นาทีสุดท้ายของหลวงปู่เสาร์

​

ในแวดวงพระกรรมฐานสายวัดป่า โดยเฉพาะภาคอีสาน ส่วนใหญ่แล้วยกย่องนับถือหลวงปู่มั่น ภูริทัตตโต เป็นบูรพาจารย์ จำนวนไม่น้อยสามารถสืบสายครูบาอาจารย์ย้อนหลังไปถึงหลวงปู่มั่น แต่หากถามว่าใครเป็นอาจารย์ของหลวงปู่มั่น คำตอบก็คือ หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ยกย่องหลวงปู่เสาร์ ว่า เป็น “พ่อพระกรรมฐานภาคอีสาน” ท่านมีอัธยาศัยน้อมในทางสมาธิภาวนา และใฝ่ความสงบวิเวก จึงออกธุดงค์เป็นประจำ ปักกลดอยู่ในป่าหรือในถ้ำเป็นนิจ แหลังจากที่ประสบความก้าวหน้าในการปฏิบัติ ท่านก็มาเปิดสำนักกปฏิบัติธรรมที่วัดเลียบ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี อันเป็นบ้านเกิดของท่าน

หลวงปู่เสาร์เป็นพระมหาเถระที่ไม่ชอบพูด เวลาเทศน์ก็กล่าวเพียงไม่กี่ประโยค ก็ลงจากธรรมาสน์ ว่ากันว่าทั้งวันท่านพูดกับใครไม่เกินสองประโยค แต่ท่านมีเมตตาสูงมาก ไม่เคยแสดงอาการโกรธเคืองใครเลย ใครได้พบเห็นก็รู้สึกเย็นใจ ท่านจึงเป็นที่เคารพเลื่อมใสของพระเณรมาก

ศิษย์ของท่านผู้หนึ่งก็คือหลวงปู่มั่น หลวงปู่มั่นเคยประสบอุปสรรคในการปฏิบัติ ถึงกับเกิดสัญญาวิปลาส ก็ได้อาศัยหลวงปู่เสาร์ช่วยแก้วิปลาสให้จนสำเร็จเป็นที่อัศจรรย์แก่ลูกศิษย์ อย่างไรก็ตามท่านเป็นพระที่ถ่อมตนมาก ไม่อวดคุณวิเศษ

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย เล่าว่า ระหว่างที่ได้อุปัฏฐากท่านคราวหนึ่ง ได้ยินท่านเปรยขึ้นมาว่า “เวลานี้จิตข้ามันไม่สงบ มันมีแต่ความคิด”

หลวงพ่อพุธแปลกใจ จึงถามว่า “จิตมันฟุ้งซ่านหรือไงอาจารย์”

หลวงปู่เสาร์ตอบสั้น ๆ ว่า “ ถ้าให้มันหยุดนิ่งมันก็ไม่ก้าวหน้า”

หลวงพ่อพุธเล่าว่า กว่าจะเข้าใจความหมายของท่านก็ใช้เวลาหลายปี กล่าวคือท่านหมายความว่า เวลาปฏิบัติถ้าจิตมันหยุดนิ่งก็ปล่อยให้มันหยุดนิ่งไป อย่าไปรบกวนมัน ถ้ามันจะคิดก็ให้มันคิดไป เราเอาสติตัวเดียวเป็นตัวตั้งตัวตี

หลวงปู่เสาร์มีวัตรปฏิบัติอยู่ข้อหนึ่งคือ เมื่อออกพรรษา ท่านจะพาศิษย์ออกธุดงค์เป็นเวลาหลายเดือน ส่วนใหญ่มักไปที่ประเทศลาว แล้วกลับมาจำพรรษาที่เมืองไทย จนแม้ชราแล้วท่านก็ยังบำเพ็ญธุดงควัตรดังกล่าว ในปี ๒๔๘๔ ขณะที่ท่านอายุ ๘๒ ปี ท่านได้พาศิษย์ไปธุดงค์ที่จำปาศักดิ์ และปากเซ ประเทศลาวเช่นเคย แต่ปีนั้นท่านอาพาธตั้งแต่ก่อนออกพรรษาแล้ว เรื่องของเรื่องก็คือบ่ายวันหนึ่งขณะที่ท่านนั่งสมาธิอยู่ใต้โคนต้นยาง มีเหยี่ยวตัวหนึ่งโฉบเอารังผึ้งซึ่งอยู่บนต้นยางต้นนั้น รวงผึ้งส่วนหนึ่งตกลงมาใกล้ ๆ กับที่ท่านนั่งอยู่ ผึ้งจึงรุมกัดต่อยท่านหลายตัว จนท่านต้องเข้าไปหลบในมุ้งกลด นับแต่นั้นท่านก็อาพาธมาโดยตลอด

