กวาดลาน ณ เขาวง

ก่อนจะเริ่มเรื่องราว เราเอาภาพบรรยากาศมาเล่าแทนคำบรรยายเพื่อเรียกน้ำย่อยกันก่อนจ้ะ

ณ วัดเขาวง (ถ้ำนารายณ์)



















​

 

เช้า ตี ๓ ของวันเสาร์ ที่ ๒๐ ต.ค. ๒๕๕๐ เหล่าพระโยคาวจรทั้งหลาย ต่างตื่นขึ้นมาพบกับท้องนภามืดดำที่สว่างไสวไปด้วยแสงระยิบระยับของดวงดาว และความเงียบสงบอันเปี่ยมไปด้วยแสงแห่งธรรม.....

การทำวัตรเช้าของเหล่าพระโยคาวจรในวันนี้ มากล้นไปด้วยศรัทธาในศาสนาของสมเด็จพระชินสีห์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเหมือนเช่นเคย ท่ามกลางอากาศเย็นยะเยือกบ่งบอกถึงช่วงต้นฤดูหนาวแห่งปีกำลังจะมาถึง มีลมกรรโชกมาเป็นระยะอย่างต่อเนื่อง ทำให้เจ้ายุงเพื่อนยากไม่มาทักทายกันเหมือนก่อน





หลังจากทำวัตรเช้าเสร็จแล้ว เราก็มาใส่บาตรร่วมกันกับเหล่าสาธุชนทั้งหลาย พร้อมทั้งรับพรจากพระภิกษุสงฆ์ซึ่งอยู่ในช่วงการเข้าปริวาส (ถือธุดงควัตร) เพื่อเป็นการต้อนรับแสงแห่งรุ่งอรุณโดยถ้วนหน้ากันหมดทั้งปวง
​

 

คราวนี้ก็ถึงคราที่ เหล่าพระโยคาวจรทั้งหลายจะต้องเติมพลังกันบ้างแล้ว โรงครัวจึงเป็นเป้าหมายต่อไป เมื่อไปถึง อาหารทิพย์ไม่มากแต่ก็ไม่น้อยจัดวางเรียงรายรอรับพวกเราไว้แล้วอย่างเป็นระเบียบ พร้อมต้อนรับเหล่านักปฏิบัติผู้มาเยือนอยู่เสมอ

เมื่อทางวัดเลี้ยงดูปูเสื่อพวกเราจนอิ่มเอม ปลดทุกขเวทนาทางกายไปได้ชั่วขณะหนึ่งดีแล้ว ก็ถึงเวลาที่เหล่าพระโยคาวจรทั้งหมดต้องแยกย้ายกันถวายแรงกายรับใช้พระพุทธศาสนา เพื่อการปฏิบัติบูชาอย่างเต็มกำลัง โดยเริ่มจากการคัดเลือกอาวุธตามที่ตนเองถนัด ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นไม้กวาดทางมะพร้าวอันที่ดูมีสภาพพอใช้งานได้มากที่สุด แล้วก็แยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง บนถนนบ้าง ลานทางโน้นบ้างลานทางนี้บ้าง



