เกิดเป็นมนุษย์ สุดแสนจะยาก

พระท่านสอนไว้ว่า “กิจฺโฉ มนุสฺสปฺปฏิลาโภ” การเกิดเป็นมนุษย์แสนจะยาก​

ลำบากเหลือเกินที่จะเกิดมาโสภาภาคย์ มีหน้าตาดียิ่งหายากที่สุด ท่านต้องมีญาณมา มีปัญญามา มีวิชชามา มีความรู้ของมนุษย์ คือมีคุณสมบัติของมนุษย์ครบ คือคุณธรรม มีศีล ๕ ครบ จึงจะเกิดเป็นมนุษย์ที่โสภาได้

บางคนมีศีลมาไม่ครบ มีคุณสมบัติไม่ครบ เกิดมาขี้ริ้วขี้เหร่ บางคนเกิดมาง่อยเปลี้ยเสียขา บางคนตาบอดหูหนวก บางคนแถมยังปัญญาอ่อนอีก บางคนแก่ชราเป็นอัมพาต

บางคนมีทานดีมาแต่ชาติก่อน ก็มาเกิดเป็นลูกมหาเศรษฐีมั่งมีศรีสุข แต่เมื่อชาติก่อนเขาได้ทำการเบียดเบียนสัตว์มา ชาตินี้จึงสามวันดีสี่วันไข้ เข้าโรงพยาบาลไม่พัก มีเงินก็ช่วยไม่ได้

บางคนไม่ได้สร้างเหตุแห่งปัญญามา ถึงเกิดเป็นลูกเศรษฐี เงินก็ช่วยซื้อวิชาไม่ได้ เงินก็ช่วยให้ลูกเรียนเป็นดอกเตอร์ไม่ได้ เพราะเหตุใด เพราะทำบุญมาไม่ครบ บางคนบ้านใหญ่โตราวกับวัง แต่กินข้าวกับน้ำตาไม่เว้นแต่ละวัน

อันตราย = ผลของกรรม​

ปัจจุบัน บางคนเริ่มสงสัยในเรื่องกฎแห่งกรรม บางคนก็ไม่ยอมเชื่อเรื่องนี้ถึงกับมีคนเขียนเป็นคำกลอนว่า “คนทำดีได้ดีมีที่ไหน คนทำชั่วได้ดีมีถมไป”

ในเรื่องกฎแห่งกรรม ได้กล่าวถึงอันตรายที่เกิดแก่สัตว์โลก ๕ อย่างคือ

๑. กิเลสันตราย อันตรายที่เกิดจากกิเลส เช่น มีความโลภ ความโกรธ ความหลง ตายตามถนนหนทางมีมากมาย ตายอย่างน่าเสียดาย

๒. กัมมันตราย อันตรายที่เกิดจากความชั่วที่ทำไว้ในปัจจุบัน คือ เกิดอันตรายในปัจจุบันไม่ต้องไปเอาในชาติหน้า เห็นทันตาเลยกลางถนนหนทางนี้

๓. วิปากันตราย อันตรายที่เกิดจากวิบาก คือ ผลของกรรมที่ทำในอดีตออกมาประสบในขณะนี้ในปัจจุบันนี้เอง

๔. ทิฏฐิอันตราย อันตรายที่เกิดจากทิฐิที่ผิด คือคิดผิด คิดไม่ถูกต้อง ทำอะไรไม่มีตามคลองธรรม เป็นมิจฉาชีพ ไม่เป็นสัมมาทิฏฐิแต่ประการใด เกิดอันตรายในปัจจุบัน

๕. อริยูปวาทันตราย อันตรายที่เกิดจากการจ้วงจาบผู้มีบุญคุณ ผู้ทรงศีล ทรงธรรม พระอริยเจ้า เช่น กล่าวจ้วงจาบพระสงฆ์องค์เจ้า หรือครูบาอาจารย์ที่สอนหนังสือ เป็นอันตรายในปัจจุบันนี้ จ้วงจาบกับคุณพ่อคุณแม่เป็นอันตรายในปัจจุบันนี้แน่นอน

เครดิต : หนังสือเรื่อง กฎแห่งกรรมและวิธีใช้หนี้พ่อแม่
พระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ จิตธมฺโม)
www.พุทธะ.com​

