ต้องการถอดสัมผัสพิเศษ ขอความช่วยเหลือ ผมไม่อยากมีครับ

เรียน ผู้ชี้แนะ
เรื่อง ต้องการถอดสัมผัสพิเศษ

.....สวัสดีครับ ผมต้องการสัมผัสพิเศษ ผมรู้สึกว่าชีวิตผมมันไม่ปรกติ หลายครั้งผมก็ไม่มีความสุขเพราะสิ่งเหล่านี้ เช่น รู้อนาคต (ไกล้ ๆ) ล่าสุดรู้ก่อนประมาณ 2 วัน, รู้ใจคนอื่น แบบไม่ได้ตั้งใจ, หรือสัมผัสความรู้สึกที่มีสิ่งที่ไม่ใช่คน แต่ก็มองไม่เห็นมาไกล้ ๆ

....หลายครั้งเวลามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ก็จะมีความรู้สึกวูบวาบที่กลางหน้าอก ผมรู้สึกอึดอัดกับอาการพวกนี้ ควบคุมก็ไม่ได้ด้วยครับ บางทีนอน ๆ อยู่ก็ตื่นกลางดึกแล้วก็เป็นครับ

ผมอยากให้หายไปให้หมดเลย ใครก็ได้ช่วยผมที ผมไม่อยากมีเลยครับ

ปัจจุบันชีวิตก็ดำเนินไปได้เรื่อย ๆ ใช้ได้ครับ คิดว่าถ้าเอาสิ่งนี้ออกไปคงดีกว่านี้มาก

นับถือ

ณุ

 

ต้องกลับไปศึกษากรรมฐาน ให้เข้าใจใหม่ ว่า
กรรมฐานเขาสอนอะไร

เอากรรมฐานเราเป็นที่ตั้ง ไม่ได้ให้ สนใจ ในสิ่งที่ลี้ๆลับๆ เรื่องนอกกายใจ

ทุกข์ เกิด ไม่กำหนดรู้ แล้วมันจะปฏิบัติกรรมฐานไปหาพี่แสงทำไม

เดี็ยวแกก็มาหาหรอก

 

ไม่ยากครับ ปัญหาของคุณคือ คุณควบคุมความสามารถพิเศษเหล่านี้ของคุณไม่ได้นั่นเอง หากต้องการจะปลดความสามารถพิเศษนี้ออก วิธีการง่ายๆ คือ การฝึกกรรมฐานที่เหมาะสมเป็นการเพิ่มเติม เพื่อฝึกฝนความสามารถในการควบคุมความสามารถพิเศษต่างๆ เหล่านี

เมื่อฝึกฝนกรรมฐานที่เหมาะสมสำเร็จ และสามารถควบคุมความสามารถพิเศษเหล่านี้ได้ตามใจแล้ว ก็สามารถทำอย่างที่คุณต้องการได้ คือ เมื่อขณะที่เกิดความรู้สึกว่า ไม่อยากรับรู้ในเรื่องใดๆ ก็สามารถปิดสวิทช์ความสามารถอันนี้เสีย เท่านี้ ก็จะเข้าสู่สภาวะปกติธรรมดาแล้วล่ะครับ คือการไม่รับรู้สิ่งใดๆ ทั้งสิ้น

แต่เมื่อใดก็ตาม หากอยากจะใช้งานความสามารถพิเศษเหล่านี้ ก็สามารถเปิดสวิทช์เพื่อใช้งานได้ทุกเมื่อ

แต่ผมว่าถ้าถึงตอนนั้น คุณคงจะเลือกทางที่จะปิดสวิทช์อันนี้ไปตลอดกาล น่าจะเหมาะสมกับความต้องการของคุณมากที่สุด

 

กำหนดภาพดอกบัวจากบานอยู่-->หุบเข้าที่จักระตาที่สาม

ความจริงแล้วฝึกวางใจรู้ๆไปเฉยๆก็ได้นี่ครับ วางความยินดี ไม่ยินดี รู้ว่ามีสภาวะเกิดขึ้นเฉยๆ สังเกตุเป็นอนิจจังไปครับ

