หนูไม่ใช่ลูกศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

จุดประสงค์การตั้งกระทู้นี้ เพื่อเผยแพร่ประการณ์ที่ได้พบและอยู่ในเหตุการณ์ จะเรียกว่าปาฏิหาริย์ หรือ ด้วยบารมีพระอริยสงฆ์ที่ยิ่งใหญ่ในกึ่งพุทธกาลนี้
ตัวข้าพเจ้าทำงานอยู่ในหน่วยงานราชการ อยู่ในพื้นที่เขตภาคกลางที่ตั้งสำนักงานอยู่จังหวัด แต่ขึ้นอยู่กับส่วนกลาง ในการทำงานต้องประสานกับจังหวัดโดยเฉพาะหน้าห้องผู้ว่าราชการจังหวัด ซึ่งมีหลายหน่วยงานที่อยู่หน้าห้องท่านผู้ว่า เมื่อต้นปี 2556 มีข้าราชการย้ายมาใหม่ในตำแหน่ง ผอ.ส่วน และ หัวหน้ากลุ่มยุทธศาสตร์ฯ เป็นข้าราชการผู้หญิงแต่ควบถึงสองตำแหน่ง ทำให้ข้าพเจ้าอยากรู้ว่าเป็นเด็กนักการเมืองหรือไม่เนื่องจากข้าพเจ้าต้องทำงานร่วมด้วยในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาแต่ว่ามีอายุมากกว่า จึงได้สอบถามไปยังเพื่อน ๆที่รู้จัก ทำให้ทราบประวัติคร่าว ๆว่า ข้าราชการรายนี้เป็นนักวิทยาศาสตร์การแพทย์ แต่ขอโอนย้ายด้วยเหตุผล ต้องการกลับมาอยู่กับลูกและสามีซึ่งมีที่พำนักอยู่ในจังหวัดภาคกลาง อายุของท่านประมาณ 42 ปี ผู้รู้บอกว่า คน ๆ นี้ ตั้งใจทำงานรวมถึงมีความรู้ด้าน ระบบ ISO เป็นอย่างดี เพราะเป็น QM มาก่อน
สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็นเป็นประจำก็คือ จะมาทำงานเช้ากลับเย็น โดยข้าราชการหญิงคนนี้ได้เช่าบ้านใกล้สำนักงาน และที่เห็นชัดทุกวันของการทำงานร่วมกันก็คืออกเสื้อด้านขวามือมีเข็มกลัดติดรูปพระสงฆ์(รูปภาพที่ยืมมาจากคุณกระพี้) ซึ่งบอกตรง ๆ ว่าข้าพเจ้าไม่รู้จักหรอก และที่คอของท่านเป็นรูปล๊อคเก็คหัวใจล้อมพลอยสีฟ้า เลี่ยมทอง ที่เห็นก็เพราะว่าเอกสารที่โต๊ะของท่านหล่น ท่านก้มเก็บสร้อยทองที่ห้อยพระก็ออกมานอกเสื้อข้าพเจ้าจึงเห็นเพราะสะดุดตามากเนื่องจากเป็นรูปหัวใจแถมมีเพชรที่ล้อมรอบส่งประกายสว่างจ้าจนรู้สึกแปลกใจและรู้ถึงพลังบางอย่าง
อย่างที่กล่าวในข้างต้น การทำงานในระดับจังหวัดต้องขึ้นอยู่กับผู้ว่าราชการจังหวัดถึงจะอยู่ส่วนกลางก็ตาม ในวันหนึ่งของเดือนสิงหาคม 2556 ตรงกับวันพุธ ฝนตกตั้งแต่เช้า วันนี้ช่วงบ่าย ผอ.ต้องประชุมร่วมกับไจก้าในโครงการต่าง ๆ ช่วงเช้าต้องจัดเตรียมข้อมูลให้รัฐมนตรี และข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ระดับกระทรวงที่เดินทางมาตรวจงาน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ข้าพเจ้ายกหูฟัง เสียงตามสายที่ตามมา “ท่านผู้ว่าต้องการข้อมูลด่วนให้เอาข้อมูลที่ทำให้รัฐมนตรีมาให้เดี๋ยวนี้เลย” เสียงหน้าห้องผู้ว่ากล่าวและวางหูโทรศัพท์
ข้าพเจ้า : ผอ.ผู้ว่าต้องการข้อมูลด่วนให้เอาข้อมูลไปให้ท่านเดี๋ยวนี้ครับ
ผอ. : พี่คะ ถ้าผู้ว่าต้องการเดี๋ยวนี้คงไม่ได้คะเพราะข้อมูลยังไม่ครบถ้วน แต่ถ้าท่านต้องการจริง ๆ ก็ให้คนของท่านมาเอาซิคะทำไมเราต้องเอาไปให้ด้วยในเมื่อท่านก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่างานนี้หน่วยงานเรารับผิดชอบอยู่แล้ว และข้อมูลบางส่วนเราก็นำเสนอท่านไปแล้ว
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ข้าพเจ้ายกหูรับสาย : ทำไมยังไม่เอาข้อมูลมาให้อีก ไม่กลัวถูกแป็กขั้นหรือ ข้าพเจ้ารู้สึกถึงสถานการณ์ที่แย่
ข้าพเจ้า : ผอ.ผู้ว่าจะแป็กขั้นเงินเดือนถ้าไม่รีบนำเอกสารข้อมูลไปให้เดี๋ยวนี้
ผอ. : พี่กลัวหรือคะ นี่ฝนก็ตกนะ เสียงผอ.ท่านกล่าวขึ้นพร้อมด้วยรอยยิ้ม
ข้าพเจ้า : ไม่รู้ว่าข้าพเจ้าตาฝาดหรือเปล่า สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นกับตาบอกกับใครคงไม่เชื่อ รอยยิ้มที่ผมเห็นไม่ใช่ของผอ.แต่เป็นรอยยิ้มของพระสงฆ์ที่กลัดอยู่บนอกเสื้อด้านขวาสว่างจ้า ข้าพเจ้าถามตัวเองว่าข้าพเจ้าตาฝาดหรือสติเลอะเลือนกันแน่ที่เห็นแบบนี้

