ทุกข์ของ (เด็ก) อัจฉริยะ

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>ทุกข์ของ (เด็ก) อัจฉริยะ</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ผู้จัดการรายวัน</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>26 เมษายน 2548 09:55 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=bottom align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=bottom align=left width=1 height=1></TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD><TD><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=center align=middle width=1 background=/images/linedot_vert.gif></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=right width=1 height=1></TD><TD vAlign=top align=middle background=/images/linedot_hori.gif height=1></TD><TD vAlign=top align=left width=1 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=bottom align=left height=12></TD></TR><TR><TD bgColor=#cccccc><TABLE cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=200><TABLE cellSpacing=4 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=middle>คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>แม้จะเป็นอัจฉริยะก็ใช่ว่าจะมีคำตอบสำหรับทุกเรื่อง</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>ผศ.ดร.อุษณีย์ อนุรุทธ์วงศ์</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>โรงเรียนและครูต้องเข้าใจและให้โอกาสเด็กที่มีแววอัจฉริยะ</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>เช่นกันกับพ่อแม่ที่ต้องส่งเสริมและใช้เวลาร่วมกับลูก</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>น้องบ๊วย ด.ช.ดิเรก พรหมสาขา ณ สกลนคร</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=baseline align=middle>ครอบครัว พรหมสาขา ณ สกลนคร น้องบ๊วยกับคุณพ่อคุณแม่</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle width=165 height=1></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD width=4 background=/images/linedot_vert3.gif></TD><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=7 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left> สำหรับคนเป็นพ่อแม่

 

อยากรู้ว่าทำอย่างไรถึงจะได้ลูกที่มีความอัจฉริยะมากกว่า

 

^__^

 

จริงๆแล้วเป็นอัจฉริยะ ก็ใช่ว่าจะดีอ่ะนะ...
แบบว่าตอนที่เทพลงมาจุติอ่ะนะ จะทำร่างจุติให้มีสติปัญญาเท่าๆกับคนอื่นๆ ไม่ทำให้มีอะไรโดดเด่นกว่า ทำให้อยู่ในระดับพื้นๆทั่วๆไป เนื่องจากความสุขความสมบูรณ์ในชีวิตมันไม่ได้ขึ้นกับสติปัญญาซักเท่าไหร่อ่ะนะ แล้วยิ่งทำให้มันฉลาดเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งไปรู้ในเรื่องที่มันไม่ควรรู้ แล้วก็แก้ไขอะไรไม่ได้ แล้วมันจะคิดอยู่แต่ไอ่เรื่องที่มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วมันจะไม่มีความสุขในชีวิตอ่ะ (rose)

โลกนี้ดำเนินไปตามกระแสของอำนาจ ไม่ได้ดำเนินไปตามกระแสของปัญญา ไม่ว่าจะผ่านไปอีกกี่ร้อยปีพันปี มนุษย์จะวิวัฒนาการอะไรไปอีกซักเท่าไหร่ ความจริงที่ว่าโลกนี้ดำเนินไปตามกระแสของอำนาจนี้ ก็จะยังไม่เปลี่ยนแปลง และร่างจุติที่ดีที่สุด ก็จะต้องดำเนินไปตามกระแสของอำนาจนั้น จะสร้างให้มันมีปัญญาเยอะๆแล้วเอาปัญญามาควบคุมอำนาจมันทำไม่ได้ ดังนั้นให้มันเกาะไปกับกระแสของอำนาจนั่นแหล่ะดีที่สุดแล้ว ถ้าโลกนี้กำหนดว่าคนรวยเท่านั้นที่จะจีบหญิงติด มันก็ต้องทำให้ร่างจุติให้รวย เพื่อที่จะให้มันจีบหญิงติด ถ้าโลกนี้กำหนดว่าคนที่ต่อต้านผู้นำประเทศจะต้องตาย มันก็ต้องทำให้ร่างจุติอยู่ฝ่ายผู้นำประเทศ จะไปทำให้มันมีสติปัญญาสูงๆแล้วคิดว่า เออ แบบนี้ผู้นำประเทศมันก็กำหนดกฏเกณฑ์อะไรขึ้นมาตามใจตัวเองได้สิวะ แล้วก็ไปเปลี่ยนแปลง ควบคุมผู้นำประเทศเพื่อให้ออกกฏออกเกณฑ์อะไรให้ยุติธรรมไม่ตามใจตัวเอง แบบนั้นมันเป็นแนวทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากแล้ว ไม่มีใครเค้าคิดว่าจะทำกันหรอก

