ก็ผมสงสัย ที่เค้าบรรลุธรรม เห็นธรรม เค้าเห็นอะไร เกิดดับเหรอ ?

การรู้ การเห็น
เมันเป็นของใครไม่ได้ เป็นของเราก็ไม่ได้ ให้คนอื่นเห็นก็ไม่ได้
ให้โลกก็ไม่ได้
อะ นัด ตา หนะก็เล่นเอาพาลีลูบหลังบ้าง สีผึ้งอะไรนั้นบ้าง
ชาติหน้าก็ไม่มีทางภาวนาได่
แต่เป็นความผิดของ

รู้มะว่าเป็นความผิดของใคร อะนัดตาหนะ
รู้มะ

 

ครับ

ถึงว่าคุยกันมานานแล้ว ก็หลายปีผ่านไปผมก็ยังไม่ไปไหน มีแต่เสื่อมๆ ลง
คงเพราะ มีเลสนัยมัวแต่อยากจะไปกระทืบคนอื่นเขา
แต่ไอ้ใจนึงมันก็ว่านะ ธรรมสากัดขา
:'(

 

กัดขา ก็ต้องกัดให้เป็น กัดให้แน่นๆ กัดให้จมเขี้ยว

คนเขาก็รู้ว่า มาเพื่อกัดขา ให้จม เขี้ยว เขาก็เลยยื่นให้กัด

ลองเอาไป พินาดูอีกทีละกัน


ลำพังแค่ " ปฐมฌาณ " ก็ สามารถสัมผัส สิ้นภพ ดับ ไม่เหลือได้แล้ว

การฝึกสมาธิที่ถูกวิธี ลำพังจิตเกิด ปฐมฌาณ จะทราบชัดว่า เป็น สุญญตา

สัญญาราคะ จะต้องดับให้เห็น .....แต่...............


แต่มันมีเงื่อนไข อย่าเอา คำของพวกส้นสิบ ที่กล่าวเกี่ยวกับ จิตไม่เกิด ไม่ดับ
จิตเที่ยง จิตเป็น อมตะ มาใช้

ต้อง พิจารณา จิตไม่เที่ยง จิตเป็นส่วนหนึ่งของขันธ์ แล้ว ลองเอาไป ภาวนาดู

หากวางจิตถูกต้อง ไม่ฉวยขึ้นมา อย่างคนโง่ สอนธรรม เรียนธรรม ลำพังแค่
ปฐมฌาณ ก็เห็นได้แล้ว " จิตดับไม่เหลือ " มี ธรรมเอก เป็น ปฐมฌาณที่
มี ธรรมเอกผุด

ธรรมเอก จะไม่ผุด หรือ เกิด ก็ไม่สามารถโน้มมาเห็น การสลัดคืนไม่เหลือ
ก็เพราะ มิจฉาทิฏฐิเรื่องจิตเที่ยง จิตไม่เกิดไม่ดับ จิตไม่ตาย


แต่ถ้า ไม่ไหวจริงๆ ชาตินี้ ไม่สามารถโน้มจิตไป นิพพาน

อันนั้น ครูบาอาจารย์ก็จะ ปลอมขวัญ ปล่อยให้เวียนตายเกิดต่อไป โดยจะ
กล่าว อุบายธรรมที่เยี่ยมยอด เพื่อให้ ขยันทำกุศล ท่านก็จะกล่าวว่า จิตไม่
เกิดไม่ดับ จิตไม่ตาย ดังนั้น อย่า ละทาน จาคะ ศีล ให้ประกอบซะ แล้วตายเปล่าจาก
นิพพานไป แต่ ยังมีกุศลปัจจัยเลี้ยงความโง่ต่อไป

ธรรม จึงมีประโยชน์เสมอ แม้นกับ คนที่ไร้ศาสนา ไม่สนใจนิพพาน หรือ พวกปิดนิพพานเพราะกระทืบพุทธบริษัทไปวันๆ

 

งง ไหม ที่พยายาม กล่าวให้ลอง ท้าให้ลองต่อ

ปรกติ ท่า พี่เสขะ มา ก็ฟัด ลูกเดียว

แต่ ครั้งนี้ ต้องถือว่า พัฒนาดีขึ้น คือ สามารถบอกกล่าว
สิ่งที่ตนมี ตนแอบแฝง

ผิดจากเคย โดนด่า ก็อนุโมทนา แกล้งสอนผิดๆ ก็ยัง ทะลึ่ง อนุโมนา
กด อนุโมทนาตะพึดตะพือ หนูนะโมเรียกพ่อ ได้เลย