 

“คนทำดีได้ดีมีที่ไหน คนทำชั่วได้ดีมีถมไป”
พูดไปก็ถูกอีก เราไม่รู้จะทำตัวยังไงต่อไป ความหวังดีของเรากลับมาทำร้ายตัวเราเอง
.....ฉันเก็บกระเป๋าตังค์ของหัวหน้าการเงินได้ กระเป๋าวางไว้ที่มุมแคร่ไม้ ด้วยความหวังดีจึงหยิบขึ้นมา แล้วถือไปให้เค้าที่โต๊ะที่มีคนนั่งเต็มไปหมด (งานเลี้ยงจัดโ๊ต๊ะจีน) ฉันยื่นให้เค้าพร้อมกับยิ้มๆๆ ในหัวคิดว่า เค้าคงจะดีใจที่เห็นเราเอากระเ๋ป๋าตังค์ไปให้ คงจะขอบคุณเราอย่างมาก เค้าคงจะลืมทิ้งไว้ ไอ้เราก็รอคำขอบคุณจากเค้า แต่ก็หน้าเค้าตกใจมาก เราก็ไม่พูดบอกว่าเห็นที่แคร่ไม้ เค้าก็ไม่พูดขอบคุณเราสักคำ เค้าได้แต่พูดว่า กระเป๋าตังค์พี่นี่ แล้วฉันก็เดินออกไปนั่งถัดไปอีก 2 โต๊ะ และได้ลุกเดินถ่ายภาพในงานเป็นช่วงๆ พอตกดึก ได้ยินเสียงคนพูดถึงพฤติกรรมของฉันตลอดเวลา คอยติดตามดูและพูดพฤติกรรมตลอด ก็เอะใจว่าทำไมถึงมาติดตามขนาดนี้ พอวันรุ่งขึ้น ก็มีคนมองฉันแปลกๆ พูดแปลกๆ ได้ยินคนพูดกันด้วยว่า "ฉันเป็นคนอันตราย ทำไมต้องไปรื้อกระเป๋าเค้า ทำไมต้องเอากระเป๋าตังค์เค้ามา" และแต่ละคนมองฉันเหมือนเป็นคนอันตรายมาก เค้าพูดไม่ระบุชื่อ แต่คำพูด พูดถึงพฤติกรรม อิริยาบทที่ฉันเคยปฏิบัติมาตลอดทั้งวันทั้งนั้นเลย ฉันเลยมาคิดได้ว่า เค้าคงเข้าใจผิดแน่ คงคิดว่าฉันไปขโมยกระเป๋าตังค์เค้าแน่ๆ ฉันผิดหวังอย่างมาก คำที่เรารอ คือคำขอบคุณ แต่ไม่มีสักคำ กลับเป็นคำที่สังคมประนาม ฉันเสียใจมากๆๆๆๆ ไม่คาดคิดว่า ความหวังดีจะกลายเป็นภัยกับตัวเองถึงขนาดนี้ รู้อย่างนี้ไม่หยิบมาให้เค้าหรอก จะปล่อยทิ้งให้มันหายไปเองเลยดีกว่า เสียใจจริงๆๆ ทำดีแล้วเจอแบบนี้ สุดๆๆ ไม่รู้จะทำดีต่อไปเพื่ออะไรกัน ...เศร้า...

 

อนุโมทนาสาธุกับคุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->coffeefhon<!-- google_ad_section_end -->ด้วยครับ

ทำดีก็ย่อมได้ดีอยู่แล้วครับ ผู้ที่รู้ดีที่สุดคือตัวเรา ยิ่งทำยากนี่สิครับยิ่งต้องทำ ของที่ได้มายากๆมักมีคุณค่าทางด้านจิตใจ โดยเฉพาะความดี ผลไม่ได้เห็นกันในปัจจุบันแต่จะเห็นตอนที่ละสังขาร แต่การอยู่ในสังคมของมนุษย์นี่ยากจริงๆถ้าจิตเราไม่แข็งแกร่งจริง

อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณ คุณ na_krub มากๆ นะคะ ที่ให้กำลังใจ ฉันมองโลกในแง่ดีเกินไป ไม่รอบคอบ จึงไม่ทันคิดถึงสิ่งที่จะตามมา แต่ก็อย่างว่าค่ะ การอยู่ในสังคมมนุษย์นี่ยากจริง ๆ และเค้าไม่ยอมฟังเหตุผลของเรา จะฟังแต่สิ่งที่คนอื่นพูดจากปากต่อปากมาเรื่อยๆ จากเหตุการณ์นี้ก็คงทำให้ฉันต้องใช้ความรอบคอบมากขึ้น และก็ต้องเดินหน้าทำดีต่อไป และขอศรัทธาความดีที่ทยอยสะสมมาเรื่อยๆ ได้แต่หวังว่า ความดี นั้นจะเป็นเกราะให้เราต่อไป

 

คิดเสียว่าปิดทองหลังพระครับ เราไม่ได้ทำผิดไม่ต้องไปแคร์ ผมก้อทำแบบนี้มาหลายครั้งแล้วใครจะว่าจะนิททาเราไม่ต้องไปสนใจครับ เทวดาฟ้าดินรู้อย่างน้อยก้อเรารู้อยู่แก่ใจเรา ยิ่งคิดว่าทำดีไม่ได้ดี มันจะเป็นการลบบุญจากที่เราทำดีไว้นะครับ ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วครับ ของจริงแท้แน่นอน คุณเก็บกระเป๋าตังหัวหน้าได้แล้วคืนเขาไป เขาไม่ได้มาถามเราเขาเข้าใจผิดเพื่อนรวมงานก้อเข้าใจผิด แล้วคุณจะเสียใจทำไมครับ เสียใจเพราะคุณต้องการคำชมจากหัวหน้า แล้วทุกคนจะได้มองคุณเป็นคนดีอย่างน้อยก้อขอบใจที่เราอุตสาเก็บกระเป๋าตังค์ให้ หรือว่าคุณเก็บกระเป๋าตังค์ให้หัวหน้าเพราะว่ามันเป็นความดีมันเป็นสิ่งที่ต้องทำ ถ้ากระเป๋าตังค์หัวหน้าหายแล้วจะลำบาก คำชมไม่ต้องการก้อได้หรือได้ก้อดี ไม่ได้ก้อไม่เป็นไร เมื่อก่อนผมก้อเคยคิดแบบคุณครับทำดีแล้วไม่ได้ดีชักที ไม่ทำละ แล้วผมก้อไปเปิดอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ที่มีคำพระสอนท่านว่าด้วนเรื่องการทำดีความดี ท่านสอนยาวครับแต่ผมก้อเก็บใจความสำคัญที่ผมอึ้ง ที่ท่านว่า (เราทำดีเพราะต้องการที่จะเป็นคนดี หรือว่าเราทำดีเพื่อที่จะอวดคนอื่นว่าเราทำดี) ผมคิดแล้วอืมมันก้อจริง ทุกครั้งที่เราทำดีก้อเพราะต้องการให้คนอื่นเห็นว่าเราทำดี จะได้ดูดี ดูเด่นกว่าคนอื่นดูเป็นคนดีด้วย แต่พอเราทำดีแล้วเขาไม่ชม ไม่ขอบใจ เราก้อว่าอะไรวะไม่มีนำใจ มาช่วยแล้วไม่ขอบใจอีก ต่อไปไม่ช่วยมันละ อ้าวงั้นก้อหมายความว่า ที่เราทำดีเพราะเราต้องการความเด่นนี่เอง พาลให้เป็นคนอคติกับการทำดีแล้วไม่ได้ดี พออ่านเจอคำพระท่านสอนแล้วปลงเลยคำ ต่อไปเราจะทำดีทำความดีเพราะเราจะเป็นคนดีจริงๆ ไม่ได้ต้องการที่จะอวดคนอื่น ชมก้อชังไม่ชมก้อชังเราไม่สน ที่ทำดีที่ชวยเขาก้อเพราะมันเป็นความดีมันเป็นสิ่งที่คนดีควรกระทำ แหมเขียนซะยาวเลยคงไม่ขี้เกียดอ่านนะครับ คือที่ตั้งใจเขียนซะนานก้อเพราะว่า ไม่อยากให้คุณท้อในการทำความดีครับ คนอื่นไม่เห็นไม่เป็นไร เทวดาฟ้าดินเขาอนุโมทนาครับ อันนี้ผมไม่รู้นะแต่คิดว่าเทวดาท่านน่าจะเป็นแบบนี้ เพราะท่านน่าจะยกย่องความดี คนโปราณจึงมีสุภาษิตว่า ทำดีผีคุ้ม ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ไงครับ ทำดีต่อไปนะครับสู้ๆเป็นกำลังใจให้ ขอบคุณครับที่อ่าน

