ทำยังไงดีง่วงทุกครั้งที่นั่งสมาธิ

นอนหลับพอรึเปล่าครับ หรือว่าเหนื่อยจากการทำงานมา

ถ้าไม่ค่อยได้พักผ่อนก็ นอนหลับเอาแรงก่อนนะครับ ร่างกายจะได้มีกำลัง

แต่ถ้าพักผ่อนเพียงพอแล้วค่อยมาฝึกสมาธิ ฝึกให้เอาชนะกิเลสให้ได้เลย

ความง่วงจะเอาชนะได้ไม่ยากเลยครับ

ขออนุโมทนาครับ

 

ก็อย่างที่พระอาจารย์บอกว่านอนไปเลยครับ ถ้าง่วงไม่มากก็ลุกไปล้างหน้ากลับมานั่งใหม่ลองอาณาปณสติดูนะครับและจับภาพพระไปด้วย อย่านั่งไปเรื่อยๆจับลมหายใจให้รับรู้ลมเข้าออกจะทำให้หายง่วงได้ครับ หรือลองหานังสือการ์ตูนเรื่องพระโมคคัลลากับพระสารีบุตรอ่านดูน่ะครับผมจำไม่ได้ว่าท่านไหนนั่งสมาธิแล้วง่วง และมีตอนที่พระท่านสอนให้แก้เรื่องนี้น่ะครับ อนุโมทนากับทุกท่านด้วยครับ

 

ให้ตั้งจิตภาวนาในขณะนั่งสวดมนต์อยู่และกำหนดให้รู้ตามความเป็นจริงที่เกิด
ขึ้นในจิต ว่าจิตในขณะนี้กำลังปรุงหรืออยู่ในความสงบ
กำหนดสามาธิในทุกอริยาบทต่าง ๆ ไม่ว่าจะกระทำงานอันใดก็ตาม ซึ่ง
มันมิใช่ในการนั่งภาวนาเพียงอย่างเดียว ซึ่ง จะเดิน กินข้าว อาบน้ำ หรือ
ทำงาน ฯลฯ ซึ่งให้กำหนดรู้ตามความเป็นจริง ซึ่งนั่นก็คือ สติ

 

ขอบคุณนะค่ะที่แนะนำ ตอนเช้าก็นั่งค่ะ สัปหงกเหมือนกันเลย พยายามฮึดนะค่ะตั้งใจมาก แต่ก็แพ้ทุกที เมื่อก่อนปกติตื่น 6 โมงเช้าแต่พอหันมาสวดมนต์ภาวนาก็จะตื่นตอนตี 5 ไม่งั้นไปทำงานไม่ทัน หรือว่าเราตื่นเช้าเกินไป จะทำยังไงดีชักเริ่มท้อแล้วค่ะ

 

เดี่ยวคืนนี้จะลองไปทำอย่างที่ท่านผู้รู้หลาย ๆ ท่านแนะนำมา

ตอนเช้าทำไม่ได้ค่ะ....ตื่นไม่ทัน...แฮะ แฮะ (b-smile)

 

ง่วงก็นอนภาวนาไปเลยจ้ะ ดีกว่าหลับเปล่าๆ(หลับในสมาธิได้กำไรกว่า) นั่งสมาธิแล้วง่วง ลองเปลี่ยนมาเดินจงกรมบ้างก็ดีนะ เวลางานหรือเวลาอื่นๆก็ทรงสมาธิได้ จะจับลมหายใจหรือจับภาพพระหรือพิจารณาใช้วิปัสสนาญาณก็ได้

 

