จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

เจ๊ย...ครูเพ็ญที่รักของศิษย์ทั้งหลาย
หลังไมล์คือโม้เรื่องเหาะนะจ๊ะ หน้าไมค์เดี๋ยวชาวบ้านเห็นปราสาท
หลายหลัง 5555555555

 

น่าจะมี เดี๋ยวจัดการให้นะ

 

เวลาเกิดเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิตที่พึ่งของเราคืออะไร?
เงิน?
เสื้อผ้า?
เครื่องช่วยหายใจ?
อุปกรณ์พยาบาล?
ชุดนิรภัย?
โครงสร้างบ้านที่แข็งแรง?
เสบียงอาหารที่สะสมไว้เมื่อภัยมา?
ฯลฯ

นี่มันที่พึ่งของกายหนิ?
แล้วมันจะรอดไหมละ?
(ไม่รู้ด้วยหรอก)

แต่แล้วที่พึ่งทางใจล่ะ เราเตรียมหรือยัง?
ถ้าเราเตรียมแล้วก็ดูด้วยว่าสมเหตุ สมผลยัง
ไม่ใช่เตรียมแค่พระ, วัตถุมงคล, สวดมนต์ แล้วมันจะจบนะ
ขอให้ดูที่จิตเราดีๆ... ถ้าเกิดตายไปจริงๆ ปากสวดมนต์ไป แต่ใจอยู่กับแฟน
อยู่กับโลกนี้มันใช้ได้ไหม?

ส่วนถ้าเราไม่ตายก็แล้วไป...
แต่การที่คุณสวดมนต์ ถือวัตถุมงคลนั้น คุณต้องมีต้นทุนก่อนนะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถึงจะช่วย
ไม่ใช่แค่ว่าได้ของวิเศษมาแล้วทำตัวเลว (ขออภัย), กิเลสหนา
แบบนี้มันก็ไม่รอดหรอก.. สุดท้ายก็จบไม่สวยอยู่ดี...



เพราะฉะนั้นเราควรฝึกจิตเราให้ดีตั้งแต่วันนี้
อยู่ในศีล ในธรรม อยู่กับพระ
ฝึกไว้ ซ้อมไว้...
อยู่กับปัจจุบัน...

"อยู่กับพ่อนะลูก"

​

​

สมเด็จองค์ปฐมทรงเครื่องพระเจ้าจักรพรรดิ์​

ปล. ถ้าทำได้ตามนี้ มีจิตอยู่กับพระทั้งวัน ทั้งคืน, มีสติ, มีศีลในจิต เท่านี้จิตท่านก็ "พร้อมรับภัยพิบัติ" แล้ว

 

รับทราบเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ส่งให้เลยค่ะ
ตอนนี้ขอไปเบรคก่อน
กู๊ดไนท์ค่ะ

 

อ่านแล้วฮากลิ้ง มาแนวครูดัชอีกคนแล้ว

วันนี้จิตรวมตัวกัน ถูบ้านกวาดบ้าน เช็ดฝุ่น โห้ย สงสัยได้ยาขยันยี่ห้อ ..... เว้นไว้

เรื่องนี้ปรึกษาครูดัชนะคุณปุ๋ม เพราะครูดัชมีประสบการณ์รังผึ้งครอบหัวมาก่อน ทำให้มีแฮงถูบ้านวันละสามรอบ ฮา

ส่วนของพี่เพ็ญเจ้าตัวในมันออกมาถูบ้านแทนตัวนอก ขำกลิ้งเจง ๆ น้องหนูบอกทำไปได้

ปล.พี่ภูอย่าไปซีเรียสนะ มันก็แค่ความฝัน ฮา

 

ฮ้า จะชวนน้องไปสร้างปราสาทเหรอ!

ก่อนส่ง pm คิดดูให้ดีก่อนนะธันวาเอ๊ย คิคิ

 

หว๋ายยยยยย....พี่เพ็ญ กับ คุณดัช จะมาพากันแฮงเอาท์อะไรกันตอนเนี๊ยยย..กะลังฟังพี่ภู เรื่องบัวสี่เหล่า วันนี้องค์ลงเต็มๆเลยนะนั่น (องค์สมเด็จฯนะไม่ใช่อะไร ยกจิตออกมาครึ่งถังเลยนะวันนี้)

เดี๋ยวนี้ขยัน บ้านใสปิ้งๆๆ เสียงปู่บอก เออ ๆๆ ทำๆไป คนสะอาด มันก็ต้องสะอาดจริง ทั้งข้างนอกข้างใน อ่ะ เรื่องฟามสะอาดแล้ว ซำบาย

อารมณ์ มันดีจังๆๆ

 

สวัสดีและยินดีต้อนรับเป็นอย่างสูง ที่ให้เกียรตินำดวจิตน้อยมาเรียน มาฝึกจิตเกาะพระ โมทนาสาธุๆด้วยนะครับ