เรื่องพวกนี้ใครอยากมีประสบการณ์ไปบวชเนกขัมมะ วัดหลวงพ่อจรัญ, ฝึกมโนมยิทธิ วัดท่าซุง , พลังจักรวาล วางใจว่าไม่ลบหลู่แต่ขอพิสูจน์คำสอนครับ วางไว้ในทางกุศล

 

อธิฐานขอตัดครับ คุณจะไม่มีของเหล่านี้อีกเลยนะครับ

 

สั้นๆ

อย่าไป ยึด ครับ

เป็น ทุกข์ เพราะไป ยึด

รู้จักปล่อยวางครับ จขกท.



คนอื่น เค้า เป็นมากกว่าคุณอีก รู้ อนาคต รู้ นั้น รู้นี้ ใช้ ชีวิต ได้สบายๆ ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย นะ

ถ้ามันจะมีปัญหา ก็มีปัญหา ที่ตัว บุคคล นะครับ จขกท.
.

 

เห็นด้วยกับคุณ ปราบเทวดา ครับ..เอาว่า จขกท. ตั้งสติให้ดีๆ คิดให้มากๆก่อนนะครับ.
ทีี่จะมาลงกระทู้ลักษณะแบบนี้..ขอโทษนะครับ..ปกติผมกล่าวตำหนิบุคคลไม่ค่อยจะเป็นครับ
ถ้าถึงขั้นที่ต้องได้ตำหนิ.พวกมีปัญหากับสัมผัสและภพภูมิแบบเด็กอนุบาล..ระดับที่ยัง
ไม่ส่งเสริมการเดินปัญญาแบบนี้.มันจะไม่ส่งผลดีต่อสภาพ
จิตใจกันทั้งสองฝ่ายและจะเป็นการผิดมารยาทอย่างแรง..เอาว่าคุณค่อยเป็นค่อยไปนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ.

 

ขออภัยล่วงหน้า ที่คุณเขียนมา เพื่ออะไร ถ้าคุณไม่อยากมีประสาทสัมผัสพิเศษจริง ก็เพียงแค่คุณไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องใส่ใจในสิ่งที่คุณได้รู้ ก็เท่ากับว่าคุณไม่มีสัมผัสเหล่านั้นแล้ว
ข้าพเจ้าตอนนี้ อายุ 60 ปี(หกสิบ) แล้ว มีประสาทสัมผัสพิเศษมาตั้งแต่จำความได้ ข้าพเจ้าไม่เคยรู้สึกว่าพิเศษอะไรเลยขอรับ เฉยๆ ถือว่าเป็นเรื่องปกติ บางครั้งรู้แล้วอยากจะช่วย แต่ช่วยไม่ได้ บอกก็ไม่ได้ ได้แต่หงุดหงิดงุ่นง่าน ไม่สบายใจเปล่าๆ
เรื่องจริงนะขอรับ ที่ข้าพเจ้ากล่าวไป ดังนั้น ถ้าคุณไม่ต้องการมีประสาทสัมผัสพิเศษ ก็เพียงคุณไม่ต้องสนใจสิ่งที่คุณรู้ ไม่ต้องนำมาคิด นำมาระลึกนึกถึง ก็เท่านั้น แหละขอรับ
ถ้าข้าพเจ้าจะคิดแบบคนพาล สิ่งที่คุณเขียนมา มันเป็นแบบ "ขี้โม้" ซะมากกว่าขอรับ

 

ลองมองสิ่งที่คุณเป็นอยู่เป็นบทเรียน ทำความเคยชินให้ปรากฎ เมื่อคุ้นเคยและชินต่อสิ่งที่เ็ป็นแล้ว ใจย่อมไม่เป็นทุกข์อีกต่อไป
(ทุกอย่างในโลกล้วนเป็นมายาแม้่เกิดขึ้นจริง ก็ล้วน ดับไปไม่แน่นอน)

 

