นิทาน เรื่อง "พญานาค"

พรุ่งนี้จะมารออ่านนะคะ ขอให้ได้พบกับหลวงปู่เทพโลกอุดร ขอฟังธรรมจากท่านแล้วนำมาเผยแพร่ด้วยนะ เดี๋ยวนี้นั่งสมาธิไม่ค่อยได้แล้วค่ะ เพราะตั้งแต่เดินปัญญา จิตมันก็ไม่เอาสมถะ นอนภาวนาก็ไม่ได้นาน พุทโธได้สักพัก ภาวนาก็หาย พอไปถึงฌานก็หลับเลยค่ะ ไม่รู้ว่าก้าวหน้าหรือว่าถอยหลัง

 

ส่วนตัวใช้แค่
นะเมตตา โมกรุณา พุทธปราณี ธายินดี ยะเอ็นดู กับตัวลูกนะ

เพราะไม่มีศัตรูที่ไหนครับ และผีก็ว่า ชักอนิจจา ผีที่ไหนก็กลัวครับ

แต่ตอนหลังผีไม่ค่อยมาใกล้ เดี๋ยวให้เทวดาอารักษ์จับส่งภพภูมิเลยครับ

(สงสัยรู้ทันเลยไม่กล้ามาใกล้ครับ)

บางครั้งก็ภาวนาว่าอย่างนี้ครับ

"ดุสิตธานัง เทวดานังปิยะตัง สุตวา"

พูดง่ายๆคือเชิญเทวดาชั้นดุสิตมาช่วย(เอาเปรียบคนอื่นหรือเปล่าก็ไม่รู้ได้ครับ)

 

ไปอ่านกระทู้หมวดอภิญญามา เจอคนดื้อ ๆ อีกละ ในชีวิตก็เจอมาหลายคน ดื้อเงียบบ้างละ ดื้อแบบโวยวายเถียงบ้างละ คนเหล่านี้ต้องปล่อยไปตามกรรมอย่างเดียว ถ้าเราจะไปฉุดหรือช่วยนี้ต้องใช้ปัญญา ใช้ความอดทน หรือไม่ก็ต้องรอวันที่เขาเสียความมั่นใจในตัวเอง ถึงเราจะเข้าไปช่วยเหลือให้คำแนะนำได้ แต่เราจะเสียสละไปเพื่ออะไรกับคนที่เราไม่ได้รู้จัก ?

กลับกระทู้รออ่านนิทานพรุ่งนี้ดีกว่า :d

 

ก๊อกๆๆๆ กลับมากันหรือยังคะ...

เมื่อคืนเข้านอนตอนเที่ยงคืนค่ะ นอนภาวนาเหมือนเดิมแล้วก็หลับไป ฝันเรื่อยเปื่อยตื่นมาจำไม่ได้...เหมือนไปโยกย้ายอะไรสักอย่าง อ๋อ...จำได้แล้ว ไปจัดระเบียบพวกเครื่องไม้เครื่องมือช่างเก็บใส่ลังกระดาษ ไม่เกี่ยวกับภูเขาควายเลย

ใครได้ของดีวิเศษกลับมาบ้างคะ....

 

ไม่รู้จักมะม่วงเบา เป็นอย่างไรคะ.....

 

คุณติงติง เมื่อคืนไปภูเขาควายหรือเปล่าค่ะ..
คะรุทาเห็นคุณติงติงเดินอยู่ปากทางเข้าถ้ำแล้วค่ะ..
แต่ไม่รู้ว่าเข้าไปด้านในหรือเปล่า อิอิ

 

เมื่อข้าพเจ้าทำสมาธิ จิตตกลงสู่ภวังค์พบว่า ตัวเองนั้นยืนอยู่ ท่ามกลางน้ำที่ไหลเหมือนเป็นแม่น้ำ แต่น้ำนั้นสูงแค่เข่า

