นิทาน เรื่อง "พญานาค"

คุงคู เมื่อไหร่จะเลิกสนใจเรื่องไร้สาระและมายา ซะทีจ๊ะ

แอฟเค้ามีไว้เล่นหนุกหนาน ผ่อนคลายไม่ใช่เรื่องจริงจัง

สุข เศร้า รัก หลง เกลียด โกรธ....ล้วนเกิดมาแต่ใจ ไม่ใช่มาจากที่ใคร?

ดูใจตัวเองดีกว่านะ สภาวะทุกอย่างมันอยู่ในนั้นจ้ะ มันออกมาจากในนั้นจ้ะ

 

ใครค่ะ อยากรู้อีแล้วเราน้องช่างสงสัยอิอิ

 

ขอทายบ้างค่ะ อยากมีคู่ค่ะ

 

ก็ครูไม่รู้จักว่าเทพอะไร? ปางอะไร? นิ.. ก็อยากเอาไว้โม้กับคนอื่นๆ บ้าง
...ก็เห็นเค้าชอบโม้กันนิ..
นู๋.ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรจ้ะ..แต่นู๋ดุครู..นู๋ต้องถูกหักคะแนนนะจ๊ะ..

 

เพราะนู๋รักคุงคู ไม่อยากให้คุงคูฟุ้ง....ฟุ้ง...ฟุ้ง....ฟุ้งซ่านคร้า..าา

นู๋ยอมรับผิด ยอมรับโทษทุกประการคร้า.....ฮ่าฮ่าฮ่า....

อย่าตีนู๋ด้วยความรักนะคะ.....มันทรมาน

 

กลอนหวานๆ วันฝนตก

รักเจ้าเอย เคยหวาน จะพาลขม
หากเราใช้ อารมณ์ ข่มความหวาน
วาจาร้าย คายพิษ ด้วยจิตมาร
กล่าวประหาร ราญร้าว กร้าวอารมณ์

รักที่ดี ควรมี เมตตาตอบ
ใจอารอบ มอบหวาน ผสานผสม
วาจาหวาน หว่านคำ พร่ำภิรมย์
ใจที่ขม ก็คืนคลาย มลายพลัน

รักจะดี ขอให้มี ทั้งสามน้ำ
หนึ่งน้ำคำ ย้ำวาจา อย่าหุนหัน
สองน้ำใจ ขอให้มี ทุกวี่วัน
อภัยกัน เรื่องหนักเบา พร้อมเข้าใจ

น้ำที่สาม คือน้ำมือ ถือความสุข
รักจะทุกข์ สุขสันต์ นั้นต้องใส่
รสมือคือ ทำทุกอย่าง ด้วยหัวใจ
ประกอบใด ให้คู่ชม ภิรมย์มาน

ปรุงความรัก ด้วยน้ำใจ และน้ำจิต
ปรุงความคิด ด้วยน้ำคำ และน้ำหวาน
ปรุงความสุข ด้วยน้ำใจ ใสเบิกบาน
ปรุงความหวาน ด้วยอาหาร สราญรมย์

เติมความรัก ให้กัน ในวันนี้
เติมไมตรี ให้ต่อกัน อย่างเหมาะสม
เติมความสุข กันให้ไกล ใจระทม
ลดความขม ข่มอารมณ์ อย่าวู่วาม

ความรักนั้น ไม่มี ที่กำหนด
อย่าสร้างกฎ เกณฑ์กั้น คั่นเขตขาม
จงแยกแยะ รักให้เป็น เช่นนิยาม
ให้คิดตาม อย่างใจเย็น จะเห็นธรรม

คิดให้ดี ใจก็ดี มีความสุข
คิดให้ทุกข์ ใจก็ทุกข์ ทุกเช้าค่ำ
พูดให้ดี จะเห็นดี ที่กระทำ
พูดให้ช้ำ ใจก็ช้ำ ย้ำทุกข์ทน

จงคิดดี พูดดี ทำดีด้วย
แม้มอดม้วย ชีวา ลาลับหล่น
คุณความดี ย่อมเป็น ศรีแก่ตน
นั่นคือคน ผู้รู้จัก และรักเป็น

 