ของผมจะนอนหลับง่ายมากๆ ไม่ได้ทำงานหนักอะไร ตอนนอนก็ไม่ได้ฝันมันเหมือนปิดทีวี พอถึงเวลาตื่นก็เหมือนเปิดสวิทต์ใหม่ นานๆ ทีถึงจะฝัน
เรียกว่านิ่งเป็นหลับ ขึ้นรถได้นั่งก็หลับพอใกล้จะถึงที่ก็ตื่น ขนาดยืนบนรถเมล์ยังเคยยืนหลับ มันเป็นไปเอง [Embarrass
เพื่อนๆ บอกว่าผมมีความสามารถในการนอนจนน่าอิจฉา ผมนั่งสมาธิไม่เคยจับเวลา เลยไม่รู้ว่านานหรือเปล่า แต่พอนั่งแล้วมันจะรู้สึกวูบๆ
เหมือนก่อนจะหลับ แล้วก็หลับทั้งสภาพนั้น ผมเลยไม่ค่อยได้นั่งสมาธิเหมือนคนอื่นเค้า บทสวดมนต์ก็จำได้แต่บทสั้นๆ [Embarrass
ถ้าบทที่ยาวต้องเปิดหนังสือสวด ถามหลวงพ่อท่านก็บอกไม่ต้องฝืน ทำอะไรก็ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติแล้วมันจะค่อยๆ ดีขึ้นเอง :d
โดยส่วนตัวผมเข้าใจว่าการที่เราจะทำสมาธินั้นไม่น่าจะจำกัดที่ท่านั่งขัดสมาธิเพียงอย่างเดียว มันน่าจะทำได้ทุกที่ทุกท่าตามแต่ความถนัดของแต่ละบุคคลมากกว่า เพียงแต่ท่านอนราบมันจะทำให้หลับเท่านั้นจึงไม่ค่อยเหมาะสำหรับการทำสมาธิ (ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกหรือไม่ ท่านผู้รู้มาอธิบายเพิ่มเติมด้วยนะครับ) [b-wai]

 

เตยมีคนสอนเราว่า ให้ภาวนา คาถา "ปราโมทย์" แทนค่ะ

 

นั่ง....หลับ ก็เดิน

เดิน...เหนื่อย ก็ยืน

ยืน....เมื่อย ก็นอน

 

ของผมสมัยฝึกใหม่ ๆ ก็เป็นครับ
แต่ที่ผมตอนนี้ไม่ง่วง เพราะว่า
แหวกแนว ไปจากคนอื่นครับ
ผมจะนั่งภาวนา โอมมมมมมมม เสียงออกจะต่ำ
เมื่อเรามีอะไรทำเวลาเรานั่งทำสมาธิ
เราก็จะจดจ่ออยู่กับการท่องคำว่าโอม
เราก็จะเริ่มมีสมาธิ มากขึ้น
พอเราได้แล้ว จิตตั้งได้ดีแล้ว
ก็เปลี่ยนเป็น พุทโธซิครับ

นั่งแล้วเมื่อยหลังมั๊ย
ถ้าเมื่อย ฝึกแรก ๆ ไม่ต้องคิดมากครับ
นั่งพิงฝาผนังเลย
ให้หลังตรง ๆ นั่งนิ่ง ๆ
ลองทำตามที่ผมบอกก็ได้ครับ

ผมอาจจะไม่ใช่ผู้รู้
แต่เป็นผู้ไม่รู้ที่ลองทำแล้วก็ดีขึ้น
หุหุ

ขอให้เจริญในธรรมนะครับ

 

ยืนครับ ยืนทำสมาธิโลด เลยหมู่เฮา

 

