นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ตอนที่นั่งมาธิดูเวลาก็ประมาณ 5 ทุ่มครึ่ง โอ้โห...เหลือเวลาอีกตั้ง 2 ชั่วโมง จะนั่งได้นานขนาดไหนเนี่ย (จะนั่งได้หรือเป็นชั่วโมง) เดี๋ยวเวทนามันจะมาหาแล้วเราก็จะขี้เกียจนั่ง แต่ไม่เป็นไร ช่างมัน ไม่สนใจเวลา ได้แค่ไหนเอาแค่นั้นแล้วกัน (นึกในใจนะคะ)

จากนั้นก็ไม่ได้สนใจเวลา และแสงเทียน มันจะไหม้จนหมดก็เรื่องของมัน หลับตาลงภาวนาคาถาขององค์แม่ ภาวนาไปเรื่อยๆ จนจิตเข้าไปสู่ฌาณ ระลึกถึงองค์แม่ ขอบารมีท่านไปช่วยรู้ว่าญาณท่านมาแล้ว เรานิ่งเป็นท่อนไม้ค่ะ ยังภาวนาอยู่

แล้วก็เห็นนิมิตเป็นหาดทรายแถบชายทะเล มีหมู่บ้านชาวเล มองเฉยๆ ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ ผ่านไปๆ.......แล้วก็ผ่านไป

นิมิตหนึ่งมาให้เห็นเป็นกำแพงรั้วสูง 1 เมตร ก่ออิฐบล๊อกฉาบปูนแบบหยาบๆ มีไม้เลื้อยขึ้นรก เป็นบ้านคน แต่ยังไม่เห็นคน ก็ไม่ใส่ใจอีก เพราะจิตเป็นฌาณอยู่ แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าเราจะไประยองคืนนี้นี่หว่า นี่คงเป็นนิมิตให้เห็นสถานที่แน่ๆ เลย

 

สวัสดี ค่ะ คุณ aries ..ขอบคุณชอบมากเลยค่ะจะลองทำดูค่ะ..

แต่มีแอบสนใจเรื่องเล่าของคุณ นะคะทราบมาว่า " ไม่ธรรมดา" เลย...

 

ขณะที่ภาวนาในฌาณอยู่ั้นั้น กำลังจะตกภวังค์ มาแล้วค่ะท่านแขก มาทางขวาค่ะ ไต่ที่เส้นผมและลำคอ ความรู้สึกเหมือนแมลงขนาดสัก 1 ซม. แนวเดิมค่ะ ไต่ขึ้นไต่ลง อะไรกันนี่ (นึกในใจ) ออกจากฌานลืมตาดูพร้อมทั้งเอามือลูบบริเวณนั้น อยากรู้ว่าเป็นแมลงอะไร

สัมผัสไม่มีแมลงอะไรทั้งสิ้นค่ะ อะไหนๆ ก็ออกจากฌาณแล้ว ดูเวลาสักหน่อยซิ เดินไปดูนาฬิกา ขณะนี้เกือบตีหนึ่งค่ะ เหลืออีกประมาณ 20 นาที ยังไม่ถึงเวลานี่หว่า กลับเข้าไปนั่งต่อ

 

เล่าต่อ .. อย่างว่องเลย

 

โอ๊ยยย...มาแว้วคร้า...rabbit_run_away
บ่ได้ไปรับของแจกที่ไหนน๊ะ...เค้าไปแปลงดอกไม้มาคร้า

*****
เมื่อคืนนั่งสมาธิได้หน่อยนึงค่ะ ช่วงที่รู้สึกว่าร่างกายเบ่งพอง ตัวใหญ่ขึ้น
นู๋ก็เผ่นออกจากสมาธิแล้วคร้า กลัวยั้งตัวเองไม่อยู่ เดี่ยวบร้า (หนักกว่านี้อ่ะ)

 

นั่งไม่ได้แล้วค่ะ สมาธิแตกซ่าน ไม่รวมลงแระ ไม่เป็นไร สวดองค์แม่ต่อแล้วกัน 108 จบ 3 รอบ แผ่บุญให้กับคุณปริศนา น้องปริญญา และท่านประธาน เพื่อให้ภาระิกิจสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ขณะที่สวดอยู่ก็มาไต่ที่ต้นแขนขวาอีก แหมทำลายสมาธิกันดีจังเลย เหลืออีก 4 นาทีตีหนึ่งค่ะ

