..คุณธรรมอันสำคัญที่ทำให้เกิด"พระโพธิสัตว์"และเหนี่ยวรั้งใจ"พระโพธิสัตว์"..

..คุณธรรมอันสำคัญที่ทำให้เกิด" พระโพธิสัตว์"และทั้งยังจะเหนี่ยวรั้งจิตใจของ"พระโพธิสัตว์"ให้พอใจยินดีในความปรารถนาของตนต่อไป แม้จะท้อแท้ทุกข์ทนยาก ก้อมิอาจจะตัดใจไปสู่บรมสุขแต่เพียงผู้เดียวได้..
..คุณธรรมนั้นคือ"ความกตัญญู" ลองนึกกันดู??..

 

รักสัพพัญญุตญาณเหนือสิ่งอื่นใด

 

เห็นด้วยครับตอนนี้ก็ดูแลแม่เต็มที่ มอบชีวิตทั้งหมดให้แม่ทุกอย่าง ตอนนี้แม่มีความสุขมากที่มีเราดูแล ถึงตายก้ไม่สะทกสะท้านว่าจะไปอยู่ที่ภพภูมิใดเพราะเราทำเต้มที่แล้ว ขอให้คนในศาสนาของเราจงมีความกตัญญูเป็นพื้นฐานทุกคนเทอญ...

 

ปัญญา ศรัทธา วิริยะ เป็นหลักใหญ่ คือ ต้องมีมากกว่าคนปกติแต่จะเด่นทางไหนก็แล้วแต่จะบำเพ็ญมา ความมิเบื่อหน่ายในการเรียนรู้ ความมิเบื่อหน่ายในการสงเคราะห์ ความมีเมตตาต่อสรรพสัตว์ ความเสียสละ การสร้างบารมี 30 ทัศน์ให้สมบูรณ์ครบถ้วนก็ใช่ สรุปว่าต้องเรียนรู้ทุกอย่างและต้องรู้ลึกด้วย ไม่ใช่แค่ผิวเผิน ส่วนปัจเจกภูมิเอาแค่พอรู้ก็เผ่นแล้ว ตรัสรู้เองเหมือนกันแต่ใครมาก็สอน หรือมีโอกาสก็สงเคราะห์ตามสมควร
การกตัญญูรู้คุณเป็นคุณสมบัติของคนดี

 

ความกตัญญู เป็นเหตุเกี่ยวรั้งไว้จริงๆ เพราะเราตั้งใจว่าจะช่วยงานของพ่อ ของท่านที่มีพระคุณ ไปๆมาโยงเป็นพุทธวงศ์ ความซึมซับจากตัวอย่างของพ่อก็มีส่วนมาก อิอิ

 

..ฟังๆ ทุกคนลองฟังข้าพเจ้าดูเน้ออออ ข้าพเจ้าจักขยายความตรงนี้ มันสำคัญและพิเศษอย่างไรฟังกันดู..
..พ่อแม่เลี้ยงดูพวกเรามาตั้งแต่แบเบาะตีนเท่าฝาหอย ฟูมฟักอุ้มชูเอาใจใส่ ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนนม ให้การศึกษา แม้ยามเจ็บป่วยไข้ท่านเฝ้าดูแล ท่านเป็นทุกข์เป็นร้อนกินไม่ได้นอนไม่หลับ หรือยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ลูกรักจะเป็นคนเลวชั่วร้ายประพฤฺิิิิติตนเป็นคนไม่ดี แม่นี้ยังรักลูกให้อภัย เจ้าไม่มีใครเจ้านี้ยังมีแม่พ่ออยู่ เรียกลูกรักในอุทรตน"ลูกเอ้ยย..เจ้ากินข้าวกินน้ำหรือยัง" รู้อยู่ลูกตนทำผิดแม่นี้ยังไม่พูดให้ลูกซ้ำใจ เฝ้าอภัยหวังลูกรักกลับมาเป็นคนดี..

 

..ยามเมื่อกาลเวลาผ่านมาพวกเรานั้นหนาได้ดี มีทรัพย์ไว้เลี้ยงดูตน ไม่อดไม่จนมีความประพฤติดีให้อภัย ไม่เหลวไหลเหมือนกาลก่อน พวกเรานั้นยังจักนอนหย่อนสติ ไม่คิดถึงท่านในสิ่งที่เราได้ดี มามีวันนี้เพราะท่านเอยยยยย..