ตอนนี้นะ..ครูจะรู้ว่า ณ เวลานั้น ๆ ครูหยิบหัวโขนของใครมาใส่อยู่
ไม่ว่าจะเป็นคนอื่นๆ หรือความรู้สึกเดิมๆ ในจิต (ตน) ที่ทับถมมานับไม่ถ้วน
แล้วก็ผุดอารมณ์ความรู้สึกมาให้ได้รับรู้...
หรือ..เป็นปัจจุบันกาล มันอาจจะเป็นความโชคดีของครูที่หน้าที่การงานที่ครูทำนั้น
มันอยู่ในช่วงยุ่ง จึงต้องมีสติให้มากให้บ่อย..ไม่เผลอได้ยิ่งดี
สำหรับนู๋..รับรู้ความผิดแล้ว ครูก็ไม่หักคะแนน..จ้า อิอิ...ครูดาว*

 

เอาหล่ะ..ตอนนี้เรารู้แล้วว่าทำไม จึงมีความรู้สึกอย่างนั้น..
เพิ่งมีคนส่งข่าว..เมื่อตะกี๊ เรื่องพระเจ้าตาก..
วันนี้ขอตัวก่อนนะจ๊ะ..ขอให้สบายกาย สบายใจ ทุกทุกคนจ้ะ..ดาว*

 

พี่เขาอายุมากแล้วค่ะ จะ หกสิบแล้ว พี่เขาเล่าว่าบอกปู่กับย่าว่าจะไปเที่ยวแต่ดันหนีมาเกิดเห็นพี่เขาบอกว่าพี่เขาเป็นลูกกษัติย์หรือ กษัตริย์นี่แหละค่ะ พอมาเกิดแล้วจะมี ลูกแก้วพญานาคติดตัวมาด้วยสองลูกเมื่อท่านย่ารู้ว่ามาเกิดก็เลยให้ลูกแก้วติดตัวมาสองลูกเอาไว้คุ้มครองแต่ลูกแก้วนนี่คือได้มาทีหลังนะค่ะ พี่เขาให้หินดาวตกหรือเรียกว่าเสก็ตดาวให้ฝ้ายด้วยค่ะให้ฟรีเอาไว้ปรับธาตุในร่ายกายให้สมดุลย์จะได้มีพลัง พอดีฝ้ายก็ไม่รู้จักกับพี่เขาหรอกนะค่ะเพิ่งรู้จักกันวันนี้เอง ตั้งใจว่าจะไปเดินเที่ยวเลยไปเจอพี่เขารับทดสอบพลังด้วย แพนทูรา ก็เลยสนใจ ก็เลยเข้าไปคุยกับพี่เขา พี่เขาก็ให้บท สวด พระเจ้า ห้าพระองค์มาสวด ฝ้ายเอาเพรชพญานาคที่ได้มามาตรวจดูน่ัค่ะว่าเป็นของจริงไหม เหตุที่ได้ก็มีที่มาที่ไปอีกค่ะ เพรช ฝ้ายได้สีขาวค่ะ เหตุที่ได้เพราะ เคยตั้งจิตว่าอยากได้เพรชพยานาคโดยที่ไม่ต้องไปหาและไปซื้อแต่ได้มาโดยคนเอามาให้ แล้วก็ได้ไปขอนแก่นไปทำงานที่ขอนแก่นค่ะแต่ตอนนี้ทำที่อุบล เร่รอนไปเรื่อยเลยค่ะ อิอิ ที่ขอนแก่นไปรู้จักคนคนหนึ่งโดยบังเอิญ เขาเป็นตำรวจ อายุ สี่สิบกว่า เป็นร่างทรง ของปู่ อนันตนาคราช ถ้าจำไม่ผิดนะค่ะ ท่านให้มาท่านบอกว่าเม็ดนี่ลูกสาวท่าหวงมากกระเทาะมาเองกับมือเลย แฟนได้ สีม่วงค่ะ บังเอิญจริง ๆๆๆ วกกลับมาเรื่องตรวจสอบพลังจากเพรชพยานาคค่ะ เขาสื่อกับพยานาคได้ ของฝ้ายเป็นของจริง ญาณที่อยู่ในเพรชพยานาค เป็นพยานาคผู้ชาย เป็นคนรักของฝ้ายค่ะ เขาบอกว่าอยากอยู่ใกล้ฝ้ายตามหาฝ้ายเจอแล้ว ให้ฝ้ายทำจี้ห้อยคอ ตอนที่ฝ้ายได้มาฝ้ายเก็บไว้ในกรัเป๋า สตางค์ค่ะไม่ได้ทำห้อยคอเพระาเป็นคนไม่ค่อยชอบห้อยอะไรแต่เห็นเพรชพยานาคอันนี้อยากห้อยคอก็เลยไปให่กรอบแต่ไม่ชอบมันไม่สวยก็เลยไม่ห้อยจนทุกวันนี้ค่ะ

