำ ตายแล้ว คงต้องเลิกกัน เมื่อมีชีวิต อยู่นี่ มันยังต้องกิน หาให้มันกินนี่ ถ้ารวย ยังต้องทำเลย แต่ทำคนละแบบครับ แต่ว่ามันจะสบายกว่า คนจนๆนะครับ นอกนั้น เหมือนกัน หาอาหารให้มันกิน คือร่างกายน่ะครับ ป่วยหายาให้มันกิน หนาวหาผ้าห่ม ให้มันห่ม ร้อนทำความเย็น ให้มัน มันสกปรกทำความสอาดให้มัน


ผมยาวตัดให้มัน หัวคัน สระให้มัน เปรี้ยว หวาน มันเค็ม รสเผ็ด จืด ขม ผลไม้ ต่างๆเนื้อสัตว์ต่างๆ ผักนาๆชนิด สรรหามาให้มันกิน มันก้เข้าไปหาความแก่ ทุกๆวัน ความเจ็บป่วยไข้ไม่สบายทุกวัน มีการพลัด พลากจากของรัก ของชาบใจ ตลอด ทั้งปี ไม่ว่า จะเป็นข้าวของ เครื่องใช้ พ่อ แม่พี่น้อง พลัดพลาก จากทั้งๆที่มีชีวิตอยู่ มาโดยตลอด และพ่อ พี่น้องบางท่าน ก็ปู่ย่าตายาย ตายกันไปหมดสิ้นแล้ว แล้วในไม่ช้า ตัวเราเอง ก็ต้องเข้าไปหาความตาย เช่นเดียวกับเขาเหมือนกัน จะช้าหรือเร็วเท่านั้นครับ

 

สวัสดีครับพี่ๆน้องๆทุกๆท่านวันนี้ก็มาว่ากันต่อ ความเดิม ตอนที่แล้ว มาจบลงตอนที่เกี่ยวเรื่อง ย้ายบ้านไปทั่ว หรืออยู่ในหลายๆที่ เมื่อปี ๓๕ -๓๖ ผมยังอยู่หมู่บ้านตะเพินคี่ อ.ด่านช้างใกล้ห้วยขาแข้ง ๓๕ นี่บวชเถร ไว้หนวดเครายาว พอประมาณ อาศัย บิณถบาตร ข้าวกับชาวบ้านไทยกระเหรี่ยง กิน ผมก็นอนอาศัย อยู่ในถ้ำ อยู่ ๒ ปี ขอพูดหน่อยว่า แม้ว่า วิวัตนาการจะเจริญรุดหน้าไปไกลแล้วก็ตาม แต่ที่นี่ก็เจริญ เช่นเดียวกันกับที่อื่นๆ แต่อาจจะไม่เจริญเท่ากับ ที่อื่นๆเพราะที่นี่ ยังเป็นป่าดงดิบ ชนิดเกรดเอ ครับ เป็นต้นน้ำลำธารหลายแห่ง ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ กับทิศใต้ ห้วย ๒ ห้วยจะมาบรรจบกันที่ท้ายหมู่บ้านตะเพินคี่ รวมไหลมาเป็น ๑ ห้วย แล้วไหลผ่านหมู่บ้านกล้วย ที่ผมอยู่


อีก ทิศใต้ ไหลผ่าน ไปเรื่อยๆในป่าดงดิบ แล้วไหลผ่าน มาที่ ใกล้ หมู่บ้านน้ำพุ อ.ศรีสวัสเมืองกาญจนบุรี ออกน้ำเอ่อ เขื่อนเจ้าเณร (หรือเขื่อนศรีนครินทร์) ทางทิศตะวันตก มีน้ำออก ๒ ที่ ๑ ไปไหลผ่านไปทางห้วยปิ่นทอง ที่เดียวกับ น้ำเอ่อ ที่๒ ไหลผ่านไปทาง น้ำตก ขี้ทู ลงสู่เขื่อนเจ้าเณร ไปทางตะวันตก ออกเฉียงเหนือ เบี่ยงไปทิศตะวันตก สู่หัวเขื่อน เจ้าเณร ไปทางน้ำตก น้ำโจน น้ำตก ชั้นสูงสุด อยู่ที่ ตก ๔๐ เมตรหรือกว่า ชั้น ๑๐ วาบ้าง ๕ วา ๗-๘ วานี่หลายที่ และขนาด ๑ วา ๑-๒ เมตร เยอะมาก เรียกว่า นับ เป็น จะตกร้อยที่เอา แล้วออกไปทางหัวเขื่อนเจ้าเณร ถ้าหน้าแล้ง จะมุด ใต้ดิน ไปโผ่ใกล้ๆเขื่อนๆ โน่นแหละ ช่วงหัวเขื่อนนี่ ช้างป่านับเป็นสิบๆเชือกเลยครับ