ข้าพเจ้ามองไปรอบๆพบว่า น้ำนั้นกว้างมาก ข้าพเจ้ายืนอยู่ตรงกลางแม่น้ำ

และเมื่อมองขึ้นไปพบว่า ข้างหน้านั้นเป็นน้ำตก ข้าพเจ้ายืนอยู่ในน้ำตก

เมื่อมองไปข้างหน้าเล็กน้อยด้านขวามือมีกินรี ประมาณ 4-5 คน นางกำลัง

เล่นน้ำ อยู่ห่างจากข้าพเจ้าไปสัก 30 เมตร พวกนางหัวเราะ เสียงดังกังวาน

คล้ายเสียงระฆังฟังแล้วไพเราะดีครับ เมื่อข้าพเจ้ามองมาอีกด้านหนึ่งของฝั่งตรงข้าม

พบว่ามีคนธรรพ์อยู่กลุ่มหนึ่งประมาณ 3-4 คน กำลังบรรเลงดนตรีและร้อง

ขับกล่อมเพลง ดูเหมือนคนธรรพ์กำลังเพลิดเพลินกับดนตรีที่ตนบรรเลง โดยไม่สนใจใคร

ข้าพเจ้าเลยตัดสินใจเดินไปทางฝั่งคนธรรพ์ เมื่อข้าพเจ้าเดินตัดแม่น้ำนั้น จนเกือบจะถึงฝั่งอยู่แล้ว

ข้าพเจ้าห่างจากฝั่งประมาณ 5 เมตร ข้าพเจ้าตกใจ

 

มีพญานาค 7 เศรียญตนหนึ่งชูคอสูงเท่าข้าพเจ้ามาจ้องหน้าข้าพเจ้าไว้

ดวงตาของพญานาคนั้นแดงกล่ำ พญานาคนั้นมีลำตัวใหญ่โตประมาณ ต้นมะพร้าว

เมื่อข้าพเจ้ามองดูรอบๆตัวพบว่า พญานาคเลื้อยๆอยู่รอบๆตัวของข้าพเจ้า

โดยเห็นแต่ลำตัว ข้าพเจ้าหลับตา แล้วภาวนา"พุทโธ" ประมาณ สิบครั้ง

พร้อมเรียกเทวดาอารักษ์ช่วยคุ้มครองข้าพเจ้าด้วย

เมื่อข้าพเจ้าลืมตา เหล่าพญานาคนั้นก็หายไปครับ

เมื่อข้าพเจ้าเดินมาเกือบถึงริมฝั่ง ข้าพเจ้าเห็นตุ้มหูทองคำลอยมาตามน้ำ

ข้าพเจ้าเลยหยิบขึ้นมาดูและเมื่อมองไปที่ริมฝั่ง ข้าพเจ้ามองเห็นนางสตรีผู้หนึ่ง

ศิริโฉมงดงามมาก พร้อมคนรับใช้ที่เป็นหญิงสองคน

นางนั้นบอกว่าตุ้มหูทองคำนั้นเป็นของนาง นางยิ้มหวานดูมีเสน่ห์

น่าหลงใหลครับ ข้าพเจ้าเลยคืนให้นาง โดยการวางไว้ที่ริมฝั่ง

เพราะข้าพเจ้ารู้ว่าสถานที่นี้ไม่น่าไว้วางใจครับ

 

เมื่อคืน...ความรู้สึกบอกว่า...สถานที่ที่ยืนอยู่นั้นคือภูเขาควายค่ะ
มหัศจรรย์มาก ไม่บ่อยครั้งที่มีความรู้สึกทำนองนี้..ความรู้สึกที่เหมือนเป็นจริง...

