อยากได้คำสอนทางธรรมะเกี่ยวกับเรื่องปล่อยวางค่ะ

ใช่เลยค่ะ ความคิดนี่ล่ะตัวร้ายกาจเลย
บางทียังไม่เกิดเรื่อง แต่คิดฟุ้งซ่านไปแล้ว
ตอนนี้ถ้าแอนเริ่มคิดเรื่องที่ยังเกิด จะใช้วิธีท่อง
"พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ"
"ธรรมมัง สะระณัง คัจฉามิ"
"สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ"
หรือไม่ก้อ อิติปิโส ค่ะ ^_^

 

วันนั้นทุกข์มาก อย่าว่าแต่ท่องเลยค่ะ ดูลมหายใจยังไม่ได้เลย
คิดเอง เออเอง แล้วก็ขำเองค่ะ (อ่านแล้วขำเปล่าคะ )
ส่วนเรื่องคุณแอน ต้องหัดวางค่ะ คุณแม่ทุกข์ เราทุกข์ไปด้วย เพราะเราเป็นลูก แต่ทุกอย่าง มีเหตุมีปัจจัยเสมอ ไม่มีคำว่าบังเอิญ
วางไม่ได้วันนี้ ต้องทำให้ได้ในวันหน้า เพราะทุกๆวัน เราจะต้องเจอะเรื่องมากมายปรับตัวกันแทบไม่ทัน แต่ปรับที่ใจเราง่ายที่สุดค่ะ อย่างที่บอก รู้/ละ
รู้ว่าทุกข์ (เวทนา) รู้ว่า กำลังเห็นได้ยินอะไร (กาย)
ละทิ้งไปเสีย
ทำไม่ได้ ...เผลอก็เริ่มใหม่...ได้ค่ะ

การกดอารมณ์ด้วยคำบริกรรม บางทีเรื่องหนักๆ ก็จำเป็นต้องใช้ เพราะเผลอบ่อย หากชินและทำให้บ่อยหรือเรื่องไม่หนัก มันจะรู้แบบเบาๆค่ะ
(แต่เรายังเผลอบ่อยค่ะ ยิ่งเรื่องขี้โมโห/รั้น เนี่ย แก้นิสัยยากจังเลยค่ะ นี่ขนาดดีขี้นแล้วค่ะ):'(

เป็นเหตุผลที่ทำไมเราต้องปฎิบัติให้เป็นนิสัย เพราะอดีต-อนาคต ทำให้เราเกิดทุกข์ได้โดย จริงๆแล้วอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ค่ะ
ไม่ได้เข้าทางธรรม อาจจะบ้าไปแล้วก็ได้นะคะ

 

ได้อ่านแล้วคิดวางตามไปด้วย ขออนุโมทาบุญแก่ทุกท่านครับสาธุ

 

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ คุณวิญญาณนิพพาน