ตัวเราเองก็เช่นกัน เดินถือไม้กวาดคู่กายมองหาทำเลเหมาะๆ ไปทางลานหน้าถ้ำ แล้วก็ตัดสินใจว่าเอาตรงนี้แหละ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ เมื่อมองไปเห็นใบไม้แห้งเกลื่อนกลาดอยู่ในถ้ำ จึงตัดสินใจไปไล่กวาดจากด้านในถ้ำเสียก่อน
ทว่า...เช้าวันนี้มีลมกรรโชกแรงตลอดเวลา กวาดไปปุ๊บเจ้าใบเดิมก็ปลิวกลับเข้ามาใหม่อยู่ร่ำไป...เฮ้อ เอาไงดีล่ะ มองไปรอบๆ ก็คิดว่าเห็นทีเราจะต้องไล่กวาดเจ้าใบไม้เศษผงพวกนี้ไปกองรวมกันไว้ชิดผนังถ้ำ ตรงที่ลมจะไม่มารบกวนเสียก่อน คิดได้ดังนั้นแล้วก็เริ่มงานทันที แต่กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเหนื่อย เพราะทันทีที่กวาดเจ้าของเก่าออกไป เจ้าของใหม่ที่อยู่หน้าถ้ำก็ถูกพัดเข้ามาอีก ทำให้ต้องเร่งกวาดด้านในถ้ำให้เร็วที่สุด เพื่อจะได้รีบไปจัดการกับพวกที่อยู่หน้าถ้ำซึ่งยิ้มรอให้ลมพัดเข้ามาได้ทุกเมื่อ



เมื่องานในถ้ำสำเร็จเป็นที่พอใจแล้วก็ออกมาลุยต่อนอกถ้ำ ปรากฏว่าที่ลานหน้าถ้ำนี้ลมแรงกว่าเดิมมาก ใบไม้โดยเฉพาะต้นสักที่กำลังผลัดใบในช่วงต้นฤดูหนาว ก็พร้อมที่จะสลัดทั้งใบทั้งกิ่งทั้งเกสรราวปรอยฝนได้ทุกเมื่อ เสียงคนงานของวัดบ่นให้ได้ยินว่า "กวาดไม่ชนะหรอก" แต่ก็มีน้องสาวเสียงใสบอกว่า "นี่แหละเขาให้เราทำบารมีเยอะๆ ไง" จะอะไรก็ช่างล่ะ เราก็ทำงานของเราต่อไป จึงกวาดตามองทั่วลานแล้วก็วางแผนการกวาดอีกครั้ง ก็เห็นว่าลมพัดจากซ้ายไปขวาเสมอ และด้านขวาสุดของลานก็เป็นขอบทาง ใบไม้จะถูกพัดไปกองรวมกันตรงนั้น จึงวางแผนกวาดใบไม้จากด้านซ้ายไปขวาตามทิศทางลมให้ไปกองรวมกันทางด้านขวานั้นเสียก่อน เพื่อลดแรงงาน แล้วจึงค่อยทยอยเก็บลงถังต่อไป
ขณะกวาดอยู่นั้น ก็ไม่ลืมกำหนดลมหายใจและมีสติทุกครั้งที่จรดปลายไม้กวาด ใจก็ค่อยๆพิจารณาไปว่าใบไม้นี้ก็เหมือนกิเลสในใจเรา เราชำระกิเลสเก่าๆ ที่เกาะกินใจออกไปไม่ทันไรกิเลสใหม่ก็วิ่งเข้ามาแทนที่ ถ้ามัวแต่กวาดอยู่อย่างนี้ คำว่าสิ้นสุดซึ่งกิเลสก็คงจะไม่มี ใบไม้เหล่านี้ก็กวาดไม่มีวันหมดเช่นกัน

ก็คิดต่อไปว่า เช่นนั้นเราจะมัวแต่ชำระล้างจิตอย่างเดียวคงไม่พอ เราต้องรู้จักป้องกันไม่ให้กิเลสใหม่เข้ามาด้วย ทำอย่างนี้จิตจึงจะสะอาดได้ ก็แล้วจะป้องกันกิเลสได้อย่างไรล่ะ...(ใจมันคิด)

(ใจตอบ)...ก็หลวงพ่อสอนเธอแล้วไง หลวงพ่อติดอาวุธให้เธอมากมาย ก็อาวุธเหล่านั้นนั่นแหละที่เธอจะต้องเลือกเอามาใช้สู้กับกิเลสทุกรูปแบบ ทั้งรักษาศีลบริสุทธิ์ ทำอานาปานสติให้มาก จับภาพพระไว้เสมอ ไม่ประมาทในชีวิต....โอ๊ย เยอะแยะ...สรุปคือ ต้องไม่เผลอ เธอเผลอเมื่อไหร่ มีช่องทางเมื่อไหร่ กิเลสมันก็เข้ามาได้เมื่อนั้น...อืออือ เราก็ตอบรับในใจว่าจะจดจำไว้ ว่าแล้วก็กวาดกิเลสต่อไป จนเสร็จ.....​

