วิชา,คาถาบางอย่างเจ้าของเขาต้องการให้ตายไปกับตัวเอง

-ทั้งนี้ก็เป็นเพราะว่าวิชาบางอย่างหรือคาถาบางอย่าง อาจกลายมาเป็นดาบสองคมทำร้ายเจ้าของหรือชาวบ้านคนอื่นๆได้
-บางคนก็ต้องการให้เกิดความขลัง ใช้เฉพาะตัวบุคคล จึงต้องเก็บงำวิชาหรือคาถาบางอย่างจนตายไปกับตัว แม้แต่ตัวจขกท.เองและคนที่รู้จักบางคนก็มีความรู้หรือคาถาบางอย่างที่ไม่เคยบอกหรือถ่ายทอดออกไปเพราะต้องการให้เกิดความเข้มขลัง เอาไว้ใช้ส่วนตัวเมื่อตนเองต้องพบเจอกับสภาพปัญหานั้นๆ
-เคยมีคนแก่คนหนึ่งมีวิชามวยลาว แกจะถ่ายทอดให้กับเครือญาติที่เป็นผู้ชาย เพียงคนเดียวเท่านั้น ข้อห้ามหรือข้อคลำคือห้ามเดินข้ามทางถนนที่เห็นเป็นรอยงูเลื้อยผ่าน เชื่อว่าจะผิดครูหรือวิชามวยเสื่อม หากมีใครไปซักถามเกี่ยวกับวิชามวย ตัวแกก็จะรีบหลบหนีไปไม่พูดคุยด้วย

-ก่อนที่คนแก่รายหนึ่งซึ่งมีวิชาเป่าดับพิษตะขาบและแมลงป่อง ใกล้จะเสียชีวิตเพราะป่วยหนัก ได้ซักถามลูกๆทุกคนว่า....จะมีใครรับคาถานี้ไว้หรือไม่.... ลูกๆตอบว่า....ไม่.....เพราะไม่ได้ไปทำไร่ทำนาเข้าป่าเหมือนพ่อแม่ และถ้าโดนสัตว์มีพิษต่อยหรือกัดก็วิ่งเข้าโรงพยาบาล.....(บางคนก็ไม่อยากคลำพวกของกิน เมื่อเรียนคาถาแล้วหรือการปฏิบัติตัวที่ต้องให้คาถาบทนั้นขลังอยู่เสมอ)เมื่อพ่อทราบเช่นนั้นก็ปล่อยให้คาถาตายไปกับตนเอง หลังจากนั้นลูกและหลานบางคนได้ไปโดนตะขาบต่อยที่บริเวณครัวหลังบ้าน ต่างก็บ่นกันว่า.....ถ้าเอาคาถาของพ่อไว้ ก็คงจะไม่ปวดทรมานเช่นนี้.....เพราะถึงจะไปหาหมอก็ ไม่หายไม่ชงัดทันทีเหมือนกับคาถาที่พ่อของตนเองเคยใช้เป่าให้ชาวบ้านเมื่อครั้งที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ว่ากันว่าเมื่อโดนท่านเป่าคาถาลงไปบริเวณที่ปวดนั้นจะเย็น และเมื่อทำท่าหยิบพิษออก ก็ราวกับว่าพิษถูกดึงออกไปอย่างง่ายๆเหมือนกับนักเล่นกลที่เก่งๆ แผลที่บวมอยู่ก็ยุบลงทันที
-เคยมีคนเรียนวิชาธรรมรักษาโรคต่างๆ เมื่อรักษาให้กับญาติๆแล้ว บอกให้ญาติๆที่หายจากโรคนั้นเอาไก่ต้มมาแก้ค่าคายครูภายใน3วัน แต่ญาติๆเห็นว่าคนกันเองก็ไม่ได้ทำตามคำบอกนั้น ทำให้เจ้าของวิชาคนนั้นกลายเป็นคนเสียสติไปในที่สุด เดินแก้ผ้ารอบหมู่บ้าน เพราะรักษาให้หลายคน แต่กลับมีแต่คนเบี้ยวค่าคายครู ทำให้ธรรมแตก รักษาใครไม่ได้อีก
ท่านผู้อ่านที่เคารพคนเรานั้นเสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย เวลาเจ้านายมาบ้านฆ่าไก่แบบไม่เสียดายทั้งเล้า แต่รักษาโรคของตนเองหายแล้ว แค่ไก่ตัวเดียวก็ไม่กล้าฆ่าหรือหาไปให้คนที่รักษาให้เรานั้น เพื่อแก้คายครูของเขาให้เสร็จสิ้นหรือถูกต้อง คนที่รับกรรมซวยแทนก็คือหมอธรรมคนนั้น

