ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

อ้อ..ยังอิจฉา ในบุญที่คนอื่นเขาทำ...ไม่เลิกสินะ.....บาปกรรมๆ
ยอดบริจาคก็แค่ สองแสนกว่าบาทเอง....ไม่ได้เยอะแยะอะไรมากมาย พออยู่พอกินน่ะ

 

กำลังจะเขียนถึงยันต์เกราะเพชรค่ะ อีกยันต์ที่สิงห์สัก

 

อะวาคะภะโสปิติโอ โสมาเรสะ ทุสะนะโส กะขะคะฆะงะ.....ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร..เคยท่อง ครับ

 

คือไม่ต้องมาแปลกใจ ก็ได้นะ มันก็แค่ คำคนนินทา เหมือนที่คุณเป็นตอนนี้แหล่ะ ง่าวแต่อยากแสดงว่าตนเองรู้ดี (ทั้งที่มันไม่รู้อะไรเลย) ผมไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้หลอกลวงใคร ก็อยากพากันคิดเอาเอง ก็ให้จมอยู่ในความง่าว...ต่อไปไงครับ

ก็บอกแล้วไง ถ้าผมชั่วและผิดจริง หลอกลวงจริง ผมก็ย่อมได้รับผลกรรมไง

แต่ที่เห็นๆผู้ที่รับกรรมอยู่คือพวกคุณต่างหาก ที่หลงงับเอาข้อมูลคำนินทา มาคาบเอาไว้
อิอิ....เอามันออกจากหัว ไม่ได้ สิท่า..(สม)

 

ก็รับๆกรรมไปเถอะนะครับ.....อิอิ

 

ความจริงยอดบริจาคเกือบๆห้าแสนนะครับ
เอาไปทำบุญจริงๆแค่ หมื่นกว่าบาท...ที่เหลือกำไรล้วนๆครับ.....ชิวๆ อิอิ

รู้ความจริงแล้ว.....อย่าอิจฉาล่ะ บาปนะครับ อิอิ...ฮิ้วววววววววววววววว...

 

@ว่าแต่ โฆษณาข้างบนนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไอ้ป้ายโฆษณานี่น่ะ อาไร้
ถ้าคุณ Sirius Galaxy ไม่พูดก็ไม่ทันสังเกตุ

 

ช่วงนั้นตกงานพอดี....ก็เลยหากินกับศรัทธาจากคนอื่น....หลอกลวงต้นตุ๋นเขาไปทั่ว...อิอิ

ระหว่างผมที่สารภาพผิด กับ พี่เกษมที่สารภาพจำไม่ได้......ใครผิดกว่ากันน้า

แล้วคนที่ คิดหนัก เต้นแร้งเต้นกาไปกับตัวหนังสือของผม....ใครมันจะบาปกว่ากันน้า

 

ย้อนไป ณ ถ้าคูหาแห่งแดนฤาษี

ขรัวอินทร์ นั้นนั่งบนแท่นหิน ขาห้อยลงที่พื้น ส่วนสิงห์นั้น
นั่งคุกเข่าหันหลังให้ ได้ยินเสียงขรัวอินทร์กล่าวลอยมาจากด้านหลัง
เสียงนั้นราบเรียบและสงบ และในกาลต่อไป เสียงนั้น
ฝังอยู่ในจิตในใจสิงห์ ราวกับโดนสะกด

ลูกเอ๋ย นี่คือ ยันต์ครู ยันต์แรกที่จะกำกับยันต์ทั้งปวง
หากเมื่อเจอคมหอก คมดาบ คมศาสตราวุธใดๆในการสงคราม ลูกจักแคล้วคลาดปลอดภัย
ฟันแทงไม่เข้า ที่เรียกว่า คงกระพันชาตรี

ยันต์นี้เป็นของสูง เมื่อลูกสักไปแล้ว อย่าเดินลอดราวตากผ้า
อย่ากินฟักกินแฟงกินมะเฟืองกินบวบ อย่ากินหมากินแมว
ห้ามอวดอ้าง ห้ามล้างศิษย์ครูเดียวกัน ห้ามลอดไม้ค้ำกล้วย
ห้ามให้อิสตรีขี่หัว บัดนี้จงจำไว้ หัวบุรุษเป็นของสูง
ห้ามใครครอบครูทางไสยเวทย์