เมื่อท่านออกธุดงค์เข้าไปในเมืองลาวได้พักใหญ่ ก็ป่วยหนัก ศิษย์จึงพาท่านกลับมายังนครจำปาศักดิ์ ระหว่างนั้นท่านนั่งหลับตามาตลอด เมื่อถึงที่หมาย ท่านลืมตาขึ้นแล้วพูดว่า “ถึงแล้วใช่ไหม ให้นำเราไปยังอุโบสถเลย เพราะเราจะไปตายที่นั่น”

ศิษย์ได้ประคองท่านเข้าไปในอุโบสถ แล้วท่านสั่งให้เอาผ้าสังฆาฏิมาพาด นั่งสมาธิพักใหญ่ แล้วท่านก็กราบพระ ๓ ครั้ง พอกราบครั้งที่ ๓ ท่านก็นิ่งงัน ไม่ขยับเขยื้อน ลูกศิษย์เห็นท่านกราบนานผิดสังเกต จึงเอามือแตะที่จมูกท่าน ปรากฏว่าท่านหมดลมหายใจแล้ว

๘ กุมภาพันธ์ ๒๔๘๔ คือวันที่หลวงปู่เสาร์มรณภาพ เป็นการมรณภาพที่แปลกไม่เหมือนใคร คือมรณภาพในท่านั่งกราบหน้าพระพุทธรูป



เรื่องเล่าเช้าวันพระ : นาทีสุดท้ายของหลวงปู่เสาร์หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล

๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๔พระไพศาล วิสาโล

http://www.visalo.org/monk/540822LpSao.htm

 

กราบอนุโมทนา สาธุ ๆ
ในบุญกุศลทุกอย่าง
กับพระอาจารย์ด้วยครับ

 

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย เล่าว่า ระหว่างที่ได้อุปัฏฐากท่านคราวหนึ่ง ได้ยินท่านเปรยขึ้นมาว่า “เวลานี้จิตข้ามันไม่สงบ มันมีแต่ความคิด”

หลวงพ่อพุธแปลกใจ จึงถามว่า “จิตมันฟุ้งซ่านหรือไงอาจารย์”

หลวงปู่เสาร์ตอบสั้น ๆ ว่า “ ถ้าให้มันหยุดนิ่งมันก็ไม่ก้าวหน้า”

หลวงพ่อพุธเล่าว่า กว่าจะเข้าใจความหมายของท่านก็ใช้เวลาหลายปี กล่าวคือท่านหมายความว่า เวลาปฏิบัติถ้าจิตมันหยุดนิ่งก็ปล่อยให้มันหยุดนิ่งไป อย่าไปรบกวนมัน ถ้ามันจะคิดก็ให้มันคิดไป เราเอาสติตัวเดียวเป็นตัวตั้งตัวตี

-------------------------------------

กราบหนึ่ง กราบสอง กราบสาม
พุทโธ ธัมโม สังโฆ

 

กราบพระ ๓ ครั้ง พอกราบครั้งที่ ๓ ท่านก็นิ่งงัน ไม่ขยับเขยื้อน ลูกศิษย์เห็นท่านกราบนานผิดสังเกต จึงเอามือแตะที่จมูกท่าน ปรากฏว่าท่านหมดลมหายใจแล้ว

อนุโมทนาครับ

 

ลูกศิษย์ ที่ได้กล่าวถึงดังข้างต้นนั้น คือ หลวงปู่เจี้ยะ จุนโท (พระครูสุทธิธรรมรังสี)
วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม ต.คลองควาย อ.สามโคก จ.ปทุมธานี

 

กราบอนุโมทนาสาธุค่ะ
พอจะทราบจากประวัติ ท่านหลวงปู่มั่นมอบหมายให้หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท
ตามไปอุปฐากพระอาจารย์ ที่ประเทศลาวจนถึงวาระสุดท้ายของท่านพระอาจารย์เสาร์

 

กราบหลวงปู่ อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ กับเจ้าของกระทู้ครับ

 

กราบหลวงปู่เสาร์ ด้วยจิตศรัทธายิ่งเจ้าค่ะ สาธุ................

