จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

ฝากถึงกันและกัน ฝากถึงจิตฉันอีกดวง.....
ผู้ฝึกจิตทั้งหลาย ที่ฝึกมานานแล้ว และกำลังเข้าสู่เส้นทางการฝึก
รวมไปถึงจิตบุญเก่า จิตบุญใหม่ รวมถึงจิตที่แม้นจะดูดีแต่ก็ยัง
มีเน่าของข้าเจ้าเอง ในบางครั้งในการสอน ครูบางท่าน อาจใช้
ไม้แข็ง ในการทุบจิตท่าน เช่น พูดเหมือนไม่มีเมตตา
พูดเหมือนไร้ความปราณี พูดเหมือนด่า พูดเหมือนคัดค้าน
พูดเหมือนไม่เกรงใจ พูดเหมือนกระแทก พูดเหมือนไม่แคร์
และพูดเหมือนอะไรก็ได้ดังใจท่านจะคิดไป..........
ให้ตายเถอะ กังนัมสไตล์ ความหมายของครูก็เพียงต้องการ
กระแทกจิตของท่าน ให้มันเด้งออกมารับแรงกระแทก
เพียงเพื่อให้ท่านนำไปพิจารณาดูจิตตัวเอง คนที่มีปัญญา
จะรีบวิ่งรี่เข้าหาเพื่อการพิจารณา คนที่สติน้อย ปัญญายัง
มาช้าไป ก็จะหนีหาย หลบเลี่ยง หากเมื่อท่านไม่เข้าใจ
ก็ให้ใช้สติพิจารณาสิ่งที่ครูพูดไป แล้วทำความเข้าใจว่า
ครูต้องการจะทับถมเรามั้ย ครูทำแล้วได้อะไร
ขอให้กระเด้งจิตขึ้นมารับ
น้อมรับแล้วพิจารณา ไม่เข้าใจ รี่ไปถามครู
ให้ตายสิ....ข้าวจี่เอ๋ย ครูทุกท่านนั้นมีเมตตาเต็มร้อย
พร้อมให้อยู่ตลอดเวลา อยากให้ศิษย์รู้ดังที่ครูรู้ เห็น ดังที่ครูเห็น
เป็นดังที่ครูเป็น ไม่มีซ่อนเร้นแม้เพียงนิดเดียว
แล้ววันที่ดอกบัวบานของท่านมาถึง
ท่านจะเข้าใจ......................
โมทนาสาธุ

 

โมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ช่าง ซาบซึ้งเหลือเกินค่ะ

 

จิตบำเพ็ญหรือจิตเกาะพระท่านใดที่เคยด่าหรือปรามาสครูเพ็ญ ครูเพ็ญให้อภัยและให้อโหสิกรรมกับทุกท่านค่ะ ขอให้ทุกท่านที่เคยกระทำการดังกล่าวอธิษฐานจิตกับสมเด็จพ่อองค์ปฐม ขอขมากรรมที่เคยล่วงเกินครูเพ็ญและครูทุกท่านโดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ดี แล้วให้กำหนดรู้ว่าครูเพ็ญและครูทุกท่านให้อภัยแล้ว

อดีตมันก็คืออดีตอย่าไปเก็บมายึด อย่าไปเก็บมาคิด ปล่อยมันผ่านไป ขอให้ทุกท่านนำจิตเดินทางตรงมุ่งสู่พระนิพพานโดยเร็วพลันเทอญ

 

โมทนาสาธุๆ นี่ขนาดจิตท่านเพิ่งยกนะเนี๊ย ท่านนี้ไม่ต้องพูดมาก ท่านรู้แล้ว เพราะฉะนั้นผู้เจริญทั้งหลาย หรือผู้ปฎิบัติดี ปฎิบัติชอบทั้งหลาย ผู้ปฎิบัติถึงเท่านั้น ที่จะบอกความในจิตของตนเองได้ พร้อมยกมาอธิบายธรรมของตนได้ตลอดเวลา เวลาพูดธรรมก็ไม่จำเป็นว่ามากลาเวลาหรือจะต้องมีสคริ๊ป หรือจะต้องพูดไปตามโผเลย มันก็สามารถพูดออกมาจากจิตเดี๋ยวนี้ได้เลย ถ้าจิตใครสว่างนะ ผู้ปฎิบัติถึงนั้นมันไม่มีอะไรมากหรอก มีแค่รู้และวางเท่านั้นเอง จิตยืนกอดอกดูกรรม ดูกิเลสอยู่อย่างนั้น เหมือนเราดูมดขนอาหาร ขนไข่ พาลูกหลานมันเดินไปเป็นแถวๆ แบบนั้นเลยน่ะ ทุกข์มันหายไปไหนหมด สุขมันก็ยังละ ทีนี้จะเหลืออะไรเอ๊า จิตบุญก็ตอบตนเองได้เสมอ คุณเจ้าน้องแหววนี่เธอฉลาดนักเชียว เธอขยันมาเติมเต็มทุกวัน สำหรับท่านนี้ มันอิ่มใช่ไหม เวลาเข้ามาอ่านธรรมะที่นี่ เธอสัมผัสได้ใช่ไหม ขอฝากบุญทั้งหมดให้กับขันธ์๕ ของคุณหมดอุษาวดีด้วย ผมส่งให้ไปบ่อยๆสำหรับขันธ์๕ ใครที่ยังอ่อนแออยู่ ส่งไปให้หมด ไม่มีคำว่ากัก อย่าไปคิดว่าเราให้บุญเขาไปหมดแล้วเราหล่ะ มันแตกต่างไปอย่างสิ้นเซิงกับทางโลก ทางกายหยาบ มันไม่เหมือนอาหารมนุษย์นะ อาหารทิพย์นี่ ถ้าใครยิ่งให้ผู้อื่นมาก หรือช่วยสงเคราะห์กับผู้อื่นมากๆนี่นะ มันก็ยิ่งทวีคูณเข้าไปอีก อิ่มทิพย์รู้จักป่ะ ดูตัวอย่างครูเพ็ญท่านนะ ท่านอิ่มจนอวบระยะสุดท้าย บางครั้งท่านอิ่มจนลืมนอน ลืมกินเลย สำหรับครูเพ็ญ มาตอนนี้ผมเห็นครูจิตบุญหลายท่าน กำลังจะพากันอิ่มทิพย์ครับ ครูเกษ โดยเฉพาะครูแนทละก้อ หมีภูอยากจะขำให้ตาย เอิ๊กๆ อย่าให้ผมบอกชื่อนะว่า เมื่อก่อนใครบ้าทำบุญมากๆ จนมาบัดนาว บุญท่านเต็มแล้ว จนถึงมาจิตยกแล้ว คราวนี้ท่านมองเห็นคำว่าบุญชัดเจนมากขึ้น เห็นธรรมชัดเจนมากขึ้น ไม่ได้เลือกแล้วว่าจะทำที่ไหน กับใคร สีก็เริ่มไม่มีให้เห็นแล้ว ไม่รู้ว่าเธอมาจากสีแดง สีเหลือง ไม่ว่าสีอะไร มันจบที่อนัตตาทั้งหมด จิตบุญหรือลูกหลานนพระุพุทธองค์ ไม่มีคำว่า หลงอย่างแน่นอน รุ่นนี้ไม่มีเอาเด็ดขาด แถมมีแต่ให้ๆๆ เท่านั้น ผู้ปฎิบัติก็อย่าไปถือความปากดีของครูเพ็ญ ครูดัช หรือหมีภูนะ เพราะสามคนนี้น่ะ จิตมันแรง ถ้าเปรียบคลื่น3-4G ก็เอาไม่อยู่ ถ้าเปรียบเครื่องยนต์ก็ V10-12 กันเลยทีเดียว เวลาเตือนกันดีๆมันไม่สะใจ กระแทกแดกดันมันถึงใจโน้น จึงจะถึงโคน แต่พวกเราจิตบุญรุ่นเก่า+แก่ ไม่มีท่านไหนมาติดใจอะไรกันหรอกนะ เพราะจิตแต่ละดวงแข็งป๊ก แต่จิตบุญหลังๆท่านจะยังไม่ทราบดีหรอก เดี๋ยวท่านจะเห็นความชัดเจน ความเป็นตัวเป็นตน(ไม่ใช่อัตตามานะ นะอย่าเข้าใจผิด) ครูที่นี่ด่าได้ ถ้าผิดจริงนะ แต่พวกท่านจะกล้าด่าหรือเปล่าเท่านั้นเอง ที่นี่ไม่เหมือนสำนักอื่นนะ ด่าได้ ตำหนิได้เชิญ ที่นี่พี่ภูไม่ใช่เจ้าของกระทู้ที่แท้จริงหรอก จิตบุญทุกคนโน้น คือเจ้าของ ผมมาเปิดร้านเช่าให้พวกคุณพากันมายกจิตกันเท่านั้นเอง เรียกง่ายๆว่า พากันไปกระทำความดี ทำดีนะ แต่อย่าเด่น เดี๋ยวจะโดนไม้หน้าสาม หมีภูเคยโดนมาแล้ว แต่ถ้าใครโดนนะ ให้หันกลับมาดูที่จิตตนเองนะ ไม่ใช่หันไปกัดก้านคอคนที่มาด่าหรือตำหนิตนเองนะ แต่ถ้าเขาพูดถูกเราต้องปรับปรุงตัวให้มันดี พร้อมทั้งขอบคุณเขาด้วย ส่งบุญไปให้เขาด้วยที่อุษาสละเวลามาด่าเรา แต่ถ้าเราไม่ผิด ไม่เป็นไปตามนั้น ตามที่เขาด่าว่ามานะ ก็ขอให้ทำจิตเป็นเบกขาญาณไป อย่าไปหลงไปด่า ไปแช่งเขานะ กรรมน่ะก็ให้หยุดที่ใจตน อย่าไปต่อเวรต่อกรรมกับใครอีก เพราะมันไม่จบ
"เวรย่อมระงับด้วยการ ไม่จองเวร"
ชัดไหม๊ คำนี้
หรือใครจะไปต่อเวรกรรมก็ตามแต่ใจท่านแล้วนะ
เพราะว่า หมีภูหยุดขอทั้งหมดแล้ว ท่านน่ะ...หยุดหรือยัง?

