อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

ไปอยู่แถวบ้านคา มาหลายปี ได้เหรียญหลวงปู่ชอบมาเหรียญเดียว วัดท่านก็ยังไม่เคยไป แถวนั้นยังมีหลวงปู่หนู วัดทุ่งแหลม ก็เก่งคร๊าบบ

 

ยื่นใบขอหยุดงานแล้วครับคุณปู...แผนเดิมครับ...

 

ล็อกเก็ต เป็นอะไรที่ค่อนข้างจะบอบบางคร๊าบบ ถ้าทำหล่นก็อาจแตกบิ่นได้ แม้ตอนเลี่ยมถ้าช่างกดแรงไปก็แตกได้เช่นกันต้องระวังพอควรเลย

 

รับทราบคร๊าบบ เตรียมพร้อมเดินทาง

 

.... ฝากไว้ในอัลบั้ม ....​

พระพุทธเจ้า๕พระองค์ พบที่เพดานอุโบสถวัดบางหัวเสือ สมุทรปราการ ผมไปกราบท่านเจ้าอาวาสท่านเอามาให้สององค์บอกว่าไม่มีแล้วหมด...

 

ประวัติ ครูบาติ๊บ อุบาลี
อดีตเจ้าอาวาสวัดหัวฝาย




ชีวประวัติครูบาติ๊บ อุบาลี อดีตเจ้าอาวาสวัดหัวฝาย พอสังเขป เจ้าอาจารย์ติ๊บ อุบาลี เป็นคำที่ชาวบ้านตลอดทั้งศิษยานุศิษย์เรียกกัน ท่านเป็น พระสุปฏิปันโนรูปหนึ่งที่ได้พบเห็นมาและได้ปฏิบัติท่านมา ท่านเป็นพระที่มักน้อยสันโดษที่แท้จริง ท่านไม่มีความทะเยอทะยานในเรื่องลาภยศ สรรเสริญใดๆ ทั้งสิ้น เป็นพระที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัยอย่างมาก เปรี่ยมด้วยเมตตาบารมี พระอาจารย์ติ๊บ อุบาลี นามเดิมติ๊บ นามสกุล มณีอุด นามฉายา อุบาลี เกิด พ.ศ.๒๔๔๐ ณ บ้านผาปัง ตำบลผาปัง อำเภอเถิน(ขณะนี้เป็นอำเภอแม่พริก) จังหวัดลำปาง บิดาชื่อปั๋น มารดาชื่อ หน่อแก้ว มณีอุด มีพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน ๕ คน เป็นหญิง ๒ ชาย ๓ คือ
๑.นางจันทร์
๒.นางดิบ อุประวรรณา
๓.นายยา มณีอุด
๔. พระอาจารย์ติ๊บ อุบาลี
๕.นายใจมา มณีอุด


