ดูดวงเจาะกรรมสอนกรรมฐานรายได้ เป็นค่าอาหารนักปฏิบัติทริป 14

กรรมในอดีต

กลายเป็นกรรมที่เกี่ยวข้องกับคนในตระกูล
แต่ หลายคนก็ไปเกิดในต่างตระกูล
ด้วยความเกี่ยวพัน ทำให้ต้องมาพบกัน และ เจอกันอีก
การสร้างเหตุ การสร้างชนวน ให้เกิดโศกนาฎกรรม แม้จะไม่ได้ลงมือ
แต่ด้วยยุคสมัย ความเชื่อ ความศรัทธา
คนที่ไม่มีความผิดจำนวนหนึ่ง ได้ตายไป
คุณจึงกลายเป็นผู้ที่รับผล และ รับผล ๆ ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ
หลายอย่างที่ทำแล้ว น่าจะดี น่าจะเฮง
แต่ก็เหมือน จะถูกดึงออกไป ให้ห่างไป กลายเป็นไม่ได้
เกือบทุกเรื่อง หลายครั้งแล้ว ที่เกิดมาแล้ว ต้องพบแบบนี้

วิธีแก้กรรม เฉพาะกรณี

ทำอะไรที่มีผลต่อคนหมู่มาก
ทำแล้ว คนหมู่มากมีความสุข
ทำแล้ว คนหมู่มาก ต้องไม่รู้ว่า เราเป็นคนทำ ( ปิดทองหลังพระ )

เช่น เดินไปบนถนน เห็นเศษถุงพลาสติกตกอยู่ ก้มลงหยิบขึ้น แล้วนำไปทิ้งในถังขยะ โดยไม่มองหน้าใคร

เศษขยะนั้น ทำให้เกิดมลภาวะต่อคนในเมือง วันหนึ่ง คนผ่านจุดนั้น หลายหมื่น หลายแสนคน
นี่คือ ตัวอย่างการสะเดาะเคราะห์กรรม
มันอาจจะไม่ตัดภพตัดชาติได้ แต่ก็ขอให้ทำไป หากนึกได้

เวลาที่เหลือ ชีวิตนี้ คือ การเสียสละ

ท่องไว้นะครับ รวยแค่ไหน ตายไปก็เอาไปไม่ได้

เก็บไว้พอสมควร กับ การใช้ เหลือไว้เผื่อเจ็บป่วย

ส่วนอื่น คือ ส่วนเกิน ดังนั้น หาทางบริจาคไป

จิตใจคุณจะเริ่มหลุดออกจากห่าง บ่วง ที่พันมาหลายชาติ และหลายเรื่อง

เจาะกรรมเรื่องนี้ เป็นเพียงจุดเล็ก ๆ จุดหนึ่ง ที่โยงใยกับหลายภพหลายชาติ

ดังนั้น สุดท้าย ขอให้คุณหันหน้ามาปฏิบัติธรรมให้ยิ่ง ๆ ขึ้น เป็นเสาหลักค้ำจุนศาสนานี้ไว้
ในช่วงที่ชีวิตคุณยังอยู่ในชาตินี้

 

งานปิดทองทองพระ

มีหลายโครงการที่ทำไม่ได้และยังไม่ได้ทำค่ะ ดิฉันคือน้องสาวเข้าใจถูกไหมคะ และพี่ชายก็น่าจะเป็นสามีของดิฉันคนปัจุบันด้วย (อันนี้คิดเอง)

 

ปัจจุบัน คือ เรื่องจริงอย่างที่สุด เพราะ นี่คือ มรดกที่คุณถืออยู่
คุณจัดสรรอย่างไร ก็ได้

บางคน รู้ว่า มีกรรมมา 1000 วัน
แต่พอนักอายุของตัวเองแล้ว เหลือเพียง 460 วัน อีกตั้ัง 540 วัน ก็คงต้องไปตามชดใช้กันต่อ

มันเป็นเพียงการย้ำยื่นยันถึงเรื่อง การตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย เพื่อให้คนเรามีหิริโอตัปปะ เกรงกลัวที่ไม่ควรกระทำ และ ขวนขวายที่จะกระทำในสิ่งที่ควรทำ

ชีวิตมันก็แค่นี้ เวลาของทุกคนมีเท่ากันในแต่ละวัน แต่กรรมที่แบกมา มันหนักไม่เทากัน

ความไม่ย่อท้อ และ การมองให้เห็นความเป็นจริงของชีวิต จะทำให้คนเรา อยู่ในโลกนี้ได้อย่างมีความสุข บนความทุกข์ของตนเอง

 

ขอบพระคุณในคำแนะนำและจะปฏิบัติตามค่ะ

 