 

แล้วด้านทิศตะวันออก มีอีกหลายห้วย แล้วไหลมารวมกัน หลายที่ และออกใกล้ บ้านกล้วย และอีกที่ใหญ่พอควรออกไปสู่ เขื่อน หมู่บ้านป่าผาก ขนาด ๑๐๐ กว่าไร่ เขื่อนทำน้ำปะปาหมู่บ้าน ปีนี้แล้งมาก น้ำ หมด เลย ไม่มีทำน้ำปะปา หมู่บ้าน ทำให้ ขุดบ่อน้ำ ในลำห้วยใช้สอยกัน อย่างไม่เคยมีมาก่อนในรอบหลายสิบปีมานี่ เลยครับ

 

จริงๆหมู่บ้านตะเพินคี่ นี่ เป็นหมู่บ้านต้นน้ำ เกดเอจริงๆต้องโดนไล่ออกจากพื้นที่ ไปสู่พื้นล่าง ถึงจะถูก จริงๆไหมครับ แต่พี่น้องครับ ที่ทำไม่ได้ มันเป็นเสมือน หมู่บ้านต้องห้ามครับ คือในรัชสมัย ของพระ บาท สมเด็จพระปิยมหาราชเจ้า คือยศท่านขุนหลวงในสมัยนั้น ทรงออกหนังสือ ไว้ให้ ให้ตาเจ้าวัด คนสำคัญ ในหมู่บ้าน ตาเจ้าวัด เป็นบุคคล ที่คนเคารพหลายหมู่บ้าน หรือหลายตำบล อาจไปถึง จำหวัดอื่นๆ ในบรรดา ชาวไทยกระเหรี่ยง ที่ถึงปีทีหนึ่ง จะมาทำการสักการะ หรือจัดงาน ในหลายๆด้าน เช่นไหว้ พระจุฬามณี หรือเจดีย์ที่เขาสมมุติขึ้นมา ไม่ใช่เจดีย์แบบบ้านเรา แต่ตอนนี้เริ่มมีเจดีย์แบบบ้านเราแล้ว เพราะความเจริญไงครับ

 

ผลสุดท้าย หมู่บ้านนี้ ยังคงอยู่ต่อไป ไม่สามารถ เคลื่อนย้ายออกไปได้ครับ หมู่บ้านนี้ ตั้งตระหง่านอยู่ ในหุบเขา หลายสิบลูก ซ้อนๆกันอยู่ ลดหลั่นกันไป ๘ ทิศ จะไปหมู่บ้านนี้ ต้องขึ้นเขาทั้งหมด จริงๆไปได้ ๒ ทางเท่านั้นครับ ที่เขาใช้กันเป็นประจำ คือ ทางบ้านกล้วย ที่ผมอยู่ ไปทางรถ สดวกแล้วครับ และทางหมู่บ้านน้ำพุ ของ อ.ศรีสวัสเมืองกาญ ทางนี้ ต้องเดินเท่านั้นครับ เดินลัดป่ามา ตามทาง มาทางลำห้วยบ้างสลับกันไป ใช้เวลาจริงก็ ร่วมๆวัน ในการเดิน ถ้าเดินจริงๆ ก็ครึ่งวันเศษๆ โดยไม่หยุด เมื่อก่อน ในสมัยผมอยู่ตะเพินคี่ ผมก็ปีหนึ่ง เดินไป เรื่อยๆ ก็หลายเที่ยวอยู่ครับ


ที่นี่มีคนไทย ไม่กี่คน ที่แต่งงานกับชาวไทยกระเหรี่ยง ถึงไปอยู่ที่นี่ได้ เขาห้ามไม่ให้คนไทยไปอยู่ ครับ ที่นี่ ขึ้นกับ อ.ด่านช้างครับ มันแหลมเข้าไป เป็นหมู่บ้านสุดท้ายของอ.ด่านช้างเลยครับ มีถ้ำ เยอะที่นี่ มีน้ำออกมาได้ทั้งปี ที่ผมเล่ามา จริงๆ ถ้า น้ำฝนนี่ผมว่า ไม่เท่าไหร่ ก้หมดไปแล้ว แต่ นี่มีไหลทั้งปี ผมเข้าใจได้เลยว่า ความกดดัน ทาง ทรณีวิทยา น้ำมันดันมาจาก ข้างล่างใต้ภิภพ ถึงมีน้ำออกมาทั้งกะปีสีกะชาติแบบนี้ครับ ที่นี่ มันเป็นที่สูง กว่าที่ใดๆ ในบริเวรนั้นทั้งหมด แล้วน้ำที่ไหน มันจะไหลเข้ามาได้ นอกจาก ความแรงดัน ของใต้ ภิภพเท่านั้นครับ