บิดา มารดาของพระอาจารย์ติ๊บ อุบาลี ได้ถึงแก่กรรมตั้งแต่ท่านอายุยังไม่ถึง ๑๐ ขวบ ท่านได้อาศัยอยู่กับนางดิบ
ผู้เป็นพี่สาว นับว่าท่านเป็นกำพร้าตั้งแต่เยาว์วัย ท่านเป็นคนว่านอนสอนง่ายไม่เคยทะเลาะเบาะแว้งกับใครเป็น เกรงใจคนอื่นและเป็นคนเสงี่ยมเจียมตนเสมอ พออายุย่าง ๑๔ ปี พี่ก็นำไปฝากให้เป็นศิษย์วัด เพื่อเรียนหนังสือ
แบบล้านนา ณ วัดบ้านผาปังหลวง ซึ่งเป็นวัดในหมู่บ้าน พระอาจารย์ติ๊บ อุบาลีท่านเป็นคนมีเมตตามาตั้งแต่เด็ก ๆ
สมัยเมื่อท่านเป็นศิษย์วัด ได้มีศิษย์วัดด้วยกันชวนท่านไปจับนกตะขาบโดยใช้กับดัก ท่านก็ไปด้วยความไม่อยากจะ
ขัดใจเพื่อน ท่านก็ไปเมื่อจับนกตะขาบได้เพื่อนๆ ก็ให้ท่านเป็นผู้ถือเพราะท่านไม่ค่อยจะร่วมทำกิจกรรมอื่นๆ เมื่อท่าน
ถือนกก็เกิดความสงสารจึงแอบปล่อยนกไปหมด แล้วบอกเพื่อนๆ ว่านกหลุดมือไป เพื่อนๆ ชวนท่านไปจับปลาท่านก็
แอบปล่อย จนเพื่อนๆไม่ชวนท่านไปอีกเลย ต่อมาเมื่อท่านเรียนสวดมนต์ได้คล่องแล้วก็ได้บรรพชาเป็นสามเณรที่วัด
บ้านผาปังหลวงนั่นเอง โดยมีพระคำมูลเป็นเจ้าอาวาสพอวันแรกที่ท่านเป็นสามเณรท่านก็เริ่มฉันอาหารมื้อเดียว ไม่นานท่านก็ได้ไปเรียนหนังสือไทยภาคกลางและเรียนนักธรรมที่วัด ท่านางอำเภอเถิน ตามประเพณีท้องถิ่น ของอำเภอเถินพอมีสามเณรมาเรียนนักธรรมจะมีพ่อแม่อุปถัมภ์(เรียกว่าพ่อออกแม่ออก)จะนำอาหารมาส่งให้ทั้งตอน
เช้าและตอนกลางวันสามเณรรูปอื่นเขามีโยมอุปถากกันหมด พระอาจารย์ติ๊บมีพ่อแม่อุปถัมภ์ช้ากว่าเขาเนื่องจาก บุคลิกที่ไม่ค่อยพูดประกอบกับหน้าตาไม่หล่อเหลาเหมือนคนอื่นเขาในที่สุดท่านก็ได้พ่อหนานป้อง แม่มา (ไม่ทราบนามสกุล)เป็นผู้อุปถัมภ์ มีเรื่องเล่าว่าพ่อหนานป้อง แม่มา เกิดความสงสัยว่า อาหารมื้อกลางวันที่ส่งให
้พระอาจารย์ติ๊บ ไม่พร่องเลยคล้ายกับไม่ฉันหลายวันติดต่อกัน พ่อหนานป้องจึงถามดู ด้ความว่าพระอาจารย์ติ๊บ
ฉันอาหารมื้อเดียว และเลือกแต่อาหารผักเท่านั้น เกิดความปลื้มปิติยินดีแก่พ่อแม่อุปถัมภ์เป็นอย่างมากถึงกับเที่ยว
อวดใครต่อใครว่าสามเณรเหลือเดนที่พ่อหนานป้องรับอุปถาก นั้นเป็นเพชรในตม ที่คนอื่นมองไม่เห็น พ่อหนาน ป้องแม่มาจึงภูมิใจและเพิ่มความเอาใจใส่มากยิ่งขึ้นเป็นพิเศษ พออยู่มา ๒ ปี ท่านก็เริ่มฉันอาหารเจ และออกปฏิบัติ
ธรรมในที่ต่างๆ นับว่าท่านสร้างสมบารมีมามากท่านจึงทำได้ถึงเพียงนี้เพราะสมัยนั้นท่านไม่มีแบบอย่างที่ไหนมา
ก่อนเลย