อะไรแบบนี้ มันไม่จริงใจ มันไม่ได้ สนใจธรรมะ เขาแกล้งสอนผิด
สอนถูก ไม่แยกแยะ เอาแต่ อนุโมทนา ทำเป็น คนดี

นะ ....สทนาแบบ ตรงไปตรงมา ด่าก็คือด่า แบบ ปู่สับสน ยังพอหาประโยชน์ได้

มาถามๆ แต่ ไม่แยกแยะ อนุโมทนาไหลเป็นขี้ ...สนทนาไปก็ เสียเวลาเปล่า
หลอกตัเองมาตั้งแต่ต้น ไม่มีความจริงใจ

 

ผมก็ไม่รู้หรอกครับ ว่าธรรมที่ใครแสดงถูกหรือผิด ตรงธรรมไหม ก็ไม่กล้าฟันธงเท่าไหร่
ก็ยังต้องศึกษา ต้องพิสูจน์ดู ยังไม่รู้ถ้วน ใครผ่านมาแนะนำสั่งสอนก็รับฟัง ไว้พิจารณา ก็โมทนาสาธุ ขอบคุณที่สนทนากัน
ธรรมส่วนไหนที่เกิด ที่ผมเห็นมามีทัศนะหรือเข้าใจอย่างไรก็พูดออกไปตามความเห็น มันจะผิดจะถูกจะไม่ตรงธรรมไหม ก็ชี้แนะกันได้เสมอ

 

การสนทนาธรรม มันต้องมี ต้นทุน มีธรรมเป็นของตนพอสมควร( ปฏิบัติมาบ้าง )

การสนทนานั้น มันจะมีแน้วโน้มเป็น การอ้าง หรือ การเอออวย กลัวขายหน้า

ดังนั้น บางจังหวะ เขาจะหลอกพูดผิดๆ ...

ถ้า คู่สนทนามีธรรม จะต้อง ซัดเปรี้ยงกลับได้ทันที ไม่มีการ เปิดช่องให้ ธรรมผิด

แต่ถ้า คู่สนทนาธรรม เป็นพวก ประจบ สอพลอ คนเขาแกล้งพูดผิด เพื่อดู
หน่วยก้าน ทางความรักธรรม รักสิกขา รักศีล มันไม่แสดงออก

ตรงกันข้าม กับ ทะลึ่ง อนุโมทนา ....เป็น คุณ คุณจะทราบไหมว่า คู่สนทนา
ไม่ได้สนใจธรรมะ ไม่เคารพธรรมะ ไม่ เคารพแม้ธรรม ที่ตนมี ก็ไม่ยอมทำ
การ หงาย เปิดเผย ให้อาจหาญ ร่าเริง

 

จริงๆแล้วถอนไสยะศาสตร์ออกซะก็จบแล้ว
ปรกติสวดอิติปิโสเยอะๆๆ จะหลุด แค่สามสิบสี่สิบจบก็หลุดแล้ว
แต่ก็อาจจะโดนใหม่

เพราะกรรมใหม่ด้วยที่เข้าใจว่าบอกธรรมหนะธรรมเป็นของตน
คนทำไสยะใส่เค้าแลกหมัด

พวกดง่นี่จะรีบแจ้นเอาอวิชชาและไสยะมาทำใส่คนมีธรรมกว่าทันที

แก้ให้ตายก็โดนซ้ำ

 

ปากก็บอก สัพเพธรรมาอนัตตา
แต่กูนี่แหละบอกธรรมมึง
ใครจะแก้ไสยะให้พวกมึงไหว

 

บินมาอย่างกะฤาษีสอนสุดสาครหนะ
ยังไม่ทันเลย
ใครจะทำไหว
พวกห่านี้มันเกินเยียวยา

 

ก็จะอะไรเสียเล่าท่านผู้คงแก่เรียน ก็อาศัยการรู้รอบในกองสังขารเห็นเวทนาเป็นของเสื่อม แล้วอาศัยสติปัญญาเป็นแสงของดาบ
เพชร ตัดเสียซึ่งกิเลสเป็นสมุทเฉกประหารกิเลสให้ตาย

 

