สวัสดีค่ะ ขออนุญาตระบายนะคะ

ปีนี้เราอายุ26ปีแล้วค่ะ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเราคิดว่าตัวเองไม่มีความสุขในชีวิตเลย ด้วยอะไรหลายๆอย่างทั้งครอบครัว เพื่อน คนรอบข้าง และตัวเอง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะช่วงชีวิตวัยเด็กเราพอเจอปัญหาเราไม่มีใครคอยชี้แนะ ไม่มีใครให้พูดคุยด้วย ทำให้เรากลายเป็นคนเก็บกด แบกความทุกข์ไว้ตลอดเวลาจนโต โดนหักหลังจนไม่ไว้ใจใคร ลึกๆแล้วเราอยากมีใครซักคนที่พอจะพูดคุยได้จริงๆ ปัญหาของเราอาจจะงี่เง่ามากสำหรับคนอื่นแต่สำหรับเราแล้วมันเป็นปัญหาในการดำเนินชีวิตของเรามากเพราะเราไม่สามารถสลัดมันออกจากหัวได้เลย ทุกวันนี้ยังมีฝันถึงเรื่องเก่าๆเป็นระยะ เราเป็นคนเครียดง่าย กลางคืนนอนร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เราไม่มีใครให้พูดคุยได้จริงๆ อยากตะโกนบอกใครซักคนถึงปัญหาในชีวิตเราทั้งหมด ใครก็ได้ที่จริงใจจริงๆที่จะไม่ดูถูกเราว่าเป็นเรื่องไร้สาระ อยากระบายมากๆ

 

แถมเพลงให้ฟังอีกเพลงด้วย ร้องตามได้เพลินๆ เพราะเป็นคาราโอเกะ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=d9D2y-CF1Xo]ก้อนหินก้อนนั้น - โรส ศิรินทิพย์ - YouTube[/ame]

 

มีอีกหลายคมคำธรรมะ โดย ท่าน ว. วชิรเมธี



ยึดมากก็ทุกข์มาก ยึดน้อยก็ทุกข์น้อย ไม่ยึดก็ไม่ทุกข์

ชีวิตจะเป็นอย่างไร… ขึ้นอยู่กับว่า เราเลือกเส้นทางไหน ให้ตัวเองดำเนิน

ความทุกข์เกิดขึ้นมาไม่ใช่เพื่อให้เราท้อ แต่เกิดขึ้นมาเพื่อให้เราก้าวต่อไปจนพบความสุข

รถทุกคันล้วนมีเบรก รถทุกคันล้วนมีท่อไอเสีย คนทุกคนต้องมีเบรกคือสติ ต้องมีท่อไอเสียคือการปล่อยวาง

หากเมื่อใดที่เราสามารถฝึกสติให้เข้มแข็งจนสามารถเลิกคิดฟุ้งซ่านได้ตามที่ต้องการ ชีวิตจะเบาสบายเหมือนขนนก สภาพจิตอาจอยู่ในลักษณะ ฝนตกไม่ต้อง ฟ้าร้องไม่ถึง สามารถหยัดยืนอยู่ในโลกได้อย่างชนิดที่ไม่ต้องขึ้นต่อใครในทางความรู้สึกอีกเลย

เมื่อเครียดมากๆ ด้วยเรื่องใดก็ตาม ถ้าเรามองตนเองเทียบกับคนที่สูงกว่า เราจะรู้สึกแย่มากที่สู้เขาไม่ได้ แต่ถ้ามองเทียบกับคนที่ต่ำกว่า เราจะรู้สึกลำพองอหังการ ขณะเดียวกันถ้าเรามองตัวเองเทียบกับคนทั่วไป ก็จะพบว่ายังมีคนอีกมากมายที่เขาก็พบกับปัญหา มีความทุกข์มากมายในชีวิตเหมือนกันกับเรา และนั่นจะทำให้เราค้นพบความจริงว่า เรายังคงมีเพื่อนทุกข์อีกมากมายในโลกใบนี้

ความทุกข์ทุกชนิดที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา ก็เหมือนกับกระดาษทรายที่จะทำหน้าที่ช่วย “เจียระไน” ให้ชีวิตของเราลงตัวอย่างงดงาม

จงดึงเอาความรู้สึกผิดที่เรามี มาเป็นแรงบันดาลใจให้ทำดียิ่งๆขึ้น อย่าจมอยู่กับอดีตมีแต่การสร้างตัวเองใหม่เท่านั้นที่จะหลุดพ้นจากความรู้สึกผิด