 

ขอดาว...สอยดาว....ปั้นดาว...จนกลายเป็น ดาวดวงนี้...ในกลุ่มจิตบุญ..อิๆๆ

ใช่แล้วค่ะ เรากำลังพูดถึง คุณดาว จิตบุญ 92 จิตบุญรุ่นหลานของเราเอง 555
ครูพี่แนทท่านเป็นผู้สอนโดยตรง แต่ว่าตอนนี้จิตท่านอิ่มจนตื้อเขียนอะไรไม่ออก 555
ส่วนเราเป็นครูผู้คอยเสริมทัพอีกแรง ต้องอาสาออกมาเขียนแทนสักเล็กน้อย....
คุณดาวท่านเป็นผู้หนึ่งที่จิตพร้อมมาก ถ้าเปรียบก็คือ คุณดาวขับรถโฟร์วิลขับเคลื่อนสี่ล้อ
เพียงแต่ก่อนหน้านั้นยังหลงทางขับวนหาทางกลับบ้านอยู่ พอมาเจอพี่แนทเป็นผู้ชี้ทางกลับบ้านปุ๊ป
ท่านเติมน้ำมันเต็มถัง สตาทร์เครื่องใหม่ ใส่เกียร์เหยียบคันเร่งเดินหน้าเต็มเหนี่ยวอย่างเดียวค่ะ คุณดาวเป็นลูกศิลย์ที่น่ารักมาก ขยันเชื่อฟังครู ส่งการบ้านทุกวัน เพียงใช้เวลาไม่นาน ท่านก็สามารถขับรถถึงที่หมายปลายทาง ณ บ้านพระนิพพาน จบกิจลงได้อย่างรวดเร็วเกินความคาดหมายของครูซะอีก...

ต่อไป คุณดาว จะกลายเป็น ดาวปั้นดิน..ปั้นโอ่ง...ปั้นไห...ขึ้นมาประดับไว้บ้านจิตบุญแล้วนะค่ะ 55555+

ครูเกษ จบ.52

 

55555 อะ..ครูวิทย์ออกมาย้ำชัดกันอย่างนี้แล้วใครจะเดาไม่ถูกเนี่ย 55555

ปล.ไม่ฉะบายยย ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ ก็ได้ยินข่าวมาว่าจิตบุญขันธ์5 ไม่ฉะบายกันอยู่หลายท่านค่ะ รวมทั้งผู้เขียนด้วย ก็อากาศมันเปลี่ยนแปลง เฮ้อ..เบื่อมันเข้าไปทุกวัน ไอ้ขันธ์ เอย.ขันธ์5 เนี่ย:boo:

 

ยินดีต้อนรับนะค่ะ ที่ท่านได้ฤกษ์เข้ามาเยี่ยมชมบ้านแห่งนี้ซะที

แล้วท่านละค่ะ ยังไม่พร้อมที่จะร่วมเดินทางกลับบ้านไปกับพวกเราหรือ..({)

 

เมื่อมีดอกบัวบาน พร้อมกัน ณ แดนไกล...
2 ดวงจิตใส สว่างไสว เป็นประกาย ...
ประดับไว้บนบ้านพระนิพพาน....