ผอ : พี่คะรถยนต์สำนักงานเราไม่อยู่ด้วย พี่เอารถเครื่องมาใช่ไหมคะ เราเอารถพี่ไปจวนผู้ว่าได้ไหม
ข้าพเจ้า : ฝนตกอย่างนี้นะผอ. ข้าพเจ้ามองหน้า ผอ.ด้วยความกังขาแถมยังคิดว่าแกบ้าหรือเปล่า
ผอ. : ใช่คะพี่พยายามทำให้ดีที่สุดคะ และหนูก็อยากจะถามท่านผู้ว่าด้วยว่า นี่คือวิธีการทำงานของท่านหรือเอะอะก็จะเอาเดี๋ยวนี้ ไม่ได้ก็จะใช้อำนาจบีบบังคับ วิธีการแบบนี้เขาเรียกว่า ไม่มีพรหมวิหาร 4 ของผู้นำองค์กร
ข้าพเจ้าก็เป็นคนค่อนข้างจะบ้าพอสมควร ฝนก็ตก ข้าพเจ้าขับรถจักรยนต์แบบผู้หญิงมีผอ.ซ้อนท้ายไปด้วย ขับไปที่จวนผู้ว่าซึ่งระยะทางประมาณ ครึ่งกิโลเมตร ไม่ต้องพูดถึงนะครับว่าทั้งผมและผอ.ก็เปียกทั้งคู่แต่ไม่ถึงกับมากมายอะไร เราทั้งคู่ขึ้นไปยังห้องผู้ว่า หน้าห้องผู้ว่ามี่หัวหน้าส่วนราชการหลายท่านนั่งอยู่ รวมถึงคนที่โทร.ไปสั่งการ ผอ.และข้าพเจ้าถูกมองเหมือนตัวประหลาด
หน้าห้องผู้ว่า(ผู้หญิง) : คุณชื่ออะไร ตำแหน่งอะไร ไม่กลัวถูกแป็กขั้นหรือ บอกให้รีบเอามาทำไมถึงเพิ่งมาละ รู้ไหมถ้าฉันถูกผู้ว่าตำหนิคุณต้องรับผิดชอบฉันไม่ยอมแน่ ๆ
ข้าพเจ้า : รู้สึกได้ถึงสถานการณ์ที่เลวร้าย แถมแววตาจากหัวหน้าส่วนราชการ ที่มองมาด้วยสายตาที่สงสารและสังเวช ข้าพเจ้าเหลือบตามองท่านผอ.ที่เสื่อผ้าเปียกชุ่ม สิ่งที่พบ คือ รอยยืมที่มองไปยังหน้าห้องท่านผู้ว่าด้วยสายตาที่เจิดจ้า พร้อมทั้งพูดว่า
ผอ. : ฉันชื่อ.............................ตำแหน่ง ผอ.............และ หัวหน้า....................................แล้วคุณละคะชื่ออะไร ตำแหน่งอะไรถึงได้ทำตัวเหนือคนอื่นเขา ฉันมาที่นี่เพื่อพบท่านผู้ว่าและฉันพร้อมจะรับผิดชอบคุณไม่ต้องมารับผิดชอบแทนฉัน สิ่งที่คุณจะต้องรับผิดชอบก็คือการกระทำของคุณ
เสียงของท่านผอ.ดังและเข้มเหมือนเสือคำรามก้องป่า หน้าห้องผู้ว่าก้มหน้า หัวหน้าส่วนต่าง ๆ ก้มหน้าลงคล้ายละอายแก่ใจ
ฉันพบท่านผู้ว่าได้หรือยัง ฉันยังมีงานอีกเยอะนะ ที่จะต้องทำไม่ใช่นั่งอยู่เฉย ๆแบบคุณแค่ยกหูโทรศัพท์สั่งงาน ต้องการอะไรก็โทร.สั่ง ถ้าข้าราชการทุกคนเป็นแบบนี้ ประเทศคงแย่นะ เดี๋ยวฉันจะถามท่านผู้ว่าด้วย ท่านเป็นคนสั่งให้คุณทำแบบนี้ด้วยหรือ
หน้าห้องผู้ว่า : ยกมือไว้ ผอ. อย่าถามท่านนะคะ ท่านไม่ได้สั่งหรอกคะหนูทำเอง อย่าบอกท่านนะคะ เชิญคะตอนนี้ท่านผู้ว่าอยู่ในห้องคะไม่มีใคร
ผอ. ยกมือไหว้ตอบ พร้อมรอยยิ้มด้วยความเมตตา คนที่ผิดแล้วยอมรับผิดต้องได้รับการอภัย ขอให้จำไว้นะคะว่ากรรมคือการกระทำ ถ้าเราทำให้สิ่งที่ดี ผลการกระทำกรรมดีก็จะตอบสนองในสิ่งที่ดีต่อเรา แต่ถ้าเรากระทำกรรมชั่ว ผลที่พึงได้รับก็คือสิ่งที่ไม่ดีต่อตัวเราและคนรอบข้าง
ต้องขออนุญาตเขียนต่อพรุ่งนี้ครับ เดี๋ยวต้องลงพื้นที่ไปร่วมประชุมกับ องค์กรปกครองท้องถิ่น สำหรับรูปภาพหลวงพ่อพระราชพรหมยานได้ copy มาจากกระทู้ของคุณกระพี้ ต้องขออนุญาตคุณกระพี้ด้วยนะครับ