ในเมื่อไม่มีสิ่งที่เราชอบ เราก็ควรชอบสิ่งที่เรามี เพราะในโลกนี้ไม่มีใครได้ทุกสิ่งอย่างใจหวัง และจะไม่มีใครพลาดหวังทุกอย่างไป ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราจะทำมีแง่ดีแง่งามอยู่เสมอขอให้เรามองให้เห็น ถ้ามองเห็นเราก็จะเป็นสุขกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

อย่าแบกอะไรที่เกินกำลังของตัวเอง เพราะไม่เพียงแต่มันจะทำให้เราเป็นทุกข์ แต่บางทีอาจมีผลต่อการยืนตรง ๆ อย่างยาวนานของเราด้วย

ท้อแท้กับปัญหามากมายทำอย่างไรดี ?

ปลาที่ยังเป็นอยู่ ล้วนเรียนรู้ที่จะว่ายทวนน้ำ
ส่วนปลาตาย มักไหลตามน้ำ
ปัญหาทำให้คนธรรมดาท้อ แต่ทำให้คนมีปัญญาลุกขึ้นมาแก้ไข

 

ความทุกข์อันยาวนานที่แบกมันไว้ พร้อมแล้วหรือไม่ ที่จะสละมันทิ้ง
ความสุขในชีวิตที่ว่าคืออะไร มันเที่ยงแท้หรือไม่ หรือแค่ชั่วคราว
ขอโปรดพิจารณาถึงปัญหา เพราะทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นมานั้น ล้วนแล้วแต่มีเหตุ มีผล

ที่นี่มีกัลยาณมิตรหลายท่านที่คอยรับฟังและแนะนำสิ่งดี ๆ ให้คุณได้ครับ
ขอให้คุณเปิดใจให้กว้าง และ พยายามสร้างกำลังใจให้ตนเองอยู่เสมอ ๆ
เราทุกคนเกิดมาล้วนแล้วต้องประสบพบความทุกข์กันทั้งนั้นครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ชีวิตก็เป็นแบบนี้ ไม่สุข ก็ทุกข์

ผมมีเพื่อนมีชีวิตมีแต่สุข มีความสำเร็จ เก่ง ส่วนมากก็ไม่ค่อยจะเข้าใจหรือรู้จักศาสนาที่นับถือ ทำบุญเพราะเกรงใจมากกว่า

แต่กลับผู้ที่มีความทุกข์ ก็ปรารถนาหาทางให้พ้นจากทุกข์ บางคนที่โชคดี ก็เข้าหาศาสนา ศึกษาทางพ้นทุกข์ บางคนที่โชคไม่ดี ก็ติดบ่วงของอวิชาเพิ่มไปอีก

พระพุทธองค์ก็เช่นกัน ช่วงที่เป็นเจ้าชายอยู่ในวัง ไม่เคยสัมผัสหรือรู้จักคำว่า ทุกข์ จนออกมานอกวังจึงได้พบกับทุกข์ พบคนแก่คนเจ็บคนตาย เจ้าชายจึงเห็นทุกข์และปรารถนาให้พ้นจากทุกข์ ฉะนั้นกล่าวได้ว่า ศาสนาพุทธเกิดได้จากการปรารถนาให้พ้นทุกข์ หรือพ้นจากวัฏฏะสงสาร

ทุกข์จึงเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ไม่ดีทั้งดีทั้งหมด

แม่ชีศันสนีย์กล่าวไว้ว่าทุกข์มีไว้ให้เห็น ไม่ได้มีไว้ให้เป็น

ทุกข์จึงเป็นยาขมของชีวิตของเรา

 

หนูHunchan เป็นผู้ที่มีปัญญาดีจึงสามารถพิจารณาที่มาของปัญหาที่ตนประสบอยู่ได้เช่นนี้ บุคคลเช่นนี้จะสามารถแก้ไขปัญหาตนได้ด้วยตนเองทีเดียว.. จึงพึงมั่นใจในตนในศักยภาพนั้น..

หนูพึงทราบว่า บุคคลในโลกเกิดและประสบภาวะการณ์ต่างๆกันด้วยอำนาจ"แห่งกรรม" อันตนเองนั่นเทียวทำมาไว้ก่อนแล้ว ไม่มีอะไรเกิดเองลอยๆโดยไม่มีปี่ขลุ่ย.....จึงพึงงดเว้นเสียจากการเพ่งโทษหาความผิดจากใครอื่น...

