@...อุ่นไอรักเพื่อนนักกลอน...@

สิ่งที่ฉันรักมักไม่ได้มาดังหวัง
สิ่งที่ฉันฝันมักยาวไกลเกินจุดหมาย
สิ่งที่ฉันคิดมักมิได้มาสมดังใจ
สิ่งที่ฉันอาลัยมักกลับมาทำร้ายใจตนเอง!

 

สิ่งที่ผ่านมามีเพียงความว่างเปล่า
สิ่งที่ว่างเปล่าคืออนาคตไร้จุดหมาย
สิ่งที่จดจำกลับเป็นความงมงาย
สิ่งที่อันตรายคือปล่อยตามใจตนเอง!

 

ใจเราเองคิดจิตฟุ้ง
ใจเราเองยุ่งจิตซ่าน
ใจเราเองปรุงจิตทราม
ใจเราเองงามจิตสว่างกลางใจ!

 

กลอนอะไรกันหนาพาใจหดหู่
กลอนอะไรไม่รู้อ่านดูพาใจแป้ว
กลอนอะไรกันนี่มองแล้วเหมือนมีแวว
กลอนอะไรชวนกินแห้วบอกแล้วอย่าเอามา....คริคริคริ

catt3

 

ใครกันเฝ้ากระทู้รออ่าน
ใครกันหวานวังเวงแว่ว
ใครกันถูกน้ำต้องแจว
ใครกันแซวขำวันวาน....55555555

 

พอใจในสิ่งที่มีอยู่ให้รู้ค่า
พอใจตัดสั้นถ้าฝันยาวเกินจุดหมาย
พอใจในสิ่งได้ให้มักเลิศพร่างพราย
พอใจในบั้นปลายสุดท้ายคงปัดปลง............

 

พอใจในสิ่งที่ผ่านมาใช่ว่างเปล่า
พอใจเราใช่วางอนาคตใร้จุดหมาย
พอใจจดจำเป็นกำลังกาย
พอใจจ่ายให้รางวัลแก่ตนเอง......อิอิอิ

 

อ่านยังไงถึงไม่รู้
อ่านยังไงดูขัดกัน
อ่านยังไง....ครู...งงงัน (อนุบาล งง )
อ่านยังไงกันเข้าถึงธรรม....5555555

 

กลอนชั้นครูเขียนให้อ่านตามคำขอ
กลอนชั้นครูเขียนมาล่อต่อคำขาน
กลอนชั้นครูเดินลำนำตามกลอนกานต์
กลอนชั้นครูร่ายรักบานมาสอนธรรม...555555

 

ใจเราเองคิดจิตฟุ้ง หมายถึง คนคิดมากวิตกจริต

ใจเราเองยุ่งจิตซ่าน หมายถึง คนที่มีกิจธุระมาก บ้างาน

ใจเราเองปรุงจิตทราม หมายถึง คนที่ชอบวาดวิมาน ฝันเฟื้อง ชอบอยู่ในโลกจิตนาการมากกว่าโลกความจริง

ใจเราเองงามจิตสว่างกลางใจ หมายถึง คนที่เป็นบัณฑิตเป็นผู้รู้ย่อมมีปัญญาเป็นแสงสว่างเป็นเครื่องนำทางชีวิต ท่ามกลางกระแสโลกที่วุ่นวาย ย่อมเป็นคนงดงามเพราะอยู่ด้วยคุณธรรมความดี

อนึ่ง ใจ ในที่นี้หมายถึงชีวิตของคน! เป็นประธานในการกระทำสิ่งต่างๆ ซึ่ง จิต หมายถึงอาการของใจที่ปรากฎแสดงออกมาให้รู้ได้ เช่น จิตฟุ้งซ่านทำให้ใจเศร้าหมอง จิตสงบ,ตื่น, รู้ ทำให้ใจสะอาดผ่องใสเบิกบาน

ใจ จิต วิญญาณ มักจะใช้ควบคู่กันไป เช่นจิตใจ,จิตวิญญาณ หากไม่ศึกษาดีๆอาจเกิดความสงสัย และงงได้

 

ตลาดวายล้อเล่นหายตู่เงียบ
ตลาดสายคงได้พานพบวันพรุ่ง
ตลาดบ่ายเย็นหายไปสักพักคืนกลับ
ตลาดค่ำมืดแล้วชวนให้วังเวง

ตลาดกลอนอุ่นไอรัก ขายเฉพาะไอรัก แต่รักไม่ยักขาย! 5555.....