 

พรุ่งนี้ค่อยมาพูดว่า ในสมัย อนาคต ใกล้ปัจจุบันจริงไม่กี่ปีมานี้ มีคนที่ทำคุณไสย แต่เป็นชาวไทยกระเหรี่ยง แต่ตอนนี้ แกถูงยิงตายไปแล้วครับ เพราะเหตุ เขาหาว่าแก ใช้วิชาไสยเวท ฆ่าคนตายในหมู่บ้าน ต่อมาแกก็เลย โดนคนหลายคน รวมตัวกัน ดักฆ่าแก เดี๋ยวพรุ่งนี้ มาเล่าไว้ เป็นอุทาหรณ์ต่อไปครับผม

 

ชอบๆคับผม ดีมากเลยครับ

รอฟังอยู่ครับ

 

สวัสดีครับคุณ patchara2 ขอบคุณครับ ที่ติดตามอ่าน วันนี้ขอเล่าเลยแล้วกันครับ ที่หมู่บ้านตะเพินคี่นี้ มีหมอผี อยู่คนหนึ่ง แกเป็นหมอ วิชาไสยเวท และรับรักษาคนในหมู่บ้าน เป็นคนๆไป โดยใช้สมุนไพร ตามป่าเขา ที่นี่ สมุนไพรเยอะอยู่แล้วครับ ตอนผมบวชเถร ผมก้อาศัยหมู่บ้านนี้ บิณถบารต ข้าวกิน บวชเณรแล้วผมก็ยังอยู่ที่อีกพรรษาหนึ่งครับ และแกจะเคารพ ผมมาก เพราะว่า แกบอกว่า ปรกติ ไม่ค่อยมีใครมาอยู่ได้นานเหมือนผม พระก็อยู่ในถ้ำได้ไม่กี่วัน ก็จะย้ายออกไปจะ แล้วต่อมา แกจะให้ ลูกแกในสมัยนั้น ส่ง ข้าวปลาอาหาร ตอนหลัง แกที่เคยเรียกผม ธรรมดา แกก็จะเรียกผมว่า อาจารย์


เคยคุยกับแก แกบอกว่า เรื่อง เรียนทำคุณไสย และรักษาโรค แกบอกว่า ก้เล่าให้ฟัง แต่ก็ไม่ค่อยสนใจเท่าใดนักหรอกครับ เพราะผมเอง เคยผ่านมาบ้าง ที่พ่อผมเอง ก็เป็นหมอ รักษาหลายๆอย่าง จึงคุ้นเคยดี ผมไปเที่ยวบ้านแก เห็นแก จุดเทียนไว้ จึงถามว่า ทำไม จึงต้องจุดเทียน ไว้ นานแกเล่าว่า ถ้าวันพระนี่ ถ้าไม่จุด เทียนไว้ทั้งคืน ของที่แกเรียนมามันจะเข้าตัว จึงต้องจุดเทียนทั้งคืน และวันดี คืนดี จะปล่อยของออกไป อันนี้แล้วแต่ ถ้าใครไปทักเข้า และถ้ามี เคราะ ไปทักเข้า ของนั้น จะเข้าไปในตัวคนทักทันที ถ้ามีของป้องกัน ก้ดีไป ถ้าไม่มีของป้องกัน ก็โดนของ เขาเรียก ว่า ถุก ลมเพลมพัดครับผม

 

อยู่ที่นี่ ในถ้ำ ถ้าวันไหน ไม่ลุก ขึ้นมาปฏิบัติธรรม เร็วๆ เทวดา หรือผีในถ้ำ จะมาปลุก หรือถ้าไม่ลุก ก็ ขึ้นทับอก บีบคอบ้าง จับมือบ้าง รัดคอบ้างอะไรประเภทเนี้ยครับ บางที่เริ่มเดินมาหา เราก็ได้ยินเสียงเดินาแล้ว ก้ต้องรีบลุกทันทีไม่ทัน ถึงตัวเรา สดมนต์ไหว้พระ ทำสมาธิกรรมฐาน ที่เล่าเรียนมาครับ ตอนที่เป็นเถร ไว้หนวดเครา มีพระญาครุฑ เหาะมาหา ไอ้เราไม่รู้หรอกครับ กำลังนั่งสมาธิอยู่ ตอนสายๆใกล้ ๔-๕ โมงเช้า เห็นจะได้ ผมนั่งอยู่หน้าพระ อยู่พญาครุฑ ก็เข้ามานั่ง ยองๆๆ ต่อหน้าผม ในทันที่ ที่เห็นในสมาธิ ทำให้สมาธิ ที่จิตดิ่งอยู่ในความสงบ ก็ทำให้จิตเราตก ทันที เพราะไม่เคยเห็นมาก่อนครับ เวลาคุย เขาใช้ภาษาจิตคุย ไม่ได้ใช้ปากคุย