ไม่ได้เข้าเวปพลังจิตมานาน พลาดอะไรดีๆไปเยอะเลยค่ะ
กระทู้นี้สุดยอดไปเลย เด๋วจะขอร่วมทำบุญเจาะกรรมด้วยคน
อ.ศักดิ์ ยังสุดยอดเหมือนเดิม เด๋วมาขอต่อคิวค่ะ
ขอเปนกำลังใจให้อ.ทุกๆท่านนะคะ -/\-

 

ทำบุญแล้วค่า 200 บาท. ขอให้นักปฏิบัติกินอิ่มมีกำลังฝึกกรรมฐานกันนะคะ

รบกวนอ.ศักดิ์ เจาะกรรมให้หน่อยค่า
28 ต.ค 2529

 

อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ

วันนี้ จะเดินทางไปทริปกรรมฐาน ที่สวนสน 6-8 เม.ย. 56
คงจะต้องรอให้กลับมาก่อน แล้วจึงจะเจาะกรรมให้นะครับ ขออภัยด้วย ที่ต้องรออีกหลายวัน

 

ทำบุญทันเวลาพอดี555
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะกับนักปฏิบัติทุกท่านค่ะ -/\-

 

โอนเงินร่วมบุญ 200.88 เข้า. Scb. 156-2-038511

 

อ.ศักดิ์คะ กรรมของหนูที่ฝากอ.ตรวจเชคให้
ไม่ทราบหมดเวลาร่วมกิจกรรมแล้วหรือยังคะ
หรืออ.ไม่สะดวกตรวจเชคให้ได้
หรือว่ามันยังไม่ถึงวาระเวลาของมัน
รบกวนอ.แจ้งหน่อยนะคะ ^^'
ขอโทษที่รบกวนอ.ในวันสงกรานค่ะ แฮๆ

 

ไม่มีใครลืมคุณหรอกนะครับ
สิ่งสำคัญ ต้องใช้เวลาที่ดี และ เวลาที่สมควร สำหรับบุคคลที่คู่ควร
แม้จะช้าไปบ้าง ด้วยความไม่พร้อมหลาย ๆ อย่าง
เพราะ มีหลายฝ่าย หลายระดับ ล้วนเกี่ยวข้องกับคนหนึ่งคน
ใจเย็น ๆ นะครับ
ใจร้อน ความร้อนที่สร้างขึ้น จะเผาจิตเราให้เศร้าหมอง และมองโลกนี้ในมุมที่ไม่มีความสงบสุข

 

อ.ศักดิ์ รู้ใจตลอด55
ไม่ใจร้อนละคะ จิงๆก็รุ้ละคะว่าอ.ไม่ลืม
แต่ต้องขอให้้อ.สั่งสอนสักนิดถึงจะสบายใจ ^^'
ขอบคุณอ.ศักดิ์นะคะ

 

การเจาะกรรม ภพชาติ การเกิด ย้อนสู่เหตุการณ์ในอดีต ที่มีผลต่อกรรมในปัจจุบัน
ของ " พุงพองลม "

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในปลายสมัยกรุงธนบุรี ก่อนเปลี่ยนเข้าสู่ยุครัตนโกสินทร์
นางผู้กุมการค้าขายระห่วางประเทศจีน มลฑล เหอหนาน กับ เมืองมาลายู แล้วอ้อมเข้าสู่ หัวเมืองตะวั้นออกบริเวณจังหวัดตราดในปัจจุบ้น นาม " ฉีเชยเอี้ย " วัดโบราณที่ได้ร่วมกับสามีชาวไทย ช่วยกันสร้างขึ้นมา บริเวณอำเภอคลองใหญ่ หรือ ที่เรียกกันว่า ทุ่งใหญ่ในสมัยนั้น ในจังหวัดตราด แนวติดต่อกับจังหวัดจันทบุรี

เรื่อง " สองแผ่นดินเดียวกัน "

 

ตอนที่ 1 ชะตาฟ้ากำหนด ให้เราต้องพบกัน

การค้าขายในสมัยนั้น ลำบากมาก เนื่องจากมลฑลเหอหนานอยู่ในระดับแผ่นดินที่สูง
การเดินทางออกมาต้องใช้ลา ล่่อ เกวียน ขนสินค้าออกมา
คนส่วนใหญ่ จึงไม่ค่อยมีใครเสียงต่อความเสียหายที่จะเกิดขึ้นจากการเดินทาง
แต่ ผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอมีความฝันตั้งแต่สมัยเด็กว่า จะต้องเดินทางไกล ข้ามภูเขา ข้ามทะเล
เพื่อนำของไปขายยังแผ่นดินที่อยู่ห่างออกไป เพื่อไปอยู่ ไปอาศัย ไปพบกับคน ๆ หนึ่ง
ความฝันของเธอเกิดขึ้น ทุกคืน จนเธอโตเป็นสาว และคิดทำการค้าขาย
จึงได้ร่วมกับชาวบ้าน ก่อตั้งกองคาราวานขึ้น และ นำหนังสัตว์ เพื่อนำไปแลกกับข้าว
" อาฉีเอ๊ย " เสียงผู้เป็นพ่อร้องเรียก
" ลื้อ จะเดินทางไปคราวนี้ ขนของไปหลายเกวียน ถ้าเจอพายุก่อนที่จะถึงฝั่่ง
พวกลื้อต้องเอาฟางผูกไว้กับสินค้าแน่น ๆ นะ ยังไงเรือจม ของจะได้ลอยอยุ่ได้ และ พวกลื้อก็จะได้อาศัยลอยเข้าหาฝั่ง "
"อั๊วรู้น่า เตีย ลื้อก็พูดแบบนี้ทุกที "

