(ผลประโยชน์ไม่เข้าใครออกใคร) เลขเด่นงวดประจำวันที่ 16 ก.ค. 58 หน้าที่ 261 ...แชร์ความฝัน ^__^

แอบดึงผมตัวเองหรือเปล่าคุณขวัญ อิอิ

 

นำส่งบุญยอ่ยที่ 14 ขอขอบคุณญาติธรรมในเฟสด้วยที่ร่วมบุญครั้งนี้ พี่ Sasinee Pintapakang ที่ได้ทำบุญร่วมกัน

 

เนื่องด้วยญาติธรรมของผมที่เป็นผู้ก่อตั้งวิหารฯ ได้ทำการแจกทานวันที่ 25 ธ.ค. ผมได้ร่วมบุญกับญาติธรรมผมไป ผมขอตั้งจิตให้ทุกท่านมีส่วนร่วมในบุญของผมด้วยครับ ที่จะแจก แจกทาน 365 ชุดครับผม

รายการแจกของในวันพุธที่ 25 ธันวาคม 2556 นี้ มี 365 ชุด ประกอบไปด้วย ข้าวสารหอมมะลิ 5 โล 1 ถุง น้ำเปล่า 1.5 ลิตร 1 ขวด นมโฟรโมสต์ 1 แพ็ค มาม่า 1 แพ็ค น้ำตาลทราย 1 โล 1 ถุง เกลือ 1 โล 1 ถุง แป๊ปซี่ขวดใหญ่ 1.5 ลิตร 1 ขวด ซีอิ๊วขาว ขวดใหญ่ 1 ขวด ปลากระป๋อง 2 กระป๋อง (แพ็คคู่แบบกลม) รองเท้า 1 คู่ หมวก 1 ใบ ร่มกัน ยูวี 1 คัน ถังเอนกประสงค์ 1 ถัง กาแฟซองเบอร์ดี้ แพ็ค3 1 ห่อ ซองปัจจัย 100 บาท ต่อ1ชุด (เผื่อให้ไปซื้ออะไรทานในยามขัดสน) อาหารสด คาวหวาน 18 หม้อ ไซส์ 40 เลี้ยงโปรดสัมภเวสีทั้งหลาย และแจกทานให้กับเพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย สาธุกันด้วยนะคับ สหายธรรมทุกท่าน

อ้างอิง
วิหารเทพบุตรเอ้อหลางเสิน 泰國眞君神殿 ขอเชิญสานุศิษย์ทุกท่าน ร่วมงานขอบพระคุณเทวดา (鴻恩答謝) ในวันพุธที่ 25 ธันวาคม พ.ศ.2556 ตั้งแต่เวลา09.00 น. เป็นต้นไป มีการสวดมนต์ถวายพุทธบูชา (ก๋งฮุก供佛) และถวายเครื่องสักการะ (เกาเพ้า 高袍) จึงขอเรียนเชิญและประกาศให้ทราบโดยพร้อมกัน ขออภัยหากมิได้เรียนเชิญด้วยตนเอง

ประวัติ

วิหารเทพบุตรเอ้อหลางเสิน 泰國眞君神殿 แห่งแรกของประเทศไทย เป็นสถานปฏิบัติธรรมเพื่อแสวงหาความสงบ และ สัจธรรมแห่งชีวิต เริ่มก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ.2548 จนถึงปัจจุบัน นับเป็นเวลาถึง 8 ปีแล้ว เน้นความเรียบง่ายของธรรมชาติ ไม่ได้สร้างขึ้นเพื่อแข่งขันทางสังคม หรือเรียกความศรัทธา หรือแสวงหาผลกำไร แต่สร้างขึ้นด้วยความเหมาะสมในการรองรับสานุศิษย์และสาธุชนที่ได้เดินทางมากราบไหว้ ท่านทรงมีหลักธรรมและจริยวัตรในการช่วยเหลือมวลมนุษย์ด้วยหลักธรรมแห่งธรรมชาติ และเป็นที่พึ่งพาทางจิตใจของสาธุชนมาโดยตลอดกล่าวคือ เพื่อให้สาธุชนไม่ยึดหลงในอัตตา หยุดความหลงผิด โดยไร้ซึ่งสติ ในการดำเนินชีวิต และบริหารชีวิต จนเป็นที่ยอมรับของสานุศิษย์มาโดยตลอด วิหารเทพบุตรเอ้อหลางเสินเป็นสถานที่ไม่แสวงหาผลกำไร มุ่งเน้นปฏิบัติด้วยเจตนาอันบริสุทธิ์ความถูกต้อง ไม่ยึดความถูกใจ