 

ยัย...คอฟฟี่...
หลวงพ่อจรัญฯกล่าวตามพุทธองค์ถูกต้องแล้ว..
.แต่เธอ....ไม่ต้องเอากฏแห่งกรรมมาอธิบายตอนนี้ เอาสังคมเปรียบเทียบมาอธิบายก็พอ....
..ฝรั่ง...ไม่ว่าอเมริกาหรือยุโรป...
..เขาจะมีธรรมเนียมที่ถ้าเจอของตก...เขาจะเดินหนี ไม่มามัวคิดถึงเรื่องความดี ความเลว...เพราะเขาคิดเรื่อง"หน้าที่"เป็นหลัก"...
...กระเป๋าตังค์ตกกลางถนนริมทางเดิน...เมื่อทุกคนเดินหนี...ก็ต้องมีคนมีหน้าที่เก็บ...
..แต่คนกวาดถนนเจอแล้วก็ไม่เก็บ....เขารู้ว่าไม่ใช่หน้าที่...เขาก็มีหน้าที่โทรฯแจ้งตำรวจ..
..ตำรวจฯเมืองก็รับทราบ แล้วบอกว่า..ไม่ใช่หน้าที่ แล้วตำรวจก็โทรแจ้งหน่วยเก็บกู้วัตถุระเบิดฯลฯ นี่ "หน้าที่"มันเป็นระบบอย่างนี้....ในโลกที่พัฒนาทางวัตถุนิยม...
..โลกจิตนิยมอย่างเรา อย่างไทย...เรื่องพวกนี้....ก็ควรปลูกฝังกันให้เป็นธรรมเนียม...
..อย่าไปสนับสนุนว่า การเก็บของได้แล้วส่งคืน เป็นคนดี เป็นความดี...นั่นมันก็จริง...แต่ในอนาคต..มันจะมีปัญหาต่างๆเกิดขึ้น เพราะคนเกิดมากขึ้น สังคมยุ่งเหยิงมากขึ้นฯลฯโดยเฉพาะสังคมเมือง...เราควรเอา"ระบบหน้าที่"มาใช้."
..ส่วนการทำดี...ก็ควรไปส่งเสริมวิธีทำกันในรูปแบบอื่นๆที่จะไม่ก่อให้เกิดผลเสียดังกล่าว...
..นี่ถ้าผู้ร้ายมันวางระเบิดชีวภาพหรือ เคมี ไว้ในกระเป๋าตังค์ ป่านนี้ พยายม ถามคุณแล้ว ว่า เจ้าตายเพราะอะไร.....คุณก็ต้องตอบว่า กำลังทำความดีอยู่ๆก็ตายค่ะ...
..พยายมก็จะหัวเราะ..บอกว่า "นั่นมันระเบิด..ไม่รู้เลยเหรอะ...ฮา

 

เป็นกำลังใจให้นะคะ เจอเรื่องที่แย่มาต้องรู้สึกไม่ดีเป็นธรรมดา
แต่ขอให้คุณทำดีแบบนี้ต่อไปแหละค่ะ เพราะคนไม่ดีจะล้นโลกแล้ว
อย่าเพิ่งท้อนะคะ ไม่มีใครเข้าใจเราเรื่องนี้ แต่ขอให้เพื่อนของคุณแค่สักคนหนึ่งเข้าใจคุณแค่นั้นพอแล้วล่ะค่ะ หรือถ้าไม่มีเลย ก็เป็นตัวคุณนั่นแหละค่ะ ที่รู้ดีว่าความจริงคืออะไร ปล่อยคนพวกนั้นไป อย่าไปทุกข์ร้อน ค่ะ