ขอแนะนำว่าคุณน่าจะไปหาครูมาสอน มาแนะจะดีมากกๆ ไม่เสียเวลาด้วย จะได้ไม่ต้องมาลองผิดลองถูกกัน ตอนนี้จิตคุณเริ่มจำภาพพระได้แล้ว ถ้ารู้สึกปิตินั้น เธอทำถูกแล้ว เพราะจิตเกาะพระนี้จะต้องผ่านปิติแบบเธอนี้กันทุกคน นี่ก็คือ จิตเกาะพระได้ในเบื้องต้นแล้ว(ขั้นที่หนึ่ง) ขั้นที่สองก็คือ จิตจะค่อยๆทรงฌานลึกไปเรื่อยๆ อันนี้ผู้ปฎิบัติเขาจะทราบได้เองนะ และขั้นที่สามก็คือ จิตทำวิปัสสนา ขั้นสุดท้ายก็คือ จิตได้วิปัสสนาญาณหรือปัญญาญาณ หรือได้ญาณไม่ตัวใดก็ตัวหนึ่ง ไปเทียบหรือศึกษาตำราเพิ่มเติมกันภายหลังกันนะ โดยเฉพาะผู้ที่มีอินทรีย์ยังไม่แก่กล้า แต่ผู้ปฎิบัติอย่าไปคาดหวังกับการปฎิบัติมากจนเกินไป อันนั้นตึงไปแล้ว เพราะสติไม่เที่ยง จิตไม่เที่ยง(เฉพาะเจตสิกหรือตัวที่เกิด-ดับ แต่ดวงจิตจริงๆนั้นน่ะเที่ยง) ฌานไม่เที่ยง นิมิตไม่เที่ยง ร่างกายเราก็ไม่เที่ยง ดูสิอะไรๆก็ไม่เที่ยง แล้วพวกเราเอาความไม่เที่ยงนั้นกันทำไม แต่ถ้าใครเอาจิตไปยึดมั่นถือมันก็เป็นทุกข์กันสิ ใช่ไหม๊ เวลาวันนี้ถ้าจิตจับภาพได้หรือไม่ได้ก็ดี เราก็อย่าไปเครียดนะ ทำใจให้เป็นกลาง แค่ให้เรารู้ว่า วันนี้ภาพพระใสดีก็รู้ว่าภาพพระใสดี หรือถ้าวันนี้ภาพพระไม่ใสหรือไม่เห็นภาพพระปรากฎขึ้นภายในจิตเลย ก็ขอให้เรารู้ว่า ภาพพระไม่ใส หรือไม่เห็นภาพพระเลย ตรงนี้นี่ไง ผู้ปฎิบัติไม่รู้ตัวเอง ถึงได้บอกว่าให้หาครูสักคนนะ แต่ที่นี่ครูเขาเกาะสอนกันเป็นหระบบหางว่าวนะ เพราะเราป้องกันทั้งครูทั้งศิษย์หลงทางกัน เพราะจะมีครูแก่ๆ เอ๊ย ครูรุ่นปู่ย่า จะมาเป็นแบ๊คอัพ หรือเป็นผู้กำกับอยู่เบื้องหลัง เปลี่ยนครูได้ตลอดเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ เพราะผู้ฝึกไม่เสียตังค์ค่าลงทะเบียนเรียน ฮ่าๆ มีหลายคนนะว่า มาเสียเวลาทำงานตรงนี้ทำไม เอาเงลาไปเล่นเกมสืหรือไปนอนหลับจะดีกว่า ฮ่าๆ ผมไม่บอกแล้ว ปล่อยให้งง.. มีครูสอนจะดีกว่านะ เพราะครูไม่ทราบว่าเธอคือใครหรอก ไม่ต้องไปอาย ชื่อใช้ก็นามแฝง ไม่ได้เช่าใครมาด้วย ครูจะคอยทำหน้าที่แค่เปป็นพี่เลี้ยงเท่านั้น เพราะผู้ปฎิบัติจะต้องมีหน้าที่ทำตามเท่านั้น คุณถึงจะไปถึงฝั่งกันได้ แต่ถ้าไม่อย่างนั้นยาก บอกได้เลย ดูเหมือนจะง่ายนะ ไม่เชื่อก็ลองทำกันไป แต่ถ้าทำไม่ได้แล้วจะไปคิดเป็นอื่นไม่ได้นะ ขอให้จิตพวกเราเป็นสัมมาทิฎฐิกันนะ แล้วจะรู้เอง อย่ามานึกเอาเอง เดี๋ยวจะเป็นเหงื่ออุปาทานขันธ์เอาไปรับประทาน ครูคอยทำหน้าที่ให้จิตพวกเธอเดินถูก+เดินตรงทางมรรคา เพราะการเดินทางของจิตนั้นไม่ง่าย เพราะจิตอันละเอียดอ่อนนี้ มีเรื่องที่สลับสับซ้อน ซ่อนเงื่อนมากมายยิ่งนัก แต่ถ้าไม่มีความชำนาญละก่อ ผ่านยาก ขนาดจิตของเราแท้ๆ เราเองกลับไม่เข้าใจ ขอให้ดูตัวอย่างของพระอรหันต์นะ เพราะวันๆนึงท่านจะอยู่ที่จิตตนเองเป็นหลัก นี่คือหน้าที่หลักของพระอรหันต์ ซึ่งจะเดินสวนทางกับปุถุชนเสมอๆ หรือดูพระพุทธองค์ก็ได้ ทำไมเรามีทุกข์ ทำไมพระอรหันต์หรือพระพุทธองค์จึงไม่มีทุกข์ เพราะท่านฝึกจิตออกจากทุกข์กันได้หมดแล้ว แต่หันกลับมาถามตนเองกันบ้างนะว่า เราหมดทุกข์หรือยัง? อย่าไปถามคนอื่นเขานะ...พี่ภูขอร้อง...อิอิ