 

สงสัยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ จะมาตามคุณเจ้าของกระทู้ไปฝึก มโนมยิทธิ


.

 

ติดตามอ่านนะครับ เป็นบทความที่ดีมากๆ

 

***กระผมก็ว่าอย่างท่าน ปอ กล่าวนะครับ
สงสัยจะโดนหมายเรียก ไปฝึก....ที่วัดท่าซุง ซะแล้วครับ***

 

มารออ่านด้วยคนค่ะ

 

คนเขียน ทั้งภาษา ไม่ใช่คนระดับธรรมดาน่ะครับ

กราบ ๆ ๆ หลวงพ่อวัดท่าซุงด้วยความเคารพอย่างสูง

 

รอตามอ่านครับ

 

รออ่านด้วยคนนะครับ กราบหลวงปู่วัดท่าซุงครับ

 

รออ่านตอนต่อไปครับ

รูปหัวใจที่ว่า ใช่รุ่นนี้หรือไม่ครับ

 

สุดยอดครับ ผม
หลวงพ่ออยู่กับผมครับ สมเด็จองค์ปฐม3+พระหางหมาก+คำข้าว

 

สาธุ.... กราบนมัสการพระราชพรหมยาน

จะติดตามเพื่อให้รู้ความหมายของชื่อกระทู้

 

ติดตามด้วยคนครับ รออยู่นะครับ

 

มารออ่านต่อครับ

 

ท่าน จขกท. หายไปนานจังเลยครับ

 

