เล่าประสบการณ์ตรง และเทคนิควิธีการฝึกกสิณแสงสว่าง (จนถึงฌานสี่)

ควรทำอย่างไรเมื่ออยากฝึกกรรมฐานแต่กลัวผี

เรื่องกลัวผีนี้ จะห้ามไม่ให้กลัวคงยากนะคะ
ดิฉันขอเสนอวิธีคิด วิธีทำความเข้าใจดังนี้ค่ะ

1.อันที่จริง ผีไม่ได้มาให้คนเห็นง่ายๆ เพราะต้องtuneคลื่นพลังงานได้ตรงกัน จึงจะเห็นได้ค่ะ
และส่วนใหญ่ที่มาให้เห็นนั้น เขามาขอส่วนบุญ ก็อธิษฐานอุทิศกุศลให้เขา เขาจะหายไป

หรือก่อนเข้ากรรมฐานก็แผ่เมตตาก่อนก็จะเป็นการดีมากค่ะ จะช่วยให้รู้สึกปลอดภัยขึ้น
นอกจากนี้ การแผ่เมตตายังเป็นการทำบุญอย่างหนึ่งด้วย
และขอพระพุทธบารมีคุ้มครองขณะปฏิบัติกรรมฐานนะคะ

2.ถ้ายังกลัวอยู่ ควรคิดอย่างนี้นะคะ
คิดว่าก่อนเราเกิด เราก็เคยเป็นผี เมื่อเราตาย เราก็จะเป็นผีอีก
เขาก็เหมือนเรา หากต่างกันเพียงวาระเท่านั้น

3.มีพระเคยกล่าวว่า...
ระดับจิตที่เป็นสมาธิตั้งแต่ปฐมฌานขึ้นไป วิญญาณร้ายเข้าใกล้ไม่ได้ค่ะ

4.ความมีศีลจะทำให้ใจเราไม่หวั่นไหวง่าย
การถือศีลครบถ้วนอย่างต่อเนื่องจะมีความมั่นคงทางอารมณ์สูงค่ะ
ภาษาพูดก็ประมาณว่า..."ใจปึ้ก" ใจของผู้ที่ไม่ทำร้ายใครจะเป็นอย่างนั้นโดยธรรมชาติ
อีกทั้งผู้มีศีลจะเชื่อลึกๆ ได้เสมอว่า...
มีพระพุทธคุณคุ้มครองตน, มีความถูกต้องดีงามคุ้มครองตน...

 

thank you พี่นางฟ้าณฐฯ ที่มาสอนน่ะอีก อีกทั้งแนะวิธีทำให้ไม่กลัวผี ... กำลังต้องการพอดีเลยเชียว

 

ขอรบกวนถามว่า ถ้าได้แค่ขณิกสมาธิ จะให้ป้องกันตัวอย่างไรครับ เพราะผมก็เป็นคนกลัวผี เหมือนกัน
เท่าที่ผ่านมาก่อนเดินทางไปนอนต่างถิ่น จะใช้วิธึ ไปทำบุญให้เจ้าที่ เจ้าทางของสถานที่ที่จะไปก่อน ขอให้เขาช่วยป้องกันภัยและขอขมา ล่วงหน้า ถ้าจะทำอะไรไม่ดี
ขอบคุณครับ

 

ดีใจค่ะน้องเดย์อนุบาลหมีน้อยที่ข้อเขียนของพี่ณฐมณฑ์จะมีประโยชน์กับน้องเดย์ด้วย

 

ควรทำดังนี้ค่ะ

1.แผ่เมตตาทุกวันเป็นปกติ
2.ถือศีลครบถ้วนเป็นปกติ
3.ขอพุทธคุณคุ้มครองเมื่อทำกรรมฐาน หรือเมื่อเดินทางค้างแรมในต่างถิ่น

นั่นคือปฏิบัติตามวิธีที่ดิฉันเขียนในข้อความดังกล่าวนั่นแหละค่ะ ยกเว้นข้อ 3 ที่ดิฉันเขียนไว้ หากเป็นกรณีที่ท่านยังปฏิบัติไม่ถึงฌานนะคะ
นอกจากนี้ วิธีที่ท่านเล่ามาก็เป็นอีกทางหนึ่งที่ดี และให้ความสบายใจค่ะ

 

ผู้ที่ฝึกสมถกรรมฐานนานแล้วแต่ยังไม่ฌาน อ่านทางนี้นะคะ

สาเหตุที่ทำให้สมาธิไม่ถึงระดับฌาน เท่าที่พบจากประสบการณ์ของตน และจากคนที่รู้จักกันนะคะ
พบว่ามีสาเหตุดังต่อไปนี้

1.วางนิวรณ์(ชั่วคราว)ไม่ได้
2.วางระดับอารมณ์ในการเริ่มเข้ากรรมฐานไม่ถูกจุด
3.อยากได้ฌาน

บังเอิญวันนี้หมดแรง ดังนั้นจะขอเข้ามาขยายความ อธิบายราบละเอียดอีกทีในเร็วๆ นี้นะคะ

 

สาเหตุที่ทำให้ฝึกสมาธิมานาน แต่ยังไม่ถึงระดับฌาน (ต่อ)