เพราะความที่สัตว์ทั้งหลายรักตนเองมากกว่าใครอื่น...จึงมักเห็นว่า ทุกข์ของตนนั้นยิ่งใหญ่ที่สุดในจักรวาลเสมอ...แต่หนูคงไม่เคยคิดเลยว่ามีคนอื่นนับไม่ถ้วนบนโลกที่ถูกทุกข์ร้ายแรงบีบคั้นกว่าหนูหลายเ่ท่า...แต่เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้มีชีวิตดีๆ มีอาหารครบ๓มื้อหรือไปโรงเรียน จนถึงกับสามารถมีและเล่นคอมพ์ได้เช่นหนู...บางรายอายุเพียง๑๐ขวบ ต้องทำงานหนัก หรือถูกขายไปเป็นทาส(เคยดูสารคดีจากอินเดีย)..มากรายเกิดมาก็ถูกเอาไปทิ้งตามสถานที่เลี้ยงคนกำพร้า..บ้างเกิดมาเอ๋อบ้าๆบอๆ เป็นออทิสซึ่ม ตาบอดหูหนวกแขนขาด้วนง่อยเปลี้ย..บางรายต้องอาศัยอยู่ตามข้างถนนที่เหน็บหนาวถึง-20Cในเมืองใหญ่ๆหรือไปนอนตามใต้สะพานหาอาหารจากถังขยะ...ฯลฯ...ฯลฯ..หนูพึงทราบความมีบุญของตนอันยิ่งแล้วที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มคนเหล่านั้น..


ถึงหนูจะถูกหักหลังอะไรๆ ก็ยังไม่สาหัสเท่าเด็กที่ทำงานหนักแล้วโดนโกงค่าจ้างที่ถูกแสนถูกเป็นแน่..หรือทุกข์ของหนูคงเทียบไม่ได้กับคนที่เจ็บป่วยแล้วถูกโรงพยาบาลไม่รับรักษาเพราะเขา"ไม่มีบัญชีเงินฝาก"มาแสดงให้เห็น...ยังมีอื่นๆอีกมากที่หนูอาจคาดไม่ได้คิดไม่ถึงว่า เรื่องเช่นนี้ปรากฏในโลก...เหล่านี้ล้วนมาจากบาปกรรมเก่าของตนเท่านั้น..แม้การที่หนูถูกใครหักหลังมา ก็พึงทราบว่า ตนเคยทำทำนองเดียวกันมาแล้ว..เช่นกัน...เพราะ "ผลย่อมสอดคล้องตรงกับเหตุเสมอ"..

ขอให้พิจารณาตรวจสอบตนเองตามจริงว่าที่ไม่มีใครพูดคุยด้วยนั้นเป็นเพราะหนูปิดกั้นตนเองด้วยหรือไม่?..เมื่อหนูไม่มีไมตรีจะพูดคุยกับใครก็คงไม่มีใครกล้ามาคุยด้วยแน่..หนูต้องพยายามแก้ปมตรงนี้..ที่ไม่ไว้ใจใครๆลงก่อน..พึงเห็นว่า เเม้คนดีมีศีลธรรมน่าำไว้ใจก็มีอยู่ ไม่ได้มีเเต่คนเลวชั่วแต่อย่างเดียวบนโลก...แม้พ่อแม่ก็ยังอยู่ ท่านคงจะยินดีรับฟังปัญหาของเราบ้าง..เพราะพ่อแม่รักลูกเป็นธรรมดา มีเมตตาหวังประโยชน์แก่ลูกอย่างยิ่งเสมอ..

อันที่จริงหนูเองก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนไปร้องตะโกนบอกกล่าวปัญหาของตนให้ใครๆทราบเลย แทนที่คิดจะไปป่าวร้องประกาศปัญหาของตนในที่ใหนๆ หนูควรจะใช้เวลาเช่นนั้นมาหาทางวิธีแก้ไขจะดีกว่า อย่างแรกที่ต้องทำคือ ถ้าปัญหานั้นผ่านไปแล้วแก้ไม่ได้อีก ก็พึงปล่อย ละวางลงเสีย ไม่เอามา คิดตอกย้ำซ้ำซากด้วยพยาบาทวิตกอันเป็นบาปต่อไป ปัญหาใดยังคาราคาซังอยู่ก็หาเหตุที่มาให้พบ..แล้วแก้ไปด้วยวิธีที่เหมาะสม ปัญหาบางอย่างต้องแก้ไข บางชนิดแก้ไม่ได้ ก็ต้องวางใจยอมรับว่าเราพยายามแล้วแต่ไม่สำเร็จ..ไม่ใช่ไม่ได้ทำอะไรเลยแล้วมาตะโกนเอะอะว่ามีปัญหา..

