" พระนิพพานไม่มีเวทนา จะเป็นสุขได้้อย่างไร "

สมัยหนึ่งท่านพระสารีบุตร อยู่ที่พระวิหารเวฬุวัน อันเป็นสถานที่พระ
ราชทานเหยื่อแก่กระแต ใกล้พระนครราชคฤห์ ณ ที่นั้นแล ท่านพระสารี
บุตรกล่าวกะภิกษุทั้งหลายว่า " ดูก่อนท่านผู้มีอายุทั้งหลาย นิพพานนี้เป็น
สุข ดูก่อนท่านผู้มีอายุทั้งหลาย นิพพานนี้เป็นสุข "

เมื่อท่านพระสารีบุตรกล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระอุทายี ได้กล่าวกะท่าน
พระสารีบุตรว่า " ดูก่อนท่านสารีบุตร ก็ในนิพพานนี้ไม่มีเวทนา จะเป็นสุข
ได้อย่างไร "

ท่านพระสารีบุตรกล่าวว่า " ดูก่อนอาวุโส ในนิพพานนี้ไม่มีเวทนานี้ นั่น
แหละเป็นสุข ดูก่อนอาวุโส กามคุณมี ๕ ประการนี้ กามคุณ ๕ ประการ
คืออะไรบ้าง คือ

๑) รูปที่พึงรู้แจ้งด้วยจักษุ อันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ ชวนให้รัก
ชักให้ใคร่ พาใจให้กำหนัด

๒) เสียงที่พึงรู้แจ้งด้วยโสตะ อันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ ชวนให้รัก
ชักให้ใคร่ พาใจให้กำหนัด

๓) กลิ่นที่พึงรู้แจ้งด้วยฆานะ อันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ ชวนให้รัก
ชักให้ใคร่ พาใจให้กำหนัด

๔) รสที่พึงรู้แจ้งด้วยชิวหา อันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ ชวนให้รัก
ชักให้ใคร่ พาใจให้กำหนัด

๕) โพฏฐัพพะที่พึงรู้แจ้งด้วยกาย อันน่าปรารถนา น่าใคร น่าพอใจ ชวน
ให้รัก ชักให้ใคร่ พาใจให้กำหนัด

กามคุณ ๕ ประการนี้แล ดูก่อนอาวุโส สุขโสมนัสที่เกิดขึ้นเพราะอาศัย
กามคุณ ๕ ประการนี้ เรียกว่ากามสุข

ดูก่อนอาวุโส ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ สงัดแล้วจากกาม...เข้าปฐมฌาน
อยู่ ถ้าเมื่อภิกษุนั้นอยู่ด้วยวิหารธรรมข้อนี้ สัญญาและมนสิการอันประกอบ
้ด้วยกามย่อมฟุ้งขึ้นไซร้ ข้อนั้นจัดเป็นอาพาธของเธอ เหมือนความทุกข์เกิดขึ้นแก่บุคคลผู้มีความสุข เพียงเพื่อเบียดเบียนฉันใด
สัญญาและมนสิการอันประกอบด้วยกามเหล่านั้น ที่ฟุ้งขึ้นแก่ภิกษุนั้น
นั่นก็เป็นอาพาธของเธอฉันนั้นเหมือนกัน
อาพาธนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสเรียกว่าเป็นความทุกข์ ดูก่อนอาวุโส
นิพพานเป็นสุขอย่างไร ท่านพึงทราบได้โดยปริยายนี้แล

( จาก นิพพานสุขสูตร พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๓ พระบาลีสุตตันตปิฎก
อังคุตตรนิกาย นวกนิบาต )

_______________________________

" นิพพานชาตินี้กันเถอะ "

 

พวกเราไม่เคยรู้จักความสุขที่แท้จริงนะสิ ที่รู้จักว่าเป็นสุขในทุกวันนี้เป็นสุขปลอมๆทั้งนั้น
สุขที่เกิดจากวิญญาณเป้นสุขที่เกิดจากการปรุงแต่งจากสิ่งภายนอก ยิ่งใช้วิญญาณรับรู้มากเท่าใด ปริมาณความสุขยิ่งน้อยลง สังเกตได้ว่าเมื่อตัดการรับรู้ภายนอก ปิดจักขุวิญญาณแล้วก็จะพบความสุขจากความสงบ จิตเป็นสมาธิไม่รับรู้เสียงภายนอก จิตก็ยิ่งสุขมากขึ้น ยิ่งสมาธิแนบแน่นจนตัดความรู้สึกทางกายได้หมด ก็สุขมากขึ้น ดับนิวรณ์ ดับวิตกวิจารณ์ ดับปิติ ดับสุข ดับรูป ดับอรูป ยิ่งดับก็ยิ่งสุข จนถึงนิโรธดับสนิทจากกิเลสจึงพบสุขที่้แท้จริง

 

บรมสุข คือ การปราศจากความยึดมั่นถือมั่นในทุกข์และสุข หากยังยึดติดเอาในทุกข์และสุขอยู่ก็ยังไม่ใช่ บรมสุข

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