ใครสงสัยเรื่องบุญกับการแผ่เมตตา ลองอ่านเรื่องนี้ดู

ได้ความรู้มากๆเลยค่ะ ปรกติเราก็อุทิศให้สัมพะเวสี เทวดา เจ้าที่ หมาแมว เวลาไปไหนมาไหนอยู่แล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าเค้าเหล่านี้ได้รับหรือเปล่า อยู่มาคืนหนึ่งรู้สึกตัว แต่ขยับไม่ได้(น่าจะโดนอำ) มีคนมาหาเยอะมาต่อแถวเรียงกันมา ในใจบอกงานเข้าแล้วเรา และบอกกับตัวเองว่าสติๆ ต้องมีสติอย่าไปกลัว (เจอบ่อยค่ะผีเนี่ย ตั้งแต่จำความได้) ไหนๆแล้วอย่าไปกลัว ก็เลยลองแผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญให้เค้าค่ะ แถมเค้ายังบอกขอบคุณมากๆ สาธุๆ ขอให้ร่ำรวย อวยพรเราอีกต่างหาก เหมือนมนุษย์เรานี่แหละ ได้รับบุญแล้วเค้าก็ไป เวลาไปไหนต้องทำตลอด หน้าบ้านนี่เต็มเลยค่ะ เพราะเรากรวดน้ำไฟก็แจ้ง

 

ถ้าเช่นนั้นขอแชร์ประสบการณ์การอุทิศส่วนกุศลแบบเจาะจงสักหน่อยนะครับ

ก่อนหน้าที่ผมจะได้มโนมยิทธิ ผมได้อุทิศส่วนกุศลให้กับดวงจิตดวงหนึ่งซึ่งทุกข์ทรมานมาก เพราะ ญาติพี่น้องหรือลูกหลานของเธอไม่เคยทำบุญให้เธอเลย ผมจึงตั้งจิตอธิษฐานรวมบุญตั้งแต่อดีตชาติจนถึง ณ วินาทีนั้น โดยการเจริญสมาธิก่อนที่จะอุทิศบุญกุศลให้เธอ (เธอถูกเรียกมาให้เข้าร่างทรงท่านหนึ่งเพื่อที่จะได้สื่อสารกันได้ เนื่องจากเธอเปรียบเสมือนเจ้าของที่คนเดิม แม่ผมได้เข้าไปทำงานในที่ที่เธอเคยเป็นเจ้าของนั้นเอง)เธอซาบซึ้งและดีใจมาก ยกมือขึ้นโมทนาสาธุในผลบุญต่างๆ แต่นั้นก็ยังไม่ได้เห็นอย่างชัดเจนนัก เพราะผมเห็นในลักษณะทางกายภาพเพียงเท่านั้น

หลังจากที่ผมได้ไปฝึกมโนมยิทธิมา มันก็มีเหตุการณ์หนึ่งที่พิสูจน์ได้ว่าพลังงานของบุญนั้นมากมายเพียงใด และ บริสุทธิ์เพียงใด เรื่องเริ่มต้นขึ้นเมื่อลูกสะใภ้ของอดีตป้าแม่บ้านที่บ้านผมเสียชีวิตลง ซึ่งเธอเสียชีวิตลงหลังจากที่ป้าแม่บ้านผมเสียชีวิตได้เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น หลังจากนั้น คนระแวกบ้านเธอได้พบว่าเธอเองยังวนเวียนอยู่ที่บ้านและระแวกบ้านอยู่เสมอ ทำให้ผมอยากจะลองวิชชาที่พิ่งได้มาใหม่นี้ จึงลองเคลื่อนจิตเพื่อไปพูดคุยกับเธอ และ ได้อุทิศบุญกุศลให้เธอ โดยตั้งต้นบุญตั้งแต่อดีตชาติจนถึง ณ วินาทีนั้น พอผมเริ่มขึ้น "อิทัง ปุญญะพะลัง...." แต่เพียงเท่านั้น กายทิพย์ของเธอก็สว่างไสวมาก และ ค่อยๆเลือนหายไปตามคำอุทิศส่วนกุศลที่ผมกล่าว เรื่องนี้เองเป็นสิ่งที่พิสูจน์ว่าพลังงานบุญมีมากเพียงใด

 

ดูดี มีประโยชน์ จัดไป..

 

ผมเคยแผ่เมตตาให้กับสัตว์มีพิษทั้งหลาย
หลังจากนั้นสัตว์มีพิษทั้งหลาย ก็แทบจะไม่มารบกวนผมเลย