สาเหตุที่ทำให้ผู้ฝึกสมาธิ ปฏิบัติแล้วไม่ถึงระดับฌาน (อัปปนาสมาธิ)

1.วางนิวรณ์(ชั่วคราว)ไม่ได้

1.1 โดยมากการวางนิวรณ์ชั่วคราวยาก เกิดจากความบกพร่องในศีลเป็นสาเหตุ
เพราะการผิดศีลจะทำให้มีความฟุ้งมากวนใจมาก และใจลึกๆ จะไม่ผ่อนคลายด้วยค่ะ
การมีศีลจะทำให้ผู้รักษาศีลมีความนับถือตนเองได้ดี
และการศรัทธาตนเองในเรื่องศีลนี้ก็จะเป็นกำลังแก่จิตในเบื้องลึกด้วย

1.2 การสมาคมกับคนไม่ดีก็จะทำให้สงบใจได้ยากด้วยค่ะ
เพราะความไม่ดีของเขาจะมาวุ่นวายกับเรา
พระพุทธองค์ทรงสอนให้เลือกคบคน ข้อนี้ทุกท่านคงทราบ

1.3 การสนใจจริยาผู้อื่นก็เป็นภัยต่อความสงบใจอีกประการหนึ่ง ข้อนี้เป็นข้อที่หลวงพ่อเตือนมาก
(และข้อนี้ดิฉันยังต้องเตือนตนเองอยู่จนทุกวันนี้ค่ะ แม้จะไม่ชอบยุ่งเรื่องของใครก็ตาม)
เพราะจะมีสิ่งมากระทบกระทั่งใจได้ง่าย
บางทีไปสนใจจึงเห็นคนทำไม่ดี เช่น เห็นเขาโกหก เราก็รำคาญใจเขา ซึ่งก็ไม่เป็นผลดีต่อใจเราเลย

1.4 ดิฉันว่านิวรณ์ข้ออื่นก็วาง(ชั่วคราว)ไม่ยากนะคะ ความฟุ้งนี้ดูจะเป็นปัญหามากที่สุด
ทางที่ดี ท่านสังเกตุอารมณ์ใจตนนะคะ ว่าอยู่ในที่แบบใด ในหมู่ชนแบบใดแล้วสงบใจง่าย กระทำแบบใดแล้วสงบใจง่าย เนื่องจากข้อนิวรณ์ของแต่ละท่านมากน้อยต่างกันไปค่ะ


2.วางระดับอารมณ์ในการเริ่มเข้ากรรมฐานไม่ถูกจุด
ตรงนี้สำคัญมากนะคะ ถ้าวางระดับอารมณ์กรรมฐานไม่ถูกในตอนเริ่ม ก็จะไม่สามารถเป็นฌานได้

วางอารมณ์ไว้ระดับนี้นะคะ....
"วางอารมณ์ไว้ที่จุดกึ่งกลางระหว่างความตั้งใจกับการพักผ่อน"
ตรงนี้จะเป็นอารมณ์เบา อารมณ์สบายที่วางสู่อุเบกขารมย์ได้ง่ายค่ะ


3.อยากได้ฌาน
ข้อนี้แก้ไขได้ด้วยการอยู่กับปัจจุบัน คิดว่าเราปฏิบัติไปด้วยหน้าที่ของผู้ใฝ่ในความดี
ผลจะเป็นอย่างไรก็ไม่เร่งผล (เพราะอันที่จริงก็เร่งไม่ได้อยู่ดี)

ขอเล่าประสบการณ์นะคะ
เมื่อเร็วๆ นี้ดิฉันเคยลองฝึกเข้ากสิณในบริเวณที่มีคนคุยกันเบาๆ เพื่อฝึกให้คล่องขึ้นในสถานการณ์หลากหลายขึ้น
2 ครั้งแรกในสถานการณ์ดังกล่าว ดิฉันทรงอุคหนิมิตรได้ แต่ปฏิภาคนิมิตรไม่เกิด
ดิฉันงงตนเองว่าทำไมทำไม่ได้
ทีนี้เลยคิดว่า..."ได้ก็ช่าง ไม่ได้ก็ช่าง ขอแค่โอกาสได้ลองมาฝึกในท่ามกลางเสียงเล็กน้อยดูบ้าง" เมื่อคิดเช่นนี้ คือละความอยากลึกๆ ที่ไม่รู้ตัว ก็ได้ปฏิภาคนิมิตรของกสิณอย่างรวดเร็วค่ะ

ลองทบทวนดูนะคะ ว่ามีข้อบกพร่องในการฝึกอัปปนาสมาธิตรงกับ 3 ข้อดังกล่าวหรือเปล่า
เพื่อที่จะแก้ได้ตรงจุดค่ะ

 

กสิณแบบจับภาพพระ

กสิณแบบจับภาพพระเป็นกรรมฐานที่ผนวกพุทธานุสติหรือสังฆานุสติด้วยค่ะ
ผลของกสิณแบบจับภาพพระนี้ สามารถอธิษฐานผลได้หลากหลาย
กล่าวคือ สามารถอธิษฐานได้ทั้งการกำหนดจิตถามพระพุทธบารมีแบบฝึกทิพจักขุญาณ
และสามารถอธิษฐานฤทธิ์แบบในกสิณทุกกองได้
แต่ผลจะมีเมื่อกำลังจิตจากฌานของผู้ปฏิบัติถึงระดับเฉียบคม-โฟกัสพลังงานจิตได้แบบอภิญญา
หรืออภิญญาเดิมกลับมาค่ะ