 

สะดุดตรงคำว่า
ห้ามให้อิสตรีขี่หัว หมายความว่ายังไงอะ ขี่คอหรอ หรือมีนัยยะอย่างอื่น (smile)

 

จากนั้นสิงห์ก็รู้สึกถึงความเย็นของเข็มที่แทง
ได้ยินเสียงขรัวอินทร์กล่าวต่อไป ว่า
จงมีสติ สมาธิ เพียงบทสวดในลาน
เจ็บปวดเพียงใด จงอดทน และมีวิริยะขันติ
ให้สมกับที่เป็นลูก และลูกศิษย์ของพ่อ

สิงห์เริ่มสวด อิติปิโส ย้อนหลังในใจ
หูได้ยินเสียงขรัวอินทร์ สวด อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ พุ ภะ

แล้วตามด้วยบท

อินทะสาวัง มะหาอินทะสาวัง
พรหมะสาวัง มะหาพรหมะสาวัง
จักกะวัตติสาวัง มะหาจักกะวัตติสาวัง
เทวาสาวัง มะหาเทวาสาวัง
อิสิสาวัง มะหาอิสิสาวัง
มุนีสาวัง มะหามุนีสาวัง
สัปปุริสาวัง มะหาสัปปุริสาวัง
พุทธะสาวัง ปัจเจกะพุทธะสาวัง
อะระหัตตะสาวัง สัพพะสิทธิวิชชาธะรานังสาวัง สัพพะโลกา
อิริยานังสาวัง เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหตุ

และจากนั้น สิงห์รู้สึกถึงพลังงานที่ส่งมาเท่านั้น ราวกับหูดับไป
เข็มแรกที่ลงมานั้น สิงห์เจ็บปวดแสบร้อน ราวกับเข็มนั้นเผาด้วยไฟ
แต่ตลอดการสัก สิงห์ไม่ได้หลับตา ยังจดจ้องที่ใบลาน และบริกรรมคาถา
แม้เจ็บปวดจนหูอื้อตาลาย ราวกับใจนั้นท่องคาถาเองโดยอัตโนมัติ ฝังในวิญญาน


วิธีที่ขรัวอินทร์สักนั้นคือ เพ่งกสิณไฟไป ที่ปลายเข็ม กำกับด้วยมนต์คาถา
เดินพลังกสิณ ให้คาถานั้น สักติดลงไปที่เลือดเนื้อ และกระดูก
แม้ตายไป เผาไฟ กระดูกสิงห์ยังมีรอยสัก

ร่างกายราวจะลุกเป็นไฟ อยากจะร้องโหยหวนออกมา
แต่ปากก็อมว่านยา ซึ่งทำให้ในปากชุ่มไปด้วยน้ำลาย
สิงห์รับรู้ถึงรูปยันต์ที่สัก ที่บริเวณแผ่นหลังด้านบน ด้านล่างต้นคอ

ยันต์ที่ขรัวอินทร์สักนั้น มาปรากฏในจิตของสิงห์ สิงห์ราวกับเห็นยันต์นั้น
ค่อยๆเป็นรูปร่าง ยันต์นั้นกลายเป็นสีทองเปล่งประกายงดงามมาก

รู้สึกถึงน้ำเย็นค่อยๆไหลรินจากแผ่นหลังที่แท้คือเลือดนั่นเอง
มันเย็นจนชุ่มแผ่นหลังไปหมด

แล้วก็ได้ยินเสียง ท่านสวด อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ พุ ภะ

นะ โม พุท ธา ยะ

แล้วท่านก็หยุดเข็ม พร้อมถอนหายใจ เฮือกใหญ่

 

นี่แหล่ะครับ ถึงจะเป็นสุดยอด ของวิชาหรือสุดยอดความเก่ง....มันก็ยังมีจุดบอด จุดด้อย ข้อเสีย ข้อห้าม ของมันอยู่.....ซึ่ง แปลว่า มันไม่สมบูรณ์ เพอร์เฟคอะไร เปรียบว่า ทุกอภิญญา มันต้องทรง ต้องรักษา ต้องมีต้องเป็น....มันไม่ไช่ การมีอิสระ หรือความหลุดพ้น ที่แท้จริงเลย.....สุดยอดวิชา ต้องไม่มีศัตรู

