เผลอคิดไปค่ะ

คือตอนนี้มีติ่งเล็กๆที่ลำคอค่ะ แล้วพยายามล้วงมันอยู่ได้เลยคิดไปเรื่อยเปื่อย แบบถ้าล้วงไปอีกเดี๋ยวเป็นมะเร็งเป็นโรคร้ายนะ แล้วก๋ติดกลับว่า ขอให้ไม่เป็นโรคอะไรนะ คิดซ้ำไปซ้ำมาค่ะ แต่เราไม่ได้ไปบนบานหรือบอกพระท่านไหนนะค่ะ เหมือนคิดไปเองเรื่อยเปื่อยไม่ได้จริงจังอ่ะไรค่ะ แล้วเราก็เอามือล้วงเข้าไปอีก เรากลัวคำที่เผลอคิดเผลอนึกไปเป็นจริงค่ะ กลัวมากเลย จะเป็นอะไรไหม อายุยี่สิบปีค่ะ ให้คำปรึกษาด้วย เมื่อกี้สวดบทถอนคำบนคำแช่งไปค่ะ เป็นอะไรไหม กังวลมากเลยค่ะ เราควรไปนั่งสมาธิไหมค่ะ เป็นคนที่สมาธิสั้นชอบคิดไปเองเรื่อยเปื่อย ขี้กลัวมากด้วยค่ะ

 

เป็นคนมี่จิตฟุ้งซ่านมากด้วยค่ะ ชอบเผลอคิดนู้นคิดนี่ไปเอง สามารถแก้ด้วยการนั่งสมาธิแบบปกติไหมค่ะ

 

ไปโรงพยาบาล หาหมอตรวจนะครับ จขกท.

 

แก้ได้ด้วยการนั่งสมาธิครับ

 

กำลังจะหัดนั่งสมาธิค่ะ แต่จิตชอลฟุ้งซ่านไปเรื่อยเลย ขนาดไปหาหมอมาแล้วเรายังคิดมากเลยค่ะ เป็นคนที่คิดมากแบบสุดๆไปเลย มีวิธีง่ายๆที่สามารถกำหนดจิตได้ไหมค่ะ ชอบนอนคิดฟุ้งซ่านด้วยค่ะ พอเผลอคิดอะไรแย่ๆไปก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยค่ะ ทรมานมาก เป็นประมาณสองสามวันก็จะคิดแล้วก็มีสติขึ้นมาค่ะ แบบ คนเราจะเป็นอะไรอยู่ที่การดูแลตัวเองมากกว่าการกำหนดความคิดของเรา หรือการเผลอคิดไป แต่บางครั้งห้ามจิตใจตัวเองไม่ได้แล้วดาวน์มากเลยค่ะ ทรมานมากจริงๆค่ะ

 

ปกติ สัตว์โลกจะถูกผัสสะบังหน้าไว้อยู่เเล้ว ย่อมรู้สึก ย่อมคิด ย่อมจำได้หมายรู้ มีปัสสะ(ผัสสะ)เป็นสมุทัย
ตาย่อมจะฉุดไปหารูปต่างๆที่น่าพอใจ ก็จะเกิดสุขใจ เวลารูปที่ไม่น่าพอใจ ก็จะเกิดทุกข์ใจเป็นเรื่องปกติ สิ่งเหล่านี้เป็นปัจจัยปรุงเเต่งทั้งนั้น
มันย่อมมีคุณเเละโทษปรากฏให้เห็นต่อเมื่อยังพอใจในสิ่งนั้นๆ คุณน้อยเเต่โทษที่ได้รับหาประมานไม่ได้ มันจึงเป็นเหตุผลให้คุณทุกข์เเละรู้สึกร้อนใจไม่หยุด เเต่นี้ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ทำให้รู้สึกทุกข์ ถ้ายังพอใจอย่างอื่นอีก อันเกิดจากฉันทะเป็นมุลเหตุของทุกข์ อย่าง ที่คุณชอบคิดมาก นี้เรียกว่าพอใจได้เหมือนกัน อาจจะเป็นคนชอบคิดสิ่งต่างๆเพื่อให้ตนเองรู้สึกสุข. เวลาคุณไปเห็นอะไรที่ไม่ดี คุณยึดรูปอยู่เเล้วด้วยไง พอมันมีรูปที่ไม่น่าพอใจมันก็จะรู้สึกอึดอัด บวกกับเป็นคนชอบคิดอีก คราวนี้มันก็คิดไม่หยุด เรียกว่าไปกันใหญ่ ยิ่งทำให้ทุกข์ไปเรื่อยๆไม่รู้จบ ห้ามได้ยากเเน้นอน เเละทำให้จิตหดหู่ตามมา พระองค์ตรัสว่าจิตหดหู่ยากที่จะเป็นสมาธิ ให้ใคร่ครวญธรรมเเทน
ฉนั้นถ้าหากคุณอ่านยังไม่ค่อยเข้าใจ ผมเเนะนำ. ให้คุณฝึก อานาปานสติ รู้ลมหายใจเข้าออก ให้ธาตุรู้มันรู้ที่เดียว. เริ่มเเรก พยามละ ความคิด เห็นรูปด้วยตาเเล้ว ฟังเสียงด้วยดูเเล้ว จมูก ลิมรสด้วยลิ้น กาย ใจ ให้ฝึกมารู้ที่ลมหายใจ ดึงกลับมาฝึกบ่อยๆ ให้เกิด ปิติ สุข เเล้วเดินสลับนั้งสมาธิ พยามฝึกไปเเบบนี้สักวันจะหาย เพราะความรู้สึกนี้คุณต้องถามกับตัวเองว่าชอบหรือเปล่า เพราะมันจะเกิดกับคุณอีกเเน่นอนถ้าไม่รีบปฏิบัติธรรม