ก็ต้องทำให้มันปลง หรือคล้อยตามกับอะไรที่มันเป็นของมันอยู่แล้ว อะไรที่โลกนี้เป็นอยู่ก็ต้องทำให้มันโง่ๆคล้อยตามเข้าไว้ เพื่อที่มันจะได้ไม่มานิ่งคิดนั่งสนใจอยู่กับเรื่องที่มันควบคุมไม่ได้ พูดกับใครก็ไม่มีใครเข้าใจ เพื่อที่จะได้ไปแสวงหาความสุข แสวงหาความสมบูรณ์ของชีวิตในเรื่องอื่นที่มันไขว่คว้าได้ ไม่มีใครหรอก เวลาจะลงมาจุติแล้วทำร่างจุติให้เป็นอัจฉริยะในรอบร้อยปี 555 ( ไม่มีผู้ทรงปัญญาคนไหนต้องการจะเป็นคนฉลาดเหนือคนอื่น แต่ผู้ทรงปัญญาทุกคนต้องการที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้โดยปกติสุขมากกว่าอ่ะนะ ) ^-^
(b-no)

 

เนื่องจากความสุขความสมบูรณ์ในชีวิตมันไม่ได้ขึ้นกับสติปัญญาซักเท่าไหร่อ่ะนะ

แมวน้ำกล่าวได้ถูกต้อง แต่ควรเข้าใจมากขึ้นอีกว่า ความสมบูรณ์ในชีวิต ขึ้นอยู่กับจิตใจเป็นใหญ่ เพราะถ้าเราพอ เราก็มีสุข แล้วการพอกลั่นมาจากส่วนไหนล่ะ ก็ออกมาจากความรู้สึกเรา ซึ่งเกิดจากใจของเรานั่นแหละ
บางคนอาจคนว่าฉันเก่ง ฉันแน่ที่สุดแล้ว แต่อย่าลืมว่า ความคิดนั้นแบ่งได้สองประเภท คือ มิจฉาทิฐิ และสัมมาทิฐิ ถ้าเป็นความคิดที่ถูกต้อง จะเกิดประโยชน์ต่อตัวเองและผู้อื่น แต่ถ้าเป็นความคิดที่เข้าข้างตัวเองว่าถูกต้อง แต่คนรอบข้างมองแล้วไม่ใช่ ก็จะพาให้เราเดือดร้อน และสร้างให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย

คนที่เก่งที่เราพบเจอ เขาจะมีวิธีแก้ปัญหาแบบเบ็ดเสร็จ ให้ทุกฝ่าย win-win
concept ทุกฝ่ายพอใจ และผู้แก้ปัญหาก็ได้รับความดีความชอบ ได้การยกย่องสรรเสริญและกล่าวขวัญในทางที่ดี มีชื่อเสียงขจรขจายกว้างไกล

เอ. ว่าแต่เข้ากระทู้ไหม๊เนี่ย? แค่อยากเล่าให้ฟังง่ะ

โลกนี้ดำเนินไปตามกระแสของอำนาจ ไม่ได้ดำเนินไปตามกระแสของปัญญา[QUOTE][/QUOTE]

อันนี้มะค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ เพราะโลกมันก็อยู่ตามประสาโลก แต่มนุษย์ต่างหากที่พยายามสร้างอำนาจบารมีให้ตัวเอง พยายามทำให้ทุกคนเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิด แต่ก็อย่างว่า หลักกาลามสูตร ที่พระพุทธเจ้า ทรงกล่าวไว้ เพราะรู้ว่า ต่อไปในกาลข้างหน้า จะมีเหตุให้คนหลงเชื่อในสิ่งผิดๆ ท่านเลยกล่าวเตือนไว้ก่อน
ที่สำคัญท่านให้มองความไม่ดีของตัวเองให้มาก เมื่อเห็นแล้วก็แก้ไข ทำให้มันดีขึ้น หากทุกคน หรือสักครึ่งโลกทำได้แบบนี้ โลกนี้คงน่าอยู่เยอะขึ้น เพราะทุกคนไม่มุ่งร้ายต่อกัน มีแต่ทำสิ่งที่ดี ที่สร้างสรร เมื่อเราแก้ไขข้อผิดพลาดของเราบ่อย เราก็จะไม่มีเวลาไปนั่งหาข้อผิดพลาดของคนอื่น คนอื่นก็ไม่มีเวลามานั่งหาข้อผิดพลาดของเรา มีแต่แก้ไขให้ดีขึ้น โลกเลยน่าอยู่ไง
(b-green)