ปิดกระทู้

ยินดีต้อนรับครับ

 

นอกจากดอกไม้ที่เราสามารถถวายแด่พระสงฆ์แล้ว ยังมีสิ่งอื่นๆที่ให้ผลสำคัญมากซึ่งเป็นหนึ่งปัจจัยหนึ่งของสงฆ์ที่ต้องใช้ในการดำรงอยู่ นั่นคือเครื่องนุ่มห่ม เครื่องนุ่มห่มที่นำมาถวายแด่พระสงฆ์คือ


ผ้าไตรจีวร





ผ้าอาบน้ำฝน


และเครื่องนุ่มห่มต่างๆที่สมควรถวายแด่พระสงฆ์ ของนี้ต้องเป็นของที่มีคุณภาพคงทน เช่นเดียวกันเมื่อถวายสิ่งพวกนี้จิตใจเราต้องโสมนัสยินดีและมีความสุขในการถวายทาน เกิดความดีใจเมื่อเห็นได้สวมใส่ผ้าที่เราได้ถวายไป เมื่อนึกถึงทีไรก็ตราตรึงอยู่ไม่หาย ถ้าหากเกิดอาการเช่นนี้บุญกุศลย่อมตอบสนองเราให้มีผิวพรรณที่ดีและยังคงให้เรามีทิพยสมบัติในสวรรค์อีกด้วย นอกจากนี้ในชีวิตของเราหากหมั่นระลึกถึงบุญกุศลที่เราได้ทำไปนั้นเกิดความยินดียิ่งๆขึ้นก็จะเป็นบุญกุศลที่สามารถต่อไปได้ไม่รู้จบ เมื่อเราถวายผ้าต่างๆแด่พระสงฆ์แล้วในอนาคตเราได้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ขาดสมบัติเครื่องนุ่มห่มที่ดีเลย ถึงแม้ตายไปจะได้อยู่บนสวรรค์ก็ตามผู้ที่ทำความดีนี้สามารถเสวยผลความดีของบุญนั้นได้ ที่ขาดไม่ได้ในการทำบุญทำทานนั่นก็คือความ ศรัทธา

 

นางวิสาขา มหาอุบาสิกา เมื่อเอ่ยชื่อนี้ บรรดาผู้ที่นับถือพระพุทธศาสนา คงน้อยคนนักที่ไม่รู้จัก เพราะเป็นผู้ที่ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาตั้งแต่แรกเริ่มของชีวิต ถึงกับมีคำกล่าวในบรรดาประชาชนที่ทำบุญในยุคนั้นว่า ถ้างานมงคลใด ไม่มีนางวิสาขาเป็นคนดูแลแล้วละก็ งานนั้นไม่สมบูรณ์อย่างแน่นอน

และนางเอง ก็เป็นผู้กราบทูลขออนุญาตเรื่องการบุญต่างๆ หลายอย่าง เช่น การถวายผ้าอาบน้ำฝนเป็นต้น เรื่องราวประวัติของนางวิสาขาที่เกี่ยวเนื่องในพระพุทธศาสนามีความเป็นมาที่ค่อนข้างยาวมาก ผู้ปรารถนาจะรู้เรื่องประวัติของนาง สามารถที่ค้นคว้าได้ทั่วไป

นางมีเครื่องประดับอย่างหนึ่ง ซึ่งในยุคนั้นมีเพียงหญิง ๓ คนเท่านั้นที่สามารถครอบครองครึงประดับทีว่านี้ได้ ก็คือ เครื่องประดับชื่อ "มหาลดาปสาธน์" อันเครื่องประดับนี้ เมื่อนางวิสาขาได้สวมใส่แล้ว ก็ปรากฎว่าว่า

ปพฺพตกูเฏ ฐตฺวา นจฺจนมยูโร วิย ขายติ "เหมือนนกยูง ยืนรำแพนบนยอดเขา"

ปตฺตนาฬิสหสฺสสฺส สทฺโท เสียงก้านปีกนกยูงที่กระพือปีกนั้น ทิพฺพสงฺคีติ วิย ประดุจเสียงทิพยสังคีต (เสียงดนตรีบรรเลงที่เป็นทิพย์) ปญฺจงฺคิกตุรยโฆโส วิย และประดุจงเสียงกึกก้องของดนตรีที่ประกอบด้วยองค์ ๕ (อรรถกถาธรรมบท ภาค ๓ หน้า ๕๕)