ทำอย่างไรดี ง่วงทุกครั้งที่นั่งสมาธิ

-นั่งสมาธิทำได้หลายวิธี ยืน เดิน นั่ง นอน มีสติอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เรียกว่าตั้งใจ คือมีสมาธินั่นเอง กำลังทำงานบ้าน มีสติกำกับอยู่กับงานที่กำลังทำ ไม่คิดไปเรื่องอื่น กำลังคุยอยู่ พูด-ฟัง มีสติตั้งใจพูด-ฟัง ทำให้รับรู้ทุกคำพูดและฟัง ไม่ต้องย้อนถาม อะไรนะ นี่คือผลของการฝึกสมาธิ สังเกตดูตัวเองซิเคยรีบเร่งแล้วลืมสิ่งของบ้างไหม เพราะขณะนั้นไม่มีสติกำกับอยู่เลยลืม (ตอนเริ่มแก่,เด็กก็เป็นนะ)
-เริ่มต้นฝึก เมื่อมีเวลา ๔ ทุ่มก็ได้ เอาแค่สวดมนต์ ให้ตามรู้ทุกคำที่สวด ได้ยินเสียงสวดในใจทุกคำ สวดไปช้า ๆ เดี๋ยวก็เกิดความชำนาญ มีสติตามไปอย่างไม่หลงลืม จะทำให้มีสมาธิแข็งแรงขึ้น แล้วก็เหมาะที่จะเอาไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ เวลาฝึกตอนไหนก็ได้ถ้ามีโอกาส ลืมตาหรือหลับตาได้ทั้งนั้น มีเวลา ๑-๒ นาทีก็ได้ ใช้จิตดูกายว่าทำอะไรแล้วให้รู้ตาม ทุกอิริยาบท มีสติ ตามรู้ทำให้เราได้ฝึกสติตลอดเวลา สัมผัสสิ่งใดพิจารณาให้เห็น คุณโทษ แล้ว ควร-มิควร คุณก็สรุปเองได้
-เอวัง ครับ

 

ขอบคุณทุกคำแนะนำน่ะค่ะ เดี๋ยวนี้ดีกว่าเดิมแล้วค่ะจากที่นั่งได้ไม่ถึงนาที ตอนนี้เพิ่มเป็นสิบนาทีค่ะ คิดว่าจะพยายามนั่งต่อไปเรื่อยๆ ไม่ต้องกำหนดเวลา ก็จะมีวูบไปเรื่องอื่นอยู่เรื่อย แล้วพอจะเริ่มสัปหงกก็จะลืมตาจ้องพระที่อยู่หน้า อยู่อย่างนี้จนตัวเองทนตัวเองไม่ไหว

 

เหตุผลจริงๆ คือไปหลงสภาวะของสมาธิโดยไม่รู้ตัว ( ถ้ารู้ตัวคงไม่เรียกว่าหลง ) สภาวะต่างๆของสมาธิมีมากมาย แต่อาการที่คุณเป็นอยู่เรียกว่า โมหะสมาธิครับ ถือเป็นรูปแบบหนึ่งของมิจฉาสมาธิ กำลังสติของคุณมีน้อยไป นั่งแล้วจิตมันไหลไปติดสุข ติดสบายแล้วก้หลับไหลไป

โดยเริ่มจากใจมันเคยชิน มันเสียนิสัยไปแล้ว พอนั่งทีไร ใจมันจะไหลไปตกช่องนี้โดยอัตโนมัติ เนื่องจากเราทำกรรมฐานไม่ถูกต้อง ไม่ว่ากรรมฐานกองไหนก็ต้องมีสติระลึกรู้เฉพาะหน้า ลงที่ปัจจุบัน แต่กรรมฐานที่คุณทำ จิตมันจะไหลไปตกที่ช่องโมหะ( หลงไปไม่รู้ตัว ) บางครั้งอาจจะรู้ตัวตอนมันซึมๆ บางครั้งอาจจะรู้ตัวขึ้นมาหลังจากหลับไปแล้ว ซึ่งถือว่าช้าเกินไปเพราะถูกความง่วงกินไปเรียบร้อยแล้ว


วิธีแก้ไข

ให้เปลี่ยนสัดส่วนของการปฏิบัติ ไปเป็นอิริยาบทอื่น ถ้าจะให้แนะนำ เช่นสมมุติว่านั่งสมาธิ 1 ชม. ให้เปลี่ยนใหม่เป็นไปเดินจงกรมสัก 40 นาที และ หลังจากเดินจงกรมค่อยมานั่งเหลือแค่ 20 นาทีแทน ประมาณ 2-4 สัปดาห์ สภาวะจิตน่าจะพัฒนาหลุดจากสภาวะตรงนี้ได้ครับ

 

