นั่งสมาธิรู้สึกนิ่งขึ้นและปวดหน้าผากครับ

นั่งสมาธิรู้สึกนิ่งขึ้นและปวดแถวบริเวณหน้าผากครับ

และแถวๆๆระหว่างคิ้วซ้ายและขวา เมื่อแผ่กุศลเสร็จขนลุกทั้งตัวเลยครับ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรกับผมครับ ปวดบริเวณหน้าผากไม่เคยเ็ป็นมาก่อน หลังจากออกจากสมาธิก็ไม่ปวดครับ

 

เพ่งมากเกินไปหรือเปล่า?

 

ผมว่า...
อาการทางกายต่างๆไม่ควรเอามารู้ สิ่งที่รู้ระลึกควรเป็นสิ่งที่เราภาวนาอยู่
รู้ลม รู้คำภาวนา หรือรู้ภาพกสิน
ถ้าเราแว็บมารู้กาย แสดงว่าสมาธิยังแกว่ง ยังไม่แนบแน่นเป็นหนึ่งเดียว(เอกัคคตารมณ์)
อาการปวดแถวบริเวณหน้าผากน่าจะเกิดจากความเครียด...การนั่งสมาธิจริงๆ อารมณ์ต้องปล่อย..เบา..สบาย

 

ไม่ได้อยากเพ่งอะไรเลยครับ

 

ผมไม่มีความเครียดเลยนะ -*- สงสัยมันคงไปจ้องมอง คลื่นตอนหลับตาแน่ๆๆ

 

มันหน่วงๆ ที่หน้าผากครับ ไม่เรียกปวดๆ นี่ต้องแบบปวดหัว ลองเปลี่ยน จับสมาธิที่ศูนย์กลางกาย เริ่มที่หน้าอก เลื่อนลงมาถึงศูนย์เหนือสะดือ อาการจะค่อยๆ เบาลง โชคดีครับ

 

ครับๆๆ แล้วผมต้องฝึกอีกเยอะเลยใช่ป่ะครับกว่าจะสงบนิ่งถึงที่สุด

 

คุณ เพ่ง มากเกินไป....คุณ ภาวนา บริกรรม และ ตั้ง ตัวรู้ ที่ หน้าผาก ไว้..และ เพ่ง สติ แข็งกร้าว แน่นิ่ง ที่จุดนั่น ไม่ ผ่อนคลายเลย เป็น ความ สุดโต่ง ด้านการเพ่ง....เรียกว่า อัตกิลมถานุโยค เป็นความสุดโต่ง..ในทาง เพ่งจ้อง..จิต แน่นอน ย่อม นิ่ง แช่.งไม่รู้ อะไรๆ ที่ เป็น สัจจะเลย..จะรู้ แค่ อารมร์ เดียวต่อเนื่อง จน จิต เครียด..ความปวด หนึบ เกิดจาก ความเพ่งจ้อง..

อาาการ แผ่กุศลแล้วขนลุกทั้งตัว..เกิด จาก จิต สร้าง ปิติ เอง...มีความ ถลำ ลงใน ส่วนกุศล..เพระา จิตคุณ ซึมซํบ การ ปฏิบัติ ด้านกถุศล และ ยึดถือ มาก จนเหมือน ศรัทธาเกิน กลายเป็นงมงาย....

ผม แนะนำ...นะครับ.....
การนั่งภาวนา ครั้งต่อไป..ให้ เลิก เกร็งกล้ามเนื้อ..ทุกส่วน ของร่างกาย ตั้งแต่ ศรีษะ บนสุด ไปจน ปลายเท่า...ให้ ใช้ควงามรู็สึกตาม สังเกตุดู ว่า ตั้งแต่ บนสุดของหัว ไล่ลมา เรื่อยๆ..ว่ามีส่วนไหน ที่เรากำลังเกร็งหรือไม่..หาก เกร็ง ให้ ผ่อนคลายไป

เมื่อ นั่งภาวนา แล้ว..ให้ ปล่อยกายทิ้งไปหมดเลย ไม่ให้ความสนใจ กายเลย นั่ง ใน ท่าสมาธิ บัลลังค์ แต่ สบาย..สบายคือ ไม่้ เกร็ง ไม่สนใจ ร่างกาย..ให่้ คอย ตามรู้ลม และ ประกอบคำภาวนา ไปด้วย แบบสบายๆ..

แต่ไม่ใช่เคลิบเคลิ้มนะ...ต้องคอย มีสติ กำกับ..เสมอๆไป..เมื่อไร ที่ จิต แส่ออกไป คิด ให้ตามรู้ไป ว่า จิต หนีไป คิด..หาก คิดแล้ว ไม่รู้ ทันว่าคิด แต่ เลยเถิด ไปว่า กำลังโมโห คนที่เราคิดถึง..ให้รู่ทันไปว่า จิคต กำลังโมโห...รู้ลง ใน ปัจจุบันไป..สบายๆ..

ดี แน่นอน..ลอง ทำดู ได้....