โมทนาสาธุ กับน้องทั้งสองคน (น้องดาว และ น้องแพท)... ที่ได้เดินทางถึงเป้าหมายสมความปรารถนา.. หลังจากที่ได้ทุ่มเท
ทั้งกาย และ จิต มุ่งมั่น ตั้งใจ เชื่อฟัง และ ปฏิบัติตามครู ในที่สุดก็ได้สัมผัส กับ ความสุขที่แท้จริง ที่ตนเองหาทางเดินมาเกือบครึงชีวิต
แต่เมื่อได้มาพบ กับ บ้านหลังนี้ที่มีแต่ความอบอุ่น และ ปรารถนาดีต่อกัน แนะทางเดินให้... น้องทั้งสองคนก็กลับใช้เวลาเพียง10 กว่าวัน ก็สำเร็จ ...
เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ มิอาจจะพรรณาได้

น้องดาว เป็นตัวอย่างของ ผู้ฝึก จิตเกาะพระ ที่ดี ที่น่าเอาเป็นตัวอย่าง เป็นอย่างยิ่ง...เริ่มต้นด้วยความกระตือรือร้น ปนความอยาก (อยากไปพระนิพพาน)
แต่ต้องการ ประสบความสำเร็จ พอบอกให้วาง ความอยากลง .เธอก็วาง..บอกให้ปฏิบัติ นำ สงสัย ... เธอก็ทำ...บอกให้ปฏิบัติด้วย อิทธิบาท4
เธอก็ทำ เธอเป็นคนที่มีปัญญาดีทีเดียว ...เพียงแนะนำเพียงครั้งเดียว...เธอทำได้ทันที...เมื่อเธอพลาด..เธอก็รีบนำคำแนะนำมาแก้ไขในทันที
เมื่อเธอทราบ วิธีการ เธอก็ลงมือทำทันที ทำแบบต่อเนื่อง ...ผลงานของเธอ(การบ้าน) เป็นที่ประทับใจของครูทุกท่าน..
.และสุดท้าย เธอก็ทำสำเร็จ...ณ วันนี้ บ้านเราก็มี ดาวประดับฟ้า อีกหนึ่งดวง...พี่แนทภูมิใจในตัวเธอมาก น้องดาว...

น้องแพท ..เจ้าคนนี้เหมือนเป็นลูกแหง่ ติดพี่แนทแจเลย จนท่านพ่อต้องหาครู มาสอนให้...พี่ก็เลยโล่งใจไป
แพท เพิ่งเริ่มจะรู้จัก คำว่า พระนิพพาน เมื่อไม่นานนี้เอง เมื่อก่อนเธอคิดว่า เป็นเรื่องไกลตัว
เมื่อเริ่มติดตามพี่ ไปวัด ไปทำบุญอย่างสม่ำเสมอ นั่งรถไปด้วยเธอก็จะได้ฟังธรรมะไปด้วย....
จนวันหนึ่งพี่ก็วัดใจดู ว่าเป็นลูกหลานลูกพ่อ ตามกันมาหรือเปล่า ก็ยื่นหนังสือ ของหลวงพ่อให้ และกำชับว่า ถ้าอ่านแล้วไม่ชอบ อย่าปรามาส ให้เอามาคืนนะ
ก็ปรากฏว่าใช่ ...
หลังจากนั้นก็ตาม มาสวดมนต์ ที่บ้านเป็นประจำ เริ่มได้ยินคำว่า นิพพาน บ่อยๆ จนกระทั่ง 4 เดือนที่แล้ว เธอประสบทุกข์อย่างหนัก พี่ก็ทราบว่า เธอจะเริ่มเอาจริงแล้ว...เริ่มปฏิบัติ เธอชอบสวดมนต์...เริ่มนั่งสมาธิ...ท่านพ่อเริ่มมาโปรดสงเคราะห์เธอ...หลวงพ่อเริ่มมาสงเคราะห์เธอ..
เธอมีของเก่ามาปรากฏ อยู่บ่อยๆ จนเกือบเดินหลงทางแล้ว...
พี่ก็ได้แต่เตือนเธอ ..กลับบ้านพระนิพพานเถอะ ...อย่าสนใจของพวกนั้นเลย ของเหล่านั้นมันไม่ได้ทำให้เธอพ้นทุกข์นะ...
สุดท้าย เธอก็เลือกที่จะเดินตรงทาง กลับบ้านอย่างถาวร
บ้านพระนิพพาน... พี่แนทภูมิใจในตัวเธอมาก น้องแพท..

เมื่อธรรมะจัดสรร ให้เราโคจรมาเจอกัน เป็นกัลยาณมิตรกัน และต่อจากนี้ไป เราก็จะจับมือกัน ช่วยเหลือคนอี่นๆ ที่เขากำลัง
หาทางพ้นทุกข์ เหมือนที่เราเคยเป็นมาก่อน นะคะ น้องๆ ...

"จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน ..เราจะทำเพื่อ ท่านพ่อ เพื่อ หลวงพ่อของเรา " สาธุ

 

จิตเกาะพระ นี่เป็นดินแดนเหมือนชาวมังกร คือ พระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน เปรียบเปรยว่า พอพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน ก็มีชาวมังกร หรือจิตเกาะพระตื่นขึ้นมารับหน้าที่ต่อไป ตราบจนกว่าชีวิตของจิตบุญนี้จะหาไม่

ขออนุโมทนาสาธุกับสายบุญของคุณเกษด้วยนะ
จะปั้นดินให้เป็นดาว หรือ จะปั้นดาวให้เป็นดิน หรืออะไรก็แล้วแต่
ก็ขอให้จิตบุญตั้งอยู่เหนือขันธ์๕ และก็ขอให้ตั้งอยู่แต่ฝ่ายบุญ ฝ่ายกุศลก็พอ ครูจิตบุญทุกท่านพร้อมแล้ว ที่จะนำพาหรือขนดวงจิตลูกหลานของพระพพุทธองค์ กลับขึ้นสู่พระนิพพานกันให้มากที่สุดเท่าที่พึงกระทำกันได้ ตามที่นิมิตหมีภูที่ได้รับมาอย่างนี้ แต่จะเป็นนิมิตจริงหรือไม่จริง พี่ภูก็มิได้เอาเป็นเอาตาย แต่ถ้าจะเป็นจริงไปตามนั้นก็ดีไป แต่ถ้าไม่เป็นจริงตามนั้น หมีภูก็อุเบกขาญาณไป แต่จะขอดูผลงานของจิตเกาะพระนี่แหล่ะ คือเป็นสิ่งสำคัญ รูปธรรมนั้นสำคัญยิ่งกว่า ว่าจิตเกาะพระนี้ ปลดเปลื้องทุกข์ พาออกจากทุกข์ ไปพระนิพพานกันได้ง่ายๆอย่างนั้นเลยหรือ อย่าไปเสียเวลาสงสัยทำไม เริ่มลงมือทำเดี๋ยวนี้เลย พวกเราอย่าไปทำงานเพลิน เพราะท่านหารู้ไม่ ถ้าท่านหมดลมกันตอนนี้นะ ทุกสิ่งหยุดทั้งหมด และดวงจิตของท่านเท่านั้นที่จะเดินทางหรือไปแต่เพียงผู้เดียวและท่านคงทิ้งกาย ทั้งสมมุติทั้งหลาย ทั้งปวงไว้ ณ ที่นี้ โลกนี้ หรือโลกมายานี้เท่านั้น เหมือนกับคุณเอ๋ หรือคุณพัชาร แวงวรรณ ที่ท่านได้จากชาวไทยไปแล้ว เพราะท่านก็มัวแต่จะยุ่งกับการทำงาน การเรียนของเธอ ฌะอมุ่งหวังที่จะนำครอบครัวของเธอมาอยู่ที่ต่างแดน แต่ก็ต้องมาจบชีวิตลงอย่างข่มขืนนี้ พวกคุณก็นึกดูนะว่า ความตายของเรานั้น มันอยู่ไม่ไกลเรานักเลย แล้วมันไม่ได้บอกพวกมนุษย์โลกอย่างเรา เพราะกฎแห่งสวรรค์นั่นเอง ยกเว้นผู้ที่มีสติมาก มีปัญญามากเท่านั้น ที่จะนำพาดวงจิตไปให้หลุดพ้นได้ ในขณะที่พูดถึงเธออยู่นี้ เธอเข้ามาหาทัน ขนรุกตั้งเลย แถมกลิ่นมาตาหลัง ผมจึงกำหนดส่งบุญไปให้แล้ว ขอโทษทุกท่านที่พูดเรื่องนี้ออกมา ได้โปรดใช้สติปัญญาพิจารณาในการอ่านด้วย ขอบพระคุณมาก