ง่วง ก็นอนสมาธิให้หลับไปเลยขอรับ

เพราะ การง่วงนอน เป็นสัญญาณเตือนให้เราได้รู้ว่า สมอง และร่างกายส่วนอื่นๆ ต้องการการพักผ่อน เนื่องจากสมอง และร่างกายส่วนอื่นๆของคุณได้รับการพักผ่อนไม่เพียงพอ หรืออาจจะใช้งานหนักจนต้องการพักผ่อน จึงส่งสัญญาณด้วยการเกิดอาการง่วง ขอรับ
และเมื่อคุณพักผ่อนนอนหลับให้เต็มอิ่มแล้ว เวลานั่งสมาธิ ย่อมไม่มีการง่วงอีก ถ้าง่วงแสดงว่า ร่างกาย และสมองของคุณทำงานหนักจนต้องการการพักผ่อน คุณก็นอนสมาธิให้หลับไปเลยขอรับ ได้ผลเหมือนกัน ไม่ต้องสนใจว่าจะนั่งได้นานหรือไม่นาน เอาผลแห่งความสงบทางใจ สงบความคิด เท่านั้นเป็นพอ

 

ต้องพยายาม ฝึกฝนไปเรื่อยๆ
บังคับจิตตั้งมั่น เริ่มทำสมาธิจากวันละห้านาที
วันต่อมาสิบ วันต่อมายี่สิบ เพิ่มไปเรื่อยๆ
แล้วเราก็จะชินชา อยู่ตัว และจะไม่ง่วง
เพราะร่างกายและจิตรับรู้ ว่าการนั่งสมาธิดี รู้สึกสบาย โล่ง

 

ถ้าง่วง ก็ แสดงว่า ยังไม่ สนุก กับการนั่งสมาธิ
ลองเปลี่ยนเรื่อง ง่วงๆๆ มาเป็นเรื่อง สนุกๆๆดีไหม
ถ้า คิดให้เป็นเรื่องสนุก ความง่วง ก็จะไม่เกิดอย่างแน่นอน
อารมณ์สนุกนี้แหละ จะช่วยกระตุ้นต่อมต่างๆๆ ให้ กระชับกระเชง
อยู่ตลอดเวลา

 

ขอแนะนำเพิ่มอีก

กำหนดจิตให้ รู้ ตื่น รู้สึกตัวเองอย่างเต็มที่ เหมือนกับตอนที่เรากำลังจะขับรถยนต์หรือมอเตอร์ไซด์ก็ได้เพราะ พุทโธ คือ ผู้รู้ ผู้ตื่น ส่วนความเบิกบานเป็น ผล
เคยกำหนดความตื่นในการขับรถแล้วได้ผลมาก ไม่ง่วง ขับรถไปสบาย และไม่ชอบเปิดเพลงใด ๆ อีกอย่างหนึ่ง ขอให้ทดลองกำหนดจิตตอนออกกำลังกายดู เวลาที่ใช้แรงออกกำลังมันจะท้อ ทั้ง ๆ ที่มีแรงแต่มันเบื่อมาก ๆ ให้กำหนดจิตสบาย ๆ หรือจับอารมณ์ว่าง ๆ ดู มันจะมีผลคือ................ทำแล้วจะทราบเองว่ามีผลประการใด แล้วเล่าให้ฟังด้วยนะครับว่าเหมือนกันไหม

 

ขอนุโมทนาสาธุในบุญกุศลของทุกท่านด้ววยนะครับ

สร้างศรัทธาให้แรงกล้า
ย่อมเกิดวิริยะอันภาคเพียร
จากนั้นดำรงสติให้มั่น
สร้างสมาธิให้เกิด
พิจารนาปัญญาให้ทะลุมรรคผล

สาธุ สาธุ สาธุ​

 

แนะนำให้นำดอกบัวมาปลูกที่บ้านครับ
ดอกบัวดอกแรกที่เกิดออกมา
ให้ตั้งชื่อว่า
"ไม่เขลานอน"
ครับ​