 

ขอบคุณมากครับจะลองไปปฏิบ้ติดูครับผม

 

บางทีเราไม่ทันรู้ตัวหรอก ว่าเพ่งมากเกินไป

วิธีตรวจสอบง่ายๆ คือ ดูกล้ามเนื้อบริเวณหัวคิ้ว ถ้ามีการเพ่ง มันจะขมวดเข้าหากัน
แปลว่า เรากำลังตึงเกินไป กับอะไรสักอย่างอยู่ สมาธิจะลงไม่ลึกมาก

การทำให้สมาธิแบบสมถะ ลงลึก ก็ต้องอาศัยจุดกลางๆ ของอารมณ์เหมือนกัน หย่อนไปก็ฟุ้ง ตึงไป ก็สมาธิตื้น + ปวดตามร่างกาย จุดที่เพ่ง (บางคนปวดลิ้นปี่ บางคนหายใจติดขัด)

ถ้ารู้สึกว่าคิ้วมันขมวดอยู่ ก็คลายอารมณ์ลงมา ตามดู แต่ไม่บังคับ องค์ภาวนา นะครับ

 

ฐานที่ตั้งของจิตมีหลายฐาน เช่นปลายจมูก กลางกระหม่อม หว่างคิ้ว ทรวงอก สะดือ
ผมเคยฟังพระท่านว่าถ้าเอาจิตไว้ระหว่างคิ้วมันจะปวดหัว
ถ้าไม่อยากให้ปวดก็ไว้ที่อื่น เช่นลิ้นปี ช่องท้อง
ต้องศึกษารายละเอียดเอาเองครับผมจำได้ไม่หมด

 

ว่าแล้วเชียว ปวดแถวระหว่างคิ้ว กับหน้าผาก สงสัยมันจะเพ่งไปเอง สงสัยต้อง ว่างไว้จุดอื่นบ้าง

 

เป็นอาการของสมาธิรวมตัวกันครับ เพ่งหรือไม่เพ่งก็เกิดครับ ไม่มีอะไรน่าตกใจ กรรมฐานบ่อยๆ ก็จะเข้าใจครับ ขอชมว่าเก่งที่ทำได้
ยังไงก็อย่าทิ้งกรรมฐานนะครับ ของดีของวิเศษของพระพุทธศาสนาครับ
สรุปว่าไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องทำอะไรครับ มันหายเองครับ นอกจากเครียดจึงค่อยหาพระอาจารย์แก้กรรมฐานให้ครับ

 

ขอบคุณครับ

 

ที่ทำถูกแล้ว เพียงแต่ของคุณจะเกิดเวลานั่งสมาธิเท่านั้น คุณคงมองในสมาธิจึงทำให้เป็นแบบนี้ที่นี้ลอง กำสิ่งของ เช่นโทรศัพท์แล้วลองนึกถึงบริเวณที่ปวดหน้าผาก ให้มันไหลไปที่โทรศัพท์ที่คุณกำไว้ ที่นี้คุณลองสังเกตซิว่ามีพลังบางอย่างไหลตั้งแต่หน้าผากไปจนถึงโทรศัพท์หรือไม่ ลองทำดูถ้าเป็นได้อย่างที่ผมบอก แล้วเราค่อยคุยกันใหม่...หวัดดี

 

ลองเปรียบเทียบ โพสท์นี้ กับกรณีของคุณดูว่าคุณตกอยู่ตรงไหน
http://palungjit.org/threads/สงสัยเรื่อง-อานาปานสติ-ครับ.355182/page-4#post6836449

 

ขอบคุณครับท่าน จะลองศึกษาดูครับ

 

โอเครครับจะลองทำตามดูครับผม ขอบคุณมากครับ

 

จิตเป็นสมาธิแล้วก็อย่างนี้แหละค่ะ จะเพ่งระหว่างคิ้วก็ได้ ก็เป็นฐานของจิตอย่างหนึ่ง อาการขนลุกก็เป็นปิติที่เกิดจากการที่จิตเป็นสมาธินั่นเอง
จริตที่ทำให้เกิดสมาธิแต่ละคนไม่เหมือนกัน เอาที่ทำแล้วเรารู้สึกว่าจิตรวมดี มีสมาธิมากขึ้น จิตก็จะเกิดตัวรู้เป็นวิปัสนาต่อไปได้เช่นกันค่ะ จิตที่เป็นสมาธิ จิตจะมีกำลังที่จะตัดกิเลสได้ดี เข้าใจเช่นนั้นค่ะ

 

ครับผม เพิ่งจะฝึกได้ 3-4 เดือนเองครับ คือฝึกแบบค่อยเป็นค่อยไปครับ

ไม่ได้เร่งอะไร เพราะรู้สึกว่าถ้าเราไปเร่ง หรืออยากได้อะไร มันมักไม่สำเร็จ

ช่วงนี้ก็หมั่นทำบุญ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ให้ทาน บริจาคเงิน บอ่ยๆๆอ่ะครับ ตักบาตรบ้าง ทำพอดีๆๆๆ ผมรู้สึกมีความสุขมากครับ