 

ขอบคุณค่ะ หายใจเข้าออกกำหนดลมหายใจใช่ไหมค่ะ เราสามารถเริ่มต้นสักห้านาทีก่อนแล้วเพิ่มขึ้นได้เรื่อยๆหรือเปล่าค่ะ บางครั้งทำแล้วเผลอฟุ้งซ่านไป ควรจะหยุดก่อนหรือว่าพยายามทำสมาธิต่อดีค่ะ ถ้าทำสมาธิเสร็จก็แผ่เมตตาใช่ไหมค่ะ

 

หมอรักษากายก็ควรจะมั่นใจในหมอ

ส่วนการทำสมาธิถ้าใช้วิธีการกำหนดลม

ก็พยายามดูลมไปเรื่อยๆ ถ้าฟุ้งไปก็ดึงกลับมาอยู่

ที่ลมอย่างเดียว catt25 นี่คือหน้าที่หลักของเรา

ส่วนร่างกายให้เป็นเป็นหน้าที่ของหมอไป catt2.

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากค่ะ จะพยายามฝึกสมาธิให้ได้ค่ะ ขอบคุณจริงๆค่ะ รู้สึกสบายใจขึ้นมาเยอะแล้วจริงๆ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ

 

ความรู้สึก ความคิด ความนึก มันมีไม่ได้หรอกหากไม่มีผู้รู้เข้าไปรู้ มันก็เหมือนกับว่า มีรูป เเต่ไม่มีตา มันก็มองไม่เห็น ก็ครายๆกัน เวลาที่ความคิดขึ้นมาเนี่ย มันรู้ มันเห็นใช่มั่ยละ ความคิดที่มันจะทำให้ทุกข์ตามมา เพราะมันเกิดจากธาตุรู้เข้าไปหา ผมถึงบอกมรรควิธีไปคือ อานาปานสติคือให้เจ้าธาตุรู้เนี่ยมันรู้ที่ลมหายใจอย่างเดียว ฝึกบ่อยๆไม่ต้องให้มันไปเพลินที่ไหนเเละไม่กลัวว่ามันจะหลุด จะฟุ้งไปอีก ยังไงมันก็หลุดอยู่เเล้ว ฝึกดึงกลับเรื่อยๆไม่ต้องเสียใจ ขนาดคนที่ได้ฌานสูงๆ เวลามารู้ที่ลมหายใจเข้าออก ขณะภาวนาอยู่ มันก็หลุดไปอยู่ดี นี้ธาตุรู้มันเเสดงให้เห็นว่าควบคุมมันไม่ได้ตลอด เป็นอนิจจัง ถ้าฝึกตรงเนี่ยมากๆ ทำให้มากเจริญให้มากก็จะเป็นผู้ได้ไม่ยากไม่ลำบากฌานทั้ง4 เป็นสุขในทิฏฐธรรม ส่วนเรื่องเเผ่เมตตาก็ให้ทำจิตให้มีเมตตา(ตรงนี้ทำเป็นไหม)เเผ่ไปทิศที่1. 2 3 4 ตลอดเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องขวาง เมตตาเจโตอย่างนี้จะเป็นการเเผ่เมตตาที่ถูกต้อง ให้เตรียมจิตประกอบด้วยเมตตาทำเเบบนี้อนิสงส์เยอะจริงๆ ไม่ใช่เตรียมบทสวดน้ำเเก้วนะ ถ้าสนใจจะดูพระสูตรก็บอกได้นะ

 

หากเป็นฝีที่ลำคอเป็นที่กาย
ต้องรักษาที่กาย
เมื่อมีเหตุเกิด
ให้อาหารเพิ่ม
ก็เจริญเติบโต

ถามว่าร่างกายทุกส่วนโตเป็นปกติหรือไม่
หากเป็นส่วนที่ไม่ปกติโตก็ไม่ปกติ
เป็นภัยต่อชีวิตหรือไม่

ถามว่าหากเป็นหัวฝีหรือธนูที่จิต
ป่วยทางจิต
ธรรมช่วยได้ขอรับ

การเริ่มต้นคือเริ่มจากขณะที่เราลืม
ในการนับลมหายใจ
ปล่อยให้คิดไปแต่ให้คำภาวนาควบคุม
นึกได้อีกภาวนาอีก
ออกไปอีก
นึกได้เริ่มอีก
ฟุ้งนั้นไม่เป็นภัยต่อการปฎิบัติขอรับ
และเรื่องแปลก
หากท่านนำธรรมที่ฟุ้งมาพิจารณาใยขณะปฎิบัติที่ถูกต้อง
ไม่ปวดหัว
คิดทั้งคืน
นอนตอนตีห้าห้าสิบนาทีตื่นหกโมง
สิบนาที
เหมือนนอนมาสามคืน

