คุณพระปะทะคุณไสย 8

ธุดงค์ภูเขาควายตอนคาถาท้าวเวสสุวัณปราบเสือสมิง

ในพรรษาที่ 23 ของการอุปสมบทหลวงพ่อลุนท่านตั้งใจจะธุดงค์ไปที่ป่าภูเขาควายเพื่อเสาะแสวงหาพระอาจารย์ผู้เก่งกล้าทางอภิญญาและคาถาอาคม ท่านมีโอกาสได้กราบฝากตัวเป็น ศิษย์หลวงปู่หวล ฐิตสีโล (ขณะนั้นท่านมีอายุได้ 98 พรรษา) เป็นพระป่ากรรมฐาน อาจารย์ฝ่ายกสิณธาตุ (ศิษย์สายสำเร็จลุน) เชี่ยวชาญกรรมฐานประเภทกสิณธาตุและคาถาอาคมต่าง ๆ หลวงปู่หวลท่านสำเร็จอภิญญา อิทธิฤทธิ์ชั้นสูงถือธุดงค์วัตรตลอดชีวิต ด้วยความที่ท่านเป็นพระผู้สำเร็จอภิญญา ท่านจึงมีปฏิปทาที่น่าอัศจรรย์ใจคือ
- เวลานอนท่านมักนอนบนยอดไม้สูงเป็นประจำ (โดยที่ร่างกายและเครื่องอัฐบริขารไม่ตกลงมาสู่พื้นดิน)
- ในทุกๆวันพระขึ้น 8 ค่ำ และ15ค่ำ พอตะวันตกดินจะต้องไปเดินจงกรมบนผิวน้ำ
- ไม่เคยบิณฑบาตแต่มีโยมมาถวายอาหารให้ทุกวัน เวลานั่งสมาธิมักนั่งติดต่อกันเป็นระยะเวลา 3วันต่อหนึ่งครั้ง
- ท่านไม่เคยอาบน้ำและร่างกายท่านไม่มีกลิ่นเหม็น
ดังนั้นเมื่อหลวงพ่อลุนได้พบท่านครั้งแรก จึงเกิดศรัทธามากและตรงเข้าฝากตัวกราบขอเป็นศิษย์ทันที หลวงปู่หวลได้ให้ความเมตตาถ่ายทอดวิชาอาคมทั้งหมดให้กับหลวงพ่อลุน จนกระทั่งสำเร็จเพียงพอ ท่านจึงแยกทางไปจากหลวงพ่อลุน ปล่อยให้หลวงพ่อลุนธุดงค์เพียงองค์เดียวอยู่ในป่าแถบภูเขาควายเรื่อยไปเพื่อฝึกกำลังจิตสมาธิให้เข้มแข็งสืบไป
วันหนึ่งเมื่อหลวงพ่อลุนธุดงค์ผ่านมาถึงป่าอาถรรพณ์แห่งใหม่ ภูมิเทวดาเจ้าที่ ได้แสดงตนปรากฏในนิมิตกรรมฐาน เพื่อบอกกับหลวงพ่อลุนว่า เขตป่านี้อันตรายมากชุกชุมไปด้วยภูตผีปีศาจ และมีเสือสมิงสามตัวอยู่หากิน ถ้าหลวงพ่อจะธุดงค์ผ่านไปจะต้องระวังตัวทุกฝีก้าวจะประมาทมิได้ กล่าวแล้วภูมิเทวดาจึงหายไป