เขานั่งยองๆ แบบในรูปภาพ ตามฝาผนัง ทั่วๆไป ตามวัดหรือสถานที่ต่างๆครับ ในนั้น เขาพูดมาว่า ข้าพเจ้า ขอคารวะท่าน แล้วพูดมาพอสมควร จำไม่ได้ มันนานมาแล้วครับ และก่อนจะกลับไป ที่จำได้ พญาครุฑท่านว่า ข้าพเจ้า ขอลาท่านไปก่อน แล้วเหาะออกไป ทางเขาเทวดา ไปเร็วมากครับ ผมอยู่ที่นี่ มีเรื่องเล่ามากมายครับ และเหตุการณ์ต่างๆ พรรษาแรก มีพวก แม่ชี มาอยู่ในถ้ำด้วย ๗ องค์ พระ ๔ องค์ อยู่ในที่ต่างๆ กันออกไป ไกลกัน บางที่ก้เกือย ก,ม.ส่วนผมอยู่หลังพระครับ มีโอกาศค่อยมาเล่าใหม่ครับ ขอหยุดก่อนครับ ร่างกายไม่ดีครับ

 

สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ก้เข้ามาเล่าต่อ ความเดิมตอนที่แล้วนี้ คงนอนอยู่ที่หมู่บ้านตะเพินคี่ ที่นี่ เขาเรียก นิวซีแลนล์เมืองไทย ๒ มีคนบางคนเรียก อากาศดีพอสมควร ปัจจุบัน ไม่แน่ใจว่า ยัง ดีเหมือนกเดม เปล่า เพราะว่า ชาวบ้าน ทำไร่ ข้าวโพด ใช้ยาสารเคมีกัน มาหลายปีแล้วครับ แต่ก็ทำอยู่ในขอบเขตุ บุก ล่วงลั้มเกินไปไม่ได้ เพระ มีเจ้าหน้าที่ อนุรักษ์ห้วยขาแข้ง ประจำ ฐาน ไม่งั้นคง บุกร้างถางพงกันต่อไป จนเตียนเหี้ยนเต้หมดครับ


มาพูดถึง หมอผี แกสนิทกับผมพอสมควร เมื่อผมออก มาจากหมู่บ้าน แล้วไม่กี่ปี มีคนในหมู่บ้าน ป่วยแล้วตาย ในส่วน พี่น้องเขา หาว่า หมอผีคนนี้ ใช้วิชาฆ่าตาย คนในส่วน พี่ๆน้องๆ ของคนตาย เป็นคนตระกูล ใหญ่ ในหมู่บ้าน เลย ลงขันกัน วางแผนฆ่า อันนี้ผมไม่ได้ ออกชื่อใครนะครับ แล้วผมก็ไม่รู้ด้วย ว่าใครฆ่าตาย เพียงเล่าให้ท่านๆทั้งหลาย ได้ฟังกันเท่านั้นครับ ก็คือ เขาให้คนที่ยิงปืน เก่งแม่น มาดักยิง หมอผีคนนี้ ยิงที่เขาพูดกัน ยิง แสกหน้า ตายครับ เรื่องนี้ก็คงเป็นกรรมต่อกันไปอีกนานเท่านาน คงต้องไปใช้กรรมแล้ว ก็ต้องมาเกิด ฆ่ากันตายแบบนี้อีก หลายร้อย ชาติ ตามที่หลวงปู่ครูวงค์ วัดพระบาทห้วยต้ม เล่าให้ผมฟังครับ แค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวต้องเล่าย้อน ไปในสมัยอยู่ วัดท่าซุง เรื่องเล่ารายละเอียดครับ

 

ขอบคุณคราฟ...ได้ความรู้หลายเรื่องเลย ขอมาปูเสื่อรอฟังอีกหนึ่งคนนะครับ...*-*
ว่าแต่ หลวงปู่ครูบาชัยวงศ์ษาเคยเล่าเรื่องอะไรให้ฟังเหรอครับ หรือเกี่ยวกับการเวียนเกิด เวียนตายของแต่ละภพชาติ....

