วิธีสร้างสติอัตโนมัติ

^
เเล้วอะไรเป็นการปรากฏของภพหรือการสร้างกพครับ?

ถ้าบุคคลย่อมคิดถึงสิ่งใด ดำริถึงสิ่งใด หรือมีจิตปักลงไปในสิ้งใด สิ้งนั้นย่อมเป้นอารมณ์เพื่อการตั้งอยู่ของวิญญาณ
การ คิด ดำริ จิตปักลงกับอะไร พวกนี้เรียกว่า สัญเจตนาครับ ตัวสภาวะธรรมที่เรียกว่า สังขารทั่งหลาย ที่มันปรุงเเต่งให้เกิดกรรมได้ทั่ง ทาง กาย วาจา ใจ //กายสัญเจตนา วจีสัญเจตนา มโนสัญเจตนา
เพราะงั้น เมื่อปรุงเเล้ว มีเจตนาที่คิด ที่จะทำอะไร นั้นที่ตั้งเเห้งวิญญาณย่อมมี เมื่อวิญญาณมีที่ตั้งอาศัย ความปราฏกเเห่งภูตะย่อมมี (เเละจะมีอีก3พระสูตรที่บอกว่าคือความเกิดของภพ) ถึงต้องดูดีๆเพราะบางคน ก็คิดว่ากำลังเพียรอยู่ กำลังทำอยู่ เเต่หารู้ไม่กำลังสร้างภพอยู่ ก็เห็นๆมาเยอะละ เเต่ก็ไม่รู้จะไปอธิบายยังไง
เพราะงั้นมันก็ต้องรู้ละครับว่าเวลาไหนกำลังละขาดซึ่งภพ เวลาไหนกำลังสร้างภพอยู่

 

ถ้าศึกษาพระไตรปิฏก บางพระสูตร จะพบว่า

การที่คนเรานั่งคิดไปเรื่อยๆ ไม่ได้จงใจทำสมาธิ แต่ คิดไปเรื่อยๆ ใน
เรื่องอะไรก็ได้ที่เป็นงานเป็นการ จิตของคนๆนั้น จะเกิด ธรรมเอก
เหมือนกัน

พระในปัจจุบัน ได้ให้ตัวอย่างอธิบายคนลักษณะนี้ ก็เช่น ไอนสไตน์

พระท่านกล่าวว่า ไอนสไตน์ก็นั่งคิดๆๆๆๆๆ จน จิตคิดมันอิ่มตัว จิต
เมื่อคิดเรื่อยๆ มันจะอิ่มตัว อิ่มอารมณ์ แล้วมันจะ อึ๊กๆ ๆ ๆ คิดต่อ
ไม่ออก จังหวะนี้แหละ จะเกิด ธรรมเอก ขึ้น พอธรรมเอกหาย
ไปก็จะกลับมาคิดต่อ แล้วได้คำตอบเฉยเลย

แต่คนเหล่านี้ ไม่ได้ยก ธรรมเอก ให้เป็นของถูกรู้ถูกดู เขาเพลิน
ไปกับกระบวนการคิดจน อึ๊ก อึ๊ก อึ๊ก แล้วก็ โพล่งได้คำตอบ เห็น
ว่าเป็นของดีของวิเศษ เอาสิ่งนี้ไปสนองโลก สนองอุปทาน

เขาเลยเสียดาย ไอนสไตน์ รู้จักพุทธไม่พอ

.......................

นี่ เห็นปรารภเรื่อง ภพ แม้เล็กน้อย ก็ขอไม่ ปัก จิตลงไป ก็คง
มีภูมิธรรมรับฟังเรื่องแปลกๆ แบบนี้ได้

**********************************

"สังขารทั้งปวง เป็นทุกข์" พุทธวัจนะ

 

มีหรือครับ เข้าใจ เข้าถึง ทั่วถึง

แต่อยู่ดีๆ

จะขอบิดเบือน ดูสักหน่อย

จะปล่อยให้ขำ ก็จำต้องเป็น

จะสุขหรือทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ

จะลองให้เห็นโง้งเป็นฉันใด

 

เนี่ยะๆ เจ้าของกระทู้ สังเกตเห็น ความลามก จกเปรต ในประโยคนี้ไหม

มันมา แดง ขาขวิดตัวเองตรง

ไอ้พวก โง่ เกินบรรยาย แบบนี้นะ ห่างๆ ได้ เป็นดี

 

ส่วนเรื่อง เราเจริญสติ เข้ามาทางธรรม ใครจะมองว่าหลงธรรมลืมโลก
อะไรก็แล้วแต่

พระพุทธองค์ย้ำว่า สาวก ไม่ใช่ผู้ฉลาดในมรรค

บุคคลบางจำพวก แม้จะ ติดขัดอยู่ในธรรม เป็นลักษณะ "สสังขาร" แท้
จริงแล้ว จิตย่อมปริวัติการณ์ภายในอยู่ ย่อมถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้

