ช่วยบอกหน่อยค่ะ ดิฉันผิดมากไหม

กราบอนุโมทนากับท่าน จขกท. ด้วยนะครับ
และกราบอนุโมทนากับท่านpeerakul และคุณครูติงติงด้วยครับ _/\_

 

"สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นทายาท มีกำเป็นที่กำเนิด ..."

ที่ผมขึ้นด้วยประโยคนี้เพราะผมเข้าใจความรู้สึกที่คุณทำดีแล้วไม่ได้ดีครับ มันอาจเป็นเพราะกรรมเก่าที่เคยทำไว้ครับ อย่าน้อยใจเลยครับ ทุกคนล้วนเจอเหตุการณ์ที่ทำดีแล้วไม่ดีทั้งนั้นไม่ว่าจะมากหรือน้อย

ส่วนที่คุณเล่ามา ผมว่าคุณทำดีที่สุดแล้วจริงๆนะครับ มันเป็นเหตุจำเป็นที่ต้องช่วยแม่ โดยการทะเลาะกับพี่สาว และการที่โดนตัดญาติก็เป็นการกระทำที่ไม่ดีของพี่สาวแล้วญาติขอให้ให้อภัยทานไปนะครับ จะได้ไม่จองเวรกัน

คุณอย่าเอาเรื่องพวกนี้เก็บมาคิดตลอดชีวิตนะครับ เพราะต่อให้ทำดีมาทั้งชีวิต แต่คิดเรื่องไม่ดี จิตเป็นอกุศล ก็นำไปสู่อบายต่างๆได้ ไม่ว่าจะบนโลกหรือหลังจากสิ้นอายุขัยบนโลกครับ

เจริญในธรรมนะครับ

 

คงจะดีกว่านี้แน่ๆ ถ้าคุณ จขกท. จะยอมปล่อยวาง.. เงื่อนไขบางอย่างออกไปบ้างและปล่อยให้ชีวิตและความคิดสามารถขับเคลื่อนไปได้ ไปตามแรงปรารถนา ที่สมควรแก่เหตุและผล มีกาลเทศะ..สำคัญที่สุดคือ มีสติคอยกำำักับด้วยเสมอ..อย่าได้แคร์ถ้ามีญาติแบบนี้ แทบทุกครอบครัวจะมียีนเหล่านี้ผสมอยู่(ดิฉันเชื่ออย่างนั้น)

การปล่อยวางที่ถูกต้องก็เป็นเรื่องของผลของการกระทำเช่นว่า เราทำอะไรก็ตาม ไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม ในขณะที่เราทำ เราทราบดีแล้วว่าการกระทำของเรานั้นต้องรับอิทธิพลจากเหตุปัจจัย อย่างอื่นมากมาย ซึ่งส่วนมากไม่ได้อยู่ในการบังคับบัญชาของเรา เพราะฉะนั้นถึงแม้ว่าเราทำอะไรด้วยเจตนาดี ด้วยปัญญาอันหลักแหลม อันนั้นไม่ได้เป็นเครื่องรับประกันความพอใจให้กับผู้อื่น.. ชีวิตคนเรานั้นมีเรื่องราวจริงแท้อยู่เรื่องนึงนั่นคือไม่มีใครคนใด ที่จะทำอะไรถูกใจคนอื่นได้ตลอดเวลา โดยเฉพาะคนที่สะสมตัว "ตัณหา" ไว้ในจิตก็คือความไม่รู้จักพอ

 

ขอโมทนาสาธุด้วยครับ ผมว่านะผลบุญที่คุณทำดีกับคุณแม่จึงส่งผลให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งสองคนนั้นหลุดออกจากชีวิตคุณไปแล้ว ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ดีนะ ทำดีเยอะๆมองบวกมากๆนะครับ ทุกวันนี้หาคนดียากขึ้นทุกวันแล้วครับ

 

ไม่มีอะไรยากเท่ากับการให้ จะให้ใครยอมเรานั้นไม่มี จะให้เป็นอย่างที่เราหวังไม่มี
กักขังแต่ทุกข์ คิดแต่การให้ผู้อื่นเข้าใจเรา คิดแต่จะให้เป็นไปตามที่หวัง อนิจจัง
ทุกขัง อนัตตา หนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น

ยอมรับเหตุแห่งทุกข์ได้ ก็หยุดทุกอย่างในความทุกข์ได้ เพราะทุกข์ไม่มีอะไร และ
จะมีก็ต่อเมื่อยอมรับเอาเองว่าเป็นของเรา เป็นเพราะเรา เมื่อทำสัญญากับทุกข์แล้ว
อะไรๆก็เป็นของเราหมด ยึดแต่ตัวเองไม่ปล่อย

การเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม กับการนำผลของกรรมมาเป็นตัวชี้วัดการดำเนินชีวิต ทำให้
เราพลาดสิ่งดีๆมัวแต่จมกับอดีตกรรม จนลืมปัจจุบันว่าเราแก้ไขกรรมได้ด้วยปัจจุบัน
พอเชื่อว่ากรรมเก่าบันดาลทุกข์ก็เลยปล่อยให้ชีวิตเป็นไปตามกรรม ทั้งๆที่เปลี่ยนมัน
ได้ศักยภาพของตัวเองไ่ม่เอามาใช้ไม่ส่งเสริม ปล่อยตัวเองไปตามความคิดอันไร้สติ
ต่อให้กรรมเก่าจะหนักหนาสาหัสขนาดไหนเมื่อพบพระพุทธเ้จ้าจริงในใจแล้ว ผลของ
กรรมก็ไร้ผล ไม่ก่อให้เกิดทุกข์กับผู้ใด

อย่าเพิ่งโทษกรรม ลองนึกให้ดีว่า ผู้ที่เชื่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งกับผู้ที่ไม่ศรัทธาเมื่ออยู่ด้วยกัน
ความคิดต่างคนต่างกัน จะให้เข้าใจกัน จะให้ยอมรับกันเป็นไปไม่ได้ แล้วเราจะยังไป
โทษกรรมทำไม คนเืชื่อเรื่องการทำดี กับคนไม่เชื่อเรื่องการทำชั่ว อยู่ด้วยกันเส้นทาง
ความคิดไม่มีวันมาบรรจบกันได้ แต่เรากลับพยายามไปลากเส้นขนานให้มาบรรจบกัน
มันทำไม่ได้ก็ไปโทษกรรม ที่จริงมันก็เป็นอย่างนั้นของมันอยู่แล้ว แต่ที่มันไม่เป็นไป
ตามกฎของมันก็คือตัวคุณเองที่พยายามจะไม่ยอมรับความจริงของมัน พยายามไปหา
ทางออกหาผู้รับผิดชอบกับสิ่งที่มันเปลี่ยนไม่ได้ ถ้าลองคิดใหม่เส้น 2 เส้นใครจะเป็น
ผู้เปลี่ยนแปลงได้ง่ายที่สุดที่จะทำให้มันมาบรรจบกัน ตัวเราหรือคนอื่น เปลี่ยนตัวเรา
ง่ายที่สุดเปลี่ยนผู้อื่นยากหรืออาจจะทำไม่ได้เลย ดังนั้นสิ่งสำคัญคือไม่ว่าจะเปลี่ยนใคร
หรือไม่เปลี่ยนมันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น จะไปแก้หรือไม่แก้ไขมันก็เป็นความจริงที่
เป็นอยู่อย่างนั้น คนจะดีหรือชั่ว หาได้เป็นที่เราหรือเค้า แต่เป็นที่ใครไปยึดว่าดีหรือชั่ว
เราเองก็มีทั้งดีและชั่ว ดังนั้นเลือกข้างแล้วจึงทำให้เราเป็นคนดี เป็นคนชั่ว ถ้าเปลี่ยนตัว
เค้าไม่ได้ก็วางไปหยุดเสียในช่วงหนึ่งของชีวิตถ้าเค้ายังไม่สามารถยอมรับคำสอนของ
ผู้อื่นได้ก็เท่ากับเสียเวลาต่อให้เป็นญาติพ่อแม่พี่น้อง ทุกคนต้องคิดด้วยตัวเองหากไม่
รับฟังคำสอนของผู้อื่นที่เป็นกัีลยาณมิตรได้ ก็ให้กฎแห่งกรรมเป็นผู้ทำหน้าที่ต่อผู้นั้นเอง

อานิสงส์ของทุกข์ตกถึงใครย่อมไม่สงบ อานิสงส์สติอยู่กับใครผู้นั้นสงบ

 

คุณรู้มั้ยครับ
ว่าพี่น้องเราเลือกไม่ได้
แต่กัลยาณมิตรเราเลือกได้

เราเลือกคิดถึงกัลยาณมิตรได้นะครับ
กัลยาณมิตรที่ดีที่สุดคือ พระพุทธเจ้าครับ

 

ขอกราบอนุโมทนาบุญกูศล ต่อเพื่อนกัลลยานมิตรทุกๆท่าน ที่กรุณาเข้ามาให้กำลังใจ ...ชี้ทางสว่างให้ดวงจิตนี้ไม่มืดบอดไปนานกว่านี้
เมื่อทุกข์เข้าถึงตัวจริงๆ ...ภูมิคุ้มกันที่เพียรพยายามสั่งสมมา..
กลับนำออกมาใช้ไม่เป็น...สติกำหนดรู้ไม่เท่าทัน....

