เกร็ดประวัติหลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร

<TABLE id=table30 border=0 width=150 align=left><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

"หลวงปู่สิมนั้น มีบารมีแฝงที่ลึกซึ้งมาก ลึกเสียจนคาดคิดหยั่งคาดแทบไม่ถึง ชะรอยท่านอาจจะเคยปรารถนาพุทธภูมิมาก่อนก็เป็นไปได้..."

"ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องเสกซ้ำอะไรอีกแล้ว.!?!?"

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร ปฏิเสธที่จะเสก "พระกริ่งเชียงดาว" ของหลวงปู่สิมในโอกาสครั้งหนึ่ง

​

"พลังจิตของหลวงปู่สิมนั้น แรงกล้าเทียบเท่ากับหลวงปู่ฝั้น ไม่มีความแตกต่างกันเลย..!!!!"

หลวงปู่คำพันธ์ วัดธาตุมหาชัย นครพนม

<TABLE id=table34 border=0 width=150 align=right><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>​

หมายเหตุ , 1. เคยได้ยินผู้ใหญ่ ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงปู่คำพันธ์มาแต่ก่อน เล่าให้ฟัง เมื่อรู้ว่า "พุทธวงศ์" เป็นศิษย์หลวงปู่สิมมาแต่เดิม อย่างน่าตื่นใจไม่น้อยว่า ครั้งหนึ่งที่หลวงปู่สิมกับหลวงปู่คำพันธ์พบกัน หลวงปู่สิมจะกราบหลวงปู่คำพันธ์ในฐานะเป็น "ศิษย์ของอาจารย์ของอาจารย์" (หลวงปู่เสาร์เป็นพระอาจารย์หลวงปู่มั่นอีกชั้นหนึ่ง) และหลวงปู่คำพันธ์ก็จะกราบหลวงปู่สิมในฐานที่มีพรรษาสูงกว่า นับเป็นอริยปฏิปทาที่งดงามน่าประทับใจอย่างหาใดเปรียบมิได้อย่างแท้จริง

2. หลวงปู่สิมก็เคยกล่าวยกย่องหลวงปู่คำพันธ์ด้วยเช่นกันว่า "หลวงปู่คำพันธ์ที่นครพนมน่ะ เก่งเรื่องธาตุ นะ..!!!!"

 

"อนาคามี" ผู้ไม่กลับมา
​

พระอนาคามี เป็นผู้มีความบริสุทธิ์ รองลงมาจากพระอรหันต์ โดยได้ปฏิบัติทาน ศีล ภาวนา หรือศีลสมาธิ ปัญญา ตามลำดับ

จนสามารถละสังโยชน์ (เครื่องรัดรึงให้ติดอยู่ในสังสารวัฏฏ์) ขั้นต่ำได้หมดทั้ง ๕ ประการ

คือ สักกายทิฏฐิ (ความยึดถือในตัวตน)

วิจิกิจฉา (ความเคลือบแคลงในพระรัตนตรัย)

สีลัพพตปรามาส (ความแกว่งไกวในความเชื่อศาสนา)

กามะราคะ (ความพอใจในรูป เสียง กลิ่น รส)

โผฏฐัพพะปฏิฆะ (ความหงุดหงิดด้วยอำนาจโทสะ)

ทั้งคฤหัสถ์ และบรรพชิตสามารถปฏิบัติให้บรรลุถึงขั้นนี้ได้

แต่พระภิกษุย่อมมีโอกาสมากกว่า เพราะถือศีลวัตรเคร่งครัด และไม่มีภาระทางโลกซึ่งเป็นเครื่องเหนี่ยวรั้ง และขัดขวางการปฏิบัติ

ถ้าคฤหัสถ์กระทำได้ถึงขั้นอนาคามี ก็ย่อมหลีกลี้ออกจากครัวเรือนไปสู่ที่สันโดษ เพราะความผูกพันธ์ในด้านครอบครัว สิ้นแล้ว และมองเห็นเป็นเครื่องขัดขวาง

พระอนาคามี เมื่อสิ้นชีพแล้ว ย่อมขึ้นไปเกิดในพรหมโลก ชั้นสุทธาวาส (ที่อยู่ของผู้บริสุทธิ์)

และสำเร็จเป็นพระอรหันต์เข้าสู่ปรินิพพานเลย

 

หนึ่งในพระอรหันต์ที่หลวงตามหาบัวกราบไหว้อยู่ทุกวัน
​

<TABLE id=table22 border=0 width=150><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE id=table23 border=0 width=150><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE id=table24 border=0 width=150><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>​

"รูปเอาคืนไปกราบ..รูปไม่เอาละ..กราบท่านอยู่ทุกวัน...หลวงปู่สิม..."