ฝีที่กายหรือที่จิต
ท่านคงไม่บอกว่าฝีที่ลำคอแบบผิดปกติขอรับ

หรือไม่อย่างไรขอรับ
ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

แอบไม่ค่อยเข้าใจนิดๆค่ะ เพิ่งจะเริ่มปฎิบัติ ถ้าทำสมาธิเสร็จแล้วต้องกล่าวแผ่เมตตาบทไหนหรอค่ะ ปกติจะท่องสัพเพสัพตาอย่างเดียวเลยค่ะ ท่องเสร็จก็ค่อยๆลืมตาขึ้น

 

ค่ะขอบคุณมากค่ะ ให้หมอส่องคอมาแล้วค่ะ คุณหมอบอกว่าเป็นตุ่มรับรสที่จะต้องมี ไม่มีอะไรคุณหมอก็บอกว่าไม่ต้องล้วง เราก็ยังล้วงคอเลยคิดไปเรื่อยเปื่อยค่ะ เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว เลยคิดว่าจะลองนั่งสมาธิแบบจริงๆจังๆดู สักครั้ง เพราะปกตินั่งแล้วไม่ได้ผล คราวนี้จะลองฝึกแบบจริงๆแล้วค่ะ เพราะรู้สึกว่าทุกข์เพราะคิดไปเองบ่อยๆแบบนี้ไม่ดีเลยค่ะ รู้สึกเครียดทุกครั้ง เคยไปหาจิตแพทย์มาก็ไมาหา เลยลองนั่งสมาธิดูค่ะ บางครั้งเคยนั่งสมาธิแล้วเผลอหลับไปเลย

 

งั้นอธิบายง่ายๆนะ ก่อนเเผ่เมตตา ละอกุลธรรมทั้งหลายก่อน คือให้รู้สึกว่าจิตสงบสงัด ไม่คิดฟุ้งซ่าน หลังจากนั้งสมาธิ หรือก่อนจะออกจากสมาธิก็ได้ เเล้วทำจิตให้ประกอบด้วยเมตตา คือ ปราถรถนาให้ผู้อื่นมีความสุข ตรงนี้จะมีพระสูตรถ้าเจาะจงเเผ่ให้ใครก็เอาผู้นั้นเป็นอารมณ์ ถ้าไม่มีก็ลองฝึกจิตให้ประกอบด้วยเมตตาไป. เเล้วก็กำหนด เเผ่ไปทิศเหนือ ใต้ ออก ตก เเล้วก็ทำให้มีความรู้สึกว่า จิตมีเมตตาอันกว้างขวาง หาประมานมิได้ เเผ่ กำหนดไปเบื้องบนเบื้องต่ำเบื้องขวาง ทั่วทุกทาง เสมอหน้ากันที่มีอยู่
ประมานเนี่ยลองดูไม่ต้องสวดอะไร ถ้าทำบ่อยๆก็อาจจะได้ไปเกิดในเทวดาหมู่พรหมได้
ในกรณีของ กรุณา มุทิตา อุเบกขาก็เหมือนกัน ทำจิตประกอบเเผ่ไปครายๆเมตตา
อนิสงส์พระองค์ตรัสว่าพึงหวัง11อย่าง.ถ้าทำเป็นให้มากเจริญมาก เป็นดุจญาน เป็นที่ตั้งอาศัย

 

ขอบคุณมากค่ะที่ให้คำแนะนำพอดีไม่ค่อยรู้ ขอบคุณมากนะค่ะ จะลองเอาไปปฏิบัติตามค่ะ

 

ธรรมะเทศนา

โดย

หลวงปู่พุธ ฐานิโย

วัดป่าสาละวัน อ.เมือง จ.นครราชสีมา

*************

ขอได้โปรดตั้งใจฟังธรรม

การศึกษาธรรม
เข้าใจว่า ทุกท่าน
คงได้มีการศึกษา แหล่ะ มีความเข้าใจในธรรมะมากพอสมควร

แต่ว่าในบางครั้ง
เราอาจจะเข้าใจคำว่า ธรรมมะ อยู่ในวงแคบจนเกินไป

แหล่ะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การฝึกฝน อบรมธรรมมะ
หรือ การที่จะเอาธรรมมะ
มาใช้ให้ประโยชน์ แก่ ชีวิตประจำวันนั้น
ในจุดนี้ เป็นจุดที่สำคัญเป็นอย่างยิ่ง


************

อ่าน ต่อที่นี่ http://palungjit.org/threads/กรรมฐานที่เหมาะกับนักธุรกิจนักศึกษา-หลวงปู่พุธ-ฐานิโย.338008/

 

ขอบคุณมากค่ะ สอบปลายภาคเสร็จจะรับฟังนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