 

จากนั้นเหล่าพระโยคาวจรทั้งหลายก็รวมกันอีกครั้งที่ลานเดินจงกรม ที่พวกเราเพิ่งจะเก็บกวาดกันเสร็จไปหยกๆนี่แหละ ทางวัดทำน้ำตกไหลรินจากหน้าผา ทำให้รู้สึกสดชื่นมาก แต่ไฉนแต่ละคนเดินเซไปเซมากันจัง เอ๊ะหรือเราเดินเซเองหว่า...แหมก็เพิ่งกวาดกิเลสกันมาเหนื่อยๆ ยังไม่ทันได้พัก หลวงพี่ก็จับเรามา ขวาหนอ ย่างหนอ วางหนอ ซ้ายหนอ ย่างหนอ วางหนอ จิตก็เข้าภวังค์กันร้อยเรียบเรียบร้อยทุกคนน่ะสิ พอเดินกันแบบหลับๆตื่นๆ กันแล้ว ก็วิ่งหาร้านกาแฟกันเป็นแถวเลย พอตาสว่างดีแล้วก็..ไป...ไปกินเพลกันต่อเถอะพวกเรา...:boo:

พอกินเพลกันเสร็จแล้ว ลองทายดูซิว่าเราทำอะไรกันต่อ....ก็แยกย้ายกันไปนอนงัยล่ะ...หุหุ
(b-green) ​

 

แล้วเราก็นัดเจอกันบ่ายสอง เพื่อเตรียมตัวฝึกโยคะตอนบ่ายสาม แต่ครูฝึกไม่มี เราจึงเดินชมบริเวณวัดกัน ก็เลยเก็บภาพที่พักพระโยคาวจรและบรรยากาศรอบๆมาฝาก​

​

​

เห็นมีคนกลางเต๊นท์บริเวณนี้ด้วย​

​

หลังนี้แค่เหยียบแสนเองจ้ะ​

​

​

เรือนไทยหลังใหญ่มาก จุได้สักสามสิบสี่สิบคนเลย​

​

กุฏิเดิมของหลวงตา​

​

ห้องพยาบาลของวัด​

​

เชิญแปะทองลูกนิมิต ซื้อกระเบื้องมุงหลังคาโบสถ์ เขียนชื่อใส่แผ่นดวงชะตา ตามกำลังศรัทธานะจ๊ะ​

​

เหนื่อยนักก็พักก่อนจ้ะ​

 

เช้าวันใหม่ หลังจากใส่บาตรรับพรต้อนรับอรุณกันแล้ว หลวงตาก็เมตตาสงเคราะห์พวกเรา ออกมาทักทาย สอนวิธีอุ้มไก่และให้เราช่วยกันรณรงค์เรื่องการแต่งกายเข้าวัด ตรงเรื่องนี้ขอให้พระโยคาวจรท่านอื่นมาช่วยโพสต์จะดีกว่า เพราะมัวแต่เก็บภาพอิริยาบถต่างๆ ของหลวงตา เอาไว้ดูกันให้ชุ่มเย็นหัวใจ



​

 

​

จากนั้นก็ไปเติมพลังกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันกวาดลานกันต่อ ซึ่งกวาดลานคราวนี้ เราย้ายไปกวาดตรงลานเดินจงกรมแทน เพราะจะได้เสร็จทันเดินกันพอดีตอนเก้าโมง วันนี้การกวาดเพลิดเพลินดีมาก ทว่าที่ลานนี้มีต้นปีบมากและมีต้นที่มีใบละเอียดคล้ายใบกระถินทำให้กวาดยากสักหน่อย เพราะใบและก้านใบเล็กๆ มันลงไปติดตามซอกหิน ก็ต้องใช้ปลายไม้กวาดแคะๆ หน่อย ​