วิธีการฝึกจับภาพพระ
1.วางนิวรณ์ไว้ชั่วคราวก่อน อย่าให้นิวรณ์มาสถิตย์ในใจเราในขณะนั้น
(จะต่อรองกับตนเองก็ได้ว่าเอาไว้คิดทีหลังตอนออกจากกรรมฐานแล้วก็ได้ค่ะ)

2.มองพระพุทธรูป หรือเหรียญพระสงฆ์ก็ได้ที่ชอบเป็นพิเศษ ศรัทธาเป็นพิเศษบ่อยๆ
โดยมองด้วยใจสบาย และผ่อนคลาย
(ไม่จำกัดสีหรือรุ่นของพระที่นำมามองค่ะ)

3.มองจนมีสัญญาส่วนหนึ่งติดมา คือจำภาพได้ หลับตาก็เห็น ลืมตาก็เห็น

3.1 หลับตาเห็นภาพพระ คือเห็นที่ใจคล้ายเห็นภาพฝันค่ะ
เทียบแล้วจะคล้ายเห็นด้วยหางตาน่ะค่ะ
3.2 ลืมตาเห็นภาพพระ หมายถึง เห็นเป็นมโนภาพที่ใจ อันนี้เป็นการทรงภาพไว้ในศีรษะหรือในอก
3.3 ลืมตาเห็นภาพพระอีกแบบ คือการทรงภาพไว้นอกกาย
แบบนี้จะเห็นกึ่งตาเนื้อเห็นว่ามีภาพพระลอยอยู่ในอากาศ
จะเห็นจางๆ นะคะ เป็นการเห็นด้วยใจกึ่งตาเห็นค่ะ

4.การเห็นได้ตามข้อ 2 เท่ากับได้อุคหนิมิตรแล้ว

5.ทรงภาพต่อไปด้วยอารมณ์สบาย
แล้วปล่อยวางความคิด ปล่อยวางอารมณ์ ปล่อยวางทุกอย่าง
มองภาพพระไว้เฉยๆ ระวังว่าอารมณ์ต้องไม่ตึง ไม่หย่อนจนเกินไป
(คืออารมณ์ใจที่ดิฉันเคยใช้คำว่า"วางอารมณ์ไว้ที่กึ่งกลางระหว่างความตั้งใจและการพักผ่อน"
อารมณ์ใจจะค่อยๆ นิ่ง ดิ่งละเอียดขึ้นเป็นอุเบกขารมณ์เองค่ะ

ตรงนี้ภาพพระจะค่อยๆ ใสขึ้น จนใสเกิดประกายพรึกในภาพพระ (ปฏิภาคนิมิตร)
ช่วงนี้เป็นฌาน จนถึงฌานสี่ค่ะ

6.เมื่อถึงฌานสี่ จะถามสิ่งใดต่อพระพุทธบารมีก็ได้
จะเกิดภาพนิมิตรผุดขึ้นมาแทนภาพพระค่ะ
ถ้าจะให้ดี เข้ากสิณจับภาพพระจนเป็นประกายพรึก 2 รอบ จะตัดอุปาทานได้มาก
แล้วค่อยกำหนดจิตถามพระพุทธบารมีก็จะดีกว่านะคะ

หรือเมื่อได้ฌานสี่แล้ว จะฝึกอธิษฐานฤทธิ์ ก็ฝึกได้เลยค่ะ
แต่จะได้ผลเมื่อไรก็ต้องปล่อยให้อภิญญากลับมารวมตัวเองน่ะค่ะ เร่งไม่ได้ ผู้ปฏิบัติทำได้แต่ว่าฝึกไปเรื่อยๆ ให้ฌานคล่องนะคะ

สรุปว่า การฝึกกสิณแบบนี้ เหมือนการฝึกกสิณทั้งสิบกองทุกอย่าง แต่เปลี่ยนมาจับภาพพระแทน
และการฝึกกสิณแบบนี้ สามารถอธิษฐานฤทธิ์แทนการไล่หน้ากสิณทั่วไปมาฝึกทีละกองได้ค่ะ

 

ข้อความในครั้งต่อไปจะเขียนเรื่อง...

1.อธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับการฝึกกสิณแบบลืมตา
2.คาถาที่ช่วยเพิ่มความชัดเจนในทิพจักขุญาณ
3.ประสบการณ์ฝึกกสิณกองถัดๆ ไปจากกสิณกองแรก"แบบทางลัด"

 

ก่อนอื่นขอบกราบขอบคุณมาก กระทู้นี้มีประโยชน์มากครับ
ฌานสี่มีความรู้สึกอย่างไรครับ อะไรจะทำให้รู้ว่านี่คือฌานสี่ ผมอ่านมาเยอะงงครับ
ขออนุโมทนาครับ

 

กสิณแบบจับภาพพระ

กสิณแบบจับภาพพระ




<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->กสิณแบบจับภาพพระเป็นกรรมฐานที่ผนวกพุทธานุสติหรือสังฆานุสติด้วยค่ะ

