ต่างยุค

สกิทา อนาคา ยังละมานะไม่ได้ทำไม ไม่เสื่อมละครับ??

 

มานะ แตกต่างกับ สักกายะ ตรงไหนครับ ทำไมจัดอยู่ในหมวดหมู่ที่ต่างกัน

ผู้ที่รู้ และ เข้าใจ ในการปฎิบัติที่ชัดเจนแล้ว ทำให้ไม่เข้าใจได้ไหมครับ

มองไปที่จุดๆเดียว โดยไม่คำนึงถึงความเป็นจริง ย่อมทำให้มองไม่เห็นโดยรอบ

สาธุครับ

 

ผมคิดว่าที่เขาบรรลุธรรมกันมาก เพราะผู้มีบุญมากเขาเต็มแล้ว จึงได้เกิดทันพระพุทธเจ้า
ได้ฟังธรรมแล้วบรรลุมรรคผล

ยุคเราอินทรีย์อ่อนกว่ามาก แต่ก็อาศัยการปฏิบัติยากๆในชาติปัจจุบันนี้แหละ
หนุนเข้ามากๆ ครั้งหนึ่งข้างหน้า ในพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง

และในจำนวนสาวกที่ฟังธรรมแล้วสำเร็จมรรคผลในทันทีอาจเป็นเราก็ได้นะ

คงไม่เกี่ยวกับความฉลาดของมันสมองหรอกมั้งในการจะรู้ธรรมเห็นธรรม

อันนี้ความคิดนะครับ ก็ไม่ทราบข้อเท็จจริงหมือนกัน

 

พระจูฬปันถก
ได้รับการยกย่องจากพระพุทธเจ้าให้เป็นผู้เป็นเอตทัคคะในด้านชำนาญในมโนมยิทธิ

ใช้เวลาถึง ๔ เดือนก็จำคาถาแม้บทเดียวก็ไม่ได้

 

วัตถุสิ่งหลอกล่อจิตใจมากขึ้น
โง่ก่อนฉลาดทุกคน ไม่ต่างกันทุกสมัย

 

พระวจนะ อุปสรรคของการประกอบสัมมาวายามะ...พระวจนะ"ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใด ยังละเครื่องตรึงจิตห้าอย่างไม่ได้ ภิกษุนั้นหนอ จักถึงความเจริญ งอกงาม ไพบูลย์ในธรรมวินัยนี้ นั้นไม่เป้นฐานะที่จะมีได้...............เครื่องตรึงจิตที่ภิกษุนั้นยังละไม่ได้ ห้าอย่างนั้นเป็นอย่างไรเล่า................ภิกษุทั้งหลาย ในกรณีนี้ ภิกษุยังสงสัยเคลือบแคลง ไม่ปลงใจเชื่อไม่เลื่อมใสในพระศาสดา...ภิกษุใดเป้นดังกล่าวนี้ จิตของภิกษุนั้น ย่อมไม่น้อมไป เพื่อความเพียรเครื่องเผากิเลส เครื่องตามประกอบ เครื่องกระทำติดต่ออย่างไม่ขาดสาย อย่างนี้แล เครื่องตรึงจิตอย่างที่หนึ่ง ที่เธอนั้นยังละไม่ได้.....................ภิกษุทั้งหลาย อย่างอื่นยังมีอีก ภิกษุยังสงสัย เคลือบแคลง ไม่ปลงใจเชื่อ ไม่เลื่อมใส ในพระธรรม ภิกษุใด เป็นดังกล่าวนี้ จิตของภิกษุนั้น ย่อมไม่น้อมไป เพื่อความเพียรเครื่องเผากิเลส เครื่องตามประกอบ เครื่องกระทำอย่างติดต่อไม่ขาดสาย อย่างนี้แล เครื่องตรึงจิตอย่างที่สอง ที่เธอนั้นยังละไม่ได้............................ภิกษุทั้งหลายอย่างอื่นยังมีอีก ภิกษุสงสัยเคลือบแคลง ไม่ปลงใจเชื่อ ไม่เลื่อมใสในพระสงฆ์ ภิกษุใดเป็นดังกล่าวนี้ จิตของภิกษุนั้น ย่อมไม่น้อมไป เพื่อความเพียรเครื่องเผากิเลส เครื่องตามประกอบ เครื่องกระทำอย่างติดต่อไม่ขาดสาย อย่างนี้แล เครื่องตรึงจิตอย่างที่สามที่เธอนั้นยังละไม่ได้.........................ภิกษุทั้งหลาย อย่างอื่นยังมีอีก ภิกษุ ยังสงสัย เคลือบแคลง ไม่ปลงใจเชื่อ ไม่เลื่อมใส ในสิกขาภิกษุใดเป็นดังก่ล่าวนี้ จิตของภิกษุนั้น ย่อมไม่น้อมไป เพื่อความเพียรเครื่องเผากิเลส เครื่องตามประกอบเครื่องกระทำอย่างติดต่อไม่ขาดสาย อย่างนี้แล เครื่องตรึงจิตอย่างที่สี่ ที่เธอนั้นยังละไม่ได้...................ภิกษุทั้งหลายอย่างอื่นยังมีอีก ภิกษุยังเป็นผู้โกรธครุกรุ่นอยู่ในเพื่อน สหพรมจารี ไม่ชอบใจ มีจิตอันโทสะกระทบแล้ว มีเครื่องตรึงจิตเกิดแล้ว ภิกษุใด เป็นดังกล่าวนี้ จิตของภิกษุนั้น ย่อมไม่น้อมไปเพื่อความเพียรเครื่องเผากิเลส เครื่องตามประกอบ เครื่องกระทำอย่างติดต่อไม่ขาดสาย อย่างนี้แลเครื่องตรึงจิตอย่างที่ห้า ที่เธอนั้นยังละไม่ได้ เครื่องตรึงจิตห้าอย่างเหล่านี้แล ของภิกษุนั้น อันเธอยังละไม่ได้---------------------(อริยสัจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส หน้าที่ 1166)