นี้คือความงามแห่งเครื่องประดับที่มีค่ามหาศาล ประเด็นอยู่ที่ว่า ที่นางได้ครอบครองเครื่องประดับนี้ มีที่มาที่ไปอย่างไร อย่างเราๆ ท่านๆ ก็คงจะเดาเอาว่า นั่นเป็นเพราะนางเป็นลูกสาวมหาเศรษฐีอยู่แล้ว เงินทองไม่มีขัดสน อยากได้อะไรก็ได้ ก็จริง ถึงอยางนั้น พระโบราณาจารย์ได้กล่าวเด็นนี้ไว้เช่นกัน ดังบาลีว่า

ตสฺส จีวรสฺส นิสฺสนฺเทน อิมํ ปสาธนํ ลภิ ฯ นางได้เครื่องประดับนี้ เพราะอานิสงส์ของการถวายจีวร กล่าวคือ ในกาลของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่ากัสสปะ นางได้ถวายผ้าสำหรับทำจีวร ถวายด้าย ถวายเข็ม ถวายน้ำย้อมผ้า แก่ภิกษุสงฆ์ (สา กิร กสฺสปสมฺมาสมฺพุทฺธกาเล วีสติยา ภิกฺขุสหสฺสานํ จีวรสาฏกํ ทตฺวา สุตฺตมฺปิ สูจิโยปิ รชนมฺปิ อตฺตโน สนฺตกเมว อทาสิ) นี้คือสิ่งที่นางได้ถวายไว้ก่อน ส่วนอานิสงส์จีวรนั้น มีหลักอ้างอิงได้ ตามพระบาลีว่า

อิตฺถีนํ หิ จีวรทานํ มหาลตาปสาธเนน มตฺถกํ ปปฺโปติ ฯ การถวายจีวรของบรรดาสตรีทั้งหลาย ให้อานิสงส์ด้วยการได้รับเครื่องประดับชื่อมหาลดาปสาธน์

ปุริสานํ อิทฺธมยปตฺตจีวเรน ฯ ส่วนการถวายจีวรของบรรดาบุรุษทั้งหลาย ให้อานิสงส์ด้วยการได้รับบาตรและจีวรที่สำเร็จด้วยฤทธิ์ (อรรถกถาธรรมบท ภาค ๓ หน้า ๕๕)

จากอานิสงส์ที่นางได้ถวายผ้าจีวรในครั้งนั้น ให้นางได้รับเครื่องประดับในเวลาต่อมา นี้แลคืออานิสงส์การถวายจีวร ที่ได้นำมากล่าวไว้ เพื่อให้เกิดประโยชน์ในการนำเสนอ พร้อมหลักอ้างอิง แม้จะเพียงแค่เกร็ดเล็กน้อยที่ซ่อนอยู่ในหนังสือเท่านั้น.

 