 

พี่ภู ขอฝากเตือนสำหรับผู้ที่มีความลังเลและความสงสัย หรืออาจจะแอบปฎิบัติ ผมไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่จะบอกว่า มันไม่ง่ายอย่างที่คิด ไม่ใช่แค่มานึกถึงพระกันแค่ไม่กี่ครั้ง จิตเขาจะสามารถจำพระได้เองนะ หรืออย่าไปคิดว่าแค่จิตจำพระได้แนบแน่นแล้ว จะได้ไปพระนิพพานกันง่าย แต่ที่เห็นผู้ที่ยกจิตกันง่ายๆนั้น มันมีเหตุ แต่อย่าไปสนใจเหตุของผู้อื่นเลย ขอให้ดูเหตุที่จิตของตนเองจะดีกว่า เพราะจิตเกาะพระฟังดูชื่อแล้วมันจะใหม่ แต่จริงๆไม่ได้ใหม่เลย เพียงแต่มีบางสิ่งบางอย่าง ที่ได้ชื่อนี้มา แต่มิอาจพูดได้ทั้งหมด เพราะไม่มีหลักฐาน(มนุษย์โลกจะมีน้ำหนักตรงที่ต้องมีหลักฐานเท่านั้น แต่ถ้าผู้ที่เข้าใจเขาจะทราบได้เอง โดยไม่ต้องอธิบายมาก เพราะผู้ปฎิบัติจริงๆแล้วท่านจะเข้าใจ คำว่า ปัจจัตตัง หรือ อกาลิโก)

จิตเกาะพระดูเหมือนจะทำกันง่าย สำหรับผู้ที่คิดว่าง่าย ก็ให้ลองแอบทำกันต่อไป แต่ถ้าไม่ไหวหรือติดขัดตรงไหน ออกมาแสดงตนเสียเถอะ เพราะถ้าผู้ปฎิบัติ โดยเฉพาะที่บอกตนเองว่า เป็นผู้รู้มาก หรือว่าตนเองเป็นผู้รู้มาก ไม่อยากมีครูหรือคนมาสอน งั้นก็ตามพระทัยของท่านเถิด convert all star คือทางใครทางมันก็แล้วกัน พวกท่านอย่าไปคิดกันแบบนั้นนะ เพราะครูที่นี่มีแต่ให้ ขนาดมีผู้ปฎิบัติจะมาขอตั้งกองทุน ผมยังบอกว่า ขอให้ไปพูดกันภายใน แต่มิได้ห้ามทำนะ เพราะผมไม่อยากหากินหรือเอาความศรัทธาของผู้เลื่อมใสมาหากิน ที่นี่ไม่ใช่พุทธพาณิชย์ ถึงจนก็ไม่ให้ทำแบบนั้น นอกจากมีความละอายแก่ใจแล้ว ที่นี่ปฎิบัติกันเพื่อหลุดพ้น มิต้องให้ใครต้องมานับหน้าถือตา หรือมิต้องการมาสอนใครๆด้วย แต่มันมีเหตุจริงๆที่จะต้องตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา พวกครูทำเพื่อท่านพ่อ มิใช่เพื่อตนเอง ที่นี่สละแม้นแต่ขันธ์๕ ของตนเองได้ แล้วทำไมเราจะกลับไปเอาโลกธรรม๘กันอีก คิดใหม่ทำใหม่นะ ที่นี่ให้อภัยเสมอ+ลูกเดียว ไม่มีโกรธ เกลียดใครเป็นพิเศษ ถึงที่นี่ไม่เคยเห็นหน้าหรือเห็นตัวเป็นๆกันเลย โลกเน็ตมันก็เหมือนดาบสองคม แต่ก็ขึ้นอยู่ที่เราใช้มัน แม้นกระทั่งปืนเราซื้อมากับมือ ปืนนี้เป็นของตนเอง มันยังกลับมาฆ่าคนซื้อได้เลย แต่ถ้าคุณหันปากกระบอกปืนมาที่ตนเองแล้วเหนี่ยวไกมาสิ ตายไหม๊? จะไปเหลือเร๊อะ ไม่มีใครผิดถูก ไม่มีใครขาวอย่างเดียว หรือดำอย่างเดียวหรอก เพราะคนที่หลงมาเกิดกันนี้ ไม่มีใครดีไปกว่ากันหรอก แต่มันอยู่ที่ว่า ใครสามารถกลับเนื้อ กลับใจให้เป็นคนดีก่อนกัน หรือใครมีสติมากกว่ากัน ผู้นั้นก็มีปัญญาทางธรรมมากกว่าก็เท่านั้นเอง ทำไมหมู่นี้พร่ำมากจัง!

