ไม่รู้ทำไมไม่กินหมูขึ้นมาค่ะ

ตั้งแต่สวดมนต์ไหว้พระมาไม่นาน ไ่ม่ใช่ว่าไม่ชอบกิน หรือไม่อยากกิน หรือเบื่อนะคะ แต่มันเป็นความรู้สึก เหมือนรู้ขึ้นมาในใจว่าต้องไม่กินหมู ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะไม่กินหมูอาทิต์ละ 3 วัน ไปๆมาๆก็จะเป็นเดือนแล้วค่ะ ทั้งๆที่จริงๆยังชอบกินอยู่นะ

อย่างนี้เขาเรียกว่าถูกดลใจหรือเป่าคะ และเพราะอะไร?
จะเกี่ยวไหมที่เราพยามลดน้ำหนักแล้วไปขอพรให้ลดอย่างราบรื่น เพราะตอนนี้มีปัญหาสุขภาพอยู่น่ะค่ะ

 

เราไม่รู้นะคะว่าเกี่ยวกับการดลใจหรือเปล่า

แต่เราคิดว่าดีแล้วค่ะที่ไม่กินเนื้อหมู

เป็นการทำบุญไม่ฆ่าสัตว์ เพื่อนร่วมโลกด้วยกัน

กินผักผลไม้เยอะๆ ออกกำลังกาย

จะได้ไม่มีปัญหาต่อสุขภาพและหุ่นเสลนเดอร์ด้วยนะคะ

 

ที่ไม่ทานเนื้อสัตว์ (ไม่ทราบว่าทุกประเภทหรือปล่าว หรือแค่เนื้อหมู) อย่างไรก็ตามถือว่าเป็นเรื่องที่ดีกับสุขภาพกายและใจ

การทำสิ่งที่ดีด้วยกุศลจิตซึ่งก่อให้เกิดผลแห่งกรรมดี เช่นดีกับสุขภาพกายของท่าน จขกท.ในภายภาคหน้า แต่ไม่ควรติดสงสัยในสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับตนเองซึ่งเป็นไปได้ทั้งหมดไม่ว่าเป็นจิตที่ปรุงแต่ง หรือเป็นการสัมผัสได้เองในสิ่งพิเศษที่มีมา เพราะจิตที่ชอบคิดและติดสงสัย จะเป็นเครื่องกีดขวางการตื่นรู้ของเรา ฉะนั้นหากจิตเราสงบด้วยธรรมะ ด้วยการคิดดี การสวดมนต์ภาวนาก็ดีค่ะ เมื่อจิตเราเงียบ เราจะรู้ตัวอย่างเต็มที่เกี่ยวกับร่างกายของเรา

ดังนั้นพระพุทธเจ้า จึงมีท่าทางในแบบอย่างของพระองค์การเดินของพระองค์ก็แตกต่าง การมองก็แตกต่าง ทุกสิ่งอย่างแตกต่าง เพราะท่านไม่มีจิตที่ชอบคิด ร่างกายก็ไม่ทำตามจิตที่ชอบคิดอีกแล้ว ทุกอย่างเดินไปตามการตื่นรุ้ และขอจงเฝ้าดูมันอย่างมีความสุข จงตื่นรู้และเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลง มีสติให้มาก แล้วท่าน จขกท. จะเห็นว่า แม้แต่ร่างกายก็สัมผัสกับสิ่งเหล่านี้ได้ การตื่นตัวและตื่นรู้ จะทำให้เราบังเกิดความรักในร่างกายของเรามากขึ้น เมตตาต่อร่างกายมากขึ้น ถึงปัจจุบันนี้เราได้แต่ใช้ร่างกายของเราเท่านั้น เราไม่เคยพูดแม้แต่จะบอกขอบคุณร่างกายของเรา ทั้งๆ ที่เขาเป็นทาสรับใช้เราตลอดมาไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด

ขอให้คุณ จขกท. ใส่ใจในประสบการณ์ใหม่นี้ด้วยการทำสิ่งดีๆ ให้กับร่างกายตามที่เป็นอยู่นั่นดีสุดแล้วค่ะ และหนึ่งในหนทางที่จะช่วยเหลือร่างกายก็คือ การตื่นรู้ให้มากยิ่งขึ้นค่ะ...^^

 

มีประสพการณ์คล้ายๆกัน แต่ยังไม่ได้หาคำอธิบายที่ชัดเจน
เมื่อหลายปีก่อนได้ออกจากวัดมาหลังการปฏิบัติธรรมมาเก้าวัน ออกมาทานก๋วยเตี๋ยวหมูหน้าวัดมื้อแรกปรากฏได้กลิ่นฉุนจากเนื้อสัตว์ออกมาโดยไม่เคยเป็น ไม่เคยรับรู้มาก่อน ตั้งแต่นั้นมาก็ต้องพยายามเลี่ยงโดยการเขี่ยออก หรือทานอย่างอื่นแทน ที่เป็นสัตว์เล็กลงมาเช่น กุ้ง ปลาพอทานได้อยู่บ้างแต่จะมาในแนวมังสวิรัติ ซึ่งเป็นผลดีต่อสุขภาพคือไขมันลดลง แต่เมื่อเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ก็ต้องแผ่เมตตาไปก่อนรับประทาน กลิ่นจะลดลง ส่วนสัตว์ปีกทั้งหลายทานไม่ได้เพราะเป็นโรคเกาท์อยู่แล้ว
สรุปคือมาแนวมังสวิรัติค่อนตัวแล้ว