ในระหว่างช่วงสามคืนแรกที่หลวงพ่อลุนปักกลดอยู่บริเวณป่านี้ท่านมิได้พบเสือสมิงแต่อย่างใด คงเจอแต่ดวงวิญญาณของผู้ทุกข์ยากมิได้ไปผุดไปเกิดมาขอส่วนบุญเป็นจำนวนมาก บ้างเป็นเปรต บ้างเป็นผีป่า บ้างก็เป็นผีโป่ง ฯลฯ ดวงวิญญาณบางดวงขอร้องให้หลวงพ่อลุนเมตตาช่วยปลดปล่อยอาถรรพ์ซึ่งผูกมัดตนทำให้ไปผุดเกิดมิได้
เมื่อทุกดวงวิญญาณได้รับส่วนบุญเสร็จก่อนจากไป ต่างบอกกับหลวงพ่อลุนว่าให้ระวังอันตรายจากเสือสมิงสามตัวที่ปกครองป่าแถบนี้ เมื่อหลวงพ่อลุนแสดงอาการรับรู้ทุกดวงวิญญาณจึงจากไปด้วยอาการสงบ
ในคืนที่สี่อันตรายที่น่าสะพรึงกลัวก็ได้บังเกิดขึ้นหลวงพ่อลุนท่านเล่าว่าประมาณยาม2 ( ตี2 ) เห็นจะได้ขณะที่ท่านกำลังนอนหลับอยู่ในกลดนั้นจู่ๆท่านก็ได้ยินเสียงชายผู้หนึ่งร้องปลุกท่านว่า หลวงพ่อตื่นเร็วเสือมาแล้ว3 ครั้งเมื่อท่านตื่นขึ้นสัญชาติญาณของพระป่าได้ลุกโชติสว่างขึ้นทันทีเพราะขณะนั้นท่านได้กลิ่นสาบของเสือคลุ้งเต็มบริเวณที่ปักกลดเต็มไปหมด หลวงพ่อลุนรีบเข้าสมาธิแผ่เมตตาอย่างไม่รอช้า แต่เสียงชายหนุ่มผู้หวังดีกลับดังขึ้นมาอีกครั้งนี้เตือนว่า ไม่มีประโยชน์หรอกหลวงพ่อรีบๆบริกรรมคาถาป้องกันตัวเถอะ ผมคุ้มครองหลวงพ่อได้อีกไม่นานหรอก สิ้นเสียงชายหนุ่มผู้หวังดีหรืออาจจะเป็นเสียงของเหล่าภูมิเทวดาแจ้งเหตุ เสียงอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นอีกครั้ง ระวังตัวๆๆๆ สมิงมาแล้วๆ เร็วทันทีกว่าที่ใครจะตั้งตัว เสียงฝีเท้าและเสียงคำรณของเสือได้เกิดขึ้นบริเวณรอบๆ กลดของหลวงพ่อลุน อันตรายกำลังคืบคลานเข้ามา ทีละน้อยๆ และในที่สุดการจู่โจมจึงเริ่มขึ้น

ใช้กสิณไฟปราบเสือสมิง

