แมวเหมียวมงคลฟีล์ม ภูมิใจเสนอ!"เทพผู้พิทักษ์ทั้งสี่"น.64

ตอบว่า...ชยมังคละ

 

สงสัยแม่นางอมราจะอธิษฐานตามท่านชัยสิทธิ์อีกแน่เลย
เค้าก็เดาเอาอ่ะนะ ท่านเหมียว แหะ

 

อันความรักยากจะหักอาลัยไห้
แม้ตัวไกลใจยังหลงพะวงหา
เฝ้ารอรักหวังให้กลับคืนย้อนมา
ร่วมมัญคาตราบชั่วฟ้า ดิน มลาย!



อมราวดีมีจิตปฎิพัทธ์ในฤาษีผู้วิทยาธรอย่างไม่มีประมาณ จึงได้อธิษฐานขอติดตามท่านชัยสิทธิ์ไปทุกหนทุกแห่ง ด้วยแรงอธิษฐานผูกพันธ์ของนางนั้น
หาได้เกิดจากอารมณ์ใคร่แค่เพียงชั่วครั้งคราวไม่ แต่มันหมายถึงเบื้องลึกทุกห้วงอณูความรู้สึกที่กลั่นออกมาจากจิตใจ แม้กาลเวลาจะล่วงเลยผ่านไป
ยาวนานสักเพียงไหน นางก็จะไม่มีวันผันแปรเปลี่ยนใจไปจากท่านชัยสิทธิ์ได้เลย!(อมราวดีรำพึงในห้วงมโนนึก)

แต่ทว่า!อนิจจานั้นไม่เที่ยงแท้...
ชัยสิทธิ์ฤาษีผู้วิทยาธรมิได้คิดเช่นเดียวกับที่นางคิด เธอเห็นนางอมราวดีมาตั้งแต่เด็กวิ่งเล่นและเติบโตด้วยกันมา จริงอยู่ที่ญาติทั้งสองอยากให้เรา
อยู่ร่วมกันในอนาคต แต่ด้วยกุศลจิตที่สั่งสมอบรมณ์มาดีแล้วทำให้ชัยสิทธิ์มิได้คิดที่จะครองเรือน
ดังนั้นเธอจึงรู้สึกผูกพันธ์กับนางอมราแค่เพียงน้องสาวเท่านั้น!



เป็นเพราะทั้งสองอยู่ในวัยเดียวกัน ชัยสิทธิ์จึงมิได้เผยความรู้สึกที่แท้จริงให้นางล่วงรู้ มีเพียงความรู้สึกที่อยากจะปกป้องคุ้มครอง คอยดูแลอยู่ใกล้ๆมิให้นาง
ต้องได้รับอันตรายเท่าที่กำลังของตนจะพึงกระทำได้...

ดังนั้นตอนที่ชัยสิทธิ์ถูกนางพญานาคีกอดรัด จนกระทั่งล่วงรู้ความจริงว่าเป็นนางอมรากลับชาติมาเกิดแล้ว แม้นางจะจำแลงแปลงกายให้เห็นรูปโฉมที่แท้จริง
ของตนในครั้งอดีตชาติแล้วก็ตาม ในขณะที่นางร่ำไห้สวมกอดท่านชัยสิทธิ์อยู่นั้น เป็นความจริงที่ว่า...

หากจิตฤาษีผู้ทรงฌานถูกราคะกำหนัดครอบงำดวงจิตแม้เพียงชั่วขณะหนึ่ง ฌานสมาบัติคงต้องเสื่อมเป็นแน่แท้!
แต่ผลกลับมิได้เป็นเช่นนั้น ชัยสิทธิ์เกิดความรู้สึกเมตตาสงสารนางอมราจับขั้วหัวใจ จึงได้หวนระลึกถึงภาพเหตุการณ์เก่าๆสมัยที่นางเป็นเด็กขี้แย
พอมีสิ่งใดผ่านเข้ามากระทบเป็นที่เจ็บปวดและสะเทือนใจแล้ว นางมักจะร้องไห้ปล่อยโฮออกมาเสมอ...

ด้วยเหตุนี้เองพอวาระสุดท้ายของท่านชัยสิทธิ์มาถึง เมื่อได้ยินเสียงรำพันร่ำไห้ของนางอมราลอยผ่านเข้ามากระทบโสตประสาทอีกครั้ง
เธอจึงรวบรวมกำลังใจเฮือกสุดท้ายปลอบประโลมนางเหมือนสมัยเมื่อครั้งวันวาน
แม้จะเป็นเพียงถ้อยคำที่ฟังง่ายๆ แต่มันก็เป็นภาษาเฉพาะของท่านชัยสิทธิ์ที่จะพึงแสดงออกต่อนางอย่างลึกซึ้ง ถึงก้นบึ้งแห่งจิตใจ!