นางเป็นหญิงที่เด็ดเดี่ยว และ ห้าวหาญ แตกต่างจากคนในสมัยของเธอ

แต่สิ่งหนึ่งที่เธอแตกต่างจากพวกผู้หญิงก็คือ เธอมักจะพูดภาษาแปลก ๆ ออกมา และ คนที่ฟังก็ไม่รู้ว่า เธอพูดอะไร

จนมาถึงวันหนึ่ง คนในกองคาราวาน จึงพูดกันว่า

แม่นางฉี เธอ ละเมอเป็นภาษาไต ( ภาษาไทย) ก่อนที่จะมาเหยียบแผ่นดินสยามในสมัยนั้นเสียอีก

วันหนึ่งกลางปี พ.ศ.2300 กองเรือคาราวาน ขนของจากมณฑลเหอหนาน อ้อมชายฝ่่งมาลายู กำลังแล่นเข้าสู่อ่าวไทย ห่างจากฝั่งของเมืองตราด 20 กิโลเมตร

เมฆฝนกำลังตั้งเค้ามา คลื่นลมในทะเลเริ่มบ้าคลั่ง

เสียงลุกเรือ วิ่งกันอลหม่าน

ทันใดนั้น เรือลำหนึ่ง เสากระโดงเรืองเอนตัวลงและ หักทับลูกเรือตกต้ำทะเลไปหลายคน

เรือหันหัวเข้าไปปะทะกับเรืองลำที่แม่นางฉี อยู่

" อาฉี ระวัง อาฉี ระวัง "

แต่อนิจจา ไม่ทันแล้ว นางกำลังเหม่อมองออกไปที่ขอบฟ้าชายทะเล

นางกำลังเพ้อคำพูดภาษาแปลก ๆ ออกมาอีกแล้ว

เสียงหัวเรือไม้กระทบกับลำตัวเรือไม้ ดังสนั่น

เรือไม้ที่แม่นางฉี อยู่ เอียงตัวลง และตะแคงจนคว่ำ

พายุก็เริ่มโหมกระหน่ำรุนแรงขึ้น ๆ ๆ

" แม่นาง แม่นาง "

เสียงเรียกของอ้ายกะท้อ ที่ถือถ้วยข้าวต้มร้อน เดินเข้ามาที่เตียงไม้

วันนี้ เป็นวันที่สองแล้ว หลังจากชาวบ้านในทุ่งใหญ่ พบเศษไม้ เศษฟาง และ คน ลอยมากองอยู่ที่ชายหาด

 

เกิดอะไรขึ้นกับแม่นางฉี ชีวิตของเธอบนแผ่นดินจังหวัดตราด จะเป็นอย่างไรต่อไป

ติดตามตอนต่อไป

" ข้าคือใคร และ ข้ากำลังพูดภาษาอะไรอยู่ "

 

โห ขนลุกไปทัเงตัวเลยค่ะ ตื่นเต้นมากไม่กล้าอ่านต่อ5555
ขอบคุณอ.ศักดิ์นะคะ หายใจลึกๆและอ่านต่อ ตื่นเต้นๆ

 

อ.คะ หนูน้ำตาไหลเลยคะ เหมือนมันเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง
หลายๆอย่างที่หนูคิดสงสัยมาตลอด นี่แค่1ตอนนะคะ!!
ขอบคุณอ.ศักดิ์มากๆเลยคะ ขอบคุณตั้งแต่วันแรกที่ได้แนะนำจนถึงวันนี้เลยค่ะ
รออ่านต่อค่ะ ตื่นเต้นสุดๆ ขอบคุณอ.ศักดิ์ค่ะ

 

