ลำนำเพลงรักของนักกลอน

ท่านหน่อนรคุณ
ท่านเคยอธิบายวิธีวางอุเบกขาอย่างแยบยลนัก
คราวนี้ ขอโอกาสท่านอีกสักครั้ง
ได้โปรดอธิบายวิธีพิจารณา เกสา โลมา นขา ทันตา ตโจ ด้วยเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณในความเมตตาอันหาประมาณไม่ได้เจ้าค่ะ

 

ดูภาพพระพุทธรูปที่คุณคมสันต์นำมาลงแล้ว รู้สึกสุขสงบและมีความสุขมากค่ะ
เพราะชอบเป็นชีวิตจิตใจ (ชอบที่จะถวายพระพุทธรูปด้วยค่ะ)
เป็นภาพจากห้องพระที่บ้านหรือเปล่าคะ
ขอบพระคุณที่นำมาให้ร่วมชื่นชม
ติงเคยเห็นคุณนำพระเครื่องไปลงที่กระทู้อื่นด้วยค่ะ....

 

ดูภาพพระพุทธรูปที่คุณคมสันต์นำมาลงแล้ว รู้สึกสุขสงบและมีความสุขมากค่ะ
เพราะชอบเป็นชีวิตจิตใจ (ชอบที่จะถวายพระพุทธรูปด้วยค่ะ)
เป็นภาพจากห้องพระที่บ้านหรือเปล่าคะ
ขอบพระคุณที่นำมาให้ร่วมชื่นชม
ติงเคยเห็นคุณนำพระเครื่องไปลงที่กระทู้อื่นด้วยค่ะ....

 

บ่ายอาทิตย์ คิดต่อกลอน ก็นอนหลับ
เขยิบขยับ หลับตานอน งกง่อนเงิ่น
อ่านบทกลอน ลำนำเพลง เสียจนเพลิน
อดเจริญ ในอาหาร ประสานกลอน

 

วันนี้ ยังไม่ได้ลงกลอนแม้แต่สักบทเดียว
เพราะมัวยุ่งๆอยู่กับการทำงาน
ได้แต่อ่านที่เพื่อนๆลงไว้ แต่ละท่านแต่งได้ดีจริงๆนะคะ
อย่างกาพย์ยานี ๑๑ และอินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ของคุณบุษบรรณ
ขนาดว่าเป็นผลงานสมัยเรียนมัธยม ยังเยี่ยมขนาดนี้
คงได้เกรด ๔ วิชาภาษาไทยแน่ๆเลยนะคะ
อ่านแล้วก็อยากจะลองแต่งดูบ้าง แต่คงอีกหลายวัน...

 

พี่เจนมาแล้ว
มาทีสองเด้งเลย
สงสัยใช้กูเกิ้ลโครมครามเหมือนกัน ๕๕๕
อ่านแล้วเห็นภาพพี่เจนเลยค่ะ...เอิ๊กๆๆๆ

 

วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันพระแล้ว
นับถอยหลังอีก ๘ วัน ก็จะถึงวันวิสาขบูชา
วันที่สำคัญที่สุดวันหนึ่งในรอบปี....

 

   เป็นภาพจาก  ห้องพระ   สิจ๊ะน้อง
        พระปิดทอง  รองมา  หน้าแจ่มใส
             พระประทานพร  ทราวดี  พันปีปลาย
                  พระเชียงแสนใช่ สิงห์หนึ่ง  ซึ้งใจนาน
      พระสุโขทัย  เจ็ดร้อยปี   มีมาครบ
           ร่วมน้อมจบ  พระรวยรุ่ง   ทุ่งเศรษฐี
               พระกรุนาดูน  เหมือนกัน  กว่าพันปี
                     พระสมเด็จนี้  วัดระฆัง  ที่ดังนาน
       เทพประทาน  ให้ทั้งหมด   ได้จดใว้
            เพื่อจะให้  สืบสาน พระศาสนา
                สมาธิจิต  อิทธิฤทธิ์  อภิญญา
                    เป็นบุญตา  เอาใว้สอน     อุป  กรณ์   ธรรม
                   
           
               
      

 

คุณครูให้การบ้านเราอีกแล้ว ล่ะหนอ!
กิจวัตรประจำวันรอ ครูท่านอยู่ รู้ ใช่ไหม
อย่างอาบน้ำแปรงฟัน หวีผมด้วย นั้นไง
กิริยาภายนอกไซร้ ล้วนกระทบจิต เพ่ง พิจารณา

ตโจ...
อันว่า เหตุใดทำไมอาลัยหนอ รูปโฉม
เดี๋ยวก็โทรมเซซังทรุด ผุด หาหมอ
ไยมาไหลหลงเพียงแต้มแต่ง ให้ คนมอง
สังขารหมอง ล่วงหล่นหลุด ดุจเฒ่า ธุลีดิน