ข้าพเจ้าพร้อมด้วยอาจารย์..(อาจารย์หมายถึง ผอ.เนื่องจากที่ทำงานมีข้าราชการหลายกรมถูกยุบมารวมกันในการแบ่งส่วนทางราชการ กลุ่มงานข้าพเจ้า จะถูกเรียกคำนำหน้าว่าอาจารย์ เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นนักวิชาการ) เดินเข้าห้องท่านผู้ว่าโดยมีเจ้าหน้าที่หน้าห้องเป็นผู้เปิดประตูให้ เมื่อเข้าไปในห้องสิ่งที่เห็นก็คือผู้ว่ากำลังอ่านเอกสารที่แฟ้มบนโต๊ะสายตาของท่านมองมาที่เราทั้งคู่ ข้าพเจ้าและอาจารย์.. เดินเข้าไปที่หน้าโต๊ะท่าน พร้อมทั้งยกมือไหว้ ท่านยกมือไหว้ตอบ
อาจารย์ : ดิฉันชื่อ.......................หน่วยงาน...................................มาขอพบท่านเพื่อนำเอกสารข้อมูลที่เตรียมไว้มาให้ท่านคะ
ข้าพเจ้า : ผมชื่อ............................
ท่านผู้ว่า : เชิญนั่งครับ................ทำไมเสื้อผ้าเปือกทั้งคู่ละครับไม่ได้เอารถยนต์มาหรือ
อาจารย์ : เปล่าคะรถยนต์สำนักงานไม่ว่างเราทั้งคู่ขับมอเตอร์มาคะพอดีฝนตกเลยเปียกนิดหน่อย
ท่านผู้ว่า : ตาของท่านจ้องนิ่งที่อกด้านขวาอาจารย์ พร้อมทั้งยกมือไหว้ อาจารย์..ก็ยกมือพนมไหว้
“น้องเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมยานใช่ไหม”
อาจารย์ : เปล่าหรอกคะ”หนูไม่ใช่ลูกศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน “ แต่หนู “ เป็นเด็กที่หลวงพ่อนำมาเลี้ยง-อุปการะให้ที่อยู่อาศัย(วัดท่าซุง) ให้ การศึกษาจนจบปริญญาตรีคะ “
ท่านผู้ว่า : มองหน้าอาจารย์อย่างฉงน “น้องรู้ไหมเมื่อกี้ผมยกมือไหว้อะไร”
อาจารย์ : รู้คะท่าน ท่านยกมือไหว้หลวงพ่อคะ
ท่านผู้ว่า : ยิ้ม ผมดีใจครับที่ได้พบเด็กที่หลวงพ่อท่านอุปการะ เพราะผมก็เคารพหลวงพ่อท่านมาก
ข้าพเจ้า : นึกฉงนในใจเป็นอย่างมาก คล้ายกับว่าท่านผู้ว่า กับ อาจารย์....มีความเข้าใจกันและสนิทสนมเหมือนกับเป็นพี่น้องกัน
