แนะนำด้วยค่ะ ระหว่าง สมถะ กับ วิปัสสนา

ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วเข้าใจง่ายจัง เพียรต่อไปนะคะ ^^

 

55 มองไม่เห็นว่าตัวเองกำลัง สงสัย ตลกเลยเรา

แฮะๆ

 

เนี่ยะ ยก โมหะ มูลจิตได้ จะเก่งกว่า ยกโกรธ นะ

ถ้า วันไหนภาวนาแล้ว จิตโน้มไปเห็น มูลจิต ตัวละเอียดสุดละเอียดกว่า ก็จะเป็น
การรับรู้ความก้าวหน้า แต่อย่าไปสำคัญกับความก้าวหน้า

ปล่อยให้เป็นผลงานของจิต อย่าไปฉวยว่าเป็นการภาวนาของตน

ทำแบบนี้ จิตจะค่อยๆ โน้ม ไปทาง วิเวกวุธ วิโมกข์8 ด้วยตัวจิต ที่เราอบรมไว้ดีแล้ว

 

อะไรที่ก่อเกิดความคิด มลทิน ทั้งนั้นแหละ
มันทำให้เกิด วิปปฏิสาร ลองอ่านเรื่องขันธ์5 ดูสิ

http://palungjit.org/threads/ขันธ์-5-a.544649/

 

แต่ร้อย ละร้อย นักภาวนา จะอดไม่ได้ ที่จะฉวย ผลงานการภาวนา มาจากจิต

เราแทรกแซงจิตได้สองตอน คือ ตอนเริ่ม กับ ตอนได้จบ การเห็น

แทรกแซงตอนเริ่ม ฟังแล้ว ฟังอีก จะพอ แก้จิตได้

แต่ถ้า เป็นพวก แย่งผลงานการภาวนาจากจิต หากทำบ่อยๆ การภาวนาจะล้ม
หรือ สำคัญไปว่า สำเร็จ ทั้งที่ ยังไม่ได้ภาวนาอะไรเลย


ดังนั้น


อย่าปรารภ " ตลกเลยเรา " " เจ๋งจังเรา " อย่าให้คะแนนจิต อย่าตัดคะแนนจิต
โดย มี เราเข้าไปรับสนองผลการภาวนา

 

ขอบคุณนะคะ คิดถุกจริงๆ ที่เข้ามาตั้งคำถามที่นี่

 

จะลองศึกษาเพิ่มเติมนะคะ ต่อยอดขึ้นไปอิก ขอบคุณค่ะ

 

นั่นสิค่ะ ต้องระวัง เด่วจะประมาท ความคิดยิ่งมาไว หลงก็ไว

 

ขอถามเพิ่มเติมนะคะ เพื่อความก้าวหน้า
ปกติถ้ามีอารมณ์อะไรมากระทบก็ตามดู น่ะค่ะ
แต่ถ้าไม่มีอะไรมากระทบ จะให้จิตทำอะไรดีค่ะ

คอยตามระลึกลม ว่าขณะนี้ลมเข้า หรือออก ดีไหมค่ะ
คือทำไม่ค่อยมีแบบแผนเท่าไหร่

 

พระพุทธเจ้ามีวิหารธรรม คือ อานาปาณะสติ (พิจารณาดูลมหายใจ) คือดูลมหายใจเป็นเนืองๆ เป็นปรกตินิสัยครับ

 

สังเกตไปเลย

ถ้าไม่ได้กำหนดรู้แล้ว จิตโน้มไปทางไหน

ถ้าจิตโน้มไปทาง วิหารธรรม อาธิเช่น คอยระลึกลม มีไหม หรือ เพลินไปกลับโลก
ตอนที่ระลึกรู้ลม แล้ว กำหนดรู้โลกได้ไหม หรือว่า จมแช่ก็ไม่รู้

พอพิจารณาแบบนี้ จะค่อยๆเห็นเองว่า ยึดหน่วงภพใดภพหนึ่งเพื่อการปฏิบัติหรือเปล่า

หรือว่า จิตนั้น พลวัตร โคจร ระหว่าง สมถะ วิปัสสนา ไปตลอด ไม่ทิ้งไปจากจิต

ความก้าวหน้าไม่ต้องไปดู เห็นจิตเขาสมาทานสิกขาได้ จำเป็นต้อง สงสัยอะไรอีกหรือไม่
ก็ว่ากันไป

 

นอกจากดูลมหายใจเข้าออกแล้ว แต่ละวันๆ จขกท. ทำงานอะไรล่ะ ก็พึงให้จิตทำงานอยู่กับสิ่งนั้นๆไป เช่นกวาดบ้าน ก็ให้จิตติดตามการกวาดไป ล้างจานก็ควบคุมจิตในการล้างจานไป (อยู่กับสิ่งที่ทำ ณ ขณะนั้น) เลิกทำงานประกอบสัมมาชีพเลี้ยงชีวิตแล้ว ก็ให้จิตทำงานคือลมหายใจเข้าหายใจออก+ธรรมารมณ์ไป