ทำไปทำไป ก็คิดได้อีกว่า บางทีเราอาจจะคิดว่าเราชำระล้างกิเลสเราเกลี้ยงดีแล้ว แต่แท้ที่จริง มันอาจยังมีกิเลสเล็กๆน้อยๆ ที่เรามองไม่เห็นและไม่ทันระวัง ซุกซ่อนอยู่ตามหลืบตมซอกที่ใดที่หนึ่งในจิตใจเรา ซึ่งใบไม้ลักษณะนี้อันตรายมาก มันจะค่อยๆเน่าเปื่อยผุพังลุกลามและส่งกลิ่นต่อไปยากที่จะขัดจะล้าง ดังนั้นเราจึงไม่ควรละเลยเจ้าใบไม้พวกนี้ คือสักแต่ว่ากวาดๆ ให้มันเสร็จ แต่มันไม่สะอาดจริง ยังสกปรกอยู่ ว่าแล้วก็ใช้ปลายไม้กวาดปัดๆ เศษผงตามซอกตามมุมต่างๆ ออกให้เกลี้ยง ใจก็รู้สึกเกลี้ยงตามไปด้วย แต่เหนื่อยชมัดเพราะลานกว้างมาก ก็เลยกวาดมารวมกันเป็นกองๆ กองเล็กๆ ให้แผนกเก็บลงถังเขามาตามเก็บต่อไป แต่ก็ต้องเลือกกองตรงที่ไม่มีลมด้วย เดี๋ยวไอ้ที่กองไว้จะปลิวกระจายอีก​

กวาดไปกวาดไป ก็มาเจอใบไม้สดยังอ่อนอยู่ กวาดครั้งแรกก็ไม่ไป ครั้งที่สองก็ไม่ไป จนสักห้าครั้งเห็นจะได้เจ้าใบอ่อนนั่นจึงจะยอมไปตามไม้กวาด เอ้อ ก็นึกถึงว่า เจ้าใบแห้งแก่นี่ มันก็เหมือนคนแก่ๆเลยนะ ใกล้ตายแล้วใครให้ทำอะไรก็ยอมทำ ไม่มีเรี่ยวมีแรงใครเขาจะปัดกวาดไปทางใดก็ไม่อาจขัดขืนได้ ส่วนเจ้าใบอ่อนที่ยังสดใหม่นี่ก็เหมือนเด็กๆ มันดื้อพูดยากพูดเย็นมันก็ไม่ทำตาม คอยแต่จะขัดขืน แต่ถ้าเราไม่ละความพยายามนั้นซะ ในที่สุดเด็กก็ยอมเชื่อฟังและยอมทำตาม แล้วเด็กดื้อนี่มันก็มีอาการคล้ายจิตเรานี่เอง​

เอาเป็นว่ากวาดลานวันนี้ ก็ได้ธรรมะจากใบอ่อนใบแก่อีกแล้ว...อืออือ (ใจมันตอบรับ)​

​

 

ยังมีต่อ รวมภาพพระและเก็บตกทุกอย่าง มาฝากกันอีกเพียบ

 

ตั้งกระทู้ได้รวดเร็วดีจ้ะ สาธุ สาธุ.....เพิ่งกลับมารอบหลัง ขอเล่านอกเรื่อง ตอนจะกลับ รถสตาร์ทไม่ติดก็คิด "เอาแล้วสงกะสัยได้อยู่กะหลวงตาอีกวัน"...และแล้วน้องรถก็ไม่สู้น้องพยายาม กลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ(แบบง่วงๆ)...อิอิ...เด๋วมาเล่าเรื่องธรรมะจากลานวัดต่อ

 