 

เคยสวดครับ อาการวัตตาสูตร..ไช่มั้ยครับ หรือ ยอดพระกัณฑ์ จำบ่อได้ อิอิ

 

จริงๆ ก็ตามที่คุณคิดนะ แต่พูดอ้อมๆไป ไม่ให้มันเรท 18+ น่ะ

ห้ามเด็ดขาด ตามตำราโบราณสำหรับคนสัก โดยเฉพาะคนสักยันต์สูง

เช่น พุทธคุณ ไม่ได้ห้ามนอนกับสตรี แต่ห้ามขี่หัว...ขี่อย่างไรแบบไหนนั้น
คิดเอาเอง นะจ๊ะ อิอิ ๕๕๕

แหม ขอบใจที่ถาม กำลังคิดว่าจะเขียนยังไงดีหนอ

 

คาถาทิพย์มนต์ มีอยู่ตอนหนึ่งใน ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏก
ใครสวดจนเข้าลึกถึงจิต

เวลาสวด คาถานี้จะไหลเป็นสาย ออกจากปาก
อธิบายเห็นถาพยากมาก

 

เคยฝันว่า พ่อที่ตายแล้ว พาใครไม่รู้ มาสักยันต์ที่แขนทั้งสองข้างให้ เป็นลายเสือพลาดกลอน ทั้งสองแขน ตื่นจากฝัน ก็คิดว่า....มีแบบนี้ด้วยเหรอ

 

ส่วนตัว ชอบ อาการวัตาสูตรครับ เพราะมันเหมือนปลดปล่อย ดี เกิดปัญญา
แต่คาถาชินบัณชร เหมือนจะกักขัง ผูกมัด ตนเองยังไม่รู้
ส่วนยอดพระกัณฑ์...สวดเพื่อให้เกิดวิปัสสนา สงบ ธาตุ

 

สิงห์นั้นรู้สึกวิงเวียน เพราะเลือดที่หยาดหยด ลมเย็นพัดผิวกาย
ราวกับจะจับไข้ หนาวสั่น เหมือนความร้อนในกายหายหมด

สิงห์ เอ็งนั้นอดทน สมเป็นขายชาตรี ในตัวเจ้าต่อนี้พ่อจะเดินกสิณไฟตามด้วยกสิณดิน
ให้เลือดนั้นอุ่นแล้วเย็น แลหมึกแลยันต์ที่พ่อสัก จักเหือดแห้ง ติดเนื้อ หนัง กระดูก
โดยพลัน แล้วสิงห์ก็เริ่มอุ่นวาบที่หน้าอก แล้วค่อยๆ แผ่ออกไปตามร่างกาย
และความร้อนนั้นไหลมารวมกันที่ บริเวณต้นคอ รู้สึกแผดเผาบริเวณรอยสักอีกครั้ง
จากนั้น สิงห์ได้ยินเสียงขรัวอินทร์กล่าวว่า

พ่อจักใช้ กสิณดิน หยุดเลือดของเจ้า เลือกจักแห้งแข็งไปเอง

สิ้นคำพูด รู้สึกรอยสักนั้นแข็งเป็นก้อน เลือดที่ไหลเต็มรอยสักและแผล
กลับแห้งเหือดแห้ง แห้งกรังเป็นสีดำ

สิงห์รู้สึกดีขึ้นมา รู้สึกถึงมือขรัวอินทร์ ยิื่นมาประทับที่รอยสัก

พ่อแปะแผ่นทองกำกับคาถา คาถาจักคงอยู่ ติดในจิตวิญญานลูกตลอดไป

 

เขียนไปได้ไงไม่รู้ แต่เขียนแล้วขนลุกตัวเอง

ครูบาอาจารย์เมตตาเรามาก ที่ได้รู้ ได้เห็น ได้ถ่ายทอดให้ฟังนะ

หากผิดพลาดประการใด ขอกราบอภัยอีกครั้ง

เล่าฝัน เล่านิทานนะจ๊ะ

 

คิดถึงพระรูปนั้น ที่มีพระขรรค์สำริดและเหล็กไหล มั้ยครับ