ผลของกสิณแบบจับภาพพระนี้ สามารถอธิษฐานผลได้หลากหลาย
กล่าวคือ สามารถอธิษฐานได้ทั้งการกำหนดจิตถามพระพุทธบารมีแบบฝึกทิพจักขุญาณ
และสามารถอธิษฐานฤทธิ์แบบในกสิณทุกกองได้
แต่ผลจะมีเมื่อกำลังจิตจากฌานของผู้ปฏิบัติถึงระดับเฉียบคม-โฟกัสพลังงานจิตได้แบบอภิญญา
หรืออภิญญาเดิมกลับมาค่ะ

วิธีการฝึกจับภาพพระ
1.วางนิวรณ์ไว้ชั่วคราวก่อน อย่าให้นิวรณ์มาสถิตย์ในใจเราในขณะนั้น
(จะต่อรองกับตนเองก็ได้ว่าเอาไว้คิดทีหลังตอนออกจากกรรมฐานแล้วก็ได้ค่ะ)

2.มองพระพุทธรูป หรือเหรียญพระสงฆ์ก็ได้ที่ชอบเป็นพิเศษ ศรัทธาเป็นพิเศษบ่อยๆ
โดยมองด้วยใจสบาย และผ่อนคลาย
(ไม่จำกัดสีหรือรุ่นของพระที่นำมามองค่ะ)

3.มองจนมีสัญญาส่วนหนึ่งติดมา คือจำภาพได้ หลับตาก็เห็น ลืมตาก็เห็น

3.1 หลับตาเห็นภาพพระ คือเห็นที่ใจคล้ายเห็นภาพฝันค่ะ
เทียบแล้วจะคล้ายเห็นด้วยหางตาน่ะค่ะ
3.2 ลืมตาเห็นภาพพระ หมายถึง เห็นเป็นมโนภาพที่ใจ อันนี้เป็นการทรงภาพไว้ในศีรษะหรือในอก
3.3 ลืมตาเห็นภาพพระอีกแบบ คือการทรงภาพไว้นอกกาย
แบบนี้จะเห็นกึ่งตาเนื้อเห็นว่ามีภาพพระลอยอยู่ในอากาศ
จะเห็นจางๆ นะคะ เป็นการเห็นด้วยใจกึ่งตาเห็นค่ะ

4.การเห็นได้ตามข้อ 2 เท่ากับได้อุคหนิมิตรแล้ว

5.ทรงภาพต่อไปด้วยอารมณ์สบาย
แล้วปล่อยวางความคิด ปล่อยวางอารมณ์ ปล่อยวางทุกอย่าง
มองภาพพระไว้เฉยๆ ระวังว่าอารมณ์ต้องไม่ตึง ไม่หย่อนจนเกินไป
(คืออารมณ์ใจที่ดิฉันเคยใช้คำว่า"วางอารมณ์ไว้ที่กึ่งกลางระหว่างความตั้งใจและการพักผ่อน"
อารมณ์ใจจะค่อยๆ นิ่ง ดิ่งละเอียดขึ้นเป็นอุเบกขารมณ์เองค่ะ

ตรงนี้ภาพพระจะค่อยๆ ใสขึ้น จนใสเกิดประกายพรึกในภาพพระ (ปฏิภาคนิมิตร)
ช่วงนี้เป็นฌาน จนถึงฌานสี่ค่ะ

6.เมื่อถึงฌานสี่ จะถามสิ่งใดต่อพระพุทธบารมีก็ได้
จะเกิดภาพนิมิตรผุดขึ้นมาแทนภาพพระค่ะ
ถ้าจะให้ดี เข้ากสิณจับภาพพระจนเป็นประกายพรึก 2 รอบ จะตัดอุปาทานได้มาก
แล้วค่อยกำหนดจิตถามพระพุทธบารมีก็จะดีกว่านะคะ

หรือเมื่อได้ฌานสี่แล้ว จะฝึกอธิษฐานฤทธิ์ ก็ฝึกได้เลยค่ะ
แต่จะได้ผลเมื่อไรก็ต้องปล่อยให้อภิญญากลับมารวมตัวเองน่ะค่ะ เร่งไม่ได้ ผู้ปฏิบัติทำได้แต่ว่าฝึกไปเรื่อยๆ ให้ฌานคล่องนะคะ

สรุปว่า การฝึกกสิณแบบนี้ เหมือนการฝึกกสิณทั้งสิบกองทุกอย่าง แต่เปลี่ยนมาจับภาพพระแทน
และการฝึกกสิณแบบนี้ สามารถอธิษฐานฤทธิ์แทนการไล่หน้ากสิณทั่วไปมาฝึกทีละกองได้ค่ะ


-----------------------------โดย------------------------------------
ณฐมณฑ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_43793", true); </SCRIPT>
Member



Join Date: Sep 2004
Location: สุวรรณภูมิ
โพส: 236
Rep Power: 32

 

การฝึกกสิณแบบลืมตา

การฝึกกสิณแบบลืมตา




<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->การฝึกกสิณแบบลืมตานั้นแบ่งเป็น 2 แบบ