เพื่อการกุศลส่งเสริมสาธารณะประโยชน์ เพื่อทะนุบำรุงสืบทอดพระศาสนา ศิลปะวัฒนธรรมจีน และการเผยแพร่ศิลปวิทยาโหราศาสตร์จีนทุกแขนง วิหารเทพบุตรเอ้อหลางเสินแห่งนี้ ได้ก่อตั้งสร้างขึ้นแห่งแรกของประเทศไทย โดยมีเจตนาอันบริสุทธิ์ เพื่อเป็นสถานที่ศูนย์รวมจิตใจ และการปฏิบัติธรรม ส่งเสริมกุศลสาธารณะประโยชน์ เพื่อสืบทอดดูแลพระพุทธศาสานา
และมีการปฏิบัติธรรม โดยยึดหลัก ปฏิบัติ ใน 1 เดือน จะมีการประทับทรงเพื่อช่วยเหลือ สรรพสัตว์ ในวันอาทิตย์ ที่ 1 และ วันอาทิตย์ ที่ 3 ของทุกๆเดือน และในวันเสาร์ที่ 2 และเสาร์ที่ 4 ของทุกๆเดือน จะมีการสอนวิชา
โหราศาสตร์จีนทุกแขนง ได้แก่ วิชาโป๊ยหยี่สี่เถียว (แปดอักษรสี่แถว) , เฮี่ยงคงกิ่วแช (ดาวเก้ายุค) , วิชาแปรธาตุ ( โหงวเซี่ย ) , วิชา ซำง้วน , วิชา ฮวงจุ้ย , วิชา โหงวเฮ้ง ,วิชาภาษาจีนโบราณ เพื่อเป็นการสืบทอดเจตนารมณ์
ของท่านเทพบุตรเอ้อหลางเสิน เพื่อเป็นวิทยาทาน และจักได้มีหลักในการดำรงชีวิต โดยมีการปฏิบัติธรรม ทุกครั้ง ที่ประกอบการสอน โดยไม่ได้หวังผลกำไรเพื่อส่วนตัว หรือ ผู้ใดผู้หนึ่ง สอนเพื่อเป็นวิทยาทาน

 

"บรรดาทรัพย์สินสิ่งของทั้งปวง ที่ชาวโลกนิยมยกย่องหวงแหน เป็นสมบัติกันด้วยความโลภนั้น แท้ที่จริงแล้วก็เป็นเพียงแต่วัตถุธาตุ ที่มีอยู่ประจำโลก เป็นสมบัติกลาง ไม่ใช่ของผู้หนึ่งผู้ใดโดยเฉพาะ

วัตถุเหล่านั้น เป็นของที่มีมาตั้งแต่ก่อนเราเกิดขึ้นมา และไม่ว่าเราจะเกิดขึ้นมาหรือไม่ก็ตาม วัตถุธาตุดังกล่าวก็มีอยู่เช่นนั้น และได้ผ่านการเป็นเจ้าของโดยผู้อื่นมาแล้วหลายชั่วคน ซึ่งแต่ละท่าน แต่ก่อนนั้น ต่างก็ได้ล้มหายตายจากไปแล้วทั้งสิ้น ไม่สามารถจะนำติดตัวไปได้เลย

จนในที่สุดก็ได้ตกทอดมาถึงเรา ให้เราได้กินได้ใช้ ยึดถือกัน เพียงชั่วคราว แล้วก็
ตกทอดสืบเนื่องไปเป็นของคนอื่นๆ ต่อๆไป เช่นนี้ แม้เราเองก็ไม่สามารถจะนำติดตัวเอาไปได้ จึงนับว่าเป็นเพียงสมบัติผลัดกันชมเท่านั้น ไม่จากไปในวันนี้ ก็ต้องจากไปในวันหน้า อย่าน้อยเราก็ต้องจากต้องทิ้งเมื่อเราได้ตายลง นับว่าเป็นอนิจจัง คือไม่เที่ยงแท้แน่นอน จึงไม่อาจจะยึดมั่นถือมั่นว่า นั่นเป็นเราเป็นของเรา ได้ถาวรตลอดไป