พิจารณาความไม่สวยงามของร่างกาย เปรียบเทียบกับอดีตที่ผ่านมา(เช่นอดีตในวัยสาว ฯลฯ)....เมื่อความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ท่านนักปฎิบัติพึงระลึกให้ได้อยู่ในทุกขณะลมหายใจเข้าออก..
ดุจการมองดูเข็มนาฬิกาเดินไป เดินไป เราจะสังเกตุเข็มชั่วโมงเดินช้าที่สุด เรียนรู้ระบบสังขารของร่างกายก็เช่นกัน เหมือนเข็มชั่วโมงถ้าไม่สังเกตุดูให้ดีๆเราจะไม่เห็นว่ามันเดิน...เมื่อสังเกตุดูไป ดูไปจนรู้แน่ชัดแล้วว่ามันเดินวนไปวนมา เป็นวงกลม
มิอาจเดินย้อนกลับได้เลย ดุจสังขารเฒ่าของเรานี้หนอ!มิอาจย้อนวันเวลาคืนกลับได้......แต่นั่นความเบื่อหน่ายจะบังเกิดขึ้น(นิพพิทาญาณ)เพราะมารู้แจ้งในหน้าที่และกระบวนการทำงานของมันแล้วว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง(วิชชา)
เราจึงไม่หลงยึดมั่นถือมั่นในสังขารร่างกายทั้งของตนเองและของผู้อื่น ว่าเป็นสัตว์บุคคล ตัวตน เราเขาอีกต่อไป...สุดท้ายถ่านหมด!นาฬิกาแห่งชีวิตจึงหยุดเดิน!
แต่มันก็เป็นเพียงแค่ชั่วคราว เพราะเมื่อตราบใดเรายังไม่ถึงฝังอันเกษม...วิบากกรรมนั้นจะคอยใส่ถ่าน ให้นาฬิกาแห่งชีวิตของเรา เดินทางต่อไปอย่างไม่มีวันจบสิ้น!

เกสา...
ผมงามตามติดตัว เจ้านา
ธรรมดางามน่าเจริญตา พิศชวนชื่น
บัดนี้ความแก่ทวีโรครุมเร้า เศร้าหนัก
ผมย้อมดัดตัดแต่งได้ กลบกลิ้ง หลอกตน

พิจารณาเส้นผม ดุจความเจริญเติบโตของต้นไม้ เพราะอาศัยรากดูดกินสารอาหาร สิ่งของสกปรกในชั้นดิน มีปุ๋ยซากพืชซากสัตว์ ของปฏิกูลต่างๆ ฯลฯ...เส้นผมของเราก็เช่นกัน มันดูดกินสารอาหาร สิ่งของสกปรกฎิกูลภายในร่างกาย...
เมื่อไม่รักษาทำความสะอาด จึงมีกลิ่นเหม็นเน่า เป็นที่น่ารังเกียจ...เหตุใดเล่า! จะมาหลงไหลความสวยงามจอมปลอมนี้ เราบริโภคอาหารมีซากพืชซากสัตว์เป็นจำนวนมากอยู่จนตลอดอายุไขย เป็นเหตุปัจจัยหล่อเลี้ยงเส้นผมให้เจริญขึ้น สุดท้ายเมื่อระบบภายในร่างกายอ่อนแรง
เจ้ากลับแปรเปลี่ยนหยิบยื่นความสกปรก และความไม่น่าดูชมให้ข้าได้!...ท่านนักปฎิบัติพึงตามเห็นสังขารของต้นไม้ที่เจริญเติบโตเต็มที่แล้ว มีกิ่งก้านใบ หลุดร่วงหลนโรยรา เปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลหาความสวยงามยังยืนไม่...เพราะอาศัยของเน่าเหม็น เป็นปัจจัยเครื่องอยู่
ดุจผมของตนเมื่อธาตุขันธ์ยังไม่แตกสลาย ย่อมถูกความแก่ และโรคภัย เข้าเบียดเบียนอยู่ทุกขณะ เพราะอาศัยดูดน้ำเหลือง เปลวมัน และน้ำหนองอันเป็นของสกปรกภายในร่างกาย หล่อเลี้ยงอยู่ตลดอเวลา...เมื่อพิจารณาดู ทำให้รู้จักหน้าที่ การทำงานของมัน จะได้ไม่หลงเข้าไปปรุงแต่งของสกปรกนั้นให้กลายเป็นความสวยงามขึ้นมา
มีการประดับทัดทรงของหอม ดัดย้อม เป็นต้น เหล่านี้ล้วนเป็นข้อห้าม สำหรับผู้สมาทานศีล ๘ โดยตรง (แม่ชีในอนาคต ควรพิจารณา)ด้วยเหตุที่เราต้องการตัด "ปลิโพธิ"คือความห่วงความกังวล ดังนั้น แม่ชี และ พระภิกษุสงฆ์ สามเณร จึงต้องปลงผม...