พออายุครบ๒๑ปี ท่านก็อุปสมบท ณ วัดผาปังหลวง พอจำพรรษาอยู่ที่วัดผาปังหลวงได้ไม่นาน ท่านก็เดินทางไป
เรียนมูลกัจจาย์สามัญญภิธานสนธิ กับครูบาหมีที่วัดเมืองหม้อ อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่ อยู่หลายพรรษาจนจบ
แล้วสามารถแปลบาลีได้ ท่านเคยจาริกติดตามครูบาเจ้าศรีวิชัยหลายปี ท่านก็แยกตัวออกมาจาริกไปจำพรรษาอยู่
วัดพระนอนม่อนช้าง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน ได้ ๕ พรรษา แล้วจึงกลับมาวัดผาปังบ้านเดิม
ปีพ.ศ.๒๔๗๔ ชาวบ้านผาปังประมาณ ๒๐ ครอบครัว ได้พากันอพยพมาอยู่บ้านหัวฝาย ตำบลนาทุ่ง อำเภอสวรรค-
โลก(สมัยนั้นยังไม่แยกเป็นอำเภอทุ่งเสลี่ยม) จังหวัดสุโขทัย ตามบรรดาชาวบ้านที่อพยบมาก่อนหน้านี้ ๕-๖ ปี
ในจำนวนผู้อพยบมีนางดิบพี่สาวของท่านด้วย ท่านก็ได้อพยบมาพร้อมกับพี่สาว มาอยู่บ้านหัวฝายในปัจจุบัน สมัยนั้นบ้านหัวฝายยังเป็นป่าดงดิบเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายนานาชนิด ชาวบ้านก็ช่วยกันถางป่า บนเนินเขาเล็กๆ
ใกล้ๆหมู่บ้านเป็นที่ จำวัตรและเป็นที่ปฏิบัติของท่าน จนมาเป็นวัดหัวฝายในปัจจุบัน ท่านก็ได้เป็นเจ้าอาวาสวัด
หัวฝายเป็นรูปแรกสมัยนั้นในระแวกนี้ไม่มีอุปัชฌาย์กุลบุตร ที่มีความประสงค์จะบรรพชาอุปสมบทต้องไปที่อำเภอ
สวรรคโลก ระยะทางไกลประกอบอันตรายต่างๆนาๆเจ้าคุณสังวรสังฆปรินายก ซึ่งเป็นเจ้าคณะ จังหวัดสุโขทัย
สมัยแต่งตั้งท่านเป็นอุปัชฌาย์ พอท่านทราบข่าว(ตอนนั้นท่านมีพรรษา ๑๒ พรรษา) ท่านกลัวจะเป็นการผูกมัด
ด้วยยศตำแหน่งท่านจึงลาสิกขา ๗ วัน โดยนุ่งขาวห่มขาวถือศีลแปดอยู่ในวัด และก็อุปสมบทใหม่ เพื่อให้พรรษา
ต่ำลงจนไม่สามารถเป็นอุปัชฌาย์ได้ ท่านเป็นพระที่ไม่ชอบอยู่กับที่ท่านมักจะหาที่สงบอยู่เสมอเช่นในถ้ำเช่นถ้ำ
แม่กะสา ถ้ำเชิงผาและหลายๆที่ ท่านเป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านเป็นจำนวนมากสมัยนั้นมีญาติโยมหลายที่
นิมนต์ท่านไปเป็นประธานสร้างวัดทั้งใกล้ทั้งไกลพอที่จะเรียบเรียงได้มีดังนี้

๑. กุฏิ วิหารวัดสันหล่อ อำเภอแม่ละมาด
๒. เจดีย์ วัดผาปัง อำเภอแม่พริก
๓.เจดีย์ ถ้ำแม่กะสา อำเภอแม่สอด
๔.หอประชุม อุบาลีอุปถัมภ์ โรงเรียนบ้าหัวฝาย

แล้วก็มีวัดที่ญาติโยมนิมนต์ท่านเป็นประธานก่อตั้งวัดมีดังนี้

๑.วัดสังฆทน(แม่ทุเลา) อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๒.วัดคลองสำราญ อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๓.วัดท่วิเศษ อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๔.วัดเชิงผา อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๕.วัดต้นธงชัย อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๖.วัดชัยอุดม อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๗.วัดเขาแก้วชัยมงคล อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๘.วัดม่อนศรีสมบุรณาราม อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๙.วัดฝั่งหมิ่น อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๑๐.วัดวังธาร อำเภอทุ่งเสลี่ยม
๑๑.วัดห้วยขี้นก อำเภอแม่พริก
๑๒.วัดป่าคา อำเภอศรีสัชชนาลัย