แม้ตัววัตถุธาตุดังกล่าวนี้เอง เมื่อมีเกิดขึ้นเป็นตัวตนแล้ว ก็ตั้งอยุ่ในสภาพนั้นให้ตลอดไปไม่ได้ จะต้องเก่าแก่ ผุพัง บุบสลายไป ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนแต่อย่างไร แม้แต่เนื้อตัวร่างกายของเราเอง ก็มีสภาพเช่นเดียวกัน กับวัตถุธาตุเหล่านั้น ซึ่งไม่อาจตั้งมั่นยั่งยืนอยุ่ได้ เมื่อมีเกิดขึ้นแล้ว ก็จะต้องเจริญวันเป็นหนุ่มสาว แล้วก็แก่เฒ่าตายไปในทีสุด

เราทั้งหลายย่อมจะพลัดพราก จากของอันเป็นที่รักที่หวงแหน คือทรัพย์สมบัติทั้งปวง"

 

"ชีวิตนี้น้อยนัก"

ชีวิตนี้น้อยนัก แต่ชีวิตนี้สำคัญนัก เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ เป็นทางแยก จะไปสูงต่ำ จะไปดีไปร้าย เลือกได้ในชีวิตนี้เท่านั้น พึ่งสำนึกข้อนี้ให้จงดี แล้วจงเลือกเถิด เลือกให้ดีเถิด
ชีวิตจักสวัสดี และชีวิตข้างหน้าก็จักสวัสดีได้ ถ้ามือแห่งกรรมร้าย ไม่มาถึงเสียก่อน
มือแห่งกรรมร้ายใดๆ ก็จะเอื้อมมาถึงไม่ได้ ถ้าชีวิตนี้ วิ่งหนีได้เร็วกว่า และการจะวิ่งหนีให้เร็วกว่ามือแห่งกรรมนั้น จะต้องอาศัยกำลังบุญกุศล คุณงามความดีเป็นอันมาก และสม่ำเสมอ
กำลังความสามารถในการวิ่งหนีมือแห่งกรรมชั่วกรรมร้ายคือการทำดี พร้อมทั้งกาย วาจาใจ ทุกเวลา
ผู้จะมีสติระวัง ไม่ทำความไม่ดี ทั้งกาย วาจา ใจ ได้ยิ่งกว่าผู้อื่น คือ เป็นผู้มีกตัญญูกตเวที อันเป็นธรรมสำคัญ ธรรมที่จะทำคนให้เป็นคนดี มีความหว่งใย ปรารถนาจะระวังรักษาผู้มีพระคุณ ไม่ให้ต้องเสียชื่อเสียง และไม่ต้องเสียทั้งน้ำใจ
ผู้มีกตัญญูกตเวที จึงเป็นผู้มีธรรมเครื่องคุ้มครองให้สวัสดี เครื่องคุ้มครองให้สวัสดี ก็คือ คุ้มครองไม่ให้ทำความไม่ดี คุ้มครองให้ทำแต่ความดี ทั้งกาย วาจา ใจ ทุกเวลา
ชีวิตนี้น้อยนัก พึงใช้ชีวิตนี้อย่างผุ้มีปัญญา ให้เป็นทางไปสู้ ชีวิตหน้าที่ยืนนาน ให้เป็นสุคติที่ไม่มีกาลเวลหาขอบเขตมิได้ โดยยึดหลักสำคัญ คือ ความกตัญญูกตเวทีต่อมารดาบิดา และต่อสถาบัน ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ให้มั่นคงทุกลมหายใจเข้าออกเถิด

 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่มากด้วยความสุข เขาได้เดินทางออกจากหมู่บ้านของเขาเพื่อแบ่งปันความสุขให้แก่คนอื่น....

เขาเดินไปเจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเขาจึงถามเด็กผู้หญิงคนนั้นว่า
"เจ้าเป็นอะไรไรเด็กน้อย ทำไมถึงมานั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ที่นี่"
เด็กหญิงมองหน้าชายหนุ่มแล้วตอบว่า
"หนูกำลังมีความทุกข์"
ขายหนุ่มนั่งลงแล้วบอกกำเด็กหญิงว่า
"งั้นเอาความทุกข์ของเจ้ามาแลกกับความสุขขอข้าไหม"
เด็กหญิงตอบตกลง แล้วเด็กหญิงมีความสุข

ชายหนุ่มเดินต่อไปโดยที่แบกความทุกข์ของเด็กหญิงไปด้วย.....

ชายหนุ่มเดินมาเจอวัยรุ่นผู้ชายคนหนึ่ง ชายหนุ่มเห็นท่าทางเขาดูไม่ดีเลยเดินเขาไปถามเขา
"ท่านเป็นอะไรเหรอ ทำไมดูเศร้า"
วัยรุ่นตอบกลับมาว่า
"ข้ากำลังทุกข์ใจ"
ชายหนุ่มจึงยื่นข้อเสนอแก่วัยรุ่นหนุ่ม
"เอางี้ ท่านเอาความทุกข์ของท่าน มาแลกกับความสุขของข้าไหม"
วัยรุ่นหนุ่มไม่รีรอ เอาความทุกข์ของตนมาแลกกับความสุขของชายหนุ่มทันที และวัยรุ่นหนุ่มคนนั้นก็หายจากความทุกข์
ชายหนุ่มเดินต่อไปพร้อมกับความทุกข์....
ชายหนุ่มเดินไปแล้วแลกความสุขของตนเองกับคนอื่นอีกมากมาย จนในวันนี้ชายหนุ่มแบกความทุกข์ของคนอื่นจนเต้มหลังไปหมด เขาค่อยๆ หมดแรงเพราะเขาเอาความสุขของเขาทั้งหมดเพื่อไปแลกกับความทุกข์ของคนอื่น เพื่อให้คนอื่นมีความสุข...

ชายหนุ่มเดินต่อไปได้อีกเพียงก้าวเดียวแล้วล้มลง ลมหายใจของเขาค่อยๆ รวนริน ผู้คนเดินผ่านไปมาไม่สนใจเขาเพราะตัวเขามีแต่ความทุกข์ ส่วนคนที่เคยแลกความสุขกับเขาก็ไม่เข้าใกล้เขา เพราะกลัวความทุกข์จะกลับมาอยู่ที่ตนเองอีก ไม่มีใครอยากช่วยเขาเพราะไม่อยากเจอกับความทุกข์ ชายหนุ่มมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ฝนเริ่มโปรยปรายแล้วทวีความรุ่นแรงมากขึ้น ชายหนุ่มยิมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ลมหายใจจะมอดดับ....

....บางคนอาจเห็นว่าชายหนุ่มช่างโง่เขลาที่เอาความสุขของตนเองไปแลกกับความทุกขืของคนอื่นจนตัวเองต้องมาตาย แต่สำหรับชายหนุ่มแล้วการที่ตัวเขาเองมีประโยชน์มีความสุขแล้วสามารถแบ่งปันความสุขให้คนอื่นเพื่อให้คนอื่นหายทุกข์แล้วนั้น จะทำให้โลกนี้น่าอยู่มากขึ้น อย่างน้อยเขาก็ช่วยใครหลายๆ คนให้หายจากความทุกข์ได้ สิ่งนั้นเองสำคัญกว่าการที่เขาจะมีความสุขเพียงผู้เดียวแต่คนอื่นต้องมีความทุกข์....

