catt14 ใช้คาถาแล้ว..ตัวก็ยังไม่ไป..แฮะ.. ง้าน.นนน ก็เชิญท่านประธาน นำภาพหินแก้วสีใสจากถ้ำพญานาค..มาให้ชื่นชมกันบ้าง..สิคะ.
สวัสดีชาวเมือง ปายานาค มีความฝันมาเล่าครับ ฝันว่าได้ป้อนนมให้เด็กครับ เด็กเดินได้แล้วแหละแต่ยังงอแงอยู่เลย ประมาณนี้ครับ
<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 6 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ดาว*, jernnrej_JJ อยู่กับน้องเจินเจิน..สองคน หุหุ...ไม่ต้องกลัวพี่นะจ๊ะ.. เมื่อเช้านี้เห็นโต๊ะหมู่บูชา...แล้วก็นึกว่า น่าจะแยกลูกแก้วจักรพรรดิ์ (ที่น้องปุ๋มเค้าให้) กับเพชรพญานาค (ที่พี่รั้งให้ในโอกาสร่วมบุญกฐิน) โดยอัญเชิญพระปางนาคปรกที่ได้มาจากวิหารเซียน(แล้วฝันเห็นงูจงอางเผือก) เป็นพระประธาน พอลงไปรดน้ำต้นไม้..ก็หอมกลิ่นดอกไม้..ซึ่งนานๆ จะออกดอกซะที คือ ดอกยี่หุบ (ในโลกมนุษย์) หรือ ดอกมณฑาทิพย์ (ในโลกเทพ) เมื่อตะกี๊นี้..เลยต้องรีบไปจัดโต๊ะชุดใหม่ (อันสมควรก่อน..รอโต๊ะหมู่บูชาชุดเล็ก) แล้วนำดอกยี่หุบ..มาถวายก่อนเป็นปฐมฤกษ์ ...จบข่าว... </TD></TR></TBODY></TABLE>
สวัสดีตอนเช้าเกือบสายค่ะ ไม่ทราบว่าจะเล่าเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับพญานาคได้มั้ยคะ ที่จริงดิฉันควรจะโพสต์ไว้คนละบอร์ด แต่ไหนก็ไหน อยากจะเล่าเรื่องบังเอิญอันแปลกประหลาดระหว่างดิฉันกับเพื่อนผู้หญิงคนนึง เราไม่ค่อยจะสนิทกันเท่าไหร่ บางครั้งดูเหมือนจะสนิทเพราะจะคุยปรึกษาปัญหาและช่วยเหลือกันตลอด แต่มีบางอย่างทำให้บางครั้งต้องหมางเมินทั้งที่ไม่ได้โกรธกัน ซึ่งก็ไม่ทราบว่าทำไม เพื่อนดิฉันคนนี้ไม่นานมานี้ได้ปฏิบัติธรรมและทานมังสวิรัติ อาจจะเป็นด้วยบุญเก่าของเธอหรือความที่มีสัมผัสพิเศษทำให้เธอได้รับรู้ว่ามีดวงวิญญาณชั้นสูงคอยดูแลเธอและดึงเธอเข้ามาเดินทางธรรม เธอเคยบอกด้วยว่าดวงวิญญาณชั้นสูงท่านนั้นเป็นพม่า ตอนท่านมีชีวิตท่านใจบุญสุนทาน และปฏิบัติธรรมมาหลายภพ ทำให้ดิฉันได้ฉุกคิดกับเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับอดีตชาติของตัวดิฉันเอง ซึ่งญาติดิฉันเคยได้บอกไว้นานมาก เมื่อสองสามวันที่แล้วดิฉันตัดสินใจบอกเพื่อนไปว่าดิฉันรู้แล้วว่าทำไมเราถึงต้องหมางเมินกันในบางครั้ง ทั้งที่ก็ไม่ได้เกลียดกัน เพื่อนดิฉันก็ยอมรับว่าเค้าไม่ค่อยอยากจะอยู่ใกล้ดิฉันเท่าไรนักแต่เค้าก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ดิฉันก็เลยเล่าให้ฟัง ทุกท่านน่าจะพอเดาได้นะคะว่าในเมื่อดวงวิญญาณชั้นสูงที่คุ้มครองเพื่อนดิฉันเป็นพม่า แล้วเพราะอะไรทำให้เพื่อนดิฉันไม่ค่อยอยากเข้าไกล้ดิฉัน คืนนั้นคืนที่เราเปิดใจคุยเป็นคืนข้างขึ้น เพื่อนดิฉันที่มักจะมีเซ้นส์พิเศษบอกว่าเค้ารับรู้ถึงดวงจิตของท่านผู้นึงที่อยู่กับดิฉัน เพื่อนรับรู้ได้ว่าเป็นดวงจิตที่แรง ในขณะที่พูดดูเหมือนเพื่อนดิฉันมีอาการแปลก ๆ ร้องไห้แล้วพูดว่า ฉันขออโหสิกรรมให้เธอ ไม่ว่าที่จะเคยทำร้ายฉัน ฉันยกโทษให้เธอ ดิฉันกล่าวอโหสิกรรมให้เธอเช่นกัน กลายเป็นว่าคืนนั้นเรากอดกันร้องไห้ และเหมือนมีบางสิ่งที่ปิดกั้นเราอยู่ได้จางหายไป ยังมีรายละเอียดบางอย่างที่ดิฉันไม่ใคร่อยากจะเล่าให้ฟัง ณ ที่นี้ เพราะอาจไม่สมควร แต่ที่เล่าตรงนี้ในบางส่วนเพราะอยากบอกว่า ความเกลียดชังย่อมไม่ระงับได้ด้วยความเกลียดชัง ความเกลียดจะระงับได้ด้วยความรักความเมตตาเท่านั้น กรรมที่ก่อไว้แก่กันจะสิ้นสุดลงด้วยการอโหสิกรรม เหมือนดังคำกล่าวที่ว่า เมตตาธรรมค้ำจุนโลก ดิฉันเชื่อเช่นนั้นค่ะ
ยินดีกับคุณตะวันรัตน์..ด้วยนะคะ ที่ปัจจุบัน..คุณได้มิตรภาพอันแท้จริง.. อดีต..คือ ปัจจุบันที่เลยผ่านไปแล้ว..เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ อนาคต คือ ปัจจุบัน ...ที่ยังมาไม่ถึง การที่มีมิตรแท้..สักหนึ่งคนที่จริงใจ ก็เหมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ..ที่สุดยอดแล้วค่ะ..ดาว* ป.ล. ผู้ครองเมืองคุรุวาโร และท่านที่ปรึกษา หายไปไหน? กันจ๊ะ....จะทิ้งเมืองกันเหรอ...ข้อยไปจริง ๆ แระ.