สรุปแล้ว ผมกำลังพูดถึงคนทั่วๆไปที่กำลังทำแบบที่ผมกล่าวไปแล้ว ผมขอถามผู้ที่กำลังจะกลายเป็นอีแอบ(แอบฝึก แต่ไม่ได้ว่านะ ผู้ที่ยังไม่ผ่านฝึกจิตมาดีนั้น ส่วนใหญ่มักจะมีความรู้สึกกันมาก ความคิดหรือความรู้สึกนี้ที่ทำให้คนเราเป็นทุกข์มามากต่อมากแล้ว โดยเฉพาะผู้หญิง และเหตุนี้เองว่า ทำไมผู้หญิงถึงได้มาปฎิบัติธรรมมากกว่าผู้หญิง เพราะคุณเธอคิด+ความรู้สึกมากจริงๆ ฮ่าๆ แต่ผู้ชายที่ไม่ชายนั้นก็คิดมากเช่นกัน ฮ่าๆ โดนทั้งคู่เดียวจะหาลำเอียง) เอ๊าออกทะเลไปอีกแล้วเรา เห่อ...สงสัยอายุมากท่าจะพร่ำมาก(ยอมรับๆไม่แก่มั่งให้รู้ไป๊) พูดถึงตรงไหนงงๆ อ่อ...ผมขอถามผู้ที่แอบทำจิตเกาะพระว่า...ในขณะที่คุณขับรถและคุณหลับในอยู่ แล้วรถคุณตกลงไปข้างทาง คุณอยากให้มันเกิดไหม๊? ไม่มีใครอยากขับรถในขณะหลับในกันหรอก เพราะมันอันตรายมาก การปฎิบัติธรรมก็เหมือนกัน ครูบาอาจารย์ถึงได้เตือนผู้ปฎิบัติธรรมกันมาก โดยเฉพาะจิตทรงฌานไปแล้วนี่ น่าเป็นห่วงที่สุด เพราะโดยเฉพาะผู้ที่ทำสมาธิหลับตา แต่ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์สอนอย่างใกล้ชิด ก็อาจจะหลงทางปฎิบัติ เช่น หลงนิมิตเป็นจริงเป็นจัง เพราะนิมิตนั้นก็มีทั้งจริงและไม่จริง หรือถ้าใครมีของเก่าดันมาขุดเจอชาตินี้ก็พากันหลังอภิญญา ใครมาพูดมาเตือนก็ไม่ฟัง นับวันก็ยิ่งออกทะเลไปไกลโพ้น ผมจำธรรมะของหลวงพ่อฤาษีลิงดำมานะว่า ท่านก็สอนผู้ปฎิบัติเหมือนกันนะว่า อย่าไปติดสุข หลงฌาน หลงดูนิมิต เพราะมันจะทำให้ผู้ปฎิบัติเป็นบ้า แทนที่จะไปนิพพาน แต่กลับไปเอาสิ่งไม่เที่ยงเอามา ยิ่งเพิ่มอัตตาตัวตนเข้าไปใหญ่เลย อันนี้น่ากลัว ผู้ปฎิบัติกว่าจะออกมาตรงนี้กันได้ ก็ต้องรอปัญญาตนเองมาสอนตนเองอีกทีนึง หรือโชคดีได้พระอรหันต์มาโปรด สำหรับผู้ที่ไม่ได้ฝึกจิตก็เหมือนถูกพ่อแม่ทอดทิ้งตั้งแต่ยังเล็ก จะหาดีได้ยาก เพราะสภาพแวดล้อมพาไป คนก็เหมือนกัน ถ้าไม่มาปฎิบัติธรรม หรือไม่มาฝึกจิตกันนะ ก็จะโง่เขลา เบาปัญญาอยู่แบบนั้น ใครว่า ใครตำหนิก็ได้แต่โกรธเขากลับไปเท่านั้น จิตผู้ที่ไม่ได้ฝึกจิตมาดีก็ไม่ได้ต่างกับเด็กตัวเล็กๆที่พวกพี่ๆเขาชอบมักแกล้วกัน นั่นแหล่ะ อยากพูดให้เห็นภาพกัน รีบซะให้ไวๆ จะได้เลิกโง่ คนฉลาดต้องไม่ต้องอยู่ภายใต้อำนาจแห่งกิเลสตนเองและผู้อื่น ย่อมไม่ไหลไปตามกระแสโลก เพราะจิตที่ฝึกมาดี ลักษณธจิตของเขาจะนิ่ง แต่ผู้ที่ไม่ฝึกจิต จิตจะแกว่างไปมา หรือแกว่งเท้าไปหาเสี้ยน หรือชอบไปทะเลาะ หาเรื่องกับชาวบ้านอยู่เรื่อย ซึ่งมีนิสัยตรงกันข้ามกับพระอรหันต์โดยสิ้นเซิง เพราะด้วยเหตุนี้แหล่ะ!

