คุณพระปะทะคุณไสย 10

ครั้งหนึ่ง น่าจะในราวประมาณปี ๒๕๓๐ มีรถบัสเข้ามาจอดที่วัดสะแก จากนั้นก็มีคนแต่งชุดขาวจำนวนหลายคนเดินออกมา ตรงไปที่กุฎิหลวงปู่ ซึ่งขณะนั้นมีลูกศิษย์หนุ่มสาวอยู่ไม่กี่คน

คนชุดขาวเหล่านั้น จะว่ามากราบนมัสการท่านก็หามิได้ เพราะเมื่อมาถึงที่หน้ากุฏิท่านแล้ว ก็พากันนั่งหลับตา หันไปทางหลวงปู่ ท่าทางเหมือนจะพยายามนั่งสมาธิเพ่งใส่หลวงปู่ สักครู่คนที่เป็นหัวหน้าก็มานั่งรวมอยู่ด้วย

ลูกศิษย์หลวงปู่ที่อยู่ในเหตุการณ์ ก็งง ๆ ไม่เข้าใจว่าพวกเขามาทำไมกัน แล้วทำไมไม่พูดไม่จา เอาแต่นั่งประจัญหน้ากับหลวงปู่ จากนั้นไม่นานนัก ผู้ที่ดูว่าจะเป็นหัวหน้าคณะ ก็ลุกเดินออกไปอาเจียนที่หน้าบันไดทางขึ้น จากนั้น สานุศิษย์ที่เหลือของเขาก็พากันลุกเดินไปขึ้นรถ

ลูกศิษย์หลวงปู่ มาเข้าใจในภายหลังว่าพวกคณะรถบัสที่มานี่ เขาเที่ยวตระเวนลองของ ลองกำลังจิตครูบาอาจารย์ พอดีมาเจอของจริง ก็เลยแพ้ภัยตัวเอง ไม่รู้ว่าพวกเขาจะไปปรามาสครูอาจารย์ที่ไหนต่ออีก แต่อย่างน้อย จากประสบการณ์ที่ได้มาพบหลวงปู่ ก็น่าจะทำให้เขาสำนึกขึ้นบ้างว่า "ของจริงยังมีอยู่"
http://www.watthummuangna.com/home/community/index.php?topic=126.0

 

หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญเมื่อท่านยังอายุไม่มาก ท่านยังสร้างตะกรุดอยู่ "ตะกรุด"ของท่านมีชื่อเสียงโด่งดังลือลั่นมากเนื่องจากท่านสร้างตามตำรับเดิมอย่างเคร่งครัดทุกอย่าง ท่านเคยเล่าว่า..."ทำยากมากเพราะว่าต้องลง ต้องว่าอักขระให้ครบทุกตัว ขาดไม่ได้ จึงเป็นที่ต้องการของคนทั้งหลาย..."

มีลูกศิษย์จำนวนมาก...ที่มาขอร้องให้ท่านทำให้ โดยหมั่นเทียวไปเทียวมาขอร้องหลายครั้ง...แต่ไม่สำเร็จ ต้องรอจนวาระที่เหมาะจริงท่านจึงจะทำให้

เมื่อจะสร้างท่านจะถามว่า..."จะให้ทำแบบไหน !?"

"แบบชาวบ้านธรรมดา แบบขุนนางท้าวพระยาหรือแบบพระมหากษัตริย์...หมายถึง ตะกรุดมหาจักรพรรดิ์ !"

บรรดาผู้มาขอก็นมัสการตอบว่า... "อยากได้แบบที่พระมหากษัตริย์ใช้"

หลวงปู่เล่าในตอนหลังว่า "พวกที่ได้แบบตะกรุดมหาจักรพรรดิ์นี่ภายหลังต้องเอามาคืนทั้งหมด ข้าเลยโยนใส่ลงไปในสระน้ำมนต์หน้าวัดทั้งหมด !"

"ก็เขาได้ไปแล้ว เอาไปกินเหล้า จ้องแต่จะหาเรื่องทำร้ายฟันคนเขา พระเจ้าแผ่นดิน ฆ่าคนได้หรือสมัยนี้ ต้องมีเหตุผล"

หลวงปู่ท่านได้ให้เหตุผลอีกว่า... "อันของที่ดี ที่สูง มีค่าล้ำ คนที่จะนำไปใช้ ก็ต้องทำจิตของตนให้สูงตามไปด้วย ต้องมีศีล มีสัตย์ จึงจะได้ผลตามปรารถนา"

เรื่องราวเกี่ยวกับตะกรุดหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ นี้มีมากมาย... เช่น เคยมีคนนำไปลองซึ่งหลวงปู่เคยเล่าให้ฟังว่า...

"เป็นพวกลาว หรือชาวลาว อยู่แถววัดตะโหนด พวกนี้เก่งอีกระดับหนึ่ง เขามีวิชาทำลายของขลังเก่งมาก ไม่ว่าของขลัง ของใครก็ตาม เมื่อเขาจับแล้วเสกคาถา จะต้องแตกระเบิดทุกราย... หรือแตกย่อยสลายหมดสภาพไป"

"ตะกรุด รายของข้านี่ เขาได้ไปแล้ว ก็เอาไปจับเสกเป่าคาถาทำพิธีของเขา แต่ของข้าไม่แตก !"