มิใช่นั่งปอกมะม่วงไป แต่มาคิดมาดูลมหายใจเข้าออก มีดจะบาดมือเอาได้นะขอรับ : )

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

คุณมาจากเด คร้าบ


ท่านภาวนสแบบเข็มสละด้ายไม่เปนอีกหรือคัฟ

ถึงได้ลดทอนภูมภาวนายอดเยี่ยม แบบนั้น

 

ไม่เข้าใจ คุณกิเลสนิวรณ์ ช่วยอธิบายชัดๆ ทีสิเข็มสละด้ายยังไง คริก คริก คริก

 

กราบเรียน ย้ำ ซ้ำ ให้เข้าไป ยก เพื่อความรู้ยิ่งของ จขกท

ย้ำว่า การวางอารมณ์เพื่อกำหนดรู้ " อกุศลมูลจิต "

จิตของบุคคล คนนั้น ย่อมมี ศีล มีความรักศีล เป็นทุน อยู่ใน
พื้นจิต ฮี้ก๊อบๆ ขึ้นมา ขี่มาอย่างเร็ว ลงจากม้า ขึ้นม้าตัวที่
สอง มีอธิจิตแบบเศรษฐกิจพอเพียง มีเท่าไหร่ ใช้เท่านั้น
ขึ้นม้าอธิจิต ลงม้า ยกการเห็น รื้อค้น เข้าไป " อิกขิ (เพ่งด้วยความเป็นกลาง)"

ดังนั้น ศีล สมาธิ มีอยู่ที่ ส้นสิบอยู่แล้ว ยกใส่หน้าผู้ รื้อถอนธรรมวิหาร ด้วยความเบาปัญญา
ไม่เคยภาวนาไปได้เลย

 

ทนไหวหรือ สำนวนผม คนไม่ชอบเลียนแบบ จะรับฟังได้เหรอ

รับฟังได้ ไป แยกแยะ ร่อนเอาเอง มีทุกโพสแหละ มุมการปฏิบัติ

 

เขาคงอยากให้แสดงความเหง็น ออกมานะ

(เหง็น = เห็น+โอ้)

 

มีหลายนิกนะขอรับกระผม คริก ๆๆ

จะลองทนดูหน่อยสิ มีอะไรว่ามา เข็มสละด้าย ว่าไปๆๆ : )

 

กล่าวไปแว้ว ด้วยอุปมาใหม่ๆ ฮี้ ก๊อบ ๆ

ทีนี้ คุณมาจากดิน ติดเสื้อสูท ผูกไท้ สมาธิยังไม่เห็นนั่งปั้นขี้ จะเอา
อะไรไป กำหนดรู้จิต จะเอาอะไรไปกำหนดรู้ อกุศลมูลจิต

ธรรมขี้ครอกของสาวก ไม่รู้ทั่วถึง ธรรมฤิทธิ์ ก็มันจะทักท้วงแบบนั้น

แต่ถ้า อดทนฟังเขาบรรยายธรรม เขาไม่ได้ไปนั่งโง่ พิจารณา แบบเถรส่อง
บาท แต่เขาปรารภชัดในการ ประยุกต์ ตรงนี้ เราจะถือว่า เขาไม่ได้ถือสัญญา

แต่เขา ใช้การปฏิบัติ ตามความเป็นจริง รู้แบบเข็มสละด้าย เป็นแน่นอน



ปล. ขี้ครอก คนไทยสมัยใหม่ ถูกลัทธิคอมมิวนิสต์ ชี้ให้เห็น คำไทย คำของพระราชาสมัยก่อน ให้กลายเป็นคำหยาบ
เพื่อที่ว่า จะได้ ทำลายฐานันดร พระราชา ให้สิ้นไปจากแผ่นดิน ก็เลยอาจจะ ยังโดน กล่อมด้วย ลัทธิคอมมิวนิสต์
เห็นคำว่า ขี้ครอก เป็นคำหยาบ

"ขี้ครอก" เป็นคำไทย เป็นคำบอกกล่าว เถือกเถา เหล่ากอ ที่มี เส้นทางจำเพาะ เจาะจง จำกัด
คำบาลีคือ " ไม่ฉลาดในมรรค "

 

อ้อ เข็มสละด้ายเป็นยังงี้นี่เอง คริกๆ

ข้าพเจ้าว่า ปลาเข็มด้ายร้อยสะมากกว่า คริกๆๆ