 

ข้าพเจ้าเดินเข้าไปในป่า บรรยากาศในป่านั้น มีแต่หมอกสีขาวเต็มไปหมด ข้าพเจ้าเห็นสัตว์ตัวโตเท่านกกระจอกเทศ

แต่มีลักษณะคล้ายหงส์ครับ และมีปีกสีทองดูสวยงามมาก กำลังกินพวกหญ้า ดอกไม้อยู่

ข้าพเจ้าเห็นสัตว์แปลกๆมากมายครับ เมื่อข้าพเจ้าเดินผ่านหมอกสีขาวไปสักพัก

ก็พบว่า หมอกนั้นจางลงเหมือนมีการกั้นเขตแดนนั้นไว้ครับ

ข้าพเจ้าเห็นทุ่งหญ้ากว้าง ด้านหลังมีภูเขา ข้าพเจ้าพบฤษีตนหนึ่ง

นั่งอยู่ใต้ต้นไม้คล้ายๆต้นตะแบกครับ ฤษีนั้นลืมตาขึ้นมาดูข้าพเจ้า

แล้วฤษีนั้นก็สั่งเสือลายพาดกลอนแต่ลายนั้นเป็นสีขาวสลับดำ

หรือเสือเผือกในโลกมนุษย์นั้น ให้เข้าทำร้ายข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าตกใจกลัวเลยว่าพระคาถา นกยูงทองและหัวใจพระคาถาธารณปริตร

พร้อมอธิษฐานว่า ไม่มีใครทำอันตรายพระพุทธองค์ได้ฉันท์ใด ทั้งในอดีต

อนาคตและปัจจุบัน ขอให้ข้าพเจ้าจงเป็นเหมือนเช่นนั้น

ข้าพเจ้าพบว่ามีกำแพงแก้วเจ็ดชั้น ป้องกันตัวข้าพเจ้าไว้

เสือสีขาวนั้นไม่สามารถเข้ามาทำร้ายข้าพเจ้าได้ เพราะติดกำแพงแก้ว

เมื่อฤษีและบริวารไม่สามารถทำร้ายข้าพเจ้าได้ พวกเขาก็หายไป

 

เมื่อข้าพเจ้าเดินต่อไปพบว่า มีถ้ำอยู่แห่งหนึ่ง เมื่อข้าพเจ้าเข้าไปในถ้ำนั้น

ข้าพเจ้าพบเศษจีวร และกระดูกของคน สถานที่แห่งนี้คงมีพระมามรณภาพที่นี้ครับ

โดยท่านคงถูกพวกสถานที่แห่งนี้ทำร้ายเอาครับ เมื่อข้าพเจ้าเข้าไปในถ้ำพบว่า

ในถ้ำนั้นมีเหล็กสีเขียวห้อยย้อยลงมาแล้วเหล็กนั้น ก็แสดงตนออกมาเป็นฤษี

โดยฤษีนั้นพูดว่า "เจ้าเข้ามาในถ้ำนี้ต้องการเหล็กไหลใช่ไหม"

ข้าพเจ้าตอบว่า"ไม่ใช่ เราไม่ต้องการเหล็กไหล เพราะไม่รู้ว่าเอาไปทำอะไร"

ฤษีนั้นกล่าวว่า" เราไม่เชื่อ มนุษย์นั้นไม่น่าเชื่อถือ งั้นเจ้าจะไม่มีวันได้กลับร่างเดิม"

ฤษีนั้นพอกล่าวเสร็จ เขาก็ร่ายเวทย์ แปลงกายเป็นยักษ์ถือกระบองอันใหญ่

แล้วเงื้อมสุดแรงเพื่อที่จะทุบข้าพเจ้าให้จมดินในถ้ำ

 

เหมือนป่าหิมพานต์นะคะ....