หุหุ...แอบมีพาดพิงนะท่าน เราไม่มีอะไรหรอกจ้ังา เชิญท่านเล่านิทานตามสบายเลยจ้า ^^ เพราะอย่างไร นิทานก็เป็นนิทานอยู่ดีจ้า...ฟังเเพื่อฟังความสนุก เท่านั้นเอง...(rose)
นั่นหมายถึงว่า เราไม่งามชิมิ ฮ่า..าาาา ที่จริงก็ไม่รู้ว่าจะงามไปทำไมเนอะ เดี๋ยวก็ตายกันหมดแล้ว "เป็นหญิงต้องเก็บอาการ นึกแล้วมันขำกร๊ากกกก เลยอ่ะ เป็นชายให้แสดงอาการเยอะๆ ใช่มั้ยคะ" เรื่องดีๆ แบบนี้ ต้องมาพาดพิงเราตลอดเลย มันเบื่อนะ เราจะเป็นอะไร...ยังไง...มันก็คือเรา เอกลักษณ์นี้ไม่มีใครลอกเลียนแบบได้หรอก เราเป็นเราเสมอต้นเสมอปลาย ไม่ชอบเป็นคนอื่น ไม่จำเป็นจะต้องเป็นอย่างที่คนอื่นๆ ชอบ หากใครจะชอบก็ต้องชอบที่เราเป็นเราคร้าาาาา... คนจะงาม...งามน้ำใจ ใช่ใบหน้า คนจะหวาน...หวานวาจา ใช่ตาหวาน ยิ่งสำหรับเรานะ มีทุกใจให้เลือกกันไปเลย ตั้งแต่ ใจดำ...ใจร้าย...ใจแคบ ส่วนใจดีๆ เก็บไว้จร้าาาา
เป็นลูกแก้วสารพัดนึกค่ะพี่ดาว.. **************************** สวัสดีทุกท่าน ทุกนามค่ะ เข้ามาก็มีนิทานมาให้อ่าน สบายใจเฉิบ เฉิบ อิอิ เมื่อคืนฝันเห็นแม่ตัวเองกับน้องชายนอนคุยกันซะงั้น คุยกันแบบแม่กำลังสอนอะไรน้องสักอย่างค่ะ จำไม่ได้
เมื่อคืนเราก็ฝันนะ แต่ไม่มีอารมณ์จะเล่าให้ใครฟังทั้งน้าน...นนนน สรุปว่าไม่อยากเล่าดีกว่า ไม่รู้จะเล่าไปทำไมเรื่องของตัวเองล้วนๆ
เมื่อคืน ตั้งแต่ นำเรซิ่งรูปพญานาคสีสนิมแดงมาไว้ในบ้าน ปรากฏว่า ฝันไปว่า..ไปสถานที่แห่งหนึ่งครับ ได้เจอ...
เจอสถานที่แห่งหนึ่ง สถานที่แห่งนี้ มีคนลักษณะคล้ายผู้สูงศักดิ์ มีความรู้สึกว่าเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน แต่ในนิมิตนั้นคิดไม่ออกว่า ท่านผู้นี้เป็นใครครับ รอบๆข้างท่านผู้นี้นั้น มีพญานาค เต็มไปหมดครับ มีเศรียญเดียวบ้าง ห้าเศรียญบ้างและบางคนก็มีเจ็ดเศรียญครับ ทุกคนเคารพท่านผู้นี้ครับ คุรุวาโรได้แต่มองดูรอบๆตัวครับ แล้วท่านผู้นี้ก็กล่าวว่า...
นู๋หลับไปตั้งตื่นนึง...ท่านประธานยังไม่เจอ...(อีกเหรอคะ) นู๋ขอชมท่านประธาน...ในวันหนึ่ง(จำไม่ได้แล้ว)ที่ประธานเล่านิทานให้สมาชิกได้อ่านกันจุใจ ..สมกับที่รอคอย โดยไม่มี....มากมาย (นู๋เป็นครู..ยังสอบตกกับการเติมคำเลยค่ะ) แถมยังให้กำลังใจท่านประธานในการเล่าตลอด(กดอนุโมทนา) เรียกว่า..สมาชิกอ่านนิทานกันอิ่มอกอิ่มใจกันทั่วหน้าทีเดียวเชียว.. แต่วันนี้...แตกต่างจากวันนั้น นู๋ขอประท้วง..!!! ลงชื่อ...สิริเทวี (เข้าพรรษาแล้วด้วย...)