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน วัดป่าบ้านตาด อุดรธานี
​

<TABLE id=table25 border=0 width=150><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>​

 

พระอริยะที่ "ครุฑ" และ "นาค" ต้องมาขอปกปักทุกย่างก้าว​

<TABLE id=table26 border=0 width=150><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>​

<TABLE id=table27 border=0 width=150 align=left><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE id=table28 border=0 width=150 align=left><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
"เหรียญครุฑ" คือพยานหลักฐานถึงการ "มีอยู่จริง" ของ "พระยาสุบรรณ" (ครุฑ) ที่ตามปกปักรักษาหลวงปู่สิมมาแต่ปฐมแห่งอริยกาล

เพราะเหตุที่หลวงปู่สิมเคยให้จำลองรูปของพระยาครุฑที่ปกปักรักษาองค์ท่าน ขึ้นไปประดิษฐานบนหน้าบันโบสถ์วัดสันติสังฆาราม จ.สกลนคร จึงมีการสร้างเหรียญหลังครุฑขึ้นมาเป็นที่ระลึกพร้อมกันอีกด้วย

<TABLE id=table40 border=0 width=150 align=right><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ในหนังสือของหลวงปู่จาม มหาปุญโญ ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนว่า

"ชาติหนึ่งของหลวงปู่สิมนั้น เคยเกิดเป็นพระเจ้าโกศล พระราชบิดาของพระเจ้าปเสนทิโกศล ในสมัยพุทธกาล"

และยังเคยกลับชาติมาเป็นเจ้าหลวงนครพิงค์ (เชียงใหม่) ในกาลต่อมาอีกด้วย จึงไม่น่าแปลกใจว่า ทำไมหลวงปู่สิมท่านจึงทรงไว้ซึ่ง "ศักดิ์" และ "ศรี" สูงสุด ถึงขนาดที่ทั้งพระยานาคพระยาครุฑ ซึ่งเป็นเครื่องหมายของพระมหากษัตริยาธิราชมาแต่โบราณ ต้องมาน้อมถวายถวายการอุปัฏฐาก พิทักษ์รักษาพร้อมๆ กันเห็นปานนี้ได้......

 

ญาณรู้หลวงปู่สิม แม่นยำและเที่ยงตรงล้ำยุคล้ำสมัยมาแต่ต้นแล้ว
​

จากการที่ "พุทธวงศ์" ได้กราบนมัสการหลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร เป็นหลายวาระด้วยกัน ทำให้ได้รู้ซึ้งถึงปฏิปทา ของหลวงปู่สิมท่านประการหนึ่งว่า แม้ปกติแล้ว หลวงปู่สิมท่านจะเป็นพระที่พูดน้อย แต่หากถึงกาลโอกาสอันเหมาะสม และอยู่ในกลุ่มบุคคลที่เหมาะควรแล้ว หลวงปู่ก็จะ "เปิด" เรื่องราวที่ "พิเศษๆ" อันเกิดแต่ญาณรู้ที่แจ่มแจ้งของหลวงปู่ท่าน ให้ได้หูตั้งตาโตกันไปตามๆ กัน

หนึ่งในเรื่องที่ "ศิษย์วงบุญพิเศษเขตชั้นในสุดที่นิพพานบุรี" (สำนวนใครเอ่ยจ๊ะ..??) มักจะตั้งหน้าตั้งตารอฟังมากที่สุด ก็คือเรื่องของคุณธรรมของพระเถรานุเถระ อันเป็นที่เคารพนับถือ ของมหาชนทั้งหลายนั่นเอง ว่าท่านจะบรรลุคุณธรรมเบื้องสูงหรือไม่, แค่ไหนและเพียงไรเป็นสำคัญ..!!??!!

เรื่องของเรื่องก็คือ จะได้เลือก "ไหว้ไม่ผิด" และเจาะจงทำบุญใน "เนื้อนาบุญชั้นยอดสุด" อย่างไม่มีที่ผิดพลาดใดๆ เลยนั่นเอง

และในขณะเดียวกัน ภิกษุรูปไหนที่ "ดูเหมือนจะดี" แต่เบื้องลึกสุดแล้ว หาใช่ดีจริงดังภาพที่ปรากฏภายนอกไม่ ก็จะได้หลีกหนีให้ไกลห่าง เพื่อความปลอดภัยในชีวิต (เสียศรัทธา) และทรัพย์สิน (ทำบุญในนาไม่ดี เสียสตางค์เปล่าๆ) เสียโดยไวอีกเช่นกัน

ที่เห็นชัดเจนที่สุด ที่ "พุทธวงศ์" อยู่ในเหตุการณ์ด้วยตนเอง ก็คือกรณีของ "พระธาตุ" นั่นเอง

แต่ก่อนนั้น มีความเชื่ออย่างสนิทใจทั่วกันว่า พระองค์ใดที่มีอัฐิเป็นพระธาตุแล้ว จะต้องสำเร็จ "อรหัต" เป็น "พระอรหันต์" อย่างแน่แท้เพียงสถานเดียว ไม่มีข้อจะพึงต้องพักสงสัยอันใดเลย

แต่ด้วยวิสัยส่วนตัวแห่ง "พุทธวงศ์" ที่เป็นคนที่เชื่อถืออะไรได้ยากมาแต่ปฐมต้นแห่งกาล ก็อดให้เกิดความลังเลสงสัยขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ว่า การจะเป็นเช่นนั้นจริงๆหรือ..???

เพราะในเวลาเดียวกันนั้น ก็มีคนนำพระธาตุของพระที่บำเพ็ญบารมีแนว "โพธิสัตว์" มาแสดงให้สาธารณชนทั่วไปได้ชื่นชมและนมัสการ อันเป็นการขัดแย้งกับคำกล่าวที่ว่า พระที่มีอัฐิเป็นพระธาตุ ต้องเป็นพระอรหันต์แน่นอนอย่างสิ้นเชิง

<TABLE id=table43 border=0 width=150 align=left><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
เพราะพระโพธิสัตว์นั้น ไม่ว่าจะอยู่ในภาวะแห่งพระหรือโยม และไม่ว่าจะมีบารมีมากมายขนาดไหน อย่างไรเสีย ก็ยังตั้งอยู่ในภูมิแห่ง "ปุถุชน" ที่ยังไม่บรรลุแม้แต่อริยมรรคอริยผลชั้นต้นสุด อย่างโสดาบันด้วยประการทั้งปวง

แม้จิตของพระโพธิสัตว์บารมีสูงมากๆ จะมีความสบายเทียบเท่ากับพระอริยเจ้าชั้นสูง (อนาคามี) อย่างที่หลวงปู่ครูบาเจ้าชัยวงศาพัฒนา วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม ลำพูนเคยว่าไว้ ก็เป็นแค่ "เทียบเท่า" เท่านั้น

หาได้ทรง "อริยภูมิ" เต็มๆเหมือนพระอริยะทั้งหลายๆ ไม่แต่ประการใด

เพราะท่านจะไป "สำเร็จรวบยอด" ตอนตรัสรู้เป็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในพระชาติสุดท้ายเลยนั่นแล

ก็หากว่า พระโพธิสัตว์ยังมีอัฐิแปรเป็นพระธาตุได้ ก็หมายความว่าพระธาตุเป็นของสงวนเฉพาะกับพระอรหันต์เท่านั้น ก็เห็นท่าจะไม่จริงไปเสียแล้วอย่างแน่

เรื่องนี้ เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ในหมู่ญาติโยมกันมาก แม้อยู่ต่อหน้าหลวงปู่สิมก็มิได้ยกเว้น ในขณะที่ "พุทธวงศ์" กำลังนั่งเฝ้าหลวงปู่อยู่ใกล้ๆ ก็ได้ยินข้อวิจารณ์ดังว่าอย่างถนัดหู