กำหนดภาพดอกบัวจากบาน หุบเข้าที่ตาที่สาม ผมจะลองดูนะครับ

ขอบคุณทุกท่านครับ

ผมจะโม้ไปทำซากอะไร แค่ผมอยากจะอยู่อย่างปรกติธรรมดาแค่นั้นเอง

 

ไม่ส่งจิตออกนอก จิตก็ไม่รับรู้ทุกข์ร้อนอะไรสักแต่ว่าธาตุ สักแต่ว่าความปรุง รู้ทันก็ไม่ทุกข์ใจ

 

55ไม่ได้เข้าห้องวิทย์นาน เจอละกระทู้ดับ3วัน ปักหมุดห้องวิทย์

กระทู้หน้า3 น่าจะมีคำตอบอธิบายหนุกๆให้จขกท.นะครับ

 

ไม่ต้องไปสนใจ

 

สังเกตุไหม

พอเจออะไรที่ไม่ชอบใจไม่ได้ดั่งที่ใจหวัง แล้วอยากจะเอาออก

เอ๊ย ไม่ชอบว่ะ ไม่ชอบเว้ย ไม่ได้ดั่งใจ มันขัดใจ

อัปปิเยปิ สัมปะโยโค ทุกโข
ความประสบกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ นั่นเป็นทุกข์

ทุกข์เกิดขึ้นก็ต้องกำหนดรู้
พระพุทธเจ้าทั้งหลาย สอนให้กำหนดรู้ทุกข์ ไม่ได้ให้กำหนดหนีทุกข์


เวลาไม่พอใจ ก็ให้รู้ว่าไม่พอใจ
จะไปกำหนดหนี เช่น
ไปกำหนด ปิดดอกบัวบานเป็นหุบดอกบัว ณ ตำแหน่งที่เชื่อว่าตาที่สาม มันไม่ใช่เรื่อง

นี่นะ หาก กำหนดแบบนี้บ่อยๆ ไม่ว่าจะกำหนด หุบ หรือ บาน

หากคล่องแคล้ว มีปิติ เป็นกำลัง ชำนาญขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งแต่จะทำให้จิตละเอียดขึ้นและไวขึ้น การรับรู้เรื่อง ลี้ๆลับๆ
ยิ่งจะมากขึ้นแต่มันจะไม่ทำให้เห็นตัวเองซักที

 

คนเรามีความเหมาะเฉพาะตน ถ้าได้พลังมาเมื่อไม่พร้อม เดี๋ยวเพี้ยนได้ครับ
ค่อยเป็นค่อยไป
ช่วงนี้พวกพลังพิเศษมาเยอะ
ดูตัวอย่างสไปเดอร์แมนช่วงแรกๆสิครับ

ถ้าไม่ชอบให้ผีมากวน ตอนนั้นผมฝึกใหม่ๆผมก็กลัว
ถ้ามันมาท่าแปลก
ผมอธิษฐานจิตประกาศไว้ว่า "เขตรั้วบ้าน ในระยะ150เมตรรอบตัวผมห้ามผีนิสัยไม่ดีเข้ามาใกล้ ถ้าเข้ามาถือว่ารบกวนการปฎิบัติธรรมของผมนะ บาปนะ"

วิธีมันใช้ได้ผลนะ มือผมจับออร่า จับจักระได้ พอปิดไป สัมผัสพิเศษไรไม่ได้เลย
กำหนดเปิดใหม่ก็ไม่เต็มเหมือนเดิมต้องสะสมพลังใหม่

 

^

แล้วตอนนี้ สะสมพลังได้กี่จุดแล้วล่ะ ใกล้จะปล่อยหรือยัง

:d

 

คุมไม่ได้จริง ๆ ครับ สัมผัสแต่ล่ะประเภทก็ไม่เหมือนกัน ผมไม่ชอบแค่บางประเภท ไม่ใช่ทั้งหมด เวลามันเสียความรู้สึกแล้วมันเสียเซล์ฟไปเลยถึงไม่อยากเป็นอย่างนั้น หากไม่เข้าใจยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่อย่างน้านนะแหละ แต่ก็ไม่คิดเคืองแต่อย่างใด ลองเป็นดูจะได้รู้กันว่าที่บอกว่า กำหนด หรือไม่สนใจจะช่วยได้จริงๆ หรือเปล่า...