 

ทุกข์มีไว้ดับไม่ได้มีไว้แบก




"หากว่าเรากล้าที่จะก้าว ก็อย่ากลัวที่จะล้ม
หากว่าเราต้องล้ม ก็อย่างกลัวที่จะลุกขึ้นใหม่"

เวลาที่ชีวิตต้องเจอกับเรื่องทุกข์ๆ เราควรจะยึดคติว่า"ความทุกข์มีไว้ให้ดับ ไม่ได้มีไว้แบก" เจอความทุกข์เมื่อไหร่ ก็หาทางฝังกลบมัน อย่าปล่อยให้ความทุกข์ลุกลามจนเรื้อรัง เดี๋ยวความทุกข์จะกลืนกินความสุขในใจเราไปจนหมด

การที่เราจะมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข ไม่ได้แปลว่าเราต้องกำจัด
ความทุกข์ได้อย่างถาวร เพียงแต่เราต้องรู้วิธีที่จะอยู่กับความทุกข์เฉพาะบางเรื่อง ไม่อุ้มความทุกข์ในวันวานมาเป็นทุกข์ในวันนี้และไม่สะสมความทุกข์ของเมื่อวานกับวันนี้ ไปพอกไว้กับความทุกข์ของพรุ่งนี้

วันที่เรารู้สึกสับสนวุ่นวาย ไม่เข้าใจชีวิต ตัดสินใจไม่ถูก ก็เหมือนกับเราเจอโจทย์เลขหินๆ อ่านโจทย์กี่รอบก็ไม่เข้าใจ ตีโจทย์ไม่ออกก็เลยหาคำตอบไม่เจอ

การที่เราแก็โจทย์ไม่ได้ สามารถมองได้สามกรณี
กรณีแรกคือ โจทย์ยากและซับซ้อนเกินไป
กรณีที่สองคือ โจทย์ผิดหรือไม่ชัดเจนพอ
กรณีที่สามคือ เรามีพื้นฐานการคำนวณไม่ดีพอ

เฉกเช่นเดียวกัน การที่เราแก้โจทย์ชีวิตไม่ได้ ก็เกิดได้จากสามกรณี คือโจทย์ชีวิตของเรายากมาก หรือโจทย์ชีวิตมีความผิดพลาด หรือเราอาจจะมีความสามารถไม่พอที่จะแก้โจทย์ เราจึงต้องหาสาเหตุให้ได้ว่า ปัญหาอยู่ที่โจทย์ หรืออยู่ที่เรา ก่อนที่เราจะโทษว่าโจทย์ชีวิตมันช่างยากเหลือเกิน เราลองเปลี่ยนมาทบทวนตัวเราก่อนดีไหม

ลองถามตัวเองดูซิว่า เราเรียนรู้ชีวิตน้อยเกินไปหรือเราไม่เข้าใจชีวิตในเรื่องไหน เรื่องไหนที่เรายังด้อย เรื่องไหนที่เราไม่รู้ไม่เข้าใจ เราก็ต้องติวเข้มบทเรียนชีวิตให้มากขึ้น ถ้าหากเรามีพื้นฐานความคิดที่ดีพอสมควร มีความรู้ความเข้าใจพอประมาณ เราก็จะแก้โจทย์ชีวิตได้อย่างไม่ยากเย็น

แม้ว่าบางโจทย์อาจจะโหดไปบ้าง แต่ถ้าเราแน่พอ อย่างน้อยเราก็พอจะแก้โจทย์ได้สักครึ่งข้อ ในทางตรงกันข้าม ถ้าหากเราไม่มีความรู้ความสามารถเพียงพอ ต่อให้เราเจอโจทย์ง่ายกว่านี้เราก็อาจจะตอบผิด และอีกเรื่องหนึ่งที่เราต้องค้นหาก็คือ ใครเป็นคนตั้งโจทย์ชีวิต ชีวิตเป็นผู้ตั้งให้เรา หรือว่าเราเป็นคนตั้งโจทย์ชีวิตเอง เราก็สามารถเปลี่ยนแปลงโจทย์ชีวิตเอง เราก็สามารถเปลี่ยนแปลงโจทย์ได้ ถ้าโจทย์ที่เขียนไว้มันยากเย็นแสนเข็ญนัก เราก็ควรลบโจทย์นั้นทิ้งแล้วคิดโจทย์ใหม่ขึ้นมาแทน อย่าไปเสียเวลากับโจทย์ที่ไม่ให้ประโยชน์กับชีวิต