(คล้ายๆ กับการฝึกแบบหลับตา)
นั่นคือ
1. ทรงภาพอุคหนิมิตรและปฏิภาคนิมิตรไว้ภายในตัวเรา
เช่นทรงภาพไว้ในอก หรือในศีรษะ เป็นต้น
แบบนี้เป็นการทรงนิมิตรไว้ในมโนภาพค่ะ
(ถ้าเป็นการฝึกแบบหลับตา ผู้ฝึกจะเห็นดวงกสิณด้วยใจ หรือด้วยมโนภาพเช่นเดียวกันค่ะ)

2.ทรงภาพอุคหนิมิตรและปฏิภาคนิมิตรไว้ภายนอกตัวเรา
นั่นคือ เมื่อลืมตามอง จะใช้ใจที่ทรงอารมณ์ทำให้ตาเนื้อเราเห็นภาพกสิณลอยอยู่ในอากาศเบื้องหน้าจริงๆ ค่ะ
(ส่วนการทรงภาพแบบหลับตานั้น ถ้าทรงภาพแบบนอกตัว ก็คือการทรงดวงกสิณไว้ที่เปลือกตาค่ะ)

ท่านที่ฝึกฝนนั้น เลือกฝึกแบบใดแบบหนึ่งก็ได้ค่ะ เลือกแบบที่ตนคิดว่าฝึกแล้วถนัดที่สุดก็ใช้ได้เหมือนๆ กันค่ะ

-----------------------------โดย------------------------------------
ณฐมณฑ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_43793", true); </SCRIPT>
Member



Join Date: Sep 2004
Location: สุวรรณภูมิ
โพส: 236
Rep Power: 32

 

วิธีเพิ่มความแจ่มชัดในทิพจักขุญาณ

วิธีเพิ่มความแจ่มชัดในทิพจักขุญาณ



<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->ดิฉันเองพบว่าการฝึกญาณนั้น บางครั้งอาจมองเห็นได้ชัดเจนแตกต่างกันไปบ้าง

และความแจ่มชัดนั้น ตามประสบการณ์ฝึกพบว่าอาจะไม่ตรงตามตำราเสมอไปว่าปุถุชน พระโสดาบัน พระสกิทาคามีเห็นชัดเท่าใดบ้าง
เนื่องจากในคนๆ เดียวกัน แต่ต่างวาระกันไม่กี่วัน อาจจะเห็นมัวๆ เท่ามองเห็นในแสงกลางคืนในคืนเดือนแรม จนถึงอาจจะเห็นชัดเท่าตาเปล่าในแสงกลางวัน (ชัดเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์)ก็ได้ค่ะ

วิธีแก้ไขหากเห็นนิมิตรไม่ชัดเจน

1.หมั่นท่องคาถามงกุฎพระพุทธเจ้าจนเป็นฌาน
กล่าวคือ สวดท่องโดยใจไม่ว่อกแว่กออกนอกคำสวด เช่นนี้เป็นฌาน 1 แล้วค่ะ

คาถานี้ดิฉันรู้จักครั้งแรกจากการที่พระพุทธองค์ประทานในวันที่ดิฉันจิตถอดไปชัดที่สุดในชีวิตค่ะ และ ต่อมาไม่นานก็อ่านพบคำสอนหลวงพ่อว่าคาถานี้ช่วยเพิ่มความแจ่มชัด
ดิฉันจึงมั่นใจว่าคาถานี้เพิ่มประสิทธิภาพต่อทิพจักขุญาณโดยตรงค่ะ

คาถามงกุฎพระพุทธเจ้า

อิติปิโสวิเสเสอิ
อิเสเส พุทธะนาเมอิ
อิเมนา พุทธะตัง โสอิ
อิโสตัง พุทธะ ปิติอิ

2.ทำวิปัสสนากรรมฐานทุกวัน หรือทำวิปัสสนากรรมฐานก่อนการฝึกญาณในแต่ละครั้ง เช่นนี้จะช่วยให้ทิพจักขุญาณชัดเจน และมีกำลังจิตดีขึ้นค่ะ

เนื่องจาก บางช่วงดิฉันใช้ญาณจากกสิณแสงสว่างชัด แต่การเห็นในการฝึกมโนมยิทธิกลับไม่ชัด
แต่เมื่อปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานบ่อยขึ้นแล้ว พบว่าชัดเจนขึ้นทั้งญาณในกสิณและมโนมยิทธิค่ะ

3.หมั่นฝึกญาณบ่อยๆ ก็จะช่วยให้ชัดสม่ำเสมอด้วยความคล่องตัวในญาณค่ะ

4.ฝึกมโนมยิทธิจะช่วยให้ฝึกกสิณง่ายมากขึ้นกว่าปกติ

5.รักษาสุขภาพ เพราะความอ่อนล้า เหน็ดเหนื่อยของร่างกายก็จะมีผลให้ญาณชัดน้อยลงได้ค่ะ

-----------------------------ตอบโดย------------------------------------
ณฐมณฑ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_43793", true); </SCRIPT>
Member



Join Date: Sep 2004
Location: สุวรรณภูมิ
โพส: 236
Rep Power: 32

 

ตอบคำถาม

Quote:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">Originally Posted by tamsak