"โอ๋ โอ๋ นิ่งนะคนดีอย่าร้องไห้เลย ไม่เป็นไรนะ ข้าอยู่ตรงนี้แล้วววววว!"

ได้ผล!เมื่อสิ้นเสียงสุดท้ายของท่านชัยสิทธิ์ อมราวดีนาคีนาคราชนั้น หยุดสะอื้นไห้ในบัดดล!...
"แต่นี้ต่อไปข้าจะเข้มแข็ง ข้าจะไม่ร้องไห้อีก ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ข้า ข้าสัญญาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"(นางตะโกนร้องออกมาดังสนั่นถ้ำ)
"แกร็งงงงงงง...."เสียงแก้ววิเชียรชัยสิทธิ์ล่วงลงสู่พื้นธรณีดิน!
บัดนี้ดวงวิญญาณของฤาษีผู้วิทยาธร ได้ลอยเลื่อนเคลื่อนเข้าถืออุบัติเกิดในสุคติภูมิแล้วแล!

อมราวดีนาคีนาคราชนั้นได้คืนกลับสู่อัตภาพเดิมแล้วเลื้อยวนเข้าประทักษิณร่างท่านชัยสิทธิ์ ที่จุติในอิริยาบทนั่ง!
จำเดิมแต่นั้นมาทุกๆหนึ่งร้อยปี นางจักเลื้อยออกมาจากถ้ำสถานที่บำเพ็ญ(ออกจากฌาน)แล้วตรงเข้าทำประทักษิณร่างของฤาษี
จนพื้นดินบริเวณนั้นยุบตัวลง แต่ตรงที่ฤาษีนั่งละสังขารนั้นกลับสูงขึ้นๆ...เป็นที่น่าอัศจรรย์อยู่ว่าร่างฤาษีนั้นมิได้เน่าเปื่อย เพียงแต่แห้งเหี่ยวลงไปเท่านั้น
ชะรอยนี้คงเป็นด้วยเธอสำเร็จวิชาจากแดนที่แปด!และเธอต้องการที่จักต้องย้ำสัจจะวาจาที่ได้เคยลั่นทิ้งท้ายไว้แก่นางอมรา เสมอมาว่า...

"ข้าอยู่ตรงนี้แล้ววววววว!"



ร่างของท่านในถ้ำสุมนะนั้น ผ่านห้วงระยะกาลเวลามายาวนาน จึงปรากฎมีหินปูนอันเกิดจากความชื้นภายในถ้ำปกคลุมจนเห็นเป็นสีขาวโผลนหนาทึบ!
มองอีกแง่มุมหนึ่งอาจดูละม้ายคล้ายรูปทรงเจดีย์!

เสมือนหนึ่งว่าท่านชัยสิทธิ์จักคอยนั่งเป็นกำลังใจให้นางอมราวดีผ่านพ้นวิบากกรรมต่างๆ อยู่ตลอดกาลเวลาที่แสนจะยาวนานถึงสองหมื่นปี
หาใช่ใครมากำหนดไม่ แต่เป็นเพราะกรรมนั้น เธอได้กระทำแล้วเห็นผลในกาลบัดนี้!

อนึ่ง กาลเวลาเพิ่งจะผ่านมาไม่กี่พันปี กว่าจะครบสองหมื่นปีนั้น อมราวดีนาคีนาคราชจะต้องฟันฝ่าอุปสรรค และเผชิญกับผู้ที่เข้ามาอาศัยบำเพ็ญพรต
ในถ้ำอย่างไรบ้าง ผู้เขียนชักไม่แน่ใจแล้วว่า จะโม้ต่อดีหรือว่าจะหยุดไว้แต่เพียงเท่านี้แล้วกล่าวคำว่า "อวสาน"

เรามาฟังเสียงโหวตกันดีกว่าครับ ระหว่าง...
ก. เล่าต่อให้จบบริบูรณ์
ข. นำเสนอนิทานเรื่องใหม่
ค. ไม่ต้องเล่าอะไรอีกแล้วนิทานไร้สาระ :'(

 

อะ รางวัลปลอบใจ แบ่งกันคนละหนึ่งดอก

 

สรุปว่า นิทานเรื่องนี้แอบรักเขาข้างเดียวซะแล้ว

เปิดดูไฟล์ เยาะเย้ย.bmp

ฮ่า ฮ่าฮ่าๆๆๆ

 

อ๊าวว...ติดตามอ่านกันมาตั้งนาน ยังมิรู้ใจกันอีก...ป๊าดดดด ทุบสักทีดีมั้ยเนี่ย
เล่าต่อให้จบ...แล้วต่อด้วยเรื่องใหม่...พลีสสสสสสสสสสส

 

ไม่ตอบ เอาจักดอกจิ...55555555555555

 

ไม่รู้สิ สงสัยคงรอให้ปรับความเข้าใจกันมั๊ง?