คนปัญญาทราม ทราบไม่ได้ในเรื่องนี้

 

การคิดในงาน จะเป็นการคิดอย่างเป็นระบบ มีการทบทวน ใคร่ครวญ
ทดลอง ลงมือกระทำ มีความตั้งมั่นในงานเพื่อให้เกิดความสำเร็จ
หากล้มเหลว ก็ใคร่ครวญหาเหตุหาผล ทำซ้ำ มีใจจดจ่อ ทำอยู่เช่นนี้
เป็นการสร้างสมาธิ แบบธรรมชาติ สติก็มีขึ้นและผันแปรไปตามสมาธิ

Mind ฝึกสมาธิมาในรูปแบบนั้นเลยค่ะ ตั้งแต่เล็กๆ

พระศาสดา ตรัสว่า สติอธิฐานการงาน ตรัสแก่พระอานนท์ค่ะ

 

อย่าลืมนะครับ

มันอยู่ที่ "การทำการยกเห็น" เพื่อให้เกิดเป็นสัญญา

แล้ว ตามดูความไม่เที่ยง ตามดูสัญญาดับ

ตรงนี้ เป็นส่วนของพระสารีบุตร กล่าวไว้

"ดับภพ คือ นิพพาน" สัญญาเกิด

"ดับภพ คือ นิพพาน" สัญญาดับ

 

เอ้ย คุณ จขกท มองเห็น ความหน้าด้าน ไหมครับ

มี "ของผม" "ไม่หวง" โผล่ออกมาด้วย

พวกแยกรูปแยกนาม ไม่เป็น หนะครับ ตามประสา

**********

อันนี้ ละเอียด

เอ้ย คุณ จขกท มองเห็น อุปทานในภพ ไหมครับ

มี "แก้" ด้วยเว้ยเฮ้ย !!!

 

คิดให้ดีนะ บอกแล้วให้มองมุมกลับด้วย ทำเป็นพวกฉลาดลึกแต่โง่กว้างไปได้ สังเกตไหม ความรู้ท่วมหัวฯ ตามสบายนะครับ ค่อย ๆ เรียนรู้ไป โชคดีครับ :'(

 

ไอ้สิ่งที่คุณกล่าวหนะ มันอยู่ ล่างๆ ลงไปอีก

ดังนั้น

ผมก็จะอ้างดื้อๆเลยหละว่า เห็นด้านของคุณดี

แต่ คุณหนะ พิจารณาด้านที่ เราๆ ส่ง ข้อพิจารณา ให้กันและกันไม่ได้

การมาปรากฏของคุณ เขาเรียกว่า มาขวาง ด้วยความมากสิกขาบท

ส่วนผม นี่ เดี๋ยวดู กำลังจะ ส่งข้อพิจารณา ให้เขาไป พิจารณาต่อ

********************

คุณ จขกท สังเกตที่ ความสงบ รำงับ ปัสสัทธิ ที่จะเป็น สุขอย่างยิ่ง

ตัวนี้จะเป็น ตัวบอกว่า สัญญาเกิด และ ดับ หรือไม่

ถ้า ปัสสัทธิยังคงมีอยู่ สัญญานั้นจัดว่าจวนเจียนจะไม่เกิดเวทนา

แล้ว ทำการเห็นสภาวะนี้ เนืองๆ ให้เป็น อาหารของจิต เป็นผัสสะของจิตเขา

ตรงนี้ ตัวผู้ปฏิบัติจะหมดสิทธิรู้รสใดๆ หากหมายๆ ว่ารู้รสอะไร ก็จะผิด

 

สัจจธรรม อยู่หลังม่านแห่งความทุกข์

ชีวิตที่ผ่านมามีแต่ทุกข์ค่ะ

 

อ้อ อีกอย่างหนึ่ง พึงสดับไว้ด้วย

พระสารีบุตร ท่านจะไม่ได้ ทำสมาธิแบบบำเพ็ญสมณะธรรม

แต่จิตท่านจะเดิน กรรมฐาน บางประการ ตลอด

เช่น กำลังไปล้างบาตรในแม่น้ำ ยักษ์เหาะมาหมั่นไส้ ก็เอา กระบอง
ตีแบบ เขาสุเมรุต้องสะเทือน ( จักรวาลเกิด bigbang ประมาณนั้น)

แต่ พระสารีบุตร จะรู้สึก ยิบๆ คันๆ เล็กน้อย ( ปัสสัทธิ กระเพื่อม )

ดังนั้น

ตรงนี้ ต้องเข้าใจให้ดีๆว่า กรรมหนะโดนหนักนะ ไม่ใช่ไม่โดน
เพียงแต่ว่า เราไม่สนใจว่าโดนอะไรไปบ้าง เพียงแต่ รู้แน่ๆว่า โดนอยู่ เป็นต้น

ซึ่งจะต้องยกเป็น ธรรมสังเวชไป เพื่อให้เกิดความเพียร ไม่ย่อหย่อน

 

แบบนี้ยังไม่เป็นอัปปมัญญานี่หว่า...