คุณณฐมณฑ์ครับ อยากรบกวนให้ช่วยตอบคำถามที่ผมเคยถามไว้นานแล้วเกี่ยวกับกสิณที่ผมเคยได้ และควรฝึกในชาติปัจจุบันนี้ครับ
ตอบใน PM ก็ได้นะครับ ขอขอบคุณล่วงหน้า และขออนุโมทนาบุญที่คุณณฐมณฑ์ได้สงเคราะห์เพื่อนๆ ในการปฏิบัติทั้งปวงด้วยครับ

</TD></TR></TBODY></TABLE>

ขอบคุณคุณtamsakค่ะที่ติดตามอ่านข้อเขียนดิฉัน
และขออภัยที่ช้าทั้งกับคุณ tansakและกับอีกหลายๆ คนที่เคยรับปากไว้

ความจริงที่ต้องสารภาพคือ ดิฉันตรวจด้วยกสิณแสงสว่างไปราวๆ 50 กว่าคนหลายเดือนแล้ว
แต่ยังเก็บข้อมูลเพื่อเทียบเคียงความถูกต้องไว้ก่อน
ส่วนการตรวจด้วยมโนมยิทธิ ดิฉันยังไม่ได้ทำเพราะหาจังหวะสงบต่อเนื่องทั้งสภาพแวดล้อม ความนิ่งของจิตใจ และสุขภาพดีพร้อมๆ กันทั้งสามอย่างได้ยากค่ะ
เนื่องจากสภาพสถานที่ที่ดิฉันใช้ฝึกจิตปัจจุบันมีสิ่งรบกวนมากขึ้นกว่าปีก่อนมาก
ส่วนเมื่อเดือนก่อนๆ ดิฉันก็ไปอาศัยสถานที่วิเวกฝึกกสิณต่อให้ครบสิบกองค่ะ
โดยตอนนั้นหยุดงานอื่นทุกอย่าง และแทบไม่ได้คุยกับใครเลย เวลาช่วงนั้นจึงไม่ได้นำเรื่องกองกรรมฐานไปตรวจต่อที่วัด
เหตุผลอีกประการหนึ่งคือ ข้อมูลที่คุณปาริสัชชาช่วยตรวจสอบยันกันนั้นอยู่ในอีเมล์ดิฉันที่เข้าไม่ได้แล้วเพราะไม่ได้เช็คเมล์เกิน 3 เดือนแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังข้อให้คุณปาริสัชชา print ส่งมาให้ดิฉันทางไปรษณีย์ค่ะ
เหล่านี้คือสิ่งที่ทำให้สิ่งที่รับปากไว้นั้นล่าช้ากว่าที่คิดค่ะ

ขอบคุณคุณยายกายสิทธิ์คนสวยที่ห่วงใยกันเสมอมาค่ะ คุณยายเป็นมิตรธรรมผู้ทราบถึงข้อจำกัดของดิฉัน และทราบด้วยว่าPM อีกหลายฉบับที่ค้างไว้ ดิฉันกำลังทยอยตอบตามกำลังค่ะ
(แต่ที่ถูกเรียกว่านางฟ้าบ่อยๆ นี่ ดิฉันไม่ค่อยจะกล้ารับสมอ้างเท่าไหร่แล้วนะคะ)

อย่างไรก็ตาม ดิฉันไม่ลืมที่รับปากกับคุณ tamsak ไว้นะคะ
คิดว่าจะตั้งกระทู้ตอบคราวเดียวทั้ง 50 กว่าคนในห้องอภิญญานี้เมื่อจบหลักสูตรกระทู้กสิณแสงสว่างอันนี้ค่ะ
และอีกไม่นาน กระทู้ที่ยาวนานข้ามปีอันนี้จะเขียนจบตามหัวข้อที่ตั้งใจจะนำเสนอแก่ผู้สนใจปฏิบัติค่ะ

ขอโมทนาในกุศลจิตที่คุณอยากฝึกกรรมฐานนะคะ


-----------------------------ตอบโดย------------------------------------
ณฐมณฑ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_43793", true); </SCRIPT>
Member



Join Date: Sep 2004
Location: สุวรรณภูมิ
โพส: 236
Rep Power: 32


<!-- / message --><!-- sig -->

 

ขนาดของดวงกสิณ

ขนาดของดวงกสิณ




<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->ขนาดของวัตถุที่ใช้มองเพื่อฝึกกสิณ


อันที่จริงไม่จำเป็นว่าขนาดของวัตถุที่ใช้มองเพื่อฝึกกสิณจะต้องตรงตามตำราที่ว่า...
1 คืบกับ 4นิ้วก็ได้ค่ะ
แต่ถ้าเป็นวัตถุที่เส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่ตามตำราดังกล่าวก็ย่อมดีนะคะ
ดีในแง่ที่ทำให้จำลักษณะและสีได้ง่าย
อีกทั้งช่วยให้ไม่เห็นขอบของวัตถุดีค่ะ
แต่วัตถุที่ใช้มอง (ตามตำราเรียกว่าเพ่งกสิณ) นั้น จะขนาดเล็กกว่านั้นก็ไม่ผิดแต่ประการใด
เลือกที่มองง่าย สบายตา สบายใจเป็นใช้ได้ค่ะ