อานิสงส์การถวายผ้าอาบน้ำฝน




ผ้าอาบน้ำฝนหรือที่เรียกกันว่า ผ้าวัสสาวาสิกพัสตร์ หมายถึง ผ้าจำนำพรรษา การถวายทานชนิดนี้นิยมทำกันตอนเข้าพรรษาเฉพาะปลายฤดูร้อนต้นฤดูหนาวเท่านั้น โดยจะถวายในวันเข้าพรรษาของทุกๆปี
ในสมัยหนึ่ง เมื่อพระพุทธเจ้าประทับอู่ในพระเชตวันมหาวิหาร ณกรุงสาวัตถี ในวันหนึ่งนางวิสาขาพร้อมทั้งบริวาลเป็นอันมาก ได้ถือเอาเครื่องสักการะไปสู่สำนักของพระพุมธเจ้า เมื่อถวายเครื่องสักการะแล้วนางวิสาขาและบริวาลเป็นอันมากบังเอิญไปพบพระภิกษุเปลือยกายอาบน้ำฝนกันอยู่เป็นจำนวนมาก นางวิสาขาเห็นเขาเช่นนั้นก็เกิดความละอาย คิดในใจว่าพระภิกษุเหล่านี้ไม่มีผ้าอาบน้ำฝน จีงไปกราบทูลของอนุญาติต่อพระพุทธเจ้าของถวายผ้าอาบน้ำฝนอีกผืนหนึ่งพระพุทธเจ้าทรงอนุญาติ จึงได้มีการถวายผ้าอาบน้ำฝนตั้งแต่นั้นมา
พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า “บุคคลใดมีศรัทธาถวายผ้าอาบน้ำฝนแก่พระภิกษุสงส์ในพระพุทธศาสนาจะมีอานิสงส์เป็นอเนกประการ” จากนั้นพระองค์จึงนำเอาอนีตนิทานมาแสดงต่อนางวิสาขาและบริวาลว่า
ในสมัยหนึ่งพระพุทธเจ้าทรงพระนามว่าสมเด็จพระวิปัสสี มีหญิงยาจกคนหนึ่ง ชื่อว่า อมัยทาสี อยู่มาวันหนึ่ง นางเห็นคนทั้งหลายนำผ้าอาบน้ำฝนไปถวายก็อยากจะทำบุญบ้าง แต่ว่าตัวเองเป็นคนยากจนไม่มีผ้าไปถวาย พลางคิดว่าสาเหตุที่เรายากจน คงเป็นเพราะชาติก่อนไม่เคยทำบุญไว้เป็นแน่ เมื่อมองหาสิ่งอื่นที่จะนำไปเป็นผ้าถวายได้ นางจึงตัดสินใจนำใบไม้ปกปิดร่างกายแล้วถอดเสื้อผ้าที่ตัวเองนุ่งห่มอยู่ไปถวายเป็นผ้าอาบน้ำฝน แล้วตั้งความปรารภนาว่า โวยอานิสงส์ที่ทำบุญในครั้งนี้ขึ้นชื่อว่าความยากจนทั้งหลาย อย่าได้บังเกิดมีแก่ข้าพเจ้าเลยในทุกภพทุกชาติ ในอนาคตกาลของให้ได้ไปเกิดทันศาสนาพระศรีอาริยเมตไตรย
ด้วยอานิสงส์ของการทำบุญ หลังจากนั้นอีก 7 วัน พระเจ้าพันธุมหาราชกษัตริย์ผู้ครองเมือง ได้เสด็จไปพบนางในขณะนางกำลังหาบฟืนมาในระหว่างทาง จึงเกิดความรักในตัวนางเป็นอย่างมาก จึงนำนางขึ้นรถกลับไปสู่พระนคร อภิเษกนางให้อยู่ในตำแหน่งอัครมเหสีอยู่ต่อมา ครั้นเมื่อนางสิ้นชีพแล้วไปบังเกิดบนสวรรค์เสวยทิพยสมบัติ พระองค์ได้ทรงพยากรต่อไปว่าในชาติสุดท้ายนางจะได้ไปเกิดในศาสนาของพระศรีอาริยเมตไตรยและได้บรรลุธรรมพิเศษตามที่ปรารถนา

 

อานิสงส์ของการกวาดลานวัด

คนโบราณเขาเชื่อถือกันมาว่า ผู้ที่มีโรคผิวหนังพุพองหรือโรคเรื้อน ถ้าได้มาเก็บขยะเก็บใบไม้ที่

ล่วงหล่นปัดกวาดลาดวัดให้สวยงามสอาดตาแล้วนั้น เชื่อกันว่าจะทำให้ผิวพรรณวรรณะงดงามและ

ทำให้โรคร้ายหายไปได้ การกวาดวัดนี้มีอานิสงส์ถึง ๕ อย่างคือ

๑. บุคคลเห็นเข้าก็เลื่อมใส
๒. เทวดาเห็นเข้าก็เลื่อมใส
๓. จิตของผู้กวาดตั้งสมาธิได้เร็ว
๔. ผิวพรรณวรรณผ่องใส
๕. เมื่อตายดับสังขารจากโลกนี้ไปแล้วก็ไปบังเกิดในภพภูมิสวรรค์

นี่ คือผลอานิสงส์ของการเก็บปัดกวาดลานวัด ส่วนพระนางโรหิณีกวาดศาลาที่พระนางสร้างเองนั้น

เมื่อพระนางสิ้นชีพแล้วก็ไปบังเกิดบนสวรรค์ดาวดึงส์ แต่สถานที่พระนางไปเกิดนั้นแปลกกว่าคนอื่น

คือ ไม่ได้ไปเกิดในวิมานของใคร พระนางไปเกิดอยู่ในระหว่างพรหมเทพบุตรทั้ง ๔ จึงเกิดปัญหา

ขึ้น เทพบุตรทั้ง ๔ ต่างก็พูดว่า นางเทพธิดานี้เป็นสมบัติของตน ต้องการจะเอามาเป็นภรรยา เมื่อ

ตกลงกันไม่ได้ ในที่สุดก็นำเรื่องไปกราบทูลท้าวสักกเทวราชเพื่อให้ทรงตัดสิน ท้าวสักกเทวราช

ทรงเห็นพระนางแล้วก็เกิดความรักขึ้นจึงตรัสถามเทพบุตรทั้ง หลายว่า ท่านทั้งหลายเห็นนางแล้ว

รู้สึกอย่างไร เทพบุตรองค์หนึ่งได้กราบทูลว่า เมื่อเห็นนางแล้ว จิตของข้าพระองค์เต้นแรงเหมือน