 

หุยๆ แมวเหมียว เช็คเรทติ้งหนอ...คริคริ
เล่้าให้จบซิจ๊าาาาาาาา แล้วก็เริ่มเรื่องใหม่ แฟนคลับจะได้ไม่ขับ หุหุ

 

ให้สองดอกเลย ดอกแรกผิดก็ไม่ใช่ ดอกที่สองถูกก็ไม่เชิง (ประมาณว่าอร่อยจังตังค์อยู่ครบ5555...)

 

ครั้งแรก...ที่เราไปปฏิบัติธรรมถือศีล 8 ณ วัดแห่งหนึ่ง ด้วยเพราะเป็นการไปครั้งแรก จึง
ไม่ค่อยรู้ธรรมเนียมปฏิบัติ...ก็ทำตามเขาไป...จนถึงช่วงหนึ่ง ซึ่งเป็นช่วงการนั่งสมาธิ ก็
จะมีการหรี่ไฟ...แค่พอสลัวๆ...จังหวะนั้น เราได้ยินเสียงเหมือนคนเล่นน้ำ คือ ได้ยินเสียง
น้ำ...เราก็นิ่ง คิดว่า...สงสัยพระเปิดซาวด์ เพื่อสร้างบรรยากาศในการเจริญสมาธิ

เมื่อเสร็จจากการทำวัตรเย็น...ขณะเดินกลับที่พัก คนที่เคยอยู่มาก่อน ก็พูดคุยกันถึงเรื่องนี้
ว่ามี...มาเล่นน้ำกัน...เราซึ่งเดินอยู่ข้างหลังได้ยินเข้า...ก็...อ๋อ...

 

นี้ก็อีกคน ดีใจละซิที่เค้ามิได้รักกัน 55555....

 

เลยเวลาสั่งสมบารมีแล้วต้องขอหยุดพักไว้แต่เพียงเท่านี้



อามิตตาพุทธ

 

สะจายยยยยหนอ...จะได้กันไปทำไมเล่า
พัวพันๆๆๆๆ ไม่ดีหนอ
ภพชาติไม่จบไม่สิ้น....หุหุ

 

เจ้าแมวหง่าวรู้ใจ
ส่งมอบให้สองดอกเชียว
แบบอิ่มจังตังค์แน่นเหนียว
ไม่มองเหลียวคว้าเอาเลย....55555555

 

เห็นด้วยค่ะ

 

ห่างจากเขาไกรลาสไปทางทิศอีสานยังมีนครเร้นลับแห่งหนึ่งอยู่ติดแม่น้ำ เจ้าผู้ครองนครแห่งนี้เป็นผู้มีปัญญาเขลา หลงเชื่อถ้อยคำยุแยงของอำมาตย์
ผู้ปรารถนาจะยึดครองราชสมบัติ แต่ทว่าพระมเหสีในพระมหาราชนั้นเป็นผู้ชาญฉลาดมีปรีชาสูง มหาอำมาตย์จึงคิดวางแผนโดยใช้เล่ห์กลอุบาย
หลอกให้พระมเหสีไปพบชายผู้หนึ่งในที่ลับ จากนั้นจึงทูลเชิญเสด็จพระราชาไปทอดพระเนตร ท้าวเธอเป็นมหาราชผู้มีปัญญาเขลาจึงหลงเชื่อ
ถ้อยคำกล่าวหาของอำมาตย์หมดทุกถ้อยความ...

โอ้ อนิจจา!มเหสีผู้น่าสงสารนางต้องโทษประหารชีวิต แต่ทว่านางเป็นผู้บริสุทธิ์ จึงขออนุญาตพระราชาจัดทำพิธีบวงสรวงต่อองค์เทพไท้เทวาธิราช
นางจะทำพลีกรรมปลิดชีวิตด้วยพระองค์เอง!...