 

..เช่นกันผู้หวังโพธิญาณ ยามใดท่านท้อแท้ไม่อาจทนได้ต่อความยากลำบาก ตัดใจจักละลาแล้ว ขอไปสู่แดนนิพพานบรมสุขให้พ้นทุกข์ไปดีกว่า..
..555+ ท่านผู้ใดมีความกตัญญูอยู่แน่นหัวใจ เฮ้ยยยย !!!! พ่อเราหล่ะ แม่เราหล่ะ คนที่เคยช่วยเหลือเราหล่ะ คนที่เคยดีมีอุปการะคุณต่อเราหล่ะ พี่น้อง ญาติ...ฯ เราจักไปโดยไม่ตอบแทนคุณท่านเลยหรือ เปรียบว่าเราไปได้ดีเป็นเศรษฐีร่ำรวยอยู่คนเดียว แต่ พ่อแม่ผู้มีพระคุณของเรา คนที่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลให้เราได้ดี เราจักปล่อยให้ทุกข์ลำบากเวียนว่ายตายเกิดอยู่อย่างนี้หรือ..

 

..ลองนึกดู ยามที่ท่านจักละหรือมีสุขอันใดอยู่ในขณะนั้น แล้วท่านหวนคิดถึงท่านทั้งหลายที่ได้กล่าวผ่านมา คุณธรรมอันนี้จักเหนี่ยวรั้งจิตใจของท่านผู้ปรารถนาไม่อาจละเลยไ้ด้ ด้วยอาลัยรักพร้อมเมตตา อยากนำพาตอบแทนคุณสมดั่งที่ท่านทำให้เรา..

 

..รากของคุณธรรมทั้งหลาย จักเกิดได้ด้วยผู้นั้นมี"ธรรมกตัญญู"..

 

น่าจะเป็นความมหากรุณาครับได้พบพระพุทธเจ้า

ถึง ๒๔ พระองค์ องค์ประกอบทุกอย่างพร้อม

ที่จะไปได้แต่ไม่ยอมไป..ตอ้งเวียนว่ายบาง

ชาติต้องลงนรก..บางชาติต้องเป็นเดรัจฉาน.

 

เมตตาเป็นรากเง่า เติบโตและแตกกิ่งก้านไปเป็นความกตัญญู ความกรุณา จริยธรรม หิริโอตัปปะ ศีล ความกล้าหาญ และคุณธรรมอื่นๆ หากเรายึดถึอคุณธรรมเพียงเพราะมีคนบอกมา หรือเค้าว่าว่าดี นานเข้าจะถามตัวเองว่าเราทำไปทำไม เหนื่อยเปล่า แล้วยิ่งถ้าเป็นคนที่เราแค่เดินผ่านกันไปมา หรือเป็นคนที่มาเบียดเบียนเรา แบบนี้ความกตัญญูไม่เป็นง่อยหรอกหรอ

หากนึกย้อนลงไปลึกๆ จิตใจที่คุณธรรมทั้งหลายสามารถดำรงอยู่ได้อย่างมั่นคงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน จิตใจแบบนั้นจะต้องมีความเมตตาเป็นพื้นฐานอันแข็งแรง จิตที่มีเมตตา แม้ไม่ได้ตั้งใจจะถือศีล แต่ศีลก็ครบ คือไม่ต้องการจะเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น.......

 

ขอร่วมศึกษานะครับ ดีหมดไม่ว่าคุณธรรมข้อไหนๆ เราลองมาทบทวนดูก่อนนะครับ ว่าผู้มีเมตตาจักเป็นคนอกตัญญูได้หรือไม่ ผู้มีความกตัญญูจักพยาบาทได้หรือไม่ ผู้มีเมตตาจักเป็นคนกตัญญูด้วยหรือไม่ ผู้มีความกตัญญูจักเป็นผู้มีเมตตาด้วยหรือไม่ ไม่ว่าคำตอบของทุกท่านจะเป็นอย่างไร ความสำคัญอยู่ที่ทุกคุณธรรมล้วนแสดงออกมาจากภายในมีที่มาจากจุดเดียวกันคือธรรม แสดงออกมาภายนอกตามรูปแบบต่างๆตามเหตุปัจจัย จึงเรียกขานเป็นคุณธรรมต่างๆทั้งหลายนั่นแล เหตุนี้แลจึงมีการบำเพ็ญเพียรกันตามบารมีต่างๆเพื่อความพร้อมที่จะเข้าถึงที่สุดแห่งธรรมได้นั่นเอง
ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมครับ