นิทาน เรื่อง "พญานาค"

โรคระบาดร้ายแรง!! ระวังไว้

งอลล์
- เป็นโรคระบาดที่ร้ายแรง
- ติดต่ออย่างรวดเร็วขยายตัวเป็นวงกว้างในแนวราบ
- ยังไม่พบ วัคซีน หรือยารักษา
- ผู้ป่วยมีอาการหน้างอ และบางรายที่อาการหนัก
จะมีอาการหน้าดำ
- แทรกซ้อนด้วย หูแข็ง ฟังอะไร ขัดหูขัดใจไปหมด
- ตาขวาง น้ำลายไหลเล็กน้อยพองาม
- ยังไม่พบหลักฐานที่แน่นอน ว่าผู้ใดนำเชื้อมาปล่อย
- โรคนี้ส่งผลให้อุณหภูมิร่างกายสูง มือไม้สั่น
- ผู้ป่วยที่อาการหนักอาจถึงขั้นชักดิ้นชักงอ

การปฐมพยาบาลเบื้องต้น
- ควรสังเกตอาการผู้ป่วย ว่างอนอยู่ในระดับไหน
ถ้างอนน้อยๆ ให้รีบง้อ
- ผู้พบเห็นทั่วไปควรเอาใจใส่ต่อผู้ที่ติดเชื้อในระยะเริ่มแรก
จะทำให้อาการไม่ลุกลาม และสามารถรักษาหายได้

สำหรับผู้ป่วยที่อาการหนัก
- ผู้ง้อ ควรได้รับการฝึกสอนและเป็นผู้ชำนาญ
การง้อเป็นพิเศษ เพราะผู้ป่วยจิตใจอ่อนแอ
เปราะบางแตกหักง่าย
- ต้องการความเอาใจใส่
- หลังได้รับการรักษาผู้ป่วยที่หายแล้ว อาการ
ยังสามารถกำเริบได้ทุกเวลา
- ผู้ใกล้ชิดต้องให้ความรักและความเข้าใจ
- หากความรักและความเข้าใจลดน้อยลงเมื่อไหร่
อาการงอนจะกำเริบหนักขึ้นมาอีก

หมายเหตุ
- พบมากในกลุ่มคนที่มีความสวย และความ
น่ารัก แต่ถ้าหากตรงข้ามกัน จะเรียกอาการ
เดียวกันนี้ว่า น่าเบื่อ น่ารำคาญ อาจปล่อย
ไปตามยถากรรม ไม่มีการปฐมพยาบาลใดๆ
ทั้งสิ้น จนกว่าอาการจะหาย
หรือตายไปเอง.. แง้วว!!

*************
ก๊อปเค้ามาคร๊าบ อ่านหนุกหนานเน่อ บ่ว่ากั๋นหนา เครียดมากเดี๋ยวแก่ไว แห่ะๆ

 

คืนนี้ผมนอนดึกอีกแล้วครับ คอยเชียร์อังกฤษ.. แฮ่
มีอะไรมาให้อ่าน ดึกๆ ครับ เป็นไฟล์ word ละกัน มันยาว

ถึงจะไม่เข้ากับกระทู้แต่ถือว่าบ่นๆ คนเดียวนะครับ ไม่มีใครออนเลย

จำไม่ได้แล้วว่าก๊อปไว้เอามาจากไหนครับ
คือผมชอบกลัวสิ่งที่มองไม่เห็นครับ
และนี่ก็เป็นวิธีแก้อาการกลัวครับ เผื่อใครผ่านมาอ่านและสนใจ แห่ะๆ
เซฟไว้เปิดเจอตะกี๊ แต่ตอนนี้แว๊บก่อนแร่ะ แป๊บเดียวจะตีหนึ่งแล้ว พรุ่งนี้จะมาอ่านต่อครับ

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 7 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน )

สวัสดีเช้าวันจันทร์ค่ะ เพื่อนๆ น้องๆ ที่น่ารัก
คงจะหลับสบายดีกันถ้วนหน้า
ไม่อยากเอ่ยว่า รออ่านหนอ...เพราะกลัวความผิดหวังค่ะ
ใครใคร่ทำอะไร ก็ทำกันนะคะ...

 

เมื่อข้าพเจ้าทำสมาธิ ภาพที่เห็นข้างหน้า เป็นน้ำตกขนาดใหญ่ ด้านซ้ายมือของน้ำตกนั้น

มีอุโมงค์ลักษณะคล้ายถ้ำอยู่ และมีทหารถือหอกสองคนเฝ้าปากถ้ำนั้นอยู่

ข้าพเจ้าเดินเข้าไปหาพวกเขา ทหารถามข้าพเจ้าว่า มาหาใคร มีกิจธุระอันใด

ที่นี้เมืองบาดาล อนุญาติให้เฉพาะพญานาคเท่านั้น ที่จะผ่านเข้าไปได้

ข้าพเจ้าตอบว่า

 