 

ความฉลาดในปัจจุบัน เป็นการดิ้นรนแสวงหา เจริญด้วยวัตถุนิยม

การใช้ชีวิตในแต่ละยุคนั้น ไม่เหมือนกัน นี่เป้นส่วนที่ทำให้การบรรลุธรรมแตกต่างกัน

การใช้ชีวิตที่มีความฉลาดเป็นตัวกำหนด กลับนำความอดทนให้หายไปจากที่เคยมี

ทุกข์ยากเพียงเล็กน้อยก็รับไม่ไหว ชื่นชอบแต่ความสุขสบาย จึงกลายเป็นความฝัน

มุ่งหวังแต่ความสุขสบาย การนึกคิดที่มีเกิดขึ้นจึงนำไปสู่ความเป็นทุกข์ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผมได้เคยนำเรื่อง "คนตาบอดถือตะเกียง" มาลงไว้ในครั้งหนึ่ง ซึ่งมีความหมายที่ดีมาก

เป็นสิ่งที่เตือนจิตใจได้เป็นอย่างดี ชี้ให้เห็นความเป็นจริงที่ชัดเจน หากรู้จักนำมาประยุคใช้ในชีวิต

สาธุครับ

 

ทั้งหมดเพราะโมหะ

 

ใช่ครับ ทุกคนก็รู้ว่าเพราะโมหะ แต่ต้องเห็นโมหะอย่างชัดเจนก่อนครับ

จึงจะควรกล่าว เพราะทุกคนรู้จักโมหะจากสัญญา จากการอ่าน แต่ไม่รู้ด้วยตนเองครับ

สาธุครับ

 

เทคโนโลยีในปัจจุบัน เด็กที่เกิดในยุคปัจจุบันใช้เป็นง่าย แต่คนที่มีอายุกลับใช้ใหเป็นได้ยาก

คนมีอายุบางคนยังใช้โทรศัพท์ไม่เป็น ยิ่งเป็นคอมพิวเตอร์ยิ่งเป็นเรื่องยาก แต่เด็กที่อายุน้อยกลับใช้ได้ง่าย

เมื่อสมัยผมเป็นเด็ก ยายผมเปิดทีวีไม่เป็น ย่าผมก็เปิดไม่เป็น ยิ่งเป็นเครื่องเล่นวีดีโอยิ่งไม่รู้เรื่องเลย

สิ่งที่ผมกล่าวอยู่นี้ บ่งบอกถึงความแตกต่างของยุคสมัย และ ผู้คนที่ต่่างยุคกัน

สาธุครับ

 

ไม่ว่ายุคใด สมัยใด กิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ก็ยังมีอยู่ เป็นอยู่
ไม่ว่าชาติใด ภพใด ก็เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป เป็นธรรมดา

 

ความเปลี่ยนแปลงที่ผมนำมาบอกกล่าว เป็นสิ่งที่บ่งบอกได้ชัดเจนถึงความไม่เท่าเทียม

มีอยู่เช่นกัน แต่แตกต่างที่วัตถุ มีสิ่งให้ยึดติดมากกว่าเดิม ความสบายที่สรรค์สร้างขึ้นมา

สาธุครับ

 

เกิดมาต้องกิน ประกอบอาชีพ นอน เกิดมาต้อง รัก โลภ โกรธ หลง เป็นธรรมดา เกิดมาต้องกินต้องใช้ตามใจปราถนาเป็นธรรมดา เกิดมาต้องมีสังคมที่ต้องการเป็นธรรมดา เกิดมาต้องมีผิดบ้างถูกบ้างป็นธรรมดา เกิดมาต้องมีเกียรติยศชื่อเสียงในสังคมจึงจะเรียกว่ามีบารมี บางทีที่ธรรมดามันก็ไม่ธรรมดานะ ก็เพราะว่าที่ธรรมดาจริงๆมันถูกไม่ธรรมดาเก็บเรียบ