 

ทั้งมนุษย์ สัตว์ และต้นไม้ต่างก็สุดท้ายกลายเป็นดินเช่นกันทั้งหมด จะกินต่าง เห็นต่าง ท้ายสุดก็อันเดียวกัน ขึ้นอยู่ที่ใจว่าเห็นอยู่ช่วงไหนแค่นั้น

 

ทานมังสวิรัติเลย ไม่ต้องรอแล้วอะไรแล้วมั้ง

ทุกวันนี้ผมก็ทานมังสวิรัติเป็นปกติ
เย็นวันนี้ไปทำธุระเดินผ่านร้านขายราดหน้า ได้กลิ่นแล้วแทบจะอ้วก
มันสาปสางเหลือกินครับ ไม่ใช่ดัดจริต แต่จมูกมันไวไปเอง

สำหรับท่านที่ทานมังสวิรัติ ก็ควรทำความเข้าใจกันว่า
เราทานมังสวิรัติเพราะไม่ปรารถนาเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น
ทำความเข้าใจอย่างนี้จึงจะเป็นบุญกุศล

 

ไม่กินหรืองดเนื้อสัตว์ใหญ่ได้เป็นกุศลมากๆ อนุโมทนาครับ

 

อนุโมทนาครับ แต่ ขอเตือนครับ กินอะไรก็กินเพื่ออยู่ ทําความดี ไม่ได้กินเพื่อติดรสหรือกินเพื่อให้กิเลสงอกงา แต่ถ้า ไม่กินหมูเพราะว่ามันสกปรกหรือไรพวกเนี่ย (จริงๆคนที่กินหรือไม่กินก็ควรทํา) แนะนําวิปัสสาฌาน พิจารณาเลยว่าหมูนี่มันสกปรกตับไตไส้พุงมันไรพวกนี้ อาหารที่เรากิน จะผักก็ดี จะเนื้อก็ดี มาจากสกปรก (ถึงว่าจะผ่านวิธีทําให้สะอาดไรก็ตาม) แต่พออึออกมา ก็เป็นขี้ เหมือนกันหมด แล้วสุดท้ายก็คิดร่างกายของเรานี่แหละ หาความสะอาดไม่ได้ มีแต่ความสกปรก ขนาดน้ำที่ใสสะอาดดื่มเข้าไปแล้ว กลายเป็น ปัสสาวะ ยังเหม็อนเลย (ร่างกายนี้สกปรกยิ่งกว่า คิดดู อาหารที่ทําดีแล้ว หน้าตาสวยๆ แต่พอมาอยู๋ในท้อง แล้วเป็นขี้ ร่างกายนี้สกปรก จริงๆ คิดตามดู คิดบ่อยๆ)

 

เจ้าที่เป็นมุสลิม

 

ขอร่วมแชร์ประสบการณ์ด้วยอีกคนค่ะ ดิฉันเองก็เพิ่งหันมาทานมังสาวิรัสได้ประมาณเดือนนึงค่ะ ทานอาทิตย์ละ6วัน เพราะยังแอบเหลือกิเลสเอาไว้ลิ้มรสเนื้อสัตว์อาทิตย์ละครั้ง แต่จะเลือกทานเฉพาะเนื้อปลา เพราะเนื้อหมูเนื้อไก่นั้น หลังๆมานี่รู้สึกไม่อยากแตะเลยค่ะ โดยเฉพาะเนื้อหมูเวลาได้กลิ่นหรือเผลอทานเข้าไปนิดเดียวรู้สึกมันเหม็นตลบไปทั้งปากเลย ทั้งที่เมื่อก่อนชอบทานมาก แต่คงเพราะไม่ได้ทานมาเดือนนึงจนประสาทรับรสมันเริ่มปฏิเสธเนื้อสัตว์ไปเองค่ะ เวลาไปเดินตลาดแล้วต้องเดินผ่านร้านขายเนื้อหมูเนื้อวัว รู้สึกว่ากลิ่นสาปของเนื้อเหล่านั้นจะแรงกว่าเมื่อก่อนมาก จนต้องเดินเอามือปิดปากหรือกั้นหายใจ พร้อมทั้งแผ่ส่วนกุศลไปตลอดทางในขณะเดินผ่านร้านเหล่านั้น ขอให้พวกเค้าได้ไปเกิดที่ดีๆ อย่าได้กลับมาเกิดเป็นอาหารของผู้คนอีกเลย

 

พระพุทธเจ้าท่านก็ไม่ได้ทานมังสวิรัตินะครับ เพียงแต่ไม่ติดในรูป รส กลิ่น เสียง อวิชชา ต่างหากครับ กินสัตว์หรือไม่กินไม่ได้ผิดศีล แต่จะผิดหากไปฆ่า/สั่งฆ่ามันเพื่อมากิน