เมื่อเสือลายพาดกลอนตัวหนึ่งขนาดใหญ่พอ ๆ กับลูกม้าแรกคลอดได้กระโจนวิ่งตรงเข้ามาในกลดแต่เมื่อมันเข้ามาใกล้กองไฟที่หลวงพ่อลุนก่อไว้ แสงไฟเกิดลุกสว่างร้อนวาบดังพรึบขึ้นมาทันที สิ่งที่ผู้เขียนคาดการณ์ได้เพียงอย่างเดียวตอนนี้ก็คือขณะนั้นหลวงพ่อลุนกำลังเจริญเตโชกสิณหรือทำสมาธิให้เกิดเปลวไฟขึ้นเต็มที่ ซึ่งด้วยอำนาจวิชากสิณไฟธาตุตามตำรับสายสำเร็จลุนแล้วเมื่อสมาธิแก่กล้า อะไรก็ฝ่าแสงตบะบารมีแห่งกสิณๆไฟเข้ามาไม่ได้ ทำให้เจ้าสมิงลายพาดกลอนตัวใหญ่ถึงกับชะงัดทันที
ตามธรรมดาแล้วสัตว์ป่าย่อมต้องกลัวแสงไฟแต่เสือสมิงที่ภูเขาควายนี้กระหายเลือดเกินกว่าที่แสงไฟจะทำให้มันกลัวได้ ไม่นานจู่ๆเสือลายพาดกลอนอีกตัวหนึ่งก็กระโจนเข้ามาทางด้านหลังกลดของหลวงพ่อลุนอีกครั้ง แต่มันก็ต้องชะงัดลงอีกเมื่อเปลวไฟจากกองเพลิงที่หลวงพ่อลุนสุมไว้ลุกโชติขึ้นอย่างแรงจนทำให้เกิดสะเก็ดถ่านดังเปรี๊ยะๆๆๆ เพียงเท่านี้ก็สามารถหยุดการจู่โจมของเสือสมิงแห่งภูเขควายลงได้ แต่นั่นมิได้หมายความว่าจะทำให้มัจจุราชลายพาดกลอนเกิดความเกรงกลัวถึงขนาดหนีกลับเข้าป่าไปตามเดิม สัตว์มัจจุราชทั้งสองได้พยายามเดินไปรอบ ๆ บริเวณกลดของหลวงพ่อลุนผู้เขียนคาดว่ามันเข้ามาไม่ได้ เพราะอำนาจกสิณไฟบวกกับธาตุไฟที่กองไฟยังคงมีอยู่ แต่ถ้าไฟมอดเมื่อไหร่นั้นหมายถึงการจู่โจมอีกครั้งของเสือสมิงทั้งสองตัว
ข้อนี้หลวงพ่อลุนท่านกล่าวชมผู้เขียนว่าเป็นความจริงลำพังอาศัยอำนาจสมาธิอย่างเดียวทำอะไรไม่ได้หรอกจะต้องมีธาตุต่าง ๆ เข้ามาประกอบด้วย ยกตัวอย่างเช่น การสร้างวัตถุมงคลท้าวเวสสุวัณ หรือการสร้างวัตถุมงคลของสำนักต่าง ๆ จำเป็นต้องไปเสาะแสวงหามวลสารวิเศษต่างๆ มาประกอบสร้างให้ครบสูตรจึงจะมีฤทธิ์ได้ตามตำรา แต่ถ้าอาศัยกำลังสมาธิเสกของอย่างเดียวแล้วเกิดฤทธิ์ตามตำราได้จริง วิชาตำรับการสร้างและหามวลสารวิเศษต่าง ๆ เช่นว่านยา ผงอิทธิเจ ผงวิเศษต่าง ๆ นา ๆ ชนิด ที่มีสืบทอดต่อ ๆกันมา นับพันปีคงไม่ต้องไปเรียนกันให้ลำบากเสียเวลา เพราะไม่สำคัญเท่าใดนัก

ผูกหุ่นพยนต์นักรบเข้าต่อสู้

ในขณะที่กสิณไฟของหลวงพ่อลุนซึ่งดำรงอำนาจอาถรรพณ์คุ้มครองรักษาอยู่ที่กองเพลิง ยังคงอยู่ทำให้รอบขอบเขตบริเวณกลดของท่านเป็นเขตปลอดภัยแต่อำนาจความศักดิ์สิทธิ์นี้คงอยู่ได้ไม่นานหรอกหากเมื่อใดที่ไฟมอดดับสิ้น นั่นคืออันตรายอีกครั้งที่จะเริ่มขึ้นหลวงพ่อลุนท่านทราบเหตุปัจจัยข้อนี้เป็นอย่างดี จึงถือโอกาสในช่วงที่ไฟยังติดอยู่นี้ หยิบสิ่งวิเศษสิ่งหนึ่งของพระสงฆ์ขึ้น มาอาราธนานั่นก็คือผ้ารัดอกของท่านเอง นำมาลงอักขระอย่างรวดเร็วและชำนาญ จากนั้นจึงนำด้ายมาผูกให้เป็น5 เปราะ สำเร็จเป็นรูปคน จึงเสกเข็มเย็บจีวร ด้วยคาถาอาวุธพระพุทธเจ้าเพื่อให้กลายเป็นอาวุธ เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อมดีแล้ว หลวงพ่อลุนท่านจึงใช้เวลาทั้งหมดที่มีอยู่ รวบรวมกำลังสมาธิทั้งหมดเท่าที่มีในตอนนี้บริกรรมคาถาตำรับวิชาผูกหุ่นพยนต์ขึ้นตัวหนึ่ง จนกระทั้งบังเกิดนิมิตในกรรมฐานสำเร็จเป็นนักรบหนุ่มฉกรรจ์ถือดาบแหลมยาว 1 คน
เมือสำเร็จดีแล้วหลวงพ่อลุนท่านจึงโยนหุ่นพยนต์ตัวนั้นออกไปนอกกลดแล้วบริกรรมคาถาสั่งว่าให้ช่วยขับไล่เสือสมิงออกไปให้ไกลจากเขตนี้ทันทีที่หุ่นพยนต์ตกหลังกอหญ้า เสียงตึก ๆ ตัก ๆคล้ายการสู้รบจึงเริ่มเกิดขึ้นหลวงพ่อลุนท่านจึงเริ่มหลับตาบริกรรมหนุนธาตุกสิณเข้าช่วยหุ่นพยนต์ของท่านไม่นานเสียงร้องของเสือตัวหนึ่งได้โหยหวนขึ้นประหนึ่งว่ากำลังทรมานอย่างมาก แต่ก่อนที่เสียงจะหายไปหลวงพ่อลุนก็รู้สึกเหมือนว่าถูกของหนักกระแทกเข้าที่ด้านกลางหลังอย่างแรง จนทำให้ท่านถึงกับเลือดกำเดาออกทีเดียวนิมิตหมายเช่นนี้หมายความว่าหุ่นพยนต์ของท่านได้ถูกเสือสมิงทั้งสองตัวทำลายเสียแล้วแต่ด้วยหัวใจความเป็นพระป่ากรรมฐาน ความเจ็บปวดเพียงเล็กน้อยเท่านี้ไม่สามารถทำให้ท่านหวาดกลัวได้แม้แต่น้อย ท่านเริ่มจึงลืมตาขึ้นใหม่อีกครั้งคราวนี้ท่านได้นำสิ่งที่สำคัญอีกอย่างของพระป่ามาจบเหนือหัวด้วยความเคารพอย่างสูงแล้วอธิษฐานว่า
"ข้าแต่คุณพระศรีรัตนะตรัย คุณพ่อ คุณแม่ และคุณครูอาจารย์ทุกพระองค์ข้าพเจ้าขอฝากชีวิตทั้งหมดไว้กับท่าน" จากนั้นจึงอธิษฐานว่าอิมังสังฆะติงอธิฏฐามิ ทุติยัมปิอิมังสังฆาติงอธิฏฐามิ ตะติยัมปิอิมังสังฆติงอธิฏฐามิ จากนั้นจึงนำด้ายมาผูกให้ได้5เปราะอีกครั้งสำเร็จเป็นรูปคนตัวใหญ่จึงเริ่มบริกรรมพระคาถาผูกหุ่นพยนต์อีกครั้ง ทันทีที่กระแสจิตของท่านได้เริ่มแผ่ออกไปทำให้เสือสมิงทั้งสอง ซึ่งตัวหนึ่งยังคงบาดเจ็บอยู่ สัมผัสล่วงรู้ว่า หลวงพ่อลุนกำลังทำหุ่นพบยนต์ขึ้นอีกครั้ง ทำให้มันตัดสินใจหลบไปตั้งหลักก่อน
เมื่อมัจจุราชทั้งสองถอยกลับไปมันได้นำพากลิ่นสาบเสือกลับไปด้วย ทั่วทั้งบริเวณกลดกลิ่นสาปเสือ ได้จางลงๆๆและหายไปในที่สุดก็เป็นเวลาพอดีที่แสงอาทิตย์ยามเช้าทอแสงขึ้นมา มรณานุสติเกิดขึ้นในจิตของหลวงพ่อลุนทันที หลวงพ่อลุนท่านคิดว่าความตายจะต้องพึงบังเกิดแก่เราอย่างแน่นอนไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้แต่วันนี้เรายังโชคดีอยู่เสียงภูมิเทวดาดังขึ้นอีกครั้ง ว่าพักผ่อนเถอะครับหลวงพ่อสว่างแล้วผมจะพาหลวงพ่อออกไปจากเขตนี้หลวงพ่อลุนท่านจึงล้มตัวลงนอนหลับทันทีด้วยความเหนื่อยอ่อน
ประมาณสาย ๆ เห็นจะได้หลวงพ่อลุนท่านตื่นขึ้นมาก็พบกับชายชาวบ้านผู้หนึ่งหน้าตาดีแต่งตัวสะอาดนำอาหารมาถวายพอถวายแล้วก็ไม่รอรับพรกราบลาท่านกลับไปเลยจึงไม่ได้คุยอะไรเมื่อหลวงพ่อฉันเสร็จท่านได้ตัดสินเก็บเครื่องอัฐบริขารต่าง ๆแล้วรีบเดินทางมุงหน้าหาทางออกจากเขตป่าอาถรรพณ์นี้ทันที