สุดท้ายท้ายสุด หลวงปู่สิมท่านคงจะอดรนทนไม่ได้ถึง "ความไม่รู้แจ้ง" ที่ชักจะเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว หลวงปู่ท่านจึงได้เอ่ยวาจา Break ญาติโยมที่กำลังเมาท์เรื่องพระธาตุกันอย่างเมามัน ในเย็นวันหนึ่ง ที่บ้านกรุงเทพภาวนา สุขุมวิท 36 อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย จนแทบจะล้มคว่ำคะมำหงายไปตามๆ กันเลยทีเดียวว่า

"เรื่องพระธาตุนั้น ไม่แน่นอน พระโสดาบันก็อาจที่จะเป็นไปได้...!!!???"

เมื่อได้ฟังหลวงปู่สิมกล่าวเช่นนั้น "พุทธวงศ์" ก็ได้แอบนึกยิ้มอยู่คนเดียว ด้วยตรงกับข้อสงสัยว่าพระที่มีอัฐิเป็นพระธาตุแล้ว จะต้องเป็นพระอรหันต์สถานเดียวเสมอไปจริงหรือ? อย่างพอดิบพอดี

แม้จะรู้สรรพคุณในญาณรู้อันไม่วิปริตของหลวงปู่สิมเป็นอย่างดีที่สุด แต่ในขณะเดียวกัน ก็อดนึกเป็นห่วงหลวงปู่ท่านไปเสียมิได้ว่า

"แล้วใครจะเชื่อหลวงปู่บ้างหนอ เพราะกระแสที่ว่า พระธาตุคืออัฐิของพระอรหันต์สถานเดียว ในเวลานั้น (ประมาณ 20 ปีที่แล้ว) ช่างแรงกล้าเหลือเกิน"

และในกาลต่อมาถึงตอนนี้ ทุกอย่างก็เริ่มกระจ่างใจ ด้วยเป็นที่ยอมรับในวงกว้างทั่วกันแล้วว่า "พระธาตุไม่ใช่สัญลักษณ์แห่งพระอรหันต์เสมอไป" อย่างสิ้นสงสัย

เพราะแม้แต่หลวงพ่อพุธ ฐานิโย วัดป่าสาลวัน นครราชสีมา ก็ยังยอมรับในญาณทัศนะแห่งหลวงปู่สิมที่ "พุทธวงศ์" นำไปกราบเรียนถามขอข้อวินิจฉัยเพิ่มเติมในภายหลังเช่นกันว่า

"ไม่จำเป็นต้องเป็นพระอรหันต์หรอก อัฐิก็แปรเป็นพระธาตุได้แล้วน๊ะ..!!!!!"

เรื่องนี้ แสดงให้ได้แจ้งใจโดยทั่วกันว่า อันญาณหยั่งรู้ของหลวงปู่สิม พุทฺธาจาโรนั้น ช่างแจ่มใจเจิดจ้า และแม่นยำ ถูกเที่ยง ตามความที่เป็นจริงอย่างยิ่งที่สุด อีกทั้งยังมีความหาญกล้า ที่จะเปิดเผยความจริงที่แท้ โดยไม่หวั่นเกรงต่อกระแส เพื่อ "รักษาสัจจะความจริงตามที่เป็นจริงแท้ไว้ให้ได้" เป็นสำคัญอีกด้วย ควรค่าที่ผู้ที่ใฝ่ต่อปรมัตถสัจจะ จะพึงเจริญรอยตามอย่างยิ่งโดยแท้จริง

 

แม้เรื่อง "ตะกรุดหลวงปู่มั่น" หลวงปู่สิมก็เป็นผู้นำมาเปิดเผยอย่างเป็นทางการองค์แรกสุด

ในสมัยก่อน หากจะท่านผู้ใดใครผู้หนึ่งหาญกล้ากล่าวยืนยันว่า อันท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต พระบุพพาจารย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนากรรมฐาน ซึ่งมีภาพลักษณ์แห่งการเป็นพระนักปฏิบัติที่เคร่งครัดที่สุดเพียงสถานเดียว เคย "จารตะกรุด" หรือ "เสกพระเครื่อง" มาแล้ว ท่านผู้ใดใครผู้นั้น ก็อาจที่จะถูกชยันโตด่าว่า จนเสียคนเสียพระไปในบัดดลอย่างมิจำต้องพักสงสัย

แต่หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร สำนักสงฆ์ถ้ำผาปล่อง เชียงใหม่ กลับเป็นพระรูปแรกสุด ที่หาญกล้ากล่าวรับรองกับปากว่า

"หลวงปู่มั่น เคยสร้างตะกรุดแจกสมัยสงครามโลกเหมือนกัน..!!??"