 

อะแฮ่มๆ แหม..เกษว่าจะไม่เขียนแล้วน่ะ แต่ขอสักนิดเถอะน่ะ พี่ปุ๋ม ขอเป็นธรรมทานหน่อยนะจ๊ะ

พี่ปุ๋ม Srirattana จบ.81 เกษไปอ่านเจอที่กระทู้ไหนสักแห่งจำไม่ได้แล้วค่ะ แต่สัมผัสได้ว่า
แบบนี้ต้องมาฝึกจิตเกาะพระ เดินกลับถึงบ้านเร็วแน่ๆ เพราะเรื่องฌาณที่พี่เค้าเล่าไว้ดีมากๆ แล้ว
เราก็แนะนำพี่ปุ๋มไปเมื่อ วท.22/8/55 พี่ปุ๋มก็เปิดใจรับทันที และลองกำหนดภาพพระแทนลมหายใจทันที
พี่ปุ๋มก็เขียนเล่าใน pm ว่าเป็นยังไง เราก็รีบบอกพี่ปุ๋ม ให้รีบเข้าไปรายงานตัวในกระทู้เลยนะค่ะ เพราะฝึกจิตเกาะพระจำเป็นจะต้องมีครูคอยสอบดูอาการและอารมณ์
วท.23/8/55 พี่เพ็ญก็ได้จัดครูให้พี่ปุ๋มคือ ครูวิทย์ค่ะ
วท.25/8/55 เราก็ได้รับ pm ตอบกลับจากพี่ปุ๋มเขียนมาว่า
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Dhammanee
ค่ะ สู้ๆ ค่ะพี่ปุ๋ม เราจะเดินกลับบ้านไปพร้อมๆ กันในชาตินี้แหล่ะค่ะ ไม่ขอกลับมาเกิดอีกแล้ว สาธุ๊

จ้ะเกษ ถ้าไปได้ก่อน อย่าลืมมาดึงพี่ด้วยนะน้อง

จนกระทั่งในที่สุด เราก็จบกิจลงได้ในวท.28/8/55 พอเราจบกิจลงได้ พี่ปุ๋มก็เป็นอีกหนึ่งคนที่เรานึกถึง เราก็รีบส่ง pm หาพี่ปุ๋มทันที ว่าให้เข้าไปโมทนาบุญกับเกษนะค่ะ (เป็นเชิงถามข่าวคราวไปด้วยว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว เพราะเราคิดว่าพี่ปุ๋มน่าจะยกก่อนเราด้วยซ้ำ) แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับจากพี่ปุ๋มมาเลยค่ะ

จนกระทั่ง วท.18/9/55 ก็ได้รับ pm ตอบกลับจากพี่ปุ๋ม เขียนมาทิ้ง ที่อยู่อีเมล์ไว้ให้ แล้วบอกว่า พี่หากระทู้ไม่ค่อยเจอ แล้วก็ไม่มีเวลาเข้ากระทู้ (แต่ลองเทียบกับตอนนี้ซิท่านผู้ชม อิๆๆๆ) วันนั้นพอเราได้รับ pm ยังไม่ทันจะแอ๊ดอีเมล์เลยค่ะ ก็ได้รับเมล์จากพี่ปุ๋มเขียนส่งมาถามว่านี้ใช่เมล์น้องเกษมั้ย เราก็รีบส่งเมล์กลับไปว่า ใช่ค่ะ (พี่ปุ๋มเก่งจริงๆ อ่ะ ไปค้นหาเมล์เราจนเจอจากที่เราส่งเมล์ต่อๆ กันในกลุ่มจิตบุญซึ่งมันเยอะมากเลยนะค่ะ 555)