จะขอสู้ตาย

หลังจากที่ท่านเดินทางล่วงเลยเวลามาจนกระทั่งถึงเวลาเย็นปรากฏว่าสถานที่ท่านตัดสินใจปักกลดนั้นก็คือสถานที่ๆท่านปักกลดเมื่อคืนนี้นั่นเองจะด้วยเหตุผลใดก็ตามหลวงพ่อลุนท่านตัดสินใจว่าจะขอสู้ตาย ภัยอำนาจมืดที่หมายเอาชีวิตของท่านอยู่ที่นี่จนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่งในช่วงก่อนที่เวลาจะค่ำมืดหลวงพ่อลุนท่านได้ทำวัตรเย็นเจริญพระพุทธมนต์เต็มภูมิความรู้ทั้งหมดเท่าที่ท่านท่องจำได้จากนั้นจึงนำฟืนไม้แห้งออกมาสุมไฟไว้เป็นจำนวนมากเสร็จแล้ว หลวงพ่อลุนจึงนำผ้าสังฆาฏิของท่านออกมาผูกด้าย 5 เปราะสำเร็จเป็นตัวคนแล้วบริกรรมพระคาถาผูกหุ่นพยนต์ครั้งนี้ท่านตัดสินใจผูกหุ่นพยนต์เป็นรูปยักษ์ท้าวเวสสุวัณอย่างดี แล้วปลุกเสกเรื่อยมาไม่ยอมพักผ่อนจนกระทั้งถึงเวลา2 ยามของค่ำวันนั้นจู่ๆ ฝนได้ตกลงมาอย่างหนักทำให้กองไฟที่ท่านสุมไว้ดับลงสนิท แต่หลวงพ่อลุนก็ยังคงบริกรรมสมาธิต่อไปอย่างไม่ยอมหยุด

หุ่นพยนต์ท้าวเวสสุวัณปราบเสือสมิง

จนกระทั้งเมื่อฝนหยุดตกได้ปรากฏพรานป่าผู้หนึ่งเนื้อตัวมีสภาพเต็มไปด้วยเลือดวิ่งหกล้มลุกล้มแล้วจึงค่อยๆคลานเข้ามา ปากร้องเสียงดังว่าหลวงพ่อครับช่วยผมด้วย หลวงพ่อช่วยผมที เสือครับเสือๆ ทำให้หลวงพ่อลุนลืมตาขึ้น ภาพที่ท่านเห็นก่อให้เกิดความสลดใจอย่างมาก ท่านรีบลุกเดินออกมาจากกลดหมายตรงเข้าทำการช่วยเหลือพรานป่าผู้เคราะห์ร้ายทันที แต่ก่อนที่หลวงพ่อลุนจะออกพ้นบริเวณนอกเขตกลดนั้น จู่ ๆได้บังเกิดลมบ้าหมูอย่างแรงพัดเอาผ้าสังฆาฏิที่ท่านปลุกเสกไว้ปลิวเข้าไปทับร่างของพรานป่าผู้นั้น เสียงโหยหวนของพรานป่าได้เปลี่ยนไป ในทันทีกลายเป็นเสียงร้องเจ็บปวดปางตายของเสือลายพาดกลอนตัวใหญ่ ซึ่งกำลังสะบัดหัวอย่างแรงเพื่อให้ผ้าสังฆาฏิของหลวงพ่อลุนหลุดออกไปจากหัวของมัน แต่ก็เปล่าประโยชน์ยิ่งมันแรงเท่าไหร่ผ้าสังฆาฏิผืนนั้นก็ไม่ยอมหลุดเหมือนประหนึ่งทากาวตราช้างติดไว้ เมื่อหลวงพ่อลุนเห็นจะจะกับตาว่าพรานป่าได้กลายเป็นเสือไปแล้วท่านถึงกับยืนตกตลึงไปพักหนึ่ง รีบนั่งสมาธิลงทันทีอย่างลืมตัวเพราะทำไปตามสัญญาติพระป่ากรรมฐาน จากนั้นคาถาบริกรรมปลุกหุ่นพยนต์ยักษ์ท้าวเวสสุวัณจึงเริ่มดังขึ้นว่า