 

ความจริงแล้ว กิเลส ตัณหา อุปทาน รัก โลภ โกรธ หลง มีอยู่แล้วในใจของมนุษย์
เป็นธรรมชาติหนึ่ง แต่มนุษย์ยังมืดบอดมองไม่เห็น ที่เีีรียกว่า "อวิชชา" นั่นแหละ
พอรู้สึกทุกข์ ก็โทษว่าเกิดจากที่โน่น ที่นี่ คนโน้น คนนี้ เป็นคนทำ

จริงๆ แล้วทุึกสรรพสิ่งล้วนเกิดมาจากใจ อยู่ในใจ กลับไม่พากันแสวงหาภายใน
ต่างพากันมุ่งไปแสวงหาจากภายนอก แสดงความบ้าคราที่มีโมหะ สร้างวจีกรรม
โดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว ภาพผู้คน สัตว์ หรือสิ่งของ ล้วนไม่มีจริง เป็นเพียงรูปและนาม
ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และสูญสลายหายไปแน่นอน กลับมองไม่เห็น

เมื่อมายายั่วเย้า..ก็พากันเิต้นเร้าตามมัน สุดท้ายไม่มีอะไรเลย นอกจากกิเลส
ตัณหา อุปทาน ฆ่าไม่ได้...ทำลายไม่ได้...แต่รู้เท่าทันมันได้ เพราะมันเป็นเช่น
นั้นเอง ธรรมชาติมันเป็นเช่นนั้นเอง

 

ออ ยังมีต่อนะค่ะเรื่องของคนรักของพี่เขา พี่เขาเป็นคนเจ้าชู้ มีแฟนสองคน แต่คนที่เป็นพญานาคเมื่อรู้ว่าคนรักของตนหนีมาเกิดก็เลย เสียใจมากตรอมใจตายค่ะแต่ก็ขอจองเวรเขาทุภพชาติเช่นกัน มาชาติที่พี่เขาเป็นมนุษย์ ก็ต้องโดนจองเวรเช่นกัน จนมีผู้รู้บอกว่าเราต้องเอาของสิ่งหนึ่งไปคืนเขา เขาถึงจะอโหสิให้ประมาณว่าเป็นสัญญาใจต่อกัน แต่นางนั้นไม่ได้มาเกิดนะค่ะจิตยังเป็นพยานาคอยู่ พี่เขาก็เอาไปให้คืนเจ้าของเขา แล้วคืนนั้นพี่เขาก็ฝันว่ามีพญานาค มี หลายเศียร มีบริวารมาห้อมล้อมเยอะเลยเต็มไปหมดพี่เขาก็เลยบอกว่าก็คงจะรับรู้แล้วว่าเราขออโหสิกรรมแต่พี่เขาบอกว่านาคนางนั้นก็ยังไม่ได้อโหสิกรรมให้ทันใด ใช้ระยะเวลาเป็นปีเช่นกันจึงจะอโสิกรรมให้ค่ะ ก็ประมาณนี่แหละค่ะ แต่พี่เขาคงจะมีเรื่องเล่าเยอะแน่เลยเดียวฝ้ายจะล้วงมาเล่าให้ฟังอีกนะค่ะ

 

โชคดีจังเลย ที่หากันจนเจอ พี่ไม่รู้เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับพญานาคเลย
แต่ชอบอ่านเรื่องราวของพญานาค เคยได้เพชรพญานาคก็นำไปถวายวัด
พี่ไม่อยากยึดติดอยู่กับอะไร อยากเป็นอิสระจากพันธณาการของใจ

นี่ก็ไปซื้ออ่างดินเผาไว้ตั้งแต่เดือนที่แล้ว ทีแรกตั้งใจว่าจะเอามาใส่น้ำแข็ง
เพื่อทำพิธีอาบน้ำแข็งปรับธาตุให้ตัวเอง เพราะรู้สึกว่าสมาธิของตัวเองมัน
ถดถอยผิดปกติ จนแล้วจนรอดก็ยังวางไว้ตรงนั้น มองไปมองมาถ้ามีพญานาค
สักองค์อยู่ในอ่างนั้น แล้วลอยดอกไม้ นำไปวางไว้หน้าที่บูชาพระก็คงจะงามที
เดียว ได้แต่คิดค่ะ ทบทวนไปมาก็ไม่อยากเอาจิตไปผูกไว้กับพญานาค เดี๋ยวจะ
กลายเป็นจุติจิตส่งไปยังภพภูมินั้นอีก ไม่อยากเกิดเป็นอะไรแล้วค่ะ...เบื่อ