มีจิตบุญ PM เข้ามาหาอยู่เรื่อยๆ สำหรับจิตบุญที่ยังมีอินทรีย์ยังไม่แก่กล้า มักจะโดนทดสอบอยู่บ่อย ว่าจิตยกนั้น เหนือทุกข์ เหนือขันธ์๕ ตนเองจริงๆหรือ? พี่ภูจะขอตอบแทนกับจิตบุญท่านๆอื่นไปด้วย ไม่ต้องอายนะ ขอความเห็นจากครูทุกท่านของตนเองได้ ไม่ต้องเกรงใจ หรือมาปรึกษาที่พี่ภูก็ได้ทุกเรื่อง ผมจะไม่ออกนามของท่านหรอกนะ แต่จะใส่สติและปัญญาเพิ่มให้ เพราะไม่ว่าใครก็ตาม ถ้าไม่มีสติมากพอนะ ไม่มีทางจะคิดหาทางอกกอื่นๆได้เลย และคอยจะไปหลงตามคนอื่น หรือไปพึ่งหมดดูบ้างเป็นต้น เพราะท่านไม่มีปัญญาเป็นของตนเอง จิตบุญก็คือ เกรดA แต่ตามที่ครูเพ็ญบอกกล่าวกับพวกเราไปแล้วว่า เกรดA นี่เขาตัดกันที่ 80 up แต่ก็อย่างว่าแหล่ะ จิตบุญที่ได้คะแนนใกล้ร้อยนี่ ท่านก็ได้เกรดA เหมือนกัน แต่จะแตกต่างกันตรงที่คะแนน 80-99 (คงไม่มีจิตบุญท่านไหนที่ได้คะแนนเต็ม100%หรอกนะ) หรือ ธาตุอินทรีย์นั้นต่างหากเล่า แต่เมื่อใดที่จิตบุญชอบทำจิตตกฌานนั้น โอกาสจะไปรับทุกข์ขจึงมีมากขึ้น อย่าประมาทนะครับ พยายามทรงฌานต่ำเข้าไว้ดี เพราะในขณะจิตทรงฌานนั้น จิตจะเปี่ยวล้นไปด้วย สติระดับเข้ม ก็คือ สติสัมปชัญญะ ระดับสติตรงนี้ จิตจะมีปัญญามาก มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมอยู่ตลอดเวลา ใครหลอกก็ไม่ได้ เพราะจิตถึงธรรม เข้าใจธรรมไปหมดแล้ว ครูที่นี่มาจิตบุญถึงฝั่งกันทุกคนแล้ว แต่ถ้าท่านจะย้อนเดินกลับมาหาทางโลก ก็เป็นเรื่องของท่าน ห้ามไม่ได้ เพราะท่านจบกิจจากที่นี่ไปแล้ว รับCert.ไปแล้ว ส่วนเรื่องการดำเนินชีวิตต่อไปนั้น ก็เป็นเรื่องของจจิตบุญแล้ว เพราะครูหมดหน้าที่แล้ว ยกเว้นกลับมาหาครู ครูก็ต้องช่วยกันต่อไปจวบจนกว่าจะตายจากไปนั่นแหล่ะ มีจิตบุญบางท่านตอบว่า ชีวิตยังลำบาก ยังต้องดิ้นรนหากินเรื่องปากเรื่องท้อง กายยังเป็นทุกข์อยู่แล้วจะทำให้จิตสบายกันได้อย่างไร พี่ภูมั่นใจได้เลยว่า จิตบุญแท้ หรือจิตบุญที่มีคะแนนมาก หรืออินทรีย์แก่กล้าแล้ว ทุกท่านจะตอบปัญหาแบบนี้ได้สบายๆเลย เพราะจิตท่านถูกฝึกมาดี ขนาดพระอรหันต์ท่านก็มีด้วยกันถึง ๔ สายเลย อาจจะจำแนกได้สองส่วนใหญ่ก็คือ พระอรหันต์ที่มีฤทธิ์เดชมาก มีอภิญญามาก และพระอรหันต์ไม่มีฤทธิ์เดช ไม่มีอภิญญาเลยก็เยอะนะ แต่ทั้งหมดนี้ ไม่มีพระอรหันต์ท่านใด ที่ท่านเผลอสติ มีแค่คอยหมั่นเจริญสติภาวนาอยู่เป็นเนืองนิจ เพราะท่านปฎิบัติดี ปฎิบัติชอบตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์
ได้โปรดจิตบุญ ได้บำเพ็ญจิตให้เจริญต่อไป แต่ถ้าจิตบุญที่มีอินทรีย์แก่กล้าจริงแล้ว ท่าจะแยกนี่คือ หน้าที่กาย หน้าที่จิต แยกกันให้เด็ดขาดนะ และจิตผู้ที่เข้าใจธรรมะแล้ว จิตก็จะอยู่เหนือขันธ์๕ หรือว่าโลก เหนือกฎแห่งกรรมกันได้ จิตอรหันต์ย่อมไม่ไปรังเกียจเดียจฉันกรรมที่ตนเองได้กระทำมากในครั้งอดีต มีแต่พระอรหันต์ก้มหน้ายอมรับมัน ไม่ใช่จะหลีกหนี อย่าไปคิดว่าจะมีใครหนีกฎแห่งกรรมไปได้ อย่างมากที่สุด กรรมก็กระทำได้แค่กายหยาบเท่านั้น แต่ถ้าผู้ปฎิบัติถึงธรรมกันจริงๆแล้ว เขาไม่กลัวต่อบาปกรรมที่ตนเองกระทำมา และแม้นความตายมาเยือนก็ละกายหยาบนี้กันได้ทุกเวลา

 

หมีภู พี่ภู ขออนุโมทนาสาธุๆ มากๆอีกครั้ง (รอบดึกนี้ เป็นเวลาของตปท. อิอิ) ในขณะนี้คนไทยจิตบุญได้นอนก้นโ่ด่งไปแล้ว
พี่ภูภูมิใจแทนสายบุญของคุณเกษ และภูมิใจแทนสายบุญคุณแนทอีกครั้งนึง
พี่ภูอ่านแล้วน้ำตาจะไหล ปิติ และก็ซาบซึ้งมากทีเดียว ขนลุกขนพองสยองเกล้าเลย งานนี้ และเธอทั้งสอนท่านนี้แหล่ะ จะเป็นกำลังสำคัญจิตเกาะพระ และมาช่วยกันสงเคราะห์ในภาระกิจยกจิตลูกหลานของพระพุทธองค์ โดยเฉพาะท่านพ่อ และหลวงพ่อที่พวกเธอได้กล่าวอ้างไปนั้น