สวัสดี

 

เชื่อว่ามีเยอะครับ คนดีมีศีลธรรมน่าจะคิดว่าถ้าให้คนอื่นแล้วคนอื่นเอาไปสร้างความเดือดร้อนก็ไม่คิดจะให้ ก็ขอให้คนที่มีวิชาดีๆตรองดูให้ดีๆเถิดว่าใครควรให้ ใครไม่ควรถ่ายทอด เพราะถ้าถ่ายทอดแล้วผู้ได้รับการถ่ายทอดไปใช้ในทางที่ผิดคนอื่นก็จะเดือดร้อนเพราะตัวเรานั่นเอง

 

หลวงปู่ทิม อิสริโก วัดละหารไร่
วิชาจินดามณี มนต์เรียกเนื้อเรียกปลา ที่หลวงปู่ใช้ดีดนิ้วในน้ำเรียกปลามาชุมนุมจนเต็มแม่น้ำ หลังวัดละหารไร่ ต่อหน้าหลวงพ่อ สาคร วัดหนองกรับ และหลวงพ่อสาครสนใจขอเรียนแต่หลวงปู่เฉย จนกระทั่งใกล้เวลาที่หลวงปู่จะละสังขารท่านจึงบอก หลวงพ่อสาคร ว่าวิชานี้ท่านขอนำติดตัวไปด้วยไม่ถ่ายทอดให้ใคร เพราะวิชานี้สามารถเรียกสิ่งที่มีชีวิตมาหาได้ทั้งหมดไม่ว่าสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่หรือมนุษย์. ท่านเกรงผู้ที่ได้เรียนวิชานี้จะนำไปใช้ในทางที่ผิด.แม้ว่าท่านจะไม่ยอมถ่ายทอดวิชานี้ให้ใคร แต่ท่านก็ได้สร้างผงจินดามณีไว้ .

กล่าวกันว่า วิชา ที่ท่านขุนพันธ์ ยังขาดอยู่และมีความประสงค์ อยากที่จะเรียนมากๆ คือวิชา คัดของ คัดธาตุทั้ง4ออกจากตัวคน ที่มีวิชาอาคม หรือคัดออกจากเครื่องรางของขลัง
เนื่องจากท่านขุนพันธ์เห็นว่ามีคนที่มีวิชาอาคม หลายๆคน ที่ท่านใช้ปืนจัดการกับเขาเหล่านั้นไม่ได้
วิชาคัดของนี้เป็นสุดยอดวิชา คงกระพันชาตรี ที่เกจิอาจารย์ส่วนใหญ่ไม่ยอมสอนให้ศิษย์โดยตรง ๆเนื่องจากถือว่าเป็นวิชาฆ่าคน ผิดศีล5ข้อที่1ที่ผู้สอนอาจถึงกับเสื่อมวิชา ที่มีอยู่ในตัวได้
นอกจากวิชานี้แล้วยังมีวิชากระสุนคด ที่เกจิอาจารย์จะไม่อยากสอนให้ใครง่ายๆ กระสุนคดเป็นวิชา ที่ยิงปืนเพียงนัดเดียว สามารถฆ่าคนได้ทั้งกองทัพ

ซึ่งวิชานี้ เสด็จในกรม ท่านเคยกราบขอเรียนกับหลวงปู่ศุข แต่หลวงปู่ศุขท่านไม่ยอมสอน แต่เมตตา แสดงให้เสด็จในกรมได้เห็นว่าวิชานี้ เป็นวิชา ที่ทำได้จริง
โดยเมือหลวงปู่ศุขใช้วิชานี้ ยิงปืนไปที่สระบัวใบ ที่วังนางเลิ้ง เพียงครั้งเดียว ทำให้ใบบัวนั้น ทะลุได้หมดทุกใบเลยทีเดียว

 

เขาเรียกว่าเสียของ นะคับ

 

เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ขอขอบคุณที่นำมาเล่าให้อ่านกันนะครับ

 

ตามที่เจอมา ถ้ามีบุญสัมพันธ์หรือเจ้าของวิชาเห็นว่าเรามีแวว

เค้าจะมาสอนเราเองก็มี แต่บางวิชาก็ควรระวังไว้ ผิดครูมากลายเป็นปอบ อันตราย