 

สุ่มเสี่ยงมากไม่ใช่เล่น...............

 

มีแต่เดียรถีย์..เท่านั้นจะสอนแบบนี้ ติดขัดธรรมแต่ถึงที่สุดได้ อิอิ:boo:

 

มันยก ตัด มาอ้างแบบมั่วไปหมด ดับภพสัญญาเกิด..สัญญาอะไร โง่แล้วยังอวดตัวอีก นรกชัดเจน ทำให้ธรรมไขว้เขว :boo:

 

การที่คนเรานั่งคิดไปเรื่อยๆ ไม่ได้จงใจทำสมาธิ แต่ คิดไปเรื่อยๆ ใน
เรื่องอะไรก็ได้ที่เป็นงานเป็นการ จิตของคนๆนั้น จะเกิด ธรรมเอก
เหมือนกัน

พระในปัจจุบัน ได้ให้ตัวอย่างอธิบายคนลักษณะนี้ ก็เช่น ไอนสไตน์

พระท่านกล่าวว่า ไอนสไตน์ก็นั่งคิดๆๆๆๆๆ จน จิตคิดมันอิ่มตัว จิต
เมื่อคิดเรื่อยๆ มันจะอิ่มตัว อิ่มอารมณ์ แล้วมันจะ อึ๊กๆ ๆ ๆ คิดต่อ
ไม่ออก จังหวะนี้แหละ จะเกิด ธรรมเอก ขึ้น พอธรรมเอกหาย
ไปก็จะกลับมาคิดต่อ แล้วได้คำตอบเฉยเลย
บุคคลบางจำพวก แม้จะ ติดขัดอยู่ในธรรม เป็นลักษณะ "สสังขาร" แท้
จริงแล้ว จิตย่อมปริวัติการณ์ภายในอยู่ ย่อมถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้


^
คล้ายๆคนคิดเรื่องผลสอบ จนเจอทางตันไปต่อไม่ได้คิดหาทองออกไม่เจอไปต่อไม่ได้หรือเปล่า แล้วสุดท้ายก็มีความคิดผุดขึ้นมาว่า...โดดตึกแมงเลย....:'(

กับอีกบางพวกก็....ปลง

 

เนี่ยะๆ โง่ อีก อัปปมัญญา มัน พรหมวิหารกรรมฐาน

นี่เขาพ้น ภพ มุ่งพิจารณาตัวภพ แล้ว พ้นจากการเล็งเห็นเป็น
สัตว์( เมตตาเจตสิก) ขึ้นมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่

ตัวเอง ตื้นเขิน ปัญญาทราม แล้ว ยัง แจ้วๆ อย่างคนไม่รู้เรื่อง

ไปพินาเอานะครับ กรรมฐานมันมีหลายชนิดนะ แล้วอย่าแล่น
ไปเห็นว่า วิมก วิมุตติ อะไรนะ กรรมฐานธรรมดาๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น

มันพึ่งเขาใกล้ จุดเริ่มต้น จะภาวนาได้หรือไม่ได้ของธาตุบางธาตุ เท่านั้น

 

............ว่าไม่ได้...จินตามยปัญญา มีจริง...แต่จินตามยปัญญาจะมีคุณเต็มที่ก็เมื่อเป็นประโยชน์ต่อ...ภาวนามยปัญญา

 

แล้วถ้า สังเกตเป็น ตอนจขกท บอกว่า พิจารณาแบบหนึ่ง
และ สลับกับ กายคตาสติ อันนี้ มันก็ บอกในตัวอยู่แล้วว่า

ไม่มี อธิโมกข์ ปักใจเชื่อลงในมรรค ไม่มี นิกันติ เพราะมีการ
สลับอารมณ์กรรมฐาน เพื่อกำลังบ้าง เพื่อตามเห็นความสิ้น
ไปเนืองๆ บ้าง

เขาย่อมรู้ว่า กาลใดสมควรทำอะไรอย่างไร นี่เขาสังเกตกันได้
จากการเพียรปรารภ และ ปรารภความเพียร

บางสมัยก็ "......." บางสมัยก็ กายสักขี บางสมัยก็ ศรัทธาวิมุติ
( ชื่อปฏิปทา นะเว้ยเฮ้ยไม่ใช่ การรับรอง แบบที่พวกคุณ ชอบเอาไป
จับเป็น ประเด็น )