พอหาเราเจอพี่ปุ๋มดีใจมาก เราก็เลยได้เขียนเมล์โต้ตอบกันทันที (โชคดีที่วันนั้นเราไม่ได้ทำงาน แล้วอีกอย่างเราอยู่อเมริกาเหนือ พี่ปุ๋มอยู่ยุโรป เวลาทางเราบ่ายแก่ๆ แต่ทางพี่ปุ๋มดึกมากแล้ว ก็ได้คุยกัน 3-4 ฉบับก่อนพี่ปุ๋มจะขอตัวเข้านอน) เราคุยกันแบบพี่ๆ น้องๆ นะคะ ไม่ใช่ในฐานะครูกับศิลย์ พี่ปุ๋มเลยเปิดใจมากคุยกับเราได้ทุกเรื่อง พี่ปุ๋มบอก พี่นึกถึงคิดถึงเราเสมอเลย(ในฐานะที่เราได้แนะนำพี่ปุ๋มได้มาเจอจิตเกาะพระ และครูบาอาจารย์ที่นี้) อีกคนก็คือ ครูวิทย์ ครูท่านอื่นๆ ก็คิดถึง แต่สองคนนี้พิเศษหน่อย วันนั้นพอได้ที เราก็ยิงคำถามตรงไปทันทีเกี่ยวกับการปฏิบัติว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว (คือเราคิดว่าพี่ปุ๋มน่าจะยกจิตได้ตั้งนานแล้ว แต่ทำไมประกาศรายชื่อมาไม่มีชื่อพี่ปุ๋มสักที)

เจอตัวแล้วก็ถามซะเลย จนมาจับได้ว่าพี่ปุ๋มติดฌาณ ติดสุข บอกแค่นี้ก็ดีแล้วเน้อเกษ พี่ก็สุขแล้ว เราก็ อ๊าวว...ได้ไงๆ ไม่ได้ๆๆ มันอีกนิดเดียวเอง ไม่ได้น่ะพี่ปุ๋ม วันนั้นเราก็ได้ยืมทั้งไม้หน้าสาม และไม่เบสบอลครูลินดา 555555555 (ที่พี่แกเขียนเล่าว่าเราใช้เท้าเขี่ยๆ แล้วเตะโด่ง....ฟิวส์...อะไรของพี่แกนั่นแหล่ะ 5555) ก่อนที่พี่เขาจะเข้านอนเราก็ให้พี่เค้าเขียนการบ้านวันนั้นส่งมาก่อน

แล้วคืนนั้นก่อนเราจะเข้านอนก็นึกถึงแต่เรื่องพี่ปุ๋มว่าจะอะไรยังไงกับแกต่อไป เพราะเราไม่ได้จับมาแต่ต้น แต่เรารู้แต่เพียงว่าพี่ปุ๋มใกล้มากกกกกแล้วอ่ะ เราก็ส่งเมล์หาพี่ปุ๋ม 3 ฉบับมั่งก่อนที่เราจะเข้านอน ตื่นมาเราต้องไปทำงาน แต่รีบมาเชคเมล์ก่อนเลย คิดว่าพี่ปุ๋มน่าจะส่งเมล์มาแล้วหล่ะ เราก็เปิดอ่านอย่างรวดเร็ว คือไม่มีเวลามาตั้งท่าทำสมาธิก่อนอ่านหรอกเพราะรีบมาก แต่พอจะรู้ว่า เฮ้ย..ใช่แน่เลย เราก็รีบส่งเมล์ต่อหาพี่เพ็ญเลยทันที เพราะตอนนี้เป็นกลางคืนที่เมืองไทย พี่เพ็ญกำลังอยู่หน้าจอคอมแน่ๆ (เห็นมั้ยค่ะว่าเราทำงานเป็น teamwork 555) พอตอนดึกๆ เรากลับมาจากที่ทำงานก็รีบมาเชคเมล์เลย พี่เพ็ญบอกผ่านแล้วจ้า เป็นจิตบุญ 81. ในที่สุดพี่ปุ๋มก็จบกิจลงได้ใน วท.19/9/55 ค่ะ สาธุ๊
รวมเวลาฝึกจิตเกาะพระ วท.23/8/55 - 19/9/55 = 28 วัน

พี่ปุ๋มค่ะ ถ้าเกษล่วงเกินอะไรพี่ปุ๋มไปไม่ว่าจะเป็นกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจก็ดี จากบทความธรรมทานนี้ เกษขออโหสิกรรมด้วยนะค่ะ

ท่านผู้อ่านได้อะไรบ้าง จากบทความนี้ค่ะ อย่าลืมเขียนแชร์คำตอบได้นะค่ะ

สาธุ บุญใดที่สำเร็จแล้วจากการเผยแพร่ธรรมทานบทนี้ ขออุทิศบุญนี้ให้กับพี่น้องชาวจิตบุญ จิตบำเพ็ญ และผู้เกาะขอบกระทู้ทุกท่าน จงมีแต่ความสุข ความเจริญ และสำเร็จวิชาจิตเกาะพระในชาตินี้โดยเร็วพลันด้วยเถิด สาธุ๊

Dhammanee จบ.52 (น้องสาว+อัฟไลน์+ครู จบ.81 อิๆๆ) D

 