กับกลองศึก ไม่อาจจะสงบนิ่งอยู่ได้

เทพบุตรอีกองค์ที่สองก็กราบทูลว่า เมื่อเห็นนางแล้ว จิตของข้าพระองค์ถลนออกมาเหมือนตาปู

เทพบุตรอีกองค์ที่สามกราบทูลว่า เมื่อข้าพระองค์เห็นนางแล้ว จิตของข้าพระองค์เป็นไปโดยรวด

เร็ว เหมือนกับน้ำที่ตกจากภูขา เทพบุตรองค์ที่สี่กราบทูลว่า เมื่อข้าพระองค์เห็นนางแล้ว ใจเต้น

เหมือนกับธงที่ปักไว้บนยอดเจดีย์ สะบัดอยู่ ไม่หยุดนิ่ง ท้าวสักกเทวราชตรัสว่า ท่านทั้งสี่เห็นนาง

เทพธิดานี้แล้วยังพออยู่ได้ แต่ข้าพเจ้านี้ ถ้าหากไม่ได้นางเทพธิดาองค์นี้เป็นพระชายาแล้วจะต้อง

ตาย เทพบุตรทั้งสี่นั้นก็กราบทูลว่า พวกข้าพระองค์ไม่ต้องการให้พระองค์ถึงสวรรคต ขอมอบนาง

เทพธิดาองค์ให้เป็นสิทธิ์ของพระองค์ ดังนั้น พระนางโรหิณีที่ไปเกิดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ก็ได้เป็น

ที่โปรดปรานของท้าวสักกเทวราช

 

ช่วงเด็กๆชีวิตของผมก็มีขึ้นมีลงบ้างเป็นปกติ แต่ผมเองก็ไม่ทราบ
ว่ากรรมใดทำให้ผมตกต่ำลงถึงห้าปีได้ขนาดนั้น แต่ระยะต่อมาชีวิตก็สว่างอย่างน่าแปลกใจ คนที่ประสบแต่ทุกข์มาตลอดอย่างผมซึ่งเป็นเพียงเด็ก รู้สึกอธิบายยากเหมือนกันครับ
ภาพผมตอนเด็กๆนะครับ

 

น้องคะ พี่อายุสามสิบกว่าแล้วแต่พี่อยากจะกราบน้องงามๆด้วยความจริงใจในฐ านะคนที่มีความเจริญในธรรมยิ่งกว่า พี่ดีใจจริงๆที่เห็นเด็กวัยรุ่นสนใจและใฝ่ในธรรมมะ แตกต่างจากตอนพี่อายุเท่าน้องโดยสิ้นเชิงเลย พี่ขอให้น้องมีความเจริญทางธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

 

พี่ขอถามนอกเรื่องนิดนึงได้มั้ยคะ พี่อยากทราบความเป็นมาเป็นไปว่าทำไมน้องถึงสนใจธรรมมะตั้งแต่อายุยังน้อยมาก มีอะไรที่มาช่วยจุดประกายให้น้องเริ่มคิดดีทำดีในขณะที่โลกเสื่อมโทรมลง คนเลวเกลื่อนเมือง แต่น้องกลับเดินในเส้นทางที่มองเห็นแสงสว่าง อยากทราบจริงๆค่ะรบกวนตอบด้วยนะคะ

 

พี่อ่านข้อความของน้องแล้วรู้สึกเหมือนมีครูมาชี้แนะและเตือนสติในบางเรื่องที่พี่ยังลดละเลิกกิเลสบางอย่างออกไปไม่ได้โดยเฉพาะเรื่องโกรธแรงแค้นแรง ยังคงมีอยู่อย่างท่วมท้น ถึงจะปฎิบัติธรรมมาบ้าง แต่รู้เลยว่าพี่ยังอยู่แค่ขั้นอนุบาลยังต้องพยายามอีกมาก ขออนุโมทนากับคำพูดดีๆที่ช่วยเตือนสติให้กับคนโง่เขลาอย่างพี่ด้วย

 

พี่ชอบรูปน้องกับแม่น้องอ่ะครับ ดูแล้วรู้สึกดีบอกไม่ถูก

 

ขออนุโมทนาที่ได้ให้ข้อคิดดีหลายๆ อย่างจ๊ะ ดีใจด้วยที่อายุยังน้อยปฎิบัติธรรมได้ขนาดนี้น่าปลื้มใจอย่างน้อยก็เป็นคนหนึ่งละที่ดีในสังคม ขอให้ปฎิบัติธรรมสูงยิ่งขึ้นไปนะจ๊ะ ขออนุโมทนาในธรรมทานที่ให้ด้วยจ๊ะ