พรรษาสุดท้ายของท่าน ท่านได้ไปจำพรรษาอยู่วัดแม่จะเลา อำเภอแม่ระมาด จังหวัดตาก ได้ ๒ เดือน กับ ๑๕ วัน ก็เกิดอาพาธ คณะศรัทธา พระ เณร ได้เอาใจใส่และพยาบาลอย่างเต็มทีอาการของท่านก็ไม่ทุเลา คณะศรัทธา จึงส่งข่าวมาทางคณะศรัทธาวัดหัวฝาย ทางวัดและชาวบ้านหัวฝาย ก็ไปรับท่านมารักษาที่โรงพยาบาลศรีสังวร อำเภอศรีสำโรง จังหวัดสุโขทัย หมอตรวจพบว่าท่านเป็นโรคขาดสารอาหารอย่างรุนแรงประกอบกับท่าน
ชราภาพ หมอจึงขอร้องให้ท่านฉันเนื้อ ท่านก็ตอบกับหมอว่า อาตมาปฏิบัติมาตลอดชีวิต อาตมายอมตายเสียดีกว่า หมอจึงต่อรองให้ท่านฉันอาหารเจเพิ่มอีกมื้อเป็นวันละสองมื้อ ท่านก็ยังตอบเช่นเดิมว่าอาตมาปฏิบัติมาตลอดชีวิต อาตมายอมตายดีกว่า


ในที่สุดท่านก็ได้มรณะภาพ(ตามปกติครูบาติ๊บ อุบาลี ท่านมักจะปวดตามกระดุกข้อต่ออาจจะเป็นผลมาจาก
การฉันเจมาตั้งแต่อายุยังน้อยก็ได้เพราะสมัยนั้นท่านฉันเจแบบตามมีตามเกิดไม่เหมือนปัจจุบัน) ตรงกับวันที่ ๑๙ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๑๕ นับอายุได้ ๗๕ ปี ๔๓ พรรษา (เริ่มนับพรรษาใหม่หลังจากที่ท่านสึกหากท่านไม่สึกก็จะ เป็น๕๕พรรษา)



จากเวบ วัดหัวฝาย ต.กลางดง อ.ทุ่งเสลี่ยม จ.สุโขทัย
เหรียญนี้ไม่ทัน ครับ แต่ลป.ครูบาผัด ปุญญกาโม วัดหัวฝาย ต.กลางดง อ.ทุ่งเสลี่ยม จ.สุโขทัย อธิษฐานจิต รับมากับมือท่าน แต่เหรียญของลป.ครูบาผัดยังไม่ได้รับสักเหรียญตอนนั้นท่านแจกแต่ลป.ครูบาทิพย์ที่เป็นพระอาจารย์ ปัจจุบัน ลป.ครูบาผัดก็ได้มรณะภาพแล้วเช่นกัน หลังจากเผาศพแล้วกระดูกเป็นองค์ธาตุครับ ใครได้พบเห็นเหรียญนี้หรือเหรียญที่มีชื่อ ครูบาผัด ปุญญกาโม(พระครูอุดมปัญญาภิรมย์) วัดหัวฝาย ต.กลางดง อ.ทุ่งเสลี่ยม จ.สุโขทัย เก็บได้ครับ โดยเฉพาะสายเหนือกับสุโขทัย

 

ให้ชมอีกองค์ครับ...ด้านหลังเหมือนสมเด็จหลวงพ่อทองอยู่ครับ...

 

.... ฝากไว้ในอัลบั้ม ....​

พระสมเด็จวัดบางหัวเสือ สมุทรปราการ...

 

ได้ยินชื่อท่านมาบ้างครับ ตาก-สุโขทัย ไม่ไกลกันครับพี่ตี๋....

 

เดินทางขอให้ปลอดภัยทั้งไปทั้งกลับนะครับ

 

ขอบคุณครับพี่ตี๋...

 

.... ฝากไว้ในอัลบั้ม ....​

หลวงพ่อปาน วัดคลองด่าน สมุทรปราการ

 

.... ฝากไว้ในอัลบั้ม ....​

หลวงปู่ทวด หลวงพ่อทองดำปลุกเสก จากคุณกูน

 

หลวงปู่ทองดำ วัดท่าทอง ตะกรุดทองแดง

 