ย้ำคิดอยู่แต่ว่า ฉันผิดมากขนาดนั้นเชียวหรือ..สิ้นพ่อ..ขาดแม่..ยังถูกตัดญาติขาดพี่น้องอีก...
ไม่คิดโกรธพวกเขา..ให้อภัย เพราะเห็นใจคิดว่าพี่สาวและน้องสาวคงเสียใจมากที่นิ่งดูดายต่อคุณแม่ก่อนท่านจะสิ้นลม ...

"อย่างไรก็แล้วแต่ ณ.เวลานี้ดิฉันนั้นได้พบทางสว่างแล้ว และได้นำแสงสว่างจากกำลังใจของทุกๆท่านไปสู่สามีและลูกเช่นกัน...

ขอบุญกุศลใดอันเกิดจากการให้แสงสว่างแก่ดวงจิตของข้าพเจ้า ..สามีและลูกๆของข้าพเจ้า
จงบังเกิดแก่ทุกท่านขอแสงสว่างจากบุญกุศลนั้นย้อนกลับไปหนุนนำ-นำพาดวงจิตของทุกท่านพานพบแต่สิ่งๆดี มีดวงตาเห็นธรรม
...เข้าถึงโลกุตรธรรมเก้าในภพนี้-ชาตินี้เทอญ...กราบอนุโมทนา

 

คำสอนของพระพุทธองค์
๑.ทำความดี
๒.ละเว้นความชั่ว
๓.ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว

สองข้อแรกคุณแก้วกัลลยาสอบผ่านด้วยคะแนนสูงลิ่ว
แต่ว่าข้อ ๓ ด้วยความที่คุณเป็นคนดี
มีจิตใจดีงาม มีความอ่อนโยน
คุณจึงอดคิดมาก อดกังวลในบางเรื่องไม่ได้
มาถึงวันนี้ กลังจากได้หยุดคิด
และรับฟังความคิดเห็นจากกัลยาณมิตรหลายๆท่าน
นำมาไตร่ตรองด้วยเหตุและผล
หวังว่าคุณแก้วกัลลยาจะสบายใจขึ้น
และมีจิตใจที่เบิกบานขึ้น

หลายๆอย่างรอบตัวเราล้วนเป็นธรรม
ที่เมื่อเรากำหนดรู้แล้ว ก็สามารถนำข้อธรรมนั้นมาสอนเราได้
รอบๆตัวเรา มีทั้งคนดี และคนไม่ดี
มีทั้งคนที่ดีแล้ว และคนที่พยายามจะดี
และคนที่น่าสงสารที่สุด คือคนไม่ดี ที่ไม่รู้ตัวเอง
ดูตัวไม่ออก บอกตัวเองไม่ได้ ใช้ตัวเองไปในทางที่ผิด
คุณแก้วกัลลยาอภัยให้คนเหล่านี้ได้
นับว่าเป็นผู้ที่มีจิตใจสูงส่งนัก

แต่ว่าอย่าโทษตนเองนะคะ
เมื่อเราทำดีที่สุดแล้ว
ผลจะเป็นอย่างไร ก็เป็นเรื่องของผล
เพราะเราไม่สามารถทำสิ่งที่ดีกว่านี้แล้ว
ขอให้คุณมีจิตใจที่เบิกบาน เหมือนดอกไม้บานยามเช้านะคะ

 

กราบอนุโมทนาค่ะ.....เป็นบุญที่ได้เข้ามาพบกัลลายนมิตรในบ้านหลังนี้

 

มาร่วมเป็นกำลังใจให้ จขกท.ด้วยอีกคนค่ะ..
บุญส่วนบุญ บาปส่วนบาป กรรมส่วนกรรม..
อย่าคิดถึงอดีตที่เราไม่สามารถย้อนกลับได้เลยค่ะ
คิดถึงปัจจุบันขณะ รักษาใจให้ผ่องใสดีกว่าค่ะ จิตจะได้ไม่ตก ไม่เศร้าหมอง และพร้อมก้าวต่อไปอย่างมีสตินะคะ

 

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจิงๆค่ะ

 

สาธุในธรรมค่ะ กราบอนุโมทนา

 