อะตักโขเวสสุวัณโณมหาราชาทัตถะทัตถาสะโมคะตา ปิสัจเจสัพเพยักขาปะลายันติ อิสาทะโรเวสสุวัณโณภะคะวันตังเอตะโวจะ เวสสุวัณโณโลกะวิทู กันนะกันนากันนิกันนีกันนุกันนูกันเนกันโนกันนังกันนะ นะกันนังกันโนกันเนกันนูกันนุกันนีกันนิกันนากันนะกันปิสัจเจสัพเพยักขาปะลายันติ

คำภาวนานี้ทำให้หลวงพ่อลุนได้สติท่านจึงหยุดภาวนาเสียงดังกลับมาภาวนาจนบังเกิดสมาธิดิ่งลึกขึ้นมาทันที ปรากฏนิมิตเป็นรูปยักษ์หนึ่งตนกำลังต่อสู้กับเสืออยู่ 3 ตัวอย่างพัลวันแต่เสือตัวหนึ่งถูกยักษ์จับหักคอได้ก่อนจึงสิ้นใจลงขณะที่เสือตัวแรกกำลังจะตายเสืออีกสองตัวกระโจนรุมเข้ามากัดที่แขนและขาของยักษ์ตนนั้นทันทีแต่ร่างกายของยักษ์แข็งปานหินเสือจึงกัดไม่เข้าแถมยังโดนยักษ์ง้างกระบองฟาดลงไปที่หัวเสืออย่างแรง ทำให้เสือตัวที่กัดยักษ์นั้นขาดใจตายทันที และก่อนที่อีกตัวหนึ่งจะหนีไปได้ยักษ์ตนนั้นได้กระโดดขึ้นไปขี่ที่หลังเสือ และหักคอเสือทันทีเสียงกระดูกคอเสือลั่นดังกรึบครั้งเดียว สิ้นใจตาย
เมื่อเสือทั้ง3ตนได้สิ้นใจลงเพราะถูกยักษ์ฆ่านั้นยักษ์ได้อ้าปากขึ้นจึงปรากฏเป็นแสงสีเขียว ลอยออกมาจากตัวเสือพุ่งตรงหายเข้าไปในปากยักษ์ตนนั้น ผู้เขียนคิดว่าดวงวิญญาณเสือสมิงทั้งสามดวงนี้คงจะต้องถูกยักษ์จับกลับไปนรกเป็นแน่แท้ ทุกอย่างก็สงบในลำดับต่อมายักษ์ได้หายตัวไปพร้อมกลิ่นสาบเสือ หลวงพ่อลุนท่านจึงลืมตาขึ้นพบว่าเสือสามตัวนั้นได้หายไปแล้วคงเหลือแต่ผ้าสังฆาฏิของท่านที่ผูกไว้เป็นรูปหุ่นพยนต์ตกอยู่เพียงอย่างเดียว
หลวงพ่อลุนท่านได้แต่สันนิษฐานว่าเสือทั้งสามตัวนั้นคงเป็นวิญญาณเป็นแน่มิเช่นนั้นถ้าเสือตายลงศพเสือต้องอยู่ให้เห็นแต่นี่เมื่อเสือตายลงไม่ปรากฏสิงใดให้เห็นเลยเหลือเพียงแต่ผ้าสังฆาฏิของท่านผืนเดียวเท่านั้น

 

ตอนนี้เสือสมิง จรเข้สมิง กำลังฮิต ขอเกาะกระแสดังหน่อย 555

 

ใจเย็นๆครับคุณ pongio ในนี้มีหลักธรรมแนะนำในการปฎิบัติอย่างไม่ลืมตัวมากมาย

 

555 (หัวเราะแก้เขินนนนน)

 

สนุกดีครับ

 

เข้ามาอ่าน

 

สนุกมากคับ รบกวน ลงให้อ่านอีกน่ะคับ
จะติดตาม

 

ตื่นเต้น มากเลย

ถ้าเป็นข้าน้อยไปเองนะ พอได้กลิ่น สาบสางสาบเสือ ปุ๊บ ก็ตกใจ สิ้นใจตายลงอย่างเรียบร้อย

ไม่ได้หืออืออะไรละ

 

สนุกมากเลยครับ หลวงพ่อบารมีมากจัง

 

หลวงพ่อลุน ท่านเป็นพระที่เมตตามาก
อนุโมทนา สาธุ ขอรับ

 

สาธุค่ะ กำลังใจหลวงพ่อสุดยอดจริงๆ