หมายเหตุ ในการบอกเล่าประสบการณ์ดังกล่าว ได้ขออนุญาตท่าน อาจารย์....ซึ่งท่านก็อนุญาต มีหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตของข้าพเจ้าที่ได้เปลี่ยนแปลง หลังจากเหตุการณ์ที่ได้พบมา ประการแรก
1.ปัจจุบันข้าพเจ้าเลิกดื่มสุรา
2.ไม่เล่นการพนัน (ปกติชอบตีไก่ชน)
3. ปัจจุบันข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปยังวัดท่าซุง และตั้งไว้จะไปถวายสังฆทานทุกเดือน
4. ขอบคุณทุก ๆ ท่าน โดยเฉพะคุณพัฒนา ที่กรุณานำรูปมาให้ ใช่ครับอาจารย์คล้องรูปจี้หัวใจเหลี่ยมทองสวยงามมาก
ครอบครัว “เด็กวัดท่าซุง”
ขออนุญาตเล่าเรื่องครอบครัวท่านอาจารย์สักนิดนะครับ เมื่อวันจันทร์ที่ 14 ตุลาคม 2556 ทั้งสำนักงาน ทุกคนต่างแปลกใจและฉงนยกเว้นตัวข้าพเจ้า(เนื่องจากปัจจุบันข้าพเจ้าเข้าใจและขอคำปรึกษาแนะนำหลายอย่างจากท่านอาจารย์ เกี่ยวกับเรื่องราวของหลวงปู่ปาน-หลวงพ่อพระราชพรหมยาน รวมถึงแนวทางการปฏิบัติตามคำสอนของหลวงพ่อ) สิ่งที่ทุกคนเห็น ท่านอาจารย์ ลูกสาว และ ลูกชาย ใส่เสี้อ สีขาว มีคำเขียนบนเสื้อ “เด็กวัดท่าซุง” ลูกสาวคล้องพระรูปจี้หัวใจเลี่ยมเงิน เชือกที่คล้องสีแดง ลูกชายคล้องสมเด็จองค์ปฐมเลี่ยมเงินเชือกที่คล้องสีแดงเหมือนกัน ด้านอกด้านขวาทั้งคู่ เป็นเข็มกลัดรูปหลวงพ่อที่เป็นดาวมีพลอยสีแดงล้อมรอบ สิ่งที่พบเห็น ทำให้รู้ว่า ครอบครัวอาจารย์รักและศรัทธาหลวงพ่อและวัดท่าซุงขนาดไหน (ลูกอาจารย์มาอยู่ที่สำนักงานในช่วงปิดเรียนประมาณ 10 วัน )

ประวัติหลวงปู่ปาน สู่แสงธรรม พระคำข้าว พระหางหมาก ที่ข้าพเจ้ารู้จัก

 

ประวัติหลวงปู่ปาน สู่แสงธรรม พระคำข้าว พระหางหมาก ที่ข้าพเจ้ารู้จัก
รออ่านต่อครับ ชอบมาก......กลายเป็นกระทู้ที่เฝ้าติดตามความคืบหน้าทุกวัน

 

ผมก็ชอบเเละก็สวมเสื้อเด็กวัดท่าซุง
ลูกผมก็สวม ไปที่วัดต้องหาซื้อทุกครั้งชอบมาก

 

เป็นเรื่องราวที่ดีมากครับ ติดตามอ่านครับ

 

ติดตามอ่านอยู่นะครับ... ^^

เหตุการณ์เรื่องราว กำลังเข้มขึ้นทุกทีครับ...
โมทนาบุญกับท่าน จขกท. ด้วยครับ

 

ติดตามอย่างใกล้ชิดครับ