ไสยศาสตร์เจอกับตัวเอง ถึงกับอึ้งเลยค่ะ

ปกติดิฉันเชื่อเรื่องพวกนี้นะคะ แต่ไม่ได้งมงายอะไรมาก แต่คราวนี้พอมาเจอกับตัวเองจังๆถึงกับอึ้งทึ่งขนลุกเลยค่ะ ขอเล่ายาวนิดลนึงนะคะ เรื่องเกิดประมาณเดือนที่แล้วเองค่ะ ว่าจะไม่เล่าแล้วแต่อดไม่ได้ เลยขอนำมาแบ่งปันกันค่ะ

ดิฉันเป็นคนชอบหาของดีๆมาบูชาในบ้านค่ะ แบบว่าหาเองทางเน็ตหรือเสาะหาตามที่คนอื่นๆบอกว่าดีก็ไปหาไปไหว้กับเขาค่ะ แล้วก็ชอบสักด้วย แผ่นหลังของดิฉันมีลายสักรูปยันต์เก้ายอดกับยันต์เมตตาค้าขายค่ะ ซึ่งคุณพ่อของดิฉันไม่ห้าม เพราะท่านก็ชอบสักเหมือนกัน อีกอย่างดิฉันก็โตแล้วค่ะ(อายุ 29) ดิฉันกับคุณพ่อชอบคุยเรื่องสักยันต์กับเรื่องลี้ลับต่างๆค่ะ แต่ก็ไม่เคยถามคุณพ่อเรื่องของดีๆที่ท่านมี เพราะดิฉันเชื่อว่ามีของดีไม่แพ้ท่านเช่นกัน ลืมบอก ไปค่ะว่าคุณพ่อเป็นตำรวจเกษียณอายุราชการค่ะ ท่านก็มีลายสักยันต์บ้างบนหลังพอสมควร

วันหนึ่งคุณพ่อบอกว่าจะออกไปรับพ่อครูท่านหนึ่ง ท่านนั่งรถมาจากท่าขี้เหล็ก ประเทศพม่าค่ะ จะมาเยี่ยมญาติท่านที่เข้า รพ.แถวอนุสาวรีย์ ดิฉันสงสัยว่าทำไมพ่อถึงต้องออกไปรับด้วยเลยถามพ่อไปค่ะ พ่อบอกว่าพ่อครูท่านนี้เป็นลูกรศิษย์ของหมอเฒ่าชาวเงี้ยวป่าที่พ่อเคารพนับถือมากค่ะ หมอเฒ่านี้ปัจจุบันมีอายุ 90 กว่าแล้วและเริ่มจำอะไรไม่ค่อยได้เพราะแก่มากแล้ว ซึ่งพ่อหมอเฒ่านี้เป็นคนสักยันต์สายล้านนาให้กับคุณพ่อด้วยค่ะ แต่ที่มา กทม คือลูกศิษย์ท่านอีกทีค่ะ พ่อของดิฉันเปิดโรงแรมให้พ่อครูท่านนี้พักแถวลาดพร้าวค่ะ ซึ่งตอนแรกดิฉันไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากเพราะดิฉันไม่ค่อยสนใจไสยศาสตร์สายล้านนาหรือพม่าสักเท่าไร แต่ชอบสายขอมเขมรมากค่ะ คงเป็นเพราะดูหนังมากไปนะคะเลยศรัทธาสายนี้แบบไม่มีเหตุผล 55