จบไม่ทำอะไรแล้ว เลิกกัน เข้าไปนั่งในห้องน้ำ (ชอบจังเลยห้องน้ำเนี่ย) ขณะที่นั่งอยู่ญาณแม่ออกไปค่ะ เวลาตีหนึ่งพอดี ไม่รู้เหมือนกันว่าไปไหน

แล้วเราก็ไปนอนภาวนาต่อ จนหลับไป.....
จบนิทานเรียกน้ำย่อยแล้วค่ะ

เอาไว้รอท่านประธานมาเล่าแล้วกันนะคะ

 

เล่าต่อ .. อย่างว่องเลย (เวปอืด ..มาก)

 

เว็ปอืดมากกกกกกกกกกก...คอนเฟิร์มคร้า ^^

 

แหมเล่นมาเชิญถึงที่ ก็ต้องไปสักหน่อยซิคะ องค์แม่นะคะไม่ใช่นู๋

 

อืดจนอยากจะออก...เค้าทำอะไรกันอีกเนี่ย ทำไมไม่เคลียร์คุ๊กกี้

 

โอ้ว์ว์ว์ว์..บร๊ะเจ้า...กว่าจะเข้าเวปได้ ละเหี่ยใจ 555
ไปทำบุญที่วัดมาบจันทร์มาค่ะ วันนี้พระอาจารย์อนันต์ลงเดินบาตรด้วย..
นำบุญมาฝากทุกๆๆท่านเลยค๊า...
และขออนูโมทนากับ คุณaries ด้วยจ้า
ปล..เมื่อคืนเห็นภาพแว๊บๆๆว่ามีการตั้งโต๊ะบูชาเชิญญาณพระแม่ล่ะ *-*

 

นั่นสิเว็บช้ามาก หนีดีกว่า อิอิ

 

คะรุทาไปเห็นที่ไหนคะ แหมๆๆ รีบเล่ามาเลยนะ

 

การที่บางคนไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ เพราะไม่ได้เจอกับตัวเองครับ

เปรียบเหมือน เราไม่เชื่อเรื่องเวียนว่าย ตายเกิดอะไรทำนองนั้น

แต่ถ้าเชื่อมากจนเกินไปก็ไม่ดีครับ เพราะภพภูมินี้ มนุษย์เป็นใหญ่

วิชา คาถา อาคม มีอยู่จริง คนที่ไม่เชื่อเพราะตนเองทำไม่ได้ครับ

จึงไม่น่าแปลกใจ เมื่อตนเองทำไม่ได้ เลยไม่เชื่อว่า มีอยู่จริง

ขอขอบคุณทุกท่านที่ส่งแรงใจ แรงบุญ และแรงปรารถนาดีในการกระทำในครั้งนี้ครับ

 

ใครเอ่ย....บอกได้มั้ยคะ คงไม่ใช่เราหรอก เพราะว่าท่านอยู่กับเราตลอดเวลา

 

ตกลงผลเป็นอย่างไร ค่ะ ท่านประธาน....

 

การที่มีจิตแค่คิดว่าจะช่วยเหลือ ช่วยได้ไม่ได้นั้นอีกเรื่องหนึ่งครับ แต่กรณีนี้

จะสำเร็จครับ เพราะว่า เทวดาอารักษ์ไม่อยู่ แมวไม่อยู่หนูย่อมร่าเริงครับ

เรามีวิธีการหลายอย่าง เช่น ให้มณีเพชร เป็นกองหน้าแทนแล้วกันครับ

แถมอยู่ใกล้ๆ หรือเคยอยู่ที่นั้นอีกต่างหากครับ

หวังว่าคงได้รับข่าวดีภายในเวลาที่กำหนดครับ

 

โอ๊ะโนโน่โน...
หนูไม่รู้จะเอาอะไรไปบุกค่ะเดี๋ยวหงายหลังกลับมา..
ถอยดีกว่า ไม่เอาดีกว่า...ขอเป็นเสบียงหนุนหลังดีกว่าค่ะ ...
อิอิ ...

 

มณีเพชร จะเป็นกองหนุน ได้อย่างไร ปกติพญาครุฑ แค่เขาเห็นว่าเป็นมณีเพชร

เขาก็กลัวบารมี และฤทธิ์ของพญาครุฑแล้วครับ ลองดูครับ เพื่อทดสอบบารมีของเราว่า

เราจะมีบารมีมากพอที่จะช่วยเหลือใครได้หรือไม่ครับ (เดี๋ยวมีรางวัลให้ครับ)

 

เธอเป็นใครกันเหรอคะคุณคะรุทา...อยากรู้หนอ ^^