ขนาดของอุคหนิมิตร

ดิฉันเคยคุยกับคุณปาริสัชชาเรื่องขนาดของอุคหนิมิตร
คุณปาริสัชชาตอบว่าขนาดอุคหนิมิตรที่คุณปาริสัชชาได้นั้นเท่าขนาดวัตถุดิบที่ใช้เพ่งค่ะ
(ฝึกกสิณทั้งลืมตาและหลับตาแบบทรงภาพไว้ในใจ หรือทรงภาพเป็นมโนภาพ)

ในขณะที่ดิฉันเองมองวัตถุคือลูกแก้วใส (กสิณแสงสว่าง)
(ขนาดลูกแก้วที่ดิฉันใช้ฝึก คือเส้นผ่านศูนย์กลางสามนิ้วครึ่ง)
แต่อุคหนิมิตรของดิฉันที่ได้นั้นเล็กกว่าขนาดของลูกแก้วจริงมาก
ทั้งนี้ ดิฉันฝึกกสิณทั้งลืมตาและหลับตาแบบทรงภาพไว้นอกร่างกาย คือที่เปลือกตา
หรือกล่าวให้ชัดก็คือทรงภาพอุคหนิมิตรไว้บนฉากสีดำเมื่อหลับตา
และทรงภาพอุคหนิมิตร(และปฏิภาคนิมิตร)ไว้ในอากาศเมื่อลืมตา
(อย่างหลังนี้จะเห็นคล้ายๆ ฟองแชมพู โดยเบาบางกว่าฟองแชมพูจริงหนึ่งฟอง จะเห็นด้วยตาเปล่าเมื่อทรงอารมณ์จิตในระดับอุปจารฌาณ)
แต่ดวงกสิณขนาดเล็กดังกล่าวก็สามารถใช้ย่อ ขยาย เปลี่ยนทรงดวงกสิณ หรือทำให้เป็นหลายดวงในปฏิภาคนิมิตรได้ตามปรารถนาทุกอย่าง

สรุปว่า...
ขนาดวัตถุดิบ หรือขนาดดวงกสิณที่ผู้ฝึกแต่ละคนได้ไม่จำเป็นว่าจะต้องเหมือนกันค่ะ
เพียงแต่ให้นำมาฝึกจนเป็นปฏิภาคนิมิตรได้ก็เป็นใช้ได้ค่ะ

-----------------------------ตอบโดย------------------------------------
ณฐมณฑ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_43793", true); </SCRIPT>
Member



Join Date: Sep 2004
Location: สุวรรณภูมิ
โพส: 236
Rep Power: 32

 

ตอบคำถาม

Quote:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">Originally Posted by นายจันทร์เจ้า

O_O' ผมก็มีสงสัยอยู่นะครับว่า หลังจากโพสคราวนั้นแล้วคุณต.ต.ข หายไปเลย แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรครับ .พอมาได้รู้อย่างนี้ก็....ดีใจครับ ดีใจจริงๆ ....ตอนนี้ผมฝึกกสิณขาวอยู่ครับ จากตอนนั้น ผมคิดว่ากสิณลมคงจะยากไป(จับนิมิตไม่ได้อ่ะครับ) เลยเป็นกสิณขาวน่าจะดีกว่า(เอื้อมโนมยิทธิกับทิพจักขุญาณด้วย) ผมจะฝึกช่วงตอนก่อนนอนครับ และถ้าตื่นไหวจะฝึกตอนเช้าด้วยครับfficeffice" /><O></O>

มีคำถามครับ<O></O>

-หลังจากที่ฝึกกสิณแล้ว ผมสามารถฝึกแบบอาณาปานสติต่อได้ทันทีรึเปล่าครับ หรือ ควรเว้นระยะซักชม.ก่อน<O></O>

-เวลาที่ผมฝึกนั้นเหมาะสมแล้วหรือยังครับ หรือว่าช่วงไหนดีครับ
<O>:-D</O>

</TD></TR></TBODY></TABLE>

ค่ะกสิณลม กับกสิณอากาศมีความเป็นนามธรรมมาก
ครูบาอาจารย์ทั้งหลายท่านแนะว่าไม่ควรนำมาฝึกเป็นกองแรก เพราะจะเพ่งเป็นอุคหนิมิตรได้ยากกว่ากองอื่นๆ
ดังนั้น ควรจะฝึกกองอื่นก่อน ยกเว้นว่าเคยถนัดในกองดังกล่าวในอดีตชาติใกล้ๆ ก็อีกเรื่องนึง
แต่คนเรารู้อดีตชาติได้ยาก จึงควรจับกองที่ใจรู้สึกว่าน่าจะง่ายกว่ากองอื่นนั่นแหละถูกต้องค่ะ

หลังจากฝึกกสิณแล้วสามารถฝึกกรรมฐานกองใดๆ ต่อก็ได้ทันที
หรือเมื่อฝึกกรรมฐานกองใดเสร็จใหม่ๆ ก็ฝึกกสิณได้ทันที ไม่มีปัญหาค่ะ
แถมยังช่วยให้ฝึกง่ายขึ้นด้วย
เช่น ถ้าผู้ปฏิบัติถนัดอานาปานสติ ก็เข้าอานาปานสติก่อนจนจิตใส จะเข้ากสิณได้ง่ายขึ้นด้วยซ้ำค่ะ