"ตะกรุดของข้า มันดื้อ กลับพุ่งขึ้นทิ่มหน้า ทิ่มตาหมอผี หมอไสยลาวเสียหน้าแหก หน้าแตกไปหมด !"

ที่หลวงปู่เล่านี้ หมายถึงอำนาจคุณพระ... เรียกว่า พระพุทธคุณกับอำนาจฝ่ายต่ำ สู้กัน... พลังพระพุทธคุณ ย่อมชนะเสมอ นั่นคือความหมายที่ว่า..."ธรรมะย่อมชนะอธรรม"

 

สาธุน้อมกราบหลวงปู่ดู่.....เรื่องพลังพระพุทธคุณ เคยอ่านเจอหลวงปู่ดู่ท่านสอนลูกศิษย์ว่า

"คิดถึงพระครั้งหนึ่ง บารมีพระมาถึงเราไปกลับ 7 เที่ยว รวมแล้ว 14 ครั้ง ได้กำไรดีมั้ยล่ะ??

เมื่อครั้งที่โดนลองวิชาคราวนั้น ท่านว่า "เขาคงทำมา กะเอาให้ถึงตาย" โชคดีที่ท่านนั่งกรรมฐานจิตรู้ได้ จึงตักน้ำมนต์สาดขึ้นไปไปที่หลังคากุฏิ

หลวงปู่ดู่ท่านว่า

"พวกที่เรียนของเหล่านี้น่ะ เขาปรารถนาอเวจีเป็นที่พึ่งทั้งนั้น ต้องฆ่าพระหรือเณร ไม่ก็ฆ่าพ่อฆ่าแม่จึงจะขลัง ส่วนใหญ่มักจะฆ่าพระหรือเณร ข้าเองยังเกือบได้เรียนกับเขาเลย เขาเรียกว่า วิชาปอบ"

 

เรื่องตะกรุดจักรพรรดิ์ที่หลวงปู่ดู่ท่านสร้างไว้นั้น เคยได้ยินรุ่นพี่ท่านนึงเล่าให้ฟังว่า ท่านสร้างไว้ประมาณ 14 ดอก เป็นเครื่องรางที่หายากมาก...
ใน 14 ดอกนั้น มีอยู่ที่ศิษย์พี่ผู้นี้ 7 ดอก...

มีครั้งหนึ่งที่ผู้ได้รับตะกรุดจักรพรรดิพกติดตัวไว้ แล้วไปเข้าซ่องโดยลืมถอดออก เมื่อกลับออกจากซ่อง ตะกรุดก็หายไป...เป็นที่เสียอกเสียใจอย่างมาก...เมื่อกลับไปกราบหลวงปู่ สารภาพว่าทำผิดไปจริง หลวงปู่ก็เรียกตะกรุดกลับมาให้ แต่ที่น่าแปลกคือมีรอยร้าวเล็กอยู่ที่บนดอกตะกรุดนั้น...เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ศิษย์ผู้นั้นก็ไม่กล้ารับจากหลวงปู่อีก...

สมัยที่ผมบวชเป็นพระ ตอนออกธุดงค์ก็เจอพวกที่ทำคุณไสย เพื่อหวังเอาชีวิตพระธุดงค์ที่มาเจริญกรรมฐาน เวลานั้นถ้าไม่ได้หลวงพ่อปาน(วัดบางนมโค) ท่านมาช่วยเอาไว้ ป่านนี้ก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร เพราะวิญญาณลอยออกจากร่างแล้ว ทั้งๆที่จิตยังทรงฌาณอยู่...
วิชาทางไสยศาสตร์พวกนี้ คงยังมีอีกมากที่เราๆท่านๆไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน แต่มันก็มีอยู่จริง...
ส่วนตัวผมยังคงมีความเชื่อว่า "ถ้าเราไม่ทิ้งพระ พระก็ไม่ทิ้งเรา"

 

ติดตามอยู่... จะคอยอ่านเรื่อยๆ

 

ใช่ๆๆๆ เราเคยอยากเรียนช่วงนึง ไม่เชิงว่าต้องไปฆ่า คือเราต้องหาคนไว้ลองวิชา
ถ้าเราทำสำเร็จทำใส่เค้าได้ ก็คือเราสำเร็จวิชานั้นๆแล้ว
ก็ได้เลิกหมดเลยตอนนั้นล่ะ มันต้องปล่อยของไม่งั้นร้อนในตัว แล้วความรุ่มร้อนนั้นจะมาทำร้ายตัวเราเอง

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ำนำมาแบ่งปันกันครับ ติดตามอ่าน ก็รู้ว่าคุณพระพุืทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไม่มีสิ่งใดเปรียบเลย

 

สาธุ สาธุ สาธุ ครับ