555...พี่ภูขอขำ+กลิ้งก่อน เอ๊ย ลืมโมทนาบุญกับเธอไปเลย แหม๊ๆ มาแรงยังกับคุณdhammanee เลยนะ สงสัยเธอไปก๊อปปี้จิตใครมาแน่ๆเลย คือเธอเปลียนไป๊ ก็คือเมื่อวานเป็นลูกศิษย์เขา แต่พอมาวันรุ่งขึ้น เธอเปลี่ยนเป็นครูเฉยเลย เห่อๆ พี่ภูนับถือๆ เพราะพี่ภูเห็นด้วยเต็มร้อยๆ ตามสบายเลยนะ เธอคิดว่าอะไรมันดี มันช่วยสงเคราะห์ผู้อื่นได้ ก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่นี่ต้องการครูคุณภาพอย่างเธอ และผมเชื่อจิตบุญทุกท่านก็ทำได้เหมือนกันหมด ขึ้นอยู่ที่ว่าจิตท่านพร้อม+กล้าไหม๊ เพราะจิตยกหรือจิตบุญนั้น สอนหรือสามารถแนะแนวทางกันได้ทุกท่าน แต่อย่าไปพูดจิตอรหันต์นะ เดี๋ยวเป็นข่าวอีก ฮ่าๆ ขำดีๆ หนุกหนานดี กระทู้นี้ ไม่ต้องไปเครียดมันนะ ใครเครียด=คนบ้า ...อิอิ
เพราะผู้ที่ปฎิบัติถึงกันจริงๆ จะต้องตั้งจิตอยู่เหนือความเครียด หรือเหนือสุขเหนือทุกข์ อันนี้พูดแบบภาษาชาวบ้านๆนะ วันนี้พูดจนงงเลย ฮ่าๆ
แต่เธอเจ๋งกว่าครูDhammanee เพราะเธอเพิ่งจะจิตบุญที่ ๘๑ เอง พี่ภูภูมิใจเสนอเธอมั๊กๆเลย เก่งมั๊กๆเลย นายแน่มาก ฮ่าๆ ชอบๆ เอาอีกๆ ฮ่า ลูกศิษย์ใครหว๋า! มีอีกไหม๊ จิตบุญแบบนี้ ท่านพ่อโปรดปราณ เพราะตามลำพังตนเองไปรอดแล้ว แต่ยังกลับมาจูงมือคนอื่นๆรอดตามไปด้วย อนาคตเธอผู้นี้ อายุยืนยาวบอกได้เลย จบดีก่าก่อนจะออกทะเลไปมากกว่านี้...ฮ่าๆ

 

เธอผู้นี้คือใคร ฮ่าๆ สัญญาตกกระป๋อง เพราะครูเพ็ญท่านฝึกอยู่แต่ปัจจุบัน แต่ถ้าเธอคือผู้อยู่กับปัจจุบัน ฉันจำเธอได้แน่ๆ เธอคือหญิงงามแห่งเมืองกังหันลม(ลมๆแล้งหรือปล่าว? ฮ่าๆ) ชื่อเล่นคุณปุ๋ม? เธอนี่ติดตลกเหมือนพี่ภู ครูเพ็ญ ครูดัช ลูกพลัง ครูลินดา ครูเกษ ครูวัฒ เป็นต้น พวกนี้อย่าให้เจอหน้ากันนะ สงสัยขำกันทั้งวัน ขำแบบลืมแก่เลยนะ แล้วมีคุณพอใจคอยร้องเพลงเบาๆให้ฟังอีกท่านนึงนะละก้อ น้องๆพระนิพพานเลยนะจะบอกให้ นี่เจ็บท้องยังไม่หายเลย เพราะมัวขำกลิ้งบางคนในกระทู้นี้ง่ะ..งิงิ ขำเธอด้วยนะคุณsrirattana ฮ่าๆ ว่าแต่ว่า ตลกพระราม๙ ปิดกิจการไปหมดหรือยัง?

 

ดิฉันต้องขอขอบคุณ คุณหมออุษาวดี นะคะที่กรุณาส่งคำเชื้อเชิญมายังดิฉันแต่ดิฉันคิดว่า สำหรับตัวของดิฉันเองคงไม่ต้องพิสูจน์แล้วล่ะค่ะ เพราะได้พิสูจน์ด้วยตัวของดิฉันเองมานานจนความลังเลสงสัยได้หมดออกไปจากจิตจากใจของดิฉันแล้วค่ะ ทุกวันนี้ดิฉันก็ไม่เคยทิ้งพระพุทธองค์(พระ) ดิฉันมีพระพุทธองค์อยู่ในจิตตลอดเวลา

เราอ่านแล้วก็ ง งู สองตัวชนกันอ่ะ ว่าคำพูดแบบนี้หรือที่มันออกมาจากจิตที่ถึงแล้ว..รึเปล่า??? โอ๊ะ โอ...ไม่พูดต่อดีก่า...ถอยยยย..ดีก่า...ไม่เอ๊า....ดีก่า..5555

 

ว๊าย...น้องหว้าขา...ทำไมปานนี้ยังไม่ไปน๊อน...นี้มัน ตี 3 แล้วนะค๊าา..คุณน้องขา...