เคยไปกวาดมาเจ็ดวัน
รอแต่จะให้ถึงสองทุ่มครึ่ง
จะได้ฟังหลวงตาเทศน์
อิอิ
ติดงอมแงม

 

ขอเม้าท์เรื่อง เครื่องแต่งกาย คนที่มาวัด ต่อ หลวงตาท่านเน้นรณรงค์ตรงนี้

ตอนนี้ โอนลี่วัน ติดต่อ "อุปสโม พิคเจอร์" ทำสื่อเพื่อเผยแพร่ค่ะ น่าจะเป็นสารคดีประมาณ 5-7 นาที ใครมีพล็อตเรื่องเด็ดๆ นำเสนอกันได้นะคะ

โมทนาล่วงหน้าค่ะ สาธุ

 

"ใบไม้ที่ร่วงเยอะๆ มักเป็นไปไม้ที่แก่ แห้ง กรอบ....ใบไม้ร่วงจากขั้ว ยางมันไม่เหนียวแล้ว...เปรียบได้กับชีวิตคนเราเนอะ เดี๋ยวก็ตายละ บนความเจริญก็มีความเสื่อมอยู่คู่กัน สุดท้ายก็ไม่มีอะไรที่จะอยู่เหนือกฏไตรลักษณ์ไปได้ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"

ท่านจึงได้สอนว่า "ท่านจงทำความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด....นี่เป็นคำกล่าวสุดท้ายของพระตถาคตเจ้า"

 

คุณพี่ tamsak มีธรรมะเรื่องความกตัญญู มาสอนเรามิใช่เหรอจ๊ะ มาปูเสื่อรอฟัง

 

มะเชื่อ(b-no)

 

ว่าแต่คุณแม่ชียอมใจอ่อนหรืออ่อนใจหรือยังคะ ลุ้นอยู่ว่าจะได้ท่านมาเป็นครูสมาธิให้พวกเราที่ถ้ำนารายณ์บ้างไหมหนอ จะได้ไปกราบไปหากันได้บ่อยๆ ไม่ใกล้ไม่ไกลแบบนี้ ต้องขอเป็นขาประจำแบบ onlyone แล้วล่ะ

 

ที่นี่ ณ เขตพระรัตนตรัยแห่งนี้ ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ก็พบ "พระ"

สาธุ สาธุ สาธุ

พระพุทธองค์ทรงประทับอยู่กับเราเสมอ
เรานั่นเอง.....ที่ลืมพระองค์ ไม่เคยระลึกนึกถึงพระองค์ ในยามปกติ
ดังคำกล่าวที่ยังฝังแน่นอยู่ในใจจนทุกวันนี้ว่า

"วันหนึ่ง...เราเคยนึกถึงพระองค์กันสักกี่หน บางคนไม่เคยนึกเลย จนกว่าจะถึงเวลาที่ตนเองมีทุกข์ ทั้งที่พระองค์ไมได้ไปไหน พระองค์อยู่กับเราตลอดเวลา"​

 

ฤดูใบไม้ร่วงที่เขาวง ทำให้ผู้ปฏิบัติทั้งหลาย ต้องกวาดหนักขึ้นกว่าเดิม
เอากำลังใจมาให้จ้า " เหนื่อยเราไม่เหนื่อย เมื่อยเราไม่เมื่อย กวาดกิเลสไปเรื่อยๆ เราไม่เมื่อย เราไม่เหนื่อย"

สะอาดตา สะอาดกาย สะอาดใจ บริสุทธิผ่องใส จนถึงวิสุทธิมรรค

 

"เดินต่อไปเถิด.....เดี๋ยวก็ถึง
ทนอีกหน่อยเถิด.....เดี๋ยวก็สบาย
ตายเมื่อไหร่.....เราก็ชนะแล้ว"​

--เสียงจากถ้ำ ฉบับพิเศษ--บนเส้นทางพระโยคาวจร--​