ผมได้คุยกับคนนึงที่เป็นแบบผมเพิ่งจะวางหูไป เขาแนะให้ย้ายฐานจิตไปก่อน จากจุดที่หน้าอก แรก ๆ อาจจะใช้เวลาเยอะซักหน่อย แต่ถ้าทำได้ดีขึ้นก็จะคุมได้เร็วขึ้นเรื่อย ๆ

เหลืออีกข้อ รู้ใจคนอื่นจะคุมยังไง เวลาโหลดเข้ามามันแว๊ปเดียวเอง

 

คุณ จขกท.(ย่อมาจาก เจ้าของกระทู้) สนใจอ่านอภิธรรมไม่ใช่เหรอครับ

สติ มีสัญญาเป็นเหตุใกล้ ให้เกิด

เพราะฉะนั้น จิตจะต้องจดจำสภาวะได้

สภาวะนั้น คือ ความไม่พอใจ ไม่ใช่ ว่าจะกำหนดรู้แต่ความไม่พอใจนะ
ความพอใจก็ต้องกำหนดรู้ เพื่อ ให้จิต จดจำสภาวะ ให้สติได้เกิดขึ้น

เมื่อมันทันกัน เมื่อไร มันจะทำให้จิตเข้าสู่ความเป็นกลางต่อสิ่งที่รู้
ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก้แล้วแต่ แม้จะแต่แค่เพียง ขณะจิตนึงก็ยังดี

คุณ เล่นหาเรื่อง หนีไปเรื่อยๆ ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก

เรื่องสำคัญที่ต้องฝืก คือ การฝืน ใจตัวเอง มีขันติ
เอาภาษาบ้านๆ ก็ต้อง ฝึกยับยั้ง ชั่งใจตัวเอง ควมคุมจิตตัวเอง
และในขณะฝึก ฝืน เราก็ต้องกำหนดรู้ไปด้วย ในสภาวะนั้นๆ

ส่วน สิ่งที่มันดันกัน ในจิต ระหว่าง ธรรมคือทมะ กับ กิเลส หากคุณไม่ฝึกฝืน
ใครก็ช่วยไม่ได้ หนียังไงก็หนีไม่พ้น จะพ้นได้ต้องกำหนดรู้ทุกข์

 

ผมไม่เล่นของพวกนี้มาพอสมควรแล้ว เพราะอยากให้หาย (แต่ว่าไม่หาย) ผมสนใจก็จริง แต่ก่อนนี้ผมไม่รู้ผลเสียเหล่านี้ ตอนนี้ผมรู้แล้ว ผมยังใช้ชีวิตคนเมืองปรกติ สิ่งเหล่านี้ยังไม่จำเป็น หลายครั้งผมอึดอัด วูบวาบ หวิวกลางอก ไม่ใช่อาการทางกาย

บางครั้งวันดีคืนดี ก็มีอะไรก็ไม่รู้ มาดูดผมเป็นพายุ แล้วก็ตะโกนใส่หูผม ผมเลยไม่อยากจะได้แล้ว

 

แก้ไขไปตามเหตุ ถ้าเหลือวิสัยก็ อุเบกขา ครับ

ผมเลี้ยงเม่นแคระ อยู่ๆดีๆผมร้อนขึ้นมา แล้วนึกถึงเจ้าพวกมันขึ้นมา ผมไปกินน้ำเย็น เอ๊ะ ร้อนไม่หายแฮะ ไหนไปดูเยี่ยมหน่อยสิ อ้อ พวกมันทำน้ำมันหกถ้วยคว่ำไม่มีน้ำกิน
แปลกดีไหมครับ เอาน้ำให้พวกมันกินแท้ๆผมกลับหายร้อน

แบบนี้สัมผัสก็มีประโยชน์ใช่ไหมครับ