ปล. แต่ถ้าใครยังไม่ได้ลองลิ้มชิมรสชาติของ คำว่า อิ่มทิพย์นั้น เป็นเช่นไร ขอให้ไปถามคุณเกษกับคุณแนท ผมแอบดูจิตเธอทั้งสอง นั่ง(บ้า)ยิ้มอยู่ภายในใจคนเดียว จะไปพูดให้ใครคนอื่น เดี๋ยวเขาหาว่าจะบ้า นอกจากจะไปพูดคุยกับจิตบุญด้วยกัน หรือลองไปถามครูเพ็ญ ครูดัช ครูวิทย์ หรือครูจิตบุญท่านอื่นๆดูก็ได้นะ ต่างก็กินกันอยู่ทุกๆวันแล้ว

บอกไปแล้วนะ ถ้าท่านปฎิบัติถึง ท่านก็จะได้ของจริงๆไปรับประทานกันทั่วหน้า และผมเชื่อว่าจิตบุญน้อยท่านนัก ที่ไม่ได้ชิมตามที่ผมพูดไป ส่วนใหญ่ไม่ได้ชิมมากมาย แต่ก็ปลดเปลื้องทุกข์ เพราะจิตเข้าใจทุกข์และก็อยู่กับทุกข์มันได้ นั่นเอง

และตอนนี้พี่ภูก็หวังว่า กับสิ่งที่ผมกล่าวไปนั้น คุณแนท คุณเกษทั้งสองท่านนี้ จะเข้าใจมากที่สุด แต่ถ้าเราทำอะไรไม่มั่นใจแล้วนะ ไม่มีทางจะสำเร็จกันได้ง่าย แต่ถ้าทำไปเพราะใจมันรักนะ อันนี้จะดีมาก โดยเฉพาะครูผู้สอน แต่พี่ภูยอมรับนะว่า งานสอนมันยากสำหรับผมนะ แต่ถ้าหนีไม่ได้ ก็ไม่ถอย ก็ยอมสอนนะ แต่ขอเป็นชั่วคราว เพราะไม่ชอบ แต่ชอบอย่างอื่น...

ปล. นักภาวนา หรือผู้ปฎิบัติ หรือท่านที่กำลังยังค้นหา โดยเฉพาะความจริงของชีวิต(ตนเอง) หรือติดขัดเรื่องการปฎิบัติธรรม เช่น เข้าไม่ถึงธรรมหรือไม่ค่อยเจริญในธรรม ลองของใหม่บ้าง เพื่อของเดิมๆใช้ไม่ได้ผล เพราะไม่ใช่กรรมฐานเดิมๆไม่ดีนะ ดีครับ แต่อาจจะเป็นผู้ปฎิบัติยังไม่ถึง ยังไม่หมดสาระกรรมของตนเอง หรือกำลังใจ(บุญหรือบารมี)ยังไม่มากพอ ที่จะนำท่านไปปฎิบัติ
หรือ...ยังตามหาไม่พบเจอ ก็ลองดูสายการปฎิบัติจิตเกาะพระกันบ้างนะ มิใช่กรรมฐานใหม่ มิใช่ลัทธิใดๆ สอบถามที่หมายเลข เอ๊ย จิตบุญทุกท่านที่ท่านทำสำเร็จไปแล้ว แต่จิตยังไม่ยกหรือจิตบุญนั้น ผมไม่รับรองนะ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับพี่แนท แนท พี่สาวคนสวยอีกครั้งพร้อมทั้ง downline ทั้งสองท่าน 85+91+92 = 268 ล้านครั้งเลยนะค่ะ อ่านแล้วก็ปลื้มจิต อิ่มบุญ ไปด้วยจริงๆ

แหม..พี่สาวเราถล่มตัวเสียจริงๆ บอกเขียนไม่ออก นี้อาร๊ายยย... ผ่านไปแค่ข้ามคืน 5555 สงสัยเร่งสติตามให้ทันน้องจิตเข้าไปแล้ว ถึงเขียนเรียงร้อยออกมาเป็นถ้อยคำได้ลึกซึ้ง กินใจได้เพียงนี้ พี่แนทเปลี๋ยนไป๋ 5555+

 

ขอประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการปฎิบัติจิตเกาะพระ​

แต่ถ้าผู้ที่สนใจที่อยู่ในประเทศไทย หรือต่างประเทศ
ขอให้ท่านติดต่อ Local/ Destination หรือจะติดต่อครูที่นี่ ที่กระทู้นี้ฯ

ประเทศไทย
๑.ภาคเหนือ...ครูเพ็ญ ครูดัช
๒.ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ...ครูลูกหว้า ครูฟ้า
๓.ภาคตะวันออก...
๔.ภาคตะวันตก....
๕.ภาคใต้...ครูลูกพลัง ครูหมออุษาวดี พระอาจารย์ชัชวาล ...
๖.ภาคกลาง/กทม....ครูวิทย์ ครูอัญญะมณี ครูนก(ชาย)

ต่างประเทศ​

๑.USA....ครูสุภาทร
๒.Canada...ครูเกษ
๓.England...ครูแนท ครูแหวว
๔.Netherlands....ครูศรีรัตนา(ปุ๋ม) ครู
๕.Belgium... ครูริน
๖.Germany...ครูทิวลิปขาว(หน่อย) ครูจุ๋ม
๔.Australia...ครูนก(หญิง)​

ปล. ทวีปแอฟริกา ทวีปอเมริกาใต้ และเกาหลีใต้ หรือ ญี่ปุ่นยังไม่มี ไม่ทราบว่า มีคนไทยที่อยากปฎิบัติเพื่อความหลุดพ้น(กองทุกข์) หรือ อยากไปพระนิพพาน ขอเชิญนะครับ

ถ้าผมบอกไปไม่ครบ ขอให้ครูผู้ฝึกสอนเพิ่มทีหลังเองนะครับ
ขอให้ครูวิทย์และครูลูกพลัง เป็นทูตจิตบุญ(วิปจิตเกาะพระ) ท่านจะทำหน้าที่คอยเชื่อมหรือติดต่อกับสายทั้งในประเทศและต่างประเทศ ไปพร้อมๆกัน

ขออภัยมิได้เอ่ยนามครูท่านอื่นๆ ส่วนหมีภูนั้นเป็นคนเสิร์ฟเฉยๆ ฮ่าๆ ขอเป็นครูพร่ำและประชาสัมพันธ์ไปก่อนช่วงนี้

ส่วนธรรมเนียบรุ่นของจิตบุญ จะขอรวบรวมไปเรื่อยๆก่อน

สำหรับจิตบุญท่านใด ที่ยังไม่ได้ส่งรูป หรือที่อยู่ และรายละเอียดมาให้ที่ลูกหว้า(HR) อย่าลืมนะครับ แต่จะให้อะไรได้แค่ไหน ก็ตามแต่ใจของท่านจิตบุญ ลูกหว้าช่วยทวงด้วยจ้า...