 

กราบนมัสการหลวงปู่เสาร์ครับ และขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ

 

ขอกราบพ่อแม่ครูอาจารย์ด้วยจิตที่ศรัทธายิ่งอย่างสูงสุดครับ

 

ผมเคยฝันเห็นพระ 3รูปในความฝันผมไปอาราธนาพระท่านมางานทำบุญ พระ2ท่านยืนอยู่ องค์ที่1 รูปร่างท้วมสูงใหญ่ อีกองค์รูปร่างผอมสูง ทั้ง2ท่านยืนนิ่งไม่พูดอะไร ส่วนองค์ที่3 เดินมาพร้อมกับผม ผมจำอริยาบท ท่านได้ท่านยิ้มให้ผม และเดินก่อนผม ในฝันผมเดินไปเจองู แผ่แม่เบี้ย หลวงพ่อจึงหันมาบอกผมว่าให้แผ่เมตตา แล้งงูมันก็ลงไป แต่จู่ๆงููก็กระโจนใส่ผม ผมจึงตื่นขึ้นมา วันนั้นผมไปบ้านปู่ที่นครปฐม แล้วเล่าเรืาองความฝันเมื่อคืนเจอพระ3รูป แล้วปู่ก็หยิบเหรียญ มาให้ในนั้นมีพระอยู่ 3ท่านในเหรียญนั้น มีอยู่รูปหนึ่งเหมือนกับพระ รูปที่ฝันเห็นเมื่อคืน จึงเอาชื่อท่านไป ค้นหาในเว็ป ผมตกใจมากเป็นองค์เดียวกับที่ผมฝันเห็น ท่านคือหลวงพ่อสิงห์ วัดป่าสาละวัน โคราช และในเหรียญนั้นมีหลวงปู่เสาร์ และหลวงปู่มั่น ผมจึงอ่านประวัติของท่าน

 

เท่าที่ผมศึกษาประวัติหลวงปู่มั่นกับหลวงปู่เสาร์มา ไม่แน่ใจว่า หลวงปู่เสาร์แก้วิปลาสให้หลวงปู่มั่นตอนไหนนะ แต่เท่าที่รู้คือ ตอนบวชใหม่ๆ หลวงปู่มั่นภาวนาแล้วรู้เห็นอะไรแปลกๆหรือมีประสบการณ์ทางจิตแปลกๆ พอไปถามหลวงปู่เสาร์ ท่านก็ตอบว่าไม่ทราบของผมไม่มีอาการเหล่านี้ ทำให้หลวงปู่มั่นต้องแก้ปัญหาด้วยตนเอง

หลวงปู่เสาร์ท่านปรารถนาเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าเลยทำให้ท่านมีอุปนิสัยพูดน้อย หรือ ไม่ค่อยพูด ส่วนหลวงปู่มั่นท่านปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า (ปรารถนาพุทธภูมิ) แต่ท่านลาพุทธภูมิเสียก่อน พอหลวงปู่มั่นท่านบรรลุธรรมแล้วท่านจึงกลับมาแนะนำหลวงปู่เสาร์ จนหลวงปู่เสาร์ละความปรารถนาที่จะเป็นปัจเจกพุทธเจ้า และปฏิบัติธรรมต่อจนได้บรรลุธรรม

ถ้าจำไม่ผิด ตอนที่ไปโบสถ์ หลวงปู่เสาร์โดยสารทางเรือ และท่านนอนอยู่แล้วก็ลุกขึ้นมานั่ง สลับๆกันเช่นนี้ หลายๆครั้ง คือท่านตั้งใจว่าถ้าจะนิพพานก็ขอนิพพานในท่านั่งไม่นิพพานในท่านอน

----------------------------------------------------
สัพพะ ทานัง ธัมมะ ทานัง ชินาติ
การให้ธรรมเป็นทานชนะการให้ทานทั้งปวง
(ไม่ใช่ว่า ให้ธรรมทาน 100 ครั้งก็สู้การให้อภัยทานครั้งเดียวไม่ได้ อันนี้เป็นการบิดเบือนพระพุทธพจน์)

 

อนุโมทนา ในธรรมทาน กราบหลวงปู่เสาร์ ด้วยจิตศรัทธาครับ