 

({) สวัสดีครับคุณ อนาคินร์ คืออย่างนี้ ผมไปถามหลวงปู่ครู บาวงค์ วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน ในสมัย เมื่อ พ.ศ. ๒๐ กว่าๆ ครั้งนั้น ที่นครปฐม ใกล้ อ.พุทธมลฑล ผมยังไม่ได้ ย้าย มาอยู่ที่อื่น มีหญิงชายคู่หนึ่ง แต่งงานกัน ฝ่ายชายจน ฝ่ายหยิงรวย แต่อยู่ด้วยกัน มีลูกออกมา ๓-๔ คน เป็นชายหมด ผมจำไม่ได้ชัด แต่พี่สาวเขา ผมสนิทกันพอสมควร อยู่มาหลังๆ ทั้งคู่ จะทะเลาะ กันบ่อยๆ เพราะผู้ ชาย กินเหล้า เล่นการพนัน


ทะเลาะบ่อยๆเข้า วันนั้น ทะเลาะเรื่องอะไรผมจำไม่ได้ ผู้ชาย เกิดอารมย์ ฉุนหนัก ถึงกับฆ่าเมียตัวเอง ตาย แต่แปลกครับ ผู้หยิงคนนี้ เมื่อญาติๆ นำศพไปเผาแล้ว แต่กระดูกของเธอ ส่วนหนึ่ง มีคตคล้ายกับ กระเบื้องใสๆ ผมสงสัย ทำไมผู้หญิงคนนี้ ตายโหง กับมีกระดูก มีคต ผมเลยนำข้อความที่เกิดขึ้น ไปถามหลวงปู่ ท่านตอบมาว่า ผู้หญิงคนนี้ มีบุญพอสมควร แต่ถ้าเขาทนได้ ไม่ทะเลาะกัน อยู่ไป ก็จะหมดกรรมเวรต่อกัน แต่เขาทั้ง ๒ คนเคยฆ่ากัน ตายมาแล้ว หลายร้อยชาติ

 

มาว่าต่อครับ แต่เขาทนต่อกรรมไม่ได้ กรรมมันบีบ ต้องให้มาฆ่ากัน ถ้าเขาทั้ง ๒ ตัดกรรมกันได้ มันก็จะหมดไปได้ แต่เขากับ ฆ่ากันตาย มันยาก ผลสุดท้าย เขาจะต้องเกิด ผัสกันฆ่ากันไปจน ครบ ๕๐๐ ชาติ โน่นแหละครับ มันพูดยากนะครับ เรื่องของกรรม ถ้ามันมีอโหสิกรรม มันก็เป็นโมฆะได้ครับ ต่างคนต่าง อโหสิกรรม ต่อกัน มันก็ตัดทันทีครับ ท่านว่าอย่างนี้ครับ ผู้หญิงคนนี้ นับว่า มีบุญครับ ที่กระดูกของเธอ เป็นคต ใสๆ พ่อผมเอง เมื่อตายเผาแล้ว ก็มีครับ เป็นกระเบื้อง แผ่นใหญ่ ทีเดียว และเป็นรูปพระฤาษี ผมไปอวดลุง หล่นมาแตก ทุกวันนี้ยังเลี่ยม ไว้ในพลาศติก ครับ ชฎามีเม็ดใสๆ

 

หลวงปู่ อดีด ชาติ ท่านเล่าให้หลวงพี่ อ.เล็กฟัง จำผิดขออภัยครับ ท่านบอก เมื่อชาติก่อน ท่านเคยเกิด เป็นองค์ ดะไลยลามะ ของธิเบต ผมเคยถามท่านว่า ผมน่ะถามตรงเกินไป ถามแบบคนโง่ ไม่ฉลาด ในการถาม ผมถามตรงๆ ว่า หลวงปู่ครับ หลวงปู่ปราถนา เป็นพระพุทธเจ้าหรือครับ หลวงปู่ ท่านตอบมาแบบน่ารักมากครับ ท่านบอกว่า หลวงปู่เป็นแค่สาวก ไม่มีสิทธิพยากรณ์ ผู้ที่จะพยากรณ์ ได้ มี ๒ ท่านเท่านั้น ท่านว่าอย่างนั้นนะครับ คือ ๑ พระอินทร์ จอมเทพ ปกครอง สวรรค์ชั้น ดาวดึง สเทวโลก ปกครอง สวรรค์ ทั้ง ๖ ชั้น