"ข้าแต่ท่านจอมเทพ และเหล่าเทวาธิราชเจ้าผู้เป็นใหญ่บนสวรรค์ทุกชั้นฟ้าจงรับฟังคำข้า...
หม่อมฉันเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่พระสวามีหาได้ทรงเชื่อถือถ้อยคำแห่งหม่อมฉันไม่ บัดนี้หม่อมฉันจึงได้กระทำพิธีบวงสรวงชีวิตถวายแด่พระองค์ท่าน
หากหม่อมฉันเป็นผู้บริสุทธิ์มิได้คบชู้สู่ชาย ขอให้เลือดทุกหยดที่หลั่งไหลออกจากวรกายนี้ จงสถิตคงอยู่คู่แผ่นดินตราบนานเท่านาน!
แต่ถ้าหม่อมฉันเป็นผู้เลวทรามต่ำช้า จริงดังข้อกล่าวหาขอให้เลือดทุกหยดในกายนี้ จงอันตรธานสลายไปเองตามกฎธรรมชาติเถิด!"

ลำดับนั้นได้เกิดมหาเมฆใหญ่ลอยเข้าปกคลุมไปทั่วอาณาบริเวณ เสียงฟ้าคำรามคล้ายดังจะรับรู้การพลีกรรมในคราครั้งนี้

เมื่อสิ้นเสียงสัจจะปฎิญาณตน พระนางจรดมีดดาบอันคมกริบลงบนพระสอด้วยมือทั้งสองข้างที่จับกระชับ!
แล้วเอี้ยวบิดลำตัวตวัดมือทั้งสองข้างสุดแรงเกิด!...

ห่าฝนกระหน่ำตกลงมาคล้ายดังสวรรค์พิโรธ!
พระราชาและเหล่าเสนาบดีพร้อมด้วยข้าราชบริพานที่มาร่วมเป็นสักขีพยานจำนวนมาก พากกันกลับคืนสู่เคหะสถานของตนด้วยใจที่แสนจะหดหู่
สายโลหิตที่พุ่งออกมาจากวรกายของพระมเหสีนั้น ป่านนี้คงถูกฝนที่ตกกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งชำระล้างสลายตัวไปกับสายน้ำจนสิ้นสูญหมดแล้วกระมัง?
หลายคนที่อยู่ในเหตุการณ์อาจคิดเช่นนั้น แต่แล้วความจริงก็ปรากฎ หลังจากที่ฝนใหญ่ได้จางคลายและขาดช่วงหายไปในเช้าวันรุ่งขึ้น

คราบเลือดสีแดงเข้มได้กระจายตัวปรากฎอยู่บนพื้นแผ่นดิน!กินพื้นที่ยาวไกลสุดสายตา!...

อ้า!...สายฝนมิได้ชำระล้างโลหิตพระมเหสี ให้อันตรธานสลายตัวไปกับสายน้ำดอกหรือนี่?
มิหนำซ้ำยังกระจายขยายรอยคราบกินพื้นที่กว้างขวางออกไปอีก!

สายโลหิตของพระนางกระจายตัวแล้วแห้งเกรอะกรังเกาะเป็นคราบฝังแน่น แทรกตัวติดอยู่ตามพื้นแผ่นดินรวมนับได้หลายพันคราบ!
คลัายดังจะประกาศความบริสุทธิ์ของพระมเหสีผู้ทระนง และประจานความโง่เขลาของพระราชาผู้สวามีไปพร้อมๆกัน!

ดวงจิตที่แสนจะบอกช้ำยังมิอาจจางคลาย สลายความจงรักภักดีที่มีให้แก่พระราชา
มั่นคงเสมอมิแปรผัน แม้ความตายก็มิอาจพรากความอาลัยรักในพระสวามี
นางจึงได้ถืออุบัติเกิดเป็นพญานาคราช...สิ่งสถิตอยู่ ณ สถานที่แห่งนั้น!
แมวเหมียวมงคลฟีล์มภูมิใจเสนอ



"ตำนานรักสามพันโบกนาคราชผู้ทระนง"

เร็วๆนี้

​

 

เห็นด้วยตาแต่รู้ด้วยใจหรือครับ?

 

แมวเหมียว เรื่องนี้ต้องจัดเต็มน้า แล้วเค้าจะให้รางวัล ปลาทูอารายดีหนอ...โปรดติดตามตอนต่อไป...หุหุ

 

จัดเครื่องเซ่นให้ก่อนหนึ่งจานหนอ...ผัดพริกขิงปลาทู แซ่บบบบบบ
เอาใจสุดๆ....หุหุ