 

สวัสดีครับ คุณภู และชาวจิตบุญ จิตเกาะพระ สาย ตปท.ทุกๆท่าน

ยังมีหลงอยู่คนนึงทุกๆคืนจนถึงเช้าโน่นแหละคร๊าบบบ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
มันช่างเป็นช่วงเวลาที่วิเศษจริงๆครับ ได้ดู ได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส
ได้รับทราบถึงความก้าวหน้า ความสำเร็จของท่านที่เพียรฝึกปฏิบัติ
จนสามารถก้าวไปสู่เป้าหมายที่สำคัญสูงสุดในชีวิตได้
ก็ขอแสดงความยินดี ดีใจ ภูมิใจ ในความสำเร็จทั้งหลายด้วยครับ

ทุกท่านก็ทราบกันดีแล้วว่า กว่าจะฝึกปฏิบัติจนสำเร็จกิจได้นั้น
บางครั้ง มันก็ยากเย็นแสนเข็ญ แต่การที่จะรักษาสถานะภาพ
ของจิตบุญ ให้คงอยู่อย่างมั่นคงถาวรตลอดเวลาและตลอดไปนั้น
กลับยากยิ่งกว่าหลายเท่านัก เพราะขันธุ์ห้าหรือกายหยาบของเรานั้น
ยังต้องผจญอยู่กับสิ่งที่จะมากระทบ ในชีวิตประจำวันอีกเยอะแยะมากมาย

ขอให้พวกเราทุกคน จงมีสติ ในการดำรงชีวิต ไม่ให้หลงหรือหลุดไปกับ
สภาพแวดล้อมอันแสนจะวุ่นวายในโลกเบี้ยวๆใบนี้ เป็นอันขาดนะครับ
ไม่งั้น แทนที่ก้าวจะขึ้นสู่ข้างบน เผลอๆกลับโดนเตะโด่งหงายท้องตึง
เด้งลงไปข้างล่างแทนซะนี่ แล้วเมื่อไหร่ถึงจะได้มีโอกาสดีๆแบบนี้อีก
ลองเก็บไปคิด และไตร่ตรองดูกันให้ดีนะครับ ทุกๆท่าน

ด้วยจิตคารวะ รัก เคารพ และห่วงใย

นิวเวป จบ.๑๔



---------------------------------------------------------------

เป้าหมายสุดท้ายของชีวิต คือ พระนิพพาน

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนาบุญและขอบพระคุณกับคุณพี่นิวเวปค่ะ (ท่านหลงมาอยู่กับพวกเราชาว ตปท.ทุกเช้ามืดของเมืองไทย) ที่ท่านได้ออกมาเตือนจิตเตือนใจชาวจิตบุญกันอีกแรง ให้ซาบซึ้งกับคำว่า "ความไม่ประมาท" เพราะตราบใดที่ยังครองขันธ์ห้า และยังอยู่ในกระแสโลก กระแสโลกีย์ ก็ต้องระมัดระวังกันไว้จนวันตาย สาธุค่ะ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=9r6AYT7It4U&feature=fvst]คืนที่ดาวเต็มฟ้า - ปราโมทย์ วิเลปะนะ - YouTube[/ame]​

ฝากเพลงให้กับจิตบุญทุกท่าน​

 

มีนวนิยายมาฝากกัน
(อย่ามาถามว่าใครนะ)

ใครเป็นเหมือนเราบ้าง​

แต่อยากจะเรียกว่า จิตหลุดออกไปไกลมากแล้ว หมายถึง จิตหลุดออกจากกายไปมาก
และมองเห็นกายเคลื่อนไหวแทบจะทุกอิริยาบถ ไปพร้อมมองเห็นกับจิตตนเองเกิด-ดับ จนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว จนบางครั้งหันมาถามตนเองว่า นี่คือ ร่างกายของเราเมื่อก่อนหรอ แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ใช่แล้ว ความคิดเปลี่ยนไป การมองเห็นก็เปลี่ยนตามไปด้วย จิตมันนุ่มลึก จิตมันเด่นมาก จิตมันลอยอยู่เหนือกาย จิตมันละกายได้ตั้งแต่เรายังมีลมหายใจอยู่เลยหรอ กายที่กำลังหายใจอยู่นี่ก็คือ กายหยาบ และที่กำลังลอยอยู่รอบๆกายหยาบ ก็คือ กายละเอียดอย่างนั้นหรือ จิตออกมานอกกายหยาบของตนเองแล้ว ท่านผู้ชม จิตเขาเริ่มทรงฌานลึกได้เอง โดยแทบไม่ต้องสร้างสติเองเลย จะสลับฌาน จะกระโดฌานก็ได้ แต่ถ้าลองให้จิตกำหนดฌานลึกดู จะมีเสียงวี๊ดๆที่หูทันที แต่พอถอยฌานลงมาต่ำ เสียงนั้นจะหายทันที พวกเราฝึกเล่นสลับฌาน ถอยฌานกันดูบ่อยๆนะ เพราะจะเป็นพื้นฐานทั้งหมด สำหรับคำว่า โลกทิพย์ ไม่เกี่ยวกับกายหยาบ สายตาเริ่มมองเห็นเป็นสีรุ้ง ถ้ากำหนดจิตเข้าฌานลึก นี่กำลังพิมพ์ นี่กำลังลืมตาอยู่นะ ไม่ได้ทำสมาธิแบบนั่งหลับตากันแล้ว จิตเกาะพระนี่ จิตเข้าฌานสดๆกันได้เลย ฌานสดนะไม่ใช่น้ำตาลสด แต่หมายถึง จิตทรงฌานในขณะลืมตา เพราะฉะนั้นใครก็ทำได้ ฝึกได้ ไม่เกี่ยวความเก่ง ผมไม่ได้เก่ง ผมไม่ได้เป็นผู้วิเศษ เวลาคนหลงมาตำหนิหรือด่าว่า เรากลับคิดตรงกันข้ามเมื่อก่อนไปแล้ว เพราะจิตทรงพรหมวิหาร แต่ถ้าใครหลงมาชื่นชมเข้า จิตจะเบนหนีทันทีไม่รับ แถมบอกว่าอย่าไปยุ่งกับมันนะ โลกธรรมดาไปให้ไกลๆ เพราะจิตตอนนี้ไปไกล บอกไม่ถูกว่ามันไปไหน สติตามรู้หมด รู้ทั้งนอก รู้ทั้งใน รู้ทั้งคนสัตว์สิ่งของ ของใครของมัน กายใครกายมัน สัตว์ใครสัตว์มัน ที่พวกเราหลงไปยึดกันนั้น มันบอกว่า มันไม่มีใครเป็นเจ้าของจริงๆสักราย และจิตไม่เอาอะไรสักอย่างเดียว ทั้งรูปทั้งนาม มันรู้วางลูกเดียว รู้เมื่อไหร่ ก็วางมันเดี๋ยวนั้นทันที เราแทบไม่ต้องคิดหรือสงสัยอะไรแล้ว กายไร้น้ำ จิตก็ไร้น้ำหนัก เห็นกายเรา กายเขาเหมือนกันหมด สวยแต่ข้างนอก แต่ข้างในนั้นสกปรกเหมือนกันหมด ไม่มีอไรน่าดู หมดลมตัวเขียวกันหมด แต่จะสดใสเฉพาะผู้ที่แยกกายแยกจิตเป็นนิจ เพราะธาตทั้งสี่คือ ดินน้ำลมไฟนั้นมันกลับบ้านใครบ้านมันก่อนจะหมดลมนั่นเอง แต่ถ้าผู้ที่ไม่เคยแยกกายแยกจิต หรือไม่ได้ฝึกจิตขั้นสูง ธาตุทั้งมันอยู่อาศัยปะปนกันมั่วไปหมด เวลาตายไป แล้วมันจะกลายเป็นธาต หรือพระธาตุกันได้อย่างไร มันไม่เป็นตกผลึกก่อน พูดตรงนี้ก็พอจะเข้าใจกันนะว่าหมายถึงอะไร