ข้าพเจ้าตอบว่า มาหาท่านเจ้าเมือง มาบอกข่าว เรื่องโสมสะกุลตะรา ครับทหารคนหนึ่งเข้าไปข้างใน สักครู่ เขาก็กลับมาพร้อมกับอนุญาติให้ข้าพเจ้าเข้าไปข้างในข้างในนั้นดูเรียบง่าย ชาวเมืองที่นี้ ใส่เสื้อสีขาวจางๆออกเหลือง ผู้หญิงนั้นเกล้าผมทุกคนครับมีเครื่องประดับน้อยชิ้น ผู้ชายนั้นใส่เสื้อสีเข้มออกสีน้ำเงินข้าพเจ้าเดินผ่านลานกว้างแห่งหนึ่ง มีขบวนแห่ ตรงมาหาข้าพเจ้าขบวนหนึ่งเขาบอกว่า เขาคือเจ้าเมืองที่นี้ พร้อมพระมเหสีและธิดาอีกสององค์ครับเขาเชิญข้าพเจ้าไปนั่งในศาลา พระมเหสีนั้นเล่าให้ฟังว่าโสมสะกุลตรานั้น ชอบทำกิจอย่างหนึ่ง เราจะแสดงให้ท่านดู

 

พอนางกล่าวเสร็จ ก็มีชาวเมืองราว 20 คน ชาย10 หญิง 10 นั้นมาละเล่นอย่างหนึ่ง วิธีการของเขาคือมีหัวหน้ากล่าวอะไรสักอย่าง แล้วก็ชี้ให้สมาชิกนั้นตอบ ถ้าตอบได้ พวกสมาชิกก็ส่งเสียงร้องลักษณะดีใจ แต่ถ้าตอบไม่ได้นั้น คนที่ตอบไม่ได้ ก็จะรีบวิ่งหนีไปข้างหลัง คนที่เป็นหัวหน้านั้นก็จะวิ่งตามพอวิ่งไปได้สักพัก คนที่วิ่งหนีนั้นก็แปลงกายเป็นพญานาค เลื้อยไปแทนเพราะรวดเร็วกว่าวิ่งไปเป็นไหนๆ หัวหน้านั้นก็แปลงกายเป็นพญานาคเหมือนกันพวกเขาจะตรงไปยังเสาต้นหนึ่งที่แขวนลูกกลมๆ คล้ายลุกแก้วสูงประมาณ สองเมตรหัวหน้านั้นต้องพยายามไม่ให้คนที่ตอบไม่ได้นั้นไปแตะลูกแก้วนั้นได้ โดยการกอดรัดให้ล่วงลงมาจากเสาครับ ดูแล้วก็น่าสนุกดีครับ ท่ามกลางการส่งเสียงเชียร์ของสมาชิกและคนที่ยืนดูอยู่รอบๆครับ

 

สวัสดีทุกท่าน ทุกนามค่ะ...

ท่านประธานกลับมาได้เสียที มีเรื่องสนุกๆให้ฟังแล้วcatt7

 

ข้าพเจ้ายืนดูสักพัก องค์หญิงทั้งสองได้ให้คนรับใช้ นำกระดาษแผ่นหนึ่งใส่พานมาให้ข้าพเจ้า ลักษณะกระดาษนั้น มีสีดำลักษณะสี่เหลี่ยมเบี้ยวๆ จารึกด้วยอักษรที่ข้าพเจ้าอ่านไม่ออกโดยบอกว่านี้คือประวัติของโสมสกุลตะรา ที่เราบันทึกเอาไว้(ถ้ามีลักษณะสิณีและสมุนาเทวีไปด้วยจะใช้อ่านให้ฟังเพราะสองคนนี้อ่านออกแน่นอนครับ นราวดีและทิพย์อักษรนั้นไม่แน่ใจว่าจะอ่านออกครับ)ข้าพเจ้าเลยแจ้งเขาไปว่า ข้าพเจ้าอ่านไม่เข้าใจครับ

 

พระมเหสีพูดด้วยเสียงอันสั่นเครือว่า ไม่รู้ว่านางนั้นเป็นอย่างไร จะสุขหรือทุกข์ ถ้านางมีสุขก็ดีแต่ถ้าทุกข์ ช่วยบอกนางให้ระลึกถึงเรา เพราะทางนี้ยังคงห่วงใยนางนั้นอยู่เสมอ ข้าพเจ้ากล่าวว่า นางฝากมาบอกว่า นางไม่แน่ใจว่านางนั้นมาจากที่นี้ หรือมาจากพญานาค เพราะมนุษย์นั้นต้องถูกลบเลือนความทรงจำในอดีต นางนั้นจำไม่ได้ครับ มีแต่ความรู้สึกคลับคลายคลับคราว่ามาจากที่ไหนในเมืองบาดาลเท่านั้น

 

พระมเหสีกล่าวว่า การที่พญานาคนั้นจะสื่อสารไปยังโลกมนุษย์นั้น ต้องใช้พลังกายทิพย์เป็นอันมาก เมื่อใช้แล้ว ก็ต้องมาเข้าเพียร เจริญตบะ เพื่อฟื้นฟูความสามารถอีก ทหารที่เราส่งไปสื่อสารกับนางนั้น ก็สื่อสารได้แค่ ทำให้นางรู้สึกว่ามีใครคอยติดตามเท่านั้นเอง และบางทีเจ้าเมืองก็ไปนิมิตให้นางนั้นสัมผัสได้ แต่ถ้านางนั้นสามารถเจริญกรรมฐานแค่ได้ ปฐมฌาน ก็คงจะสื่อสารได้มากกว่านี้

 

นางนั้นคงไม่สามารถเข้าปฐมฌานนั้นได้ เพราะนางนั้น เติบโตในโลกของวัตถุในเมืองมนุษย์ เพราะผู้ที่จะเข้าปฐมฌานนั้นได้ ต้องหมั่นฝึกฝน เจริญกรรมฐานเท่านั้นครับ แต่นางก็คนดีคนหนึ่งครับ พระมเหสีกล่าวว่า เรายังคงห่วงใยนางเป็นอันมาก เราอยากฝากบอกท่านว่าให้นางนั้นหัดเจริญกรรมฐาน แล้วอธิษฐานว่าตนเองคือโสมสะกุลตรา พญานาคสีทองผู้มีศักดิ์เป็นถึงพระธิดาของเมืองบาดาล เมื่อนางคิดและรำพึงเช่นนี้ นางนั้นจะค่อยๆระลึกความทรงจำนั้นได้ หรือไม่เราก็จะสื่อสารกับนางได้มากกว่านี้ข้าพเจ้ารับปากว่าจะไปบอกนางให้ แต่นางจะทำได้หรือไม่ได้ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของนางครับ

 

ยอมรับว่าอ่านไป ตื่นเต้นไป
ขนลุกตลอดเวลาที่อ่าน

ขอบคุณมากๆ ค่ะ ท่านคุรุวาโร ที่เมตตา

แล้วพวกเขาฝากบอกอะไรอีกไหมค่ะ
ตอนต่อไป

 

เรื่องราวของโสมสะกุลตะรา มีแค่นี้เหรอคะ
ชีวิตทั่วๆ ไป แล้วเธอมายังภพภูมิมนุึษย์ได้อย่างไร...สงสัยหนอ

 

เข้ามาตอบคำถามค่ะ

ตัวเองก็เกิดวันพระนะคะ รอท่านประธานมาเฉลยค่ะ

เดาว่า ข้อ2.ค่ะ เห็นพระภูมิ เจ้าที่

 

สำหรับผู้ที่ต้องการระลึกชาติได้ด้วยตนเอง
แนะนำให้ฝึกกรรมฐาน วัดป่าเจริญราช คลอง ๑๑ จ.ปทุมธานี
ลองคลิ๊กเข้าไปดูนะคะ พระครูปลัดวีระนนท์ วีระนันโท - วัดป่าเจริญราช ศูนย์วิปัสสนากรรมฐานจังหวัดปทุมธานี

ส่วนตัวเองก็ยังไม่เคยไปค่ะ ไม่อยากรู้เท่าไหร่และเดินทางไม่สะดวกด้วย

 

ต้องรอ ท่านประธาน มาเฉลยค่ะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นค่ะ...

 

มานั่งอ่านและมาช่วยลุ้นครับ

 

คุยเรื่องเสือดีกว่านะ ชอบค่ะน่ารักดี

เสือขาว

เสือโคร่งขาวมีถิ่นกำเนิดจากประเทศอินเดีย เป็นเสือโคร่งเบงกอล ที่มีลักษณะขนตามลำตัวสีขาว มีลายพาดสีดำ ตาสีฟ้าอ่อน เป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ พบได้น้อยมากในธรรมชาติ โดยเสือโคร่งขาวตัวแรกพบที่ประเทศอินเดีย เป็นเสือโคร่งขาวเพศผู้ชื่อ “โมฮัน” แล้วจึงนำมาเลี้ยงร่วมกับเสือโคร่งเบงกอลเพศเมีย จากนั้นจึงได้ลูกหลานที่เกิดจาก “โมฮัน” ซึ่งเสือโคร่งขาวเช่นเดียวกันต่อมาอีกหลายตัว และมีการนำไปเพาะเลี้ยงในต่างประเทศ เช่น สหรัฐอเมริกา ปัจจุบันมีเสือโคร่งขาวประมาณ 200 ตัว ส่วนใหญ่อยู่ตามสวนสัตว์ต่างๆ

 

เรื่องเสือ ไม่เคยฝันเลยครับ เคยฝันแต่โดนสุนัขกัด จะกัดสู้ก็เกรงใจอ่ะครับ
เรื่องพยานาค ก็ไม่ฝัน ฝันแต่งูเล็กงูน้อย

 

ถ้ากัดสู้ได้ แล้วชนะ นี่สุดยอดมากค่ะ