ทำให้ตอนแรก "พุทธวงศ์" ได้ฟัง ก็ได้แต่นั่งทำตาโตด้วยไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นไปได้

และที่สุด แม้แต่ "เหรียญ ป.มาลากุล" ที่มีศิษย์ท่านหนึ่งนำมาให้เสก หลวงปู่สิมก็มิยินยอมที่จะอธิษฐานทับ ด้วยเหตุว่า

"หลวงปู่มั่นท่านอธิษฐานไว้แล้ว ผู้เป็นศิษย์จะไปอธิษฐานทับรอยครูอาจารย์หาควรไม่"

ก็ได้เคยเห็นกับตาตนเองมาแล้วเช่นกัน..!!!!!!

หลวงปู่สิมจึงเป็นพระอริยะสายป่า ที่ออกมากล่าวรับรองอย่างเป็นทางการ องค์แรกสุดว่า หลวงปู่มั่นก็เคยทำเครื่องรางของขลังมาก่อน ก็ว่าได้ ไม่ผิดคำเลยทีเดียว

และก็ยังไม่เคยมีพระสายป่าองค์ใดเคยออกมาพูดถึงเรื่องนี้มาก่อนด้วย

<TABLE id=table42 border=0 width=150 align=right><TBODY><TR><TD align=center>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ก็แม้หลวงปู่สิมจะมีฐานะอันสูงยิ่ง ที่แม้แต่ท่านพระอาจารย์มั่นก็ยังพยากรณ์รับรองในบารมีธรรมมาแต่ครั้งยังเป็นสามเณร จนเป็นที่ยอมรับแก่พ่อแม่ครูบาอาจารย์สายวัดป่าโดยทั่วไป แต่การที่หลวงปู่สิมหาญกล้า ยืนยันรับรองหลวงปู่มั่นเคยทำตะกรุดมากับมือท่านแล้วเห็นปานนั้น แม้ใครที่มิใคร่จะเชื่อ ก็ยากจะออกวาจาเจรจาคัดค้านด้วยประการใดๆ ได้ ด้วยว่ามีเครดิตและความน่าเชื่อถือแห่งผู้ที่คิดค้าน ไม่อาจเทียมเท่าหลวงปู่สิมท่านได้นั่นเอง

ก็คนที่ไม่ทันเห็นทันกราบหลวงปู่มั่น จะเอาเครดิตอันใดไปคัดค้าน กับท่านผู้ที่ได้เป็นศิษย์พระอาจารย์มั่น ตั้งแต่ยังเป็นสามเณรได้เล่า..???

จนกระทั่งหนังสือ "บูรพาจารย์" ที่ระลึก 50 ปี พระอาจารย์มั่น ได้ตีพิมพ์โดยมูลนิธิพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโตออกมาเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งได้มีการลงประวัติความเป็นมา และความมีอยู่จริงของ "หลอดยันต์หลวงปู่มั่น" อย่างละเอียดที่สุด จึงเท่ากับเป็นการคอนเฟิร์มคำพูดของหลวงปู่สิม เมื่อครั้งกระนั้นว่าเป็น "เรื่องจริง ของจริง" ทุกประการ..!!!!!

นี่ก็คืออีกหนึ่งในความกล้าหาญของหลวงปู่สิม พุทฺธาจาโรที่จะกล้าพูด "ความจริงตามความที่เป็นจริง" โดยไม่มีความหวั่นเกรงใดๆ

และ "กาลเวลา" และ "ความจริงในตัวของตัวเอง" ก็ได้พิสูจน์ถึงความเที่ยงแท้ในคำพูดที่ "เป็นหนึ่งไม่มีสอง" ของหลวงปู่สิม พุทฺธาจาโรดังว่า อย่างสิ้นเชิงในโอกาสปัจจุบันนี้แล้ว......