ปัญญาของผู้ที่กำลังจะพ้นแล้วจริงๆ..สาธุ

ขันธ์5 ดับ ก็เท่ากัน รูป-นาม ดับ..การเห็นรูป-นามดับ ก็ต้องเห็นวงจร ปฏิจจสมุปบาทดับ และวงจรอริยะสัจจย์ 4 ด้วย -และสามารถรู้ ความเป็นไป-มาของ รูป-นาม-เท่ากับรู้ ความเป็น ไป-มา ของวงจรปฏิจจฯล.. มันทำให้ยึด-ติด -หลง ได้ยังไง เพราะอะไรเป็นเหตุ ตามวงล้อ เกิดสุขทุกข์อย่างไร ล่ะ โอ.. คำถามที่กระตุ้นให้กะลา ของน้องผู้อาภัพอย่างผมหงาย..จะหงายในภายหน้า..อย่างแน่นอน อย่างแน่นอน ท่านผู้เจริญ สาธุ

(k) ถ้าเห็นแต่ เกิด-ดับ ของรูป-นาม แต่ไม่เข้าใจเนื้อหา-เนื้อเรื่อง ในปริยัติที่ผ่านการปฏิบัติมาแล้ว ไม่รู้การ เกิด-สืบต่อ ของความจริง ความหมายในรูป-นาม ทั้งหมดมันก็ต้องสงสัยการ เกิด-ดับ เกิด- ดับ อย่างท่านกล่าวมาเช่นการดับแบบสมถะสมาธิ..เพราะสติแรงกล้า ดับหนอ-เกิดหนอ..แต่ขาดวิปัสสนา มันก็หินทันหิน..หิน ทับ หิน..หินชนวนไงครับ ..ยังไงก็ตาม ท่านผู้ที่กำลังจะสำเร็จ รอน้องคนนี้ด้วย..อย่ารีบหนีผมไปเด็ดขาดจะอาฆาตไปถึงยุคพระศรีย์ทีเดียวเจียว จิง จริงครับ

สติแกร่งแต่ความรู้ ทางปริยัติที่ไม่เคยผ่านการปฏิบัติ ในเรื่อง รูป-นาม เหล่านั้น ที่พาเกิดพาตาย..การไม่รู้..คือขาดปัญญาทางภาวนา ทางภาวนา..ชัดๆ
..สติ สมาธิ ..(อินทรีย์พละ 5 พร้อม)แกร่งแน่นอน และรู้ แยก ความเป็นไป เป็นมาของ ขันธ์-รูป-นาม ว่ามันคือทุกขสัจจ์..มีความคิดสัมมาเป็นเครื่องอยู่ ยาน..ยานพาหนะ ..ความคิด (ที่พาเราคิด-วิปัสสนึก ตอนจิตสงบจะกลายเป็นวิปัสสนาได้นะครับ) จะพาเราไปหา ญาณ..โดยการสร้างปัจจัตตังค์ของเราเอง ให้เกิดเพราะโยนิโสธรรม จะเกิดแจ้งโลกไง

..ยังไงก็ตาม พี่ท่านผู้ที่ชี้ทางสว่างไสวให้กับน้องคนนี้ผู้อาภัพ ..ท่านผู้ที่ใช้ปัจเจกความรู้ มา..มาหงาย..กะละของน้องกะทู้นี้ ขอโปรด ส่งแรงให้สุดด้วย..ก่อนที่ท่านจะแจ้งด้วยตนเอง..ด้วยเถิด..เมตตาด้วย สาธุ

 

สมาธิ สติ(ที่ขาดปัญญา) ที่แกร่งหาก-เกิด สติสามารถตัดความคิดได้ หรือกั้นไม่ให้ความคิดเกิดเกิดได้ด้วยกำลัง สติ-สมาธิ..สามารถทำให้ทุกอย่างช้าลง แม้การสืบ-ต่อ ของรูปนาม กระแสไฟฟ้า อาจเห็นรูป-นาม แยกจากกัน แล้วหลงว่าตนเสร็จกิจ ไม่มีอะไรทำแล้วไงครับ
หิน ทับ หิน ก็หินชนวนไงครับ สาธุ ท่านผู้เจริญ

 

ขอบคุณที่ยกหางให้ครับ เกือบหลงเลยครับ

ที่พี่เกิดแสดงธรรมมา กับที่พี่เกิดตั้งกระทู้มาทั้งหลาย ผมรับไปพิจารณาครับ สาธุ

 