จิตมันจะไปจากกาย ละทิ้งกายนี้เมื่อไหร่ก็ได้ จิตมันไม่ได้สนใจอีกต่อไปแล้ว ทุกข์ก็ไม่มี สุขก็ไม่เอา บุญก็วาง ชอบแต่ให้ ให้เขาทั้งหมด มาถึงตรงนี้ทำให้เข้าใจกันเลยว่า ทำไมพระอรหันต์ท่านไม่เอาอะไรเลย ไม่ได้ห่วงอะไรแล้ว ใครจะเป็นหรือว่าใครจะเป็น จิตมันก็มิได้ไปเป็นทุกข์ เป็นร้อนอีกต่อไป บอกตามตรงเลยนะว่าเหมือนเราได้ตายจากไปโลกนี้ ตอนนี้เห็นกายให้ใกล้หรือไกลก็ได้ หรือจิตจะละขันธ์ตอนนี้ก็ทำได้ แต่ถ้าไม่ติดห่วงเรื่อง บ้านรากแก่นแก่นนี้ก็จะไปทันทีทันใด เพราะจิตมันหลุดออกไปเดินรอบกาย ออกไปข้างนอกไปอยู่ที่สูงที่สุดก็ย่อมทำได้ จิตดูข้างบนก็ดูได้ แต่จะไม่ลงลึกกันตรงนี้ น้ำตาไหลปิติตลอดเวลาเลย ในขณะที่จิตหลุดออกมาจากร่าง เป็นอย่างนี้มาสองวันแล้ว ถึงว่ากายไม่ค่อยสบายบ่อย นึกถึงคนที่ขวัญไม่ได้อยู่กับกาย ที่แท้ขวัญคนเรานั้น ก็คือ จิตหรือดวงจิต แต่อันนั้นมักเป็นจิตหลงทาง แต่อันนี้ไม่ใช่ จิตนี้มันลอยเด่นอยู่กลางนภาประมาณนั้น บอกตามตรงว่าไม่อยากกลับเข้าร่าง ก็ปล่อยมัน มันจะเข้าไม่เข้าก็ไม่สนใจแล้ว เพราะมันอยากออกมาข้างนอกมากอยู่แล้ว ฌานลึกนี้ความรู้สึกทางกายไม่มี เวทนาไม่มี จะตัดขาดออกจากกันเลยทีเดียว และเหมือนคนที่ไม่ได้หายใจ ทั้งๆที่ลืมตาอยู่ เหมือนเราไปแอบอยู่ที่ร่างกายใคร เหมือนเราไปขี่ควาย ที่แท้นี่ร่างกายเมื่อก่อนของเรานะ จิตจะหันไปมองใครก็เห็นทันที เห็นกรรมคนอื่นๆทันที แต่จะมีบางอย่างคอยจะปิดไว้อยู่เรื่อยเลย นั่นก็คือ กฎแห่งกรรม เขาเป็นเจ้าของ จิตมันรู้เขาไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับกรรมของใคร จิตไร้พรหมแดน ไม่มีเวลา ไม่มีระยะทาง ไม่มีกลางวันกลางคืน ไม่มีพระอาทิตย์ไม่มีพระจันทร์ ไม่ต้องทานอาหาร ไม่ต้องถ่าย ไม่มีหิว จิตมันสวยงามมีแสงตนเอง มีอยู่สองสี แต่จะปนจะประกายพรึกเป็นบางครั้ง จิตมองเห็นทุกสิ่งจะมีสีแยกออกจากกันชัดเจน แต่มันอยู่รวมกัน มันมองเห็นทุกสิ่งในโลกนี้ นี่เป็นของธรรมชาติทั้งสิ้น นอกจากจิตดวงเดียว มีจิตหลุดออกมาหลายดวง แต่ไม่รู้ใครเป็นใคร แต่จะมีดวงจิตดำๆก็มี จะให้เห็น จะให้รู้ว่าจิตนี้เป็นใคร จิตใจสูงต่ำรู้หมด ภพภูมิสูงต่ำก็เห็น แต่จิตไม่สนใจแยกแยะว่า นี่คือจิตสูง นี่จิตต่ำช้า จิตกำหนดภพภูมิได้ จิตที่อยู่สูงสามารถลงมาข้างล่างได้ แต่จิตที่อยู่ต่ำจะไปขึ้นสูงไม่ได้เพราะมันไปติดตรงที่จิตของผู้นั้นเอง มิใช่มีใครไปขัดขวางเขาหรอกนะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จิตยึดติดมากๆนี่ จะลงต่ำมาก แต่ถ้าจิตที่ไม่ยึดติดอะไร หรือจิตพระอรหันต์จะไปไหนมาไหนได้ทั้งหมด แต่อยู่ที่ท่านจะมาไหม จิตลอยสูงได้ก็เปรียบกับนุ่นหรือนน.เบากว่าอากาศถึงจะลอยไปได้ไกลโดยที่ไม่ตกต่ำมีแต่ลอยสูงยิ่งๆขึ้นไป แต่จิตที่ตกต่ำนั้นเปรียบเสมือนนุ่นที่เปียกน้ำหรือมีนน.มากจะลอยก็ลอยไม่ได้ มีแต่จะตกต่ำลง ตกต่ำลงไปทุกทีนั่นแหล่ะ