 

เลียบเลียบ เคียงเคียง แลเมียงมอง
สองจิต สองใจ ให้ตรองหนา
ครุ่นคิด ใคร่ถึง กลอนกาพย์..ฤา
ขออย่าว่า ข้าน้อย คอยแอบ..ชม
..................^-^...............
เน้อ!​

 

ไม่ขายรักแต่มักแจกจ่าย
ให้สบายต้องเอาใจมาแลก
ไม่ลวงหลอกให้ช้ำระกำแทรก
ไม่ต้องแบกอวลไอให้หมดใจ...5555555

 

ตลาดกลอนออนรักพักเป็นช่วง
ไม่ต้องห่วงลวงหลอกบอกล้อเล่น
มีรักแจกแลกใจให้พ่อเนื้อเย็น
รีบมาเข็นเล่นแจกรักก่อนตลาดวาย....55555

 

ใยต้องตรอง คิดไร มากมายนัก
เข้ามาทัก แค่นี้ ก็ปลื้มหลาย
แวะมาอ่าน มาเขียน คุ้นมากมาย
ไม่ดุร้าย ขอบอก ออกจากใจ จ๋าจร้า..55555555

 

ไก่ทอดไว้ข้างๆ
แล้วก็วางถ้วยสลัด
อากาศร้อนชะมัด
เลยต้องจัดโกโก้โฟล์ท

eiei

 

อูยหอมมันโกโก้
สลัดโถพร้อมไก่ทอด
อิ่มสบายท้องอยู่รอด
ไม่ต้องจอดปั่นต่อไป..........

 

ในอดีตกระผมเคยมีโอกาสได้อ่านโคลงบทหนึ่ง
ซึ่งได้มีการจารึกไว้ที่ฝาผนังของสถานที่แห่งหนึ่ง
โดยท่านผู้รอบรู้ทางบทกวีผู้หนึ่ง ท่านผู้นั้น
ไม่จารึกนามไว้ให้ทราบแก่วิญญูชนโดยทั่วไป
แต่ด้วยความไพเราะเฉียบคมคำนั้น
ยังความประทับใจให้แก่กระผมมาตราบทุกวันนี้
เป็นโคลงทำให้ผู้อ่านตระหนักถึง ความรับผิดชอบ
ในหน้าที่ที่ต้องกระทำ คอยเตือนใจให้ชนรุ่นหลัง
ได้ตระหนักถึงสืบต่อไป....

ท่านประพันธ์ไว้..ดังนี้

ริดสีดวง โรคร้าย แรงฤือ
เบ่งปวด ครวญคราง แฮฮือ โหยไห้
ชนใด ขี้แล้ว ลืมราด น้ำแฮ
สาบให้ โรคร้ายนั้นไซร้ อย่าร้าง เลือนหาย​

และมันก็เป็น..เช่นนี้ แล (deejai)

 

มิกล้า..กล่าวคำ...โมทนา
หวั่นเกรง นำพา..โรคให้
ริดซี่ น่ากลัว เกรงใจ
กลอนมัน พาไป นะเอย

@WhiteFox​

 

สรรพทุกข์ สรรพโศก โรคหาย
อย่าได้หมาย กล้ำกลาย มาใกล้
มีแต่สิ่ง ที่ดี อวยชัย
ให้คุณWhite มีสุข สวัสดิ์ดี......

อ่านเจอไม่สบายเลยมอบให้ คุณWhite Foxจร้า