ตอนค่ำประมาณทุ่มเกือบสองทุ่มคุนพ่อชวนดิฉันไปรับพ่อครูท่านนี้ไปทานข้าวค่ะ ระหว่างทางพ่อเล่าใหว้ดิฉันฟังว่าไสยศาสตร์ล้านนานั้นมีมานานมากและขึ้นชื่อเรื่องเมตตามหาเสน่ห์ และป้องกันผีสางได้ดี แต่เรื่องคงกระพันชาตรีนั้นไม่นิยมเท่าของไทยหรือของขอมค่ะ ดิฉันก็ฟังแล้วคุยไปเรื่อยๆจนถึงโรงแรมค่ะ พอพ่อเคาะห้อง ท่านพ่อครูท่านนั้นก็เปิดประตูให้ค่ะ วินาทีแรกนั้นกลิ่นธูปและดอกไม้แห้งลอยอ่อนๆมาแตะจมูก พอเข้าไปในห้องเท่านั้นค่ะ ดิฉันขนลุกอย่างแปลกประหลาด ในห้องมีขันครูสีดำใส่ธูปเทียนดอกไม้แห้งอยูบนโต๊ะ มีการบูชาด้วยเหล้า อาหารสองสามอย่าง รวมถึงกอหญ้าแห้งวางอยู่บนพานด้วยค่ะ แล้วข้างล่างโต๊ะมีขันอันหนึ่งคล้ายขันครู แต่สังเกตเห็นมีเท้าไก่ดำแห้งๆอยู่สองสามอัน แล้วมีการบูชาด้วยเนื้อหมูสดค่ะ เลือดใส่ถุง แล้วก็เหล้าขาวขวด ซึ่งต่างจากที่เคยเห็นในสำนักอื่นๆที่ต้องมีเครื่องแบบอลังการ มีเศียรพ่อแก่ อะไรทำนองนั้นค่ะ แต่นี่เรียบๆธรรมดามาก ความรู้สึกตอนนั้นดิฉันบอกตามตรงว่าคงจะเป็นสายดำแน่ๆแอบกลัวนิดๆ

เดี๋ยวมาตอนะคะ พิมพ์ปวดตามาก อิอิ

 

ต่อนะคะ

พอเข้าไปในห้อง พ่อครูก็บอกว่าให้ทำตัวตามสบาย พ่อของดิฉันกับพ่อครูคุยกันแปบนึงก็หันมาแนะนำดิฉันให้รู้จัก พ่อครูท่านยิ้มแล้วพูดเพราะมาก เนิบๆแบบคนเหนือแท้ค่ะ ลืมบอกไปว่าพ่อครูดูเหมือนจะไม่แก่เลย อายุประมาณสามสิบต้นๆเท่านั้นค่ะ พอคุยได้สักพักสัพเพเหระท่านก็ถามพ่อว่าจะฝากเอาอะไรไหม พ่อบอกว่าไม่เอาแล้ว แต่ขอของให้ลูกสาวไว้บูชาเพราะดิฉันค้าขายค่ะ ดิฉันได้ยินแบบนั้นก็ดีใจสิคะจะได้ของมาบูชา พ่อครูก็ยิ้มแล้วบอกให้ดิฉันมานั่งใกล้ๆท่านค่ะ ท่านถามว่าทำสมาธิเป็นไหม ดิฉันตอบว่าปกติก็นั่งค่ะ หรือไปวิปัสสนาที่วัดบางครั้ง ท่านก็ยิ้มๆ แล้วบอกว่าค้าขายอยู่เหรอ งั้นครูจะฝากของดีไว้ให้รักษาละกันเนาะ พูดแล้วท่านก็เดินไปที่โต๊ะขันครูแล้วหยิบขวดน้ำมันเล็กๆออกมา ท่านว่าขวดนี้ได้มาจากเชียงตุง ท่านจะสักน้ำมันให้ พอดิฉันได้ยินว่าจะสักน้ำมันดิฉันตกใจมากค่ะ คือไม่ไ้เตรียมตัวมาสำหรับสักเลยค่ะ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยน แต่คุนพ่อดิฉันหัวเราะค่ะบอกว่านิดเดียวลูก เอาไว้แถวไหล่ก็ได้ ดิฉันไหนๆก็ไหนๆแล้วก็เลยยอมค่ะ รู้สึกตื่นเต้นดีบอกไม่ถูก ท่านพ่อครูก็หยิบเอาเหล็กสักยันต์คล้ายๆจะเป็นทองเหลืองยาวๆออกมาค่ะ

เหตุการณ์ที่จะเล่านี้ดิฉันจะไม่ลืมเลยตลอดชีวิต พ่อดิฉันนั่งข้างหลังดิฉัน พ่อครูถามดิฉันว่าดิฉันธาตุอะไร ดิฉันก็งงๆค่ะไม่รูตัวเองธาตุอะไร พ่อครูก็ยิ้มอีกแล้วบอกให้ดิฉันพนมมือหลับตา สักพักพ่อครูก็ถามอีกค่ะว่า รู้แล้วหรือยังว่าตัวเองธาตุอะไร ดิฉันก็งงหนักขึ้นไปอีก คราวนี้ดิฉันได้ยินพ่อครูสวดพึมพัมอะไรสักอย่าง นาทีนั้นเองดิฉันเริ่มเวียนหัวค่ะ คืออยู่ก็เวียนหัวขึ้นมาเองเฉยๆเหมือนจะเป็นลม ดิฉันก็พยายามไม่ลืมตานะคะ มีเสียงพ่อกระซิบบอกว่าทำสมาธิดีๆลูก พอพ่อบอกเสร็จเท่านั้นค่ะ ดิฉันเริ่มจะไม่ไหว เหมือนจะมีอาเจียนไหลมาอยู่ที่คอ ดิฉันคลายมือจากท่าสมาธิแล้วเอามือมาปิดปาก ปรากฎว่าพ่อครูท่านบอกว่าใจเย็นๆไม่เป็นไรๆ แล้วดิฉันก็เริ่มคลายจากอาการเวียนหัวค่ะ พ่อประคองดิฉันอยู่ แล้วพ่อครูท่านก็บอกว่านี่ไง ธาตุน้ำนี่เอง ดิฉันก็งงเป็นไก่ตาแตกอีกค่ะ