ทั้งนี้ เนื่องจากอารมณ์กรรมฐานทุกกองเหมือนกันหมด
ต่างกันเพียงจุดเกาะของใจในกรรมฐานแต่ละกอง เช่น อานาปานสติจะใช้ใจจับกองลม กสิณใช้ใจจับนิมิตร เป็นต้น
และต่างกันอีกนิดตรงที่ระดับฌานสูงสุดค่ะ
เพราะกรรมฐานบางกองทำได้ถึงฌานหนึ่งเป็นระดับสูงของกรรมฐานกองนั้น - กรรมฐานบางกองทำได้ถึงฌานสี่เป็นระดับสูง เป็นต้น

อันที่จริง เวลาที่ปฏิบัติกรรมฐานนั้น ผู้ปฏิบัติควรเลือกที่สะดวกเวลาและสะดวกใจตนเป็นหลัก
คือเวลาใดก็ได้ เพราะคนเราหลายคนนั้นก็มีเวลาสะดวกที่ต่างกันไปค่ะ

คุณจันทร์เจ้าเลือกทำกรรมฐานตอนตื่นและตอนก่อนนอนเหมือนดิฉันเลยค่ะ
แต่ดิฉันพบว่าตนมักจะทำกรรมฐานตอนเพิ่งตื่นได้ดีกว่าตอนก่อนนอน
เพราะตอนก่อนนอนนั้นร่างกายมักอ่อนล้า เหน็ดเหนื่อยกว่า จึงทำให้ฝึกญาณยากกว่าตอนเพิ่งตื่นอยู่บ้าง
แต่ก็ทำกรรมฐานเพื่อความสงบ และทำวิปัสสนาได้พอสมควรค่ะ

ดิฉันเองเลือกทำกรรมฐานตอนเพิ่งตื่น กับตอนก่อนนอน ด้วยเหตุที่ช่วงเวลาดังกล่าว บรรยากาศเงียบสงบ มีผู้คนรบกวนน้อยเนื่องจากไม่ใช่เวลางานหรือเวลาติดต่อกันตามปกติ
คุณจันทร์เจ้าเลือกเวลาดังกล่าว ก็เหมาะดีแล้วค่ะ

-----------------------------ตอบโดย------------------------------------
ณฐมณฑ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_43793", true); </SCRIPT>
Member



Join Date: Sep 2004
Location: สุวรรณภูมิ
โพส: 236
Rep Power: 32

 

ตอบคำถาม

 

ลักษณะของญาณ

ลักษณะของญาณ




<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->ลักษณะของทิพจักขุญาณ


เท่าที่ดิฉันมีประสบการณ์เกี่ยวกับทิพจักขุญาณในกสิณแสงสว่างและมโนมยิทธิ พบว่า...

1. เมื่อฝึกญาณแบบหลับตา
จุดที่เห็นนิมิตรคือ นิมิตรจะเกิดบนฉากสีดำใต้เปลือกตา
แต่กระนั้นก็ตาม ก็ไม่ได้เห็นด้วยตาโดยตรงค่ะ เนื่องจากขณะนั้นใช้ดวงตาปรับโฟกัสไม่ได้
โดยทั้งนี้ เปลือกตาหรือฉากสีดำดังกล่าวเป็นเพียงฉาก
ผู้ปฏิบัติจะเห็นนิมิตรด้วยใจคล้ายตาเห็น หรือบางทีจะรู้สึกว่าเห็นแบบกึ่งตากึ่งใจค่ะ

2. เมื่อฝึกญาณแบบลืมตา
ในการฝึกดูนิมิตรในขณะที่ลืมตา ตามประสบการณ์พบว่าจะทรงอารมณ์ให้นิ่งได้ยากกว่าหลับตาอยู่บ้าง
เพราะโอกาสที่ตาจะไปเห็นสิ่งแวดล้อมมีมาก
สิ่งที่ต้องทำให้ได้คือ ใจผู้ฝึกจะต้องเพิกจากสิ่งรอบตัวมาอยู่กับการทรงอารมณ์ดูนิมิตรเท่านั้นค่ะ

2.1 จุดที่เห็นนิมิตรเมื่อลืมตาคือ นิมิตรจะเกิดที่มโนภาพ หรือที่ใจเรา
แต่จะทรงภาพนานๆ และเคลื่อนภาพนิมิตรเข้าไปดูรายละเอียดได้ค่อนข้างยาก

2.2 จุดที่เห็นนิมิตรเมื่อลืมตาอีกที่หนึ่งคือ นิมิตรจะเกิดในอากาศ เห็นได้ด้วยตาเปล่า
แต่ดิฉันใช้ฝาผนังสีอ่อนๆ หรือฝาเพดานบ้านเป็นฉากแบบเดียวกับใช้เปลือกตาเป็นฉากสีดำในข้อ 2.1 ค่ะ

-----------------------------ตอบโดย------------------------------------
ณฐมณฑ์<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_43793", true); </SCRIPT>
Member



Join Date: Sep 2004
Location: สุวรรณภูมิ
โพส: 236
Rep Power: 32

 

ขอบคุณครับคุณจันทร์เจ้า