วันนี้ลองดู ตั้งแต่เช้าว่างก็ท่องอิติปิโสออกเสียงไปเรื่อยๆ จนบ่ายกว่าๆก็เริ่มคิดในใจ
พอทำงานทำการหลุดมันวิ่งไปเกาะอิติปิโสทันที ก็ไล่ทวนต่อในใจ สังเกตุว่า ฟุ้งซ่านหายชั่วคราวมันคิดนอกเหนืออิติปิโสไม่ได้ ยังกะถูล่ามไว้
ทีนี้พอค่ำๆมันเริ่มมีแรงคิดนอกได้ คราวนี้สังเกตุอารมณ์ได้
มันปรากฏหลังคิดนอก() พอลองคิดอิติปิโส มันนิ่ง(พยายาม) ก็ส่องเข้าไปหาอารมณ์ ไม่เจอ()
มาโม้ ให้ปู่อ่าน

 

ทีนี้มันจะเริ่มเห็นคิดต่ออารมณ์ ในขณะกำลังอ่อน แล้วมันสาวไปหาอาการที่ปรากฏจากนิ่งสงบเป็นไหล มันก็ฟุ้งได้นิดๆในเมื่อยังถูกล่ามอยู่ได้
แต่พูดแล้วอายปู่ ได้แต่ตาม เคืองไม่พอใจ โกรธมันไวแรงเห็นแต่เอาไม่อยู่ ออกปากแล้วมาตบตีทีหลัง ย้ำเรื่อยๆครับ
จะพูดเรื่องเกิดดับก็ยิ่งละอาย มันไม่ได้ไปรู้อะไรตามที่เคยไปยินดีมาก่อนว่ารู้เลย
คิดจะอธิบายยังยากเลยปู่พอจะเข้าใจคุณบุญยงล่ะ

 

ให้เห็นว่าไม่มีอะไรเป็นเรา มันไม่ใช่เรา
แล้วอย่าไปตำหนิจิตนะ

 

ความเข้าใจของผม
ในท่านที่เห็นเกิดดับแล้วบรรลุเลย
น่าจะเป็นท่านผู้เป็นขิปปาภิญญา
ได้สั่งสมการปฏิบัติมาแล้วมากมายในอดีต
ในสมัยปัจจุบันดูจะหาได้ยาก
แม้ครูอาจารย์ที่ขึ้นชื่อลือนามว่าเป็นพระอรหันต์ในสมัยปัจจุบัน
ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นที่เห็นเพียงเกิดดับแล้วบรรลุได้

หากเพียงแต่ว่าท่านนักปฏิบัติเมื่อเห็นสิ่งใดเกิดดับก็ตาม
ลำดับขั้นตอนต่อไปเพื่อการชำระล้างกิเลส
น่าจะเป็นการรู้ว่าใครเป็นผู้ที่เห็นการเกิดดับในสิ่งต่างๆ
แล้วก็น่าจะเห็นได้ต่อไปว่า
ผู้ที่เห็นสิ่งที่เกิดดับนั้น เป็นผู้ที่ยึดสิ่งที่เกิดดับนั้น
ว่าเป็นตัวเป็นตน เป็นเขา เป็นเรา
เป็นผู้ที่มีตัณหาอุปทาน กับสิ่งที่เกิดดับนั้นเสียเอง

ตัณหาอุปทาน ออกมาจากผู้ที่เห็นสิ่งที่เกิดดับนั้นเอง
จึงเป็นเหตุต้องแก้ต้องถอดถอน ตัณหาอุปทานความยึดถือ
ของผู้ที่เห็นสิ่งที่เกิดดับนั้น เมื่อผู้ที่เห็นสิ่งที่เกิดดับ
ปล่อยวางถอดถอนตัณหาอุปทาน ในสิ่งที่เกิดดับนั้นเรื่อยไป
จะหยั่งเข้าสู่ความละเอียดเป็นลำดับ
จิตใจของผู้ที่เห็นสิ่งเกิดดับ จะเบาบางละเอียดเข้าไปเป็นลำดับ

ด้วยเหตุนี้ผมจึงคิดว่าผู้ที่ท่านบรรลุธรรม
ท่านน่าจะเห็นอะไรที่ มากกว่าเกิดดับ

 

ของอย่างนี้มันเป็นปัจจัตตัง ถึงแล้วจะรู้เองโดยที่ไม่ต้องถามใครค่ะ ปฏิบัติทรงอารมณ์พระโสดาบันไปก่อนค่ะ

 

สิ่งที่รู้เห็นมากไปกว่าความเกิด-ดับ สำหรับท่านผู้มากไปด้วยนิสัยวาสนา
ตรัสรู้แบบฉับพลันทันที่ คือ วิมุตติธรรมท่านผู้เจริญ