 

ชะตาชีวิตของคนเราอาศัยเหตุคือกรรมในอดีตให้ผล โดยเฉพาะในวัยเด็กถึงหนุ่มสาว วิบากกรรมย่อมให้ผลเต็มกำลัง กรรมในปัจจุบันที่เป็นกรรมดีและไม่ดีก็มีส่วนสำคัญ แต่ทว่าในวัยอันน้อยนิด หากทุนเดิมไม่ดี จิตเดิมไม่ดีไม่ใฝ่ธรรม ก็ย่อมเป็นการยาก
กรรมปัจจุบันจะดีได้ก็อาศัย จิตเดิมที่มีกรรมดีเกื้อหนุนอยู่
ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะมีอริยะบุคคลตั้งแต่แรกเกิด หรืออายุที่ยังน้อยอยู่ ในพุทธกาล พระกุมารกัสสปะก็ได้ชื่อว่าผู้เป็นอริยะบุคคลตั้งแต่เยาว์วัยครับ สาธุ

 

ความสวย หล่อ รำรวย ฐานะดี มั่งมี เงินทอง และอำนาจ สิ่งเหล่านี้ย่อมให้โทษมากกว่าคุณ สำหรับผู้ที่ยังเต็มไปด้วยอวิชชา รัก โลภ โกรธหลง ตัณหาราคะ มานะแห่งตน เพลิดเพลินหลง กำหนัดยินดีเป็นอย่างยิ่ง ขาดปัญญา จึงใช้บุญวาสนาที่ตนทีมีทำบาบกรรมลงไป

ฉะนั้นผู้มีปัญญาจึงตั้งปนิธาณว่า ถึงแม้ตนจะได้สร้างบุญกุศลมามากก็ตามแม้จะต้องไปเกิดณแห่งใด ขอให้มีปัญญาดวงตาเข้าถึงพระธรรมเสมอเป็นนิจ ขอให้เป็นจิตที่ดีไฝ่ในธรรม ไม่นำเอาผลบุญที่ตนมีไปใช้ในทางที่ไม่ดีเป็นโทษ ขอให้บุญกุศลหนุนนำส่งจิตให้ดีงามยิ่งๆขึ้นไป ขอให้บุญกุศลในอดีตช่วยเหลือต่อยอดบุญในอนาคตให้มากล้นทวีคูณยิ่งๆขึ้นไปครับ สาธุ

 

คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่ใบหน้า
คนจะสวย สวยกายา ใช่ตาหวาน
คนจะแก่ แก่ความรู้ ใช่อยู่นาน
คนจะรวย รวยศีลทาน ใช่บ้านโต

อันความตายชายนารีหนีไม่พ้น
มีหรือจนก็ต้องตายกลายเป็นผี
ถึงแสนรักก็ต้องห่างล้างทันที
ไม่วันนี้ก็วันหน้าจริงหนาเรา

 

ผู้ที่อ่านแล้วลองไปปฏิบัติใช้ดูได้นะครับ ได้ผลยังไงนำมาบอกกล่าวกันด้วยนะครับ

 

เราอนุโมทนาในความดีที่เธอได้สร้างไว้ก็นับว่ามีวาสนาบารมีในการปฎิบัติธรรมเพื่อให้รู้สติสัมปัญชัญญะและการปฎิบัติตนเองให้หลุดพ้นกองทุกข์นะครับ

 

สาธุครับ ขอท่านทั้งหลายจงเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะครับ

 

ยังไงแล้วขอฝากงานเขียนวรรณกรรมหน่อยนะครับ สาธุครับ
http://palungjit.org/threads/%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B9%8C%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%93%E0%B8%91%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%A2-%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%97%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2-%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%A2-%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%90%E0%B8%8A%E0%B8%B1%E0%B8%A2-%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%B5.488433/

 

ขอบคุณเจ้าของกระทู้ผลกรรมท่านงามแน่ๆ


รูปงามใจงามประเสริฐสุด

สาธุ

 

เอาบุญต่อบุญ เอารูปงามๆ หน้าตาดีๆนี้ ไปชักชวนคน

ชักชวนคนที่มารักเรา ชอบเรา ให้เขาเข้าหาบุญกุศล ให้เขาได้สร้างความดี ชวนเขาทำบุญ

เอารูปงามๆนี้ ไปใช้ในทางที่เป็นบุญกุศลนะ อย่าเอาไปใช้ในทางผิดบาป จะเป็นโทษต่อตนเองในภายหลัง