โลกทิพย์ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต ตรงนี้จะเรียกว่าปัจจุบันหรือเปล่าไม่แน่ใจ มันไม่มีเวลาเป็นช่องว่าง ไม่รู้มิติอะไร เหมือนปลาอยู่บนบก เหมือนกอยู่ในน้ำ ที่นี่ไม่มีทั้งน้ำ ไม่มีอากาศ มันคือความว่างแบบไหน ชนิดไหนกันหน๋อ เห็นนะวิมาน เห็นนะเครื่องทรง แต่ไม่อยากได้ ไม่อยากใส่ ไม่อยากมี ผมเห็นจิตบุญส่วนใหญ่มีด้วยกันหมด เหมือนนกันหมด สวยงามมาก ไปไหนลอยไป เหมือนไร้นน. แต่ไม่แตะ ไม่ชนกับอะไรทั้งนั้น ไปได้หมด ไม่ต้องรออะไร ไวกว่าที่เรานึกอีก มันอิสระมาก กลับไปกายหยาบดูก็รู้ว่าน้ำตามันไหลและหนักหัวมาก เหมือนมันจะปวดหรือเปล่า แต่ไม่ได้รับรู้กับมัน ออกมาข้างนอกครั้ง นึกไปนึกว่าว่า เราอุปาทานกินหรือเปล่าหว๋า หูดับ ได้ยินแต่มันเหมือนไกลมากๆ จะให้ได้จิตก็ได้ หรือไม่ให้ได้ยินก็ได้ ผมเพิ่งจะรู้นะเนี๊ยว่า จิตในขณะที่ทรงฌานนี่ เหมือนเรามีตังเยอะๆ จะไปซื้ออะไรก็ได้ จิตที่ทรงฌานอยู่นี้ มันสั่งได้ให้ขึ้นสูงต่ำ หรือถอยฌาน สลับฌาน แต่ถ้ากำหนดถอยเมื่อไหร่ เราจะรู้สึกตัวทันที แต่ยังไม่อยากถอย เพราะยังไม่อยากมีความรู้สึกว่าเรามีกายหยาบ อยู่อย่างนี้สบายดีที่สุด คุณปุ๋มเธอก็เริ่มออกจากแล้วนะ แต่ขานี้ยังติดกายนิดเดียวเอง เธอกลัวออกไปแล้วกลับไม่ได้ จริงไหม๊ คุณปุ๋ม ตรงที่ที่จิตผมอยู่นี้ รู้สึกว่ามันไม่ใกล้ มันก็ไม่ไกล ที่แท้มันอยู่ในจิต ในจิตอีกชั้นนึงแค่นั้นเอง ใครอ่านจะหาว่าเราบ้าหรือปล่าวนะ แต่ผมไม่เคลียร์ใครจะว่าไร เพราะ จิตอนัตตา มันแค่รู้ มันไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนยังมีหลุดบ้าง เช่นร้อนในอกเวลามีคนตำหนินะ แต่ตอนนี้ลองมาหลายครั้งแล้ว แต่เราต้องฝึกบ่อย แต่จะต้องอาศัยกำลังฌานด้วย เพราะตามลำพังเราเอง ตัดไม่ได้หรือทำใจยอมรับไม่ได้ เพราะเรายังไปยึดถือว่ากายนี้เป็นเรา เป็นของเรา คนที่โกรธคน เบียดเบียนกันก็เพราะอะไรเล่า ถ้าไม่ใช่อัตตาหรือมานะ ที่นี่ไม่มีอะไร ไม่มีอันนั้นอันนี้เป็นของเราเลย ไม่มีอะไรเลย แล้วเราจะไปโกรธใครเขาได้ ความโกรธมีอยู่เฉพาะกายหยาบโน้น ทุกข์เกิดได้เฉพาะะกายหยาบโน้น แต่เมื่อไหร่เราแยกกายแยกจิตได้ชัด และจิตทรงฌานกันได้ตลอดนะ ไม่ใช่ทรงฌานเฉพาะนั่งหลับตาเป็นสมาธิ แ่ต่มีเพียงสติเท่านั้นที่สามารถรับรู้กายกับจิตได้เท่านั้น นอกนั้นไม่มี มีแต่หลง ใครมาถามกายมันก็ไม่ตอบมันรู้หมดนะ ทำไมมันไม่ตอบไม่รู้ คนอื่นๆชักเริ่มงงกับพฤติกรรมของผมบ้างแล้ว เพราะเวลาคนถามจะไม่ค่อยชอบพูด แต่จะพูดเฉพาะสาระหรือธรรมะ หรือเป็นเอามากก็คือ จิตสื่อจิต ผมเห็นแล้วกลางกระหม่อมเป็นเหมือนเสาอากาศรับสัญญาณ เป็นคลื่นไฟฟ้าเล็กๆ แต่จะส่งที่ระหว่างคิ้วทั้งสอง ดวงตาที่สามเขาเปิดกันก็ตรงนี้ แต่อย่าไปเพ่งนะ ปล่อยมันเฉยๆ เดี๋ยวมันจะเปิดให้เห็นเอง
แต่ถ้าผมไม่เข้ามาที่กระทู้นี้ ก็แสดงว่า จิตมันไม่ยอมเข้าร่าง ตอนนี้จะปล่อยมันเป็นอิสระ มันจะเข้า มันจะออกปล่อยมันแล้ว ดูสิว่ามันจะเป็นอย่างนี้กี่วัน จิตเหมือนยานอวกาศ มันร่อนไปมาไวมาก มันไปด้วยกำลังฌาน หรือพลังจิตดีๆนี่เอง เดี๋ยวต่อไปจะฝึกให้มันทำงานอย่างอื่นดูบ้าง แต่ตอนนี้จะขอปล่อยให้ความอิสระให้มากที่สุดก่อน และก็ยังไม่ทราบว่ามันจะจบอย่างไร

 

โมทนาสาธุกับท่านพี่เมศด้วยครับ
ท่านกล่าวได้ชอบแล้ว..ชอบแล้ว..
(เห็นคำกล่าวก็รู้ได้เลยว่าเป็น "ครูแก่".. 555)

"ชิงแชมญ์น่ะมันยาก แต่รักษาแชมญ์น่ะมันยากยิ่งกว่า!"
ขอเพียงมี"สติ"พกติดตัวอยู่ตลอดทุกๆเวลานาที..
อ้ายที่ว่ายาก! มันก็ไม่ยากนักดอก.. สาธุครับ

 

ที่นี่..มีเมตตาจิตรอคอยอยู่มากมาย..
มิต้องซื้อ..มิต้องหา..ครู ๆ จิตบุญทุก ๆ ท่านก็พร้อมจะพาเรากลับบ้าน..
เต็มตื้นสำหรับ..จิตมนุษย์ที่พีงได้รับ..
แล..เป็นที่แลกเปลี่ยนประสบการณ์ธรรมอันลึกซึ้ง..

จิตเกาะพระ - บ้านรากแก่น โพธิญาณ จะอยู่คู่โลกไปตลอดกาล..สาธุ ๆ ๆ

 

ธรรมะสดจาก อ.ภู

โลกธรรมดาไปให้ไกลๆ เพราะจิตตอนนี้ไปไกล บอกไม่ถูกว่ามันไปไหน สติตามรู้หมด รู้ทั้งนอก รู้ทั้งใน รู้ทั้งคนสัตว์สิ่งของ ของใครของมัน กายใครกายมัน สัตว์ใครสัตว์มัน ที่พวกเราหลงไปยึดกันนั้น มันบอกว่า มันไม่มีใครเป็นเจ้าของจริงๆสักราย และจิตไม่เอาอะไรสักอย่างเดียว ทั้งรูปทั้งนาม มันรู้วางลูกเดียว รู้เมื่อไหร่ ก็วางมันเดี๋ยวนั้นทันที เราแทบไม่ต้องคิดหรือสงสัยอะไรแล้ว กายไร้น้ำ จิตก็ไร้น้ำหนัก เห็นกายเรา กายเขาเหมือนกันหมด สวยแต่ข้างนอก แต่ข้างในนั้นสกปรกเหมือนกันหมด ไม่มีอไรน่าดู หมดลมตัวเขียวกันหมด แต่จะสดใสเฉพาะผู้ที่แยกกายแยกจิตเป็นนิจ เพราะธาตทั้งสี่คือ ดินน้ำลมไฟนั้นมันกลับบ้านใครบ้านมันก่อนจะหมดลมนั่นเอง แต่ถ้าผู้ที่ไม่เคยแยกกายแยกจิต หรือไม่ได้ฝึกจิตขั้นสูง ธาตุทั้งมันอยู่อาศัยปะปนกันมั่วไปหมด เวลาตายไป แล้วมันจะกลายเป็นธาต หรือพระธาตุกันได้อย่างไร มันไม่เป็นตกผลึกก่อน ....

ขออนุญาตตัดตอนเนื่องจากอ่านแล้วตาล้าย ตาลายค่ะ

 

อามิตาพุท สาธุ สาธุ
แจ่ม!..