ผมขอชื่นชมอย่างยิ่งเลยนะครับ ว่าคุณเป็นลูกของพระพุทธเจ้าและพระเยซู
ไม่ต้องห่วงครับรับรองได้เลย 1000000% ว่าคุณจะต้องได้รับผลกรรมดีที่คุณและครอบครัวที่เข้าใจในตัวคุณ ในวันข้างหน้าไว้อย่างแน่้นอนครับ และคนที่ทำไม่ดีกับคุณก็จะต้องได้รับผลกรรมที่ไม่ดีอย่างคาดไม่ถึง

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือว่า คุณยังจะใจอ่อนช่วยเหลือบุคคลประเภททนั้นหรือเปล่าเมื่อเวลานั้นมาถึง

 

รู้สึกปลาบปลื้มและซาบซึ้งในกำลังใจของกัลยานมิตรทุกท่านเป็นล้นพ้นค่ะ
ทุกกำลังใจมีความหมายต่อดิฉัน -สามีและลูกๆเหลือเกิน...
ในตอนแรกเป็นห่วงความรู้สึกของลูกมากเพราะอยู่ในเหตุการณ์ตลอด เขาทั้งสองอายุเพียง 11และ14 ขวบ เท่านั้น
...แต่ทุกกำลังใจในวันนี้มีความหมายต่อความคิดของลูกเหลือเกินค่ะ....[

 

ขออนุโมทนาในสิ่งที่คุณได้ปฏิบัติต่อคุณแม่ในวาระสุดท้ายตามหน้าที่และฐานะลูกที่กตัญญูต่อบุพพการีคุณเองก็ทำอย่างดีที่สุดแล้ว ทรัพย์สมบัติต่างๆที่เป็นของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้แบ่งๆให้เขาไปเถอะคนไร้ปัญญามีทรัพย์มากแค่ไหนก็ต้องหมดคนที่ไม่รักษาสมบัติที่พ่อแม่ให้ไว้ที่สุดก็ไม่เหลือ คุณเองก็จะได้ไม่ติดค้างอ้นใดกับพี่น้องพูดได้เต็มคำเพราะให้ไปกับทุกๆคนแล้ว เรื่องความอยากของคนเนี่ยมันไม่มีลิมิตละขอรับทำใจเป็นอุเบกขาวางเฉยเสียดีกว่าไม่มีใครในโลกถูกค่อนขอดนินทาไปได้ ถ้าจะมีติงอยู่นิดนึงก็ตรงที่ไม่ได้บอกทางสู่สุคติและแถมยังให้ท่านได้เห็นภาพไม่เหมาะสมเสียอีกก็ยิ่งทำให้ท่านมีจิตเป็นโทสะ/โมหะซึ่งก็จะมีทุคติเป็นที่ไป ถ้าจะให้ดีก็ควรจะมีการนิมนต์พระมาสวดให้แก่คุณแม่ในเวลานั้นให้แก่ท่านเพื่อให้ท่านได้ติดภาพดีๆมีคติดีๆไปสู่ภพหน้าแบบนี้ก็จะมีสุขคติเป็นที่ไป แต่ก็เข้าใจได้ซึ่งในสภาวะการ์ณฉุกละหุกเช่นทุกวันนี้ความทันสมัยและวิทยาการแพทย์ทำให้เราๆชาวพุทธมักจะลืมไปว่าสุดท้ายเราก็ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ของที่ชอบไปอยู่ดีหากตัวผู้ใกล้กับมรณาสันนวิถี(หรือใกล้ตาย)คนที่เป็นญาติพี่น้องหรือแม้แต่ตนเองไม่เคยปฏิบัติเจริญสติ หรือทำทานบ่อยๆทำบุญบ่อยๆคิดถึงแต่บุญให้มากๆจนติดอยู่เป็นนิสัย ก็จะไม่เข้าใจความเป็นจริงของชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาสำคัญนั้นทำให้ตายไปจากไปอย่างขาดสติซึ่งน่าเสียดายมาก(ลงอบายภูมิไปอย่างน่าเสียดาย บางคนทำบุญมามากแต่ขาดสติตอนตายๆไปแล้วเป็นเปรตก็มี) ก็อยากฝากไปถึงเพื่อนๆทุกท่านให้เป็นกรณีตัวอย่างพิจารณาให้ดีว่าสมควรจะยื้อหรือว่าสมควรให้มาอยู่ในท่ามกลางหมู่พี่น้องที่มีหน้ายิ้มแย้มอย่าได้เศร้าหมองให้คนใกล้ตายได้เห็น ได้สบายใจหรือนิมนต์พระมาสวดได้ก็จะเป็นการบอกทางหรือนำทางให้กับคนที่เรารักได้อย่างถูกต้องแท้จริงตามแบบฉบับของชาวพุทธที่มีสติกำกับไม่หลงทางตายตามกฏไตรลักษณ์ของพระศาสดา สุดท้ายก็ขอให้คุณหมั่นเจริญสติทำกรรมฐานและอุทิศบุญให้ท่านมากๆ และปฏิบัติตนในแนวทางพุทธศาสนิกชนที่ดีต่อไปอย่าได้ท้อถอย