อย่าไปใส่ใจกับโจทย์ที่ไม่มีคำตอบ ถึงแม้เราจะมีโจทย์ชีวิตมากมาย แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องหาคำตอบให้ครบทุกโจทย์ เพราะว่าเราสามารถเลือกได้ว่าจะตอบหรือไม่ตอบ สำหรับโจทย์เลข จะมีคำตอบที่ถูกต้องเพียงคำตอบเดียว แต่โจทย์ชีวิต อาจจะมีคำตอบที่ถูกต้องมากว่าหนึ่ง เราจึงต้องพิจารณาให้ดีว่าควรจะเลือกคำตอบไหน จึงจะแก้โจทย์ชีวิตและโจทย์หัวใจได้ดีที่สุด

"ปัญหาบางอย่างในโลกนี้ อาจจะไม่ได้มีไว้ให้เราแก้ แต่มีไว้ให้เราเรียนรู้ว่ามันแก้ไม่ได้"

ถ้าหากชีวิตมีแต่ความทุกข์เพียงด้านเดียว ชีวิตย่อมหาความสุขไม่ได้ แต่ถ้าชีวิตเต็มไปด้วยความสุขล้วนๆชีวิตก็คงไม่แข็งแกร่งเท่าที่ควร ทั้งความทุกข์และความสุขจึงเป็นส่วนผสมสำคัญที่ทำให้ชีวิตเป็นชีวิต
เราจึงควรประสานความคิดและหัวใจให้เป็นหนึ่งเดียวกัน เพื่อจะได้ดูแลความสุขและความทุกข์ให้อยู่ในระดับที่พอเหมาะพอดี

ถ้าหากเรามีคมความคิด การใช้ชีวิตก็จะง่ายขึ้น ถ้าหากเรามีหัวใจที่เฉียบคม ความรู้สึกของเราก็จะชัดเจนขึ้น

เพราะ " คมอยู่ที่คิด ชีวิตอยู่ที่ใจ " ขอเพียงเรารู้จักเลือกคิด ชีวิตก็จะคมชัด

 

สวัสดีครับพี่ปุ๊กกี้

 

ตารางงวดที่ 30 ธันวาคม เหมือนกับ งวดที่ 16 ธันวาคม เลยหรือครับ

 

เข้าใจถูกต้องแล้วครับ

 

เข้ามาทักทาย

ช่วงนี้ดวงยังอ่อนแรง

ฝันว่ารถหาย และพังด้วย

สรุปว่าไม่หาย แต่รถพัง

เลขในฝันบอกให้ ซื้อ 88 และ 56

ฝากไว้เผื่อมีคนชอบ

 

เลขทะเบียนรถไรครับบอกได้ไหม

 

เลขในฝันบอกให้ ซื้อ 88 และ 56 คือทะบียนรถครับแยกให้แล้วครับ(แม่ย่านางให้เมื่อเช้านี้)

 

ขอบคุณครับเผื่อซื้อติดไว้ อิอิ

 

สวัสดีจ้าคุงน้อง..เข้ามาทักทายจ้า..เข้ามาอ่านเป็นระยะระยะนะ..ตัวคุงพี่สบายดีค่ะ...สุขทุกข์เป็นเรื่องปกติจ้า..ขออนุโมทนาบุญทุกบุญที่คุงน้องทำด้วยนะค่ะ

 

ครับพี่ปุ๊ก พี่ปุ๊กปีใหม่เที่ยวไหน

 

น้องเอกคะ ลูกสาวพี่เค้าจะไปนครปฐมวันพรุ่งนี้กับเพื่อนๆ เค้าว่าจะไปไหว้พระปฐมเจดีย์อันดับแรก ช่วยแนะนำสถานที่ควรไปกราบไหว้อื่นๆให้ด้วยค่ะ รวมทั้งพวกของฝาก แหล่งที่หาซื้อของฝากให้ด้วยค่ะ ตอบด่วนนะคะ เค้าจะเดินทางไปถึงพรุ่งนี้เช้าจ้า

 

สั้นๆๆองค์พระเลยพี่ 5555

 

ต้องรู้ขอบเขตก่อนว่าจะเที่ยวโซนไหน แค่องค์พระที่เดียวใช่ไหม

 

ทัวร์วัดเป็นหลักจ้า ไม่ทันแล้วล่ะ เค้าเดินทางไปแล้วจ้ะ