ธาตุก็สักแต่ว่าเป็นธาตุวันยังค่ำ มันคือธาตุดิน เมื่อมาจากดินก็ต้องคืนสู่ดิน
ไม่วันใดวันหนึ่ง ความคิดไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านค่ะ แต่ก็ยังหลงมายาใน
บางครั้ง มันยังไม่เด็ดขาดลงไป มีอาลัยอาวรณ์ แต่ก็ไม่ว่าใครนะคะ เพราะ
ตัวเองก็ชอบ แต่พยายามจะเลิกชอบค่ะ บางครั้งก็ทำได้ บางครั้งก็ทำไม่ได้
ความหลงใหลมันไม่เข้าใครออกใครเนาะ

อยากอ่านเรื่องราวของน้องฝ้ายต่อเยอะๆ ค่ะ รออ่านหนอ...

 

ดีค่ะน้องฝ้าย ล้วงมาเยอะๆ นะคะ พี่ชอบอ่านค่ะ น่ารักจังเลยน้องสาวคนนี้

 

สวัสดีค่ะ มาทักทายกันเสียดึกเชียว ... เพิ่งเสร็จภารกิจต่างๆ

เช้าวันนี้พาแม่ไปถวายเพลที่วัดพระใหญ่มาค่ะ วัดสวยมาก อยู่บนเขา มองไปเห็นทะเล

พระท่านน่าเคารพเลื่อมใสมากค่ะ ขากลับ ท่านใบ้อะไรมานิดๆหน่อยๆ

คาดว่าน้องมิกน่าจะเดาถูก เราไม่ได้ขอค่ะ พอเรากราบลาเพื่อจะกลับ ท่านก็เขียน แล้วโยนลงพื้นมาให้เราค่ะ เดี๋ยวจะบอกถ้ามีคนอยากรู้ อิอิ

 

โมทนาสาธุ .. กับน้องฝ้าย และน้องฟ้ามุ่ย ค่ะ...

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 6 คน ( เป็นสมาชิก 1 คน และ บุคคลทั่วไป 5 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ปทุมเกษร </TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 7 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 5 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ดาว*, ปทุมเกษร </TD></TR></TBODY></TABLE>

สวัสดีค่ะ น้องปทุมเกษร และชาวเมืองคุรุวาโร ทุกท่าน

...เห็นน้องปทุมเกษรอยู่คนเดียว เด๋ว.พี่อยู่เป็นเพื่อนนะจ๊ะ..จะได้ไม่เหงา..นิ

 

สวัสดียามเช้า คุณพิมพัดดา และคุณพี่ดาวคะ

 

สวัสดีคะ ทุกๆท่าน ณ ห้อง นิทาน แห่งนี้

ขออนุญาติ ขานชื่อทุกๆท่าน ตามที่ พี่ๆ เพื่อนๆ เรียกกันในห้องนิทานนะคะ

สวัสดีคะท่าน คุรุวาโร(ท่านประธาน) ท่านพี่รั้ง น้องดา คุณมิก พี่นุ๊ก คุณษร คุณฝ้าย พี่ดาว คุณฟ้ามุ่ย คุณแต ท่านกวีเทพ พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกๆ ท่าน ที่ไม่ได้เอ๋ยนาม ณ ตอนนี้ แต่ก็ขอสวัสดีคะ เข้ามาอ่าน นิทานต่อ เรื่องก่อนๆ และใหม่ๆ คะ และขออนุโมทนาบุญ แด่ทุกๆนิทานคะ สาธุ ขออนุญาติฝาก นิทานไว้แชร์ด้วยคนนะคะ ขอฝากตัวอีกสักครั้งคะทุกๆ ท่าน
อ้อมคะ

 

สวัสดีคะ

คุณอัญ ใช่ไหม นะ คะ เห็น พี่รั้งเรียกคะ ถ้าผิดคน ขออภัยจ้า

 

สวัสดีคะ

เป็นไข้หวัดกันคะช่วงนี้ ขอบคุณนะคะ รักษาสุขภาพเช่นกันคะ ฝนเริ่มตกบ่อยแล้วนิ