 

พอดิฉันอาการดีขึ้น พ่อครูก็บอกว่าจะสักไหมถ้าไม่ไหว ดิฉันตอบว่าไหวค่ะ พ่อครูท่านเลยเอาเข็มทองเหลืองมาชุบน้ำมันในขวดแล้วจิ้มๆตรงหัวไหล่ดิฉันค่ะ ท่านทำแบบเบามือมากๆแทบจะไม่เจ็บเลย เหมือนเข้าเนื้อนิดๆเลือดแทบไม่ซึมออกมาเลยค่ะ ใช่เวลาแค่สามนาทีของมั้งคะ พ่อครูบอกว่าเสร็จแล้ว ดิฉันก็งงๆค่ะว่าทำไมแป๊บเดียวเองแต่ก็ไม่ได้ถาม พ่อดิฉันเอากระดาษมาเช็ดหัวไหล่ให้ พ่อครูบอกว่าคราวนี้ให้นั่งทำสมาธิดีๆ นึกถึงอะไรก็ได้ที่เคารพนับถือ เดี๋ยวท่านจะปลุกธาตุลงยันต์ให้ ดิฉันก็นั่งสมาธิหลับตา พ่อครูบอกให้ท่องคาถาตามพ่อครู ซึ่งคาถาที่ท่านท่องนั้นเพราะมากกกกกค่ะ สำนวนแบบชาวล้านนาเลยค่ะ แต่ฟังดูไม่ขลังเลย(ความรู้สึกนะคะ) พอท่องจบ ดิฉันก็นั่งสมาธิค่ะ ใจก็นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือ พอนั่งได้ประมาณสามนาทีมั้งคะ อาการปวดหัวก็กลับมาอีก คราวนี้มาเร็ว แรงหนักมากเลยค่ะ ดิฉันแทบตั้งตัวไม่ทันเลย ทำให้ตัวดิฉันเอนไปข้างหน้าแล้วตัวงอเป็นกุ้งเลยค่ะ พ่อของดิฉันเข้ามาประคองบอกว่าตั้งสมาธิดีๆนะลูก แต่ดิฉันแทบไม่รูสึกตัวเลยค่ะตอนนั้น ทั้งๆที่สุขภาพร่างกายก็แข็งแรงดี อาการปวดหัวเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆจนดิฉันไม่ไหวค่ะ เลยพลั้งปากออกไปว่าพอก่อนค่ะ พ่อครูเลยหยุดนั่งสมาธิแล้วถอนหายใจยาวๆค่ะ บอกว่าพอแค่นี้ก่อนก็ได้ เดินธาตุไปนิดเดียว ก็พอแล้วยังดีกว่าไม่เดิน ของจะขลังต้องปลุกธาตุในตัวให้เดินก่อน ดิฉันเลยเข้าใจค่ะว่าอ๋อ ท่านพ่อครูปลุกธาตุนี่เอง แต่ทรมานสุดๆ พ่อครูบอกว่าตอนเดินธาตุบางคนที่จิตอ่อนๆจะทรมานมาก แต่บางคนฝึกจิตมาดีอาจจะแค่มึนๆชาๆ ถ้าเดินได้แล้วของที่ให้ไว้ในตัวจะแรงและเสื่อมช้า เสร็จแล้วพ่อครูก็เป่าหัวไหล่ให้ค่ะ อาการตอนนั้นเริ่มหายดี แต่ยังมึนๆงงๆนิดๆค่ะ