♦ หลวงปู่หงษ์ ปูชนียาจารย์ผู้อ่อนน้อม ♦

ความอ่อนน้อมถ่อมตนการแสดงความเคารพนับถือที่แสดงออกด้วย กาย วาจา ใจ พระพุทธเจ้าว่าเป็นมงคลเป็นในการหลักการดำเนินชีวิตและเป็นอุปนิสัยตามส่ง ดังหลวงปู่หงษ์เป็นดังปูชนียาจารย์ที่สอนให้รู้ ทำให้ดูเป็นตัวอย่างเพื่อศิษย์ และพุทธศาสนิกชนรู้จักวางตัวให้เหมาะสม ตระหนักในคุณความดีของผู้อื่น ความสงบเสงี่ยม เจียมตน ไม่มีมานะถือตัว อวดเบ่ง ไม่ดูหมิ่นเหยียดหยามใครละความเย่อหยิ่งจองหอง ก็จะสามารถน้อมตัวตนรับคุณความดีของผู้อื่นเข้าสู่ตนเองได้ หลวงปู่แม้มีชื่อเสียงแต่ในชีวิตท่านไม่ยอมที่จะขึ้นเครื่องบิน เพราะจะอยู่สูงข้ามศรีษะครูบาอาจารย์ แม้รับนิมนต์ไปโปรดศิษย์ในประเทศสิงคโปร์ หลายครั้งหลายครา หลวงปู่ก็อาศัยนั่งรถตู้เดินทางเท่านั้น อย่าว่าแต่มนุษย์จะมีไมตรีหลวงปู่ว่า แม้เทพเทวดา ก็เมตตาคนที่มีปรกติกราบไหว้แสดงความเคารพนอบน้อม ดังที่หลวงปู่ได้รับจาก แม่พระธรณี เทพ-พรหมครูอาจารย์มาแล้วเช่นเดียวกัน

ในสมัยหลวงปู่ยังเดินทางศึกษาวิชาความรู้ไปทุกทิศ เพื่อศึกษาร่ำเรียนควบคู่กับการบำเพ็ญภาวนานั้น ก็ได้อาศัยความอ่อนน้อมถ่อมตนรู้กาลเทศะ ครูบาอาจารย์จึงเมตตาถ่ายทอดวิชาความรู้ให้โดยไม่ปิดบัง ทั้งนำพาตนให้พ้นภัย หลวงปู่มักสอนให้ศิษย์ นั่งพับเพียบเรียบร้อย เป็นสื่อแสดงถึงการได้รับการอบรมศึกษามาแล้ว แสดงได้ถึงการเรียนรู้ ความมีคุณค่าในตนเอง เห็นโทษของความอวดดื้อ ถือดี จึงทำความอ่อนน้อมทั้งยังสื่อแสดง สื่อสาร ระหว่างศิษย์อาจารย์ หรือกระทั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็ย่อมจะได้รับเมตตาโปรดปรานโอบอุ้มช่วยเหลือ

◎ อานิสงส์การมีความถ่อมตนในมงคล 38 ประการ 1. ทำให้อยู่เป็นสุข ไม่มีศัตรู 2. ทำให้น่ารัก น่านับถือ 3. ทำให้เกิดความสามัคคีในหมู่คณะ 4. ทำให้ได้กัลยาณมิตร 5. ทำให้สามารถถ่ายทอดคุณความดีจากผู้อื่นได้ 6. ทำให้ได้ที่พึ่งทั้งภพนี้ภพหน้า 7. ทำให้ไม่ประมาท ตั้งอยู่ในธรรม 8. ทำให้บรรลุมรรคผลนิพพานโดยง่าย ฯ ล ฯ

เครดิตในภาพคร๊าบบ

 

เยี่ยมครับ ทันลป.หรือเปล่าครับ

 

จริงครับ เจอบ่อยมากโดยเฉพาะตามขอบถูกอะไรนิดหน่อยก็บิ่นแล้ว

 

อนุโมทนา ทั้งผู้ให้ ผู้รับครับ

 

กลับบ้านจะต้องค้นหาดู ได้ยินว่าแม่ได้รับมาเหมือนกันครับ ไม่รู้ว่า น้องๆเอาไปแล้วหรือยัง

 

ถูกต้องครับการอ่อนน้อมถ่อมตน ย่อมเป็นผู้ที่มักได้รับความเมตตาและการนับถือของคนทั่วไป