การมีเพื่อนคุยเพื่อฟังปัญหานั้น ไม่ใช่การแก้ปัญหาอย่างแท้จริงอะไร อย่าตั้งเป้าหมายว่าชีวิตจะอยู่ดีมีสุขเพราะต้องมีคนอื่นมาฟังปัญหาเรา..ในยุคinternet นี้แสนดีนักหนา เราสามารถเข้ามาที่นี่ได้เพื่อปรึกษาแบบ anonymous.....แม้ความกลัวว่าคนที่นี่จะไปโพนทะนาแก่ชนรอบข้างก็ไม่เกิด เพราะanonymousอยู่ทั้งคนถาม คนตอบ..

การพึ่งตนเองเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ..เพราะเราทุกคนต่างเกิดและตายคนเดียว ..ไม่มีใครตามใครไปปรึกษาอะไรๆกันในที่ใหนๆได้ตลอดเวลา มีแต่ตนคนเดียวเท่านั้นอยู่กับตน จึงไม่พึงรังเกียจจนถึงกับเก็บกดเพราะการมีตนเป็นเพื่อนเลย เอาใจช่วยให้พ้นปัญหาได้ไวๆครับ..

 

ทุกคนในนี้ต่างยื่นมือรอไว้แล้วอยู่ที่คุณกล้าพอไหมที่จะยื่นมือมาเพื่อที่จะให้พวกเราได้จับ....เปิดใจให้กว้างที่นี่ไม่วุ่นวาย....ที่นี่ไม่สับสน ...และขอเป็นกำลังใจในการก้าวเดินบนถนนแห่งชีวิตด้วยดวงจิตที่เป็นมิตรอย่างยิ่ง...สวัสดี (ว่างๆก็มาโพสต์ข้อความระบายความในใจไว้เดี๋ยวก็จะหายไปเองแต่ต้องเข้ามาบ่อย ๆนะ)

 

มีแต่ผู้แนะแนวทางในสิ่งที่ชอบแล้วทั้งสิ้น เจ้าของกระทู้อ่านแล้วหากนำไปปฏิบัติตามก็จะหลุดพ้นจากความทุกข์ จิตไม่ยึดมั่น ถือมั่น ปล่อยวาง ก็พ้นซึ่งความทุกข์ทั้งปวงได้

 

ยอมรับความจริงให้ได้เถอะ ถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนไม่ยุติธรรมขนาดไหน ถึงแม้มันจะไม่มีอะไรดีเลย หรือถึงแม้บางครั้งมันก็เหมือนกับเราตกเป็นเหยื่อของโชคชะตา แต่เมื่อไหร่เรายอมรับความจริงที่ปรากฏได้เมื่อนั้นเราจะไม่ทุกข์เลย เพราะความจริงที่ปรากฏนั่นแหละคือธรรมะ ผู้ที่ยอมรับความจริงได้โดยไม่ปฏิเสธมันเลยก็คือผู้มีธรรมะอยู่เต็มหัวใจ เมื่อไหร่ที่เรายอมรับสภาพตัวเองได้เราถึงจะเปลี่ยนแปลงได้ เมื่อไหร่ที่เราเอาแต่หนีความจริง เราก็จะต้องหนีไปตลอดแก้ไขมันไม่ได้เลย ทุกอย่างเริ่มต้นจากการยอมรับความจริงก่อน

 

ตอนเช้าลุกมาใส่บาตรบ่อย ๆ
ถวายสังฆทานทุกเดือน
เดี๋ยวทางจะมาเอง

 

เริ่ม เห็นทุกข์
จะเริ่มเห็นทางออกของทุกข์ตามมา
หมั่นพิจารณา สาเหตุทั้งหลายนั้นล้วนปั่นออกมาจากใจเราทั้งสิ้น
จิต ปรุง และแต่งอยู่ตลอดตามแรงความคิดและประสบการณ์เดิมของเรา
ลองดูแนวทางใหม่ๆ
โดยเฉพาะตามแนวสติปัฎฐาน เช่น อาปานานสติ การตามดูลมหายใจ
จะเป็นเครื่องมือทำให้เราเห็นภาวะของการปรุงจิตนั้นช้าลง จนเราสังเกตุเห็น
ขอให้เชื่อบัณฑิต อันเป็นกัลยาณมิตรที่ไม่เคยหลอกลวงใคร คือพระพุทธองค์
หมั่นศึกษาคำสอนของท่านและปฏิบัติตามจะเห็นผลว่า จริงๆ แล้วยังมีคนที่หวังดีแก่เราอยู่ท่านได้ให้มรดกตกทอดคือคำสอนและพลังอานุภาพของพุทธคุณมาถึงคนยุคเรานี้ มีอยู่จริงๆจับต้องได้จริง