ดิฉันก็ไหว้ขอบคุนพ่อครูมาค่ะ ท่านให้ตะกรุดพ่อมาดอกหนึ่ง ขากลับนั่งรถมากับคุนพ่อ คุนพ่อท่านเล่าว่า สมัยที่ท่านทำงานที่เชียงราย ท่านเข้าป่าหลายครั้ง ก็ได้ยันต์ลงหลังของพ่อหมอเฒ่าท่านนี้แหละช่วยไว้จากผีโป่งผีป่า คืนหนึ่งท่านไปนอนค้างแรมที่บ้านชาวเขาเผ่าหนึ่ง คืนนั้นท่านเหนื่อยมากจึงลืมสวดมนต์กราบพระก่อนนอน พอนอนตกดึกไปสักประมาณใกล้เช้ามืด ท่านรูสึกเหมือนมีอะไรนูนๆที่หลัง เหมือนมีเต่าตัวเล็กๆเท่าฝ่ามือเดินมายัดที่หลังของท่าน ทำให้ตัวของท่านนูนลอยขึ้น ท่านทำท่าจะลุกแต่ลุกไม่ได้ เวลานั้นเองสายตาก็เหลือบไปที่มุมของบ้าน ท่านเห็นผีป่าตัวดำๆผมกระเซิงเหม็นเน่าทำท่าจะเข้ามาหาพ่อ แต่เหมือนมันเข้ามาไม่ได้ สักพักจึงได้ยินเสียงเหมือนกิ่งไม้หักดังเปรี๊ยะ ดังมาจากหลังของท่าน ผีป่าตัวนั้นกระโดดออกทางหน้าต่างของบ้านกลายเป็นนกตัวเล็กบินหายไป แล้วหลังของท่านก็ยุบลงๆ ท่านจึงเชื่อว่ายันต์ที่หลังของท่านช่วยท่านไว้จากผีป่า เช้ามาท่านก็มารดน้ำมนต์ที่วัด ท่านบอกว่าลายสักยัตน์ของท่านมีแผลปริออกนิดๆแดงๆ ท่านเลยนับถือพ่อหมอเฒ่าอย่างสุดจิตสุดใจนับแต่บัดนั้น

เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ. ขอพักสายตาก่อน

 

โมทนาสาธุ
อย่าสักเลยครับยันต์. เอขามีครูะอาจารย์ต่อไปในชาติหน้าเราจะตกเปนทาสของเขาเพราะเราไม่รู้ว่าเราเคยทำอะไรไว้
ปํ ้ิ

 

สักน้ำมันนี่แย่หน่อยนะคะ ไม่รู้น้ำมันในตัวที่เกิดจากการสักจะเพิ่มตามน้ำมันพืชน้ำมันสัตว์ที่กินเข้าไปหรือเปล่า

คนรู้จักกันเป็นผู้หญิงก็ไปสักน้ำมัน แล้วพฤติกรรมเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย
เหมือนคนร้อนวิชา อยู่ใกล้ใครก็เหมือนพยายามถ่ายทอดของในตัวไปให้คนอื่นด้วยการจับมือจับแขนจับเนื้อตัว

แล้วคนที่โดนคนสักน้ำมันจับเนี่ย จะมีอาการเหมือนโดนคุณไสย พอไปเอาของออก จะมีตะปูบ้าง เข็มบ้าง สายสิญจ์บ้าง กระดูกบ้าง ที่ขาดไม่ได้เลยจะมีน้ำมันออกมาด้วย

ข้างบนนี่เล่าจากประสบการณ์จริงที่พบเจอมากะตัวเอง

 

น่ากลัวนะคะ
อ่านที่คุณ teww เล่าแล้ว คงทำให้คนที่อยากสักน้ำมัน ต้องหยุดคิดใหม่

 

เคยได้ยิมมาบ้างครับ

 

ปกติตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ที่เห็นคนสักอะไรตามร่างกายจะรู้สึกกลัวมากๆ
ทำไมเป็นแบบนั้นก็ไม่ทราบนะคะ
รู้สึกไม่อยากเข้าใกล้
โตจนป่านนี้ มีความรู้มากขึ้น ก็ยังรู้สึกไม่ดีเช่นเดิม
(ความรู้สึกพอๆกับเห็นคนเมาเหล้า ต้องพยายามหลีกเร้นไปให้ไกล)

 

ท่านเจ้าคุณ เจ้าอาวาสวัดท่าซุงคนปัจจุบัน ท่านเคยพูดไว้เกี่ยวกับกรรม สำหรับพวกที่ชอบสักยันยันต์ ครับ