โลมา...
เจ้าคือผมคนน้อย
ขึ้นอยู่ทั่วตามตัวแนบ ติดชิด ผิวหนัง
ดูดน้ำเหลืองเหงื่อสารอาหารเน่า กายเรา
สลดเศร้า สังเวชก่อ เกิดภพ ไป่มี

พิจารณา ดั่งหนอนไต่ตามตัวเรา เพื่อดูดกินอาหารทั่วสารพังกาย!...(สภาวธรรมนี้บอกกันไม่ได้แล้วแต่ปัญญาใครจะพึงเข้าถึง ไปพิจารณาดูด้วยตนเองเถิด ประเสริฐเอย)

นขา...
คือเล็บกระดูกงอก จากเนื้อ
เหลือเชื่อเจริญงอกยาวได้ สุขสันต์
ไว้ใช้ประโยชน์งานได้ สารพัน
ธาตุดินนั้นล้วนของแข็ง แกนร่างกาย

หากพิจารณาควรคิด ถึงหน้าที่
ประโยชน์มี เพียงเกื้อหนุน สังขาร
ดุจเครื่องจักร เครื่องยนต์ช่วย ใช้งาน
อย่าสนานสำคัญสุข หลุดหล่นแล้ว จบสิ้นชีวี

พิจารณาถึงความ เป็นของแข็งที่ร่างกายปรุงแต่งขึ้นไว้เพื่อการใช้งาน มิใช่สาระประโยชน์เพื่อประดับตกแต่งให้เกิดความกำหนัดยินดีพอใจ ฯลฯ

ทันตา...
นะหรือคือฟันทั้งหลาย
ยิ้มพร่างพรายแพรวพราวด้วย ฟันสวย
หน้าที่บดตัดอาหาร ต่อเชื้อ เจริญกาย
อย่าสำคัญหมาย มิจฉาปิด ติดยึด มายา

พิจารณาดุจ พญามัจจุราชคอยพรากสรรพชีวิตให้ตกไป ดังนายเพ็ชฆาตเงื้อมดาบแล้ว หยิบยื่นความตายให้แก่ผู้อื่นอย่างไร้ความปราณี!
ดั่งนั้นให้สำรวมระวังเสมอ ก่อนจะรับประทานอาหารอะไรเข้าไป ต้องไม่ตามใจกิเลส ไม่เป็นไปเพื่อความเมามัน ไม่เป็นไปเพื่อประดับ ไม่เป็นไปเพื่อตกแต่ง เบียดเบียนชีวิตผู้อื่น ฯลฯ
...เพราะเรานั้นมีหลักประหารใหญ่ อยู่ประจำตัวด้วยกันทุกคน มีป่าช้าใหญ่คือท้อง...เมื่อระลึกได้ถึงหน้าที่การทำงานของฟันด้วยอุบายแยบคาย อย่างนี้แล้ว
จักทำให้เราเป็นผู้ไม่ประมาท มีชีวิตดำรงค์อยู่ได้อย่างผาสุข.

 

สวัสดีวันพระพี่ติง และพี่ๆทุกคนคะ เมื่อเช้าไปทำบุญที่วัดเอาบุญมาฝากคะ
ขอบคุณพี่ติงที่ชมเชย น้องก็พยายามปฏิบัติดีตามกำลังกายและใจที่มีคะ แต่ช่วงนี้เหนื่อยเหมือนกัน ต้องเร่งรีบทำภารกิจให้เสร็จเพราะต้องกลับสิงคโปร์วันพุธนี้แล้วคะ(good)(good)

 

สรุปโดยย่อคือพิจารณาให้เห็นเป็นอสุภะ และน้อมไปสู่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
น่าจะเป็นแบบนี้ สาธุการเจ้าค่ะ

 

อนุโมทนาค่ะน้องอัญ
เหนื่อยเพราะการงาน เราได้ประโยชน์ ไม่ต่อตนเองก็ผู้อื่น หรือได้ประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น คุ้มค่าในการเหนื่อยนะคะ

 

คุณคมสันต์คงเป็นผู้รู้ในเรื่องนี้นะคะ
เมื่อวาน ติงขยายภาพดูจนอิ่มใจค่ะ
เวลาว่างๆ ติงก็จะไปนั่งดูพระในห้องพระเหมือนกัน
อาจไม่มีพระเก่า แต่ก็เกิดปิติเช่นกันค่ะ

 

พิจารณาให้เห็นเป็นไตรลักษณ์
แยบคายนักรักคลายจิตถ่ายถอน
ในโลกนี้ไม่มีสิ่งแน่นอน
จงเพียรถอนเข็มรักที่ปักใจ

 

วันนี้วันพระ สวดบทธัมจักร ร่มเย็นเป็นสุขศรีสวัสดีมงคลงาม

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=LlvIoZoiy-w]บทสวดธรรมจักร.wmv - YouTube[/ame]

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=0vDppgFE_UU&feature=related]คำสวดบารมี 30 ทัศ - YouTube[/ame]

บทนี้ก็เพราะนะคะ สวดแล้วมีความสุขมากค่ะ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=MN-kiMeDu1g&feature=related]ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก - YouTube[/ame]

ติงชอบบทนี้ค่ะท่าน ชอบที่สุดเลย
จากอ่านตะกุกตะกักในคราวแรก จนรู้สึกชอบมากๆ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=x2jga107iSc&feature=related]บทสวดอิติปิโส นพเคราะห์ - YouTube[/ame]

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=janFZf21KU0&feature=related]พระคาถาป้องกันภัย 10 ทิศ - YouTube[/ame]