 

ข้าพเจ้ากำหนดจิตเรียกเทวดาอารักษ์ว่า"เทวดาช่วยข้าพเจ้าด้วย"

เมื่อกระบองใกล้ถึงตัวข้าพเจ้า ข้าพเจ้าหลับตาด้วยความกลัวประมาณ 1 นาที

ข้าพเจ้าลืมตาขึ้นพบว่า เทวดาอารักษ์นั้นรับกระบองไว้ พร้อมใช้พระขรรค์เทวดาฟัน

ฤษีไปหนึ่งที ฤษีร้องด้วยเสียงอันเจ็บปวด แล้วเทวดาอารักษ์ก็พูดว่า

"จะมาเที่ยวเล่นต่างดินแดนขออนุญาติมาหรือไม่"

ข้าพเจ้าเลยตอบว่า" ขอแล้วแต่ไม่รู้ว่าเบื้องบนรับรู้หรือไม่"

เทวดาอารักษ์เลยพาข้าพเจ้าไปหาผู้ดูแลสถานที่แห่งนี้ เราพบฤษีตนหนึ่ง

เขาชื่อว่าฤษีมุนีดาบส เป็นผู้ดูแลสถานที่แห่งนี้ครับ

 

ข้าพเจ้าเลยถามว่า"ท่านผู้ปกครอง ทำไมสถานที่แห่งนี้ถึงชอบทำร้ายผู้มาเยือนครับ"

ฤษีตอบว่า" สถานที่แห่งนี้เป็นดินแดนที่ซับซ้อนระหว่างหิมพานต์ เมืองบังบด เมืองบาดาล ผู้คนมากหน้าหลายตา

ต่างอวดดีว่าตนเองมีฤทธิ์ ผู้ที่เข้ามาในดินแดนแห่งนี้ ถ้าจิตใจไม่บริสุทธิ์จริง

ยากที่จะกลับออกไปได้"

ฤษีกล่าวต่ออีกว่า" ข้าพเจ้าอยากไปดูสถานที่แห่งใด เราอาสาจะพาไป เพื่อไม่ให้ใคร

ในสถานที่แห่งนั้น มาทำให้ข้าพเจ้าตกใจกลัว"

ข้าพเจ้ามองหน้าเทวดาอารักษ์แบบขอความเห็น

เทวดาอารักษืไม่พูดอะไร ข้าพเจ้าเลยตอบไปว่า"อยากไปดูพญานาคในสถานที่แห่งนี้ครับ"

 

ยาวมันส์มาก อิอิ :boo:

 

ฤษีนั้นกล่าว่า "นั้นต้องย้อนกลับไปยังแม่น้ำ เพราะพวกเขาอยู่ที่นั้น"

ขณะที่ข้าพเจ้าพร้อมฤษีและเทวดาอารักษ์จะไปยังเมืองบาดาล

ข้าพเจ้าพบว่าเทพธิดาสุชาวดีมาพร้อมกับบอกข้าพเจ้าว่าให้กลับที่พักได้แล้วไม่อนุญาติไปยังเมืองบาดาล

ข้าพเจ้าเลยกลับที่พักครับ อดไปดูพญานาคที่เมืองบาดาลเลยครับ

 

พอรู้สึกตัวประมาณตี 5 กว่าๆ เลยออกจากฌานแล้วนอนหลับ นิมิตไปว่า มีพญานาคหนุ่มตนหนึ่ง

แต่งกายคล้ายฤษีหรือนาคาที่บวชอยู่นั้นมาบอกว่า

"ฝากความคิดถึง องค์หญิงนราวดีที่เขารักและห่วงใย ด้วยเพลงๆนี้"

พอรู้สึกตัวจากนิมิตนั้น ห้องข้างๆ เขาเปิดเพลงนี้ครับ

มองฟ้าค่ำคืนนี้ ฟ้าไม่เปลี่ยนสี มีแสงจันทร์ทรา
มองดาว ที่เกลื่อนฟากฟ้า นับร้อยลายตา พาใจหวั่นไหว
คิดถึงคนที่เรารัก คิดถึงเธอมาก คิดถึงกว่าใคร
เธอนั้นอยู่แสนไกล เธอเป็นอย่างไร บ้างหนอคนดี