 

ขอกราบอนุโมทนาต่อความปราถนาดีของคุณ พงพัน และเพื่อนกัลลยานมิตรทุกท่านอีกครั้งนึง
ขอน้อมรับในความผิดตรงนั้นค่ะ (เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้นก็คงไม่สามารถนำแม่ไปหาหมอได้)
และก่อนที่จะส่งคุณแม่ไปหาหมอ(หลังจากทะเลาะกันแล้ว)ก็ได้ขออนุญาติพี่ชาย(ให้ช่วยขอพี่สาวและน้องสาว)
ขอนิมนต์พระมาตัดกรรมให้ท่านตามประเพณี ในช่วงที่นิมนต์พระมาทำพิธี พี่สาวกับน้องสาวก็ไม่เข้าร่วมพิธีหรอกค่ะ
และในระหว่างที่ส่งท่านไปหาหมอก็บอกแม่ไปตลอดทาง
...ขอให้แม่นึกถึงบุญที่เคยทำ นึกถึงตอนที่แม่นุ่งขาวห่มขาวไปเข้าวัดถือศีล..บำเพ็ญภาวนา ...นึกถึงกองบุญ-กฐิน-ผ้าป่าที่เคยสร้างไว้...

นั่นน่าจะเป็นเสียงสุดท้ายที่แม่ได้ยิน...แม่พยักหน้ารับพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา ดิฉันได้เช็ดน้ำตาหยดสุดท้ายจริงๆ ของท่านด้วยมือตนเอง
ดิฉันส่งแม่ไปโรงพยาบาลด้วยสติตลอดเวลา (ดิฉันนั่งรถไปกับพยาบาลคนเดียว) สามีตามไปทีหลัง
รถของรพ. ชุมชนออกไปได้ ประมาณ 14 กม. พยาบาลที่ไปด้วยก็ขอแวะฉุกเฉินอีก รพ.นึง เพราะความดันของแม่ต่ำมาก แค่ 40 อาจเสียชีวิตก่อนถึงรพ.ศูนย์จังหวัด
คนขับรถก็บอกดิฉันให้ทำใจดีๆตอนนั้นก็ตั้งจิต นึกถึงองค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า นึกถึงบารมีของคุณพ่อ
ขอบุญกุศลของข้าพเจ้าที่ได้กระทำมาทุกภพทุกชาติ ขอบุญกุศลของแม่ที่ได้กระทำมาทุกภพชาติจนถึงปัจจุบันวันนี้
จงรวมลงมาช่วยชีวิตต่อลมหายใจของแม่ ขอให้มีโอกาสดูแลแม่ จะเชื่อหรือไม่เช่ือ - จะใช่หรือไม่ใช่ก็บอกไม่ได้ ทันทีที่ดิฉันอธิฐานเสร็จ พยาบาลก็บอกว่าความดันปกติแล้ว ให้ตรงไปรพ.จังหวัดเลย ดิฉันขนลูก-น้ำตาไหลมเบื้องบนได้ยินเสียงของดิฉัน....ช่วยดิฉันส่งคุณแม่ถึงรพ.จังหวัด ...แต่ไม่ได้ให้โอกาสดิฉันได้ดูแลแม่อีกต่อไป
วันที่ 11เมษายน เป็นวันที่รถกลับต่างจังหวัดเยอะเหลือเกิน บางคันได้ยินเสียงสัญญาณก็หลบ บางคันก็ไม่หลบรถติดตลอดเส้นทาง

นั่นแหละค่ะสิ่งที่ทำได้...จากนี้จะพยายามปฏิบัติ ทาน-ศิล -ภาวนา อุทิศบุกุศลส่งให้ท่านมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ

 

ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้
ท่านกล่าวว่าไว้อย่างนั้นขอรับ

 

คุณคิดดีและปฏิบัติชอบแล้วล่ะคะ
..ขอเป็นอีกหนึ่งกัลยาณมิตรที่ให้กำลังใจด้วยอีกแรงค่ะ