ไปนอนได้แล้วน๊าา....ตื่นมาค่อยมาทำใหม่...งานน่ะ...เป็นห่วงนะจ้าาา....({)

 

นั่งคัดลายสือไทยส่งอาจารย์อยู่ค่ะ...
งานไม่เสร็จก็นอนไม่หลับ (ไหม? คิคิ)
ขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านพี่ที่เป็นห่วงหมู :'(





ปล. ขอเสิร์ฟโจ๊กให้ท่านผู้อ่านกระทู้ด้วยละกัน คิคิ

 

คลิกแถบสีม่วงใต้ข้อความนั้นๆ ตรงคำว่า..
"สมาชิกที่กล่าว " ไม่เห็นด้วย " กับข้อความของ คุณ.... ที่เขียนไว้ทางด้านบน"

แล้วคลิก "ลบออก" ค่ะ


ท่านพี่อย่าคิดมากเน้อ... ทุกอย่างอยู่ที่เจตนา.. คิคิ

 

ขอบคุณค่ะ. คุณลูกหว้าไปลบออกแล้วค่ะ

 

อมิตาพุท..สาธุ สาธุ
เราว่าจะอุเบกขาแล้ว แต่ก็อดที่จะมีเมตตาจิตเช่นเดียวกับท่านมิได้..

หากมาดแม้นว่าสาส์นนี้คือ"คำเตือน"จากท่านพ่อ เราก็ขอน้อมรับคำเตือนนี้ด้วยเศียรเกล้า..
หากมาดแม้นว่าสาน์สนี้คือ"คำเตือน"จากอุปทานสังขาราของท่านเอง เราก็น้อมรับคำเตือนอีกเช่นเดียวกัน และเราก็อโหสิกรรมให้แก่ท่านแล้ว..สาธุ

อันมโนฯ(ฤทธิ์ทางใจ)นั้น.. ถ้าได้ตั้งอยู่บนบาตรฐานแห่งสมาธิที่สภาวะจิตปราศจากการปรุงแต่งอย่างแท้จริงแล้ว(นิ่งและว่างถึงที่สุด) สิ่งที่ผุดขึ้นมาจาก"จิตรู้"พึงน้อมนำมาใช้งานการได้ เหตุเนื่องมาจากอภิญญาข้อนี้นั้นหมิ่นเหม่ระหว่าง "จิตรู้" vs "อุปทาน" อย่างมากๆ ดังนั้นจึงพึงระวังตรวจตราในจิตตนเองอยู่เสมอๆนะครับ..

อันบุคคลที่เข้าถึงกระแสแห่งธรรมแล้ว ย่อมที่จะมีพระรัตนตรัยเป็นสรณะอันสูงสุด ไฉนเลยจะไป"อกตัญญู"ได้เล่า?
ผู้ปฎิบัติธรรมมีอยู่มากมายและแน่นอนที่สุดว่า"วาระจิต"แต่ละท่านก็ย่อมที่จะไม่เท่าเทียมกัน.. การด่วนไปสรุปว่า"ทั้งขบวน" นั้นไม่พึงเป็นเรื่องที่สมควรจะกระทำเพราะจะไปเป็นการก้าวล่วงวาระจิตท่านผู้อื่นเข้า ทั้งที่ท่านๆเหล่านั้นก็มิได้ใกล้เคียงกับคำเตือนอันปราถนาดีของท่านเลย..

สุดท้ายนี้..เรามีคำกล่าวจะมอบให้แก่ท่าน เนื่องจากวาระจิตของท่านนั้นก็ตั้งอยู่ใน"สัมมาทิฏฐิ"เช่นเดียว และปฎิบัติดีปฎิบัติชอบเช่นเดียวกัน..
"การมีเมตตาซึ่งขาดด้วยปัญญา"ย่อมที่จะสื่อสารบางสิ่งเกินเป้าประสงค์นะครับ..
"จงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อม" - ปัจฉิมโอวาทของพระศาสดา

ขอให้ท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ..สาธุสวัสดี

 

ครูเพ็ญก็ทำฮาได้หลายรอบเชียว 55555555
โมทนาสาธุกับคุณศรีรัตนาค่ะ
ส่วนถูบ้านนี่ พอสติมันมาแรงๆตามดูกายตามดูจิตแล้วนี่
มันเบิ้ลค่ะ ทำอะไรมันก็ทำได้เรื่อยๆทำได้อย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย
เหมือนมีแรงช้างแรงม้ามาจากไหนไม่รู้ ถูบ้าน
เองนะคะ บางวันได้ตั้งสองสามรอบ นี่พูดไปเหมือนโม้ พอก่อน555555