** โอ้ฟ้าจ๋า ฟ้าค่ำคืนนี้ ช่วยบอกเธอที ว่าข้าคิดถึง
โอ้จันทร์เอ๋ย โอ้จันทร์ทรา ช่วยถามเธอสิว่า เธอคิดถึงข้าบ้างไหม
โอ้ดาวเอ๋ย เฉลยคำสัญญา ช่วยบอกเธอว่า ฉันนั้นรักเธอ


นาคาหนุ่มคงจะมั่นคงในรักที่มีต่อองค์หญิงไม่เปลี่ยนแปลง

ต้องเรียกว่า "สัญญารักข้ามภพ ข้ามชาติครับ"

 

อุย...กำลังสนุกเลย เว้นวรรคอีกแล้ว

 

แบบนี้...ไม่รักไม่ได้แล้ว ^_^

 

เมื่อคืนไปวัดมา ครับ ไม่รู้ที่ไหนเป็นสถานที่โล่งๆ เจอพระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านแสดงธรรมให้ฟังหลายอย่าง แต่จำไม่ได้ ลืมซะแล้ว!....ท่านมี ของวิเศษมาให้เราดู คล้ายๆ น้ำเต้าหยก ขนาดเท่าเม็ดกรวด ใส และมีรัศมีในตัว(แสงคล้ายๆพายน้ำสีเขียวในเวลากลางคืน)...มีอยู่หลายสิบเม็ด,นอกจากนั้นยังมีลูกแก้ว พระเครื่องโบราณ ฯลฯ เราหยิบๆขึ้มมาพิจารณาดู ยังไม่ทันได้ตัดสินใจว่าจะชมดูเฉยๆ หรือว่าจะขอดี...ก็เลยท่านเก็บคืนซะก่อน! (สงสัยมาอ่อย มาทดสอบเราหรือเปล่านะ)

รู้แต่เพียงว่า ท่านพยายามจะสอนให้เรา เข้าฌาณ ๔....โดยท่านเข้ามาโอบแขนเรา ด้วยมือข้างหนึ่งขนาบกับสีข้างลำตัว ความรู้สึกเหมือนมีกระแสพลังงานวิ่งเข้ามาสู่ตัวเรา...ทำให้เราหายใจสั้นเข้า สั้นเข้า จนรู้สึกว่าลมหายใจของเราใกล้จะหมดลงทุกทีๆ....รู้สึกว่าอีกนิดเดียวลมหายใจของเราก็จะหายไป แล้วเราก็จะสบาย....แต่ความรู้สึกลังเลสงสัย + ความกลัวตายนิดๆ เลยถอนจิตคืนมา (กะว่าจะไม่ถอน แต่อดไม่ได้)...สุดท้ายหลับต่อไปเรื่อยๆ ฝันไปเรื่อยเปื่อย
คงไม่ได้ไปภูเขาควายหรืออย่างไร มิอาจทราบได้?

แต่ในกระแสนั้นเหมือน มีญาณของหลวงปู่เทพ โลกอุดร ท่านคอยดูเราอยู่....หากผม อุปทานไปเอง หรือผิดพลาดประการใด...ขอกราบประทานอภัยองค์หลวงปู่ มา ณ โอกาสนี้ด้วย ครับ!!

"กาเยนะวาจา ยะวะเจตะสาวา สังเคกุกัมมัง ปะกะตังมะยายัง
สังโฆปะติคันหะตุ อัจจะยันตัง กาลันตะเลสังวะริตุงวะสังเฆ"

ปล.เดี๋ยวจะเตรียมตัวไปงานบวชญาติที่ต่างจังหวัด คงห่างๆไปซัก ๓-๔ วัน นะครับ
แล้วจะนำเรื่องราวดีๆมาฝาก คิดถึงผมบ้างนะครับทุกคน





คนธรรพ์ที่แสนดี