ตอนที่ สอง

สายลมพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างของกระต๊อบ

นางยังคงหลับอยู่

อ้ายกะท้อ เดินทิ้งน้ำหนักฝ่าเท้าอย่างแผ่วเบา เข้ามาใกล้

" พี่มิ๋ง พี่้ พี่มิ๋ง " เสียงของนางดังสั่น ๆ ออกมาจากปากอย่างแผ่วเบา

แต่จับใจความได้ อ้ายกะท้อ นั่งยอง ๆ ลง ข้างเตียง

มันมองดูที่ปากของนางคนที่อยู่ตรงหน้า ปากนั่นขยับเล็กน้อย

แต่เสียงที่มันได้ยิน ดังก้อง ดังมาก มันดังจนทำให้หัวใจของเจ้ากะท้อสั่น

"มือข้า มือข้า " เจ้ากะท้อ พูดครางเบา ๆ พร้อมกับชำเลืองดูมือทั้งสองที่วางอยู่บนตัก

มือของมันสั่น สั่น มันได้แต่นั่งมอง

มือมันสั่นในจังหวะเดียวกับเสียงของนาง ที่ดังออกมาจากปาก

กลางดึกของคืนที่สาม

นางฉี ลืมตาของนางขึ้น มองเพดาน

" นี่ที่ไหน เราอยู่ที่ไหน "

ด้วยสัญชาติญาณของคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมา

นางเริ่มชำเลืองตาไปรอบ ๆ โดยไม่ขยับตัว

" เราอยู่ที่ไหน ที่นี่ไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่ที่ที่เราเคยรู้จัก "

สายลมพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างกระต๊อบ สัมผัสผิวกายของนาง

นางค่อย ๆ เหลียวไปมองช้า ๆ " นี่เป็นเวลาค่ำมืด "

" เสียงอะไรนั่น เราได้ยินเสียงลม และ เสียง......."


ชายฝั่งทะเล คลื่นซัดชายหาดเบา ๆ เงาของคน ๆ หนึ่ง นั่งอยู่บนโขดหิน ไม่ห่างจากหมู่บ้านนัก

อ้ายกะท้อ ยามนี้ มันไม่สามารถข่มตาหลับนอนได้

มันนึกถึง อาการของริมฝีปากที่ขยับ พร้อมกับมือของมันที่สั่นไหว

นางเป็นใครกัน

เสียงลมผ่านใบไม้บนมือของมัน

มันผิวลมผ่าน

เสียงเพลงธรรมชาติ แทรกฝ่านใบไม้นั้น สอดกับเสียงคลื่นและสายลม

อ้ายกะท้อ ไม้รู้เลยว่า เวลาผ่านไปนานแค่ไหน นับแต่มันเริ่มผิวลมผ่านใบไม้

เงาของคน ๆ หนึ่ง ทอดผ่านชายหาด เข้ามาใกล้ และหยุดยืนห่างจากอ้ายกะท้อไม่ถึง 5 ก้าว

อ้ายกะท้อ หลับตา ฟังเสียงเพลงที่มันส่งผ่านใบไม้

ทันใดนั้น ภาพของผู้หญิงคนหนึ่ง ผ่านเข้ามาในความรู้สึก

นางเดินเข้ามา แล้วหยิบใบไม้จากปากของมันไป

แต่เสียงของใบไม้นั้นยังไม่หยุดลง

มันมองค้าง มองตามใบไม้ที่อยู่ในมือของผู้หญิงคนนั้น


"กึ้นหยิด กึ้นหยิด " อ้ายกะท้อ สะดุ้งตื่นจากอาการที่กำลังล่องลอย

มันลืมตาขึ้น หันไปทางเสียงที่ได้ยิน

นางคนนั้นนั่นเอง

มันได้ยินนางพูด แต่ ความรู้สึกที่ได้ยิน มันดังเข้าไปถึงโสตประสาท มันได้ยินเสียง แต่เสียงนั้น ไม่ได้ดังจากปากนาง

แต่ดังขึ้นในหัวของมัน " วันนี้ วันนี้ ........"

" ข้า ช่วย เจ้า มา จาก ทะเล " อ้ายกะท้อ พยายามพูดช้า ๆ

นางฉี มองเห็นหน้ามันชัดเจน มัน คนที่อยู่ข้างหน้า ขยับปาก ขึ้นลง

หูของนางได้ยินเสียงที่มันพูด

แต่ ภายในหัวของนาง ภายในประสาทของนาง

มันดังก้อง เป็นภาษาที่นางเข้าใจ

มันบอกว่า มันช่วยนางขึ้นมาจากทะเล

" นี่ นี่เราเป็นอะไรไป " นางยกมือทั้งสองปิดหู แล้วหันหลัง วิ่งไปจากที่นั้น ไปในแนวชายฝั่ง ทิ้งอ้ายกะท้อ ยืนนิ่งอยู่

 

.....ทะเล สายลม สองเรา โรแมนติคที่สุดค่ะ55555
เหมาะกะหนูอะไรอย่างงิ
รอติดตามใจจดจ่อ

 

สนุกมากค่ะ